Weerzien

Het is lekker voetbalweertje: niet te warm, lekker briesje erbij, wel wat drukkend. Volgens mijn nieuwe SmartWatch is het 15 graden, maar ik hoop wel dat ie de tijd wat preciezer weergeeft…
Vandaag oefenen tegen vierde divisionist SDV uit Barneveld. De gebroeders Lamme zijn weer present en ook een weerzien met Zakaria el Biyar, mijn kleine vriend die ik zo’n warm hart toedraag. Ik voel me een beetje medeverantwoordelijk voor zijn entree in Huizen 1 destijds. Ik spotte hem in onze A1 en de beloften die ik toen nog op de voet volgde. Ik schreef erg positief over hem en zijn maatje Aaron Klaassen en ik denk dat dat er mede toe bij gedragen heeft dat hij al vlot in de basis van ons vlaggenschip opdook. Via hem neem ik contact op met de begeleiding van SDVB voor namen en rugnummers. En dat heeft nogal wat voeten in aarde, want onze gasten waren tot de ontdekking gekomen dat de meegenomen tenues incompleet waren. Het is de eerste oefenpot voor de Barnevelders, dus dat kan gebeuren. Reserveshirts van Huizen derhalve aan en dus moesten namen en rugnummers even worden aangepast. Met dank aan Tijmen van Ginkel die me op de tribune keurig de lijst met namen en rugnummers komt overhandigen.
Weerzien ook met Gert Slokker die herstellende van een ernstige operatie zich vandaag weer op de tribune waagde. Goed je weer te zien, Gert! ‘t Zag er goed uit!

Met Robert Baas op het spreekgestoelte gaan we dan beginnen aan de tweede oefenpartij voor Huizen.

Flets

De openingsfase is wat flets. Na zeven minuten kan ik pas iets noteren dat het noteren waard was: Elias Truyers – die verder een uitermate degelijke indruk achter liet – zit er een keer naast op een diepe pass en dat biedt de gretige Zakaria el Biyar de gelegenheid voor een eerste serieuze doelpoging. De bal spat in het zijnet naast de ook weer beschikbare Olivier Pabon.
Van het verschil tussen de derde en de vierde divisionist is op het veld niets waarneembaar, onze gasten nemen brutaal het heft in handen en drie minuten na de de poging van Zakaria verschijnt Ricardo Mengerink alleen voor Olivier Pabon als het warme SDVB-mes door de Huizer boter snijdt. Pabon laat zien dat hij het keepen niet verleerd is en keert de inzet bekwaam. Ollies eerste heldendaad van dit seizoen. De rebound wordt nog door Zakaria getracht binnen te werken, maar daar steekt onze defensie een voetje voor. De corner wordt voor gebracht en ingezet. Opnieuw slaat de bal hard in de winkelhaak, maar opnieuw gelukkig aan de voor Huizen goede kant.
Beide ploegen voetballen lekker voor de vuist weg: SDVB zonder enige schroom, Huizen echter zonder enige inspiratie.
Opnieuw dreigt er een doorbraak voor die kleine dribbelaar El Biyar als een heerlijke pass van Ricardo Mengerink door onze linies snijdt. Deze keer is het Artuur Zutterman die met een prachtige sliding erger weet te voorkomen, wel ten koste van een corner.
Enige teleurstelling begint post te vatten op de tribune waar toch weer de nodige toeschouwers Huizens eerste thuisverrichtingen waren komen bekijken. Dit was toch niet helemaal wat we verwacht hadden te gaan zien toen we naar de Wolfskamer togen.

Verbetering?

Nadat de zesentwintigste minuut nog een gevaarlijke schuiver voorlangs van Joram Bakker had opgeleverd, gaat Huizen dan langzaam wat beter voetballen. Er ontbreekt echter iets voorin, iets van samenhang, idee, een plan, een aanpak. Huizen weet het SDVB maar niet moeilijk te maken en doelman Daniel Beerdsen heeft vooralsnog een wel érg makkelijke middag. En dat mag Huizen zich zeker aantrekken. Er lopen voorin spelers waar je de potentie van af ziet stralen en het is zeker geen gebrek aan kwaliteit dat we constateren. Maar het is een beetje ‘los zand’ voorin: passes die niet aankomen, hardwerkende voorwaartsen die zich met enige regelmaat vastlopen waar een beter idee voor de hand had gelegen.
Finn Kluiver zet dan Shan Biwott ineens weer in volle ren voor Pabon. De aanname is echter verkeerd bij de gretige spits die waarschijnlijk van zoveel vrijheid schrok en de inzet ketst af op een verdediger en opnieuw mag SDVB het met een corner gaan proberen. Deze eindigt na wat omzwervingen in een achterbal en opnieuw is het Huizen dat wankelt en niet SDVB…
Het halve uur staat bijna op de klok als Achmed al Mahdi uitstekend door zet met zijn sterke fysiek. Twee spelers trachten hem af te stoppen, maar zoals een tank door een schutting dendert, breekt Al Mahdi door de tackles en weerstand heen. Dan is zijn pass ook nog eens perfect op de mee opgekomen Visser bij de tweede paal en de openingsgoal lijkt een feit. Ware het niet dat Visser niet lekker uitkomt met zijn passen en daardoor wat ruzie met het veld heeft. Hij grijpt even naar de hamstring (naar de knieholte, vertelt hij me later) en de inzet gaat zwakjes naast in plaats van in de gapende doelmond. Een kans die menigeen graag als 100% zou willen etiketteren, maar het schot van onze captain toonde aan dat 100% niet bestaat in het voetbal…
Maar we komen nu tenminste serieus opduiken voor Beerdsen…

Verbetering!

Een felle demarrage van de ijverige Jesse Adah schudt opnieuw de bijna ingeslapen Barnevelder achterhoede op. Hij ziet of vermoedt Al Mahdi voor de goal, maar de pass gaat ruim aan onze hard werkende aanvalsleider voorbij.
Diezelfde Adah wordt dan gevloerd bij een volgende poging de Barnevelder vesting te bestormen. De vrije trap wordt in de zestien gebracht waar de Barnevelder met vereende krachten de afweer praat hebben. De afvallende bal wordt door de inmiddels in het veld gekomen Thomas Kamstra met een heupvolley ingezet, maar hij kan daarbij onvoldoende kracht in zijn poging leggen om Beerdsen te verontrusten. Maar we lijken het heft wat meer in handen te zijn gaan nemen. Noblesse oblige…
Elias Truyers is goed bij de les als Paais en Mengerink snode plannen hebben.
Opnieuw breekt Al Mahdi op pure wilskracht door de Barnevelder defensie. Twee man zien hun pogingen hem te stuiten hopeloos mislukken, maar bij de derde is het dan toch gedaan met de aanvalskracht van Al Mahdi en in het zicht van de haven strandt onze nijver spits dan toch. Opnieuw vraag ik me af of er geen betere optie was dan die derde man… Voorin moet het echt inventiever, vloeiender…
Dan zit Thomas Kamstra er in de slotminuut uitstekend tussen als de Barnevelders rustig denken te kunnen opbouwen en met hun hoofd al min of meer in de kleedkamer zitten. Kamstra behoudt meteen het overzicht en met een heerlijke pass stuurt hij de scherp staande Al Mahdi op avontuur. De demarrage is door geen van de verbouwereerde Barnevelders bij te benen en oog in oog met de wanhopig uitkomende doelman Beerdsen steekt onze spits de bal keurig binnen naar de 1 – 0 .
De eerlijkheid gebiedt me te stellen dat deze goal lichtelijk tegen de verhoudingen in was, maar daar maalt verder niemand nog om…

Rust

Die 1 – 0 is dus eerlijkheidshalve wel wat tegen de veldverhouding in te noemen En met diezelfde eerlijkheid moet ik stellen dat Huizen me tegenvalt: voorin ontbreekt het aan samenhang, ideeën, kortom aan chemie tussen onze onmiskenbaar getalenteerde spitsen (kan nog komen, natuurlijk). Verder is er nog een aantal spelers dat ik nog niet helemaal uit de verf vind komen (en ook dát kan nog komen, natuurlijk…). Minuutjes maken hoeft voor mijn gevoel ‘iets laten zien’ niet uit te sluiten.
Huizen staat duidelijk nog ‘in de steigers’ en aan de automatismen en het elkaar ‘aanvoelen’ moet nadrukkelijk nog geschaafd worden. Een mooie uitdaging voor Arnold Klein en zijn staf. Een uitdaging die zij wel aan zullen kunnen, denk ik maar zo…

Hervatting

SDVB heeft zo ongeveer het halve elftal vervangen. Omrooper Robert Baas durft er niet aan te beginnen de wissels naam voor naam te benoemen. Ik vond het al dapper dat hij zich aan het vele wisselen waagde dat dit soort oefenwedstrijden altijd kenmerkt.
Huizen opent wat dominanter tegen dit vernieuwde SDVB. Een doorbraakpoging van Al Ahmadi strandt als hij de bal op het wat stroeve veld niet lekker mee weet te krijgen en daardoor zijn pass ook niet lekker uit de verf ziet komen. Een volgende poging resulteert na goed doorzetten in een bal die maar net naast hobbelt. Een klein uur gespeeld en opnieuw is het Al Mahdi die de aandacht op zich vestigt. Zijn voorzet komt perfect bij Kamstra terecht die er duidelijk zin in heeft, maar zijn inzet recht op doelman Beerdsen ziet spatten. Beerdsen grabbelt op de harde inzet, maar heeft uiteindelijk tot zijn opluchting het leer in handen.

Chemie

Had ik het eerder over een gebrek aan chemie? Nou, dat loert bij Huizen vlak onder het oppervlak. Timo Vos wordt onreglementair gestuit en Visser zet zich aan de vrije trap op een meter tien buiten het strafschopgebied. Visser heeft een uitstekende trap, maar hij zal het toch van deze afstand niet rechtstreeks gaan proberen?
Aanloop…
Stiftje!
Met een keurig pisboogje vindt Visser het hoofd van Achmed al Mahdi die het overzicht bewaart en netjes breed kopt op Joshua Lo-Asioe, die met een soort bicyclekick de bal voor de tweede keer achter Beerdsen jaagt: 2 – 0 en deze keer droop de chemie er vanaf!
Dan als we nog na zitten te genieten van deze prachtige treffer, gaat de bal ineens ‘zomaar’ uit. Dan zien we de reden: Lammert Roossien is met een blessure neer gegaan. De verzorging mag niet baten en nog lange tijd wordt de onfortuinlijke Roossien naast de dug-out verzorgd.
Vanaf deze plek hoop ik dat de schade uiteindelijk meevalt en Roossien weer spoedig op de velden te bewonderen zal vallen.
Ook aan Huizer zijde worden de wissels nu klaargestoomd om hun minuutjes te gaan maken.
Een schot van Jona Kolkman gaat maar rakelings bij de inmiddels in de goal gekomen Brent van Bockel langs. Alle drie de keepers mochten een half uurtje hun kunsten komen vertonen en ik moet zeggen dat ze me alle drie wel bevielen. Uiteraard heeft Pabon zich vorig seizoen wel bewezen en zou mijn voorkeur zonder meer weer krijgen. Maar hij zal zijn stinkende best moeten blijven doen om nummer één te blijven met deze concurrenten die hem op de hielen zitten.

Ook een stukje chemie breekt door als Adah en Nabil Harchaoui aan iets moois beginnen. Het loopt spaak, maar heel even gloorde daar de fraaie vloeiende combinatie tussen twee getalenteerde spelers.

Uitspelen

Met de 2 – 0 lijkt de strijd wel gestreden. De vermoeidheid gaat aan weerskanten een woordje meespelen en het geloof sijpelt langzaam maar zeker uit de Barnevelder harten. Na goede duelkracht te hebben gedemonstreerd geeft Kamstra nog een keurige pass op Timo Vos. Diens uithaal wordt helaas goed geblokt door de Barnevelders. Kamstra lijkt fysiek wat sterker uit de zomerstop tevoorschijn te zijn gekomen, wat ‘geblokter’. Het junioortje is wel uit zijn postuur verdwenen en dat doet zijn spel goed!
Bij Huizen valt ook de met nummer twintig spelende Elijah Kruize op. Sterk en hij houdt zeker een belofte voor de toekomst in.
Ook een belofte is onze Wessel Biljardt. Net aangesloten bij de groep mocht hij twintig minuten laten zien wat hij in huis heeft en dat bracht mij een glimlach om de lippen! Wervelend, snel, sterk aan de bal. Fysiek kwam hij iets tekort toen hem een slechte bal werd ingespeeld. Niet te beroerd om vuile meters te maken probeert hij tot twee keer aan toe een doorbraak te voorkomen van Rens Blauwendraat. Blauwendraat breekt er moeiteloos doorheen en jaagt de bal helaas voor hem in het zijnet. Maar Biljardt kon mij wel bekoren in de paar dingen die hij kon laten zien in de beperkte speeltijd die hem gegund was. Gaan we vast nog het een en ander van horen!
Ook nog volop werk aan de winkel voor doelman Brent van Bockel als Rico Kuijt de bal op de vrijstaande Sem Docter kopt. Diens kopbal vliegt maar net over de lat bij Van Bockel. Wel een corner en de voorzet van Kuijt leidt tot een regelrechte schiettent voor de neus van onze jonge doelman. Van Bockel stopt met de moed der wanhoop de van dichtbij ingeschoten pegel van Timo Schefczyk en neemt de daarop volgende corner goed op de vuisten. Het leidt nog even tot een snelle uitbraak van de gretige Biljardt. Die houdt oog voor zijn medespelers, maar zoals we vandaag wel vaker zagen gebeuren komt de pass dan net niet lekker aan.
Huizen wint zo de tweede oefenwedstrijd. Objectief bezien zou voor mijn gevoel een gelijkspel de verhoudingen beter hebben weergegeven.

Arnold Klein

“Ja, zelfs in de voorbereiding al interviews,” grinnikt Klein als hij klaar is met een reporter van de reguliere pers.
“Even eerlijk op de man af: eerste helft viel me zwaar tegen…”
“Tja, we zijn dit seizoen begonnen met het trainen op andere systemen. SDVB speelde 5-3-2 en de eerste twintig minuten hebben we bewust even aangekeken en het laten staan zoals we wilden.
Na twintig minuten zijn we het wat anders gaan doen, zoals we dat eventueel ook in de competitie kunnen gaan doen. Daarmee kregen we wat meer grip en kwam SDVB wat minder in hun spel. En juist in die omschakeling creëerden wij vier grote kansen.
We wisten nog uit de eerste klasse dat dat niet het systeem was waarin Huizen het beste rendeert. Na die twintig minuten hebben we omgeschakeld zoals we dat wel vaker hebben gedaan. En dat liep beter. Het was nuttig om de spelers even dat te laten kennen en herkennen en te voelen hoe we daar op kunnen reageren.”
“Ik miste de eerste helft vooral voorin een stukje chemie… Veel individueel en weinig feeling voor elkaar…”
“Ja, dat die feeling er nog niet is, dat kan inderdaad absoluut nog komen. Maar het is inderdaad wel een puntje waar ze aan zullen moeten gaan werken. Het is wel een puntje ook van deze groep dat ze vaak wat ‘apathisch’ zijn en dat het ‘reactievoetbal’ wordt. Er moet meer vanuit de actie gespeeld gaan worden. Daar wordt aan gewerkt en je moet ook bedenken dat veel spelers nog nooit op dit niveau hebben gevoetbald en soms is voetbal méér dan alleen maar de bal hebben.”
“Ik heb toch ook wel weer een aantal lichtpuntjes gezien… Al Mahdi, bijvoorbeeld, al vindt hij zelf dat het nog beter kan en moet…”
“Ja, dat ben ik wel een beetje eens met zijn woorden. Je kunt van de meeste spelers stellen dat ze goed bezig zijn, maar als je kritisch bent, dan is er zeker ruimte voor verbetering.
Wessel Biljardt had nog nooit op het middenveld gespeeld, maar daar moest hij nu toch spelen omdat hij pas donderdag terug is gekomen van vakantie. Hij heeft vorig seizoen al een aantal keren meegetraind, dus we weten wel wat hij kan en dat hij dus ook op die positie uit de voeten zou moeten kunnen. Maar als je laat terug bent van vakantie, dan moet je langzaam in worden gepast.”
“Ook Jesse Adah vond ik wel lekker spelen…”
“Ja, dat is een jongen die nog niet zo heel lang op voetbal zit en nog heel erg moet gaan wennen aan het seniorenvoetbal en het feit dat hij nu in het teambelang moet spelen. Hij wil ontzettend graag, is gemotiveerd, fit, bloedsnel, maar voetbal is niet alleen áán de bal… En daar zijn we met hem mee aan het werk.
Zo hebben we op alle spelers wel onze op– en aanmerkingen. Daarin heb ik het als trainer wellicht nog het makkelijkste, want ik zal bij iedereen daar dat stukje eruit moeten zien te halen. Daar moeten de spelers voor open staan en in meegaan.”
“We gaan derde divisie spelen. Dat niveau heb ik vandaag nog niet gezien op het veld, ook niet tegen een ploeg die een divisie lager speelt… Je hebt nu met Truyers een drietal prima centrale mensen achterin, overweeg je ook om 5-3-2 te gaan spelen?”
“Dat….kán….” klinkt het wat aarzelend. “Dat ligt ook een beetje aan de manier van spelen van de tegenstander…”
“Nou, neem ‘n IJsselmeervogels bijvoorbeeld…”
“Nee, dat kán, maar ik ben vandaag bij DVS’33 tegen D.O.V.O. geweest en daar heb ik eigenlijk hetzelfde potje als hier vanmiddag gezien. Dus dan is het de vraag hoever wij van een derde divisie ploeg afzitten. Ik heb van meerdere mensen gehoord dat het niveauverschil tussen de derde en de vierde divisie niet zo heel groot is. Maar momenteel is het nog allemaal oefenen en minuten maken, het is leuk dat we winnen, het is leuk dat we de nul houden, maar voor nu is het gewoon het belangrijkste dat we ons voor DVS’33 voorbereiden, dat is waar het werkelijk om gaat, dáár zien we pas of we wel of niet meekunnen met de derde divisie. Of dat gaat lukken? Geen idee, in het komende seizoen zullen we gewoon uit moeten zoeken of we derde divisiewaardig zijn. Directe handhaving is wat mij betreft gewoon ook dit seizoen weer onze doelstelling. Geen nacompetitie, behalve als het om een plek omhoog gaat, haha!”

Elias Truyers

“Het gaat steeds beter,” vertelt de lange centrale verdediger met dat heerlijke Belgische accent. “Het is vooral even wennen aan het kunstgras, in België spelen we voornamelijk op natuurgras, en aan het nieuwe systeem met veel druk vooruit. Spelers die op elke positie doorgaan in het duel. In België speelden we een systeem waarin de centrale verdedigers echt de laatste linie waren. De coaches hameren er bij mij dan ook op dat ik die ‘inspanningen’ vooruit ook doe. Maar dat is alleen maar leuk en uitdagend voor mij.”
“We hebben twee sterke centrale verdedigers, daar moet je de concurrentie mee aangaan…”
“Ik denk dat je op dit niveau zeker wisselmogelijkheden moet hebben. Ik kan zowel links als rechts centraal achterin spelen, en het is alleen maar mooi om die twee ervaren gasten concurrentie aan te doen! Daar worden we alle drie beter van…”
“Ik voorzie ook eigenlijk wel dat we in deze zware competitie ook wel regelmatig terug zullen grijpen naar een systeem met drie centrale verdedigers…”
“Ja, die keuze kan de coach op een gegeven moment ook maken. We hebben dat op de training nog niet geoefend, maar we hebben nu al wel twee keer een tegenstander gehad waarbij we in de wedstrijd hebben moeten schakelen van het ene naar het andere systeem. Ik vermoed wel dat we dat de komende weken ook in zullen gaan oefenen zodat we ook die omschakeling tijdens de wedstrijd zullen kunnen gaan maken.
Het mooie van deze selectie is dat er meerdere spelers zijn die ook meerdere posities aankunnen, waardoor je makkelijk als coach van systeem kunt wijzigen zonder dat je echt wissels hoeft toe te passen.
Het is een hele fijne groep spelers en ik geniet van de nieuwe systemen die we hier leren te spelen. Ik was in België al zeven jaar bij dezelfde club en staf en daar was ik eerlijk gezegd wel een beetje op uitgekeken.”
“Wennen ook aan Nederland?”
“Nee, ik kom hier al een jaar of vijf bij mijn vriendin in Hilversum, dus aan de Nederlanders ben ik inmiddels wel gewend, hoor.. Haha!”

Thomas Kamstra

Opnieuw een positieve rol voor Thomas Kamstra die als herboren uit die zomerstop tevoorschijn lijkt te zijn gekomen. “Jij wordt nog eens belangrijk!” plaag ik de met een klein sikje getooide spits als ik hem uit de kleedkamer heb geplukt.
“Haha! Ja, vorige week al gelijk een goaltje en nu een assist, da’s wel lekker, ja…”
“Die bal die jij gaf was wel héél erg lekker, zeg! Bijna nog lekkerder dan zelf scoren?”
“Ja, hij was lekker wel. De bal viel er net tussen en toen ik ‘m oppikte zag ik de ruimte en dat Ahmed één-op-één zou komen te staan. Ik dacht: dan gaat ie hem maken! Inderdaad is zo’n bal geven bijna net zo lekker als scoren, maar scoren is toch nét iets lekkerder, vind ik.”
“Over één-op één staan gesproken: ik zag nóg iemand één-op-één staan met de keeper…” plaag ik Thomas die zelf ook nog een goede kans onbenut liet.
“Ja, dat was een momentje. Een goede bal van rechts en ik wilde hem eigenlijk in één keer nemen maar die verdediger zat er nog een beetje tussen. De bal viel toen nog wel voor mijn linkervoet, maar ik raakte hem niet echt goed en die keeper kon hem nog net met zijn teen tegenhouden… Balen!”
“Ik vond je naast die twee momenten ook sterk in de wedstrijd zitten, qua arbeid en ook fysiek… Ik heb met plezier naar je zitten kijken…”
“Dank je wel, ik moet gewoon hard werken. Vorig seizoen heb ik niet altijd even goed meeverdedigd en bijvoorbeeld een Bassie (Sebastian van Kammen, Red.) wees me daar regelmatig op.”
“We hebben nog wel wat doelpunten van je tegoed. Ik herinner me nog een interview daar op die trap in de catacomben, waarin je ons een aantal goals beloofde. Dát is er tot op heden nog niet helemaal uitgekomen…”
“Haha… Ja dat klopt, ja…” lacht Thomas lichtelijk in verlegenheid gebracht. “Nee, dat is er nog niet echt van gekomen, maar ik hoop dat ik dit door kan zetten en toch elke week met een goaltje of een assist van het veld te kunnen stappen…”
“Ik miste zeker de eerste helft een beetje de ‘chemie’ voorin. Dat leek met jou erbij iets beter te gaan…”
“Ik denk dat dat komt omdat er de eerste helft wel erg veel nieuwe jongens in het veld stonden die nog even aan elkaar moeten wennen. Ik denk dat dat vanzelf wel komt als iedereen een beetje door krijgt wat de ander doet…”

Wessel Biljardt

“Een korte invalbeurt en ik zie een enorme rode kop…”
“Haha! Ja, álles gegeven! Haha. Nee, het was toch best warm en het was voor mij weer voor het eerst sinds lange tijd weer een wedstrijd. Het was best even aanpoten.”
“Ik heb met plezier naar je zitten kijken… Je bracht wel een stukje ‘werveling’ in ons spel teweeg…”
“Dank u wel! Het ging wel lekker voor mijn gevoel. Een keer een momentje dat ik verdedigend even tekort schoot, maar verder liep het wel lekker voor een eerste keer.”
“Hoe is het met je fysiek?”
“Ja, ik ben helemaal hersteld van mijn zware blessure waarmee ik er best wel een tijd uit heb gelegen. Maar het voelt goed, ik voel me fit, ik heb een lekkere vakantie gehad met mijn neven Jeroen en Dennis waarin we iedere dag toch wel bezig zijn geweest om de conditie op peil te houden. En het gaat nu prima, ik heb nergens last van…”
“Ik denk dat dat in jouw geval wel het belangrijkste is, dat je héél blijft…”
“Ja, dat ik fit blijf is zeker het belangrijkste. Daarom ook rustig opbouwen en langzaam naar wat meer doorgroeien!”

Zakaria el Biyar

Natuurlijk ook even napraten met ‘Zaka’: “Ik had het idee dat jullie zeker de eerste helft eigenlijk de beter voetballende ploeg waren…”
“Ja, dat gevoel hadden wij ook, al hadden we het wel moeilijk met het goede rondspelen van Huizen en hun positiespel. Daarbij is het voor jullie ook de tweede wedstrijd pas. Voor ons was het de eerste. De eerste helft speelden we voornamelijk met beoogde basisspelers, de tweede helft met veel jongens die net uit de jeugd komen. Met dat in het achterhoofd denk ik dat ook zij het heel aardig deden.
Wij kwamen de eerste helft lekker fel uit de startblokken. Maar we verzuimden om onze kansen af te ronden. De één-op-één die jullie keeper pakt, die moet er gewoon in. Dan ga je toch makkelijker voetballen en kunnen wij wat meer gaan ‘leunen’.
Maar al met al denk ik dat Huizen gewoon een prima ploeg heeft.”
“Waar liggen voor jullie de verwachtingen voor komend seizoen?”
“Ja, je wilt altijd het hoogst haalbare natuurlijk. Ik ken de competitie niet en ken ook weinig clubs en weinig jongens uit deze afdeling. Wat ik wel weet is dat er in deze regio meestal ploegen spelen die wel willen voetballen en dat ligt ons wel. Misschien dat we met een beetje geluk er een periode uit kunnen slepen. Of je dat moet willen is misschien weer een ander verhaal, zo eerlijk moet je ook zijn. Je kunt beter bovenin de vierde divisie meedraaien dan tegen de onderkant knokken in de derde. We moeten het gewoon wedstrijd voor wedstrijd gaan bekijken. Als wij het linker rijtje pakken is dat prima voor ons…”
Nadat ik hem nog even naar zijn moeder heb geïnformeerd die bij Huizen vaak een trouw toeschouwster was, neem ik afscheid van mijn kleine vriend. Met zijn moeder gaat het gelukkig prima, overigens…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Hoewel ik voldoende kwaliteit in de selectie meen te bespeuren, kan ik toch niet anders dan constateren dat het me vandaag wat tegenviel. We winnen dan wel – en met twee hele fraaie goals! – maar toch vond ik de miscommunicaties voorin nogal schrijnend.
Maar ook achterin is het nog niet helemaal waterdicht. Zutterman is zeker een waardig opvolger van Nathaniël Johnson, Elias Truyers liet op één slippertje na een hele goed indruk bij me achter, Jeroen Lamme liet toch weer zien dat met hem achterin voetballen een stuk simpeler is, Pabon lijkt door te gaan op dezelfde betrouwbare voet als waarmee hij vorig seizoen acteerde, verder meen ik te constateren dat Thomas Kamstra een stuk sterker uit de zomerstop tevoorschijn is gekomen en nu ook zeker fysiek zijn mannetje staat. De nieuwelingen laten ook stuk voor stuk zien over de nodige kwaliteiten te beschikken. Voor Klein en zijn staf dus een dankbare taak ook hier weer een hechte eenheid van te smeden. Waar we vorig seizoen slechts een viertal nieuwe spelers verwelkomden, diende zich nu het dubbele aantal aan. Spelers die allemaal hopen en gaan voor een basisplek en dat wat willen laten zien. Dan worden keuzes wel eens minder voor het team en meer voor het eigen succes gemaakt.
En dan heb ik bijvoorbeeld ‘n Justen Kuiper nog niet aan het werk gezien dit seizoen. Het zal Klein en zijn staf voor een aantal moeilijke keuzes stellen, denk ik. Keuzes waar coaches misschien niet altijd even blij, maar wel heel gelukkig van worden: veel concurrentie, veel spelers die elkaar qua kwaliteiten niet veel ontlopen.
Veel ruwe diamantjes ook. Spelers die, als ze een ‘goede kop’ hebben, gekneed kunnen worden tot waardevolle spelers. Geduld is voor hen – en de staf – daarbij een schone zaak.
Oefenwedstrijden zeggen niks. Ik heb fantastische oefenpotten gezien voor aanvang van een dramatisch verlopend seizoen, maar omgekeerd ook dramatische oefenpartijen die resulteerden in een seizoen dat doodleuk met promotie werd afgesloten.
Ik trap bepaald een open deur in als ik stel dat we een moeilijk en zwaar seizoen tegemoet gaan. Maar dachten we dat twee seizoenen geleden ook niet? Was ook toen directe handhaving niet het ultieme doel en eindigden we niet gewoon heel erg netjes op een keurige zesde plek? In twee seizoenen door naar de derde divisie, dat is best een fikse sprong die we als vereniging maken. Het zal doorbijten worden. Wie met hooggespannen verwachtingen weer op een stunt hoopt, die is een beetje losgezongen van de realiteit. Het gaat pittig worden!
Belangrijk zal zijn dat we als CLUB achter de staf en onze mannen blijven staan. Ook al zullen we weer even moeten wennen aan het lijden van nederlagen en het innemen van een bescheiden positie op de ranglijst.
Huizen maakte een groeispurt door en zal nu wellicht door wat groeipijnen heen moeten zien te bijten. Ik denk dat deze talentvolle groep in goede handen is bij Klein en zijn staf en kijk met spanning – en toch ook met het nodige vertrouwen – richting het nieuwe seizoen!
Dinsdag 20.00 uur oefenen tegen Scherpenzeel thuis. Nog drie oefenwedstrijden om te kneden en te smeden voor Klein en zijn staf. En dus toch maar weer met de nodige verwachtingen richting Wolfskamer…