Alphense Boys?

Onze tegenstander voor vandaag is een grote onbekende voor mij. In mijn archieven kan ik geen eerdere ontmoeting boven water halen waarin ze zich met onze geel-groene brigade moesten meten.
Wat staat ons dus te wachten vanmiddag? De Alphenaren hebben één punt uit de eerste twee wedstrijden vergaard. Dat is enerzijds niet imponerend, maar anderzijds zegt dat in deze fase van de competitie natuurlijk nog helemaal niets. De openingswedstrijd tegen SJC leverde een korfbalstand op (4 – 4) met rood voor SJC’er Jordy Groot. Een pittig potje, vermoed ik maar zo. De tweede wedstrijd gingen de Alphenaren op eigen terrein met 0 – 2 ten onder tegen het goed op dreef zijnde Ajax dat zich nu al als een potentiële titelkandidaat profileert. Dit overigens met dezelfde slagen om de arm voor wat betreft de fase waarin de competitie zich bevindt. Maar 0 – 2 tegen Ajax is geen ‘gek’ resultaat vooralsnog.

Huizen stelt daar een overwinning en een vervelende nederlaag tegenover. Ondanks die wat schlemielige nederlaag tegen SWIFT kiest Klein toch weer voor dezelfde basiself: Pabon onder de lat, Kroeze, Jeroen Lamme, Groenewegen, Kogeldans achterop, Lo-Asioe, Dennis Lamme en Visser op het middenveld met als spitsen trio Vos, Kozjak en Van den Bosch. Dat zet Helms, Van der Veldt, Perez, Van Kammen en Kamstra naast reservedoelman Rademaker op de bank voor vanmiddag.
Het is zomers warm en de zon beukt op het kunstgras van de Wolfskamer. Geen feest om daar straks op rond te moeten rennen. ’s Winters in een dun tricotje door de vrieskou rennen, ’s zomers met brandende voeten als een soort superheld in een tekenfilm over datzelfde veld rennen… Ik vraag me wel eens af waarom mensen al klappen als de gladiatoren het veld op komen terwijl ze nog geen bal geraakt hebben. Maar dát is dus waarom ze dat applaus al bij voorbaat verdienen.
Het publiek zoekt beschutting voor de koperen ploert onder de grote parasols op het terras voor de kantine of op de overschaduwde tribune. Ook Oma Beppie en Oma Nel zijn weer van de partij. Oma Nel heeft zelfs een vriendje uit het bejaardenhuis meegenomen. Heerlijke meiden, die twee!

Twee pupilletjes mogen hun geluk gaan beproeven met de door de familie Kos ter beschikking gestelde wedstrijdbal. Het blonde ventje weet tot twee keer doelman Edwin Sudibyo te raken. Maar Sudibyo is de kwaadste niet en de derde poging is dan toch onder luid applaus alsnog raak.

Mokerslag

Meteen in de eerste minuut laat Dennis Lamme een doffe dreun los die een op een aanstaand bezoekje aan de opticien leek te wijzen. Een wanhoopspoging in de eerste minuut? Je moet een beetje mazzel hebben bij zo’n pegel van afstand, maar deze inzet had wel héél veel geluk nodig.
Daarna neemt Alphense Boys het heft in handen en begint aan te dringen. Nog steeds weet de defensie te voorkomen dat doelman Olivier Pabon serieus aan de bak moet, maar de druk loopt zienderogen op.
We zijn krap vier minuten onder onderweg als Brent Ossevoort goed doorstoot over de flank en een voorzet aflevert die rakelings over de hoofden van onze centrale verdedigers scheert. Kort daarachter duikt spits Bas Siebert op die er wél het hoofd goed tegenaan weet te zetten en tot onze ontzetting slaat de bal genadeloos achter Pabon tegen de touwen. Een mokerslag en de voortekenen van een zware middag dienen zich aan.

Knokken

Huizen laat het zich niet aanleunen en probeert wat terug te doen. Een gevaarlijk indraaiende corner wordt bij de eerste paal maar ternauwernood door de Alphenaren over de eigen deklat gewerkt. Als de bal van de andere kant dan opnieuw voor wordt gebracht zit daar het hoofd van Joshua Lo-Asioe ook nog bij, evenals het hoofd van Ossevoort. Beiden krijgen tien tellen van scheidsrechter Dominique Prick, maar kunnen de wedstrijd gelukkig vervolgen. Het heeft opnieuw een corner tot gevolg en hoewel driemaal scheepsrecht schijnt te betekenen, jaagt Frank van den Bosch de rebound achter die openingsinzet van Dennis Lamme aan. En weer mag Bertje Brons aan zijn barre tocht naar verre velden beginnen om zijn dierbaar gekoesterde ballennet weer te complementeren.
Een korte corner die ontstaat na een fraaie combinatie via Tarik Zaani, Julian van der Kwaak en Thijs de Rooij wordt geruimd door de Huizer verdedigers en dan mag de sprintende Sergio Kozjak er vandoor. In volle spurt langs de zijlijn ziet hij naast zich grensrechter Jan Peter Hartgers even de vlag heffen voor buitenspel. Kozjak kwam echter van eigen helft en dat realiseerde Hartgers zich in een oogwenk en besloot dat ten halve gekeerd beter was dan ten hele gedwaald en slaat zijn vlag kordaat weer neer. Het is een moment van twijfel en ergernis voor Kozjak die daardoor even het momentum verliest en bij de achterlijn met een kleine schouderduw met bal en al over de achterlijn wordt gewerkt.
Kozjak verzette zoals gewoonlijk weer veel arbeid in de spits. Ondanks de hitte liet hij doelman Sudibyo nauwelijks de tijd om ongehinderd iets moois voor zijn ploeg te verzinnen. Met een klein kwartier op de klok trapt Sudibyo de bal door het jagen van Kozjak wat paniekerig buiten de lijnen. Het levert even later een corner op voor de al even ijverige Timo Vos. Deze wordt laag ingezet en opnieuw haalt Frank van den Bosch de trekker over. In het overvolle strafschopgebied wordt de bal nog van richting veranderd, maar opnieuw weet Sudibyo de situatie meester te blijven.
Huizen is nadrukkelijk de bakens aan het verzetten!

Kansen…

Desondanks zien we toch eerst nog een goede counter van Bas Siebert. Dailey Groenewegen is echter paraat en standvastig en weet Siebert de voet dwars te zetten voor Pabon er aan te pas hoeft te komen.
Met deze hitte is een drinkpauze natuurlijk onontbeerlijk. Het geeft de beider coaches ook even de gelegenheid even wat puntjes op de diverse ‘i’s te zetten. En als we dan door mogen, zien we hoe Dennis Lamme een inworp goed bij Frank van den Bosch aflevert. Dat vormt de aanleiding voor een voorzet die die scherp voor de goal van Sudibyo gebracht wordt. Daar duikt Joshua Lo-Asioe op die van dichtbij de wanhopig uitvallende doelman treft. Deze kan uiteraard niet klemmen en de rebound levert een schietkans voor Van den Bosch op die zijn volley echter ook deze keer weer wat te ruim had bemeten.
Weer staat Van den Bosch met een uitstekende actie aan de basis van een kans: een perfecte steekbal stuurt Timo Vos de vrije ruimte in. Vanuit zijn ooghoeken ziet Vos de mee opkomende spelers en geeft strak en laag voor. De bal komt echter achter Kozjak die daardoor deze kans aan zich voorbij moet laten gaan. De bal gaat door naar Theo Visser die op het moment suprême echter uitglijdt op het stroeve veld. Coach Klein zou mij uitleggen dat de mannen ’s avonds op dit veld trainen dat dan vochtig van de dauw is en dus veel sneller. Nu op deze gortdroge ondergrond gedraagt de bal zich geheel anders en dat is ook voor onze mannen toch even wennen.

Kansen…

Huizen dringt nu aan. Het ruikt dat er iets te halen valt en Alphense Boys piept en kraakt onder de Huizer druk. Een voorzet van Sergae Kogeldans wordt heel dapper door Sudibyo weggebokst voor het hoofd van Lo-Asioe, Kozjak wordt gevloerd rand zestien en waar de tribune om een vrije trap schreeuwde, had arbiter Prick echter buitenspel geconstateerd.
Een hoogstandje van Timo Vos die het publiek versteld deed staan met een actie waarmee hij in één vloeiende beweging, maar met twee balcontacten, zijn man het bos in stuurde. Zijn actie levert uiteindelijk een corner op die na wat geharrewar in de Alphense zestien toch in handen van Sudibyo belandt. Er is druk, maar waar blijft de bevrijdende treffer?
Een vrije trap van Theo Visser beland met militaire precisie op het hoofd van Sergio Kozjak. Een goede kans, maar helaas had Sergio het vizier vandaag niet op scherp en in plaats van een hoek te kiezen, kopt hij de bal recht in handen van doelman Sudibyo. Weer een goede kans die Huizen laat liggen.

…en nog eens kansen…

De duimschroeven gaan er flink op. Alphense Boys buigt, maar weigert vooralsnog te barsten. We zitten in de zevenendertigste minuut als in een heerlijke combinatie ineens alles lijkt te passen. Visser is de architect, Joshua Lo-Asioe de scherprechter: vrijgespeeld in de zestien prikt onze ijverige middenvelder de bal feilloos achter de kansloze Sudibyo:  1 – 1 en daarmee krijgt Huizen dan eindelijk toch loon naar werken.
De euforie slaat ook toe in de radiokamer waar voorzitter Klaas Vos vandaag de scepter zwaait. In zijn enthousiasme tilt hij het scorebord naar een eclatante 17 – 1 stand. Hilariteit alom. Wat Klaas ook probeert: het bord weigert terug te keren naar de 1 – 1. Na wat externe assistentie van Boterenbrood Jr. wordt het bord gereset. Daarmee is echter ook de tijdsaanduiding ter ziele. Ik probeer nog of het LED-paneel op de kantine nog uitsluitsel geeft, maar met de felle zon en de parasols die het beeld blokkeren word ik daar helaas geen wijs meer uit.
Huizen gaat op jacht naar méér. Alphense Boys is aangeslagen en lijkt rijp om over de knie te worden genomen. Visser probeert het nog eens met een pegel van afstand. Hoewel, pegel? Ik had de indruk dat hij doelman Sudibyo wilde verschalken, maar de bal volkomen verkeerd raakte. Daarmee verwordt zijn inzet tot een slappe afzwaaier die kant noch wal raakt, laat staan een treffer oplevert.
We verwachten elk ogenblik het rustsignaal van arbiter Prick als Joshua Lo-Asioe ineens vrij voor Sudibyo opduikt en de bal voor het intikken heeft. Sudibyo maakt zich breed en weet de inzet te blocken. De rebound valt voor de voeten van Sergio Kozjak die de bal maar in het lege doel hoeft te prikken. Sergio kiest voor de verre hoek, maar zoals eerder opgemerkt: Sergio had het vizier vandaag niet op scherp en tot onze ontzetting zien we de bal op centimeters aan de kruising voorbijvliegen. Veel beter ga je ze echt niet krijgen – dachten we toen nog…

Rust

En dus gaan we toch wat teleurgesteld de rust in. De 1 – 1 doet geen recht aan het spelbeeld van deze aantrekkelijke eerste helft. Met het leeuwendeel voor Huizen hebben we toch al een respectabel aantal kansen voorbij zien trekken, zodat Huizen zich het meest bekocht mocht voelen met deze tussenstand.
Huizen moet dan ook in staat worden geacht deze klus in de tweede helft verder af te maken, al blijft het altijd even afwachten hoe beide ploegen straks weer uit die kleedkamers tevoorschijn zullen komen.
Ongewijzigd neem ik aan, want de wissels doen een spelletje ‘Oortje-Tik’ voor de tribune en maken geen serieuze aanstalten zich na rust in het strijdgewoel te zullen gaan mengen. Wie zich wel graag in het strijdgewoel had willen mengen was het blonde pupilletje van de week dat enthousiast om de mannen heen dartelde en ook graag een balletje mee had willen trappen. Ik had met het menneke te doen…

En weer door…

De tweede helft opent zoals verwacht met twee ongewijzigde teams. Beide coaches bewaren hun wissels voor later in de wedstrijd als de krachten zullen zijn weggevloeid met deze hitte. Na een actie en combinatie van de gevaarlijke Pierre Theodore Mokanda is het Thijs de Rooij die het kansenfestival weer opent. Zijn schot scheert echter over de kruising.
Dan gaat Kozjak er weer overijverig vandoor. Hij stuift op randje buitenspel verder en als de vlag omlaag blijft komt hij in volle ren oog in oog met de uitkomende Sudibyo te staan. Met zijn verfijnde techniek lift Kozjak de bal over de uitkomende doelman en passeert hem. De weg naar de goal ligt nu open en Kozjak wil de bal binnen jagen. Maar de krachten zijn na de sprint een beetje op en Kozjak durft de kordate afrondende trap niet meer aan, nadat hij zo kort voor rust de bal zo rakelings over had geschoten. En dus kiest hij voor een beheerste bal richting goal, té beheerst naar zou blijken. De bal hobbelt traag richting doellijn waar een verdediger in volle sprint Huizens tweede treffer weet te voorkomen… Nee, écht veel beter ga je ze nu toch niet meer krijgen…

Drukken

Huizen blijft drukken. Kroeze – weer een sterke partij – zet goed voor in een soepel lopende aanval over meerdere schijven. Het voetbal dat ik Huizen zo graag zie spelen! Frank van den Bosch speelt dan voor ‘Bep Bakhuijs’ en met een schitterende duikkopbal schoeit hij wel zijn buik, maar helaas niet het net, want de bal slaat hard op centimeters naast de paal tegen de boarding. Dit moet toch ook een keer goed voor Huizen kunnen vallen?
Weer zo’n heerlijke lange combinatie waarbij de bal soepeltjes van voet tot voet gaat. Deze keer is het Alphens nummer 23, Frank van der Hoorn, die zand in de Huizer machinerie strooit.
Oplettendheid blijft echter gevraagd, want de Alphenaren hebben een scherpe counter in huis. Olivier Pabon is attent en snel zijn doel uit en werpt zich dapper voor de aanstormende Van der Kwaak en graait hem de bal voor de voeten weg. Een goede redding van onze jonge doelman.

Wissels

Dan grijpt coach Tuinenburg in en brengt Mike Bavelaar, Romeo Pieters en Lekan Onasanya voor Daniël Abbink, Thijs de Rooij en Bas Siebert.
Nadat Theo Visser zijn inzet op karakter beloond zag met een vrije trap gaat dan ook Arnold Klein aan het wisselen. Hidde van der Veldt, Rowdy Perez en Sebastian van Kammen komen Joshua Lo-Asioe, Sergio Kozjak en Timo Vos aflossen.
Na een nieuwe drinkpauze hervat Huizen de aanval met Frank van den Bosch die zich op karakter voor zijn tegenstander weet te wringen en bijna vanaf de achterlijn de bal alsnog voor weet te slingeren. Dit soort ballen kan je uiteraard niet ‘geplaatst’ doen en de bal zeilt dan ook zonder noemenswaardig gevaar voor de goal langs. Helaas houdt Frank er wel een blessure aan over, maar ook tegenstanders Ossevoort en doelman Sudibyo zijn er bij gaan zitten. Ze staan echter al weer lang voor Frank eindelijk weer op de been kon worden geholpen en even wordt er gevreesd of onze ‘Horzel’ wel verder zou kunnen.
Met al de wissels en het oponthoud vanwege de blessurebehandelingen is de ‘schwung’ er een beetje uit. Opnieuw weet Dailey Groenewegen met een prima ingreep erger te voorkomen als Zaani goed voorzet. Een nuttige ingreep, want de wedstrijd bevindt zich op dat moment in een wankel evenwicht. Wie nu scoort gaat er met de volle winst vandoor.

Slotfase

Huizen probeert het nog wel, maar het raffinement is wat weggeëbd. Rowdy Perez breekt door en weet Dennis Lamme te bereiken. Maar ook Dennis had het vizier niet op scherp vandaag: wederom zeilt de bal over in plaats van in het doel.
Opnieuw gaat doelman Sudibyo erbij zitten en moet helaas vervangen worden. Ook vanaf deze plek een spoedig herstel van zijn blessure gewenst! Hij wordt vervangen door de boomlange Daniël Furtak.

Even een schrikmomentje als Dailey Groenewegen de bal keurig op de borst neemt en terug wil spelen op doelman Pabon. Hij heeft echter niet gerekend op de gretig jagende Mokanda die de bal oppikt en meteen uithaalt. De schrik slaat ons om het hart, maar meteen slaat dat om in opluchting als blijkt dat Pabon zijn mannetje staat: met een katachtige reflex weet hij de inzet van dichtbij te keren en zo voorlopig dat wankele puntje voor Huizen veilig te stellen.
Een uitval van Huizen, een vermeende vrije trap die niet gegeven wordt als Van den Bosch tegen de grond wordt gewerkt en meteen nemen de Alphense Boys de aanval over. Deze keer is het Julian van der Kwaak die Pabon onder vuur neemt. Een rare zwabberbal en Pabon zet er dan ook Safety First de knuisten achter om zelf de rebound op te rapen.
Weer zo’n heerlijke combinatie via de uitblinkende Van den Bosch. Alles lijkt te passen, maar dan wordt de bal knullig zomaar over de achterlijn gelopen. Opnieuw heffen we op de tribune de handen ten hemel: waarom wil die bal er nou maar steeds niet in? Kansen zat, mogelijkheden zat, maar nog steeds kijken we tegen die teleurstellende 1 – 1 aan!

Het eindsignaal ligt al een tijdje op de loer als Sergae Kogeldans er nog een sprint uitperst die hem vanuit eigen zestien tot aan de achterlijn van Alphense Boys brengt. Een bewonderenswaardige prestatie in deze hitte voor een speler die zich bepaald qua loopacties niet onbetuigd had gelaten. De voorzet miste echter heel begrijpelijk de precisie om nog een medespeler te bereiken.
Alphense Boys zet nog even aan in deze slotfase en forceert een aantal corners die echter allemaal met het nodige kunst– en vliegwerk worden geruimd door onze defensie. Daarmee weet Huizen dan toch nog een punt over de streep te trekken. Zoals iemand al eens opmerkte: ‘Als je ‘m niet kunt winnen, moet je gewoon zorgen dat je ‘m niet verliest!’ Toch voelde het gelijke spel wel een beetje als een verlies. Grote winnaar was die fictieve objectieve toeschouwer die een heerlijke enerverende wedstrijd had gezien met hier en daar heerlijke staaltjes voetbal…

Arnold Klein

“In een eerder interview dat ik met je had, sprak je de verwachting uit dat je bepaalde wedstrijden nu wél over streep hoopte te gaan trekken. Voor mijn gevoel was dit zo’n wedstrijd…”
“Tja, het is net niet gelukt vandaag…” constateert Klein wat teleurgesteld. “Er zat iemand op de tribune te turven en die turfde veertien grote kansen voor ons en vijf voor hen. En dus sta ik hier met een wat ‘dubbel’ gevoel. We geven een hele knullige goal weg uit de omschakeling. Daarna waren we even zoekende wat we moesten gaan doen. Daarna trekken wij gewoon de wedstrijd naar ons toe en krijgen we kans op kans. Dan moeten we de trekker overhalen en dat hebben we niet gedaan…”

“We haalden de trekker wel over, maar het vizier stond gewoon niet op scherp!”
“Ja, dat is de andere kant van het verhaal. Maar goed, daardoor ga je rusten met die 1 – 1. Ook na rust zijn we het eerste kwartier, twintig minuten de bovenliggende partij en heb je wat kansen . Daarna werd het van beide kanten een spel waarbij het middenveld wat meer werd overgeslagen en degene die de tweede bal won kon doorlopen in een omschakelingsmoment. Dat leverde ons nog twee kansen op, maar zij kregen er ook een dot van een kans door, dus uiteindelijk hadden we hier ook maar zo helemaal met lege handen kunnen staan. Dus wat dat betreft hebben we toch wel een punt over de streep getrokken, maar niet de drie die we eigenlijk wilden…”

“Mij verbaasde de wissel die je inbracht met Rowdy Perez en Hidde van der Veldt. Voor mijn gevoel toch twee spelers voor de buitenkant. Ik had meer een spits voor een spits verwacht…”
“In de achterhoede had Alphense Boys heel veel moeite met diep gaande spelers. Dan heb ik geen spits nodig die in de bal wil komen, maar een die heel veel snelheid en diepgang kan brengen. Rowdy en Hidde zijn razendsnel. En uiteindelijk pakte dat ook goed uit, want Rowdy komt drie keer goed voor de goal en kiest een keer voor Dennis op de rand zestien terwijl hij ook voor Hidde bij de eerste paal had kunnen kiezen.
We hebben er bewust voor gekozen aanvallend te wisselen in plaats van achteruit te gaan hangen. We hebben dat in het verleden wel gedaan, maar het zit gewoon niet in mijn voetbal-DNA en ook niet echt in deze spelersgroep. Ook bij Alphense Boys niet, trouwens, want ik heb vandaag een hele vermakelijke open wedstrijd gezien waarbij ‘het voetbal’ heeft gewonnen, waarbij de einduitslag voor ons toch wel een teleurstelling blijft…”

Theo Visser

“Ik zag je een paar keer wat gefrustreerd reageren…”
“Ja, dat is meer omdat ik gewoon baal van al die gemiste kansen. Als we er daar een paar van maken, dan maken we ze gewoon af. Maar ja, we maken ze niet en dan is het gewoon heel frustrerend. De wil om te winnen zit nou eenmaal in me en soms uit ik dat wat teveel. Ik verwacht gewoon veel van mezelf en van mijn team. Als je dan die grote mogelijkheden ziet missen dan is dat frustrerend, niet persoonlijk naar mijn medespelers bedoeld. Het zou het team zoveel kunnen helpen als we er eentje in zouden prikken, we creëren genoeg, dat moet gewoon een keertje afgestraft worden.

Het was vandaag met die warmte inderdaad wel heel zwaar. Het veld was stroef en ik denk dat dat zeker mee heeft gespeeld bij het missen van die kansen. Toch vind ik dat hoe we die 1 – 1 opzetten dat dat een hele mooie aanval was, dan laten we toch zien dat we het gewoon ook kunnen, weet je! Het is gewoon zonde dat het er dan niet altijd uitkomt.

Ja, dit was zo’n wedstrijd die we eigenlijk over de streep hadden willen trekken. We hebben er de kansen wel voor gehad. Maar goed, het zijn details waar we van de week weer hard aan gaan werken. En we hebben ‘m in ieder geval niet verloren en dat is óók belangrijk!”

Sergae Kogeldans

Zijn gigantische sprint na een slopende wedstijd dwong bij mij diep respect af. Even nababbelen met onze geblokte vleugelverdediger…
“Zo’n klein lijfie, en dan zoveel energie… Waar haal je het vandáán?…”
“Ik denk dat dat gewoon een mentale kwestie is,” grijnst Sergae terwijl het zweet hem nog aan alle kanten van het lijf gutst. “Als je wilt winnen, zul je ook voor dat soort ballen vol moeten gaan. Het was even kijken of ik het nog zou redden, maar ik redde die bal nog net!”
“Zo heet! Als ik het veld oversteek, dan voel ik de hitte door mijn schoenen omhoog klimmen… Als je dan in de negentigste minuut er nog zo’n sprint uit weet te persen, dan moet je wel héél veel karakter hebben…”
“Ja, klopt, maar zo’n wedstrijd wil je graag winnen! We spelen thuis en vorige week niet zo’n al te beste pot voetbal op de mat gelegd, dus vandaag gingen we met zijn allen tot het gaatje en misschien nog wel wat verder…

We hadden hem zeker moeten winnen! Ik heb begrepen dat we iets van dertien kansen hebben gehad. Dan moet je jezelf eigenlijk gewoon belonen! Ik denk dat dit inderdaad wel bedoeld wordt door onze trainer als hij het heeft over dit soort wedstrijden die hij graag over de streep wil gaan trekken.
We stonden helaas niet goed bij die tegengoal, maar daarna namen we het helemaal over en hadden we onszelf gewoon moeten belonen! We werken keihard met zijn allen, we trainen hard. Als je dan dit soort wedstrijd weet te winnen, dan zijn ze nóg lekkerder!”

Dailey Groenewegen

Hij speelde sterk vandaag, onze nieuwe centrale verdediger die zich met de week lekkerder lijkt te voelen in onze laatste lijn. Toch ook een paar mindere momentjes…
“Jawel, jawel! Ik begin er steeds lekkerder in te komen. Ik wil natuurlijk altijd volle bak honderd procent inzet te geven. Dat moment in de tweede helft had ik die spits eigenlijk helemaal niet gezien. Daarom wilde ik de bal aannemen op mijn borst en gewoon verder spelen. Toen zag ik hem tot mijn schrik ervoor duiken en gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest om geen overtreding te begaan. Gelukkig hebben we ‘Ollie’ op de goal die een voortreffelijke redding in huis had en erger wist te voorkomen.

We wilden deze wedstrijd er gelijk druk op zetten. Hoewel dat voor mijn gevoel wel aardig lukte kregen we toch een vroege goal tegen. Daarna kregen we vier of vijf kansen die ik misschien geen ‘honderd procents kansen’ zou willen noemen, maar waarvan we er toch zeker twee of drie hadden moeten maken! Dat doen we dan niet en dat hebben we tegen Ter Leede ook al meegemaakt. Ook na rust hebben we er alles aangedaan om de wedstrijd naar ons toe te trekken, maar na een uur voetballen in die hitte zie je dan dat het spel op en neer begint te gaan omdat het conditioneel heel erg zwaar werd.
Ik denk dat we deze lijn toch gewoon door moeten zetten. Na vorige week heerste er wel een beetje een mineurstemming, als je ook ziet hoe we de eerste helft tegen SWIFT eindigden, waarin we ook weer twee kansen laten liggen waarvan je er in ieder geval één had moeten maken. De tweede helft tegen SWIFT was helaas écht ondermaats. Het gaf maar weer aan dat je nooit kunt denken ‘dat het wel even zal lukken’… Nee, we hebben niet gedacht het vandaag heel anders te gaan, maar gewoon de draad weer op te pakken en ons eigen spel te blijven spelen…”

Jeroen Lamme

In het zonnetje zittend tegen het muurtje roept Jeroen me aan dat hij ‘beschikbaar’ is. Het is een ‘running-gag’ tussen hem en mij en dus houd ik hem de microfoon toch maar weer onder de neus nadat ik hem provocerend had voorgehouden dat het vandaag ‘vaginaal met fruit’ was…
“Ehhh,”stamelt hij wat verbouwereerd. “Ja en nee! We hebben gewoon in de afgelopen drie wedstrijden toch vaak weten te domineren, maar je pakt toch maar vier punten, en dat is zoals jij het noemt inderdaad…”

“Vandaag werden er veertien kansen door iemand geteld. Daar gaat er maar één van in. Het zou zorgelijker zijn als we die veertien niet zouden creëren, maar die effectiviteit baart me toch ook wel wat zorgen… Kwam dat ook door de hitte waardoor de scherpte bij de spitsen wellicht wat zoek was?”
“Kan! Ook het akelig droge veld uiteraard waardoor we wat minder controle over de bal hadden. Dat neemt niet weg dat als je er veertien krijgt, dat je er meer dan één zou moeten maken! Zeker als je in het begin van de wedstijd scoort, dan ga zo’n wedstrijd domineren en kan je uitlopen naar 3 – 1, 4 – 1… Maar we moeten wel gewoon in onszelf blijven geloven, want we hebben gewoon drie wedstrijden goed gevoetbald, vorige week de wedstrijden dan weggegeven uiteraard, maar koppies omhoog!

Zo, dat was ‘m dan weer, Ron!”

Ik vrees dat ik dit seizoen niet meer van die schurk af kom… 😊

Apenstaartjes kijk op de zaak

Eindelijk weer eens een overtuigende, klinkende overwinning. Het deed zeer bij WV-HEDW waarvan coach Marcel Valk na afloop zo gebelgd was dat hij zich niet wilde lenen voor een korte nabeschouwing in de bestuurskamer. Jammer, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat de cynische bedankjes van het Huizer publiek voor zijn drie wissels daarvan de hoofdoorzaak waren. Een trainer die zo gepokt en gemazeld is als Marcel Valk zou daar toch boven moeten kunnen staan.
WV-HEDW zakt nu naar de voorlaatste plek. Een plek die ver beneden de stand van deze goede ploeg is en die naar ik aanneem ook op korte termijn weer verlaten zal gaan worden. Het is een rare competitie met merkwaardige uitslagen, getuige ook de 0 – 8 van HBC bij DHSC.
Huizen handhaaft zich netjes in het linker rijtje op een zevende plek. Vandaag (zondag) spelen JOS/Watergraafsmeer en Purmersteijn nog tegen elkaar. Die wisselende speeldagen maken de stand nogal onoverzichtelijk, zeker ook met Hollandia – JOS/Watergraafsmeer dat nog in de planning zit vanwege een jubileum.
Vandaag dus een heerlijke en volkomen terechte overwinning voor Huizen. Coach Klein gaf al aan tandenknarsend op het puntenverlies in de eerste wedstrijden terug te zien. ‘Wat als’ en ‘misschien’ tellen niet in het voetbal, de keiharde (doel-)punten bepalen waar je staat en dan blijkt hoe dan ook de ranglijst uiteindelijk toch de enige juiste stand aan te geven. Excuses, verwijten, spijt, het heeft allemaal geen zin, scoren en de punten gewoon pakken is het devies waar Huizen zich nu op moet richten. Geen wedstrijd is een ‘cadeautje’, geen wedstrijd is een ‘makkie’. Ik verval in herhalingen, ik weet het. Je bent zo goed als je laatste wedstijd heet het. Dan is Huizen nu dus ineens heel erg goed. Nu is het zaak die lijn inderdaad door te trekken en te zien waar het allemaal toe zal leiden en ons niet te laten verblinden door deze ene zwaluw die voor Huizen zeker niet op voorhand de voetbalzomer in leidt. Volgende week wacht ons Hollandia dat Huizen op twee punten op de hielen zit. Nu alle ploegen nog relatief dicht opeen staan maakt een overwinning of een nederlaag een wereld van verschil op de ranglijst uit. Ik hoop dan ook dat ik aanstaande zaterdag daar in Hoorn weer veel geel-groen langs de lijn aan zal treffen.

Vandaag was het in ieder geval weer fijn langs de lijn!