Grauwsluier: SJC – Huizen

Na een week geleefd te hebben op paracetamol, Nattermann en tissues, ben ik toch weer bijtijds en voldoende hersteld om met een broekzak vol mentholsnoepjes de reis naar Noordwijk aan te gaan. Lange onderbroek aan, thermoshirt, de dikste trui die ik in mijn garderobe kon ontdekken, kortom: verkleed als een soort Michelinbanden poppetje hijs ik me de bus in.
Tegenstander Sint Jeroens Club mag met een dertiende plek rustig een laagvlieger genoemd worden. Toch hadden de profs van Willem II er in de KNVB-beker een hele kluif aan. Uiteindelijk gingen de Tilburgers wel door in het toernooi na een 1 – 3 zege, maar moesten dus wel van een achterstand terugkomen. En dat maakt dat ik er toch niet echt gerust op ben als we op dat prachtige complex in Noordwijk arriveren. Een droom van een clubgebouw daterend uit 2022, een fraaie hybride grasmat waar 5% kunststof in verwerkt zit en LED-boarding langs het veld… SJC heeft het uitstekend voor elkaar.
De afstand tussen nummer dertien (SJC) en nummer vijf (Huizen) is slechts zeven(!) punten. Het geeft maar eens te meer aan hoe dicht de ploegen in deze competitie bij elkaar staan. Dat betekent dat ook de krachtsverschillen klein zijn. Met de recente nederlagen tegen JOS/Watergraafsmeer en DHSC nog vers op het inmiddels herstelde netvlies, heeft mijn optimisme toch wel iets van een knauw gekregen.
Het fraaie hybride veld heeft wel het nadeel dat het niet altijd bespeelbaar is. De 95% gras zorgt er voor dat het bij overvloedige regenval onbespeelbaar wordt. Er was dus even twijfel of we voor deze wedstrijd niet uit zouden moeten wijken naar veld vier, waar SJC kunstgras op heeft liggen. Als donkere wolken nog meer neerslag voorspellen, houden we daar in de bestuurskamer even onze harten vast. Eén hoosbui en dan trekt het gelukkig al weer snel open. Wel wordt voor de zekerheid de veldverlichting aangezet. Zeker in dit jaargetijde geen overbodige luxe met de snel invallende schemering.
Huizen gaat de strijd aan twee wisselingen ten opzichte van de inmiddels gekende opstelling: Timo Vos begint op de bank ten faveure van Hidde van der Veldt en Remco Helms is niet wedstrijdfit waarmee de jarige Sergae Kogeldans weer eens in de basis kan beginnen.
Een wat dunnetjes bezette bank vandaag met Timo Vos dus, die daar gezelschap krijgt van Tijmen Bakker, Sebastian van Kammen, Lars van der Wal en reservedoelman Tim van Dompzelaar.
Er staat weinig wind en als het weer wat open is getrokken is het warm aangekleed niet eens onaangenaam daar op die ruime in het hoofdgebouw opgenomen tribune. Een fraai stukje architectuur!
Pupil Sam poort professioneel onze doelman Pabon en dan kunnen we van kiet…

Daalder

De eersteklap is een daalder waard. En die klap wordt onmiddellijk na het fluitsignaal van scheidsrechter Nick Ooms door de thuisploeg uitgedeeld: de aftrap leidt een corner in die voor zweeft. Wesley Haasnoot weet er met moeite het hoofd tegenaan te zetten, raakt de bal niet eens vol, en met een lullig boogje valt de bal dan toch over de graaiende handen van onze ‘Ollie’ binnen. Een bal die zonder meer houdbaar genoemd mag worden en verbijsterd kijken we elkaar aan op de tribune. Hoe is dit mogelijk? Hoe kan die bal nou zomaar binnenvallen? Daar moet ik onze jonge doelman na afloop toch eens even ernstig over bevragen…
Maar goed: Huizen hobbelt dus al na een minuut achter de feiten aan en ik kan me niet voorstellen dat Klein ook een strijdplan klaar had liggen dat uitging van een achterstand in de eerste minuut. Ik ben dan ook benieuwd hoe – en óf – Huizen zich zal weten te herpakken…
Die ‘wederopstanding’ lijkt er te komen als vijf minuten later Theo Visser een fraaie lepe bal achter de Noordwijker defensie plaatst. De snelle Hidde van der Veldt zet de turbo aan en lijkt het te gaan winnen van de eveneens sprintende SJC-doelman Kevin Schelvis. Maar Hidde lijkt de bal toch net iets minder graag te willen veroveren dan Schelvis. Hoewel hij toch zegevierend uit de strijd lijkt te gaan komen, blijkt de bal tóch over de achterlijn te zijn geweest en leidt ook dit moment slechts tot een achterbal.

Ploeteren en zwoegen

Het ‘loopt’ niet bij Huizen. De ‘glans’ lijkt wat te zijn verdwenen in het spel. Er hangt een soort van ‘grauwsluier’ over de combinaties, alsof de mannen er zelf eigenlijk niet in geloven. Het balverlies is veelal slordig en vooral overbodig, het gaat allemaal stroef en onzeker.
Een minuut na de mogelijkheid van Hidde, zien we aan de andere kant hoe Olivier Pabon zijn ploeg nu wél in de race houdt door tot twee maal aan toe een inzet van Sven Wesselink te pareren. Lekker voor onze doelman die best een mentaal ‘tikkie’ gehad zal hebben van die knullige openingsgoal.
‘Strijd, passie en vriendschap’ luidt het credo op het spandoek achter Pabons goal. Het lijkt er toch echt op dat die eerste twee een goed heenkomen bij de thuisploeg hebben gevonden, waar Huizen het vooral met de vriendschap moet stellen. SJC is feller, scherper, genadelozer, gedrevener. Natuurlijk speelt daar die vroege treffer een rol bij en de mannen van SJC-coach Marcel IJzendoorn knokken zich het snot voor de ogen nu zich mogelijk een kleine sensatie aandient. Té vaak komen de Noordwijkers als winnaar uit de strijd bij klutsballen. Zelfs als ook bij hen ook het nodige fout gaat, weten ze dat op inzet vaak alsnog te herstellen. Huizen knokt vooral tegen zichzelf, moet veel energie stoppen in het toch maar weer aangaan van de strijd. Maar het gaat niet van harte. De ploeg oogt vermoeid en uitgeblust. Plichtmatig wordt getracht SJC uit de buurt van Pabon te houden, maar daar is dan ook veel, zo niet alles, mee gezegd. Huizen overtuigt deze eerste helft geen moment als ‘runner-up’. Daarbij lijken onze mannen ook wat moeite met dit hybride veld te hebben: ik zie veel glibberpartijtjes. Wellicht is toch dat kunstgrasschoeisel niet echt optimaal voor dit type grasmat?

Aanmodderen

Een duwtje van Dennis Lamme leidt tot een vrije trap. Uiteraard tot groot en luidkeels ongenoegen van vader Lamme die arbiter Ooms vanaf de tribune liefkozend op andere gedachten trachtte te brengen: ‘Scheidsie! Kom op nou!” Ooms kon weinig goed doen in de ogen van onze ‘scheidsrechtersbegeleider’. Louter vocale begeleiding, uiteraard…
Ooms is wel aan het harrewarren met de nemer van die vrije trap, Timo Ruigrok. Ruigrok wil graag wat metertjes pikken en dat levert een interessant steekspel op tussen Ruigrok en Ooms. Maar Ooms heeft die fluit en na wat heen en weer rollen houdt de leidsman voet-bij-stuk en bepaalt waar de bal genomen moet worden. Dat is nog steeds een kansrijke positie een meter of vier buiten het strafschopgebied. Ruigrok haalt uit en teistert de knuisten van Pabon de opnieuw goed werk verricht.
We hebben een kwartier gespeeld en we zijn eigenlijk nog niet eens serieus in de buurt van Schelvis geweest. Nog steeds geen tekenen van een Huizen dat zich de rug aan het rechten is om op jacht te gaan naar een gelijkmaker. En dat is zorgelijk…
Twee minuten na deze conclusie dan toch een mogelijkheid als Visser Kogeldans lanceert die op zijn karakteristieke wijze snelheid maakt en goed voorgeeft. De bal wordt ingezet en Schelvis blijkt niet echt klemvast, grabbelt, en heeft zich dan wel weer hersteld voor Hidde van der Veldt zijn foutje op de doellijn kan afstraffen.

Wachten

We moeten tien minuten wachten voor Huizen zich weer serieus aan SJC opdringt. Sergio Kozjak houdt een bal knap binnen en brengt de bal voor in de doelmond waar Dennis Lamme er helaas geen voet achter krijgt om de actie een passende afronding te geven.
Dan het eerste geel van de wedstrijd als arbiter ooms en zijn assistent voor de tribune een duidelijke handsbal onbestraft laten waarmee Rick Brabander zich doorgang verschaft. Daardoor moet er aan de noodrem getrokken worden door Dailey Groenewegen. Terecht geel voor onze centrale verdediger die er inmiddels weer toonbaar uitziet na zijn blessure die hem vorige week in een soort gladiator omtoverde.
De vrije trap leverde niets op voor de thuisclub, maar we blijven kijken naar een Huizen dat steeds een stapje te laat ter plekke is, telkens de ballen zomaar inlevert, persoonlijke duels verliest en achter zichzelf en de feiten aan holt. Rick Brabander jaagt de bal naast na een lange aanval waarbij Huizen meermaals de bal had moeten heroveren, maar daar telkens niet of veel te kort in slaagde. Jeroen Lamme staat dan op de goede plek als een inzet uit een corner binnen dreigt te vallen, de 2 – 0 lijkt eerder aanstaande dan de gelijkmaker… Frank van den Bosch bij wie het spel vandaag ook weer meer door transpiratie dan door inspiratie was ingegeven, probeert het dan met een soort wanhoopspoging van een meter of dertig. Daar heb je een ferme trap voor nodig en die kracht ontbreekt nog bij onze jonge middenvelder.
Het dichtst bij een treffer komen we nog als Theo Visser (keihard werkend als altijd) gestuntel achterin bij SJC weet te onderbreken. Doelman Schelvis speelt niet goed in en ziet hoe Visser het duel dat hij daarmee veroorzaak wint. Een kansrijke positie, maar wéér ziet Huizen deze mogelijkheid verloren gaan door slordige passing en foute keuzes…

Rust

Nadat een uithaal van Haasnoot nog een keer recht op doelman Pabon was afgespat, vindt arbiter Ooms het tijd dat beide ploegen hun zonden maar eens moeten gaan overdenken bij een bak hete thee. Er hangt een grauwe deken over het spel van Huizen waarvan ik wéét dat ze zoveel beter kunnen. Die overtuiging heb ik bij SJC niet. Het is vooral hun tomeloze inzet waar de Noordwijkers het van moeten hebben. Ik kan nou niet echt spelers ontdekken waar bijvoorbeeld een Huizen een versterking aan zou hebben. En dus blijft het hopen op die ommekeer zolang de marge slecht één doelpuntje is. Vooralsnog is doelman Schelvis niet echt op de proef gesteld. Schelvis die al een paar keer wat onzeker ‘ving’ en waar ik toch wel een mogelijkheid zie om daar van te profiteren als onze voorwaartsen daar wat alerter op zouden zijn.
Overleg van de staf voor de dug-out voordat Arnold Klein dan toch achter zijn ploeg aan naar binnen gaat. Wie haalt dat tactische konijn uit de hoge hoed? Wie ziet de oplossing? Wissels? Ik kan er wel vijf of zes aanwijzen die wat mij betreft mogen gaan douchen. Ben benieuwd welke keuzes onze staf gemaakt heeft, want daar zal het overleg ongetwijfeld over gegaan zijn.
Maar er moét wat gebeuren, anders voorzie ik dat Huizen geen punt meer pakt tot de winterstop. En dat is met deze ranglijst zonder meer desastreus.
Sebastian van Kammen werd kort voor rust al aan het warmlopen gezet en nu zie ik ook Timo Vos serieuze voorbereidselen maken.

Wissels

Van Kammen en Vos komen er aan het begin van de tweede helft inderdaad meteen in. De wat onzichtbaar spelende Joshua Lo-Asioe en Hidde van der Veldt worden bedankt voor bewezen diensten. SJC-coach IJzendoorn kijkt de kat even uit de boom en brengt kort daarna Thijs van Donk voor Timo Ruigrok. Het tactisch steekspel gaat de volgende fase in.
Toch moeten we nog een dikke vijf minuten wachten voor er iets van een wapenfeit te noteren valt: Sergio Kozjak ontvangt een mooie pass van Nathaniël Johnson. Sergio’s schuiver wordt echter opnieuw wat grabbelend gepakt door Schelvis die zijn arm daarbij wat lijkt te blesseren.
Aan de andere kant moet Pabon weer handelend aan de bak als invaller Van Donk een vlammend schot afvuurt. Opnieuw staat onze doelman zijn mannetje en pareert deze harde inzet kundig. De corner schiet door en biedt Rick Brabander een schietkans. Gelukkig weet men met vereende krachten de inzet te kraken en blijft Huizen een tweede tegengoal bespaard.
Het is de periode van de wederzijdse keepers, want kort daarop is het Schelvis die een diagonale inzet van Kogeldans pareert als deze weer goed door Theo Visser de ruimte in wordt gestuurd. En wéér Pabon die nu het juiste antwoord heeft op een kopbal van Haasnoot. Als de aanval doorloopt jaagt Frans van Niel de bal dan uiteindelijk over de goal en kunnen we weer opgelucht adem halen.

Gladiolen

Met een dik uur op de klok gooit Klein de rest van zijn reservebank het veld in. Tijmen Bakker en Lars van der Wal komen Kogeldans en Van den Bosch aflossen. Het is ‘de dood of de gladiolen’ voor onze mannen. Want nog immer is er geen duidelijke kentering in het belabberde spel van Huizen te bekennen.
Met een slimme lichaamsbeweging en draai weet Haasnoot zich op de middenlijn aan de dekking van Dailey Groenewegen te onttrekken. Huizen is opgedrongen en daarmee ligt de weg voor Haasnoot open. Zijn pass gaat naar Frans van Niel die er echter geen raad mee weet en in het zicht van de haven alsnog strandt in de laatste Huizer linie. Het gaat een beetje op ‘alles of niets, olé olé!’ lijken. Dennis Lamme jaagt een voorzet vanaf de rand van het strafschopgebied wat onbesuisd over en Haasnoot pakt geel als hij maar door blijft mekkeren tegen arbiter Ooms en demonstratief wegwerpgebaren maakt als hij voor buitenspel teruggefloten wordt.
Even is de concentratie weg bij SJC en dan ontstaat daar een dikke tien minuten voor tijd een situatie waaruit Huizen een corner overhoudt. De bal komt goed voor en dan is daar Theo Visser die precies tussen de verdedigers door de bal naar de grond kopt. Een fractie naast doelman Schelvis, die de bal in de stuit wil pakken maar het leer door zijn vingers voelt glippen! Het zat er al een beetje aan te komen, Schelvis had al een paar keer eerder blijk gegeven wat moeizaam te ‘pakken’ en nu is hem dat dan noodlottig geworden en de bal stuitert keurig naar de 1 – 1 waar Huizen naar op zoek was. Twee goals, twee foutjes van de beider doelwachters. Het tekent de ‘voetballende armoe’ die deze wedstrijd kenmerkt.

Goud!

IJzendoorn grijpt meteen in en brengt Aaron Koeman en Martijn van Trigt voor Rick Brabander en Wesley Haasnoot. SJC zet weer aan in de hoop opnieuw tot een voorsprong te geraken. Na ruim vijf kwartier met de hoop op een driepunter te hebben geleefd en zich daarvoor leeg te hebben geknokt, is deze gelijkmaker een hard gelag voor de thuisploeg.
Koeman voegt daad bij het woord en zet goed door en voor. Pabon zit nu een keer mis, maar de bal schiet door zonder dat het consequenties heeft. Een kopbal van diezelfde Koeman wordt dan kort daarop weer keurig gepakt door onze doelman.
De minuten beginnen te dringen en Kozjak probeert het maar eens vanaf de zijlijn op een wijze waar hij eerder tegen Purmersteijn al succes mee had. Deze keer zeilt de bal echter rakelings over de tweede kruising.
De zesentachtigste minuut(!) en Visser draait zich knap vrij. Waar ik verwachtte dat Tijmen Bakker zich defensief zou opstellen, loopt hij dus gewoon voorin als breekijzer te voetballen. Een gouden zet, een gouden wissel, want diep gestuurd bedenkt Bakker zich niet en als een volbloed spits jaagt hij de bal feilloos en onhoudbaar achter de wanhopig springende Schelvis. 1 – 2 en wat hád ik nou graag opgemerkt dat het ‘loon naar werken’ of ‘terecht’ zou zijn, maar helaas: het zou mijn geloofwaardigheid teveel geweld aandoen. Op basis van inzet en werklust had de ploeg van coach IJzendoorn zeker een punt verdiend. De druiven zijn zuur en dat moet onze gouden wissel meteen bekopen met een nare overtreding waarmee men zijn gram tracht te halen op de man die hun droom aan flarden had geschoten. Helaas ontgaat het incident scheidsrechter Ooms en zijn assistenten.

Over de streep trekken

Het is nu zaak de driepunter over die eindstreep te trekken. Een eindstreep die met wat blessure– en wisseltijd hooguit een minuut of tien zal zijn.
Jeroen Lamme gooit zich vol in de strijd en wil een voorzet met een ferme pegel ruimen. Hij raakt de bal helaas volkomen verkeerd en gelukkig is daar opnieuw Pabon die alert is en de bal keurig wegvangt. Uiteraard geen terugspeelbal zoals een enkeling op de tribune luidkeels suggereerde. Ook SJC kent zo zijn ‘Fredje’… Het wordt een hectische slotfase waarbij goed voetbal schromelijk verwaarloosd wordt. Een hoofdblessure voor Jeroen Lamme (“Grijp dan eens in, scheidsie!”) een kopbal die nog over vliegt, Schelvis die een fel sprintduel bij een uitbraak van Lars van der Wal op het nippertje wint, maar toch nog even gefrustreerd reageert naar onze jonge invaller. En dan is het dan toch gedaan en mag Huizen een bemazzelde driepunter bijschrijven. Dit seizoen zag Huizen al een paar keer onterecht punten verloren gaan, nu viel het kwartje dan ook eens onze kant op. Jammer voor SJC dat meer had verdiend, maar lekker voor Huizen dat daarmee toch in de race blijft voor een goede klassering…

Arnold Klein

“Ik begin het verslag altijd met een soort ‘kernwoord’ waarmee ik de wedstrijd een beetje tracht te typeren. Dat woord is vandaag ‘Grauwsluier’. Kan je je daar iets bij voorstellen?”
“Zo! Pfffrrrr…” pruttelt Klein, zichtbaar opgelucht hier met drie punten te staan. “Het lijkt er inderdaad wel een beetje op dat ze naar de winterstop snakken,” beaamt hij als ik hem aangeef dat ik een bepaalde matheid over de ploeg vond rusten. “Op basis van de beelden van vorige week tegen DHSC waarin we niet aan voetballen toekwamen, dat zat me niet lekker. Daar hebben we de hele week op getraind, bewegen, lopen zonder bal, diepgang creëren, goede agressie en spelplezier – daar zit je immers voor op voetbal? – maar ik heb vandaag wederom een Huizen gezien waar ik bepaald niet blij van werd! Weet je: zo’n lange bal na de aftrap, dat kán tot een corner leiden, maar dat hij binnenvalt dat zag er gewoon niet goed uit achterin. Daarbij hadden we met elke cornerbal van hen moeite. Dat had ik ze van tevoren al aangegeven dat dat ook hun kracht is. Voetballend is het geen wonderploeg, maar elke keer dat ik wat van ze gezien heb zag ik hetzelfde beeld: heel weinig ploegen komen tegen SJC lekker in hun spel en ook wij kwamen vandaag niet lekker in ons spel: weinig dynamisch voetbal, weinig élan, weinig energie, weinig speelplezier. Kijk je naar de eerste helft, dan zie je maar een paar kleine kansjes, maar de écht wil om die goal te maken, de echte wil om duels te winnen, die ontbrak.
We waren te lief, ook. We gaan zeuren tegen de scheidsrechter als de tegenstander een balletje wegtrapt, maar je moet als spelers zijnde zélf optreden. We gingen niet goed staan en ik had het gevoel dat we weer van voren af aan moesten beginnen en daar ben ik best een beetje ‘pissed’ over en heb daarom in de rust ook ingegrepen. Er waren er nog wel meer die ik had kunnen wisselen omdat ze ondermaats speelden, maar ik moest gewoon een keuze maken en ik wilde gewoon dat we het iets anders moesten gaan aanpakken. Een speler moet zijn motivatie niet uit een trainer halen, maar uit zichzelf. En dat miste ik bij een flink aantal spelers die eerste helft.
De tweede helft hadden we iets meer drang naar voren, maar we kwamen eigenlijk nog niet echt serieus voor de goal. Na een kwartier was ik er helemaal klaar mee en heb ik de laatste twee wissels erin gegooid. Twee spelers die zich het snot voor de ogen lopen, voetballend wellicht nog niet echt basismateriaal, maar wel qua werklust. Mijn complimenten hoe die twee toch uiteindelijk de wedstrijd hebben kunnen doen kantelen. Zo’n Tijmen Bakker die op wilskracht doorgaat en zijn twee-benigheid beloond ziet met een schitterende goal….”
“Tja, maar als ik dan zie hoe Tijmen die bal binnen werkt, daar kan menig volwaardig spits een puntje aan zuigen!”
“Ja, Tijmen zit al weer wat dichter bij de selectie, is voor mijn gevoel al weer wat verder dan een aantal andere jongens. Je moet vooral graag willen, en dat is het geval bij Tijmen. Die laat nadrukkelijk zien wie hij is!”
“Ik vond het wel een beetje een ‘gestolen’ overwinning… Veel klutsballen waren een prooi voor SJC…”
“Ja, als je wilt scoren zul je een bepaalde agressiviteit aan de dag moeten leggen. Ook als je tweede ballen wilt winnen, moet je agressiviteit tonen, duels winnen idem dito. Je moet echter ook weten waar de bal valt. Dat was ook de reden waarom ik Sebastian van Kammen bracht. Die heeft dat inzicht en dat scheelt onwijs veel meters onnodig loopwerk en sta je meteen op de goede plek. Sommige spelers hebben dat wél en sommigen ook niet. Daar kan je dan wel wat op trainen, maar als een speler het niet ‘ziet’, dan houdt de trainbaarheid toch ook een beetje op. Het is een stap die we nog moeten gaan maken en de vraag is of we die stap ook kunnen gaan maken…
Volgende week Ajax. Een hele goede ploeg. Daar zal ik me stevig op moeten beraden om ook daar een maximaal resultaat tegen te kunnen behalen…
Positief vind ik wel dat we vandaag voor het eerst een achterstand naar een overwinning hebben weten om te buigen en door de mouwen toch wat verder op te stropen deze wedstrijd toch alsnog naar ons toe wisten te trekken ondanks dat we niet lekker speelden. Dat tekent toch ook wel een stukje karakter van deze ploeg!”

Tijmen Bakker

Natuurlijk pik ik onze gouden wissel er na afloop even tussenuit voor een gesprekje.
“Jeemig, Tijmen, dit is een kinderboek, hè? Als invaller binnenkomen en dan meteen de beslissende maken…”
“Jahaa! Dat was best wel lekker, ja! Ik zat naast Lars van der Wal op de bank en we grapten een beetje van ‘Wat zou het lekker zijn om hem er gewoon in te schieten in de laatste minuut!’ En dat gebeurde toch! Haha! Zo lekker! Ik kan alleen maar blij zijn!”
“Ik heb je voor de website geïnterviewd als ‘Aanstormend Talent’ en toen was je nog verdediger. Maar ik wist niet dat je ook naar voren zo kon ‘aanstormen’!”
“Ja, we zaten in een fase waarin het alles of niets was. Dus dan maar als stormram in de spits en dat pakte heel goed uit…”
“Zeker! Je scoorde als een volleerd spits. D’r zat geen spoortje twijfel bij!”
“Ja, hij zat er zeker lekker in. Ik kreeg de bal van Theo Visser. Ik keek nog heel even opzij of er iemand beter voor stond, maar ik zag niemand en dacht ‘Gewoon hálen! Korte hoek! Vol raken en niet nadenken…”
“Het was het hoogtepunt in een draak van een wedstrijd…”
“Ja, het was eerlijk is eerlijk slecht. Pas vanaf minuut zestig of zo gingen we vechten, maar daarvoor hadden we eigenlijk amper ‘gevoetbald’. Uiteindelijk is natuurlijk toch het enige dat telt die drie punten. Lelijke overwinningen zijn ook gewoon overwinningen!”
Aldus ‘Bakkie’ die blijkbaar in de brand stond, zoals zijn teamgenoten hem na afloop uit volle borst toezongen…

Joshua Lo-Asioe

Gewisseld worden in de rust zal een nieuwe ervaring zijn geweest voor onze middenvelder die vandaag een anonieme partij speelde.
“Tja, ik heb sinds JOS/Watergraafsmeer wat last. Ik probeer daar alles aan te doen met pijnstillers, maar ik merk toch dat het me hindert en dat ik mijn niveau niet haal. Hoe zuur het dan ook voor mezelf is, dan gaat het teambelang voor en kan er beter iemand staan die wél fit is en alles kan geven…”
“Tja, ik kon er nog wel zes aanwijzen die hun niveau niet haalden. Het was bitter slecht vandaag…”
“Nee, de eerste helft was niet om aan te zien! In het veld merkten we ook dat we gewoon maar geen grip op SJC wisten te krijgen. Dan nemen ze meteen vanaf de aftrap een corner en de bal ligt er in… Da’s natuurlijk niet hoe je een wedstrijd wilt beginnen! Uiteindelijk staat het dan wel 1 – 2 voor ons en zijn die drie punten binnen. Dat is het belangrijkste en maakt het uiteindelijk niet uit of dat mooi of lelijk gaat…”
“Dat neemt niet weg dat ik toch wel een beetje schrok van het Huizen dat ik vandaag voorgeschoteld kreeg…”
“Ja, wat je zegt: die tweede ballen veroveren, die waren alleen maar voor hen. We kwamen er gewoon niet aan te pas. Zij wilden natuurlijk alles op alles zetten om hier voor eigen publiek te winnen. Ze stonden laag en hadden niks te verliezen. Wat zij goed doen – en daar zouden wij ook een keer slimmer in moeten worden – om met die kleine dingetjes te forceren en te irriteren. Wij gingen ons daar aan irriteren en lieten ons daardoor een beetje van de wijs brengen en raakten daardoor in een negatieve spiraal. We hebben de afgelopen weken laten zien dat we veel beter kunnen voetballen dan we vandaag hebben gedaan. We moeten gewoon ons eigen spel blijven spelen en ons niet van de wijs laten brengen door een tegenstander. Maar de afgelopen twee weken komen we er eigenlijk niet echt aan te pas…”
“Verlangen jullie naar de winterstop?”
“Haha! Op basis van die eerste helft zeker! Maar misschien is het wel goed voor ons om weer even op te laden. Ik denk dat daarin het trainingskamp ook heel belangrijk zal kunnen zijn. Weer even de eenheid aantrekken die we de afgelopen twee weken niet echt hebben laten zien. Je merkt toch dat als de resultaten minder worden, dat we sneller op elkaar gaan zeuren. We moeten op het trainingskamp die vriendschapsbanden weer even wat aan gaan halen. We gaan van vijf tot en met negen januari even lekker een paar dagen naar Barcelona. Zijn we vier dagen lekker met elkaar, lekker vier dagen plezier met elkaar en werken aan de teamvorming… Dan gaan we daarna van de tweede seizoenhelft echt iets moois maken!”

Olivier Pabon

Even kort op het buitenterras onze doelman aangeschoten. Met name die vreemde ketser die de eerste goal betekende wil ik even de revue laten passeren.
“Ik schrok een beetje van die eerste goal…” gooi ik het er maar meteen uit. “Had je Bisonkit aan je kicksen?”
“Ja, dat was vervelend. Nee juist geen Bisonkit, want ik gleed weg, waardoor ik me niet kon afzetten bij die sprong. Het voelde heel knullig en zo zag het er volgens mij ook zo uit…”
“Dat mag je wel stellen, ja…”
“Ik viel wat achterover en ja, dat zag er knullig uit…”
“Dit is een hybride grasmat en ik zag veel jongens glibberen vandaag. Hebben jullie wel het juiste schoeisel voor natuurgras?”
“Ja, ik zag ook wel veel spelers uitglijden, maar wat mezelf betreft: dat doelpunt was eigenlijk de enige keer dat ik er zelf moeite mee had. En af en toe als je een bal wilde wegschieten, dan voelde je dat er van alles onder je schoen kleefde en was dat wel lastig spelen.
Ik heb zelf geen schoenen met metalen noppen. Met de warming-up kreeg ik ook niet het idee dat ik last van dat veld zou hebben. Maar ja, ik gleed toch weg bij die goal…
Gelukkig hebben we het de tweede helft toch weer kunnen omdraaien en ik ging zelf ook weer lekkerder spelen. Ik merk dat ik het toch wel lastig vind om me over een foutje heen te zetten, maar dat zal ook een stukje ervaring zijn dat ik nog moet gaan krijgen. Uiteindelijk wist ik het de tweede helft toch weer goed op te pakken en nemen we de drie punten toch mee naar huis…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Het gaat op en neer met Huizen waar het gaat om dit soort wedstrijden. Voorafgaand aan dit seizoen was de doelstelling van Arnold Klein om dit soort wedstrijden ‘ over de streep te gaan trekken’. Vandaag lukte dat dan weer waar het vorige week en tegen JOS/Watergraafsmeer helaas mislukte.
Huizen is te wisselvallig. Te wisselvallig in haar spelbeeld en daarmee ook in de resultaten. Vandaag verdienden we geen drie punten, maar sleepten we ze wel uit het vuur. Soms zit het tegen, en soms zit het dus ook wel weer een keer mee.
Er hing een matheid en gelatenheid over de ploeg die ik niet kon duiden. Ik zou het eens verder moeten onderzoeken, maar voor mijn gevoel hebben we wel vaker zo’n ‘winterdip’. Natuurlijk speelt mijn eigen welbevinden op zo’n gure tribune daar een rol in mee. Het spel moet wel heel hartverwarmend zijn wil je de kou niet in je oude botten voelen optrekken ondanks je thermo-ondergoed. Het maakt toiletbezoek iets dat je liever uitstelt, want het is net zo’n pakketje van Ali-Express: je blijft maar verpakkingen weg peuteren voor je uiteindelijk met een kleinigheidje in handen staat. En vanaf een bepaalde leeftijd laat zich dat toiletbezoek toch niet al te lang uitstellen.
De drie punten zijn zeker nuttig, om niet te stellen noodzakelijk. De ranglijst is verworden tot een onoverzichtelijke chaos met wedstrijden die nog op zondag gespeeld gaan worden, afgelastingen en ander ongerief. Her en der drie wedstrijden verschil. Dat maakt het allemaal onoverzichtelijk en waar sommige ploegen zich veilig wanen, moeten men toch nog rekening houden met een concurrent die er maar zo negen(!) punten bij zou kunnen voetballen. Een nette vijfde plek, maar dus weer wel slechts negen puntjes boven de degradatie streep. Dat geeft dus een vertekend beeld.

Een nuttige overwinning derhalve. Ook zaterdag tegen een van de titelkandidaten, het Amsterdamse Ajax, is een overwinning bijna een ‘must’ om niet verder weg te zakken in dat moeras dat ‘de middenmoot’ heet. Dus ik vraag u: nog één keertje dit jaar de wollen onderbroek uit de kast, nog één keer ijsmuts en wanten aan om onze mannen over dit dode punt heen te supporten. En dan lekker naar de winterslaap… Ik zie u graag aanstaande zaterdag op de Wolfskamer voor de kraker tegen de nummer twee van de ranglijst!