4 – 3

Na een tumultueus verlopen slotfase, hebben onze beloften helaas aan het kortste eind getrokken in de halve finale van de SD Sportswear Beloftencompetitie.
Na een sterke openingsfase van de Spakenburger beloften en een vroege openingsgoal – toen knullig uitverdedigen een niet te missen kans bood aan de uitblinkende Xavi Spies – kwam Huizen beter in de wedstrijd. Dat resulteerde in verdiende gelijkmaker toen een harde inzet van Timo Vos door Spakenburger doelman Thomas van den Akker alleen gepareerd kon worden. De rebound was echter een prooi voor de gretig toegesnelde Elijah Kruize die van dichtbij de bal over de lijn wist te werken.
Naar het rustsignaal toe nam Spakenburg het heft weer wat meer in handen, maar gescoord werd er niet meer.
Na rust opnieuw een snelle treffer voor Spakenburg, toen de arbiter van dienst een blessure van Justen Kuiper negeerde. Met effectief tien man en enige verwarring dat er niet afgefloten werd, kan Dani Vivié zich in één vloeiende beweging vrij spelen en heeft daarmee van een meter of drie de hoek maar voor het uitkiezen. De schuiver was zelfs onze uitmuntende doelman Jorik Akse te machtig. Jorik had de eerste helft al enkele knappe en dappere reddingen laten zien, maar van zo dichtbij was hij volstrekt kansloos.
Toen diezelfde Vivié kort daarop de 3 – 1 aantekende, leek het pleit wel beslecht voor Huizen. Inmiddels werd duidelijk dat de arbitrage wel met érg veel maten wist te meten. Vreemde beslissingen maakten de sfeer er in en om het veld bepaald niet beter op.
Het is puur karakter dat Huizen de handdoek niet wierp. Eerst is het Timo Vos die na een uitbraak met een heerlijke lob de 3 – 2 laat aantekenen en zowaar: vijf minuten voor tijd een schitterende trekbal van Floris Stuivenberg waarop de kleine Micha Castillion voor zijn man weet te komen en met een heerlijke knik de 3 -3 tegen de touwen weet te werken. Strafschoppen leken niet alleen onvermijdelijk, maar ook een terechte afspiegeling van deze wedstrijd.
Helaas besliste de arbitrage anders: nadat eerst een Huizer wissel werd geweigerd en de doorgebroken Timo Vos duidelijk van achteren aan werd getikt in het strafschopgebied, glijdt Micha Castillon in de eigen zestien onderuit. Hoewel de arm waar de bal langs scheert duidelijk een ‘steunarm’ is, weet de arbiter van dertig meter onverbiddelijk vast te stellen dat het hier om opzettelijk hands ging en legt de bal op de stip, tot woede en verbijstering van alle betrokkenen. De emoties laaien hoog op als aanvoerde Thijmen Hilhorst dit arbitrale cadeautje feilloos uitpakt en Huizen een terechte strafschoppenserie door de neus boort. 4 – 3, maar Huizen neemt met opgeheven hoofd afscheid van het toernooi. Na afloop sprak ik de Spakenburgse coach die deemoedig aangaf de emoties goed te kunnen begrijpen. Jammer dat het zo af moest lopen. Deze wedstrijd had betere arbitrage verdiend…
Rest ons Spakenburg veel succes en betere arbitrage in de finale te wensen…

Ron Tuijnman