Hercules: reuzendoder…

Wie het mythische verhaal van Hercules (Herakles) leest, zal zich toch wel even afvragen waarom je een voetbalclub naar deze mythische figuur zou vernoemen. Natuurlijk verrichtte Hercules twaalf ongekend zware taken, maar was wel een bastaard geboren uit ontucht en iemand die in krankzinnigheid zijn eigen kinderen ombracht. Maar goed, ‘t klinkt uiteraard wel lekker heldhaftig en strijdlustig dat ‘Hercules’. En dat mocht die andere Griekse God Ajax vorig seizoen aan den lijve ondervinden: Hercules knikkerde vorig seizoen doodleuk het grote Ajax uit het bekertoernooi. Een Ajax dat dat seizoen weliswaar de laatste plaats even aantikte, maar toch op de keper beschouwd een volwaardig eredivisionist genoemd mag worden.
De grote man destijds was met twee goals Tim Pieters, die ik ook vandaag tegen Huizen in de basisopstelling van coach Younes el Yandouzi weer tegenkom.
Voor Huizen dus wel een waarschuwing niet te licht te denken over de ploeg die momenteel een (te?) bescheiden zevende plek inneemt op de ranglijst.
Huizen, dat deze week de trainer voor volgend seizoen bekend maakte, treedt aan met de gekende elf namen, met dien verstande dat ook Sergae Kogeldans weer tot de basis behoort. Daarmee sleutel ik zelf een 4-4-2 opstelling in elkaar, maar wellicht dat Arnold Klein daar heel andere ideeën over heeft.
Vandaag staat de wedstrijd onder de kundige leiding van arbiter Robin Gansner. Die hebben we al eerder gehad (tegen Excelsior’31) en had toen een uitstekende indruk bij me achter gelaten. Zo een die je wel elke week op je wedstijd zou willen hebben.
De pupilletjes van de week houden het warm aangekleed even spannend als ze de goal van Pepijn Vonk bereikt hebben, maar dan gaat de bal er uiteindelijk dan toch netjes in en kunnen we in de snijdend koude wind beginnen…

Goedemorgen!

Mensen die nog op hun gemakje een hartversterkertje nuttigden, kwamen wat bedrogen uit. Huizen neemt de aftrap, bal even naar achteren, lange haal van Dennis Lamme naar voren, actie aan de zijlijn, corner en als die na zevenendertig seconden keurig voor gebracht wordt staat daar bij de tweede paal Dailey Groenewegen die de bal tegendraads inkopt. Via de eerste paal ketst de bal achter de verbouwereerde Pepijn Vonk die de bal nog alleen maar van een afstandje had kunnen bekijken. 1 – 0, niet alleen een heerlijke opsteker om deze bitter koude middag mee te beginnen, maar ik denk ook de snelste goal ooit van Huizen!
Hercules is wat van slag door deze linkse directe die Huizen met die openingstreffer uitdeelde. Younes Tufi ziet een simpele pass van Pim ten Have zomaar over de zijlijn rollen en de Herculieten zijn wat geagiteerd naar elkaar.
Zes minuten later laat dan die Ajax-killer Pieterse voor het eerst van zich spreken als hij een bal hard voor de goal van Olivier Pabon langs jaagt als hij de bal met een leep wippertje aangespeeld krijgt.
De irritatie bij de mannen van El Yandouzi komt er uit borrelen als David Carmelia het aan de stok krijgt met de felle Wessel Biljardt. Even dreigt er een opstootje, maar na wat geharrewar over en weer wordt de boel dan toch weer gesust. Gansner houdt keurig de kaarten op zak. Niemand is gebaat bij geel voor dit soort onbenulligheden. Arbiter naar mijn hart!

Dreiging

Inmiddels lijkt Hercules na een kwartier over de eerste klap heen en komt steeds dreigender opzetten. Een voorzet van Tim Pieters – die zich gaandeweg als een ware plaag begon te openbaren – bereikt Jules Stokkers (familie van Finn Stokkers van Go Ahead Eagles?) die het op een artistieke wijze met de hak probeert te doen. De bal is echter op heuphoogte en dus moet je haast wel een slangenmens zijn wil je de bal met de hak lekker kunnen controleren. De bal spat dan ook omhoog en wordt zo een vrij simpele vangbal voor doelman Olivier Pabon. Drie minuten later een corner van Pieters en nu een kopbal die dan gelukkig over gaat.
Waar de laatste weken onze defensie zo solide oogde, zien we nu een haakwerkje met grove mazen. Mazen waar Hercules veel te makkelijk naar mijn smaak doorheen lijkt te kunnen kruipen.
Dan de grootste kans voor Huizen deze wedstrijd: Artuur Zutterman gaat een goede actie aan en weet Lars van Huisstede te bereiken. Deze worstelt zich op karakter langs zijn twee tegenstanders en verschijnt wat schuin voor de goal oog in oog met doelman Pepijn Vonk. De Hercules-goalie verkleint goed zijn goal en met een slimme schuiver tracht Lars de uitkomende doelman te verschalken. Helaas… De bal passeert niet alleen de wachter, maar ook het doel zelf. Dit zijn kansen die er op dit niveau echt in moeten… Daar ga je er namelijk niet zo heel veel van krijgen in de derde divisie.

Fase

Huizen bevindt zich even in een prima fase. Weer Zutterman die de voorzet geeft, nu Theo Visser die met een zijdelingse volley de voorzet op doel probeert te krijgen. Lukt het, dan gaat zo’n goal de wereld over, maar het lukte dus net niet: Vissers poging weet de bal niet vol te raken en de bal schiet door. Opnieuw Zutterman (vandaag wat mij betreft weer Man-of-the-Match) die een scherpe voorzet loslaat die diagonaal door het strafschopgebied schiet. Geen Huizer voetje dat er een trefzekere richting aan wist te geven, wel een Hercules-voetje dat de voorzet nog beroert en dus een corner voor Huizen. De eerste poging wordt weer door de Hercules defensie over de eigen achterlijn gewerkt en dus volgt er een tweede poging. Die mondt uiteindelijk uit na wat omzwervingen voor de voeten van Theo Visser, maar die jaagt de bal onbeheerst en onnauwkeurig de berg achter Pepijn Vonk op… De trefzekerheid die Theo zo lang kenmerkte lijkt helaas een beetje uit zijn spel te zijn verdwenen. In de eerste klasse was zijn aanwezigheid in het strafschopgebied nog haast een garantie voor een goal, maar nu lijkt de druk van ‘het heilig moeten’ zijn vizier wat te hebben ontregeld en worden zijn doelpogingen vaak wat te ‘geforceerd’ en onbesuisd.
Even paniek bij ons achterin als een weggewerkte bal via een eigen speler terug kaatst. De vrouwen en de kinderen mogen eerst en de bal wordt uiteindelijk over de zijlijn gejaagd waarmee de dreigende kleerscheuren gelukkig achterwege blijven.

Minuten tellen

Het enige nadeel van zo’n vroege voorsprong is dat je zo lang de minuten moet tellen. Van mij had Gansner na zevenendertig seconden wel af mogen blazen, je had er mij niet over gehoord. Maar ja, dat is onzin uiteraard: Huizen moet dus nog even vol zien te houden tot de rust.
Een solootje van Lars van Huisstede mondt uit in een voorzet die door Pepijn Vonk net voor de aanstormende voeten van Dennis Lamme wordt weggekaapt. Allemachtig, wat hunkeren we naar een tweede, wat rustgevende treffer!
Bij Dylan Chiazor breekt dan de frustratie over de stand in zijn voeten door. Verbeten gaat hij tot vier keer aan toe een duel aan en breekt even zovele keren door de tackles heen. Geweldig om te zien! Dan wordt hij met een overtreding alsnog tot staan gebracht. De vrije trap van Younes Tufi wordt tot twee keer aan toe geruimd voor de voorzet alsnog hard aan spits Sel Bastmeijer voorbij gaat. Luctor et Emergo voor Huizen?

Wessel, wissel, auw!…

Dan gaat Wessel Biljardt aan de zijlijn neer. De hand grijpt naar de achterkant van het dijbeen en dan weet je al wat de diagnose is, daar is helaas geen arts voor nodig. Het aftandse veld waar we deze mannen elke twee weken op loslaten staat garant voor dit soort blessures. De zwaar aangeslagen Wessel wordt vervangen door Nabil Harchaoui. Sterkte Wessel: het zit je niet mee bij je rentree op de velden! Gelukkig zijn dit blessures die ‘vanzelf’ genezen. Gun het even de tijd en dan zien we je na de winterstop weer over de velden draven!
Een vrije trap op een gevaarlijke plek dan in de veertigste minuut. Rand zestien mag Younes Tufi aanleggen. Pabon dirigeert zijn muur in positie waarbij ik zijn linker hoek wat akelig open blijf vinden. En inderdaad: Tufi ziet daar de mogelijkheden en krult de bal om de muur heen. Gelukkig óók om het doel heen en Huizen kan weer opgelucht adem halen als de bal tegen de reclameborden spat.
Pabon moet kort daarop wel handelend optreden als een inzet via zijn vingertoppen over de lat gewerkt moet worden.

Rust

We gaan dus wankelend de rust in met die fragiele 1 – 0 voorsprong. Hercules zet aan en de Huizer defensie oogt bepaald niet zo waterdicht als we gewend zijn. Het kunst- en vliegwerk zorgde ervoor dat Pabon nog niet hoefde te vissen, maar het is duidelijk dat Huizen toch op zoek moet naar een ander vaatje om uit te gaan tappen, want nóg eens vijfenveertig minuten onder deze druk? Dat zal nooit goed blijven gaan, eens is de mazzel op, eens ziet Hercules dat gaatje en dan is het gebeurd met de koopman…
Het was dus de minuten afpellen die eerste helft. Ik zie eigenlijk geen serieuze warmlopers, Klein zoekt de oplossing derhalve in de huidige elf. Maar of hij daarmee de ommekeer zal weten te bewerkstelligen die nodig is om de Huizer aanhang een wat ontspannener tweede helft te bezorgen?

Ongewijzigd

En inderdaad beginnen beide ploegen ongewijzigd aan die tweede helft. Wel beginnen Timo Vos en Jesse Adah aan een warming-up.
Opnieuw is het Tim Pieters die een steeds grotere plaag voor Huizen aan het vormen is. Het lijkt wel of we een man achterin tekort komen, want Pieters geniet een partij vrijheid waar een buitenspeler alleen maar van mag dromen. Het lijkt wel of hij Corona heeft en onze verdedigers hem niet binnen vijf meter durven te naderen. Noem het naïef, maar ik zou er niet gehinderd door enige kennis van zaken een vaste mandekker op gezet hebben. Pieters jaagt een voorzet weer voorlangs, waarna de rebound door Sel Bastmeijer spijkerhard naast gejaagd wordt. Dit gaat nooit lang goed zo…
Een balverovering op karakter door de hardwerkende Theo Visser, die als altijd zijn mannen voor ging in de strijd. Hij zet goed door en brengt de bal prima voor. Helaas gaat dan de vlag omhoog voor buitenspel en teleurgesteld zakken we op de tribune terug in onze kuipstoeltjes. Want het is weer Hercules dat aan het aandringen is en een tweede goaltje zou ons in ieder geval wat ‘lucht’ verschaffen. De vraag is eigenlijk niet meer óf Hercules zal gaan scoren, maar hoe vaak…

Tim Pieters

Als er een algehele Man-of-the-Match uitgeroepen mocht worden, dan was het voor mij toch echt die Tim Pieters. Wat een heerlijke voetballer! Het verbaasde me dat hij na zijn optreden tegen Ajax ook dit seizoen weer gewoon voor Hercules uit komt. Het lijkt me toch een zeer interessante speler voor KKD en tweede divisie clubs. Maar ik denk dat Tim Pieters met beide benen op die Utrechtse grond is blijven staan en zich niet gek heeft laten maken.
Wie hij wél gek maakte was onze defensie die maar geen grip op deze nijvere spelmaker leek te kunnen krijgen. Het leek haast wel of men hem niet wilde dekken: steevast kreeg Pieters vijf, tien, of meer meters de ruimte van onze verdedigers. En Pieters is een speler die wel raad weet met dat soort vrijheden.
In een chaotische schiettent voor de neus van Pabon maait Sel Bastmeijer gelukkig nog naast de bal, aan de andere kant weet Zutterman de bal een keer knap voor te krijgen vanaf de achterlijn, helaas zonder dat er iemand voor de goal van Vonk te vinden is die er iets mee kan. Dan weer die dekselse Pieters die de aanval overneemt en ook een voorzet afgeeft zonder dat er een Herculiet er een passend vervolg aan weet te geven.

Wissels

We zijn net geen uur onderweg als het veld opnieuw een slachtoffer eist. Deze keer is Dylan Chiazor de ongelukkige die met een spierblessure het veld moet ruimen. Werd het veld maar een keer geruimd, bedenk ik dan cynisch… Coach El Yandouzi brengt Koen Vos voor Chiazor en Thomas Reynaers voor Amin Moumouh.
Van twee meter afstand neemt dan Jules Stokkers het doel van Pabon onder vuur met een fraaie duikkopbal. Een onmisbare kans in 99 van de honderd gevallen. Maar wij hebben Olivier Pabon in de goal… Met een haast bovennatuurlijke reflex weet hij een treffer te voorkomen en ranselt de inzet van Stokkers naar veiliger oorden. ‘Wat een keeper!’ Verzucht de tribune als in één adem. Zou het hem dan tóch gaan lukken hier met een clean sheet vandaan te komen? Als dit soort ballen al geen goal meer worden, wat dan nog wél?

Helaas…

Daar komen we dus helaas snel achter. Wie anders dan Pieters mag opnieuw een voorzet loslaten die Stokkers een herhaling van zijn eerdere poging gunt. Opnieuw met een fraaie duikkopbal (een ‘Beb Bakhuijs’, 11 maart 1934 tegen België…) stelt hij Pabon voor de onmogelijke taak ten tweeden male een wonder te verrichten. Deze keer zit Pabon er wel dichtbij, maar is nu toch kansloos op de knallende kopstoot van dichtbij. 1 – 1 en daarmee krijgt onze vrees op de tribune vaste vorm. Zal Huizen er in slagen alsnog de wedstrijd naar zich toe te trekken? Vooralsnog lijkt dat er niet op…
Huizen probeert het wel: een voorzet van Lars van Huisstede krult goed richting de voormalige kuif van Joshua Lo-Asioe, maar om in mythische sferen te blijven: net als Samson lijkt DJ-Joshy met zijn haar ook wat van zijn kopkracht verloren te hebben en de bal vliegt gevaarloos naast de goal van Vonk.
Een uitval. Invaller Nabil Harchaoui ziet de ruimte, kiest de ruimte, trekt de sprint aan, lijkt te kijken naar een mee sprintende medespeler ter hoogte van de penaltystip. Een breedtepass met een ‘krulletje’ lijkt voor de hand te liggen en we houden de adem in! Maar dan een onbegrijpelijke keuze van Nabil om het duel met twee verdedigers aan te gaan… Geen schijn van kans en de bal wordt hem troosteloos ontnomen. Wég kans… Weer zo’n moment waarop je gewoon wéét dat je die niet veel zal gaan krijgen, waarvan je wéét: die moet er gewoon in wil je hier enige kans op een resultaat gaan maken! Helaas…

Het venijn en die staart…

Valentijn Beck komt met nog een twintig minuten te gaan voor Mitchell Zwart in het veld. We gaan een spannende slotfase in. Na twee gemiste grote kansen weet je dat je hem niet zult gaan winnen, en dan moet je zorgen dat je hem in ieder geval niet verliest. Vos en Adah hebben inmiddels weer plaats genomen op de bank. Als het tij verloopt dient men nou eenmaal de bakens te verzetten. Frustrerend voor die mannen die de hele week getraind hebben voor hun minuutjes op de zaterdag. Maar ik kan me voorstellen dat Arnold Klein zijn tactische plannen moest herzien na die gelijkmaker. Consolideren of opportunistisch voor de winst? Wat zal er door zijn hoofd gaan?
Het optreden van Thomas Reynaers zal helaas beperkt blijven tot zeventien minuten, want ook Reynaers wordt slachtoffer van dat erbarmelijke veld. Hij wordt vervangen door Bilal Amakran. Het wordt tijd dat de KNVB onze gemeente eens wat onder druk zet en dat veld afkeurt, want inmiddels is de lijst met slachtoffers van dit veld zo lang als mijn arm! Ik hoop ook voor Reynaers dat zijn blessure mee zal vallen en hij weer snel volop zijn sport kan bedrijven.
Huizen wankelt. Kogeldans haalt een inzet nog knap van de lijn, Bilal Amakran jaagt de bal naast als Pieters wéér alle vrijheid benut om goed voor te zetten. Dit kan niet lang meer goed gaan… De minuten tikken weg…
Vonk komt er goed snel uit op een diepe pass waarmee Huizen de bedreigde veste tracht te ontzetten. Buiten zijn strafschopgebied kopt Vonk de bal echter voor de voeten van Harchaoui die zich in één keer onsterfelijk had kunnen maken. Hij doet wat er gedaan moet worden en neemt de bal prima in één keer op de slof. Je moet echter ook hier weer wat geluk bij hebben en dat geluk leek vandaag helaas niet echt aan de Huizer zijde te staan.
De negenentachtigste minuut en we prijzen ons al bijna gelukkig met dat ene puntje. Maar dan opnieuw een voorzet en van dichtbij mag Carmelia het hoofd tegen die voorzet zetten om Pabon voor de tweede maal koppend het nakijken te geven…
Opnieuw zat het venijn voor Huizen in de staart… Een zure nederlaag, lege handen en zo langzamerhand mag de situatie toch wel zorgelijk genoemd worden…

Arnold Klein

“Wat een zeperd, weer! Al zag ik het wel een beetje aankomen…” open ik ons gesprekje.
“Tja, als je het kijkt na de fase na rust, dan wel. Na de 1 – 1 ging het eigenlijk een beetje twee kanten op waarbij zij wat kansen creëerden en wij ook wat kansen creëerden, dan gaat ie er uiteindelijk weer net als vorige week uit een corner in.”
“Ik zag Olivier Pabon er echter wel een uithalen die in de categorie ‘wereldreddingen’ valt…”
“Ja, dat was dus in die eerste vijftien minuten na rust. Helaas ging daarna alsnog de 1 – 1 binnen, dat was dus in die fase waarin we het erg moeilijk hadden na de rust. Ik vond Hercules sowieso overigens de betere ploeg.”
“Objectief bekeken over de gehele wedstrijd denk ik dat je mag stellen dat de 1 – 2 een terechte uitslag is, maar als je dan toch zó dichtbij een punt bent…”
“Ja, dat is zo, maar ik wist van tevoren al dat dit een hele goede voetballende ploeg was die goed in elkaar steekt en dat dit dus een hele zware dobber zou zijn. Dan kun je proberen om je heel lang staande te houden, en dat lukte dus op het allerlaatste moment net niet…”
“Je liet verschillende mensen warm lopen, maar behalve de wissel Wessel Biljard – Nabil Harchaoui heb je verder geen wissels toegepast…”
“Ja, helaas moesten we Wessel wisselen. We hebben wel warm laten lopen, maar dan vraag je je op een gegeven moment af wat je nog moet gaan brengen. Daarbij deden de speler die er stonden het ook niet slecht. Ook in de aanval werd het verdedigende werk naar behoren uitgevoerd en waren we gewoon wat ongelukkig in de afwerking. Maar de hele ploeg heeft voor elke meter gestreden. Helaas hebben we het op het laatste moment niet over de streep kunnen trekken…”
“Was het een tactische keuze om die Pieters zoveel vrijheid te geven?”
“Nee, deze man is de beste man van het veld eigenlijk. Hij heeft vorig seizoen zo ongeveer Ajax uitgeschakeld natuurlijk, maar nee: Pieters hield het gewoon heel goed breed en zij wisten hem gewoon heel goed te vinden. En dan is hij levensgevaarlijk in de ruimtes, hij weet exact wanneer hij de actie aan moet gaan, wanneer hij in de ruimte moet spelen. Daarin was Hercules gewoon allemaal net iets vaardiger aan de bal, net even iets makkelijker wisten te voetballen. Daaraan zie je dat dit een ploeg is die al jaren in die derde divisie bivakkeert…”
“Ja, aan de uitslag valt weinig te tornen, het is alleen lullig dat die laatste zo laat valt…”
“Ja, dat is voor ons natuurlijk stevig balen!”
“Frank Tevaarwerk meldde net dat dit de eerste keer sinds tijden was dat je drie keer op rij verloor…”
“O! Dat zou kunnen. Maar dat houd ik allemaal niet bij en daar ben ik ook niet echt mee bezig… Dit is gewoon na TEC een hele lastige fase waarin we zitten.”
“Ik zou me kunnen voorstellen dat dit voor jou nu op dit moment in jouw situatie toch extra hard aankomt…”
“Na TEC is het nieuws van mijn aanstaande vertrek als een bom binnen gevallen. Dat men een dag voor de wedstrijd het nieuws van de nieuwe trainer naar buiten heeft gebracht is daarbij dan ook niet echt ‘gelukkig’. Dat heeft toch ook weer wat effect op de groep. Dit had beter op een maandag of dinsdag naar buiten gebracht kunnen worden. En dan zit het ook ondanks alle inzet en strijd gewoon weer net niet mee op dit moment… Waar het ‘boven’ onrustig is, sijpelt dat ook vaak door op het veld en dat gaat niet alleen voor Huizen op, dat is overal zo.”
“Ik kon het aan de inzet van de mannen zeker niet merken…”
“Het zijn ook zeker geen verwijten, maar het is wel zo dat we steeds aan het kortste eindje trekken. Vorige week met een scheidsrechter die ons tekort doet, vandaag weer een knullige laatste goal in de slotminuten, tegen Eemdijk speel je een prima tweede helft alleen scoor je net niet… Dat loopt dan allemaal net niet zoals we willen! Een moeilijke fase waar we gewoon weer uit moeten zien te komen! We hebben het op een gegeven moment tactisch anders neergezet en dat leverde ons wat punten op. Nu dan weer even niet, tegen goede tegenstanders, laten we dat voorop stellen… Ik vond Hercules eigenlijk beter – makkelijker – voetballen dan IJsselmeervogels…”
“Dan moet het maar tegen Urk gaan gebeuren…”
“We hebben nog drie wedstrijden te gaan tot de winterstop. Daarin zullen we alle hands aan dek moeten spelen en de punten moeten gaan pakken…
Tegen Urk wordt het ook weer puzzelen hoe we het neer gaan zetten. Hoe je het wendt of keert: ook bij Hercules stapten er vandaag weer spelers geblesseerd van dit veld. We kunnen er zo langzamerhand wel duidelijk over zijn dat het veld eigenlijk onbespeelbaar wordt…”

Dailey Groenewegen

“Dailey, de zevenendertigste seconde en jij denkt: laat ik eens mee naar voren gaan…”
“Haha, ja, het was in eerste instantie een goede bal van Dennis Lamme die hem achter hun linksback plaatste. Daar halen we dan direct een corner uit die ik er direct inkop. Dat was wel een heel lekker begin…”
“Ja, dan kom je dus heel vroeg op voorsprong en dan ga ik op de tribune de minuten toch al een beetje tellen. Hadden jullie dat in het veld ook?”
“Na die goal werden we al vlug teruggedrongen. We probeerden in eerste instantie alles naar die linker centrale verdediger te leiden omdat die rechtsbenig was. Maar we hadden er moeite mee om op het juiste moment druk te geven omdat hun linkerkant wel héél lekker aan het voetballen waren waardoor ze makkelijk een voorzet konden geven. Het werd dus heel erg zoeken op welk moment we druk moesten geven en liepen we eigenlijk al meteen achter de feiten aan qua spel. Dan werd het dus heel lastig verdedigen. En wat jij zegt: dan gaan de minuten al heel snel tellen…
We wisten desondanks de voorsprong tot aan de rust te behouden, maar uiteindelijk lukte het niet tot het eindsignaal…”
“Ik vond de eerste helft eigenlijk nog onze beste helft. Toch vond ik het ook toen bij ons achterin wat onzeker overkomen…”
“Ja, af en toe waren we inderdaad wel wat te gehaast en werden ballen soms onnodig zomaar naar voren geschoten. Maar ja, we stonden aardig onder druk. Dan probeer je natuurlijk nog wel de ruimtes te vinden waar je hem kan spelen. Maar als je zo onder druk in een duel komt, dan moet je hem soms maar beter gewoon ‘weg-is-weg’ rossen.”
“De tweede helft had ik de indruk dat Hercules een tandje bij had gezet. Maar wat hadden jullie in de rust afgesproken?”
“We constateerden dat ze onder onze druk uit wisten te spelen waardoor we al vlug op eigen helft terug werden gedrongen. Daarom hebben we besloten om Hercules na rust vooral vanaf eigen helft aan te pakken om dan vanuit de counter te proberen kansen te creëren. Maar ja, zij waren vooral op dat middenveld voetballend juist heel goed. En dus werd het lastig om nog vijfenveertig minuten die goal tegen te kunnen houden.”
“We voelden op de tribune dat die goals in de lucht hingen. Hadden jullie in het veld niet het idee dat je daar wat anders tegenover moest gaan stellen?”
“Nadat die 1 – 1 viel zeiden we wel tegen elkaar dat we iets moesten gaan veranderen, want als we dit nog twintig, vijfentwintig minuten vol moeten houden, dan wordt het een héél lastig verhaal. We besloten dus toch maar weer wat hoger druk te gaan zetten om zo in de duels te komen. Voor mijn gevoel veranderde dat wel weer wat het beeld van de wedstrijd. Maar ja: hun middenveld was zó goed, daar was gewoon lastig tegen te voetballen…”
“Die nummer zeven (Pieters) had inderdaad wel leuke acties in huis, maar daar kreeg hij ook wel lekker de ruimte voor… Ik denk niet dat Josh hem op de foto herkent, want zo dichtbij is hij niet geweest!”
“Hahaha! Ja, we probeerden met vier verdedigers op lijn te komen opdat er geen ruimte in onze rug zou ontstaan. Dat hebben we denk ik op zich wel heel goed gedaan, alleen wat ik al aangaf had die Pieters gewoon hele goede acties in huis en geweldige voorzetten. Het was gewoon wachten tot die grote kansen zouden ontstaan… We hadden geluk dat Olivier Pabon er nog eentje geweldig uit wist te houden. Daarmee zouden we al gewaarschuwd moeten zijn, maar het mocht helaas niet baten…
De stemming achteraf was bedrukt, vooral omdat je hem pas zo laat nog tegen krijgt. Maar we moeten gewoon verder en hopen dat ie een keer wél onze kant op valt…
We kijken ook naar de stand en nemen daarop onze positie in en passen ons spel er op aan. Punten zijn nu het belangrijkst en we moeten dus ons veld zo compact mogelijk houden. We hebben de afgelopen weken ook genoeg momenten gehad waarop we de punten net wél hadden kunnen pakken. Daar moeten we ons gewoon aan vast houden…”
“Je hebt ook niet de minste ploegen gehad deze eerste fase van de competitie…”
“Zeker! We moeten dan ook gewoon doorgaan. Dan komen de punten vanzelf. Op het moment dat je een wedstrijd verliest is het stevig balen, maar we geloven er als groep zeker in dat we ons zullen gaan handhaven!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

In de herkansing dus, thuis tegen Urk, dat trainer Peter Wesselink toch wat onverwachts zag opstappen. Urk begon sterk aan het seizoen met vijf overwinningen op rij dat hen zelfs even de koppositie opleverde. Maar toen kwam de klad er in en op dit moment kijkt het terug op vijf nederlagen op rij. Vaak echter, net als Huizen, ‘nipte’ nederlagen. Het lijkt het recept voor een boeiend duel aanstaande zaterdag op de Wolfskamer: twee ploegen die volop zullen moeten gaan strijden om de punten weer eens mee in de tas te kunnen nemen.
Huizen ging dus maar net kopje onder tegen een sterk Hercules. Deze keer een uitstekende arbiter en dus geen beschuldigende vingertjes in die richting. Huizen heeft toch deze nederlaag wat aan zichzelf te danken voor mijn gevoel. Pieters kreeg wel érg veel vrijheid van onze defensieve krachten. Natuurlijk is het simpel de beschuldigende vinger richting zijn directe tegenstander te wijzen, maar ik denk dat dat óók niet fair zou zijn: Pieters is een klasse apart en defensief had Huizen aan Stokkers, Bastmeijer, Tufi en Carmelia de handen óók meer dan vol.
Maar goed: op de keper beschouwd hebben we met net zoveel verschil van Hercules verloren als eredivisionist Ajax destijds…
Ik hoop dat we hier wel lering uit hebben getrokken. Met name die late goal mag Huizen zich defensief best wel wat aanrekenen. Als je hem niet kunt winnen dan moet je gewoon zorgen dat je hem niet verliest. Dan mag van mij gewoon de angst om te verliezen wel prevaleren boven de wil om te winnen. Zeker als winst er al gewoon de hele wedstrijd voetballend niet echt in zit. Dat Huizen desondanks nog twee keer die wedstrijd alsnog naar zich toe had kunnen trekken (kans Van Huisstede en counter Harchaoui) mogen we als een groot compliment aan de ploeg zien.
Het zit er gewoon vlak onder de oppervlakte gewoon in!
Na afloop in de bestuurskamer nog even de hand geschud van arbiter Robin Gansner en hem gecomplimenteerd met een prima gefloten wedstrijd. In mijn database voegde ik aan het ‘plusje’ wel de opmerking toe dat hij wat last had van ‘De ziekte van Nijhuis’, maar wel met een dikke knipoog! Nogmaals: prima gefloten Robin!
Hoewel het weer geen enkele voorspelling duldt, hoop ik toch dat u ook volgende week weer de weg naar ons sportpark zult weten te vinden. We zitten er telkens zó dichtbij dat ieder zetje in de goede richting wel eens beslissend zou kunnen zijn. Uw support en aanmoedigingen kunnen dat zetje voor de ploeg betekenen. Als we dan aan het einde van het seizoen op de tafels mogen dansen omdat we ons hebben gehandhaafd, dan kunt u oprecht zeggen dat u daar aan hebt meegewerkt. Persoonlijk vind ik dat we coach Arnold Klein op deze manier het afscheid kunnen bezorgen dat hij verdient na zeven goede jaren met twee promoties en een beker: met opgeheven hoofd vertrekken naar een nieuwe uitdaging. Om plaats te maken voor Robert de Groot en hem gewoon een derde divisionist over te kunnen dragen! Ik gun het hen beiden, maar ook u als supporters en mezelf… Want ik hoop nog lang verslagen vanuit de derde divisie te mogen maken!