Heemstede Berkenrode Combinatie: De onbekende reuzendoder…

Opnieuw moet Huizen aantreden tegen een zondagclub. Opnieuw dus een avondwedstrijd en een grote onbekende. Hoewel: supersupporter Frank Tevaarwerk weet me met datum, uitslag en beslissende goal incluis te vertellen dat we er ooit voor de beker hebben gewonnen: 30 maart 2019, Thomas Müller die in de slotminuten een blunder van de HBC-doelman afstrafte waardoor we met 2 – 3 door bekerden… HBC werd dat jaar overigens kampioen en ging van de derde- naar de tweede klasse om in 2022 opnieuw de titel op te eisen en naar de eerste klasse te promoveren. Daar verbleef HBC slechts één jaar en trad dus als promovendus toe tot de vierde divisie. Een opmerkelijke ontwikkeling, zeker gezien het feit dat ze nu opnieuw in de top 3 meedraaien. Vooralsnog dus geen tegenstander om lichtvaardig tegemoet te treden. Vorige week werd ook Ajax (dat wel even in een dipje lijkt te verkeren) aan de zegekar gebonden en Huizen kan zich dan ook opmaken voor een heet avondje.
Heet is het niet qua temperatuur: ideaal voetbalweertje: licht vochtig, al belet dat de thuisclub niet om de sproeiers nog even lekker over het veld te jagen.
Huizen staat dus drie punten achter beide koplopers en dat geeft dit duel toch wel een pikant tintje. We zouden bij winst maar zo eens aan kunnen haken bij die koplopers. Zeker als ik in de bus verneem dat Ter Leede voor staat tegen JOS/Watergraafsmeer. Huizen zou maar zo aan een inhaalrace bezig kunnen zijn. Echter: verlies zou wel eens een ferme duikeling kunnen betekenen in deze door verschillende speeldagen en jubilea zo ontwrichte competitie. AFC’34 staat met een punt achterstand op onze geel-groenen inmiddels met 3-2 voor tegen een tot tien man gereduceerd DHSC…Het kan vriezen en het kan dooien, dus…
Eenmaal op sportpark ‘De Toekomst 2’ aangeland herken ik de boom met de schoenen waar stoppende HBC’ers hun schoenen aan de wilgen hangen. Het is weliswaar geen wilg, maar dat dondert niet. Er zijn wel wat takken gesnoeid, laat ik me vertellen door de heer Soomer, en doordat de boom nog vol gebladerte zit zijn de schoenen wat lastiger zichtbaar dan destijds in maart toen de boom kaal was. Maar er hangen er meer dan honderd in, wist Soomer me te vertellen. Ontzettend leuke traditie!
Huizen treedt aan met de gekende basiself, met dien verstande dat Remco Helms weer de plek inneemt van de niet geheel fitte Kogeldans die met een spierblessure kampt. Deze elf worden aangevuld met Nathaniël Johnson, Hidde van der Veldt, Kevin Schaap, Sebastian van Kammen, Thomas Kamstra en reservedoelman Tim van Dompzelaar op de bank.
Bij HBC zie ik maar één naam die me wat zegt: keeperstrainer Serge van der Ban, ooit doelman van Ajax en het illustere en ter ziele gegane Haarlem.
Rest mij u te wijzen op de nominatie van Jesper Kan als amateurscheidsrechter van het jaar. Hij kan uw steun goed gebruiken: http://www.scheidsrechtervanhetjaar.nl/ , Jesper Kan, Noord Holland, niet KNVB gediplomeerd!

Pittig!

Een missertje achterin als er even mis wordt getimed en de bal doorschiet. De razend gevaarlijke HBC-spits Arno Dijkstra die dit seizoen al elf maal het net wist te vinden en daarmee aan kop gaat van het topscorersklassement, brengt de bal snel door naar Rory Roode  wiens voorzet gevaarlijk oogt, maar gelukkig geen HBC’er weet te bereiken. Net een minuut aan de gang en de bilnaad voelt nu al vochtig aan…
Maar ook Huizen laat zich niet onbetuigd. De weer sterk spelende Kroeze zit er tot twee keer achter elkaar uitstekend tussen en en staat zo aan de basis van een aanval die Huizen een corner oplevert. Theo Visser brengt de bal gevaarlijk voor die daar op de doellijn belandt in een kluwen van maaiende benen. Als in een flipperkast ketst de bal alle kanten uit, behalve over de doellijn, al meende enkelen dat wel te constateren. Maar ik vermoed dat hier de wens de vader van de waarneming is geweest. Maar de eerste grote kans is dus wél voor Huizen!
Na zes minuten de eerste gele kaart van die jonge arbiter Stan Smit: Nick de Graaf begaat op het middenveld een pittige overtreding op Timo Vos die de bal al gespeeld heeft. Gelukkig kan Timo wel door, maar het was een terechte prent voor De graaf. Het is een wedstrijd op het scherpst van de snede! Dat uit zich ook in het bij tijd en wijle wat rommelige voetbal dat we voorgeschoteld krijgen: veel balverlies over en weer.

Overwicht

Langzaam maar zeker begint de thuisploeg de wedstrijd wat naar zich toe te trekken. Huizen heeft alle zeilen bijgezet en lijkt zich voetballend vooral op eigen helft terug te moeten trekken.
Een voorzet van Wouter Soomer valt gevaarlijk in de buurt van die lange, bonkige topscorer Dijkstra. Doelman Pabon gaat dapper omhoog en vangt de bal voor Dijkstra nummer twaalf tegen de touwen kan jagen.
En na tien minuten alweer een goede kans voor Huizen als Frank van den Bosch en Joshua Lo-Asioe doorjagen op doelman Bram Verhage. Gehaast verspeelt de doelman de bal en dan ligt de goal ineens redelijk open. Maar de bal gaat niet lekker van Huizer naar Huizen en met een partijtje zitvoetbal probeert Theo Visser de bal nog bij een medespeler te krijgen, maar helaas bleek dat een te grote opgave en de redelijke kans gaat daarmee toch alsnog verloren.
Ondanks een optisch overwicht voor HBC zijn de gevaarlijkste momenten tot dusver toch nog voor Huizen. Maar zoals zo vaak betekent een opgelegde kans bij Huizen lang niet altijd een doelpunt…
HBC houdt het overwicht en Huizen moet met alle hens aan dek! Een corner van Jessie Vink sticht de nodige verwarring als een HBC’er (Rory Roode?) de bal op de nek(!) doodlegt en doorspeelt. Ook hier loopt de aanval weer dood voor Pabon handelend hoefde op te treden, maar de druk lijkt onverminderd aan te houden. Hoe lang kan die dappere Huizer stormvloedkering stand houden tegen de woeste aanvalsgolven van HBC? Het kost Jeroen Lamme een bloedneus waarbij wonderdokter Harm Baijens even de helpende hand moet bieden.

Pompen of verzuipen

Het is buigen of barsten voor Huizen. Een weergaloos mooie pass van Wouter Soomer over het halve veld op Roode die een ware plaag voor de Huizer defensie vormde, maar de pech had de degelijke Remco Helms als tegenstander te treffen. Soomer is snel en passeert, maar dan is daar toch de attent keepende Pabon die zich er voor gooit. De bal komt weliswaar opnieuw voor en bereikt Jesse van Loon die verwoestend uithaalt. De bal wordt met gevaar voor lijf en leden opnieuw geblokt in onze defensie. Geen slachtoffers, en dat mag een klein wonder heten.
De druk houdt alsmaar aan: opnieuw is daar Tristen Kroeze die met een gewaagde, maar voorbeeldige sliding een doorbrekende HBC’er dermate de voet dwars zet dat hij er zelfs een doeltrap aan overhoudt. Kroeze speelde weer een solide partij en lijkt aan een uitstekend seizoen bezig te zijn. Vandaag ook weer een rots in de Heemstedelijke branding, maar ook opbouwend van betekenis! Kroeze bereikt even later Visser die vlak voor de achterlijn een scherpe voorzet loslaat die echter met een fraaie snoekduik wordt weggevangen door Bram Verhage – die boomlange doelman van HBC.
Jort Voorham laat dan bij een uitval van HBC een hele rare schuiver los die diagonaal door een woud van benen het doel bereikt. Gelukkig is Pabon attent en strekt zich om de bal de doorgang naar de goal te beletten.
En weer laat Huizen dan een kans liggen die ons de haren uit het hoofd doet trekken: een al even vreemde roller als zojuist van Voorham, rolt nu vanaf de zijkant voor de voeten van de volledig vrijstaande Joshua Lo-Asioe. Hij heeft de hoek maar voor het uitkiezen en doet dat in één keer met de binnenkant van de voet a la Joey Veerman van PSV. Alleen weet Veerman dan het doelvlak veelal wél te raken. Joshua jaagt niet alleen de bal over, maar ook wanhoopskreten over de tribune en uit de dug-out. Veel beter ga je ze vandaag niet krijgen, Josh…
Weer constateren we op de tribune dat het overwicht voor HBC is, maar  de kansen voor Huizen…

Rommelig

Het spel verdient geen schoonheidsprijs. Beide ploegen kennen het nodige ontzag voor elkaar en durven aanvallend het achterste van hun tong niet te laten zien. Er gaat veel fout en bij tijd en wijle zien we een soort ping-pong-voetbal waarbij de bal geen twee keer bij achter elkaar bij de zelfde kleur belandde. Het fysiek wordt in de duels ook niet geschuwd zoals Joshua Lo-Asioe zou ervaren in de vierendertigste minuut. Hij wordt van achteren geattaqueerd door Roode. Deze keer houdt Stan Smit het geel in de borstzak. Een van de weinige fouten die deze jonge arbiter vandaag zou maken. De vrije trap wordt half weggewerkt en heeft een corner tot gevolg. De bal komt voor bij de eerste paal waar Joshua Lo-Asioe opduikt. De lange doelman van HBC komt echter hoger en mag zijn knuisten gebruiken, waarbij die doelman Verhage ongelukkig op het been van Nick de Graaf landt. Verzorging mag niet baten en ondersteund door twee man moet De Graaf de strijd staken. Yordi Assendelft mag in zijn plaats de wedstrijd vol maken. Vanaf deze plek een spoedig herstel gewenst voor De Graaf!
Een minuut of vijf voor rust versiert Tristen Kroeze slim een corner. De bal wordt matig weggewerkt door HBC en belandt zo weer recht voor de goal voor de voeten van Kroeze die vanaf een meter of twintig venijnig uithaalt. Een prachtige strakke streep die keurig laag blijft en door een woud van spelers helaas recht op doelman Verhage af spat. Een technisch hoogstandje van onze jonge vleugelverdediger: dit soort ballen moet je normaliter van de parkeerplaats laten ophalen…
Naarmate de rust nadert lijkt de Heemstedelijke storm wat uitgeraasd. Rory Roode ziet zijn schot na een fraaie en langlopende aanval over het doel van Pabon klimmen en als Huizen in de blessuretijd op doorbreken staat, ketsen Jesse Assendelft en Wouter Soomer met de koppen tegen elkaar. Beiden gaan neer met een hoofdblessure en arbiter Smit kan niet anders dan de Huizer aanval af te blazen. Het zit ook niet mee ook…

Rust

Het is dus meer spannend dan fraai wat we daar in Heemstede voorgeschoteld krijgen. Maar die spanning vergoedt veel! HBC en Huizen halen dus beide ongeschonden de rust wat voor Huizen het resultaat van gedisciplineerd en geconcentreerd verdedigen is en bij HBC wellicht meer geluk dan wijsheid, want Huizen liet deze eerste helft al enkele uitstekende kansen onbenut, waarbij die van Joshua Lo-Asioe wellicht het meest in het oog sprong.
Ongeschonden is met de blessure van Nick de Graaf wellicht wat ongelukkig gesteld. Nogmaals vanaf deze plek een spoedig herstel toegewenst!
Vooralsnog zie ik geen reden voor wissels en zo te zien heeft ook Arnold Klein geen aanpassingen in gedachten, want ik zie geen spelers die serieus aan de voorbereiding voor de tweede helft bezig zijn.

Hervatting en ommekeer

Je kunt veel van onze trainer zeggen, maar niet dat het geen ‘tacticus’ is. Wát hij precies om heeft gezet in de rust weet ik niet, maar het beeld van de wedstrijd neemt al snel een andere wending. Bij HBC lijkt het aanvalsspel wat aan scherpte te hebben ingeboet. En Huizen gaat maar door met het onbenut laten van kansen: nadat een prachtige pass Frank van den Bosch goed diep had gestuurd en Frank de bal knap voor heeft gebracht, haalt Sergio Kozjak in kansrijke positie in één keer ferm uit. Maar helaas, ook deze inzet klimt over de goal van Verhage…
Het aanvalsspel van HBC krijgt iets desperaats. Jesse Assendelft steekt met de bal aan de voet het halve veld over en lijkt niet meer te stuiten. Maar dan passeert hij de laatste verdediger en ziet dat hij inmiddels binnen bereik van Pabon is gekomen die de bal nuchter opraapt en Assendelft beteuterd achterlaat.
Aan de andere kant laat Timo Vos, die vandaag zijn stempel niet echt wist te drukken, een harde schuiver los die bekwaam door Verhage gestopt wordt. Die lange was toch verdomd snel bij de grond! Belangrijker was wellicht de constatering dat Huizen weer af en toe aan verzorgd aanvalsspel toe leek te komen.

Wissels

HBC-coach Jasper Ketting besluit na een goed uur voetbal wat troeven op tafel te gooien en te proberen de bakens weer in het voordeel van HBC te verzetten. Zeno van Ooijen en Jesse van Loon worden bedankt voor bewezen diensten en staan hun plek af voor Jasper van Altena en Lorenzo de la Rosa.
Het blijft echter Huizen dat voor de meeste dreiging zorgt. Een fraaie aanval van Kozjak en Kroeze bezorgt de bal bij Theo Visser die een schitterende voorzet afgeeft. Helaas weer geen passende afronding, maar het voetbal lijkt in het spel van Huizen terug te zijn gekeerd.
Ook Timo Vos mag naar de bank. Zoals inmiddels bijna gebruikelijk komt Thomas Kamstra voor hem binnen de lijnen.
De dreiging van Huizen houdt aan: een inzet van Frank van den Bosch wordt geblokt in de laatste lijn van HBC en ook Visser komt niet tot een voldragen poging. Dan gaat Kozjak er vandoor. Weer zo’n heerlijke verre uittrap van Olivier Pabon die in de middencirkel Frank van den Bosch(!) bereikt die uitstekend doorkopt en Kozjak de diepte in stuurt. Sergio teistert de vuisten van Verhage. De hoek was lastig en de redding fraai, maar het was dus wéér Huizen dat het dichtst bij de openingstreffer was.
Kort daarop geel voor Frank van den Bosch als een passeerbeweging de mist in gaat en een uitval dreigt. Het geel van arbiter Smit is wederom terecht. Weinig aan te merken op de arbitrage.
Ketting legt dan zijn laatste troeven op tafel: Rick Berrevoets en Sven Beelen worden ingebracht voor Wouter Soomer en Rory Roode. Vooral die laatste wissel zal door Huizen met instemming zijn ontvangen, want het meeste gevaar van HBC kwam bij deze rappe buitenspeler vandaan.

Slotfase

Dan een rare steil omhoog vliegende bal van Joshua Lo-Asioe. Doelman Verhage komt zijn goal uit en vangt de bal enkele centimeters buiten zijn strafschopgebied. Een heerlijke vrije trap op de rand van de zestien, veel mooier kun je ze niet krijgen… Op de tribune gonst de naam van Anouar Aktaou in het rond. Eeuwig zonde dat deze topper zijn voetbalschoenen aan de wilgen heeft gehangen, want dit was ‘spekkie naar zijn bekkie’ geweest. Nu neemt Theo Visser de plek achter de bal in. Moeizaam weet arbiter Smit de muur op de vereiste afstand te krijgen. We houden de adem in, doelman Verhage laat één hoek uitnodigend vrij. Aanloop, schot, muur!
Nee, we hebben de gouden schoenen van Theo Visser niet echt effectief in de afwerking gezien de laatste weken. Zou dat haarbandje wellicht wat te strak zitten?
Inmiddels krijgt deze slotfase het karakter van een sudden-death: wie scoort wint…
De slotminuten breken aan en dan brengt Remco Helms de toeschouwers op de banken met enkele uitmuntende staaltjes voetbal. Bewegingen die je eerder aan een Ronaldo of een Messi zou toeschrijven dan aan deze bescheiden vleugelverdediger. Schitterende aannames, heerlijke passeeracties die nog een bij een medespeler uitkomen ook… Wat een heer-lij-ke speler! En dat speelt dan maar gewoon als ‘invaller’ bij Huizen. We zijn een bevoorrecht team met zo’n speler in de gelederen!
Een overtreding van Theo Visser, die je veel kunt verwijten, maar zeker geen gebrek aan inzet, vlak voor de dug-out. Even vlammen de emoties hoog op op de HBC-bank. De frustratie bij HBC speelt daar voor mijn gevoel zeker een rol bij en men zou die laatste minuten graag nog met elf tegen tien uit willen spelen om de wedstrijd alsnog naar zich toe te trekken. Arbiter Smit gaat daar gelukkig niet in mee en de protesterende coach Ketting ziet ook geel, net als Theo Visser. Een voorzet glijdt voor de goal van Verhage langs en Kozjak en Kamstra komen net een schoenmaatje tekort om de bal binnen te glijden, Kamstra sleept slim een cornerbal uit het vuur en opnieuw neemt Kroeze de goal met zo’n heerlijke strakke pegel onder vuur. Deze keer haalt de bal het doel echter niet en wordt halverwege geblokt in dat woud van HBC-verdedigers. Zal hij nog vallen?!
Dan een opstootje aan de zijlijn. Kamstra heeft wat al te nadrukkelijk aan de noodrem getrokken en van alle kanten stormen de opgefokte spelers op elkaar af. Even dreigt het alsnog uit de hand te lopen. De frustratie spreekt een woordje mee, beide ploegen hadden hier goede zaken kunnen doen met een overwinning. Uiteindelijk zien we Kamstra met rood van het veld stappen en mag Jessie Vink met geel de laatst seconden uitspelen. Hoewel HBC nog even lijkt te gaan drukken, komt Huizen niet meer echt in gevaar. Na wat afsluitende voetballende schermutselingen besluit Smit dat het genoeg is en moeten beide ploegen met een 0 – 0 gelijkspel genoegen nemen.

Arnold Klein

Briesend komt Klein uit de catacomben tevoorschijn. “Ik proef een beetje frustratie,” merk ik op.
“Zeker!” beaamt Klein terwijl de kalmte weer langzaam op hem indaalt. ”Maar ik heb een heerlijke wedstrijd gezien, op en neer van beide kanten. Dat er geen winnaar is, dat is dan maar jammer…”
“Ik heb met dit puntverlies eigenlijk maar nauwelijks moeite…” geef ik aan. “Dat was bij vorige gelegenheden wel anders…”
“Ja, HBC opende sterker dan wij. Ze gingen vol op de aanval. Dat hadden we wel verwacht, maar het is toch een vervelende ploeg om tegen te spelen. Niet dat ze veel kansen kregen, maar ze drukten wat meer dan wij. Pas tegen het einde van de eerste helft kregen we iets meer grip op hun spel. We kregen eigenlijk de beste kans met die kans van Joshua, schiet hij ‘m tegendraads, dan loopt hij er gewoon tegenaan. Als je uiteindelijk naar de kansenverhouding kijkt in de eerste helft, dan denk ik dat wij twee kansen hebben gehad en zij eigenlijk niet één… Maar qua spelbeeld oogden zijn beter dan wij.
De tweede helft hebben wij in balbezit een kleine omzetting gemaakt waarmee we ergens anders ‘de vrije man’ wilden creëren en dat pakte goed uit. Dat resulteerde in een paar goede, maar kleine kansen waarbij Sergio Kozjak één op één, maar wel in een lastige hoek, met de keeper komt. Ik denk dat we die tweede helft zeker drie kansen hebben gehad om de 0 – 1 te maken terwijl we wederom niets hebben weggegeven. Alleen de laatste fase liepen we iets teveel terug naar mijn idee. Er werd het laatste kwartier heel opportunistisch gespeeld zoals je dat vaker ziet wanneer een ploeg iets wil forceren. We verzuimden daarbij zó te blijven staan dat we nog een tegenstoot konden doen.
Vorig jaar zouden we deze wedstrijd wellicht nog verloren hebben, dus ik denk dat we daar dit jaar verandering in hebben gebracht. Deze had je in die slotfase maar zo nog kunnen verliezen.
Al met al denk ik dat het gelijke spel volledig terecht was…”
“Ik vond dat we defensief uitstekend stand hielden. Ik heb die nummer negen (Dijkstra) eigenlijk nauwelijks gevaarlijk in het spel gezien…”
“Nee, dat is de angel van dit HBC. Ik heb van tevoren aangegeven hoe we dat zouden kunnen bespelen en dat is uitstekend uitgevoerd. Als je dan ziet dat hij door zijn trainer naar links en rechts wordt gestuurd, dan weet je dat je het verdedigend goed voor elkaar hebt.
Dat het als een huis staat, heeft ook te maken met de voorhoede en de middenlinie waar men heel taakbewust zorgde dat er minder ballen gericht naar voren konden komen.
Maar goed, we stonden als ploeg goed. Je wilt hem uiteraard zeker niet verliezen, maar ik denk dat je hem op basis van de tweede helft stiekem had kunnen winnen… Stiekem, want ik denk dat weinig ploegen hier punten gaan pakken. Dit vind ik eigenlijk wel de beste ploeg die ik gezien heb, tot nu toe.
We hebben natuurlijk nog niet alles gehad, maar ik denk dat we ons vandaag onder moeilijke omstandigheden uitstekend staande hebben gehouden.”

Remco Helms

Toen ik wist dat hij in de basis zou starten nam ik me al voor hem vandaag weer eens te bevragen. Niet wetend welk een uitmuntende wedstrijd hij zou gaan spelen. Ik begroet hem dan ook met ‘Daar hebben we onze uitblinker!” als hij vers gedoucht uit de kleedkamer komt. “Ik weet niet of je het helemaal mee hebt gekregen, maar je kreeg verschillende open doekjes van de tribune! Ik denk dat ik vandaag misschien wel je beste wedstrijd heb gezien!”
“Haha, ja, ja, ja, dat zou best kunnen. Ik moet zeggen dat als ik lekker mee kan voetballen, dat daar dan wel mijn kwaliteiten liggen. Als we lekker aan de bal komen, dan kan ik ook goed meekomen in het elftal. Ik vind wel dat het verdedigend af en toen nog wel eens wat beter zou kunnen, dat zijn verbeterpuntjes voor me…”
“Nou, áls ik al een puntje van kritiek heb, dan is het juist dat ik vind dat je aanvallen, opbouwend, meer zou moeten brengen…”
“Ja, die aanvallende energie zoals bijvoorbeeld een Sergae Kogeldans die heeft, dat zit niet echt in me. Ik probeer natuurlijk wel mijn bijdrage te leveren als ik het gevoel heb dat ik er overheen moet gaan, maar die drang die zit niet echt in de aard van het beestje.”
“Ik vind je altijd een ‘zekerheidje’ achterin… Je schuwt ook het stevige werk niet…”
“Nee, zeker in dit soort wedstrijden niet wanneer er zoals vandaag op het scherpst van de snede wordt gespeeld. Ik denk dat we vandaag ook geen grote kansen hebben weggegeven.”
“Besef jij wel hoe gelukkig wij zijn een speler als Remco Helms in de selectie te hebben? Geen vaste keus, daar hoeven we niet omheen te draaien, maar je kan ingezet worden zonder dat we het gevoel hebben dat we er als ploeg op achteruit gaan…”
“Nee, inderdaad, ik denk dat ik voldoende kwaliteiten heb om in dit elftal mee te kunnen draaien. Het voordeel is ook dat ik op meerdere posities inzetbaar ben. Dat betekent dan wel weer dat je geen vaste plek hebt, maar ik probeer gewoon overal waar ik ingezet word mijn steentje bij te dragen.”
“Je hebt dit seizoen toch al weer aardig wat minuten gemaakt…”
“Ja, ik ben in de voorbereiding ook nog een weekje weggeweest. Dat is natuurlijk ook een eigen keuze, dan besef ik ook dat ik een streepje achter sta op de concurrentie. Daarna bouwde het op naar steeds meer minuten en nu Sergae (Kogeldans, Red.) niet helemaal ‘okselfris’ is moet ik er gewoon staan…”
“Kan je je een beetje schikken in die rol?”
“Ach ja, weet je: aan de ene kant is het soms lastig, want je steekt er een hoop tijd en energie in. Ik ben niet meer de jongste, heb thuis ook een gezinnetje dat ook een hoop tijd en aandacht van me vraagt. Aan de andere kant voel ik nog wel steeds dat ik van waarde ben voor dit team en nog steeds genoeg minuten mag maken. Maar ik denk dat het belangrijkste is dat ik er gewoon nog heel veel plezier in heb, zeker in deze groep! Ik voel ook wel die waardering, ook van het publiek, ik ben gewoon heel blij mijn steentjes bij te kunnen dragen aan dit team!”