Terecht: Huizen – DHSC

Na de politieke aardbeving die de tweede kamer verkiezingen teweeg had gebracht, ook een sportieve aardbeving als daags voor het duel tegen DHSC bekend wordt dat de gebroeders Sneijder het roer hebben overgenomen in Utrecht. Opmerkelijk vooral ook vanwege het moment van die trainerswissel: één dag voor de wedstrijd tegen ons keurkorps. Na afloop zou ik vernemen dat ze al een paar dagen voor de groep staan, maar ook dat laat de Sneijdertjes weinig tot geen ruimte om nog serieus met de groep te werken en de Utrechters zullen dan ook vooral op het schokeffect gokken van deze trainerswissel.
Het zat er natuurlijk wel een beetje aan te komen: vol ambitie was DHSC aan deze competitie begonnen, maar vindt zichzelf voor aanvang van Huizen – DHSC op de voorlaatste plek terug. Een streep door die ambitieuze rekening. En dus gelden de wetten van het voetbal en moet de trainer wijken. Met Jeffrey en Wesley staat er uiteraard een schat aan ervaring voor de ploeg. Beiden gepokt en gemazeld in het voetbal, voetbaldieren. De vraag is wat dat met de motivatie van de DHSC-selectie doet. Spelers willen zich graag bewijzen voor de nieuwe staf en gaan tot het gaatje. En dat maakt DHSC vanmiddag een getergde tegenstander die dat Huizen van Klein wel eens een lesje wil leren. Zeker ook met de 5 – 1 van de vorige editie van dit affiche in gedachten.
Het gesprek van de dag is dan ook de komst van de gebroeders Sneijder aan het roer bij de Utrechters. Klein heeft zijn ploeg niet gewijzigd sinds de nederlaag tegen JOS/Watergraafsmeer en start met de inmiddels gekende elf. De bank wordt bevolkt door Kogeldans, Van der Veldt, Bakker, Van Kammen, Van der Wal en reservedoelman Van Schaik.
Het is zonnig maar koud als ik plaatsneem op mijn vaste stek. Dan zie ik ineens Quinzairo Boasman op de grond liggen. Er is duidelijk iets mis met de arm. Goed mis ook, want even later zal hij met de ambulance naar het ziekenhuis worden afgevoerd. Arm uit de kom zou ik later vernemen. Vanaf deze plek een spoedig herstel gewenst voor Quinzairo!
Dat spoedige herstel wens ik ook voor Tristen Kroeze. Een kort gesprekje voor de wedstrijd leert me dat het goed mis is met die knie. Foto’s hebben meerdere kwetsuren aan het licht gebracht en voor Tristen zit het seizoen er helaas nu al op. Sterkte Tristen!
Ook ‘De Omaatjes’ zijn er weer, zoals ze me ten overvloede verzekeren. Frankie boft maar met twee van die trouwe schatten!
Na de toss wordt er gewisseld van helft. Dat zie je toch niet zo heel vaak meer gebeuren. Er staat een straffe wind in de lengterichting over het veld en dat zal ongetwijfeld de aanleiding hebben gevormd voor deze wisseling van helft.
Een indrukwekkende minuut stilte voor Henk Visser. “Ga je d’r weer een mooi stukkie over schrijven?” was zijn vaste opmerking als hij me na de wedstrijd begroette. Weer een stukje 'harde kern' dat verloren is gegaan. Ik wens familie en andere nabestaanden veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

Foutenfestival

Moeder natuur had er in ieder geval zin in en tekende een prachtige regenboog achter de sporthal. Het was een vlag op een modderschuit, want op het veld was het vooral een aaneenschakeling van kortstondig balbezit, foute passes, foute aannames en ander ongerief. En dan ineens is daar die dekselse Timo Vos die goed doorzet. Zijn voorzet valt echter niet in de categorie schitterende eindpasses en hij bereikt daar dan ook geen medespeler mee.
Beide ploegen spelen gehaast en onder spanning. De invaller voor Boasman, Lars Middelwijk, speelt dan verkeerd terug op zijn doelman Niels Willemse. Gretig stuift Theo Visser op dit buitenkansje af, maar Willemse gooit zich dapper voor de bal en Visser ziet de kans daarmee voor zijn neus weggekaapt. Het oogt wat dat betreft wel hoopvol, ondanks het slordige voetbal dat we krijgen voorgeschoteld.
Aan de andere kant legt Samba Will de bal goed terug op Abdel Metalsi. Via de bovenkant van de lat spat de bal over en is het Huizen dat aan een treffer ontsnapt.
Behoudens die drie momenten (Vos, Visser, Metalsi) viel er erg weinig te genieten op de Wolfskamer waar de regenboog zich inmiddels ook maar stilletjes terug heeft getrokken. Geen eer te behalen…

Ploeteren

Beide ploegen weten maar niet tot goed voetbal te komen. DHSC staat voorlaatst en dan is mooi voetballen een luxeartikel. Van een ploeg die aansluiting zoekt bij de kopgroep mag echter je toch echt méér verwachten dan wat we vandaan aan onzorgvuldigheid kregen voorgeschoteld. Beide doelmannen hebben zich nog niet bovenmatig hoeven in te spannen en fungeerden vooral als extra toeschouwers.
Dan toch een fraaie pass die Sergio Kozjak bereikt. Uitgeweken naar de flank neemt hij goed aan, zet aan, haalt uit en ziet zijn inzet gekraakt door Jens van Doorn. Het resultaat is een slap balletje dat zo in handen van doelman Willemse valt. Normaal zou ik ‘m niet eens in het verslag hebben opgenomen, maar je wilt toch wát kunnen schrijven. En dat maakt qua noemenswaardige momenten dit soort éénogen koning in het land van de blinde passes.
Wat zeker wél het vermelden waard was, was de bal op die Middelwijk uit een voorzet van Soufyan Moro op de de kruising kopt. Weliswaar de bovenkant van de kruising, maar toch: zo dichtbij was Huizen nog niet geweest en dit is dus al de tweede Utrechtse bal die zijn weg door de lat versperd zag…
En daarmee maakte die fraaie regenboog plaats voor donkere wolken boven Huizen. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk…

Aanmodderen

Het lukt Huizen maar niet om het fraaie positiespel voor de dag te toveren. Ook bij DHSC loopt het nog niet bepaald op rolletjes en de bal wisselt met het tikken van een klok van eigenaar. En dan zelden meer dan twee keer achter elkaar een eigenaar van dezelfde kleur.
Een uitbraak van Joshua Lo-Asioe. Hij wordt neergelegd als hij de bal eigenlijk al verspeeld heeft, maar de overtreding is een opzichtige en arbiter Preston Henshuijs kent Huizen een vrije schop toe ergens halverwege naast het Utrechtse strafschopgebied. Uiteraard Theo Visser die zich met deze taak belast. De bal komt voor maar weet in de drukte voor Willemse geen Huizer kruintje te vinden.
Even later een lang lopende aanval, waarbij de bal nu eens wél een paar keer achtereen bij een groen-geel shirt belandde. Via Nathaniël Johnson en Timo Vos komt Frank van den Bosch in balbezit. De voorzet oogt gevaarlijk en bij de tweede paal weten zowel Joshua Lo-Asioe als Sergio Kozjak er geen passend vervolg aan te breien. Als de kansen zó dun gezaaid zijn, dan kan je eigenlijk niet zo slordig met dit soort mogelijkheden omgaan. Gelukkig zien we die slordigheid ook bij Samba Will die in zijn ijver met een schitterende passeerbeweging de cornervlag passeert. Einde oefening, achterbal, dus…
Slordigheden nu ook bij Huizen achterin. Ballen die niet aankomen, half worden weggewerkt en dan in arren moede een corner via Dailey Groenewegen. De bal komt voor en dan laat Metalsi een knallende kopstoot los die op schitterende wijze door doelman Olivier Pabon uit de hoek geranseld wordt. Een wereldredding en daarmee een hoogtepuntje voor de objectieve toeschouwer die verder nog bijzonder weinig te genieten had gehad op de Wolfskamer.

Snakken naar de rust

Een volgende corner van DHSC zeilt door tot aan de tweede paal. Tom Dam ziet zijn kans schoon en haalt uit. De bal spat recht op Pabon af die weinig moeite heeft met deze inzet. Maar het zijn toch wel speldenprikjes die DHSC uitdeelt, waarschuwingsschoten die Huizen eigenlijk niet zou mogen negeren.
Jens van Doorn en Tom Dam werken eendrachtig Frank van den Bosch van de bal. En dat mag niet van arbiter Henshuijs. Opnieuw mag Huizen een vrije trap nemen, een meter of twee voorbij de hoek van het strafschopgebied. Ook nu weet Visser in de menigte die zich voor doelman Willemse had verzameld geen eigen kleur te vinden en opnieuw zakken we weer teleurgesteld achterover. Er waren dagen dat dit soort ballen haast zekere goals opleverden… Het levert helaas wel een blessure op voor Dailey Groenewegen die in het duel om de geruimde bal hard tegen Tom Dam aan kopt. Dam kan snel weer verder, maar met een bloedende hoofdwond moet Dailey zich geruime tijd laten verzorgen. Met elf man kwam Huizen eigenlijk al amper aan voetballen toe, laat staan met tien. Het bloedbad heeft zijn sporen op het gelaat van Groenewegen achtergelaten en getooid met een ferme pleister kan hij minuten later dan toch eindelijk weer aansluiten bij zijn teamgenoten.
Een foutje van arbiter Henshuijs als Kenneth Aninkora de bal van zijn voet laat springen en toch de uitbal mee krijgt. Het blijft gelukkig zonder gevolgen. Aninkora speelde met rugnummer 77, hetgeen een hele lage positie in de Utrechtse pikorde suggereert. Maar niets leek minder waar: een ervaren rot die sleurde, sjouwde, trok en knokte. Een speler ook waar continue dreiging vanuit ging. Zeven schijnt een geluksgetal te zijn, een beetje de tegenhanger van het infame getal dertien. Wellicht dat Aninkora graag met een dubbel geluksgetal op de rug speelt of iets met dat getal in een loterij heeft gewonnen, anders zou ik dat nummer verder ook niet kunnen verklaren.

Rust

De beste kans voor Huizen zien we bij het scheiden van deze eerste helft. Kozjak geeft schitterend voor en bij de tweede paal komt Vos net een milliseconde te laat ingegleden om Huizen aan een voorsprong te helpen.
Aninkora passeert Remco Helms, maar onze sobere verdediger weet zich weer in het duel te knokken en glijdt de bal bij de lange aanvaller van de voet en weet zo verdere schade te voorkomen. En dus gaan we met een 0 – 0 de rust in. Een brilstand die soms heel aantrekkelijk kan zijn, maar vandaag even saai oogde als het spel dat ons werd voorgeschoteld. Er ging veel te veel mis op het veld om voor de toeschouwers de kou op de tribune een beetje te verdrijven. DHSC was als nummer voorlaatst nog het dichtst bij de openingstreffer met die twee ballen op de lat en de safe van Pabon. Huizen stelde daar gewoon té weinig tegenover als runner-up. Twee maal Vos, een paar keer semi-kansjes voor Visser die keihard werkte maar bij wie we de echte grote vorm ook al een tijdje niet meer hebben kunnen bespeuren. Als dan ook nog een paar andere sterkhouders niet thuis geven qua vorm, dan heeft Huizen toch echt problemen om tot aanvaardbaar spel te komen.
John van ’t Schip voegde als trainer van FC Twente destijds een van zijn spelers de legendarische woorden toe: ‘Als je niet lekker in de wedstrijd zit, dan kan je nog wel je arbeid leveren!’. En dat verwijt kunnen we onze mannen dus zeker niet maken: Huizen knokte en knokte. Tegen DHSC, maar zeker en vooral tegen zichzelf…
Wissels? Tja, Van der Veldt zou een optie zijn en Lars van der Wal die midweeks tegen Maarssen nog een goal scoorde en een goede indruk achterliet. Maar of zij dit dolende Huizen weer op de rit zal weten te helpen? Ik heb mijn twijfels…

Verbeten

Geen wissels bij Huizen. DHSC laat echter nog even op zich wachten. Onze mannen staan al uitgebreid te kleumen in de snerpend koude wind. Sneijder (vult u zelf maar in wie van de twee) zal stevig op zijn mannen hebben ingepraat en daar wat extra tijd voor nodig hebben gehad. Of was het gewoon een slimmigheidje? Dat laatste schiet door me heen als het meteen na rust fout gaat achterin. De mannen ogen wat traag en versteend als Soufyan Moro de bal mag heroveren na traag en halfslachtig wegwerken. Met een lepe bal vindt hij opnieuw het houtwerk, maar nu aan de binnenkant, en de bal slaat via de paal achter de kansloze Pabon binnen. 0 – 1 en Huizen staat er beteuterd bij.
Sneijder heeft zijn mannen nu goed op de rit. Niet dat het voetbal van DHSC nu ineens veel beter wordt, maar er straalt wel meer verbetenheid vanaf. Verbetenheid om deze voorsprong niet meer uit handen te geven en Huizen het voetballen onmogelijk te maken. Sergae Kogeldans en Hidde van der Veldt werden meteen na rust al aan het warmlopen gezet en daar voegt zich nu ook Sebastian van Kammen bij.
Daily Groenwegen weet dan een inzet van Jevgeny Aleksandrovitsj Gromov (echt: ik verzin ze niet die namen!) te blokken en zo Huizen in de wedstrijd te houden. Pabon pakt een linke schuiver nadat Aninkora slim een vrije trap had uitgelokt en dan brengt Arnold Klein de eerste wissels: Timo Vos en Remco Helms worden naar de kant gehaald en vervangen door Sebastian van Kammen en Sergae Kogeldans. Van Kammen lijkt zich in de spits te positioneren en Kogeldans moet voor meer diepgang over de linkerflank zorgen.

Controle

DHSC controleert echter nog steeds de wedstrijd. Het ontregelt het spel van Huizen op slimme wijze. Hoewel arbiter Henshuijs een bijna foutloze partij floot, had hij wellicht hier en daar misschien toch wat voortvarender moeten optreden. Voor sommigen was hij na afloop de gebeten hond, maar ik denk dat de frustratie over de uitslag een flinke invloed op dat oordeel had.
Er vallen opvallend veel hoofdblessures te bewonderen vandaag. Ook Dailey Groenewegen moet een kopduel weer bekopen met tien tellen van de arbiter.
Een scrimmage en dan een inzet van Gromov die Huizen maar zo op 0 – 2 had kunnen zetten, ware het niet dat de inzet op de lijn gekeerd werd. Huizen worstelt en knokt tegen een slimme tegenstander. Jeffrey Sneijder brengt dan Ilias Azouaghe voor Gromov en dat lijkt vooral een consoliderende ingreep. DHSC ruikt een stuntje en probeert met man en macht die wankele voorsprong vast te houden of zelfs uit te breiden. Maar Huizen tegenhouden lijkt nu de grootste prioriteit voor de Sneijdertjes en hun mannen.
En daarbij worden ze door ongelukkige momenten van Huizen geholpen. Een voorzet wordt door Visser vanaf de achterlijn toch nog goed voorgegeven. Bij de eerste paal lijkt dat een prooi te worden voor Sergio Kozjak, maar die glijdt uit op het moment dat hij de bal aan wil nemen. Wéér ziet Huizen een mogelijkheid aan zich voorbijgaan, als het eigenlijk al geen ‘kans’ te noemen was… Een vrije trap van Visser gaat nu wél direct op de goal. Uitstekend richting benedenhoek. Doelman Willemse heeft een prachtige reflex in huis en bokst de bal voor de paal weg.

Pompen en verzuipen

Een uitbraak van Azouaghe. Leep lobt hij de bal over de uitkomende Pabon heen. De bal lijkt feilloos binnen te vallen, maar of het nou die straffe wind of gezichtsbedrog was, de bal stuitert voorlangs en Huizen komt weer met de schrik vrij.
De minuten tikken weg en de tribune schreeuwt om wissels om het tij nog te keren. Voor mijn gevoel vrij laat (84^e minuut) brengt Klein dan Tijmen Bakker en Hidde van der Veldt. Wat moet je als invaller nog in die laatste zes minuten plus blessuretijd. Het lijkt meer op tijdrekken dan op een wissel om een naderende nederlaag nog af te wenden. Opmerkelijk is dat Huizen op dat moment een corner mocht nemen. Dan is het sowieso al ongebruikelijk om te wisselen, maar om dan ook de man er af te halen die met het hoofd al de nodige corners heeft weten te verzilveren, lijkt me dan ook wat contraproductief.
Naast me schuift Henk Denekamp aan voor mijn inbreng voor de man van de wedstrijd. Ik weet het niet, ik kan er niet één aanwijzen die er vandaag echt bovenuit stak. In goed overleg wordt Dailey Groenewegen gekozen die ondanks een pittige hoofdblessure toch de wedstrijd zou volmaken. Een stukje karakter dat ook wel eens beloond mag worden. Daarbij had Dailey ook een paar goede ingrepen verricht, dus zeker geen verkeerde keuze.
En dan lijkt Huizen toch bijna een punt te veroveren als Frank van den Bosch goed over de flank doorzet, doorbreekt en een schuiver loslaat die maar rakelings voor de tweede paal langs flitst. Die had er ook zomaar in kunnen vliegen. Maar vandaag zat het Huizen maar bitter weinig mee.
Ook een uithaal van Bakker in de dying seconds vormt een simpele prooi voor doelman Willemse, Kogeldans pakt nog geel als hij in een wanhoopspoging doorloopt op Tom de Klein, die uiteraard zijn tijd neemt voor zijn ‘revalidatie’. Sneijder brengt nog twee wissels om de wedstrijd helemaal in het slot te gooien: Tom Dam en Abdel Metalsi worden vervangen door Giovanni Nicolaas en Zakaria el Bennay. Tijdrekken. Er wordt heel begrijpelijk geen optie onbenut gelaten. Omgekeerd zouden we hetzelfde doen, het hoort inmiddels bij het tactisch steekspel dat trainers vanuit de dug-out met elkaar spelen.
En dan is het over en uit voor Huizen. Opnieuw een nederlaag en dat is deze keer een terechte. Huizen verdiende echt niets vandaag. Een collectieve off-day!

Arnold Klein

Met “Ik denk dat jij wel toe bent aan een flinke borrel!” typeer ik de wedstrijd voor Klein. Hij ziet er de humor wel van in.
“Ik denk dat dit wel de slechtste wedstrijd van Huizen van dit seizoen is.”
“Voor mijn gevoel het eerste puntverlies dat ik als volkomen terecht zou willen omschrijven…” beaam ik deze conclusie.
“Daar kan je over van mening verschillen, we krijgen de eerste vijf minuten al een grote kans met Timo die de bal beter af had moeten leggen of zélf moeten schieten, dan had je gewoon heel vroeg op voorsprong kunnen komen. Dat was de grootste kans die we gehad hebben in die eerste vier minuten al. Daarna speelde de wind een grote rol in de manier van voetballen. Probeerden we een vrije man aan te spelen dan bleef de bal vaak hangen door die wind en werd die man niet bereikt.”
“Toch vond ik die eerste helft nog de helft waarin we nog het meest meededen…”
“Ja, het was weliswaar niet ‘hoogstaand’, maar het was ook niet slecht. We creëerden anderhalve kans en zij hebben een kopballetje op de lat gehad en die kopbal die Pabon stopte, dat kan altijd een keertje gebeuren.
De tweede helft weet je dat je de wind in de rug gaat hebben en van daaruit je spel kunt verbeteren. Alleen op de een of andere manier kwamen we niet meer aan goed voetbal toe. We liepen tegen een vroege achterstand aan toen een communicatiefout ons de das om deed. Als de ene verdediger hem laat gaan, kan de ander hem gewoon wegkoppen. Die situatie viel nu anders.
Het lijkt wel of wij als we achter komen niet meer de rust kunnen bewaren. Dan worden we onrustig in ons spel en eigenlijk in alles! Daardoor hebben we de tweede helft eigenlijk niet meer gezien wat we kunnen en hebben we in de slotfase nog één kans gehad met Frank van den Bosch. Of dat nou een schot of een voorzet was weet ik niet, maar het was het enige wapenfeit dat we nog hebben laten zien. DHSC heeft lekker vanuit een voorsprong gespeeld en alles uit de kast gehaald met tijdrekken en noem het allemaal maar op. Wij waren niet bij machte dat bij hen te ontregelen en ons eigen spel te laten zien.”
“Je wisselde laat vond ik. Die laatste wissels, wat wilde je daar nog mee?”
“Nou, dat was volgens mij gewoon nog een kwartiertje voor tijd! Je rekent ook altijd de blessuretijd nog mee. Dat ik Joshua er op dat moment uithaalde is een keuze die ik op dat moment moest maken. Als ik op die corner zou wachten, dan zou ik daarna weer op de volgende uitbal moeten wachten voor ik alsnog kon wisselen. Daarbij kan Tijmen Bakker net als Joshua goed koppen. Met Hidde bracht ik ook nog een extra stukje snelheid op de rechterkant erbij. Maar er kwam gewoon geen tempo in het spel. DHSC wist dat goed te ontregelen.”
“Heeft het feit dat we afgelopen dinsdag nog een bekerwedstrijd moesten spelen nog een rol gespeeld voor jouw gevoel?”
“Nee, nee,” klinkt het bedachtzaam. “Ik denk dat we vandaag aan de bal gewoon niet het spel hebben weten te spelen dat we willen. Daarmee kun je concluderen dat we niet opgewassen waren tegen een defensief spelend DHSC dat heel veel vanuit de lange bal speelde… Daarbij is het een bekend verschijnsel dat een ploeg na een trainerswissel vaak de eerste de beste wedstrijd weet te winnen…”
“Heeft DHSC zich daarmee heel slim ingesteld op Huizen?”
“Geen idee! Ik denk dat zij gewoon weten waar ze momenteel staan. Ze hebben de trainer eruit gegooid en vervolgens hebben ze zich voorgenomen hier vandaag niet te gaan voetballen maar op de lange bal te gokken. Dat is gewoon óók een manier van voetballen en een die past bij de situatie waar ze op dit moment in zitten. En wij waren aan de bal gewoon niet ‘goed’ vandaag!”
“Toch jammer: we draaiden lekker mee in de kopgroep. Dat zal nu ongetwijfeld over zijn na twee opeenvolgende nederlagen…”
“Tja, we hebben een periode achter de rug waarin we de punten lekker binnen wisten te halen en dan levert je dat heel snel naar boven komt drijven in de ranglijst. Maar je blijft wel zien dat iedereen van iedereen wint en weer bijkrabbelt…”

Dailey Groenewegen

De mannen zitten er verslagen bij als ik de kleedkamer binnen stap om onze Man-of-the-Match even voor een interview te vragen.
“Je draagt de sporen van een heftig duel!” open ik het gesprek. “Het viel me op dat er veel hoofdblessures waren…”
“Ja, er waren aardig wat harde duels waarbij er flink gebruik gemaakt werd van ellebogen en voeten die tegen het hoofd kwamen, hoofd tegen hoofd, maar ik denk dat dat inherent is aan het spel dat we vandaag van beide kanten hebben laten zien.
De eerste helft was het voor ons lastig voetballen door de weersomstandigheden, windje tegen met een DHSC dat hoog druk zette. Wij hadden moeite om de vrije man te vinden. De tweede helft probeerden we dat dan om te zetten, maar dat lukte ons eigenlijk niet of nauwelijks! We zijn eigenlijk helemaal niet in de wedstrijd gekomen daardoor.”
“Vanaf de tribune vond ik het er eigenlijk niet echt uitzien als een harde wedstrijd…”
“Nou, de duels werden vooral op het middenveld uitgevochten. Dan heb je momenten dat je de tweede bal moet oppakken en hard het duel in moet om de bal te veroveren of in balbezit te blijven. En daar hadden we vandaag gewoon heel veel moeite mee. Doordat we die vrije man niet konden vinden, konden we ook geen ‘rustmomenten’ creëren en gingen we te gehaast voetballen. Nee, als je naar de andere wedstrijden van ons kijkt, was dit zeker geen beste partij!”
“Dan moeten we toch een Man-of-the-Match kiezen en daar hadden we toch wat moeite mee….”
“Ja, dat snap ik!”
“Ik vind wel dat je een terechte keuze bent! Je loopt er in ieder geval bij alsof je ervoor geknokt hebt…”
“Ja, maar dat knokken heb ik echt niet alleen gedaan! Ik denk dat iedereen keihard gewerkt heeft! Niemand heeft het kopje laten hangen. Als ik aan de wedstrijd terugdenk, dan vind ik dat iedereen de volle honderd procent inzet heeft getoond, maar dat bleek achteraf dan toch te weinig te zijn…”

Jeroen Lamme

“Hoef je weer eens een keer niet zélf om een interview te vragen…” probeer ik grappig te zijn.
Jeroen lacht als een boer met kiespijn: “Haha, ja, nou  ik vind het altijd prima om een interview met jou te doen. Ook nu, na een nederlaag…”
“Het was voor mijn gevoel de slechtste wedstrijd van Huizen van dit seizoen…”
“Zo! Zo!” beaamt Jeroen. “ We creëerden gewoon geen kansen. Normaal weten we in een wedstrijd altijd wel de nodige kansen te creëren, maar nu bleef het bij een paar mogelijkheden. Verder wisten we vandaag niets in de wedstrijd af te dwingen. Ik had wel het gevoel dat we in de eerste helft ietsje meer dominant waren, maar dat drukten we niet uit in hele goede kansen. De tweede helft zag je hen volle bak druk zetten op ons en hadden we geen schijn van kans meer.”
“Hmmm… Ik zag twee ballen op de lat van hen die er maar zo in hadden kunnen gaan, Pabon met een uitstekende redding… Voor mijn gevoel was er maar één ploeg die aanspraak mocht maken op een voorsprong en dat was DHSC… Voor mijn gevoel was dit ook onze eerste volkomen terechte nederlaag!”
“Ja, daar ben ik het volledig mee eens. DHSC heeft ons gewoon de wil opgelegd – vooral in de tweede helft – dus ze hebben gewoon dik verdiend gewonnen. Als wij niet in ons spel weten te kome, dan gaan we het gewoon moeilijk krijgen.”
“Je gaat nu toch na twee nederlagen richting de grauwe middenmoot. Ik vind dat toch jammer…”
“Dat is inderdaad heel jammer! Kijk je weet altijd met deze competitie dat alles heel dicht bij elkaar staat. Je kijkt dus snel naar boven als het even goed gaat, maar de realiteit is ook dat de nummer drie na laatst op vijf of zes punten staat. Daar moetje dan toch ook ineens weer rekening mee gaan houden.
We moeten nu niet in paniek raken, maar gewoon lekker ons eigen spelletje blijven spelen. Fris, aanvallend voetbal!”
“Jij hebt dan wel niet gespeeld afgelopen dinsdag, maar denk je dat die wedstrijd ook effect heeft gehad?”
“Uhhmmm… Weet ik niet! Dinsdag haalden we gewoon een goed resultaat en we zijn weer een ronde verder. Maar door die wedstrijd konden we wellicht toch iets minder tactisch trainen voor de zaterdagwedstrijd. Donderdag kwam de training er ook niet helemaal uit omdat het zulk hondenweer was. Dat zal wellicht ook hebben betekend dat we iets minder voorbereid aan deze wedstrijd begonnen. Maar ik denk dat we er vandaag gewoon niet aan te pas kwamen. Ik durf nu even niet zo snel een oorzaak daarvoor te duiden. Voorgaande wedstrijden hebben we eigenlijk altijd wel goed gespeeld. Aan de andere kant kan je natuurlijk ook niet altijd top zijn, HBC verliest hier en daar ook een wedstrijdje. Maar dat we momenteel in een wat negatievere flow zitten is wel duidelijk. Dan moet er misschien toch het een en ander veranderen. Misschien qua speelwijze of de samenstelling van het elftal, maar dat is uiteraard allemaal aan de trainer…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Voor het eerst vond ik het puntverlies volkomen terecht. Opmerkelijk dat dat dan tegen een laagvlieger als DHSC moest gebeuren. Enerzijds moet ik daarbij zonder meer aantekenen dat er meer kwaliteit in die ploeg zit dan je op grond van hun positie op de ranglijst zou vermoeden, anderzijds vond ik het ook weer geen ‘wonderploeg’. Ik denk dat het schokeffect, of ‘Sneijder-effect’, hier zeker meespeelde. Ik ving wat flarden op van het interview dat iemand van de Utrechtse pers met Wesley Sneijder had. Er leek met de wisseling een knop omgezet te zijn bij de Utrechters, een nieuw elan en strijdlust was over de ploeg gekomen. Dat bleek ook toen doelpuntenmaker Moro meten na zijn goal met een felle sprint naar de bank spurtte om zijn goal dáár met de staf te vieren. Huizen loopt wat dat betreft nog eens van geluk onder de tram: uitgerekend tegen ons wordt die trainerswissel doorgevoerd.
DHSC stijgt nu een plek. Nog steeds niet veilig, maar zoals ik al aangaf zit er best voetballende kwaliteit in die ploeg. Als straks het zelfvertrouwen weer wat is opgekrikt, dan komt er ongetwijfeld beter voetbal over die ploeg en zullen ze zich zonder meer uit de gevarenzone ontworstelen.
Huizen handhaaft zich voorlopig nog even op de vijfde plek. Dat valt me mee na twee successievelijke nederlagen. Maar de concurrentie komt natuurlijk wel naderbij. Helaas begint de competitie nu wel wat scheefgroei te vertonen. Sommige ploegen hebben pas tien wedstrijden gespeeld waar andere teams er al dertien hebben afgewerkt. In een competitie waarin de ploegen zó dicht opeen staan is een potentieel verschil van negen punten dan ineens wel héél erg veel. Als dit zo doorgaat kunnen sommige ploegen tegen het einde van de competitie rustig achterover leunen en eens kijken hoeveel punten ze nog moeten zien te pakken waar andere ploegen zich eigenlijk min of meer al veilig wanen en geen gelegenheid meer krijgen om nog een eindspurt in te zetten. Ik wil de term competitievervalsing niet gebruiken omdat dat kwade opzet impliceert en dat is hier volgens mij gewoon niet aan de orde. Maar dat de competitie een beetje ‘schimmig’ verloopt op deze manier, dat moge duidelijk zijn. Schrale troost was de heerlijke lauwwarme rollade waar onze meester vleeswarenspecialist en balsponsor Nico Klein mee rondging. Hoewel 'schraal'? Daarmee zou ik deze heerlijkheden schromelijk tekort doen. Zalig! Het was een pleister op de wonde, laat ik het daar op houden!
Zaterdag mag Huizen zich in Noordwijk zien te revancheren tegen SJC. De term ‘laagvlieger’ is hier weer op zijn plaats, al laat deze competitie zien dat er van ‘slechte’ ploegen eigenlijk geen sprake is. Huizen verloor al acht punten tegen ploegen uit het rechter rijtje, waaronder twee tegen de nummer laatst Alphense Boys. Huizen zit in een dip en zolang we in die dip zitten is gen wedstrijd op voorhand een gelopen koers.
Ik durf u na al die kritische bespiegelingen in dit verslag eigenlijk niet meer aan te sporen onze mannen bij te staan in Noordwijk. Maar ik doe het toch. Meejuichen met een ploeg in de winning-mood is makkelijk, but when the going get’s tough, the tough get going!
Maandag  is er overigens de Algemene LedenVergadering. Ook daar wordt uw aanwezigheid op prijs gesteld. Er staat een hoop te gebeuren bij onze s.v. Laat uw stem horen!

Aanmelden voor de schoonmaakploeg bij Adri Storm!