SWIFT uit, altijd lastig…

Er zijn clubs waar ik graag heen ga en clubs waar ik me liever niet meer zou vertonen. SWIFT zit daar een beetje tussenin. De reden? Sportief gezien kwamen wij daar ondanks een uiterst hartelijke ontvangst zelden ongeschonden vandaan… Een dubbel gevoel dus.
De Amsterdammers hebben met 7-2 klop gehad van Ajax en bungelen onderaan de ranglijst. Een vreemd gezicht aangezien ik SWIFT zeker tot de kanshebbers op de titel reken.
De Wolfskamer gonst van de activiteiten als ik arriveer, met vouwstoeltje vanwege het ontbreken van een tribune op het Olympiaplein. De open dag is in volle gang en ik tref voorzitter Vos pontificaal achter een kraampje met Huizen-artikelen. Geen verkoop, helaas. Dat liet hij graag aan anderen over en paste slechts even op de winkel.
Het weer is wat grauwig als we vertrekken, maar gelukkig wel droog. Als chauffeur Paul op het drukke Olympiaplein aangeland is, wordt er gastvrij een ritsje parkeervakken vrijgemaakt voor onze bus. Keurig geregeld!
Gelukkig heeft arbiter Eric van der Vaart geen bezwaar tegen mijn aanwezigheid binnen de omheining. Dat heb ik helaas ook wel eens anders mee moeten maken. Ontvangst met koffie en gesponsord gebak, inmiddels ook een traditie bij SWIFT.
Klein kiest logischerwijs voor dezelfde formatie als die die Ter Leede een week geleden terugwees: Pabon in de goal, daarvoor Kroeze, Lamme, Groenewegen en Kogeldans, een middenrif met Lo-Asioe, Lamme ‘2’ en Visser. Dan voorop Vos, Kozjak en Van den Bosch. De bank bestaat voor vandaag uit reservedoelman Van Dompzelaar, Van der Veldt, Perez, Van Kammen, Kamstra en Schipper.
In het programmaboekje voorspelt Teun van Zweeden een 3 – 1 overwinning met drie goals van spits Yilmaz. Ik zie de geblokte spits zich echter onttrekken van de warming-up en zich bij de reserves voegen voor een ontspannen rondootje.
Nagenoeg dezelfde elf die ons vorig seizoen twee keer naar de nederlaag speelden. Als ik de wedstrijdformulieren vergelijk kom ik slechts twee nieuwe namen tegen en één speler die vorige editie nog op de bank begon. Dat staat toch wel wat in contrast met de acht spelers die men zei kwijt te zijn geraakt. Blijkbaar waren dat geen basisspelers.
Nadat men naarstig het net van een van de doelen had gerepareerd, kunnen we dan beginnen waarbij ook het zonnetje zich voorzichtig laat zien…

Onverzettelijk

Huizen begint wat afwachtend aan de eerste helft: het daagt SWIFT uit te komen door de bal lang achterin breed te spelen. Maar de Amsterdammers happen niet. ‘Niet wéér in dat open mes lopen!’ lijkt de boodschap die trainer Simons zijn mannen heeft meegegeven na de afstraffing van vorige week. Dan toch maar écht een aanval opgezet via de opstuivende Kogeldans. Het is een speldenprik waar de mannen van Jimmy Simons niet warm of koud van worden. Dan neemt SWIFT het initiatief over en jaagt Daan Driever een bal hard voorlangs als Huizen de tweede corner op rij niet lekker weg weet te werken. Het levert de derde corner op die weer vreemd laag wordt ingebracht waar Huizen nu wél degelijk de voet er achter weet te zetten. Het vormt echter toch de opmaat voor de openingstreffer als de bal daarna via de flank wordt opgebracht. Ook de snelle Kogeldans heeft even geen antwoord op de voorzet die bij de eerste paal in een kluwen spelers belandt. Liggend op de grond weet Sil van Herwijnen de bal met een rollertje over de doellijn te werken. Een waardeloze goal, maar ook die tellen dus gewoon…

Van de leg

Het is slikken voor Huizen dat haastig op zoek wil naar een gelijkmaker. SWIFT is echter onverzettelijk en houdt niet alleen de druk op de Huizer defensie, het schuwt ook de fysieke overredingskracht niet om de Huizer aanvallen in de kiem te smoren. Een ‘genaste’ ploeg: duwtje hier, duwtje daar, schopje hier, schopje daar, armpje in de nek, por in de zij, forse tackles die net op het kantje van arbiter Van der Vaart bleven, maar die dus wel Huizen het voetballen onmogelijk maakten. Spitsen Kozjak en Van den Bosch lagen bij tijd en wijle meer op de grond dan dat ze overeind stonden. Het noopte coach Klein tot een geagiteerde brul dat men zich voorin moest gaan ‘wapenen’ tegen deze voetballende guerrilla. Ook Joshua Lo-Asioe ontkomt niet aan het fysieke geweld en belandt naar op de bal als hij onderuit wordt geveegd. Hij kan na verzorging gelukkig verder, maar Huizen raakt meer en meer van de leg en weet maar niet in haar spel te komen.
De vierde corner van Daan Driever komt weer laag en hard voor en dan lijkt die opzet bijna succesvol als de bal hard en rakelings over wordt gejaagd.
Huizen speelt gejaagd, slordig en onzorgvuldig. Dan toch een doorbraak als Timo Vos de bal uit de kluts mee weet te krijgen na een goede combinatie met Sergio Kozjak. Oog in oog met doelman Reno van der Meer ziet Vos zijn inzet echter knap door de doelman gekeerd. Het was de eerste serieuze kans voor onze mannen. Maar zoals vaker gebleken heeft Huizen er daar toch wel wat veel van nodig voor het tot scoren komt. Zo ook deze kans dus… De corner die dat oplevert vliegt net onder Dailey Groenewegen door en heeft een nieuwe corner tot gevolg. Weer een kans die Huizen laat liggen in de jacht op de gelijkmaker. Deze tweede corner vliegt aan alles en iedereen voorbij om vanaf de andere kant opnieuw te worden ingebracht. Voor Kozjak gevaarlijk kan worden maakt een ferme charge een eind aan zijn pogingen en opnieuw moet wonderdokter Baijens met hem aan het werk voor hij verder kan.

Kantelen

Dan begint het beeld van de wedstrijd toch wat te kantelen in het voordeel van Huizen. Een te korte terugspeelbal lijkt te gaan worden opgepikt, maar doelman Van der Meer sprint zijn goal uit en rost de bal weg voor Theo Visser er de voet tegenaan weet te krijgen. Aan de andere kant neemt Driever doelman Pabon onder vuur en dwingt onze doelman tot een knappe parade. Pakken is geen optie en via de knuisten van Pabon doet de defensie de rest.
Een goede actie van Frank van den Bosch brengt een voorzet bij de tweede paal. Daar duikt Theo Visser op om er het hoofd tegenaan te zetten. Maar opnieuw wordt hij stevig in de rug gesprongen en zien we de bal roemloos naast de goal van Van der Meer eindigen. Een fraaie pass van Dennis Lamme bereikt Timo Vos wiens uithaal rakelings voor de verre paal langs scheert. Hoeveel kansen heeft Huizen nodig voor we eindelijk scoren?

Voetbalgevecht

Mede door het fysieke karakter van veel duels ontspint er zich een heus voetbalgevecht. SWIFT is slimmer, doortrapter en weet de kleine overtredinkjes vooralsnog zonder kaarten te overleven.
Toch moet Raymond Manuputty een gele prent incasseren als hij Frank van den Bosch voor de zoveelste keer onheus bejegent.
Daan Driever ziet dan even later Pabon wat ver uit de goal staan en probeert het maar eens vanaf de middenlijn. De boogbal heeft echter niet de juiste richting en Pabon komt met de schrik vrij. Een minuut later bereikt Visser met een heerlijke splijtende pass de bedrijvige Timo Vos die perfect voorgeeft. En dan weet de kleinste man van het veld daar het haarbandje tegenaan te zetten. Met een kordate knik jaagt Frank van den Bosch de bal keurig binnen achter de kansloze Van der Meer. Huizen heeft dan toch de gelijkmaker!
Huizen voelt dat er wellicht méér in het vat zit en op slag van rust mag Theo Visser een vrije trap nemen. Zowel Joshua Lo-Asioe als Jeroen Lamme weten daar in kansrijke positie net de kruin niet tegenaan te zetten. Huizen springt met de kansen om alsof het een kind in de ballenbak bij IKEA was, want nog voor Van der Vaart de mannen aan de thee stuurt zet Visser weer ragfijn voor en ziet Vos bij de tweede paal de bal op een teenlengte aan zich voorbijrollen… Kansen, kansen, kansen…

Rust

En zo gaan we de rust in met een 1 -1 stand die an sich wel een reële afspiegeling is van het spelbeeld dat zich deze eerste helft aan ons heeft ontrold. Het overwicht kantelede enkele malen naar beide partijen. SWIFT schuwt de botte bijl niet en Kozjak, Van den Bosch en Lo-Asioe kunnen daar inmiddels een aardig woordje over meepraten. Ondanks dat Huizen maar niet lekker in haar eigen geliefde combinatiespel wist te komen dus toch een gelijkmaker en een licht overwicht naar de rust toe.
Geen serieuze voorbereidingen bij onze reserves om in te vallen en heel eerlijk gezegd zie ik daar ook nog geen reden toe.

Doorgaan!

Na rust lijkt Huizen de draad van even daarvoor weer gewoon op te pakken. Sergio Kozjak stoort goed door en bezorgt zo de bal bij Dennis Lamme. Dennis is daar echter wat verrast door en weet geen vervolg aan deze mogelijkheid te geven. Jammer: weer een kansje om afstand van SWIFT te nemen…
Manuputty breekt dan door en zet gevaarlijk voor. De voorzet schiet echter door en Huizen kan weer gaan denken aan een nieuwe aanvalsopzet. Enkele minuten later lijkt die aanvalsopzet via de op volle snelheid doorbrekende Frank van den Bosch veelbelovend te gaan worden. Wéér moet Manuputty aan de noodrem en veegt Frank van den Bosch van achteren onderuit. Opnieuw grijpt Van der Vaart volkomen terecht naar de kontzak en waar direct rood eigenlijk al op zijn plaats was geweest neemt de arbiter de omweg via de tweede gele kaart om Manuputty het gevreesde rood voor te schotelen.
SWIFT met tien man verder, Huizen dat aan het aandringen was, nu moet de overwinning toch echt voor het grijpen liggen…
De vrije trap na deze overtreding wordt door Theo Visser keurig over de muur gekruld. Doelman Van der Meer heeft er echter goed het oog in en vangt de bal ruim voor de doellijn weg.

Wissels

Coach Jimmy Simons grijpt in en haalt Hjalmar Oomens en Sammy Gemmel naar de kant voor Samu Siemens-Braga en Bas Maljaars.
Sergae Kogeldans grijpt dan goed in als Dailey Groenewegen voor een handsbal appelleert die de arbitrage blijkbaar ontgaan was. Een leermomentje voor onze centrale verdediger: appelleren prima, maar wel nadát je de bal veroverd hebt!
Het zou een gouden wissel blijken voor Simons, want de corner die daar op volgt komt goed voor. Pabon bevindt zich in het niemandsland tussen bal en goal en Maljaars kan de bal simpel binnen knikken…
Verbijsterd staart heel Huizen elkaar aan. Hoe is dit nu mogelijk? Hoe kan dit wáár zijn? Overwicht, een man meer en dan gewoon toch op achterstand komen! Dit tart toch alle voetbalwetten?
Ook Klein grijpt in en brengt met Thomas Kamstra en Hidde van der Veldt twee verse aanvallers binnen de lijnen voor Kogeldans en Vos.
Van der Veldt jaagt dan op snelheid heerlijk langs zijn directe tegenstander die blij zal zijn geweest van die akelig snelle Vos te zijn verlost. Die kwam van de regen in de drup, dus… De voorzet wordt echter hard overgeschoten door Jeroen Lamme.

Doodsteek

Alle hoop op een resultaat wordt twee minuten later dan toch aan gort geschoten als Floris Burgers door de gatenkaas die onze defensie is geworden breekt en oog in oog met Pabon geen fout maakt: 3 – 1… Verbijsterd en onthutste incasseren we deze genadeklap. De 2 – 1 leek al iets van een schier onmogelijke opgave, maar 3 – 1? Als je dáár nog in zou geloven, dan was je eigenlijk rijp voor deskundige hulp…
Toch blijft Huizen dapper zoeken naar de aansluitingstreffer. Dennis Lamme kopt uit een corner rakelings voorlangs, Kozjak duikt voor Van der Meer op op een fraaie voorzet, maar opnieuw weet SWIFT zich ten koste van een corner Huizen van het lijf te houden.
De aanvalsdrang van Huizen gaat echter wel ten koste van het verdedigen achterin en Pabon moet zijn klasse tonen als hij een schot van invaller Yilmaz onschadelijk maakt. Het ligt af en toe akelig open daar achterin bij Huizen. Huizen drukt wel, maar bijt niet door…

Slotfase

En zo gaan we ploeterend de slotfase in. Jimmy Simons brengt Charlie Nagarkar en Cas Tang voor Driever en Tom Enthoven. Klein haalt de leeg gestreden Van den Bosch naar de kant en brengt routinier Sebas van Kammen binnen de lijnen. Kroeze zit er goed tussen als Yilmaz weer door lijkt te kunnen breken en een harde vrije trap van Visser mist nu het doelvlak op meters. Een andere vrije trap van Visser wordt gevaarlijk in de doelmond gelegd en doelman Van der Meer lijkt al kansloos als de bal van een meter afstand onder de lat gewerkt lijkt te gaan worden. Van der Meer heeft dan echter een reflex met de linkerhand waar hij zelf waarschijnlijk niet eens weet van heeft gehad en tikt de bal net óver de lat… Het zit niet mee ook, voor Huizen vanmiddag…
We zitten al diep in blessuretijd als Jeroen Lamme een voorzet terugkopt op Van Kammen die genadeloos uithaalt en dan alsnog de 3 – 2 op het scorebord doet oplichten. Een fraaie goal die de tierips waarmee het net bijeen geknoopt was voor aanvang, alle kanten uit deed schieten. Maar het was zoals Engelsen dat zeggen: ‘Too little, too late…’

Arnold Klein

“Welke vraag hoop je nou dat ik die niet zal gaan stellen?” werp ik Klein voor de voeten als we lekker in het zonnetje de herrie van de catacomben ontvlucht zijn. Ik wéét eigenlijk geen vraag meer te verzinnen waarop ik het antwoord al niet van tevoren kan voorspellen.
“Nou, ik hoop wel dat je de vraag gaat stellen of ik teleurgesteld ben! Want dat bén ik…”
Nou, dáár kon ik het antwoord wel op raden, uiteraard…
“Hoe kan dit bestaan? Je komt goed terug, komt beter in de wedstrijd, zij komen met tien man te staan, dan vliegt uit het niets die 2 – 1 binnen!”
“We startten op zich redelijk goed. SWIFT wilde iets anders spelen dan ze gewoon waren. Daarna wordt het een levendige wedstrijd waarbij SWIFT gewoon de eerst twintig minuten beter in de partij zat. Als je dan één partij moet aanwijzen die recht had op de openingsgoal, dan was het SWIFT. Ik moet wel heel eerlijk bekennen dat het wel een hele rare goal is die daar dan ontstaat. Een speler die op de grond ligt en dan de bal achter de keeper weet te werken, dan kan je je afvragen hoe we daar dan defensief staan.
Het tweede deel van de eerste helft pakken we het dan weer heel goed op en gaan we vol gas vooruit en weten we ons toch een aantal kansen te verschaffen. Daar maken we dan de terechte 1 – 1 en daar hadden we de wedstrijd eigenlijk meteen moeten afmaken en de 1 -2 hadden moeten maken.
Dat doen we dan niet en beginnen ook weer wat te makkelijk aan de tweede helft waardoor we toch weer wat veel op eigen helft kwamen te staan. Dat herstelden we gaandeweg de tweede helft en dan komen we in een situatie dat zij een rode kaart krijgen bij een gevaarlijke uitval van ons.
Daardoor gingen zijn natuurlijk ook iets anders spelen en was het voor ons zaak om het spel goed ‘breed’ te houden waardoor je de ballen er anders ‘in kunt gooien’ dan dat we nu deden.”
“Ik vond het voetbal slordig, gehaast, onzorgvuldig. Ik miste het mooie combinatiespel dat Huizen zo eigen is… Ballen die áchter de man in plaats van in de loop vielen en zo…”
“Dat is wel een compliment naar die tien man van SWIFT. Ik moet zeggen dat we eigenlijk maar heel weinig hebben meegemaakt dat we elf tegen tien zijn komen te staan. Je merkte dat we er moeite mee hadden te zien waar de ruimtes lagen en gingen we de verkeerde ballen spelen. Dan krijg je inderdaad dat ballen áchter de man vallen. Terwijl je eigenlijk de bal heel simpel naar de zijlijn moet spelen en daar de ruimtes moet vinden. Hidde van der Veldt deed dat wel een paar keer, maar dan was de voorzet weer net niet goed genoeg. Daarin mis je dan toch dat stukje overleg in het spel hoe je die tien man stuk moet spelen.
SWIFT was daarbij in de persoonlijke duels gewoon wat volwassener waarbij ze het fysiek niet schuwden. Net als vorig jaar verliezen we van een SWIFT dat gewoon gehaaider is: ze doen niet extreem moeilijk, spelen simpel en effectief. Maar goed: tien tegen elf, dat zijn de wetten van het voetbal, je ziet dat zo vaak gebeuren. De tien doen er een extra schepje bovenop terwijl er bij de elf wat gemakzucht in sluipt. Maar wij worden vandaag geslacht door hele knullige en onnodige doelpunten. Twee ballen die afgeslagen worden en weer ingebracht worden, dan staan we daar niet scherp genoeg! We gaan goed analyseren waarop we vandaag ‘nat’ zijn gegaan en daar zullen we met z’n allen over moeten gaan praten…”

Olivier Pabon

Onze jonge doelman kreeg vandaag drie goals te verwerken. Die eerste kon ik vanaf de middenlijn op mijn lage stoeltje niet goed zien. Alle reden om Ollie even bij me te roepen.
“Ik heb geen idee wat er precies gebeurde. Hij lag op de grond en ik heb geen idee wat hij precies deed, het was gewoon één grote chaos voor me, Jeroen Lamme stond er ook nog voor en ineens rolt ie gewoon binnen!
Bij die 2 -1, die voorzet, dan was het natuurlijk hartstikke druk voor mijn doel. Achteraf denk ik dat ik beter de keuze had kunnen maken te blijven staan. Die bal werd verlengd en daardoor ging hij over me heen en kon die man hem zo binnenkoppen.
Bij de 3 – 1 zat ik nog in de voorwaartse beweging waardoor hij hem over me heen kon tikken toen ik naar de grond ging. Niet dat ik het gevoel had écht schuld aan de goals te hebben, maar het was gewoon niet mijn lekkerste wedstrijd. Een hele zure nederlaag, helaas…” Aldus een zelfkritische Pabon.

Sebastian van Kammen

Hij maakte als invaller vandaag zijn vijftigste goal, routinier Sebas van Kammen.
“Ik had liever gehad dat het de gelijkmaker was geweest,” verzucht hij na afloop als ik hem opvang als hij uit de kleedkamer komt. “Gezien het feit waar ik vandaan ben gekomen, wat ik allemaal heb doorgemaakt, was dat wel lekkerder geweest…
De tweede helft had het veel en veel beter gekund en ook ook gemoeten. Tegen tien man moet je juist simpel blijven voetballen. Maar in de eerste helft hadden we de zaak al gewoon af moeten maken. Maar goed, dan is er nog niks aan de hand en valt die 2 – 1 ongelukkig en is er óók nog niets aan de hand – je speelt immers tegen tien man – maar dan doen we gewoon de verkeerde dingen! We hadden gewoon via de zijkanten moeten blijven spelen en dat deden we niet goed genoeg. Als je dan vrij snel als zij met tien man komen te staan tóch op achterstand komt, dan gaat dat toch in je koppie zitten en gingen we te gehaast spelen in een soort ‘heilig moeten’. En dan gaan er juist dingen fout… Dat wordt dan met die 3 – 1 afgestraft. Ik weet niet of dat nou buitenspel was of niet, maar als dat niet geconstateerd wordt dan heb je daar maar mee te leven…”

Jimmy Simons

“Wat ging er door je heen toen jullie met tien man kwamen te staan?” vraag ik de gelauwerde SWIFT-coach in de gezellige bestuurskamer. Simons – ooit in seizoen 2002 – 2003 nog in geel-groen te bewonderen – lacht triomfantelijk van oor tot oor.
“Vervelend, maar snel handelen!”
“Wat was je geheim? Vanaf het moment dat jullie met tien man kwamen te staan heb ik Huizen eigenlijk niet meer zien voetballen…”
“Dat is een ‘voetbaleigen’ iets: tegen tien man spelen is altijd lastig. De tegenstander gaat daardoor heel compact spelen. Als die rode kaart valt, dan krijgen wij het gevoel: Jongens, we moeten bij elkaar zijn! Voor elkaar strijden! Het versterkt de eendracht: samen meters maken! Dát dus, en ik vond dat Huizen te snel de lange bal hanteerde, jullie hebben ook je eigen spel niet ‘gezocht’ vind ik…”
“Het viel me op dat jullie er niet uitkwamen als Huizen achterin de bal rondspeelde. Was dat een bewuste opdracht die je aan je team had meegegeven?”
“Zeker! Dat was van tevoren met mijn ploeg afgesproken. Dat is een stukje tactiek dat we goed hebben toegepast!”

Sergio Kozjak

“Het viel me op dat je het eerste kwartier meer op de grond lag dan dat je overeind stond. Was het een beetje ‘jongens tegen de mannen’?”
“Mwoah, ik weet niet… Nee, ik vond het niet echt jongens tegen de mannen. Het was meer dat zij wél goed stonden en wij niet. Zij reageerden goed op de tussenliggende ballen…”
“Ja, dat is een beetje het algemene verhaal, maar wat ik zag dat was dat jullie het met name fysiek aflegden… De trainer riep op een gegeven moment ook dat jullie je daar een beetje tegen moesten gaan wapenen… Zíjn we zulke watjes?”
“Nee,” klinkt het resoluut. “Ik verstond dat niet helemaal wat de trainer riep, maar ik voelde ook wel dat er iets moest gaan gebeuren… Ik moest wel veel incasseren, maar…” En dan valt het even stil, Sergio zoekt naar zijn woorden. “Zij waren… Het is niet dat wij geen ‘fysiek’ hebben, maar we zaten er gewoon niet lekker in. Daardoor gaat dat fysiek de overhand krijgen. Als het wél bij ons loopt zijn we ook fysiek heel sterk. Doordat zij beter stonden konden zij veel duels winnen…”
“Zij hadden vorige week 7 – 2 verloren en ik proefde bij SWIFT heel nadrukkelijk de vastberadenheid dat ze dat niet nóg een keer wilden laten gebeuren en dat alle verloven waren ingetrokken en alle middelen waren geoorloofd, waar wij lekker gewonnen hadden en dachten dat we hier gewoon lekker een partijtje konden komen voetballen…”
“Nee, zo was het voor mijn gevoel niet. Maar vanuit hun oogpunt kan ik zeker begrijpen dat ze dat niet nóg een keer wilden zien gebeuren. SWIFT was vorig jaar ook al een goede ploeg en ook nu zijn ze nog steeds een sterke ploeg. Vorige week hadden we echt het heilig vuur in ons en ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik stel dat we vandaag zeker niet nonchalant aan de wedstrijd waren begonnen. Maar misschien hadden we inderdaad wat meer het mes tussen de tanden moeten hebben…
Ik vond overigens dat de 1 – 1 ook maar moeizaam tot stand kwam. Daarna pakten we het weer goed op. Zeker toen ze met eenman minder kwamen te staan dachten we dat we dit met zijn allen moesten kunnen uitspelen. Die 1 – 0 viel al ongelukkig, die 2 -1 viel ook weer via via, en dat zorgde ervoor dat we weer achter de feiten aan moesten lopen. Toen moesten we eigenlijk weer opnieuw tegen een achterstand aan knokken en als je al niet lekker in de wedstrijd zit dan is dat toch wel heel lastig…”
“Ik vond dat je wel verschrikkelijk hard gewerkt hebt…”
“Ik besef dat het ook vanaf de zijlijn geen pretje was. Al zat ik er persoonlijk ook niet echt lekker in, maar ik heb inderdaad wel keihard mijn best gedaan om er iet uit te kunnen halen, maar dat heb ik eigenlijk bij iedereen wel gezien. Het had alleen niet het gewenste resultaat…”

Bekijk alle foto’s

Apenstaartjes kijk op de zaak

Een zure nederlaag. Zuur, omdat het eigenlijk een uitgelezen kans was nou eens met drie punten in de tas van dat Olympiaplein te kunnen ontsnappen. Ik ben het met Sergio Kozjak eens dat het beslist niet aan de werklust en de inzet van onze mannen lag. SWIFT was net een tikkeltje verbetener en slimmer. Huizen liet zich het kaas van het brood eten door een ervaren ploeg die bereid was alles op alles te zetten voor een resultaat, een ploeg die fanatiek van zinnens was de schande van die 7 – 2 uit te wissen. Dat tikkeltje meer verbetenheid in de persoonlijke duels, gevoegd bij het onrustige in ons spel omdat we continue achter de feiten aan moesten lopen na die merkwaardige openingstreffer, het maakte dat Huizen eigenlijk na die onfortuinlijke goal met een verloren missie bezig was. Het is in onze mannen te prijzen dat ze desondanks tot de vijfennegentigste minuut tot de bodem zijn gegaan voor een resultaat. Dat dat niet is gelukt, is een stevige domper, maar zeker géén verwijt!

Ter Leede leed deze week op eigen terrein een pijnlijke 2 – 5 nederlaag tegen Purmersteijn. Dat werpt toch wel een wat ander licht op die an sich natuurlijk knappe overwinning van vorige week. Ajax deed weer goede zaken door bij Alphense Boys met 0 -2 te winnen. De competitie is nog pril en er valt natuurlijk nog weinig zinnigs te concluderen uit deze eerste twee speelrondes. Maar ik denk wel dat we in een pittige poule terecht zijn gekomen en zoals Arnold Klein in onze kakelverse presentatiegids al aangeeft denk ik met hem dat we straks met wederom een zesde plek allebei onze handjes dicht mogen knijpen.
Volgende week komen de Alphense Boys naar de Wolfskamer. Net als SWIFT zullen zij erop gebrand zijn die nare smaak van de geleden nederlaag tegen Huizen weg te spoelen.

Huizen is gewaarschuwd!