Nog twee te gaan: Recht Op het Doel Af Raalte

Het is wat winderig, maar verder prima voetbalweertje als ik me meld voor de lange rit naar Raalte. Nog twee wedstrijden tot de winterstop voor Huizen, nog twee kansen om het puntenaantal wat op te krikken richting handhaving. Rohda Raalte kennen we natuurlijk nog van de nacompetitie toen Huizen daar met 0 – 1 wist te winnen en zo de basis legde voor de promotie. Vijf kwartier schat chauffeur Paul de reistijd. En dus haal ik mijn eigen Apenstaartjesboekje maar weer eens tevoorschijn. Inmiddels ben ik halverwege de productie van deel twee en moet af en toe toch mijn geheugen wat opfrissen dat ik niet in herhaling val.
De ontvangst in Raalte geschiedt voor mij in een heuse persruimte. Twee vriendelijke dames heten me hartelijk welkom met koffie en koekjes.
Ook Rohda is dus gepromoveerd. Het had daarvoor echter nog een extra rondje nacompetitie nodig waarin Unitas met 4 – 0 aan de zegekar werd gebonden. De Raaltenaren doen het echter beter dan Huizen en staan met achttien punten lekker in de middenmoot. Toch klinkt er iets van bezorgdheid door bij de Raaltenaren die spreek: de laatste weken lieten louter nederlagen zien en dan gaat het snel in deze competitie.
Bij Rohda zie ik de naam van Sam Nijland bij de reservespelers. Heel even ben ik in verwarring en meen te maken te hebben met de voormalig speler van FC Groningen en PSV. Maar ik herinner me ook dat we hem al eens tegen zijn gekomen. Wat naspeuring via Google levert me inderdaad op dat die bewuste Stef bij DVS’33 speelt.
Ook in de lijst met wisselspelers de naam van Fabian te Kolsté. Een speler die me toch wel wat belletjes in het achterhoofd doet rinkelen. Volgens mij een speler die het doel wel weet te vinden, maar in de topscorerslijst van onze competitie kom ik hem nog niet tegen. Vormdip? Blessure?
Huizen moet het stellen zonder Sergae Kogeldans die met een blessure kampt. Uiteraard ook nog geen Wessel Biljardt. Toch staat er een team waarmee Huizen voor de dag kan komen: Pabon, Zutterman, de gebroeders Lamme, Van Huisstede, Lo-Asioe, Visser, Al Mahdi, Haian, en Kruize. Daarmee puzzel ik maar zo een 4-4-2 opstelling uit mijn hoge amateurcoachhoed. Uiteraard wel even afwachten welke pet Arnold Klein op heeft voor vanmiddag.
Een blik op de stand leert me dat Huizen bij een overwinning lekker aansluit bij het veilige deel van het rechterrijtje. Maar dat het water inmiddels wel de lippen begint aan te tikken is duidelijk. Een nederlaag is eigenlijk geen optie voor vanmiddag…

Lekker!

Huizen is voor deze wedstijd gehuld in dat oogverblindend fraaie wit. Een regenboog overspant sportpark Tijenraan. Niet zo fletse, maar een die er scherp gestoken bij staat. En Huizen gaat op zoek naar die pot met goud. Al na twee minuten laat Huizen de eerste corner noteren als Ahmed al Mahdi de Raaltener defensie onder druk zet. De bal komt voor bij de eerste paal en daar moet Rohda opnieuw een corner toestaan. Opnieuw komt de bal goed voor, maar de doelmond bevat teveel rood-gele kousen om de bal doorgang tot de doellijn te verlenen.
Het spel gaat lekker op en neer, maar als geen van de ploegen die eerste klap voor die daalder weet uit te delen, wordt het spel wat minder opportunistisch en neemt het voetbal meer de overhand. De thuisploeg combineert, Huizen countert. Kevin Peppels jaagt de bal nog maar een ruim over de goal van Olivier Pabon die eigenlijk voornamelijk als toeschouwer fungeert.
Negen minuten gespeeld en Huizen mag opnieuw een hoekschop nemen, nu aan de linkerkant. Theo Visser neemt hem kort en brengt de bal daarna goed voor. De voorzet wordt er moeizaam uit gehaald en Huizen mag haar vierde corner nemen, nu weer vanaf rechts. De bal komt voor, wordt verlengd, Theo Visser probeert koppend doelman Frans van Oldeniel te kloppen, maar dan is daar die dekselse Ahmed al Mahdi die de bal met de zijkant van de voet weet te beroeren en Van Oldeniel kansloos laat. De euforie onder de Huizer aanhang slaat om in ontgoocheling als arbiter Lars van Leeuwen het bekende buitenspelgebaar maakt. Maar de grensrechter aan de overkant van het veld steekt zijn vlag niet op, loopt niet naar de middenlijn om aan te geven dat hij akkoord gaat met de goal en dan heeft Van Leeuwen toch maar even contact met zijn linesman en keurt alsnog de goal toe! En de ontgoocheling slaat daarmee weer om in vreugde. Huizen pakt brutaal de voorsprong! Lekker!

Tumult

Uiteraard wordt Van Leeuwen deze beslissing niet in dank afgenomen in het veld en op de Raaltener bank. Maar de goal staat en Huizen prijst zich nu dan ook eens gelukkig met de arbitrage. Wesley Hansler kan het maar moeilijk verkroppen en zijn frustratie kanaliseert zich richting Elijah Kruize die hij — om het maar voorzichtig uit te drukken — wat onheus bejegent. Geel voor Hansler, dus…
Uiteraard weigert Rohda Raalte zich bij deze stand neer te leggen en gaat naarstig op zoek naar de gelijkmaker. Na een dik kwartier moet Dailey Groenewegen dan de eerste hoekschop voor de thuisploeg toestaan. Casper van der Veen weet daar echter totaal geen raad mee en jaagt de bal ruim voorlangs en de corner eindigt aan de andere kant van het doel in een doeltrap voor Olivier Pabon.
Ook hier in Raalte gaan de lampen al vroeg aan ondanks dat de helft van het veld in een heerlijk zonnetje baadt. Het worden al echt de donkere dagen voor kerstmis…
Nu maar hopen dat die duisternis straks niet over het spel van Huizen valt. Ondanks een aandringend Rohda weet onze defensie doelman Pabon toch nog steeds te vrijwaren van al te veel inspanning. Rohda is de weg ook een beetje kwijt: tot twee keer achter elkaar wordt een pass zo onzuiver gegeven dat men verbijsterd toe moet kijken hoe de bal buiten de lijnen belandt. Het geeft de Huizer burger wat moed. Een 1 – 0 voorsprong hebben we al eerder dit seizoen prijs moeten geven…

Zou het dan toch?

Trainer Jos van der Veen van Rohda kan het gestuntel van zijn mannen niet langer aanzien en stuurt zijn halve bank aan het warmlopen. Gaat hij na vijfentwintig minuten al ingrijpen of is het een signaal naar zijn basiself dat ze snel uit een ander vaatje dienen te gaan tappen?
Een afstandspegel van Don van Rossum zoekt gevaarloos verre oorden en Pabon lijkt zo vandaag een makkelijke middag tegemoet te gaan. Een van de Rohda-spelers gooit zijn hartslagmeter naar de bank. Frustratie, of bang voor de resultaten? Of is er ook in de uitrusting iets geknapt bij de Rohdaspeler? Ik houd het maar op het laatste.
Bijna een half uur gespeeld als dan ineens Max Blanke alleen voor Pabon opduikt en hem zo wreed uit zijn werkloosheid wekt. De kans is er een uit de categorie ‘niet te missen’, maar dan heb je dus geen keeper als Olivier Pabon voor je, want met een schitterende reflex met het rechterbeen weet Pabon de inzet te keren en zo de gelijkmaker te voorkomen. Ook de rebound vindt dan naast de goal van Olivier een roemloos einde en Huizen komt met de schrik vrij. Zou het dan toch een keertje meezitten vandaag?
Een minuut later snijdt een Huizer aanval via Al Mahdi en Theo Visser als een warm mes door de Raaltener boter. De bekeken steekpass van Theo Visser op de mee opkomende Van Huisstede is geniaal en koel als een ijskonijn prikt Lars de bal diagonaal en onhoudbaar achter Van Oldeniel, die voor de tweede keer de gang naar het net mag maken. 0 – 2! We kunnen ons geluk niet op! Zou het dan toch?!

Op naar de rust!

Nu is het zaak die voorsprong ook daadwerkelijk de kleedkamer mee in te nemen.
Eerst mag Rohda een vrije trap nemen. Wesley Hansler en Casper van der Veen zetten zich achter de bal en Van der Veen haalt dan uiteindelijk de trekker over. De bal schiet ruim een meter naast de goal van Pabon tegen de boarding. Het lijkt allemaal lekker mee te zitten vandaag. Weinig hoofdbrekens voor Olivier Pabon tot dusver, op die fraaie redding met het rechterbeen na dan. Maar vooralsnog houden we het hoofd vrij simpel boven water tegen deze medepromovendus.
Bij Huizen doet de jonge Elijah Kruize goed werk op het middenveld. Onvermoeibaar jaagt hij de Rohda-middenvelders af en ook nu bewijst hij weer nadrukkelijk zijn waarde. Ik denk dat Kruize wellicht aan zijn beste wedstrijd voor Huizen bezig is in deze eerste helft.
Even schrikken als Jeroen Lamme de doorbrekende Kevin Peppels met een stevige bodycheck van de bal zet in ons strafschopgebied. Ik heb ze er voor zien geven, maar ik zag gisteravond ook bij PSV – Twente een ergere beuk onbestraft blijven. En ook Lars van leeuwen ziet er tot groot ongenoegen van de Rohda bank geen overtreding in. Na alle arbitrale dwalingen waar Huizen dit seizoen al het slachtoffer van is geworden een verademing!
Maurice van Bussel jaagt de bal wat paniekerig uit als Ahmed al Mahdi en Elijah Kruize hem het leven zuur maken. Rohda speelt met weinig zelfvertrouwen en dat is natuurlijk begrijpelijk na een reeks nederlagen en dan nu voor rust al tegen een  0 – 2 aan te moeten kijken.
“Doe er een beetje carbid in!” grapt een Rohda fan achter me als een van de begeleiders de kannen met thee naar de kleedkamers komt brengen. Veel ergers heb ik niet gehoord daar in Raalte. Gewoon fijn en vriendelijk publiek daar…
De rust nadert en dan breekt de ijverige Ahmed al Mahdi weer uit. Doelman Van Oldeniel is bijtijds zijn doel uit en Al Mahdi houdt sportief in om de doelman niet te blesseren. Ik kan dat toch wel waarderen.
Een uitval van Rohda en dan wordt Pabon toch echt even lichtelijk in verlegenheid gebracht door een diepe bal. Met de aanstormende Rohda-spits vlak voor zich moet Pabon een onorthodoxe redding verrichten door de bal over de aanvallen heen te gooien. Hij komt er mee weg, het zit weer lekker mee!
Het wachten is al op het rustsignaal van Lars van Leeuwen als Zutterman uitbreekt en de bal bij Ahmed Al Mahdi bezorgt die nog een keer verwoestend uithaalt. Van Oldeniel is kansloos op de harde inzet en de doelman ziet tot zijn opluchting hoe de bal via de onderkant van de linkerpaal het veld weer in ketst. Theo Visser heeft geen tijd om na te denken en neemt de bal in een volley meteen weer op de slof, maar nu is Van Oldeniel weer op zijn post en weet de bal knap weg te vangen voor Huizen al juichend met  0 – 3 de kleedkamers op zou kunnen zoeken. Geen vuiltje aan de lucht, de wedstrijd lacht Huizen toe…

Rust

We gaan dus rusten met een comfortabele 0 – 2 voorsprong waarbij voor mijn gevoel de 0 – 3 eerder in de lijn der verwachtingen zou liggen dan de 1 – 2. Ik kan me alleen niet voorstellen dat coach Van der Veen dit zomaar over zijn kant laat gaan. Er liepen al meer dan genoeg spelers warm en ik verwacht dan ook ferme ingrepen van de Rohdabank.
Deze keer eens niet te klagen over de arbitrage. Of die eerste goal van Huizen nou buitenspel was of niet, ik had beider uitleg geloofd. Ik kon dat vanaf mijn positie op de tribune gewoon niet vaststellen. En zoals gezegd: die duw van Jeroen Lamme die onbestraft bleef: gisteravond heb ik wel erger voorbij zien komen bij PSV – FC Twente dat onbestraft bleef.
Uiteraard ziet Klein geen aanleiding zijn equipe te wijzigen en de wissels tikken lekker ontspannen een balletje rond. Die gaan dus niet aan de aftrap beginnen straks.
Maar wat zou het lekker zijn als we deze over de streep zouden weten te trekken! Ik kijk op mijn app’je en zie dat we met de huidige tussenstanden dan vierde van onderen komen te staan, op een puntje van DEM en oude rivaal Ajax dat ook volgend jaar met een nieuwe trainer aan het seizoen gaat beginnen. Als dit zo blijft mogen we dus bescheiden naar boven kijken en lijkt handhaving weer een stap dichterbij te komen.

Wissels

Inderdaad heeft Van der Veen ingegrepen: voor Taylan Aslan en Mart Rustenberg is het einde wedstrijd en zij mogen onder de douche hun inbreng aan deze wedstijd overdenken. Fabian te Kolsté en Shaquile Woudstra moeten het vastgelopen Rohda schip weer vlot zien te trekken. En die lange Te Kolsté baart me toch wat zorgen…
Aanvankelijk lijkt er nog weinig aan de hand, want Visser heeft weer een splijtende pass voor Lars van Huisstede. De bal is lastig en Lars durft de uithaal in één keer niet aan. Helaas. Zo’n bal gaat óf het land uit, óf de wereld over… Nu wordt Lars teveel naar de zijkant gedrevene en verliest de aanval zijn ‘momentum’.
Mijn zorgen om die wissels zijn terecht, want we zijn krap drie minuten aan de gang of Te Kolsté is betrokken bij de aansluitingstreffer van Max Blanke! Er zijn wat laatkomers die doodgemoedereerd voor mijn neus blijven staan kijken hoe een en ander zich voltrekt en als ze dan eindelijk maken dat ze wegkomen is het leed natuurlijk al geschied: Rohda Raalte komt op 1 – 2 op een uiterst ongelukkig moment in de wedstrijd. De 1 – 2 met nog een bijna een volle helft te gaan biedt nog volop perspectief voor de mannen van Van der Veen, die zijn wissels zich dus nu al ziet uitbetalen…
Arnold Klein is denk ik de laatste coach die nog braaf in zijn coachvak blijft. Ik zag dat ook al bij Farioli en ook Rohdacoach Van der Veen komt bijkans het veld haast in om zijn coaching aan de man te brengen. Even een aspirientje naar binnen en brullen maar weer! Gedrevenheid kan de Rohdacoach niet ontzegd worden. Ook Arnold Klein laat zich niet onbetuigd langs de lijn: luidkeels instrueert hij zijn mannen om ze in de juiste posities te krijgen. Maar het kan niet voorkomen dat de angst in de ploeg sluipt. Het soepele combineren dat we voor ruist nog bij tijd en wijle mochten aanschouwen is geheel verdwenen. Veel passes worden gegeven in de hóóp dat hij aan zal komen in plaats van de zekerheid dát ie aan zal komen. Te haastig wordt die allesbeslissende eindpass gezocht en dat gaat dus meer fout dan goed. En daar spint Rohda goed garen bij en de wedstrijd kantelt volledig in de richting van de thuisclub die bloed ruikt. Huizer bloed…

Huizen wankelt

Kruize probeert koppend Van Huisstede in stelling te brengen. Een iets te bescheiden optie van de speler die ik een ferme pegel in de benen toedicht. Ik heb hem al eens een formidabele streep zien produceren die doel trof, dus het zit er zeker wel in. Maar nu dus een wat al te bescheiden optie die op niets uitloopt.
Rohda pompt de ballen graag op die lange Te Kolsté. Met bijna een uur op de klok (wat trekken die minuten ineens langzaam voorbij…) een ferme kopstoot van die Te Kolsté die gelukkig het vizier nog niet helemaal op scherp heeft.
De derde corner voor de thuisploeg levert een ingreep van Pabon op die de bal boven de hoofden in die menigte voor zijn goal moet wegboksen. Al Mahdi assisteert achterin en lijkt de bal naar veiliger oorden te dirigeren, maar de bal gaat hoger dan ver en de inzet die dan volgt hobbelt fortuinlijk een metertje naast.
Huizen wankelt, maar weet vooralsnog de schade te beperken. Maar hoe lang gaat dit nog goed. Heel eerlijk teken ik er op dit moment voor als we straks een puntje mee de bus in kunnen nemen…
Opnieuw een kopbal, deze keer van Max Blanke, vormt geen probleem voor Pabon die de bal rustig weg weet te vangen. Maar de druk van de thuisploeg blijft toenemen en Huizen komt er haast niet meer uit.

Onvermijdelijk

Dan gebeurt dan toch het onvermijdelijke: Een inzet van dichtbij wordt niet goed verwerkt door Olivier Pabon die de bal moet lossen. Maaiende benen in een mêlee van spelers, een redding, een inzet, nog een redding, dan toch ineens die bal die vanuit die menigte tegen het net wordt geprikt. Huizen is dus toch onder de druk bezweken… De omroopster geeft de goal aan Wesley Hansler. Ik geloof haar zonder meer, door die menigte voor de goal heb ik het zelf niet kunnen constateren wie er het laatste voetje tegenaan heeft weten te zetten.
Dan twee minuten na die gelijkmaker een spaarzame uitval van Huizen. Zutterman brengt de bal bij Al Mahdi die de bal met een fraaie volley met de binnenkant van de voet richting paal stuurt. Maar Van Oldeniel staat zijn mannetje en de lange doelman plukt de bal stijlvol voor de paal weg.
Ook Pabon moet zich twee minuten later dan weer onderscheiden als een ferme pegel schier onhoudbaar zijn weg naar de bovenhoek zoekt. Maar Pabon is een klasbak die opnieuw zijn waarde bewijst en de bal stijlvol uit de hoek weet te boksen. Een puntje lijkt nu echt het maximaal haalbare constateren we tandenknarsend daar in Raalte.
Ook een inzet van Te Kolsté op een voorzet van Kevin Peppels wordt stijlvol door onze doelman onschadelijk gemaakt. Kruize zet dan met een geweldige sliding in het eigen strafschopgebied de voet dwars als er een uitbraak dreigt van Casper van der Veen. Het is meteen de laatste actie van onze jonge middenvelder die terug kan zien op een prima wedstrijd. Hij wordt vervangen door Robbie Schipper die denk ik iets meer aanvallende impulsen moet gaan geven.

Pompen om niet te verzuipen

Huizen snakt naar het eindsignaal. Van de zelfverzekerde ploeg van voor de rust is helemaal niets meer over. Het is pompen om niet te verzuipen. Een pegel van Van der Veen scheert een metertje over, hoe lang gaat dit nog goed? Wat kruipen die minuten toch…
Opnieuw Pabon die zich onderscheidt met een weergaloze redding als een pegel van Van der Veen nu wél richting bovenhoek spat. Áls men Pabon die tweede goal al enigszins zou toerekenen, dan maakte onze jonge doelman dat missertje meer dan ruimschoots goed met zijn voortreffelijke reddingen die een ruime score voor Rohda Raalte voorkwamen.
Maar zelden weet Huizen zich nog op te houden voor het doel van Frans van Oldeniel. Al Mahdi probeert het nog met een soort omhaal, maar raakt de bal niet lekker. Wel een corner nog, die door Theo Visser te kort wordt genomen. Het ‘geloof’ is er uit bij Huizen…
Een opstootje als Kevin Peppels agressief reageert als er een overtreding op hem wordt begaan. Ook Max Blanke krijgt het geel van scheidsrechter Lars van Leeuwen voorgeschoteld. Uiteraard weer tot groot ongenoegen van de Raaltener bank…
Jesse Adah mag dan de plek van de leeggespeelde Zutterman in komen nemen. Of is het een laatste poging van Klein alsnog die driepunter op het scorebord te krijgen?
Even een momentje van frustratie tussen Theo Visser en Lars van Huisstede. Het blijft bij wat geagiteerde woorden over en weer gelukkig.
Weer een incidentje waarbij de spelers elkaar even in bescherming moeten nemen voor er dingen gebeuren waar een uitsluiting op moet volgen. Deze keer besluit Van Leeuwen het geel aan Dailey Groenewegen uit te delen voor de overtreding die de aanleiding tot dit Raaltener ongenoegen was geweest.
Een vrije trap in de negenentachtigste dan. Een meter of twintig voor ons strafschopgebied. Casper van der Veen zet zich achter de bal. Het veld is glad van de motregen en daardoor gevaarlijk snel. De uithaal is verwoestend en zuiver. Ik kan me niet meer voor de geest halen of de muur goed stond, op sprong of wat er precies gebeurde, maar de bal scheert snoeihard op een centimeter naast de linkerpaal binnen… 3 – 2 en Huizen blijft weer met lege handen achter…
Coach Klein had Timo Vos al klaar staan om met een wissel nog wat tijd te rekken. Maar dat hoeft niet meer. Uiteraard laat hij Timo nog de extra tijd meedoen, maar de nederlaag is onafwendbaar. Onbegrijpelijk, maar onafwendbaar…

Arnold Klein

De frustratie en de woede wordt in de gang naar de kleedkamers gekoeld op de ballenzak. Verbitterd en zwaar teleurgesteld benen de mannen langs me heen. Ik laat ze maar even betijen, ik voel me lichtelijk misplaatst hier in die gang. En ik kan me dat zó goed voorstellen. Als je de overwinning zó nadrukkelijk voor het grijpen hebt gehad en dan toch in de allerlaatste minuut van de reguliere speeltijd alles uit je vingers laat glippen, dan is dat haast niet te verkroppen…
“Staan we 0 – 2 voor met rust en na tien minuten in de tweede helft teken ik al voor een puntje en voorzie ik al hem alsnog te verliezen in de laatste minuut…” Open ik het gesprek met onze coach. “Wat is er toch met die tweede helft van ons aan de hand?”
“Geen idee!” Klinkt het teleurgesteld. “We startten uiteindelijk nog redelijk tot goed in die tweede helft. Voor rust hadden we de 0 – 3 kunnen maken, en na rust hebben we ook meteen een kans. Daarna geven we heel knullig die 1 – 2 weg. Dan geven we ook heel knullig de 2 – 2 weg. Dan is de 3 – 2 gewoon typerend voor dit seizoen ook…”
“We kwamen de tweede helft niet meer aan voetballen toe, terwijl we de eerste helft eigenlijk niet in de problemen waren geweest…”
“Nou…. Ik vond dat we de tweede helft zelfs nog iets beter speleden dan de eerste helft… We waren de eerste helft in de omschakeling wel wat gevaarlijker, maar de tweede helft hadden we iets meer rust in ons spel waardoor we wat langer op balbezit konden spelen. We hadden wel wat moeite met hun omzettingen na rust. Maar we hebben het in de laatste fase niet af kunnen maken in die tweede helft…”
“Ik denk dat je daar een trainerscursus voor gehad moet hebben omdat te constateren, want ik heb dat niet zo met je meebeleefd… De tweede helft was er duidelijk een overwicht voor Rohda…”
“Dat was de eerste helft ook. Beide helften waren voor Rohda Raalte, alleen hadden wij de eerste helft vanuit de counter twee keer toegeslagen. De tweede helft hebben we wat vaker op balbezit kunnen spelen, alleen werden we minder gevaarlijk vanaf de zijkanten en hadden we niet het vernuft om vanuit de as die 1 – 3 te maken…”
“Ik denk dat we niet over de arbitrage te klagen hadden, vandaag…”
“Nee, ik snap niet waar de commotie telkens over ontstond. Maar goed wellicht dat het arbitrale trio dat onbewust dan toch gaat meenemen in bepaalde situaties. Als je ze eerst stijf scheldt en dan achteraf schouderklopjes geeft, dat stemt toch ook wel tot nadenken…”
“Toch weer met lege handen waar ik toch eigenlijk wel met de rust dacht dat het appeltje-eitje zou gaan worden…”
“Neeeh, niks is appeltje-eitje! Je hebt het ook de eerste helft al gezien, toen hadden we het ook al zwaar! Ook toen hebben we wel twee goede kansen gehad en ‘Ollie’ houdt er ook een hele goede bal uit. Maar goed: je ziet het net als vorige week: we staan één keertje niet goed en we krijgen meteen een goal tegen! Dat is een beetje het verhaal van dit seizoen, elke keer dat we niet goed staan is het meteen een goal tegen. Daaraan zie je toch dat het allemaal erg ‘broos’ is, kwetsbaar, en dat we dus wel héél eenvoudig goals tegen krijgen…”
“Ik had met name de tweede helft toch meer het idee dat men passes ging geven waarvan men vooral hoopte dat ze aan zouden komen, in plaats van dat men wist dat ze aan zouden komen…”
“Ja, dat zou kunnen, dat weet ik niet. Dat zou je aan de spelers in kwestie moeten vragen…”
“Er kwam een zekere ‘spanning’ over ons spel te liggen…”
“Tja, als je 0 – 2 voor staat met rust en je komt op 2 – 2, dan krijg je natuurlijk wel iets van ’We zullen ‘m toch niet alsnog gaan verliezen!’ Dat gaat toch in die koppies zitten en dan verlies je ‘m dus wéér op één goaltje verschil… En steeds dat we die in de slotfase tegen krijgen… En knullig…”
“Word je daar niet moedeloos van?”
“Laat ik voorop stellen dat ik moedeloos word van de manier waarop we hier de 1 – 2 en de 2 – 2 weggeven! En dat terwijl je gewoon vanuit je positie met je tegenstander mee kunt lopen. En dan gaan we ons toch we teveel focussen op de bal en niet op de man! Dat is wel iets dat er nog steeds uit moet!”
“Ik had gehoopt op nog een puntje of zes tot de winterstop, maar het gaat er nu toch wel zorgelijk uitzien…”
“Ja ik denk dat we daar allemaal wel op gehoopt hadden. Maar ja, dat is vandaag dan opnieuw niet gelukt. Volgende week hebben we daar nog één kansje toe tot de winterstop. Dan zullen we ons in en na de winterstop moeten gaan beraden wat we nog kunnen veranderen om nog wél punten te gaan pakken. Hoe en met welke spelers we dat zullen moeten gaan doen…”
“Als we volgende week HBC gehad hebben, dan hebben we ze dus allemaal een keertje gehad. Kijkend naar alle ploegen, hoeveel ploegen denk je dan onder ons te kunnen gaan houden?”
“Nou ja, je moet niet zozeer kijken welke ploegen je onder je moet houden, je moet gewoon kijken hoe je wedstrijden naar je toe kunt gaan trekken en punten te gaan pakken. We hebben een fase gekend waarin we even wat punten pakten en we zitten nu in een fase waarin we steeds aan het kortste eindje trokken. Na de winterstop krijgen we hele zware ploegen als DVS’33 dat 4 – 1 van IJsselmeervogels wint vandaag. We moeten bedenken hoe we het dat soort ploegen zo moeilijk mogelijk kunnen maken en er uiteindelijk punten van te kunnen pakken…”
“Ja, want dan heb je toch al weer een half seizoen derde divisie ervaring in de benen… Denk je dat de jongens daar lering uit hebben getrokken? Verder zijn dan aan het begin van dit seizoen?”
“Tja, uiteindelijk moeten we dat wel. Maar je ziet helaas nog steeds dat het meelopen met je man er niet lekker in zit, dat zullen we zeker nog moeten verbeteren!
Een overwinning volgende week op HBC zou dan toch wel een lekkere opsteker zijn zo vlak voor de winterstop!”

Elijah Kruize

“Ik vond jou opvallend sterk spelen, met name de eerste helft!”
“Ja, dat gevoel dat het lekker ging had ik zelf ook wel. Het verdedigen ging goed, wat lekker loopacties…”
“Je zat er een paar keer goed tussen en verrichtte heel veel verdedigend loopwerk. De tweede helft werd dat winder en zakte je wat weg met de rest van het team…”
“Ja, de tweede helft zijn we wat anders gaan spelen waardoor we wat minder in de duels zouden komen. Daardoor kreeg ik ook niet de kans om kort op mijn man te zitten, want we raakten steeds in ondertal. Maar in principe moet iedereen dan als team zijn taak uitvoeren als je dat afspreekt en dat lukte dus niet. Daardoor komt er een middenvelder vrij die er meteen eentje binnenschiet. En dat terwijl we wel honderd keer hebben besproken dat iedereen met zijn man moet meelopen. Als je dat iedere week blijft doen, dan gooi je het dus wéér weg.”
“Ik had er eigenlijk met rust nog alle vertrouwen in, we gaven bijna niks weg, en dan krijg je zo’n tweede helft! Heb jij daar een verklaring voor?”
“Ik heb de afgelopen twee weken vanaf de bank kunnen kijken en dan zie je dat je voor komt en toch alles weggeeft in de tweede helft wanneer het conditioneel wat zwaarder wordt, wanner de tanden écht op elkaar gezet moeten worden, dan zie ik toch spelers die maar half ‘n duel in gaan, net dat voetje teug trekken. Net dat beetje scherpte dat je als team moet kunnen opbrengen. Precies wat de trainer ook vaak aangeeft. Dan loop je dus tegen de harde feiten aan.”
“Je speelt dan weer wel, dan weer niet. Hoe kijk je tegen je eigen rol aan?”
“Ik had te horen gekregen van de trainer dat een andere speler aanvallend iets sterker was dan ik. Dat kwam wel even hard binnen. Ik had het gevoel dat het op dat moment eigenlijk wel lekker liep en dat ik voor mijn eigen gevoel goed speelde. Maar ik ben nog jong, negentien jaar, dus ik geef mezelf gewoon de tijd om te leren. Maar ieder keer dat de trainer een beroep op me doet en me een kans geeft, dan moet ik gewoon hard werken en laten zien dat ik er sta. Ik hoop dat ik dat vandaag weer heb laten zien.”
“Beantwoordt het wel een beetje aan je verwachtingen toen je de keuze voor Huizen maakte?”
“Voor dit moment wel, haha!” lacht onze jonge middenvelder die zeker een visitekaartje af gaf deze eerste helft…

Ahmed al Mahdi

“Jij was goed ‘pissed’…” constateer ik terugdenkend aan de ferme peer die de ballenzak van onze spits te verduren kreeg in de spelerstunnel.
“Ja zéker! Zéker!” grinnikt onze topscorer wat gegeneerd. “Ja, je verliest wéér! Wéér in de laatste minuut, dat is al de zoveelste keer dit seizoen. Daar word ik doodziek van, zeker als je zelf die eerste helft nog bijna de 0 – 3 binnenschiet. Dan zit ik in de rust gewoon na te denken van ‘Oooohhh, dit had de genadeklap moeten zijn!’… En dan zie je dat de tweede helft die hele wedstrijd zo kantelt…”
“Persoonlijk vond ik dit een van je beste wedstrijden voor Huizen!”
“Tja, dat zou kunnen. Ik deed gewoon mijn uiterste best en het ging de eerste helft zeker wel prima. Maar de tweede helft was het verval gewoon heel groot… Ik kan er met mijn hoofd nu niet eens meer bij en is het vooral frustratie dat ik voel…”
“Alles dat groen-geel is loopt nu met tranen in de ogen! Die goal van je, ik kon hem in de drukte niet goed zien. Beschrijf ‘m eens…”
“Tja, het was net als tegen IJsselmeervogels gewoon een kwestie van staan bij die keeper. De bal viel terug op Theo Visser en die kopte hem en omdat ik van de lijn mee terug was gelopen hoefde ik ‘m alleen maar met de zijkant van mijn voet wat bij te sturen. Die nummer vijf van hun stond nog op de lijn en dus was het zeker geen buitenspel! Ik was daarom al heel erg verbaasd dat die scheidsrechter hem eerst afkeurde. Gelukkig had de grensrechter het goed gezien…
De eerste helft gaven we weinig weg. Eigenlijk maar één grote kans. Ze speelden wel heel goed, zo eerlijk moet je wel zijn, maar de eerste helft was er in principe niet zo heel veel aan de hand. We hadden zelfs nog goede kansen op de 0 – 3, dus dat maakt het allemaal heel zuur.”
“Ik had ook de indruk dat ook de tegenpartij er met rust amper nog in geloofde…”
“Tja, zij pasten wat aan en wij pasten wat aan. Zij gingen heel vroeg de voorzet geven en daar hadden wij verdedigend erg veel moeite mee. Kijk, die 1 – 2 kan natuurlijk gebeuren, maar daarna wisten we ons niet te herpakken en leek het wel alsof we niet meer konden voetballen…”
“Ik zag veel te snel en te haastig gegeven passes die maar niet aan kwamen. Er kwam iets ‘gespannens’ over ons spel…”
“Ja, daar heb je gewoon gelijk in. En als ik heel eerlijk ben dan voel je dat op den duur ook een beetje dat we niet meer de rust weten te behouden. We gaan dan mee in de hectiek van de tegenstander waar we hun gewoon uit hun ritme moeten gaan voetballen.”
“Is dat de onzekerheid die bij een degradatiekandidaat (zo realistisch moeten we nu toch wel zijn) samenhangt?”
“Ja, dat denk ik wel. Voor mij is het lastig vergelijken omdat ik er vorig seizoen niet bij was, maar ik hoor de meeste jongen wel zeggen dat ze vorig seizoen de zekerheid hadden dat het wel goed zou komen. Nu merk je wel dat er een bepaalde angst is van ‘O jee, als we die goal maar niet tegen krijgen!’. Ik zie het soms ook op trainingen terug dat sommige jongens zich niet realiseren wat er nodig is als je degradatievoetbal moet spelen. Je moet gewoon meedogenloos kunnen zijn! Je moet ook gewoon je hoofd erbij kunnen houden, even een helicopterview opzetten, en niet maar blind rennen en vliegen. Maar we hebben een jong team en dan is dat voor veel jongen natuurlijk best wel lastig om die schakeling te maken als ze dit nog nooit hebben meegemaakt. Als je achterin goed de bal hebt, dan moet je als aanvallers en middenvelders de rust bewaren om gewoon weer lekker te gaan voetballen en niet meteen de lange bal naar voren te hanteren…”
Aldus onze ervaren spits die ondanks de zure nederlaag toch terug kan zien op een goede wedstrijd…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Het is om moedeloos van te worden. Wéér op het laatste nippertje met lege handen. Sinds de rust dus twee plekken gekelderd en de het licht rode lantaarn is al zichtbaar.
Wéér een wedstrijd die maar zo gewonnen had kunnen worden puntloos naar de knoppen. Dat is geen toeval meer, dat is toch ook gewoon een gebrek aan kwaliteit. Da’s geen verwijt, dat is een constatering. De mannen valt weinig te verwijten, ze werken zich iedere week het snot voor de ogen. Maar deze groep ‘begon’ in de eerste klasse en heeft met ampele wijzigingen de stap naar de derde divisie moeten maken. Wat Ahmed al aangaf, voor veel jongens is de stap van spelen voor de bovenste plekken, soms zelfs voor de titel, naar knokken voor lijfsbehoud wel een hele harde leerschool. Ondanks mijn moedeloosheid bewonder ik de mannen toch dat het ondanks de tweede plek van onderen nog steeds niet ‘kansloos’ is. HBC en Hercules treffen elkaar vanmiddag nog en met één overwinning volgende week zouden we maar zo weer de aansluiting tot op één schamel puntje met de concurrentie kunnen hebben bewerkstelligd. Wint HBC echter van Hercules vanmiddag, dan komen zij ook op negen punten en geldt ook voor hen dat een overwinning volgende week maar zo een eerste stap naar lijfsbehoud zou kunnen betekenen. Of ze met vijf goals verschil van Hercules weten te winnen waag ik wel te betwijfelen, maar ik heb wel gekkere dingen gezien. Wat te denken van dat onberekenbare HSC’21 dat dat gewoon uit bij Excelsior’31 met de volle winst de bus in stapt, of DEM dat in Genemuiden met 3 -3  overeind wist te blijven, DVS’33 dat met 4 – 1 IJsselmeervogels een ferme oorveeg uitdeelde… Er is gewoon geen peil op te trekken.
Ook even geturfd of we daadwerkelijk zoveel wedstrijden met één enkel goaltje verliezen: zeven van de elf nederlagen, twee uitwedstijden en vijf keer thuis met minimaal verschil de pottenbak in.
ook verdeelde ik de wedstrijden in kwartieren en turfde hoeveel tegengoals we in welk kwartier kregen:

Onze grootste kwetsbaarheid lijkt zich dus toch echt na een dik uur spelen te openbaren. Drie keer slechts een goal in de extra tijd. Vijf keer betekende een late treffer (75+) echter toch een nederlaag, één keer (Sparta Nijkerk Uit) misgelopen winst… Het is dus zeker een factor van belang, die late treffers. Toch iets van wegsijpelende concentratie? Onvolwassenheid of gebrek aan meedogenloosheid achterin waar we het seizoenen lang gewoon voetballend op konden lossen?
Aan Arnold Klein en zijn staf de schone taak hier een ommekeer in te aan te brengen.
Tenslotte ook een positief verhaal op de valreep. Bij thuiskomst in het donker bleek onze kantine schitterend in kerstsferen te zijn gebracht. Naar ik me liet influisteren was dit het werk van Roelie en Erik Visser. Geweldig Roeltje en Erik! We mogen ons als club gelukkig prijzen met kanjers als jullie! (kleine maar belangrijke correctie: het blijkt dat het Ingrid Joore was die met Roelie de verlichting opgetuigd had! Waarvan Akte!)
Zaterdag dan die laatste tot de winterstop. Drie punten zijn geen optie maar bittere noodzaak. Ik durf er bijna niet meer om te vragen, maar laat duidelijk zijn dat de steun van een positief publiek bijna een voorwaarde is voor die drie punten… Dus toch een verzuchtend: komt allen…