Kampong, méér dan hockey alleen…

Bij mij roept de naam Kampong altijd associaties met hockey op. Voetbal blijkt echter ook een florerende tak van deze club. Waar de hockeyafdeling alleen al in de reguliere herenafdeling 24(!) reguliere teams telt, mag Huizen vanavond voor de beker aantreden tegen het tweede elftal van de Utrechters. Het tweede van de 21 teams. Een megaclub dus!
Na IJFC 1, PVC 1, Saestum 1, SVL 1, sv Zeist 1 en Ajax 2 mag Huizen dan nu proberen aan de bekerzeges van de Utrechters een halt toe te roepen.
Bij tweede elftallen bestaat er natuurlijk altijd de vrees dat de ploeg wat ‘kwaliteitsimpulsen’ krijgt van het eerste. Lastig te controleren aangezien de teams veelal onbekend zijn. Maar ik denk dat je als trainer van het tweede wel het een en ander uit te leggen hebt aan je eigen spelers als je ze in de beker vervangt door mannen uit het eerste. We vertrouwen er dus maar op dat Kampong inderdaad haar tweede team ongewijzigd de wei in stuurt.
Natuurlijk zijn er leuke bekertickets te verdienen als je lekker door bekert en bij de laatste vier weet te komen. Persoonlijk zou ik inmiddels liever de prioriteit leggen bij de competitie. Kijkend naar de top-3 zien we dat één en drie alle twee al een periode op zak hebben. Huizen staat tweede en kan dus bij vormbehoud maar zo eens een van die twee titels overnemen van de toekomstige kampioen. En wie zegt dat die toekomstige kampioen niet gewoon Huizen zou kunnen worden? Met slechts drie punten achterstand op nummer 1 Ajax, is die race bepaald nog niet gelopen. Daarbij moet ik ook bekennen dat ik vorig seizoen een klein ‘bekertraumaatje’ heb opgelopen daar in dat doorweekte Amsterdam bij AGB en dus niet echt sta te popelen naar een druilerig sportpark Maarschalkerweerd af te reizen.
Het eerste van Kampong troffen we reeds vriendschappelijk begin dit seizoen en dat werd een vrij stevige nederlaag. Met 0 – 4 droop Huizen met de staart tussen de benen af. Minuutjes maken was het devies en de ploeg nog volop in ontwikkeling, maar het deed toch wel zeer, las ik in mijn eigen verslag terug. Ik verwacht eigenlijk ook bij Kampong vanavond een aantal van de spelers van toen weer te zien. Ook Kampong was toentertijd uiteraard nog volop in de voorbereiding.
Het machtige complex dat de thuishaven vormt voor een dikke zesenhalf duizend(!) sporters (alle sporten samen) bevat onder meer een keuken die dus zeven dagen per week open is van half 9 tot 11 en op gezette tijden zelfs complete maattijden serveert. Het oogt allemaal uitermate verzorgd en ik laat mij de plaatsvervangende avonddis dan ook goed smaken.
Op zoek naar een wedstrijdsecretariaat word ik vriendelijk van de trap geplukt waar ik dat secretariaat vermoedde en naar de glazen bestuurskamer gebracht waar me een hartelijke ontvangst wachtte door de voormalig voorzitster Kyra Stefels en collega Huub Peeters .
Daar wordt ook het raadsel van de ruime opening en het brede aanbod van de keuken duidelijk: deze is verpacht. Met zesenhalf duizend leden is dat uiteraard voor een commerciële partij een aantrekkelijke locatie en het ontslaat de grootste omni-sportvereniging van Nederland van de taak om voor vrijwilligers te zorgen die deze klus moete  zien te klaren.
Ook leren de twee bestuursleden me dat ik vandaag niet bang hoef te zijn voor een veredeld eerste team dat de wei in wordt gestuurd: de doelman komt inderdaad voor het eerste team uit en twee spelers die we vanavond in actie zullen zien ‘hangen tegen het eerste aan’, dus dat valt op het oog nog mee. Kampong 1 staat er niet best voor. Degradatie wordt echter niet als een ‘ramp’ gezien. Het is een vriendenploeg waarvan de spelers gewoon contributie betalen. Ook dit seizoen weer weinig tot geen komende en vertrekkende spelers, de derde helft is voor een groot deel de lijm die de ploeg bijeen houdt. Zo ook voor dat tweede elftal.
Huizen gaat met het oog op de komende competitieontmoeting tegen B.O.L. de strijd aan met een min of meer reguliere bekeropstelling. Kay Rademaker uiteraard in de goal, maar ook de gebroeders Lamme worden uit voorzorg aan de kant gehouden. Dennis wordt nog wel achter de hand gehouden, maar Jeroen mocht zijn tas gewoon thuis laten en zal als belangstellend toeschouwer de wedstrijd volgen. Ook Hidde van der Veldt en Sergae Kogeldans mochten de schoenen in het vet laten. Met Helms, Groenwegen, Van Kammen en Johnson achterin, Lo-Asioe, Visser en Haian op het middenveld en voorin Vos, Kozjak en Van den Bosch staat er toch een sterk en representatief Huizen aan de aftrap. Op de bank naast Dennis Lamme dus ook Pabon, Bakker, Boterenbrood, Kamstra en Kuiper.

Slikken

Huizen geeft er niet bepaald blijk van scherp aan deze wedstrijd te beginnen. Al binnen twee minuten een stomme bal achterin die simpel opgepikt wordt door de razendsnelle Thomas Engwegen. Met de turbo erop is hij niet meer te achterhalen en komt één-op-één met doelman Rademaker. Die blijft goed kijken en komt snel zijn goal uit en weet zo de openingstreffer met een schitterende reflex te voorkomen. Huizen is gewaarschuwd, zou je denken…
Maar een minuut later wordt er weer niet doortastend ingegrepen op een pass van Kampongspits Bram van Buuren en krijgt Nabil Harchaoui de bal uit de kluts toch weer mee. Opnieuw is de attent keepende Rademaker bereid om andermaal als reddende engel op te treden. Nu zal Huizen toch wel ‘wakker’ zijn, toch?
Maar nee hoor: over de flank spurt Van Buuren er weer praktisch ongehinderd vandoor. De bal komt voor en dan staat Harchaoui voor een nagenoeg leeg doel! Hoe hij het doet, doet ie het, maar als een duveltje uit een doosje spat Rademaker als een soort spinnenman naar de plek des onheils en opnieuw vormt hij het voornaamste obstakel dat Kampong deze eerste helft zou tegenkomen. Met een katachtige reactie voorkomt hij voor de derde keer op rij binnen zes(!!) minuten een bijna zeker lijkende treffer van Kampong. En dat is best even slikken, daar op die kleine tribune daar in Utrecht…

Slordig

Dan moeten er toch eindelijk mensen op gaan staan bij Huizen die de rug gaan rechten en die akelig snelle spitsen van Kampong de voet dwars gaan zetten. Joshua Lo-Asioe is de eerste die daar enige blijk van geeft. Op karakter breekt hij door een tackle heen en zet scherp voor. Doelman Ayrton de Jong is echter één van de Kampong 1 spelers en met verve weet hij de voorzet van alle gevaar te ontdoen.
Kampong is fel en scherp. Zodra ergens een Huizer in balbezit komt duiken de Kampongers er massaal op. Dan is het zaak dat je secuur en nauwkeurig inspeelt, meteen in de beweging gaat om je weer aanspeelbaar te maken, maar Huizen speelt slordig, om het maar voorzichtig uit te drukken. De ballen worden onzorgvuldig ingespeeld zodat de Kampongers alle gelegenheid krijgen de ontvanger van de bal fel op de huid te zitten. En dat doen ze met volle overgave en maken dankbaar gebruik van het feit dat men bij Huizen al met één oog op B.O.L. gericht speelt. De fysieke duels worden niet geschuwd en als al vlot duidelijk wordt dat arbiter Rampersad vastbesloten is deze wedstrijd op z’n Nijhuis af te doen en ‘m zonder kaarten wil beëindigen, wordt de grens niet alleen opgezocht, maar ook regelmatig lichtelijk overschreden. Het probleem met dergelijke arbitrale coulance is, dat je op een gegeven moment niet meer terug kunt: wanneer moet je dan wél een kaart gaan trekken als je al zoveel overtredingen met de mantel der liefde hebt bedekt? Om de haverklap gaat er een Huizer tegen de vlakte, kermend en grijpend naar de lichaamsdelen die onheus werden bejegend. Zo ook Frank van den Bosch die van achteren neergehaald wordt bij een uitbraakpoging. Ik weet niet wat arbiter Rampersad voor wedstrijden gewend is, maar de verder uitermate sympathieke leidsman had hier toch zeker wel een kaartje mogen presenteren aan Theo Bodemeijer om even die grens te trekken.
De vrije trap wordt door Theo Visser goed voor gebracht. Joshua Lo-Asioe gaat goed de lucht in, maar het vizier is niet goed afgesteld en de bal mist de goal van doelman De Jong op meters.

Opkrabbelen

Huizen probeert een beetje op te krabbelen na die hectische openingsfase en mag doelman Rademaker innig dankbaar zijn dat het niet na een kwartier al op een schier onoverbrugbare achterstand gezet werd door een furieus uit de startblokken spattend Kampong. Huizen wankelt en pas na een minuut of twintig lijkt het zich wat te herpakken. Robin Boots produceert voor Kampong nog even een afstandsschuiver waar Rademaker bij de eerste paal op dat gladde veld toch even op grabbelt, maar in twee instanties toch heeft. Na goed ingrijpen van Helms (die verder toch duidelijk problemen had met die razendsnelle Harchaoui) probeert Adil Haian het vanaf het middenveld maar eens met een afstandsbal. Die lijkt vér over te gaan, maar daalt uiteindelijk dermate dat de bal maar rakelings over de goal zeilt. Ook Timo Vos perst er dan een doorbraak uit. Op volle snelheid geeft hij voor om te constateren dat er niemand in een groen en geel shirt in de buurt is om er een doeltreffend vervolg aan te geven. De beste kans deze eerste helft is voor Kozjak die door Visser goed wordt weggestoken. Oog in oog met doelman De Jong blijkt de hoek toch lastig voor onze spits en hij raakt de benen van de uitkomend doelman.
Als dan Bram van Buuren de bal weer simpel mag ontvangen jaagt hij de bal rakelings naast en komt Huizen er weer genadig vanaf. De wedstrijd lijkt echter toch weer een beetje in evenwicht te komen.

Treffers

Dan mag Stef Beentjes in de achtendertigste minuut zomaar doorlopen door het centrum. Deze keer heeft Rademaker écht geen kans op de precieze schuiver waarmee Beentjes zijn loopactie afrondt. Huizen kijkt tegen een 1 – 0  achterstand aan. Hoewel Huizen weer wat in de wedstrijd leek te gaankomen, is die treffer op dat moment zeker niet tegen de verhoudingen van deze eerste helft in was. Vertwijfeld kijken we elkaar aan: gaat dit nog goed komen? Want zo heel veel heeft Huizen aanvallend nog niet echt laten zien…
Nathaniël Johnson grijpt dan goed in als Joshua Lo-Asioe op het middenveld een slippertje maakt. Kort daarop wordt ook Joshua weer getorpedeerd en heeft behandeling nodig. Het begint op een aflevering van M*A*S*H* te lijken… Geen ‘choppers’ nu om de gewonden af te voeren, maar ik houd mijn hart vast voor aanstaande zaterdag. Hoeveel Huizers kunnen er dan nog pijnvrij aan de aftrap verschijnen? Nog steeds houdt Rampersad de kaarten stevig op zak, ondanks de luidkeels gestelde vraag of hij ze wel bij zich gestoken had.
We zitten al in de blessuretijd van die eerste helft als Vos de bal opnieuw voor weet te brengen. De bal belandt in twee instanties voor de voeten van Kozjak die gretig afdrukt en zo Huizen weer op gelijke hoogte brengt. De reserve die voor Kampong als grensrechter acteert, wappert met zijn vlag, maar daar gaat Rampersad gelukkig niet op in. Er gloort weer hoop in de toch weer ruim opgekomen Huizer harten…

Rust

We gaan dus op de valreep de rust in met een lichtelijk frustrerende 1 – 1. Huizen mag haar doelman op de blote knietjes danken dat het dat eerste kwartier zonder kleerscheuren is doorgekomen.
De arbitrage vormt een onzeker factor. Hoewel Rampersad keurig constateerde dat er geen sprake was van buitenspel bij Huizens gelijkmaker, laat hij toch wel erg veel ‘doorvoetballen’ waardoor de wedstrijd bij tijd en wijle toch een wat ‘grimmig’ karakter krijgt. Kampong stort zich met ziel en zaligheid op het balbezit waarmee Huizen denkt ‘zomeravondvoetbal’ te kunnen spelen. Dat geeft de nodige ‘clashes’ waar onze leidsman in mijn ogen – en die van de ruim opgekomen Huizer aanhang – veel te lankmoedig tegen optreedt. Het komt de wedstrijd niet echt ten goede: het had een veel aantrekkelijker wedstrijd van twee aanvallende ploegen kunnen zijn waar het spel nu veelvuldig stil lag voor kleine blessures en pijntjes. Want Kampong 2 is best een heel aantrekkelijk voetballende ploeg met tal van spelers die in een geel-groen shirt zeker niet zouden hebben misstaan.
Huizen moet zich ‘heel’ zien te houden voor aanstaand zaterdag en daar maakt Kampong met behulp van arbiter Rampersad dankbaar gebruik – of mag ik zeggen: misbruik – van…

Wissels

Bij Kampong komt Mamadou Diallo in het veld voor Sean Mook. Klein brengt Tim Boterenbrood, Dennis Lamme en Thomas Kamstra binnen de lijnen voor Joshua Lo-Asioe, Sebastian van Kammen en Timo Vos. Huizen lijkt wat scherper uit de kleedkamers tevoorschijn te zijn gekomen en Helms dwingt doelman Ayrton de Jong (of hebben die Utrechters nou ook een andere doelman? Ik durf het niet met zekerheid te zeggen) bij de eerste paal tot een moeizame redding.
Dan na zes minuten spelen een scherpe uitval over de flank. Is het weer die 11? Die snelle Harchaoui? Het is moeilijk te zien tegen het licht van de lampen in. De bal komt voor en dan moet Rademaker opnieuw als reddende engel zijn goal uit. Hij blokt de bal, en Van Buuren(?) duikt dankbaar over de doelman heen. En we voelden het al een beetje aankomen: de duik wordt beloond met een strafschop. Thomas Engwegen laat Rademaker geen kans met zijn perfect genomen strafschop en opnieuw kijkt Huizen tegen een achterstand aan.

Ommekeer

Dat is de Huizer eer dan toch te na. Onder aanvoering van de drie wissels recht Huizen de rug en gaat op jacht naar eerherstel. Een kopbal van Haian mist nog alle richting, maar Huizen is opnieuw op zoek naar de gelijkmaker. En die vindt het in de 62^e minuut als Visser een splijtende pass het strafschopgebied in stuurt. Via Frank van den Bosch belandt de bal voor de voeten van Thomas Kamstra die aan zijn ‘droge’ periode een kordaat einde maakt en de gelijkmaker achter De Jong schuift. Uiteraard staat de vlaggenist aan de overkant weer te wapperen alsof hij een treinramp moet voorkomen, maar opnieuw houdt Rampersad voet bij stuk en keurt de goal goed.
Daarmee is de wedstrijd nog niet volledig gekanteld, want opnieuw moet Rademaker als reddende engel optreden als Harchaoui er weer de turbo op zet. Een klein standbeeldje voor Rademaker is inmiddels wel op zijn plaats…
Huizen blaast echter nu ook een partijtje mee in aanvallend opzicht en een vrije trap van Visser – na overtreding duizend-zoveel – wordt voorbij de tweede paal door Haian koppend terug gebracht voor de goal. Daar vliegt de bal helaas achter Kamstra langs en de kans gaat verloren. Maar Huizen zit weer volop in de wedstrijd!

En door!

Dan met een kleine zeventig minuten gespeeld, een corner voor Huizen. De bal komt voor en in de menigte voor de goal van Kampong is daar die kleine felle spits Justen Kuiper die er het haarbandje tegenaan weet te zetten: 2 – 3 en voor het eerst neemt Huizen de leiding.
Kampong oogt aangeslagen. De eerste helft met dat felle afjagen heeft de nodige kracht gekost en de dreun van de 2 – 3 kwam hard aan bij de mannen van coach Mohamed Akharouid.
Drie minuten later maakt Huizen aan alle twijfel een eind als Bakker op karakter de bal herovert, een goede voortzetting in huis heeft en Visser opnieuw de splijtende pass verstuurt waar Kamstra zijn tweede van de avond kan maken. Een echte spitsengoal! Daar slaapt ie op vannacht!
Kampong coach Akharouid brengt nog wat wissels in de hoop de geest weer in de fles te krijgen, maar ook Tommie Ypma en Sam van Aerde kunnen het verschil niet meer maken. Ook de vlaggenist komt nog in het veld, maar zijn voetbal hield gelijke tred met zijn vlaggen en ook hij kon dus het verschil niet meer maken. Doelman De Jong onderscheidt zich nog met een fraaie en stijlvolle onderschepping van een voorzet van Visser en een harde lage inzet van Kuiper, Kamstra en Floris van Montfoort gaan dan neer met krampverschijnselen. Huizen scoort zelfs nóg een keer in de extra tijd, maar nu ziet Rampersad er dan wél buitenspel in en zo bekert Huizen moeizaam door… Kampong 2 heeft gestreden voor wat het waard was, maar uiteindelijk bleek Huizen dan toch te sterk.

Arnold Klein

“Ik had na AGB een beetje een ‘bekertrauma’. Ik vrees dat daar vandaag toch weer een bladzijde aan toegevoegd is…” werp ik Klein voor de voeten, doelend op de belabberde eerste helft en de vele pijntjes waarmee onze mannen het veld af strompelden.
“Ja, dat kan, maar het verschil is wel dat we nu dan wél naar de volgende ronde door zijn. Tja, je kunt heel veel van dit soort wedstijden vinden en je weet dat zij gewoon niks te verliezen hebben en zij hebben er voor zichzelf gewoon een hele mooie bekeravond van gemaakt. Ze hebben één helft in principe met ons mee kunnenvoetballen…”
“Meevoetballen? We werden overvleugeld!”
“Nou, zij hebben de eerste paar minuten twee grote kansen gehad…”
“Nou, ik heb er wel meer geteld, hoor!”
“Nou, drie dan, daarna kregen wij wat kansen. Maar inderdaad: over die eerste helft kunnen we zeker niet tevreden zijn! De tweede helft hadden wij weer wat meer grip op het spel. Dan komen we toch onverwachts door een dubieuze strafschop toch weer op achterstand terwijl we juist de bakens wat aan het verzetten waren. En dan weet je dat je aan een lastige avond bezig bent. Lastiger dan het al was.
De wissels pakten goed uit, en we scoren eigenlijk binnen een paar minuten alweer de gelijkmaker en lopen we uit naar 2 – 4 en dan is het ‘klaar’, want de tweede helft zag je dat de pijp wat leeg begon te geraken bij Kampong. Daarbij vind ik wel dat we beter om moeten gaan met de situaties uit die eerste helft. Bekervoetbal is nou eenmaal bekervoetbal en daar horen dit soort wedstrijden gewoon bij. In de rust hebben we gekeken waar we voetballend wél de ruimtes in balbezit zouden kunnen vinden en dat ging de tweede helft dan ook een stuk beter. Simpele loopacties om de juiste man op het juiste moment vrij te krijgen.”
“De eerste helft werden wij met name op felheid en scherpte afgetroefd…”
“Ja, we werden op felheid en snelheid van spelen afgetroefd. Dat kwam ook omdat we teveel in hun manier van spelen meegingen en dan wordt het dus een ren-je-rot-wedstrijd. Het lukte ons gewoon niet om onze rust in het spel terug te pakken in de eerste helft.”
“Die felle manier van spelen van hen legde volgens mij wel de basis voor de uiteindelijke overwinning…”
“Ja, dat kostte hen veel kracht en dat betekent dus dat je simpeler moet gaan voetballen. Dat is meteen weer een mooi leermoment. Daardoor konden ze het de eerste helft nog wel belopen en de tweede helft niet meer… Even afgezien van de vele onbestrafte overtredingen is ook dat wel weer de charme van het bekervoetbal: ze hebben tegen een betere tegenstander uiteindelijk alles gedaan om een ronde verder te komen. Ze hebben gestreden voor wat ze waard waren, maar uiteindelijk trokken wij toch aan het langste eindje.
Vandaag waren er natuurlijk spelers die op twee gedachten hinkten: ‘heel houden’ voor zaterdag of het duel vol aangaan. Natuurlijk wil je als Huizen zijnde gewoon verder bekeren in de hoop de laatste vier te halen om daarmee een ticket voor de grote KNVB-beker te halen. Je hoopt dan op een mooie tegenstander die je thuis mag ontvangen. Nadeel is wel dat het altijd heel vroeg in het seizoen begint waardoor je weer met vakanties en geringe voorbereiding zit.”

Kay Rademaker

De absolute uitblinker aan Huizen-zijde was onze doelman Kay Rademaker. Ik vang hem op als hij glunderend van het veld stapt en van alle kanten lof krijgt toegezwaaid.
“Ik geef je voor vandaag een dikke negen! Twee grabbelballetjes maken dat het nét geen tien wordt! Maar jij hield ons de eerste helft op de been!”
“Ha, dank u wel. Dat was wel lekker om de eerste vijf minuten meteen scherp te zijn en drie ballen te kunnen pakken. Daarmee hield ik het team wel in de wedstrijd inderdaad…”
“Dat waren echt wel 100% kansen die je daar pakte! Het leek wel of je de enige was die wakker was bij Huizen…”
“Ja, dat voelde lekker om die ballen er uit te halen, ik weet niet of dat aan de beleving lag, maar ik vond dat we ons daarna goed hebben herpakt en uiteindelijk toch als team hebben gestreden…”
“Heb jij mediatraining gehad? Want ik vond zeker de eerste helft Huizen een bedroevende partij op de mat leggen en werden we aan alle kanten afgetroefd…”
“Nee, het was inderdaad niet best de eerste helft. In de rust hebben we de koppen goed bij elkaar gestoken en de tekortkomingen goed doorgesproken. Daardoor konden we het de tweede helft herpakken en je ziet het 2 – 4: heerlijk! O ja, hier slaap ik op vanavond, hier kan ik echt wel van genieten hoor!” glundert onze reddende engel tevreden…

Thomas Kamstra

“Ik was even bang dat je het scoren verleerd was…” open ik mijn gesprekje met de man die met twee doelpunten een ferm aandeel in de Huizer bekerzege had.
“Ja ik ook… Het was eigenlijk de eerste kans die ik kreeg. Een voorzet van Theo Visser viel via Frank van den Bosch precies tussen mij en de keeper in, waarna ik mijn eerste kans meteen binnen kon werken. Daardoor kreeg ik wat meer zelfvertrouwen en kon ik bij die tweede goed rustig blijven en hem goed inschieten.”
“Je komt terug van een moeilijke blessureperiode. Dat wreekt zich denk ik op de momenten dat je oog in oog met de keeper staat…”
“Ja, dan mis je toch de speelminuten die je anders wel in de benen hebt, maar die ballen moeten er natuurlijk wel altijd in als spits.”
“En je stónd vandaag in de spits! Toen je inviel na rust kwam je spits te staan en Kozjak ging op de linksbackpositie spelen. Dan heb je wél wat waar te maken…”
“Ja, zeker! Natuurlijk als je af en toe die kansen hebt gemist in het verleden, bij Alphense Boys bijvoorbeeld, dan blijft dat toch wel een beetje in je hoofd zitten. Dus dan is het dubbel lekker dat ik er nu gelijk weer eens twee in leg! Ik heb inderdaad het gevoel dat ik over het dode punt heen ben, ik hoop vanaf nu gewoon weer iedere bal er in te jagen! Als me dat zaterdag wéér zou lukken, dan zou dat zeker lekker zijn!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

De zorgen om zaterdag kregen naarmate de wedstrijd vorderde de overhand op de tribune. Het lankmoedige optreden van scheidsrechter Rampersad zette kwaad bloed bij de Huizer aanhang die de ene speler na de ander trekkebenend over het veld zag gaan na de zoveelste ferme charge van de Kampongers die met volle overgave streden voor wat ze waard waren. Het is aan de arbitrage daar de grens in te trekken. Gelukkig ontaardde het niet in een veldslag a la ‘Montfoort uit’ van een paar seizoenen geleden. Maar dat was vooral te danken aan de interne beschaving die de mannen van Kampong uiteindelijk toch aan de dag legden. Daardoor bleef het bij wat kleine pijntjes en irritaties. Irritaties die Huizen voor een goed deel over zichzelf af riep door veel te slordig te voetballen en Kampong daarmee de kans te geven in dat soort lijf aan lijf duels te komen.
Persoonlijk heb ik niks met dat bekervoetbal en avondwedstrijden in deze tijd van het jaar in het algemeen. Het lijkt altijd wel te regenen, je moet naar vreemde locaties, je kijkt altijd tegen de schijnwerpers in, druppels op je bril, als er geen tribune is zit je weg te soppen en je kunt je notities niet droog houden. Nee, dat zijn toch de wedstrijden die ik eigenlijk liever aan me voorbij zou laten gaan. Maar ja, dan wil ik ze tóch niet missen! Deze wedstrijd ging tenminste ergens over, vriendschappelijk op de dinsdagavond vind ik helemaal te triest voor woorden.
Huizen bekert dus door en kan zich opmaken voor weer een nieuwe tegenstander die niet uit de buurt zal komen: Huizen en De Zuidvogels waren de laatste twee vertegenwoordigers in het toernooi die uit deze regio afkomstig waren. De Zuidvogels vond met een gehavende selectie haar Waterloo tegen Elinkwijk en ligt er dus uit. Dat laat Huizen als enige Gooise vertegenwoordiger in het toernooi.
Zaterdag dus een van die zware loodjes in de competitie, Broek Op Langedijk. Een veld waar geen aardappel op wil groeien, al ziet het er wel uit alsof ze net gerooid zijn, een ploeg die als stug te boek staat en die best wel even wil gaan stunten tegen de nummer twee. Tijd heelt alle wonden en daar moeten we nu dan ook maar op hopen.
Ik hoop u net als in Utrecht in groten getale in Broek Op Langedijk te mogen begroeten. We kunnen uw – en überhaupt álle steun – goed gebruiken!