De Haaksbergse Sport Club

Het is een warme lentedag, maar ik kan er maar matig van genieten. Vandaag staat de degradatiekraker tegen HSC’21 in Haaksbergen op het programma en daarvoor is een aanvangstijd van zes uur ’s avonds uitgekozen. En dan loop je dus de hele dag met een ei in je gat rond te dreutelen tot het eindelijk zover is. Met een rit van dik anderhalf uur laat zo’n aanvangstijdstip weinig ruimte voor een ‘derde helft’ en dat is ook voor mij toch wel een prominent onderdeel van mijn zaterdagbeleving. Voordeel is wel dat je de uitslagen op de andere velden dan voor je hebt en weet wat je te doen staat. Maar eigenlijk wéét Huizen dat al: alleen winst is hier vandaag een optie wil Huizen lekker in het spoor van directe handhaving blijven. Verlies betekent dat HSC’21 over ons heen hopt op de ranglijst en we dus nog een plek zullen zakken.
Ajax verliest onderweg naar Haaksbergen al met 1 – 2 van IJsselmeervogels en dat is ‘goed’ nieuws. Je moet eigenlijk alleen naar jezelf kijken, natuurlijk, maar als de concurrentie punten verspeelt is dat toch wel prettig nieuws uiteraard. DEM (volgende week tegenstander) wint dankzij een hattrick van Thom de Vries van het sterke Hercules en dat is daarbij dan weer minder goed nieuws. Thom de Vries… Onthoud die naam! We zijn gewaarschuwd!
In de bestuurskamer neem ik onder het genot van een kopje koffie de opstellingen even door. Huizen is gehandicapt: de rode kaart van twee weken gelden betekende een schorsing voor sterkhouder Artuur Zutterman en helaas ontbreekt ook spits Ahmed al Mahdi op het wedstrijdformulier wegens een blessure die blijkbaar nog niet hersteld is. Op papier kom ik er niet helemaal uit hoe Arnold Klein het gemis van deze twee sterkhouders denkt op te gaan vangen. Wessel Biljardt start in de basis, maar daar zie ik niet echt een diepe spits in. Adil Haian verwacht ik eigenlijk toch op de plek van Zutterman, hoewel Joshua Lo-Asioe daar natuurlijk ook uit de voeten zou kunnen. Klein is geen man ‘die maar wat doet’ en dus zal er over nagedacht zijn. Hij werkt de hele week met die mannen en zal ongetwijfeld in zijn trainingen geanticipeerd hebben op deze situatie.
Onze gastheren kennen vier nieuwe namen in de basis ten opzichte van de vorige ontmoeting in Huizen. Een nieuwe doelman en drie man die zich blijkbaar van de bank naar de basis hebben geknokt. Het heeft de ploeg van Daniël Nijhof geen windewieren gelegd en de ploeg pakte zeven punten uit de laatste drie wedstrijden, waaronder een knappe 2 – 2 tegen titelkandidaat IJsselmeervogels…
De knusse tribune wordt bevolkt door vriendelijke Twentenaren. Aangezien ik in volle tevredenheid met een Twentse getrouwd ben, heb ik daar wel een zwak voor. “Leu oetTwente, leuke leu!” is hier het gezegde. En ik sluit me daar volledig bij aan. Niet zo heel veel Twentenaren aanwezig overigens. Ook in Twente verkoos men denk ik een ongestoorde maaltijd boven een late wedstrijd. Het donderende geweld van het afgestoken vuurwerk achter een van de doelen staat daar wat mee in contrast en dan kunnen we beginnen onder leiding van arbiter Teun van der Velden.

Daalder

Huizen opent brutaal aanvallend. Onder aanvoering van de ijverige Biljardt gaat Huizen op zoek naar het doel van doelman Bob Peterman. Het ziet er veelbelovend uit hoe Huizen deze wedstrijd aanvliegt.
Maar dan ineens in de derde minuut staat daar een van die nieuwe namen, Jesper Vonk, zo vrij als maar kan. En dat is aan de spits wel besteed: met een droge knal jaagt hij na drie minuten de bal dus al achter een kansloze Olivier Pabon en kijkt Huizen dus al tegen een 1 – 0 achterstand aan. Wat een domper!
Huizen is van de leg.
Huizen ploetert.
Huizen is aangeslagen…
Er gaat van alles mis in de opbouw, telkens maakt een foute pass een einde aan de aanvalsopbouw en Huizen komt hooguit ‘in de buurt’ van doelman Peterman, maar kan het hem maar niet ‘lastig’ maken. Typerend is een aanval in de achtste minuut wanneer een serie koddige misverstanden. Het zou koddig te noemen zijn geweest als het niet zo tenenkrommend frustrerend was geweest. De voorzet van Wessel Biljardt die dan net wat te hoog was om door de hardwerkende Timo Vos te kunnen worden gecontroleerd kwam dan nog het dichtst bij iets dat je met droge ogen een ‘combinatie’ zou kunnen noemen…
Een vrije trap dan een minuut later en een kopbal van Dennis Lamme die helaas linea recta in handen van doelman Peterman belandde. Huizen combineert te gehaast, te gespannen, de precisie en het overleg ontbreekt ten enenmale en aanvalsopzet na aanvalsopzet verzandt in misverstanden.
Joshua Lo-Asioe onderscheidt zich door zich met gevaar voor lijf en leden voor een spijkerharde inzet van Sam Holsink te gooien. De precisie die Huizen maar steeds ontbeert, zat voor de volle honderd procent in die prachtige crosspass waarmee Steff Kaptein Holsink wist te bereiken. Gesteund door die vroege voorsprong bouwt HSC’21 de boel achter dicht en zoekt via snelle spitsen de counter.

Drinkpauze

Je kunt veel van onze ‘blonde pijl’ zeggen, maar niet dat hij niet wilde werken. Met een felle sprint gaat Wessel Biljardt de hoek in en zijn voorzet komt via Adil Haian bij aanvoerder Visser. De uithaal is echter slap en krachteloos. HSC’21-doelman Peterman hoeft zich wederom amper in te spannen om het rollertje op te rapen. Het is om moedeloos van te worden.
Dan fluit arbiter Teun van der Velden af voor een drinkpauze. Ik ben wat verwonderd: het was wel lekker lenteweer, maar toch niet zo heet dat er een drinkpauze ingelast moet worden. Dan wijst iemand me er op dat de ramadan is begonnen en dat we onze islamitische spelers even de gelegenheid moeten geven om zich even te laven na een dag van streng vasten. ‘n Goede zaak!

Na de drinkpauze hervat Huizen haar pogingen om tot het doel van Peterman te geraken. Maar opnieuw komt het niet verder dan een geblokt schot en en rebound die door Timo Vos ruim over wordt gejaagd.
Waar Peterman de zaken met twee vingers in de neus kon klaren, heeft Olivier Pabon met een half uur op de klok alle vijf de vingers van zijn linkerhand nodig om een venijnig schot van Cas Radstake onder de lat vandaan te ranselen. Een wereldredding!

Knak!

Nadat een uitval van Steff Kaptein tot een corner had geleid en Huizen daarmee aan de haal dreigde te gaan, wordt er hands gemaakt en wordt de doorbrekende Lars van Huisstede vastgehouden. Arbiter van Van der Velden weigert echter adequaat in te grijpen. De leidsman begon eigenlijk uitstekend met een paar keer een goede voordeelregel, maar langzaam maar zeker gleed ook zijn niveau af naar dat van deze kelderkraker.
Om me heen wordt er gemord onder de harde kern dat de thuisploeg gewoon scherper de duels in gaat. Dat is aan de inzet van Sergae Kogeldans niet te zien. Zonder zich te bedenken clasht hij door de tackles van twee tegenstanders tegelijk heen en spurt het middenveld in. Dan is helaas de pass weer onzuiver en is ook die geweldige inzet weer voor niets. Zo zonde… Maar het is typerend voor deze wedstrijd van Huizen: zwoegen, hard werken, maar enige precisie ontbreekt ten enenmale!
En kort voor rust breekt dat Huizen op. De bal komt op rechts goed door bij Sam Holsink die doet wat alle Huizers steeds nalieten: hij haalt verwoestend uit. Als een granaat slaat de bal in de verre hoek achter de opnieuw volstrekt kansloze Olivier Pabon en de 2 – 0 floept op het scorebord… En gelaten accepteren we op de tribune deze wereldgoal als de doodssteek voor een machteloos voetballend Huizen…

Rust

De 2 – 0 oogt als een hopeloze achterstand voor onze mannen. Er moet wel een wonder in die kleedkamer gebeuren wil Huizen dit nog om kunnen keren. Maar goed: we hebben wel vreemder dingen in het voetbal zien gebeuren.
Het goede gevoel van na de winterstop lijkt ineens iets uit een ver verleden. Natuurlijk missen wij die twee sterkhouders, maar het is zorgelijk dat we dat gemis niet adequaat weten op te vangen. HSC’21 is een stugge ploeg die weet waar het voor staat, maar het is geen ploeg waar Huizen van zou mogen verliezen, zeker niet met deze standen op de ranglijst. HSC’21 staat op waar Huizen het laat liggen. De 1 – 2 op de Wolfskamer was al een domper, maar dit komt helemaal hard aan. De suggesties vliegen over de tribune: gooi die en die er maar in, haal die en die er maar uit, gooi die en die maar naar voren! De beste stuurlui staan weer allemaal op de tribune. Inmiddels is Tijmen Bakker aan een warming-up begonnen die een start vanaf de aftrap doet vermoeden. Zonder Tijmen ook maar een millimeter tekort te willen doen, ontbrak zijn naam toch nadrukkelijk in de suggesties die ik op de tribune opving. De vraag is dan ook wat Klein met hem van plan is.

Wissel

En inderdaad komt ‘Bakkie’ onze gelederen versterken. Het is opnieuw Timo Vos die het veld moet ruimen. Vos werkte hard, maar net als al onze voorwaartsen was hij niet altijd even gelukkig in zijn passing en afwerking.
Of het de directe inbreng van Bakker is waag ik te betwijfelen, maar Huizen komt met hernieuwde strijdlust uit de kleedkamers en gaat wat agressiever ten aanval. Biljardt gaat weer goed door en zijn voorzet gaat via via naar Lars van Huisstede. Diens uithaal neemt een verdediger mee en Van der Velden besluit toe een vrije trap. Een voorzet van Lars van Huisstede leidt na een uitval tot een corner. De bal van Visser komt goed voor, maar opnieuw weet een massaal verdedigend HSC’21 de inzet te kraken. Een snelle uitval van Wessel Biljardt en een goede voorzet waar doelman Peterman nu wel de handen voor uit de mouwen moet steken. Een vrije trap van Theo Visser bereikt het hoofd van Joshua Lo-Asioe die er echter geen doeltreffende richting aan weet te geven.

Over en sluiten

Jesper Vonk is een lastige. Met een venijnige schuiver van een meter of dertig dwingt hij Pabon tot een moeizame redding. Het levert HSC’21 een hoekschop op. Die zwaait voor bij de eerste paal en dan is daar het hoofd van Bas tere Hogt die ‘doodgewoon’ binnen knikt temidden van een verwoed mee springend bosje voetballers. Wie nog enige hoop koesterde op een ommekeer, die kon nu de parkeerplaats wel vast op gaan zoeken, want met deze 3 – 0 is het ‘over en sluiten’ voor Huizen…
Toch héél even een sprankje hoop als de volledig vrijstaande Van Huisstede de bal prima aangespeeld krijgt. Hij zou vrij in kunnen koppen, maar ziet de bal langs zijn krullenkuif schieten… Dit zijn kansen die er op dit niveau toch echt in moeten. Achteraf vraag ik me af of hij niet buitenspel gestaan zou hebben, maar dat doet er dus niet meer toe. Ergens ben ik wel blij dat hij deze kans in deze wedstrijd bij deze kansloze stand miste. Hopelijk bewaart hij deze ervaring dan voor een cruciaal moment om hem dan wél genadeloos binnen te koppen…

Wissels

Het zou meteen de laatste actie van Lars zijn, want kort daarop wordt hij samen met Adil Haian gewisseld. Justen Kuiper en Timo Kozjak mogen proberen nog wat te trekken aan dit dode paard.
Arbiter Van der Velden is inmiddels het spoor ook aardig bijster aan het geraken. Een duidelijke arm in de nek van Tijmen Bakker wordt volkomen genegeerd. Nou hebben we iemand op de tribune wiens ongezouten mening over de arbitrage soms wat extreme vormen aanneemt, maar hier had ‘Scheidsie-Scheidsie’ toch wel een punt.
De aanval loopt ondanks de overtreding door en kort daarop volgt er een voorzet waar Bakker dus net weer niet bij kan. Het zit ook voor geen meter mee bij Huizen dat aan een van haar slechtere wedstrijden bezig is.
Sam Holsink pikt een slechte pass van Dennis Lamme op en Dennis weet dat zelf te corrigeren. Nogmaals: werken deed Huizen wel, maar het was kwalitatief zo ondermaats wat men er mee wist te bereiken. “They shoot hroses, don’t they?”, ofwel, als deze wedstrijd een paard was…

Minidrama

Pabon bokst de corner goed ver weg. Dan wordt de bal na een vrijs trap opnieuw ingezet. De bal wordt verkeerd geraakt en zindert hoog in de lucht. Het doet een beetje denken aan de mistrap die AZ’67 deze week tegen Tottenham Hotspurs de overwinning bezorgde. Pabon komt zijn goal uit en wil de bal vangen? Op de vuisten nemen? Wat er precies gebeurde kan ik slechts vermoeden. Door die halve mistrap zal er een vreselijke spin aan die bal hebben gezeten. Door dat effect spat de bal van de vuisten van Pabon zo de eigen goal in… Een klein drama voor onze jonge doelman. Maar net als bij die kopbal van Van Huisstede ben ik blij dat het nu in deze kansloze pot gebeurt en niet als we ergens nog op 0 – 0 staan…
Opnieuw een wissel. En dan zien we ineens Tristen Kroeze na lang blessureleed weer in het veld verschijnen! Heerlijk om te zien hoe hij onbevangen weer acte de precense geeft! Aan zijn lopen is totaal niet meer de blessure af te zien die hem zo lang aan de kant heeft gehouden! En dat is in ieder geval ook iets positiefs dat we hier uit Haaksbergen mee kunnen gaan nemen.
Joshua Lo-Asioe en Wessel Biljardt worden daarmee uit hun lijden verlost. Nabil Harchaoui en Kroeze dus binnen de lijnen.

Eretreffer

Het is of ik op een tennisbal zit te kauwen. Ik verlang naar de bus, het eindsignaal. Het is afzien om die wedstrijd af te moeten zien. Ook Daniël Nijhof wisselt en geeft wat mensen speeltijd. Hem kan niks meer gebeuren! Cas Radstake en Mats Klein Poelhuis maken plaats voor Ali Oulad Ben Lahcen en Delmoon Aho.
Een doorschietende bal komt voor de voeten van Tristen Kroeze die brutaal mee ten aanval is getrokken. Schuin voor de goal bedenkt hij zich niet en haalt hard uit. Helaas stond het vizier na al die maanden blessureleed nog niet helemaal op scherp en de bal gaat een metertje over de goal van Peterman richting vergetelheid. Ik had het hem wel gegund.
Ook Yusuf Güclü mag nog opdraven voor Sem Nijhof. Twee minuten na die wissel zet de ingevallen Harchaoui de bal goed in. De inzet wordt door Peterman gepareerd en dan is Theo Visser er als de kippen bij om de eretreffer tegen de touwen te frommelen. Geen clean sheet dus voor doelman Peterman die eigenlijk de hele wedstrijd een figurantenrol vervulde. Wat zal die arme jongen balen…
Nog een bal die rakelings bij Pabon voorlangs schiet en een vrije trap die een Visser in goeden doen nog weleens in de bovenhoek wist te doen belanden. Nu helaas dus centimeters naast… En dan blaast Van der Velden eindelijk voor het einde. Een trieste nederlaag en dus weer een plek dieper de zorgen in…

Arnold Klein

“Ik had niet het idee dat we ook maar één moment echt lekker in de wedstrijd hebben gezeten,” open ik als Klein de kleedkamers verlaten heeft.
“Nee, we krijgen een vroege tegengoal, een grote fout van ons achterin. Daarna hebben we wel gedomineerd in het spel, vind ik. Niet dat we daar veel kansen uit wisten te creëren, maar we hadden wel meer balbezit dan HSC’21. Dan maken zijn vlak voor rust een prima 2 – 0…
“Het gevaar moet zich afspelen binnen de zestien van de tegenstander,” werp ik tegen. “Maar daar werden wij gewoon niet gevaarlijk!”
“Nee, dat zeg ik ook: wij hadden veel balbezit, maar zij hielden de poort goed gesloten. Wij zijn daardoor niet tot hele grote kansen gekomen. En bij die kleine kansjes díe er dan kwamen, waren we gewoon niet alert genoeg voor de keeper…
Dus snel achter en achter de feiten aan moeten lopen, waarbij zij gewoon geduldig hebben gewacht op de omschakeling en daarmee kwamen ze voor rust dus al op 2 – 0…”
“Ik had ook het idee dat er bij HSC’21 meer besef aanwezig was dat ze aan een degradatiekraker bezig waren…”
“Over de gehele wedstrijd vond ik wel dat zij meer brachten dan wij. Meer, en dat bedoel ik niet negatief, irritante spelers in de groep die het een tegenstander lastig maken. Daarmee vond ik de absolute wil bij HSC meer aanwezig dan bij ons. Dat heb ik net ook aangegeven bij de groep. Wij missen in dit soort wedstrijden ook dat soort type spelers en verlies je deze wedstrijd dan ook volkomen terecht…”
“Je kunt als excuus aanvoeren dat je twee sterkhouders miste, juist in dit duel. Ik weet dat je altijd aangeeft dat je niet kijkt naar de spelers die je mist, maar naar de spelers die je wél hebt. Maar dat is toch wel een aderlating in uitgerekend dít duel!”
“Ja nou ja, het is niet anders! Ahmed is nog niet volledig hersteld van zijn blessure en Artuur is gewoon geschorst. Daar verander je ook niks aan. Dan kan je je afvragen of je hier heel defensief moet gaan voetballen of het strijdplan blijven hanteren zoals we de laatste weken al doen. Maar wat je ook doet, als je na drie minuten al tegen een 1 – 0 achterstand aan kijkt, dan wordt het hoe dan ook een ander verhaal en worden we gewoon geslacht in de omschakeling…”
“In de rust had ik even zoiets van gooi alles wat kan aanvallen er maar in. Alles of niets!”
“We hebben ook gewisseld. Ik vond Timo Vos zeker niet slecht spelen, maar we hebben gewisseld om nog iets te kunnen creëren direct na de rust. Op zich was er toen ook even niks aan de hand. Dan krijg je een verre ingooi waarbij we massaal staan te slapen en die 4 – 0 ja, dat was heel triest voor ‘Ollie’… Maar het paste wel bij deze wedstrijd misschien…”
“Tja, dan maar weer op naar volgende week. Dan moet het maar tegen DEM gaan gebeuren… Ga je nog iets speciaals doen naar die wedstrijd toe om de zaak weer op de rit te krijgen?”
“Nee, we hebben na de winterstop niet slecht gespeeld en ook wedstrijden naar ons toe kunnen trekken. Daarbij, we hebben gewoon nog negen wedstrijden te gaan, dus vandaag verliezen betekent niet meteen degradatie! Je weet waar we het hele jaar voor strijden, alleen sta je het ene moment wat hoger dan het andere moment. Je moet hoe dan ook deze wedstrijd simpel gezegd maar weer gauw vergeten, daar kan je immers niks meer aan veranderen, en je moet gewoon weer op naar volgende week! Da’s wéér een kraker. We krijgen telkens weer ploegen die om ons heen staan!”

Sergae Kogeldans

“Ik vroeg je voor een interview omdat jij wellicht de enige bent die ik zonder bedenkingen het etiket ‘ruim voldoende’ op durf te plakken…”
“Ah, dank je wel!” glundert onze geblokte verdediger. “Ja, het was een hele zware pot. We merkten dat we er voorin niet helemaal uit kwamen. Daarbij was de wilskracht bij de tegenstander wel aardig wat hoger dan die van ons, leek het wel…”
“Die kritiek hoorde ik ook op de tribune om me heen. Ik had dat gevoel niet zo sterk. En als ik jou dan door een tackle van twee man heen zie breken, dan denk ik toch dat het ‘m niet alleen aan die wil om te winnen ligt…”
“Ja, maar je speelt in teamverband. Bij iedereen moet dat knopje zo omgeschakeld worden! We hebben nu nog negen wedstrijden te gaan en die gaan we toch met het volle vertrouwen in!”
“Ik moet bekennen dat mijn vertrouwen toch wel een deuk heeft opgelopen vandaag… Het ‘kernwoord’ van dit verslag wordt ook ‘Zorgelijk’…”
“Ja ja ja… Ik snap dat je zo denkt, maar als je het vertrouwen verliest, dan verlies je alles!”
“Haha! Ja, mooier kan je het niet zeggen! Jij hebt ook je vertrouwen gehouden. Je was een tijdje na je blessure een beetje op het tweede plan beland, maar draait de laatste weken weer lekker mee in de basis…”
“Ja, ik probeer gewoon altijd het maximale uit mezelf te halen voor de ploeg. Als ik op het veld sta dan probeer ik wel die volle honderd procent te geven!”
“Wat je nog niet hebt gegeven is je handtekening…”
“Dat klopt, maar in principe zit ik daar heel positief in. Het seizoen is nog lang en velen hebben al wel getekend, maar we zullen het snel zien…” grijnst hij me tegemoet. “Ik sta er in ieder geval positief in!”

Tristen Kroeze

“Een van de hele kleine lichtpuntjes die ik in deze wedstrijd gezien heb was jouw rentree!”
“Ja ik ook! Ik heb genoten!” glundert onze jonge verdediger die zich zo goed terug knokte na een blessure die hem bijna een een jaar uit de roulatie hield. “Ik ben wel niet heel veel aan de bal geweest, maar de dingen die ik moest doen gingen wel goed, voor mijn gevoel. De inworpen kwamen redelijk ver en ik kreeg nog een kans ook. Ik zag die bal voor komen en dacht ’Als ie er overheen valt dan is ie voor mij!’ Dus ik liep door en raakte hem op zich wel lekker, maar helaas ging ie over…”
“Geen last?”
“Nee, nul! Ik heb al twee, drie maanden nul komma nul last. Ik heb samen met de trainer besloten om het aantal invalminuten zoveel mogelijk te beperken en mijn minuten in Onder23 te gaan maken om weer op niveau te komen. Ik merk nog wel enige schroom om met het ‘aangedane been’ (een ziekenhuisterm weet ik helaas uit eigen ervaring) in te stappen, maar dat verdwijnt ook al zienderogen. Maar als ik hier bezig ben me al die mensen er om heen, dan vergeet gewoon dat ik geblesseerd ben geweest. Dus ik voelde me vandaag helemaal vrij om er in te gaan.
Nee, ik heb nog niet getekend, maar ik blijf wel! Haha! Ik heb afgelopen donderdag mijn jawoord gegeven. Er was bij mij ook eigenlijk geen twijfel: de groep blijft grotendeels bij elkaar en ik voel me hier heel fijn. Ik wil mijn eigen niveau weer halen en begin straks aan mijn negende seizoen bij Huizen, ik ben dit seizoen al twintig jaar lid! Haha! Ik heb nooit ergens anders gevoetbald, dus ik ben zeker een kind van de club!”

Theo Visser in de aanval...

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een pijnlijke nederlaag! Juist tegen de concurrenten moet je je punten zien te pakken. Tegen HSC’21 hadden we zeker een punt of vier moeten pakken, maar we staan dus gewoon met lege handen. En dat baart me toch zorgen. Je bent zo goed als je laatste wedstrijd, en dat baart me dus zo mogelijk nog méér zorgen, want het was bepaald armoedig wat Huizen daar in Haaksbergen liet zien.
Voetballend leek het de afgelopen weken de goede kant op te gaan. Overwinningen met goed voetbal leken ons na de winterstop goed op weg naar boven te zetten, maar de klad is er dus helaas toch weer wat in gekomen.
Is dat een tijdelijke dip? Gaat dat straks weer beter met de stuwende krachten van Zutterman en Al Mahdi weer in de ploeg?
De tijd zal het leren. Sergae Kogeldans memoreerde al kernachtig dat als je het vertrouwen verliest dat je dan alles verliest. En inderdaad: voetbal bestaat van het vertrouwen. Vertrouwen in jezelf, maar zeker ook in je medespelers. Durven lopen in dat gat, wetende dát die bal er gaat komen. Misschien dan niet iedere keer, maar toch zeker een páár keer! Loopacties, gaten trekken, doe je alleen als je het gevoel hebt dat je maten in balbezit geen domme dingen zullen gaan doen. Dát is voor mijn gevoel het vertrouwen dat een beetje zoek is op het moment. Vier punten uit de laatste vijf wedstrijden is gewoon té weinig, daar moeten snel punten bij gesprokkeld worden.
Ik realiseer me dat we geen wonderploeg hebben, de eendracht moet toch wel het een en ader compenseren.
Kijkend naar de uitslagen van dit seizoen, dan zien we dat we er veelal nét niet aan te pas konden komen. Aan de ene kant geeft je dat het gevoel dat je toch eigenlijk wel op dit niveau thuishoort en dat die handhaving een kwestie van stug doorgaan is. Maar die andere kant is, dat we misschien toch ook gewoon nét dat stukje kwaliteit tekort komen om wedstrijden naar ons toe te trekken. Het marginale verschil tussen winnen of verliezen. Vandaag liet HSC’21 ons zien dat wilskracht en verbetenheid, af en toe wat ‘irritantigheidjes’ een wedstrijd over de streep kunnen trekken: een duwtje, een handsballetje, lekker misbruik maken van een scheidsrechter die de wedstrijd graag zonder geel wil beëindigen… Tussen al die verdedigers mag zo’n derde goal (kopbal bij eerste paal) natuurlijk nooit vallen. Daar hoort een por, een zetje, een kontje, de timing van de tegenstander adequaat te verstoren. Dat dat niet gebeurt is ook een kwaliteit of een gebrek daaraan, net als de dekkingsfout die ons al na drie minuten op achter de feiten aan liet hollen.
De ranglijst aan het einde van het seizoen liegt niet. Je staat straks hoe dan ook op de plek die je toekomt. Dan hebben alle arbitrale dwalingen zich genivelleerd in je voor—én je nadeel, dan heb je net zo vaak mazzel gehad als dat je pech hebt gehad. Waarbij je je bij dat laatste ook terdege moet realiseren, dat je je geluk ook moet afdwingen!
DEM pakte drie fraaie punten tegen Hercules en sluipt ons dus ook op kousenvoetjes naderbij. Een nederlaag en ze komen zaterdag aanstaande zomaar op gelijke hoogte. Opnieuw moet Huizen dus fanatiek aan de bak. Opnieuw moet Huizen het onderste uit die voetbalkan zien te halen. Naar ik hoop mét Zutterman en mét Ahmed al Mahdi die beiden vandaag node gemist werden.
Het worden nog negen hele lastige wedstrijden, waaronder nog een ontmoeting op de Wolfskamer tegen het almachtige IJsselmeervogels, maar ook het toch altijd lastige Hercules, TEC, Urk en Eemdijk… Die laatste wedstrijd gaan sommigen met de bierfiets. Ik hoop dat ze op de terugweg die tank leegdrinken in volle euforie na een overwinningen niet uit pure frustratie… De tijd zal het allemaal gaan leren.
De wedstrijd van vandaag moeten we maar snel proberen te vergeten. Ik heb daarbij dan tenminste nog het voordeel dat ik mijn frustraties hier van me af kan tikken. Nadeel is wel dat je alle ellende nog een keer moet herbeleven. ‘Ellek voordeel heb immers ze nadeel’, zoals Cruijff het ooit zo treffend memoreerde…
Zaterdag weer op de gewone tijd op onze eigen Wolfskamer. Het zal toch heus wel weer een keer gaan lukken om die drie punten in eigen huis te houden? Maar dat de mannen uw onverdeelde steun daarbij nodig hebben, dat lijkt me als een paal boven het Gooimeer staan!
Dus komt allen en steunt de ploeg op weg naar lijfsbehoud. Een voor allen, allen voor één!