Hollandia, onbekend maar gevreesd…

Het Hoornse Hollandia vierde recentelijk haar 125-jarig bestaan, waar Huizen in 2027 haar eeuwfeest hoopt te kunnen vieren. Twee verenigingen met een rijke historie dus, maar aangezien Hollandia de zondag als speeldag verkoos, kwam het bij mijn weten nimmer tot een krachtmeting tussen beide verenigingen. Teamleider Henk de Groot wist uit zijn geheugen nog een bekerloting op te diepen uit de tijd van Roy Wesseling. Aanvankelijk dacht hij dat we die wedstrijd met een veredeld tweede team waren aangegaan, omdat we destijds volop in de laatste loodjes voor de titel bezig waren. Later zou mij een andere versie bereiken, waarin Huizen helemaal niet naar Hoorn was afgereisd aangezien de KNVB-boete lager was dan de huur van de bus. Hollandia blijft daarmee een grote onbekende voor ons. Voordeel van hun spelen op zondag is echter wel, dat onze technische staf de kans heeft gehad om de Hoornaars te bekijken. Naar bleek niet in de wedstrijd tegen het almachtige Ajax dat ze heel knap op 2 – 2 wisten te houden. Er is geen ploeg in deze afdeling die je lichtvaardig tegemoet kunt treden, maar een dergelijk wapenfeit werpt toch wel zijn schaduw vooruit: Hollandia is tot dingen in staat!
Uiteraard is dat ook wederzijds het geval en ik vermoed dat de mannen van coach Lars Keppel dan ook gewaarschuwd zullen zijn voor Huizen dat WV-HEDW zo nadrukkelijk terug wees. Saillant detail: zaterdag las ik dat voormalig Huizen-trainer Tijs Schipper inmiddels bij de Amsterdammers het roer heeft overgenomen van de opgestapte Marcel Valk. Dat wordt een pittig weerzien straks!
Zoals u mogelijk vernam na het lezen van het korte verslag, ben ik momenteel lichtelijk gehandicapt na een onverwachte oogoperatie midweeks. De komende weken ben ik functioneel blind aan één oog en is het vermoeiend en behelpen achter de PC. Ik probeer dit verslag als vanouds te maken, maar u zult wellicht wat geduld hebben moeten betrachten voor dit verslag op de site stond. Daarbij sluit ik tikfouten bepaald niet uit. Uitgerekend deze week werd er ook een nieuwe techniek voor het plaatsen van de verslagen in bedrijf genomen, hetgeen de zaak ook nog eens extra compliceerde. Op voorhand mijn excuses voor de vertraging en eventuele tikfouten!
Het is weer een ‘latertje’ vandaag. Zes uur aanvang, ik blijf het drie keer niks vinden. Maar wie een betere oplossing weet mag het zeggen.
De viering van dat 125-jarig jubileum maakt dat de mannen uit Hoorn nu een wedstrijd minder hebben gespeeld dan Huizen. Met slechts twee punten minder op de teller staan ze er dus relatief gezien iets beter voor dan onze mannen. Zaak dus om daar vandaag vijf punten van te gaan maken.
De onbekendheid komt ook even tot uiting als chauffeur Paul op een gegeven moment op een doodlopend weggetje belandt. Onze stuurkunstenaar loodst ons echter vakkundig weer terug om even later keurig bij Sportpark Juliana uit te komen.
Het is stil op sportpark Juliana. De ‘vreemde’ zaterdagavond heeft ook hier weer veel mensen doen kiezen voor de huiselijke kring. Al verneem ik later dat ook op de zondag de publieke belangstelling niet overhoudt in Hoorn. Gelukkig is hier de keuken wel open en ik laat mij het traditionele broodje bal satésaus en het patatje goed smaken.
Huizen treedt aan met de gekende basiself, met dien verstande dat Sergae Kogeldans niet helemaal fit is en dan is uiteraard Remco Helms zijn logische vervanger. Dat levert een bank op met naast reservedoelman Van Dompzelaar ook weer de inmiddels bekende namen: Van der Veldt, Schaap, Kamstra, Schipper en wat minder bekend: Nathaniël Johnson, onze nieuwe aanwinst die vandaag voor het eerst aanschuift in de wedstrijdselectie nadat het een en ander aan blessureleed hem de afgelopen weken parten speelde.
Ondanks de toch niet echt ruim bemeten tribune is het breeduit zitten. Naast me twee heren van ‘de harde kern’ van Hollandia, maar zoals gesteld: men liep blijkbaar niet echt warm voor dit affiche. Hollandia beschikt over een prachtig natuurgrasveld dat er ook vandaag prachtig bij ligt.

Vossie!

Het is Hollandia dat het bal opent met de eerste corner als Jeroen Lamme de bal niet lekker weet te raken bij het wegwerken. Ook Huizen laat zich niet onbetuigd en met een prachtige pass wordt de gretig sprintende Timo Vos aan het werk gezet. In één schitterende aanname is hij langs Delano Woud en stormt richting het doel van doelman Dirk Bakker. Bakker is echter een fenomeen in deze contreien en ook nu heeft de doelman bijtijds zijn doellijn verlaten om de bal te onderscheppen voor Timo er iets op het scorebord mee kan uitrichten. Maar de actie waarmee hij zijn man passeerde is een actie waarvoor je alleen al je toegangskaartje zou kopen.
Diezelfde Timo Vos is dan kort daarop het slachtoffer van ook weer diezelfde Delano Woud. Zonder overigens enige intentie Vos te raken zwaait het hooggeheven been van Woud richting bal waar Vos net het hoofd tegenaan heeft gezet. De bal wordt gemist, maar het hoofd van Vos niet. Arbiter Ordelmans zou meteen af moeten fluiten voor de hoofdblessure, maar geeft voordeel. Vos gaat aangeslagen neer en Woud betuigt zijn spijt, maar nog steeds legt Ordelmans het spel niet stil. Pas als er vanaf de tribune een stormpje van verontwaardiging opsteekt, lijkt hij de ernst van de blessure op te merken. Met een ferme plek op het jukbeen kan Vos de wedstrijd gelukkig alsnog voortzetten.
Even later zien we een herhaling van Vos’ passeerbeweging als hij er met een inworp van Tristen Kroeze vandoor gaat. Helaas is ook het vervolg een herhaling van zetten en is doelman Bakker bijtijds ter plekke om een doelpoging te verijdelen.

Mogelijkheden

Inmiddels beginnen de mogelijkheden tot kansen zich op te stapelen. Vos heeft het op de heupen en ook Hollandia ziet een goede mogelijkheid verloren gaan als in een scrimmage na weinig doortastend ingrijpen achterin spits Bart Spil een goede schietkans heeft. Tot onze opluchting zien we de bal naast spatten.
Ook een schietkans aan de andere kant als eerst Dennis Lamme de bal voor de voeten krijgt en zijn inzet geblokt ziet. De bal valt voor de voeten van Joshua Lo-Asioe die ook zijn kans schoon ziet om uit te halen. Opnieuw is er een dappere Hollandiaan die zich voor de bal werpt en zo een treffer voorkomt. De aanval wordt meteen overgenomen door Hollandia, maar in hun gretigheid tot aanvallen zagen ze de buitenspel regel even over het hoofd. Opluchting opnieuw voor Huizen.
Zo ontwikkelt zich een rommelige, maar boeiende eerste helft waarin beide ploegen zorgvuldig de zaken achter dicht probeerden te houden en toch de aanval te zoeken waar mogelijk. Beide ploegen zijn aan elkaar gewaagd en dat maakt het ongemeen spannend.

Slordig

Wellicht door de wederzijdse druk is het spel wat slordig. Hollandia schuwt het fysiek niet en Huizen moet daarin mee. Een hachelijk moment voor doelman Bakker als hij zich lijkt te vergalopperen in zijn passeerbeweging op de aanstormende Theo Visser. Hij wil de terugspeelbal denk ik achter het standbeen langs spelen en dat gaat bijna mis. Maar bijna is niet helemáál, en dus stuift Visser hem alsnog onverrichterzake voorbij. Maar ‘never a dull moment’ daar in Hoorn!
De bal oogt wat ‘traag’ op dit natuurgras. Hoewel het er op het oog schitterend bij ligt is het toch even wennen voor onze mannen. Wellicht dat ook dat de ogenschijnlijke slordigheid wat verklaarde.
Opnieuw die dekselse Vos er vandoor. De voorzet is scherp en oogt gevaarlijk in de doelmond. Met veel risico de bal in eigen doel te pegelen is daar de ervaren Encho Margaritha, die ijzingwekkend kalm blijft en de bal uit de doelmond weet te ruimen. Machtig mooie voetballer!
Vos is dan toch het dichtst bij de openingstreffer als hij opnieuw zijn directe tegenstander de hielen laat zien in een goed lopende aanval die door Frank van den Bosch en Theo Visser wordt opgezet. Schuin voor de goal laat hij een vlammend schot los waarop doelman Bakker al zijn klasse moet etaleren om de bal onder de lat weg te boksen. Weer zo’n heerlijk voetbalmomentje waarmee deze rommelige wedstrijd ook gelardeerd werd. De corner komt goed voor en nu is het Dennis Lamme die de juiste richting niet aan zijn kopbal weet te geven.

Smaakmakers

De wedstrijd is in wankel evenwicht: het kwartje kan maar zo naar de ene dan wel de andere kant opvallen. Theo Visser heeft dan een minuut of tien voor de rust een heerlijke lichaamsschijnbeweging in huis waarmee hij zich op het middenveld vrij speelt. Wéér wordt Vos aan het werk gezet die gretig richting doelman Bakker spurt. Voor het echter tot een kans kan komen heeft arbiter Ordelmans een overtreding recht voor de goal geconstateerd. Mijn blik was gericht op de spurtende Vos, maar als ik opkijk zie ik inderdaad een van de centrale verdedigers van Hollandia verontwaardigd overeind krabbelen. Gekscherend roept een Huizer fan naar me of ik mijn ooglapje niet even aan scheidsrechter Ordelmans ter beschikking wilde stellen: hij zag teveel…
Gelukkig heeft doelman Olivier Pabon mijn ooglap niet en hij heeft dan ook goed het oog op de levensgevaarlijke voorzet van de rappe Niels Koster. Met een dapper duik werpt Pabon zich op de bal voor Hollandia hier desastreuze dingen mee uit kon richten. Inmiddels heeft onze jonge doelman zich ontwikkeld tot een betrouwbare sluitpost. Zonder zijn concurrenten ook maar een duimbreed tekort te willen doen, denk ik toch dat we daar een uitstekende keuze mee hebben gemaakt.
Frank van den Bosch is ijverig als altijd, loopt zich een slag in de rondte en is ook niet vies van een portie verdedigend werk. Met een ferme peer ruimt hij de afvallende bal uit een corner na een gevaarlijke aanvalsopzet via opnieuw die gevaarlijke Koster. Wat Vos voor Huizen was, was Koster voor Hollandia: smaakmaker! De bal belandt dan via wat omwegen voor de voeten van Bart Spil die hard uithaalt maar gelukkig voor Huizen ook de juiste richting niet aan zijn poging wist mee te geven. De bal vliegt hard maar gevaarloos over de goal van Pabon.
We zitten al op slag van rust als Vos er opnieuw vandoor dreigt te gaan. Hollandia schuwde het fysiek niet en ook nu wordt de aanval onderbroken door Mouad Ben Chekh die Vos aan alle kanten vastgrijpt om hem de doortocht te beletten. Geen doodschop dus, maar een ‘nette’ overtreding die desalniettemin toch het geel bij arbiter Ordelmans tevoorschijn toverde. De vrije trap die dat opleverde wordt door Theo Visser fraai in de mêlee gekruld. Helaas alleen zwarte kousen die in de menigte de bal wisten te raken en dus gaan we met 0 – 0 de rust in…

Rust

Een boeiende eerste helft waarin het maar aan één ding ontbrak: goals! Het spel is afwisselend slordig en fraai en aangezien de beide ploegen niet voor elkaar onder doen is het een boeiend duel en het verveelt geen moment. Daarmee lijkt een gelijkspel het meest in de lijn der verwachtingen te liggen, maar op de een of andere manier ‘proef’ ik gewoon dat deze wedstrijd toch een winnaar op zal gaan leveren. Wie? Dat is nog ongewis, maar wie scoort zet denk ik een heel belangrijke stap naar die driepunter!
Een ‘voordeel’ van deze late wedstrijden is het feit dat je op je gemakje kunt kijken naar de andere uitslagen. Ajax lijkt het spoor een beetje bijster en moest een 2 – 0 achterstand in Broek op Langedijk goedmaken. AFC’34 legde het zwalkende Ter Leede (vorige week nog met 0 – 5 te sterk voor Alphense Boys!) over de knie met 1 – 5. Het geeft maar weer aan dat geen enkele wedstrijd in deze afdeling op voorhand al een gelopen koers is…

Hervatting

De beide ploegen treden ongewijzigd aan voor de tweede helft. Het wekt dan ook geen verwondering dat ook het spelbeeld niet echt verandert. Ook Timo Vos is geen haren én geen streken verloren en opnieuw is hij het die een plaag voor de Hoornse defensie vormt. Na een diepe loopactie komt de bal goed voor en moet Hollandia opnieuw een corner prijsgeven. Als die voor komt, is het nu niet Dennis, maar broer Jeroen Lamme die de juiste knik niet weet te maken.
Aan de andere kant laat Dennis Jansen zich met een gevaarlijke pegel zien. In kansrijke positie weet hij echter ook het net niet te vinden en jaagt de bal hard naast de goal van Pabon. Margaritha begint kort daarop aan een imponerende rush door het centrum en bezorgt de bal bij Koster die de bal hard voorlangs jaagt. Vrouwe Fortuna kan nog steeds maar zo het ene oog dan wel het andere oog onder die blinddoek vandaan toveren…

Wissel

Naarmate de wedstrijd vordert, krijgt het spel iets van een ‘sudden death’: wie scoort mag zich winnaar noemen. Beide defensies blijven goed overeind en de kansen die er ontstaan worden eigenlijk steevast door slordigheid gemist. Na zevenenvijftig minuten haalt coach Klein de uitblinkende Vos naar de kant. Vos had na zijn blessure van vorige week maar één keer mee kunnen trainen en dus was de pijp een beetje leeg. Niet dat dat aan zijn spel te merken was, hij bleef er vol voor gaan. Thomas Kamstra mag dan zijn opwachting maken. Kamstra is tien minuten later dicht bij de openingstreffer als een voorzet van Frank van den Bosch (als je nou praat van ‘hard werken’ en ‘ijverig’…) maar nauwelijks bij de tweede paal aan hem voorbij schiet en doelman Bakker zijn zoveelste fraaie ingreep ten toon spreidt. Uitstekende doelman! Als voormalig sluitpost kan ik genieten van dit soort degelijke doelwachters. Met Pabon en Bakker werd ik vandaag op mijn wenken bediend!
Een volgende inzet van Van den Bosch levert opnieuw een hoekschop op. De bal van Theo Visser komt goed voor, lijkt geruimd te worden, wordt door Visser opnieuw ingebracht en dan is daar bij de tweede paal ineens de rosse kuif van Dennis Lamme die de bal keurig tegendraads en via de grond inkopt. Een echte spitsengoal waar Luuk de Jong nog een puntje aan zou kunnen zuigen. 0 – 1 en daarmee lijkt Huizen meteen de beste papieren te hebben op de zege.

Volhouden!

De beste papieren houdt echter geen enkele garantie in en de marge is met dat ene goaltje uitermate broos. Inmiddels is de duisternis ingevallen en worden de rugnummers van Hollandia voor mij wat lastig te onderscheiden met de lichtmasten die me tegemoet schijnen.
Ook Sergio Kozjak doet van zich spreken en ook hij moet af en toe via de noodrem tot staan worden gebracht. Dat levert onder meer een vrije trap op die door Theo Visser goed wordt ingeschoten. Maar Bakker is een klasbak en de bal wordt stijlvol uit de hoek geranseld. Dan wordt de corner ingebracht en in een onoverzichtelijke situatie wordt de bal buiten het doelgebied over de Hollandia-doelman gelepeld. Het doel is vrij, maar het strafschopgebied druk. Kamstra probeert de vallende bal bij de tweede paal binnen te werken, maar zijn positie is daarvoor veel te lastig en hij weet de bal alsnog terug te leggen, waarna deze kansrijke situatie helaas stukloopt.
Dat voetbal een spel van fouten is wordt in deze fase nog maar eens nadrukkelijk bevestigd…
Huizen moet mee in het fysieke spel van Hollandia en daar is Mouad Ben Chekh bij de middenlijn het slachtoffer van. De tackle is fors maar fair en arbiter Ordelmans laat dan ook verder spelen. Een snelle uitval van Huizen loopt uiteindelijk op niets uit nadat ook Frank van den Bosch aan alle kanten vastgegrepen werd. Ordelmans liet veel toe, maar onze penningmeester zal kreunend toe hebben gekeken hoe alle textiel aan het frêle lijfje van Frank aan een heftige rektest werd onderworpen…

Langste adem

De vraag is wie er de langste adem zal hebben: het aandringende Hollandia of het verbeten verdedigende Huizen dat het spreekwoordelijke mes open klapte en loerde op de ruimte die de mannen van coach Lars Keppel weg moesten geven in de jacht op de gelijkmaker. Was de wedstrijd al meer boeiend dan fraai, daar ging nu nog een schepje bovenop…
Een prachtige crossbal van de weer gedegen spelende Remco Helms bereikt Visser die zich niet bedenkt en de bal in één keer volleert. Helaas stort er zich met ware doodsverachting een speler van Hollandia voor. Aan de andere kant een geweldige sliding van diezelfde Remco Helms die daarmee een gevaarlijke doorbraak voorkomt van – naar ik meen – Margaritha. Meteen stuurt hij Frank van den Bosch op avontuur, maar ook aan Hollandia-zijde staat men zijn mannetje: ook Frank wordt al even fraai van de bal gezet. Het was een bankje, maar als ik op een stoeltje gezeten zou hebben, dan was dat nu louter op het puntje…
Een schot van Niels Koster vliegt weer naast als Kozjak zich ook verdedigend weet te onderscheiden. Een voorzet van Van den Bosch wordt met uiterste inspanning uit de doelmond gegleden en een corner wordt met pijn en moeite uit Hoornse doelmond gekopt. Huizen is gevaarlijker nu Hollandia ruimtes moet weggeven.
Dan gaat Kozjak er vandoor en stuift op doelman Bakker af. Hij wordt achtervolgd door een Hollandia verdediger die hem binnen de beruchte lijnen van achteren neerhaalt op het moment dat Kozjak uithaalt voor de alles beslissende treffer. Kozjak neer en verbijsterd wachten we op het fluitje van Ordelmans, die echter gewoon door laat spelen! Met toestemming van de twee Hollandia-fans naast me mag ik stellen dat vriend én vijand hier toch echt een strafschop in zagen!
Nog een kans voor Kamstra die doorbreekt. Deze keer is het die uitmuntende doelman Bakker die met een ‘glanzparade’ zijn inzet weg ranselt.
Het is het laatste wapenfeit dat het vermelden waard was, want na een keurig bemeten extra tijd fluit Ordelmans tot opluchting van alles dat Huizen een goed hart toedraagt af en mag Huizen zich winnaar noemen van dit enerverende duel.

Arnold Klein

“Deze overwinning smaakt wel héél erg lekker!” opper ik als Klein zich heeft losgemaakt van het feestgedruis.
“Ja, we hadden een bepaald strijdplan neergelegd. Ik had Hollandia al een keer bekeken, dus ik wist dat het een goed voetballende en fysieke ploeg was. Ik had gewaarschuwd dat als we in dat fysieke niet mee zouden gaan dat we dan in de problemen zouden gaan komen. Daarnaast moesten we de ruimtes die op het veld lagen zien te bespelen waar mogelijk. Dat hebben we met name de eerste helft een aantal keren heel goed gedaan door in de opbouw steeds bewust een linie over te slaan en van daaruit proberen te voetballen. Niet dat we ons daar nou zoveel kansen mee wisten te scheppen, maar we probeerden van daaruit verder te voetballen en zo een fase verder te komen. Ik vond wel dat áls we dan in die fase kwamen, dat we dan de ballen wel wat zorgvuldiger neer hadden moeten leggen. Zo werd het een wedstrijd die heel erg op en neer ging. Als we dan doorbraken, dan moet een buitenspeler heel agressief naar de goal toekomen om de bal erachter te kunnen leggen. Dat ontbrak bij ons in het aanvalsspel….”
“Nou, ik vond met name Vos toch uitermate dreigend, zeker in die eerste helft…” werp ik nog tegen.
“Ja, hij speelde zeker niet slecht. De posities die hij moet belopen, dat is best veel. Ik heb toch gewisseld om iemand te laten ondersteunen het verdedigende werk ook te laten doen en daar moest ik een keuze in maken en dat werd nu dus Timo Vos. Maar ik heb je al eerder aangegeven dat we iemand niet per se wisselen omdat ie ‘slecht’ is of zo – want dat was hij zéker vandaag niet! – maar we moesten Hollandia iets minder aan het voetballen laten toekomen. Dat pakte gelukkig goed uit want ze werden iets minder gevaarlijk. Voorin hadden wij eerder de trekker over moeten halen naar de 0 – 2…
Uiteindelijk denk ik dat we naar onze mogelijkheden gespeeld hebben, vandaag en daarmee gewoon een goede overwinning hebben gehaald. Beide ploegen hebben vandaag alles gegeven en wij hebben vandaag niet altijd even mooi gespeeld, maar wel de strijd geleverd die noodzakelijk was voor deze overwinning! Beide teams hadden recht kunnen doen gelden op de overwinning, dus ik vind dat je wie dan ook tekort doet door te stellen dat de gelukkigste gewonnen heeft!”

Dennis Lamme

“Jahaa!” glundert onze jonge middenvelder als ik hem begroet met de titel ‘Matchwinner’. “Ja, dat voelt goed! De laatste keer dat ik had gescoord was tegen Zuidvogels, dus het zat er wel weer eens een keer aan te komen!
Deze goal leek ook heel erg op die tegen Zuid. Bij de tweede paal uit een voorzet speel ik ‘m terug, knikte ‘m in, goed naar de grond gekopt, het was een hele belangrijke!
Ik maakte die goal en daarna voelde ik een soort extra strijdlust bij ons in het team komen. De vastberadenheid en de overtuiging dat we dit niet meer weg gingen geven.
We liepen de tweede helft wel iets meer naar achteren voor mijn gevoel, waardoor zij iets meer controle, meer dreiging kregen, maar het is gelukkig uiteindelijk goed gekomen!
Ik moet er even van bijkomen, van alle emoties. Ik heb samen met Jeroen een hele lastige week beleefd. Onze moeder is in de terminale fase gekomen en ligt nu in een hospice. Ik zei haar vanochtend dat ik voor haar zou gaan scoren. Dus toen die goal viel maakte dat heel veel los bij me. Na de wedstrijd werd ik ook even emotioneel toen het hele team om ons heen kwam staan. ‘Deze is voor jullie boys!’ zeiden ze, dat greep me aan. Ik voelde echt dat ‘familiegevoel’, het had zo moeten zijn, zeg maar…”
Vanaf deze plek wens ik nogmaals Jeroen, Dennis en de overige familie heel veel sterkte in deze moeilijke periode.

Jorg Ordelmans

Ook scheidsrechter Ordelmans spreek ik nog even aan in de bestuurskamer. De jonge arbiter kende enkele opmerkelijke momenten tijdens de wedstrijd die hij met alle liefde wel even wil toelichten.
Natuurlijk vraag ik hem eerst naar zijn waarneming bij de vermeende strafschop: “Ik zag een duidelijke strafschop, maar ik ben heel benieuwd wat u daarin zag!”
“Ik liep recht achter de aanvaller bij die snelle aanval uit de counter waarbij de aanvaller van Huizen de bal ontfutselt bij een verdediger van Hollandia. Deze knokt zich daarna terug in het duel. Net nadat ze het strafschopgebied binnen zijn gekomen, maakt de verdediger een tackle waarbij ik zie dat de bal geraakt wordt en naar de buitenkant gaat. Daarna wordt ook de aanvaller geraakt. Mijn beleving is dan ook dat de bal door de verdediger eerst naar de zijkant gaat en dus gespeeld wordt. Daarbij is er absoluut contact, maar de bal werd gespeeld en dus besloot ik niet tot een strafschop.”
“Ik geef scheidsrechters per definitie het voordeel van de twijfel, maar hier had ik zelf dus géén twijfel…”
“Ja, dat kan! Het was een wedstrijd met strijd, gespeeld op een groot veld, wat rommelig over en weer… Het was een wedstrijd met veel strijd, maar het was niet onsportief of vervelend naar mij toe. Geen goede wedstrijd, maar wel een hele spannende.”
“Inderdaad een foutenfestival, en dan mag u er in mijn ogen ook wel een maken. Maar ik was even benieuwd wat uw uitleg was…
Een ander momentje was de hoofblessure: had u die blessure helemaal niet gezien? De regel is meteen stoppen, maar u liet nog lang doorspelen…”
“Ik zag dat er een overtreding werd gemaakt met een te hoog geheven been. Daarop paste ik de voordeelregel toe omdat er een kansrijke ruimte ontstond voor Huizen. Ik keek wel naar de speler, maar die zat in eerste instantie nog en kon ik dus laten doorspelen. Daarna werd er door Huizen een overtreding gemaakt en zie ik dat de speler op het veld ligt en een hoofdwond had. Als ik meteen had gezien dat er contact was geweest had ik uiteraard géén voordeel toegepast en géén risico hebben genomen. Maar zoals ik al aangaf: ik constateerde wel de overtreding, maar niet het contact…”
Duidelijke uitleg van deze jonge arbiter, die gaarne bereid was zijn beslissingen even toe te lichten. En dan vergeef je het zo’n man toch ook weer wat makkelijker dat hij ‘m niet op de stip legt. Zijn uitleg klinkt plausibel. Ik meende inderdaad ook wel dat de bal geraakt werd, maar of daar éérst de benen van Kozjak voor weggevaagd werden? Ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Ach: eind goed, al goed… Maar de eerlijkheid gebiedt me te stellen dat ik bij puntverlies wellicht toch wat minder vergevingsgezind zou zijn geweest…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een even nuttige als zwaar bevochten overwinning. Het was niet altijd even fraai, maar de spanning vergoedde veel. Als het niet mooi kan, dan maar lelijk, voetbal draait nu eenmaal om de punten en drie lelijke punten zijn nog altijd te prefereren boven mooie complimenten en lege handen.
Ik heb me daar in Hoorn geen moment verveeld. De mensen van Hollandia vonden dat ze een puntje waren misgelopen en daar kan ik me wel in vinden, zonder dat ik de overwinning van Huizen overigens onterecht zou willen noemen. Het was een wedstrijd en daar kwam Huizen dus als meest voortvarende uit te voorschijn. Blijkbaar toch een tikkeltje meer kwaliteit dan de thuisploeg die ik daarmee bepaald niets tekort wil doen.
Al met al wordt het onnodige puntverlies in deze openingsfase van de competitie met de week schrijnender als je beseft waar Huizen nu hád kunnen staan. Maar ‘hadden’ komt als ‘hebben’ voorbij is, zei mijn vader zaliger altijd. En dus sta je altijd waar je hóórt te staan. Want ook de punten pakken die je kúnt pakken is een kwaliteit. Vandaag deed Huizen dat dus dan weer wel. Een leerproces?
Ik hoop u niet teveel verveeld te hebben met mijn oog. Uiteindelijk is het me gelukt dit verhaal toch bijtijds af te hebben. Nu nog zien een en ander netjes op de website te zetten. Als u dit leest, dan is ook dat blijkbaar gelukt…