Erop of eronder in Eemdijk

Het einde van het seizoen nadert met rasse schreden. Zes finales nog die gaan bepalen of we volgend seizoen wederom in die fraaie derde divisie mogen uitkomen of niet. Eemdijk is daarin een hobbel die genomen moet worden. Als ik op ons sportpark arriveer staat de bierfiets al in volle glorie klaar. Gesponsord door onze eerste selectie die dat lolletje wel zag zitten. Ook voorzitter Dennis Molenaar waagt zich aan dit avontuur om het gevaarte naar Eemdijk te trappen en – en dat is denk ik nog een zwaardere klus – weer terug naar Huizen. Met Edwin Wortel aan het stuur lijkt me dat zeker het etiket ‘avontuur’ waardig.
Een 2’tje vulde Colin Buck (Victoria) voor ons in op zijn totoformuliertje. Colin speelde ooit samen met Wessel Biljardt en spreekt het volste vertrouwen uit in onze kleine dribbelaar – die overigens wel vanaf de bank moet beginnen vandaag.
De Eemdijker bestuurskamer is altijd als een warm bad voor me. Ik word er altijd allervriendelijkst ontvangen. Voorzitter Menno Veldhuizen nodigt me uit aan de bestuurstafel en die roemruchte vrijwilliger uit Soest serveert me een prima ‘bakkie’. Het is een opgewekt en aangenaam toeleven naar de wedstrijd. Beide ploegen kunnen de punten goed gebruiken, al geeft men in Eemdijk onmiddellijk toe dat de noodzaak bij Huizen wat urgenter ligt dan bij de eigen ploeg. Veldhuizen vertelt een heerlijke anekdote van een pupil van de week die dolenthousiast zijn trainingspakje uit gooide toen hij zijn naam hoorde noemen om warm te gaan lopen. Uiteraard bedoelde de trainer een reservespeler met dezelfde voornaam, maar ik kan me de hilariteit en het beteuterde koppie van die pupil voorstellen wat dat destijds opgeleverd moet hebben.
Die uitblinkende doelman Wouter Beukers van de eerste wedstrijd ontbreekt op het wedstrijdformulier bij de ‘Diekers’. Geblesseerd laat ik me vertellen. Dat zet Bodhi Prinssen bij de groenen onder de lat. Prinssen is een door de wol geverfde doelman met een lange lijst van clubs achter zijn naam, waaronder enkele profclubs.
Arnold Klein kiest vandaag weer voor Timo Vos op de flank en Adil Haian op de backplaats. Verder weer de gekende namen.
Luuk Loef, de pupil van de week die vandaag die honneurs waar mag nemen, doet zijn werk vlekkeloos en opent de score voor Eemdijk. En dan kunnen we in een heerlijk lentezonnetje van start met deze cruciale wedstrijd…

Bravoure

Dat het Huizen menens is laat zich meteen vanaf de aftrap zien: al voor het fraaie LED-bord de eerste minuut heeft kunnen tonen zien we een voorzet van Ahmed al Mahdi die er wat moeizaam uit wordt gehaald door de groene defensie. Ook Eemdijk wil vandaag na vier opeenvolgende nederlagen graag weer eens aan de positieve kant van de score staan en Argjend Selimi jaagt op zijn beurt een voorzet voor de goal van Pabon langs. Daarvoor had Lars van Huisstede het even lekker op de heupen gehad na goed storend werk van Joshua Lo-Asioe. Lars’ poging het strafschopgebied binnen te wervelen strandde op een onverzettelijke groene muur waarna Selimi de counter gevaarlijk ver wist door te voeren.
Het spel golft snel op en neer en kort na Selimi is het opnieuw Van Huisstede die zich doet gelden en met een fraaie pass Timo Vos aan het werk zet. Zeger beukers  is helaas attent en met een fraaie ingreep voorkomt Beukers erger voor de thuisploeg. Genoeg te beleven daar op sportpark De Vinken en dan zijn we pas net vijf minuten onderweg! Inmiddels is de bierfiets ook gearriveerd en in een groen-gele rookwolk stuurt Edwin Wortel het gevaarte naar een veilige plek achter de Eemdijker kantine.
In die vijfde minuut een voorzet en doelman Prinssen die een luchtduel aangaat met Joshua Lo-Asioe. De botsing die volgt maakt verzorging noodzakelijk, maar beide spelers kunnen gelukkig de wedstrijd voortzetten.
Topscorer Jeffrey van den Dikkenberg jaagt goed door op Olivier Pabon die de bal maar rakelings langs de aanstormende aanvaller weet te spelen. De adem stokte me toch even in de keel…

Raak!

We schrijven de achtste minuut als Ahmed al Mahdi scherp doorgaat en de bal prima voorzet. Theo Visser komt net niet lekker uit om af te ronden en de aanval lijkt op niets uit te draaien. Dan wordt de rebound sterk opgepikt en Al Mahdi krijgt de bal weer voor de voeten. Met een droge schuiver opent onze topschutter de score: 0 – 1! Da’s lekker beginnen!
Huizen speelt dominant en vol zelfvertrouwen. Het jaagt tot op de achterlijn bij Prinssen af en het lijkt ontketend. Toch een goede kans voor Van den Dikkenberg als hij zich knap vrij draait en uithaalt. De harde pegel teistert de vuisten van Olivier Pabon die er goed het oog in hield, maar het is een waarschuwing dat ondanks het dominante spel die marge toch nog maar uitermate broos is…
Weer Van Huisstede, die een sterke middag aan het doormaken is, die Theo Visser op avontuur stuurt. Visser stuift het strafschopgebied in, een kap, een beweging en een schotpoging die helaas weer op het nippertje geblokt wordt. Een voorzet van Zutterman wordt op een meter of vier voor Prinssen maar net gemist door Joshua Lo-Asioe. We zijn er dichtbij, maar doordrukken op het scorebord is er vooralsnog niet bij…

Uitblinker

Huizen speelt bij vlagen heerlijk voetbal: één keer raken, steeds bij de goede kleur, snelle combinaties en daarbij speelt Dennis Lamme veelal een prominente rol. Zo ook in de eenentwintigste minuut als hij op het middenveld een hoogstandje ten uitvoer legt dat hém een klaterend applaus oplevert en de drie tegenstanders die hij zo het bos in stuurde een minderwaardigheidscomplex. Waar Dennis vorige week nog aan een aanval van acute kleurenblindheid leek te lijden, is het vandaag louter ‘goud’ dat er van zijn schoenen komt. Het is puur genieten van die lange middenvelder die vandaag zijn ‘wondersloffen’ aan leek te hebben.
Nadat een inzet van Van den Dikkenberg eendrachtig naar de vergetelheid werd geblokt gaan we dan aan een drinkpauze. Eemdijk coach Patrick Posthuma neemt de gelegenheid nadrukkelijk te baat om zijn ploeg nog wat instructies mee te geven. Het is typerend voor het beeld van de wedstrijd dat het er bij de drinkende Huizers aanzienlijk rustiger aan toe gaat; het is duidelijk welke ploeg er in zwaar weer verkeert…
Als we weer verder gaan bedient Selimi Van den Dikkenberg. Eendrachtig sluit zich het blok weer voor de Eemdijker topschutter. Zijn roem is hem klaarblijkelijk goed vooruit gesneld en onze defensie weigert hem ook maar een strobreed ruimte te geven.

Dartel

Doorzetten van Ahmed al Mahdi die weer voorop ging in de strijd. Wat een topper! Ahmed wordt flink in de rug geduwd maar weet toch een prima voorzet te verzenden. Lars van Huisstede weet de voorzet met een sliding(!) te verlengen. Opnieuw weet de Eemdijker defensie redding te brengen, maar de dreiging komt toch vooral van een dartel voetballend Huizen. Wéér Van Huisstede die uitstekend Al Mahdi bedient. De bal gaat door naar Visser die Prinssen onder vuur tracht te nemen, maar ook bij Eemdijk is men op de hoede voor onze voorwaartsen en de inzet wordt opnieuw geblokt voor Prinssen zich met de inzet hoeft te bemoeien.
Een mondelinge waarschuwing voor Selimi die Van Huisstede op de hakken trapt. Arbiter Dogterom wil het geel in deze sportieve wedstrijd nog even op zak houden en daar kan ik me wel wat bij voorstellen.
Weer een staaltje van dat heerlijke Huizer positiespel. De bal gaat soepeltjes van voet naar voet, van positie naar positie. Een heerlijke schiettent voor Prinssen, drie, vier pogingen zijn heiligdom onder vuur te nemen worden verijdeld. Huizen dartelt dan wel lekker, maar het vergeet te scoren! Als dat ons straks maar niet noodlottig gaat worden. Die eerste voetbalwet, weet u wel…
Kort voor rust zou dat maar zo werkelijkheid kunnen worden als Selimi dreigend ons strafschopgebied infiltreert. Hij heeft geen steun en moet het vanuit lastige hoek proberen. Daar had Pabon gelukkig goed het oog is en pakt de bal ‘Safe as the bank of England’ bij de eerste paal.
Aan de andere kant jaagt Timo Vos de bal rakelings naast de goal van Prinssen. “Hij had nog een paar stappen door kunnen lopen!” gonst het over de tribune. Maar ja, doet Vossie dat, dan roepen ze daarna “Waarom schiet ie niet!” Je doet het gewoon nooit goed als de bal er niet ingaat…

Rust

Nadat Sven Deen nog een harde inzet op de benen van Olivier Pabon uiteen had zien spatten en Lars van Huisstede er gevaarlijk tussen zat toen Eemdijk even wat overmoedig aan de opbouw was begonnen, is het dan rust. Huizen domineert en de 0 – 1 is volkomen terecht in die zin dat het eigenlijk op basis van het vertoonde spel een ruimere score had moeten zijn. Huizen liet veertig van die eerste vijfenveertig minuten de thuisploeg alle hoeken van hun sportpark zien en het was genieten voor de trouwe aanhang die bij vlagen getrakteerd werd op iets dat naar galleryplay neigde.
Als Huizen het hoofd erbij houdt, dan kan dit ondanks die minimale marge eigenlijk haast niet meer fout gaan. Wat we zagen deze eerste helft voelde zó goed aan dat het leek of de overwinning al binnen was. Maar zover zijn we dus nog zeker niet! Eén zwak moment, één ongelukkige bal, één moment van onoplettendheid en die drie punten glibberen ons zo door de vingers.
De reserves wekken niet de indruk zo aan de aftrap te zullen verschijnen en ik neem dan ook aan dat Arnold Klein geen reden ziet om al wissels toe te passen.

Marge

Eemdijk coach Posthuma ziet wel genoeg redenen om zijn eerste wissel te gebruiken. Jasper Beekhuis verschijnt aan de aftrap om de plaats van Justin van Groen in te gaan nemen. Of dat helemaal gelukkig uitpakte? Tja, twee minuten na die aftrap voor de tweede helft een voorzet en een rebound die voor de voeten van Dennis Lamme valt. Vader Lamme roemde al meermaals het schot van zijn oogappeltje, maar tot op heden hadden we daar eigenlijk nog weinig concrete bewijzen van gezien. Nu haalt Dennis vanaf de rand van het Eemdijker strafschopgebied uit en de bal zindert richting linker paal. Prinssen ziet het gevaar en gaat gestrekt naar de hoek. Wat er precies gebeurt kan alleen Prinssen vertellen, maar de bal glibbert door zijn vingers en op de tribune springen we verrast overeind als we de bal achter de paal tevoorschijn zien komen! Goal! 0 – 2 en eindelijk hebben we dan een beetje marge, een beetje ‘vlees op de botten’!
Prinssen is er toch een beetje van van slag. Kort na die heerlijke tweede goal wordt er goed druk op hem gezet en hij jaagt de bal rücksichtslos de tribune in.

Ommekeer?

Toch komt Eemdijk wat beter in de wedstrijd te zitten. Dan gaat Jordy Hilterman goed door, de achterlijn wordt gehaald en de bal wordt teruggelegd voor de goal. Sven Deen heeft dan de hoek maar voor het uitkiezen en doet dat dan ook in alle dankbaarheid. Met een droge schuiver laat hij Pabon kansloos en tekent de 1 – 2 aan. Onze fijne marge is weer verdampt. Zou dit dan de ommekeer zijn? Laten we ons weer de kaas van het brood eten?
De Eemdijker beer is los en Jeroen Lamme moet lijf en leden in de waagschaal stellen om een inzet van Selimi te kraken. De rebound mondt uit in een afstandsschot dat maar een half metertje over de goal van Pabon de reclameborden teistert. Huizen wankelt even.
Het geel moet dan toch uit de borstzak van arbiter Dogterom. Zeger Beukers zet een late tackle in op Dennis Lamme, het zou uiteindelijk een van de weinige forse overtredingen van deze sportieve wedstrijd blijken, maar het geel was zonder meer terecht.
Arnold Klein grijpt dan in. Hij haalt Artuur Zutterman en Timo Vos naar de kant om Tristen Kroeze en Wessel Biljardt te brengen. Met name de wissel van Zutterman wekt niet alleen de nodige verwondering onder het publiek, maar ook bij Zutterman laat het zich aanzien.
De winnende coach heeft altijd gelijk en als zes minuten later de bal weer soepeltjes door de groen-gele gelederen dwarrelt en de bal opnieuw voor de voeten van Dennis Lamme komt, zien we eigenlijk een herhaling van zijn eerste goal. Via de andere paal spat de bal achter de deze keer dan wel volstrekt kansloze Prinssen: 1 – 3 en de marge is weer hersteld!
Huizen blijft oogstrelend voetbal spelen. Het voelt dat hier wat te halen valt en gedisciplineerd gaat de bal rond in de eigen gelederen. Huizen dicteert, domineert en heerst. Met nog een kwartiertje te gaan plus wat drink– en blessuretijd, haalt Klein Timo Kozjak van de bank om de leeggespeelde Lo-Asioe te vervangen. Josh had net als de meeste Huizers een prima middag en deed met zijn spel oude tijden weer herleven.

Hectiek in de slotfase

Een strakke voorzet van Ahmed al Mahdi komt eigenlijk net iets achter de gretig oprukkende Wessel Biljardt. Een fraaie maar toch kansloze bal voor onze blonde wervelwind die er toch een poging aan waagt om de bal met een halve omhaal uit de lucht te volleren. Dat hem dat niet helemaal lukt kan hem zeker niet euvel worden geduid. De poging was dapper en vol inzet!
Van den Dikkenberg kopt nog eens rakelings over. Huizen mag dus zeker niet verslappen. Persoonlijk ben ik er niet zo’n voorstander van om wat terug te vallen bij een voorsprong. Ik huldig het principe dat als de bal op de helft van de tegenstander ligt dat je ‘m dan niet in je eigen goal terug vindt. Deze stelling wordt onder de deskundigen om me heen met hoongelach ontvangen, maar ik denk er het mijne van…
Ook Tijmen Bakker komt zeven minuten voor tijd in het veld voor Theo Visser. Eemdijk zet aan voor een slotoffensief en een afvallende bal op Jesper van Dalen wordt gevolgd door een ferme afstandspegel die Pabon tot een ‘glanzparade’ dwingt. Een lekkere bal voor een doelman, lekker zweven naar de hoek, maar je moet hem dan ook wel tegenhouden. En dat is Pabon gelukkig wel toevertrouwd.
Twee minuten later zien we Dennis Lamme op weg naar een hattrick. Al Mahdi gaat er vandoor, houdt goed het oog op de mee op sprintende Dennis en halverwege het strafschopgebied ziet onze uitblinker zich de voet dwars gezet door een fraaie tackle. Weg kans, maar wat had ik het Dennis vandaag gegund!
Posthuma gooit ook zijn laatste troeven in de strijd: Sjohn van Gulik en Dennis Hollart komen Zeger Beukers en Jeffrey van den Dikkenberg aflossen. Het lijkt haast wel ‘too little, too late’ met nog slechts een minuut of drie officiële speeltijd plus een minuut of vijf extra tijd.
Het is in de Diekers te prijzen dat ze weigerden de handdoek te werpen en dat loont zich. De extra tijd is al een minuut of twee bezig als een bal wat ongelukkig op een hand in ons strafschopgebied komt. Even een aarzeling bij arbiter Dogterom, luidkeelse protesten bij de Eemdijkers die stoppen met voetballen en dan gaat Dogterom toch overstag en wijst naar die beruchte stip. Achteraf waren de meningen verdeeld: terecht of niet terecht? Ik zit er te ver vanaf om daar een gedegen oordeel over te vellen. Mij leek de bal van dichtbij bewust op die hand gespeeld en zeker geen opzettelijk hands. Maar voor dit soort momenten heb ik eigenlijk meestal drie camerastandpunten en een handvol herhalingen nodig voor ik tot een oordeel weet te komen. In ieder geval: de bal gaat op de stip en Jesper van Dalen laat Pabon voor de tweede keer vandaag volstrekt kansloos. 2 – 3! En dan volgen er nog een paar hectische minuten…
Geel nog voor Pabon die luidkeels protesteert als een voorzet in zijn ogen onterecht door de arbitrage tot hoekschop wordt gepromoveerd. De corner komt voor, valt in de menigte en lijkt slechts op een enkele voetbeweging te wachten om de gelijkmaker op het bord te zetten. Dan vliegt de bal tot onze immense opluchting uit die menigte maaiende voeten tevoorschijn richting middenveld! Het gevaar is geweken, de overwinning is nabij! Het eindsignaal komt dan, ondanks een prachtige wedstrijd, toch nog als een verlossing voor onze helden. Huizen pakt die broodnodige drie punten mee. ‘Dat trapt straks toch lekkerder op die bierfiets,’ schiet het door me heen…

Arnold Klein

“Ik heb van de negentig minuten er zeker tachtig gewoon zitten genieten! Een van de fraaiste wedstrijden die ik Huizen in tijden heb zien spelen!” leg ik Klein voor als hij uit de kleedkamers tevoorschijn is gekomen.
“Ja, we hebben van de week en vooraf in de wedstrijdbespreking het accent gelegd op waar we de vrije man op het veld konden creëren. Via die mogelijkheden konen wij ‘doorvoetballen’ en tot een resultaat komen. Dat hebben we de eerste helft laten zien, konden we spelen zoals we dat wilden en dat pakte goed uit.”
“Je hebt het over een positie op het middenveld, maar ik kreeg af en toe de indruk dat we overal vrij stonden!”
“Ja, maar dat heeft te maken met zoals het voetbal gespeeld wordt. Waar dekt een tegenstander wel door en waar niet. We maakten vandaag feilloos gebruik van de ruimtes die er kwamen. Dat werd met die magere 0 – 1 helaas toch wat matig afgespiegeld. We wisten daarmee dat we de tweede helft ‘aan de bak moesten’. Daarin werden we gelukkig geruggesteund door een snelle 0 – 2. Dan helaas toch een wat makkelijk weggegeven tegengoal die weer spanning terugbracht in de wedstrijd. Dan lopen we toch weer uit naar 1 – 3 en moeten we denk ik ook de 1 – 4 maken. Dan gooit die scheidsrechter de bal nog op de stip. Hij kon ‘m onmogelijk nog ontwijken, maar goed: dat hele spel van strafschoppen wel of niet ben ik sowieso al kwijt! Daarna werd het toch weer even spannend. Dat is ook de charme van het voetballen. Je kunt negentig minuten een tegenstander vast zetten en toch met lege handen van het veld af stappen. Maar ja, wij maken fouten, scheidsrechters maken fouten, dat maakt het allemaal tot een apart spel.”
“Op de tribune wekte de wissel van Zutterman enige verwondering…”
“Tja, ik wilde daar een defensievere back hebben in die fase. Zutterman heeft ook zeker niet slecht gevoetbald of zo. Zeker de eerste helft was hij zeer bedrijvig en ook de tweede helft heeft hij gewoon zijn ding gedaan. We hebben sinds de winterstop met Tristen een speler met iets andere kwaliteiten in de groep. Ik voelde behoefte aan die kwaliteiten om Eemdijk op te kunnen vangen in de slotfase. En dat beviel me overigens uitstekend hoe dat door Tristen werd opgepakt. Ik snap dat spelers allemaal de volle negentig minuten willen spelen, maar we moeten ook allemaal aan het resultaat blijven denken. Je kunt goed spelen en er toch uitgehaald worden, je kunt slecht spelen en er uit worden gehaald, mij interesseert dat nooit zo gek veel, het gaat mij om die drie punten en wat ik denk daarvoor nodig te hebben.”
“Tristen gaf laatst zelf aan dat je voor hem eigenlijk de prioriteit legde bij het maken van minuten in Onder23 in plaats van invalbeurten bij het eerste. Is dat nu van de baan?”
“Nee, nee, nee… We hebben er na de winterstop heel bewust voor gekozen om hem veel minuten te laten maken in de Onder23 en die heeft hij ook gemaakt. Maar als ik denk hem nodig te hebben, dan neem ik hem mee op de bank. Op dit moment geeft hij mij een meerwaarde in de keuzes die ik kan maken. Soms moet je natuurlijk wel oppassen dat je een herstellende speler weer niet tevéél minuten laat maken. Je moet daarin altijd een evenwicht zien te vinden in die belasting van een speler, zodat hij langzaamaan fitter wordt en iets voor het team kan betekenen.
Het was vandaag in ieder geval een nuttige overwinning. Iedere week moeten we maar weer kijken waar ons dat brengt op de ranglijst. Vandaag zijn we in ieder geval weer ingelopen op Excelsior’31 en loopt twee punten uit op DEM….”
“Zullen we dan volgende week ook maar gewoon van IJsselmeervogels gaan winnen?” vraag ik gekscherend.
“Tja, we zullen een plan moeten bedenken hoe wij de aanstaande kampioen tegen kunnen houden. Mocht Harkema volgende week verliezen en zij bij ons winnen, dan worden ze bij ons kampioen, maar daar willen we dan toch wel proberen een stokje voor te steken, we zullen onze huid duur proberen te verkopen!”

Lars van Huisstede

“Ben jij een mooi weer voetballer?” leg ik Lars wat gekscherend voor.
“Haha, nou ik denk het niet. Vorige week tegen TEC was het niks! Maar vandaag ging het inderdaad wat beter…”
“Het ging echt stukken beter! Ik heb echt van je zitten genieten!”
“Nou, dat is goed om te horen! Ik weet niet wat het was. Ik denk dat het toch ook een stukje is van hoe je zo’n wedstrijd in gaat. Ik had echt het gevoel dat ik vorige week heel erg slecht speelde en daardoor heb ik voor mijn gevoel toch wel wat anders naar zo’n wedstrijd toegeleefd, scherper.
We wisten ook dat die linksback van Eemdijk dat die niet echt door durfde te gaan en Artuur Zutterman en konden goed uit de voeten met de ruimte die we kregen. Dan zie je wat er kan ontstaan. Ik denk dat we de wedstrijd lekker naar ons toe hebben getrokken.”
“De motivatie spatte er bij je vanaf! Ik zag je met een sliding een voorzet van Ahmed verlengen, pure inzet!”
“Ja, de laatste wedstrijden zijn echt vreselijk belangrijk. Ik wil ook gewoon in deze competitie blijven en dan moet je gewoon voor elke bal vechten. Het is dát of omschakelen, maar je wilt op dat moment helemaal niet omschakelen!”
“Je kwam vandaag niet echt in een scoringspositie. Doelpunten maken blijft toch een beetje een puntje…”
“Ik was vandaag wat meer in de opbouw bezig waardoor andere jongens wél in die positie komen. Zolang we er maar doelpunten uit weten te maken, vind ik het goed…”
“Als je zo speelt als vandaag, dan heeft niemand het daar nog over, hoor!”
“Haha, nee, dat hoop ik niet, nee! Ik hoop wel vaker te scoren, maar als ik op deze manier belangrijk voor het team kan zijn, dan ben ik daar gewoon content mee…”

Dennis Lamme

“Jij was denk ik een beetje geprikkeld door mijn kritische opmerkingen over je spel van vorige week, denk ik… Wat was jij vandaag onaards goed!” leg ik onze uitblinker van vanmiddag voor.
“Ja, ik speelde vandaag écht lekker! Dit was denk ik echt mijn beste wedstrijd van het seizoen, inderdaad. Ik voelde het meteen de eerste helft al: geen balverlies, ik kon het spel lekker verdelen en ik kwam daardoor gewoon lekker in de wedstrijd. En dan de tweede helft nog belangrijk zijn met twee goals ook! Het hadden eigenlijk drie goals moeten zijn, ik was er bijna bij dat ene moment.
Bij die eerste had ik een beetje hulp van de keeper nodig, maar die tweede zat er inderdaad goed in.”
“Ik vond niet alleen dat jij goed speelde, maar ik vond dit eigenlijk van heel Huizen een van de mooiste wedstrijden die ik in tijden gezien heb… Mooie combinaties, driehoekjes, one-touch-voetbal. Daar was jij wel een beetje de spil in…”
“Ja, ik heb ook tijdens de wedstrijd lopen genieten van hoe we speelden. Helemaal aan die rechterkant met Artuur Zutterman en Lars van Huisstede, die speelden erg sterk vandaag. We waren heel comfortabel aan de bal en lieten de bal makkelijk gaan. Pas de laatste vijf minuten van de eerste helft kwamen we wat meer onder druk te staan. Van de tweede helft heb ik minder een beeld of we nou goed gespeeld hebben of niet, al werd het die laatste paar minuten toch nog even spannend. Maar dat hoort er nou eenmaal bij bij zo’n wedstrijd.
Die strafschop was echt wel een penalty,” geeft Dennis toe. “De hand was niet echt strak langs het lichaam [Dennis geeft aan waar de hand zich bevond] en dan is het volgens de regels gewoon een penalty…”
“Volgende week IJsselmeervogels… Dan gaan we er weer gewoon op klappen, toch?” roep ik overmoedig.
“Ja, dat wordt een wedstrijd, hoor!” glundert Dennis. “ Ik sprak dinsdag iemand die me vertelde dat ze met allemaal boten het Gooimeer over gaan steken om hier de wedstrijd te bezoeken. Aan de sfeer en de ambiance zal het dan ook niet liggen, denk ik. Het is zeker geen wedstrijd waarvoor we ons hoeven op te laden, dat gaat denk ik wel vanzelf…”
“Beloof je me volgende week weer zo’n wedstrijd als vandaag?”
“Ja, hoor, dat gaan we doen!” lacht onze middenvelder voldaan.

Edwin Wortel

De stuurman van de bierfiets. Het duurde tot laat in de middag voor de uitgeputte dapperen weer op de Wolfskamer arriveren.
“Kon je het een beetje vinden?“
“Ja hoor! Makkelijk, man! Nee, ik heb geen verkeerde afslagen genomen…”
“Jij een beetje lui voorop en die arme gasten achter je allemaal zich uit de naad trappen…”
“Ja, daar heb ik mijn mensen voor, haha! Maar ik had evengoed wel last van zadelpijn in mijn kont…”
“Hoe was de heenreis verlopen. Jullie waren een minuut of vijf te laat…”
“Beter vijf minuten dan een kwartier te laat!” lacht Edwin vrolijk terwijl onze arme voorzitter aan zijn pijnlijke kuiten wrijft. “Ja, het viel wel een beetje tegen onderweg, we hadden ook wind tegen en we moesten hem op een gegeven moment over de brug heen duwen.
De terugweg hebben we ook goed volgehouden. Er hoefde er niet een per ambulance te worden afgevoerd, haha!”
Een geweldig initiatief. Maar ik ben blij dat de supportersvereniging er destijds niet voor heeft gekozen dit ook met de uitwedstrijd tegen Harkema te organiseren. Dat zou ons ongetwijfeld een aantal trouwe leden hebben gekost…

De bierfiets is klaar voor vertrek…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een wedstrijd zoals we helaas sinds tijden niet meer van onze mannen hebben gezien. Het was een feest daar in Eemdijk. Helaas zaten de uitslagen op de andere velden niet helemaal mee en blijven we op een zestiende plek hangen. HSC’21 wint met 2 – 1 van het toch wat kwakkelende D.O.V.O., Ajax scoort in de vijfentachtigste minuut de winnende 1 – 0 tegen staartploeg HBC dat zich inmiddels moet verzoenen met directe degradatie. De afstand tot HSC’21 is slechts één enkel puntje en slechts twee naar Excelsior’31 en Ajax… Het zijn dus vijf finales die we nog moeten spelen: IJsselmeervogels thuis, Hercules uit, Urk uit, Rohda Raalte thuis en tenslotte naar het dus inmiddels al gedegradeerde HBC dat er wellicht toch nog met een knaller uit wil op die laatste speeldag. D’r zit er niet één bij waarvoor ik bij voorbaat mijn hand in het vuur zou willen steken dat we er met drie punten uit tevoorschijn zullen gaan komen. Ik schat maar zo in dat we nog drie overwinningen en een gelijk spelletje nodig zullen hebben om het vege lijf direct te kunnen redden. Zaterdag tegen de aanstaande kampioen vrees ik dat die rooien zich zeker de kaas niet van het brood zullen laten eten, daar durf ik heel eerlijk gezegd niet echt op punten te rekenen. Maar met een Huizen dat ‘the jazz’ heeft, acht ik aan de andere kant ook niets echt ONmogelijk…
Ik denk niet dat ik de ware liefhebbers aan hoef te sporen zaterdag naar de Wolfskamer te komen om de titanenstrijd tussen Huizen en IJsselmeervogels bij te wonen. Als je dáár als supporter niet meer warm voor loopt, dan weet ik het niet meer. Vandaag was het weer absoluut fijn langs de lijn. Ik heb genoten.
Jammer alleen dat we bij thuiskomst een nagenoeg lege kantine troffen. Met dank aan Will en Ingrid Jore die de boel open hielden tot de bierfietsers gearriveerd waren. Het zou toch fijn zijn als we wat volk op de been zouden hebben bij thuiskomst. Iemand opperde het idee om bezoekers van de uitwedstrijd een gratis consumptie te verstrekken op vertoon van het toegangskaartje. Zou dat de mensen toch nog even naar de kantine trekken om nog even na te praten over de wedstrijd? Ik vind het zeker een idee om eens een keer te proberen!