Erop of eronder…

Huize Tuijnman ligt er wat verlaten bij: vrouwlief is opnieuw een weekend de hort op, niet vanwege de nerveuze dreutelaar waar ze mee getrouwd is deze keer, maar voor een gezellig team-uitje. Maar het kwam me wel lekker uit, want de zenuwen hakten er behoorlijk in. Natuurlijk was er altijd nog die extra ronde voor nóg een plek in de derde divisie, maar daar durfde ik dus echt niet meer aan te denken aangezien onze vakantie al gepland staat. Nou is mijn vrouw extreem meegaand waar het mijn voetbalwaanzin betreft, maar er zijn grenzen!
Daarbij kan je je afvragen of je wel wat in die derde divisie te zoeken hebt als je daar via zoveel kunstgrepen alsnog in terecht moet komen, maar goed. Voorlopig gaan we er vanmiddag maar voor. Na de 0 – 1 zege is een gelijkspelletje voldoende, maar het is een wankel evenwicht waarmee Huizen aan deze wedstrijd gaat beginnen. Dat wees Ajax twee weken geleden wel akelig uit…
Gelukkig bespeur ik bij onze mannen niets van dat sombere gemoed dat mij toch met enige regelmaat bekruipt. Worden wij een tweede Hoogeveen aan de zegekar van de Raaltenaren? Maar onze staf en spelers bruisen van de strijdlust, ze zijn vol wilskracht om nu dan toch die stap te gaan maken. En dat sterkt ook mijn vertrouwen in de zaak.
Vandaag moet Timo Vos vanaf de bank beginnen en ik teken maar weer zo een 4-4-2 met een ruit op het middenveld als ik de basisopstelling zie. Een 4-5-1 is zelfs nog mogelijk en zou ik ook niet ondenkbaar vinden: als je defensie je sterkste deel van je team is en je voorin twee essentiële spelers moet missen, dan is een defensieve tactiek zonder meer gerechtvaardigd. Zeker met die sterke eerste helft van Rohda in de uitwedstrijd nog vers in gedachten… Bij onze gasten ontbreekt weliswaar die gevaarlijke spits Tije ten Den op het wedstrijdformulier, maar het blijft een niet te onderschatten ploeg
Waar ik vorige week nog aangaf dat ik de publieke belangstelling wat tegen vond vallen, is dat vandaag zeker niet het geval. Op het terras staat het drie rijen dik en ook de tribune zit mudjevol.
Als de ploegen het veld op komen gaat het weer los op de Wolfskamer: confettislierten vliegen door de lucht, de geel-groene rook walmt weer over het veld. Heb je je leven lang niet gerookt om je longen schoon te houden, krijg je dit… Maar goed: een heerlijke sfeer brengt het wel!

Klits-klats-klandere!

Nou, van die defensieve insteek blijkt he-le-maal niets! Huizen kletst er op alsof het een achterstand had weg te werken! Al in de tweede minuut stuurt Theo Visser Adil Haian op avontuur. Haian gaat een pittig duel met zijn directe opponent aan en weet zich op wilskracht langs zijn tegenstander te werken. De bal vliegt voorlangs en wordt tenslotte via de andere kant opnieuw ingebracht. Ingebracht? Ingeschoten! De bal spat van de linkerpaal op de rechterpaal en wordt vervolgens paniekerig uit het strafschopgebied gewerkt. Dennis Lamme vangt de bal op en zijn snoeiharde pegel wordt moeizaam verwerkt door doelman Frans van Oldeniel.
Even schrikken als Dennis Lamme en Shaquile Woudstra samen naar de inworp van Nathaniël Johnson gaan. De hoofden knallen op elkaar en beide spelers zien de wereld even voor een doedelzak aan. Maar gelukkig kunnen beide spelers de wedstrijd voortzetten. Grappig was wel dat arbiter Van Veelen beide mannen eerst naar de zijlijn dirigeert om ze meteen weer binnen de lijnen te wenken. Had ze dan maar gewoon laten staan… Maar regels zijn regels natuurlijk…
Pas in de achtste minuut iets van gevaar van onze gasten. Een schot van Martijn van Werken vliegt rakelings voorlangs. Ik betwijfel of Olivier Pabon dáár bij had gekund. Dit is bepaald dus nog niet ’gelopen’…
Een zelfde actie aan de andere kant als Van Kammen Visser wegzendt en diens harde voorzet opnieuw ingebracht wordt door Adil Haian. De bal schiet echter rakelings achter de gretig voor Van Oldeniel opduikende Justen Kuiper langs. Een minuut later opnieuw een bal onhoudbaar op de binnenkant van de paal als Van Kammen eerst met een heerlijke schijnbeweging zijn tegenstander helemaal te kijk zet en naar binnen trekt. De uithaal is prima en we tellen de goal al, maar de paal is dus spelbreker.
Nee, er is weinig defensiefs te bespeuren aan het spel van Huizen!

Aandringen

Huizen blijft aandringen. Het ruikt ’bloed’: een harde inzet van Theo Visser wordt met moeite geblokt. Heel even een onzekerheidje achterin als een vrije trap van Casper van der Veen wat onnodig tot corner wordt verwerkt. Een beetje ‘coaching’ van de medespelers en de bal had gewoon achter gevlogen. Gelukkig hebben we daar onze doelman nog die de bal resoluut wegvangt voor Rohda er een hoofd tegenaan heeft kunnen zetten.
Thom Strijland levert zijn pass dan in bij Dennis Lamme die er een sprintduel uitgooit om voordeel te trekken uit dit buitenkansje. De corner die dat oplevert wordt door Van Kammen over de ‘hele’ gegeven waar Visser een stuiterend schot probeert dat echter voor doelman Van Oldeniel geen enkel probleem oplevert.
Een heerlijke sliding van Sergae Kogeldans herovert balbezit. De bal gaat dan meteen door naar Theo Visser die er tussenuit trekt. Er is echter niemand mee voorin en dus moet Visser wachten op aansluiting. Dat haalt de angel uit de aanval en met een corner haalt Theo Visser het maximale uit deze situatie. Visser neemt de corner zelf en als de bal voorkomt mislukt eerst de koppoging, waarna er dapper geprobeerd wordt met een vallende omhaal alsnog resultaat te boeken. Huizen drukt dat het een lieve lust is, maar vooralsnog wil die bal er maar niet in.
Dat Rohda best een goede ploeg heeft bewijst Martijn van de Werken die met een heerlijke beweging Jeroen Lamme aan zich voorbij laat glijden en er meteen vandoor is. In plaats voor eigen succes te gaan speelt Van de Werken de bal af naar Casper van der Veen die er echter niet meer dan een slap rollertje uit perst dat Pabon glimlachend kan oprapen.

Drinkpauze

Een blessurebehandeling van Sven Pazie wordt door Rohda handig aangegrepen om even drinkpauze te houden en nog even wat tactische aanwijzingen in ontvangst te nemen. Van der Veen staat ook aan de basis van de aanval die via Pazie bij Kevin Peppels uitkomt. Diens uithaal wordt kundig geblokt in onze laatste lijn en Pabon hoeft er dan ook de handschoenen niet aan vuil te maken.
Of het de aanwijzingen zijn geweest durf ik niet te zeggen, maar langzaam maar zeker lijkt Rohda nu wat de overhand te krijgen. Toch blijft Huizen gevaarlijk doorkomen. In de zevenendertigste minuut gaat Justen Kuiper uitstekend door. Zijn voorzet is scherp en levensgevaarlijk en dat heeft Theo Visser goed in de smiezen en komt vol overtuiging invliegen. Helaas komt onze aanvoerder net een schoenmaatje tekort om deze heerlijke voorzet van een passende bekroning te voorzien. Ook een afstandsschot van Visser oogt gevaarlijk, maar weet het doelvlak toch ook weer nét niet te vinden.
De rust nadert al met rasse schreden als Visser en Kuiper weer wat moois in petto hebben. Het levert een corner op die door Sebastian van Kammen fraai wordt voorgekruld. Rohda wankelt en is opgelucht dat de arbitrage ergens buitenspel heeft geconstateerd. Huizen heeft het heft weer overgenomen van Rohda en zet nog even voor rust aan. Het levert Huizen de beste kans op als Joshua Lo-Asioe zich knap vrij kapt en daarmee oog in oog met doelman Van Oldeniel komt te staan. De Rohda doelman is echter attent zijn goal uit gestormd en weet de inzet met de benen te keren.

Rust

Nadat Huizen met meer geluk dan wijsheid een uitval van onze gasten wist te verijdelen, gaan we dan met een 0 – 0 de rust in die bepaald geen recht doet aan de heerlijke eerste helft die we zojuist hebben afgesloten. Huizen had daarin de beste kansen met die bal die beide palen raakte, het schot van Van Kammen dat met één paal genoegen nam en de doorbraak van Joshua Lo-Asioe. Met een 3 – 1 stand had Rohda echt niets te klagen gehad…
Een enerverend duel tot dusver. Normaliter kijk ik even wat de reserves doen op het veld, of ik tekenen zie van aanstaande wissels. Maar dan word ik even in beslag genomen door Jan van der Roest die vanuit Curaçao mijn verslagen op de voet volgt. Hij is twee weken in Nederland en komt nu mijn boekje ‘Apenstaartjes’ met mijn verzamelde voetbalcolumns oppikken. Ook word ik in de rust even aangesproken door voormalig Huizen trainer Tijs Schipper die zich toch wat onheus aangesproken voelde in een van mijn verslagen. Gelukkig waren we er snel uit dat het zeker niet negatief bedoeld was en konden we in goede verstandhouding aan de tweede helft beginnen. Huizen laat nog even op zich wachten terwijl Rohda al een warming-up-dansje in de middencirkel doet. Ze zijn al bijna klaar als Huizen even later alsnog verschijnt en aan haar warming-up voor de tweede helft begint. Psychologische oorlogsvoering?

Ongewijzigd

Beide ploegen beginnen ongewijzigd aan de tweede helft. Wel gaan Timo Vos en Tijmen Bakker meteen aan het warmlopen. Meteen na de aftrap breekt Shaquile Woudstra door en laat een voorzet los die als een voetzoeker door ons strafschopgebied spat. Gelukkig geen Raaltener schoen die er tegenaan gezet kon worden en meteen gaat de bal naar de andere kant waar een mistrap achterin bij Rohda ineens Theo Visser vrij voor doelman Van Oldeniel zet! Beheerst omspeelt Visser de doelman die zich wanhopig voor zijn voeten werpt. De bal gaat wat ver opzij en de Rohda verdedigers stuiven in paniek richting doellijn om hun doelman te assisteren. Visser blijft kalm en zoekt het doel richting tweede paal. Eigenlijk doet hij alles goed, maar helaas rolt de bal rakelings vóór die tweede paal langs! Een corner, dus doelman Van Oldeniel heeft er blijkbaar nog de hand in gehad. Maar dit zijn kansen waarvan je er niet zo heel veel krijgt op dit niveau. Dit moet gewoon een goal zijn…
Van de Werken teistert even later de vuisten van Olivier Pabon met een vlammend schot. Pabon geeft geen krimp en ook deze mogelijkheid gaat verloren voor onze gasten. Wat een wedstrijd!
Een fraaie aanval via Visser, Lo-Asioe die met een pracht pass Haian bereikt. Adil heeft echter net iets teveel tijd nodig voor hij de bal lekker heeft liggen voor zijn uithaal, het schot wordt dan ook geblokt in de Rohda defensie.

Wissels

Het uur nadert. Traditioneel het moment dat Arnold Klein wat verse krachten de wei in stuurt. Tijmen Bakker mag nu Sergae Kogeldans komen aflossen. Daarmee verhuist Adil Haian naar de backplaats en komt Bakker als stoorzender voorin te lopen. Coach Knippenborg antwoordt meteen met het inbrengen van Lucas van Beek die Sven Pazie vervangt.
Dan valt er een steile bal naar beneden, richting doellijn. Op die doellijn onze doelman Pabon. Als voormalig doelwachter weet ik hoe rottig die ballen te verwerken zijn en ik moet onmiddellijk toegeven dat ik er weleens eentje zomaar in eigen doel heb weten te werken. Pabon geeft echter geen krimp en vangt bekwaam. Maar als hij de bal dan weer in het spel wil brengen en op de grond legt, ziet hij tot zijn schrik een Raaltenaar full speed op hem af stuiven. Gehaast wil Pabon de bal een pegel geven, maar schiet tegen de aanstormende speler op! Een zeldzaam foutje van onze doelman die toch bekend staat om zijn gedegen spelhervattingen. Pabon stort zich met ziel en zaligheid voor de bal als de Raaltenaar dit buitenkansje wil verzilveren. De bal gaat toch richting het lege doel waar echter een van onze verdedigers (ik ben in de spanning van het moment vergeten te noteren wie dat was) de bal echter weg kan koppen. Er wordt even wat paniekerig uitverdedigd en Kuiper jaagt de bal blind naar voren zonder dat zich daar een Huizer speler in de buurt bevindt.

Druk

Met het verstrijken van de minuten voelen we hoe de druk langzaam maar zeker wordt opgevoerd. Wesley Hanser breekt goed door en komt oog in oog met Pabon. Nu is onze doelman weer zijn resolute zelf en met een heerlijke safe pareert hij de harde inzet van Hanser met het lichaam.
Pabon heeft even verzorging nodig en dat biedt Klein de gelegenheid nog even wat losse ‘i’tjes van een puntje te voorzien en Justen Kuiper naar de kant te halen voor Timo Vos. Van der Veldt, Kamstra en Robbie Schipper beginnen ook aan een warming-up.
Invaller Van Beek stuift er dan na de hervatting vandoor en lijkt vrije doorgang te krijgen. Maar dan is daar zo ongeveer tegen de geluidsbarrière aan Jeroen Lamme die hem op volle snelheid de pas af snijdt. Wat speelt die Lamme een geweldige wedstrijd!
Bakker speelt zich dan aan de andere kant fraai vrij als Nathaniël Johnson hem goed aanspeelt. Ook Bakker stuit echter op de doelman als hij de kans tracht te verzilveren.
Dan vliegt de bal er toch in als de corner voor komt en binnen geknikt wordt. Maar lang kunnen we niet van de euforie genieten, want opnieuw heeft de arbitrage buitenspel geconstateerd.
Als je het nu nog vergokt, dan heb je het toch echt aan jezelf te danken: er waren immers meer dan voldoende gelegenheden om Rohda op een onoverbrugbare achterstand te zetten.
Opnieuw Jeroen Lamme die er briljant tussen zit bij een uitvalpoging van Rohda. Een rots in onze branding!
Een kwartier voor tijd gaat Theo Visser als een koorddanser over de zijlijn twee man voorbij. Hij wordt op de hakken getrapt en zijn schoen vliegt uit. Op een sok en een oude voetbalschoen probeert hij nog wel het beste er van te maken, maar de pass komt niet aan en gefrustreerd lijkt Theo er even het bijltje bij neer te gooien. Hij heeft een minuutje nodig om zich even te herpakken en gaat dan weer voorop in de strijd, daartoe luidkeels aangespoord door een haast uitzinnig brullende Arnold Klein die vandaag opnieuw een aanslag pleegde op zijn stembanden. Een doosje Strepsils is wel op zijn plaats voor onze succestrainer!

Van loodjes die o zo zwaar wegen

Minuut 75: Nog een kwartiertje te gaan en wellicht wat extra tijd. Het begint opnieuw zenuwslopend te worden. Als je al zoveel teleurstellingen hebt moeten verwerken in de laatste vier weken, dan is niets menselijks onze mannen vreemd. Ook bij hen bereikt de druk een kookpunt. Blind gaan de ballen naar voren waar Vos, Bakker en Visser zich helemaal de tandjes rennen. Alle hens zijn aan dek, er wordt gepompt dat het een lieve lust is.
Minuut 81: Julian van Hoogstraten wordt het veld in gestuurd door coach Knippenborg. Casper van Veen moet zijn plaats afstaan. Rohda maakt zich op voor een ultiem slotoffensief, wellicht gesterkt door de Huizer spanning die inmiddels van de Wolfskamer bezit heeft genomen. “Weg die bal!” buldert onze onvolprezen voorzitter Klaas Vos bij iedere bal die ook maar in de buurt van ons strafschopgebied komt. Hij zou deze kreet op een prachtig tegeltje krijgen van de familie Boterenbrood. Hij werd er een beetje emotioneel van, onze ‘pater familias’ van de groen-gele familie.
Minuut 82: Maurice van Bussel verkijkt zich op een hoge bal en biedt zo de storende Bakker vrije doorgang. Het levert Huizen nog een corner op. Iedere seconde dat die bal op de andere helft ligt is er één!
Minuut 84: Jeroen Lamme moet ook een corner toestaan. In het strafschopgebied het nodige duw- en trekwerk. Arbiter Van Veelen grijpt in en spreekt de kemphanen bestraffend toe. Hij houdt er goed het oog in en als de corner dan eindelijk voorkomt ziet hij de overtreding en Huizen mag weer opgelucht adem halen.
Minuut 88: Geel voor Thom Strijland die Bakker de doorgang op het middenveld belet. De vrije trap wordt helaas naast gekopt… Tik-tak-tik-tok…
Minuut 90: Pabon neemt een cornerbal vol op z’n twee vuisten en bokst weg. Vos gaat er in volle sprint achteraan maar is bezig aan een even eenzame als kansloze missie.
Minuut 91: Jens Spikker wordt nog ingebracht voor Don van Rossum…
Minuut 94: Bakker probeert koppend Vos nog te bereiken als Woudstra de bal in heeft geleverd. Helaas…
Minuut 98: Snerpend fluit arbiter het eindsignaal dat als een verlossing komt voor de inmiddels ook groen en geel ziende Huizer supporters. Het kostte de nodige moeite, maar Huizen gaat dan tóch naar die derde divisie!!!

Emoties

Met het eindsignaal komen ook de emoties los. Arnold Klein moet even troost zoeken op de schouder van teamleider Henk de Groot. Zelf knok ik manmoedig tegen de tranen van geluk die me achter de ogen klotsen. Oude mensen schijnen met het klimmen der jaren emotioneler te worden en dat kan ik niet anders dan volmondig beamen. Ik probeer me goed te houden, maar bij ieder betraand gezicht in die vreugdevolle menigte moet ik even dat brok in mijn keel wegslikken.
Gelukkig moet ik eerst de mannen hun feestje gunnen voor ik aan de interviews kan beginnen. Het komt me even uitstekend uit.
Ik weet me groot te houden, tot ik later die avond ineens door een van onze mannen wat onverwachts wordt aangesproken. Ik ben even niet op mijn hoede en dan vinden de opgekropte emoties van de afgelopen weken dan toch alsnog hun weg naar buiten. Vreugdetranen, maar ik was daar gelukkig niet echt uniek in: de emoties vierden hoogtij op de Wolfskamer.
Een woordje van steun aan onze sportieve tegenstanders die de hele lange weg terug naar Raalte het verlies zullen moeten verbijten. Ik wens ze veel succes in die volgende herkansing waar ze nu voor geplaatst zijn…

Arnold Klein

“Wat maken we het ons weer ontzettend moeilijk, wat een spanning…”
“Nou, de afgelopen weken hebben we eigenlijk niet anders gedaan! Deze wedstrijd paste exact in het beeld van de afgelopen weken. Ballen op de paal, keeper die er voor ligt, rebound binnenkant paal, onhoudbaar… De eerste helft waren de grote kansen voor Huizen. De tweede helft hebben we dan die grote kans met Theo Visser. Ik had het er net met zijn vader nog over dat hij de keeper omspeelt in een te langzaam tempo, anderzijds: als hij naar binnen trekt kan hij Adil Haian nog aanspelen en die heeft dan een leeg goal voor zich. Ook Tijmen Bakker kwam dan net even wat kracht tekort…
In die laatste minuten gaat iedereen onder druk toch rare dingen doen, maar als je sec kijkt dan hebben ze echt alle vuile meters gemaakt die ze moesten maken en dat zegt heel veel over dit elftal.”
“We hebben de spanning behoorlijk opgebouwd en dat kwam er bij jou na afloop even uit…”
“Ja, ik heb hele vervelende weken gehad. Ik heb het mezelf erg kwalijk genomen dat we geen kampioen zijn geworden, ook al hebben we zeven punten ‘los’ gestaan. Ik ben me toen gaan afvragen wat ik in die wedstrijden allemaal fout had gedaan, wat ik anders had kunnen doen en ik realiseerde me dat ik weinig anders had kunnen doen. Maar het vrat wel aan me dat we die zeven punten verspeeld hebben, dat zit nou eenmaal in me. Misschien is dat een ‘trainersdingetje’. Als mensen me dan ook nog bepaalde dingen toevoegen… Dat heeft me heel erg gestoord. Normaal gesproken laat ik dat van me afglijden, maar gegeven de situatie kon ik daar heel moeilijk tegen.
Ik heb me de laatste weken ook echt anders gedragen in de kleedkamer, me anders naar de groep toe opgesteld. Gewoon om te zorgen dat we alles zouden doen om deze vier wedstrijden tot een goed einde te brengen. Meer motivatiegesprekken, mezelf ook proberen er doorheen te halen. Dan is dit uiteindelijk het ultieme resultaat dat je na die dreun toch de derde divisie in gaat. En die emoties kwamen er even volledig uit bij me…”
“Wat zou men je kunnen verwijten? Je defensie is het sterkste deel van het team en voorin mis je gewoon twee basisspelers. Dan zijn je keuzes toch niet meer dan logisch?”
“Ja, gaandeweg het seizoen hebben we details anders moeten gaan invullen voor wat betreft de manier van spelen. We speelden aanvankelijk met heel veel druk vooruit, en dat hebben we op een gegeven moment toch aan moeten passen omdat we niet iedereen ter beschikking hadden.
Om die aanpassingen te maken hebben we alle mensen gebruikt die we moesten gebruiken, spelers neer gezet waar we dachten dat we ze neer moesten zetten, dat versterkte ook weer een gevoel van homogeniteit. Niemand had Adil Haian zien aankomen in de spits. Al; de spelers dan zien dat dat werkt, dan gaan de spelers er in geloven…”
“Het is bewonderenswaardig hoe die jongens zich elke keer over de teleurstellingen heen hebben geworsteld en er toch vol voor zijn blijven gaan. Heb jij daar nog speciale dingen voor moeten doen?”
“Deze groep kan gewoon heel goed geluk en verdriet met elkaar delen. Dat is denk ik het bijzondere van deze groep. Ik heb de trainingen wel zo ingericht dat we heel veel met een bal deden, waardoor spelers de vermoeidheid minder voelen en ik heb wat meer motivatiespeeches gehouden. Er het accent op gelegd dat ik bijzonder trots op deze groep ben!”

Jeroen Lamme

Als het feestgedruis op het veld wat afneemt en ik Jeroen even apart kan nemen, leg ik hem voor dat ze het wel ongelofelijk spannend hebben gehouden.
“Ja, voor mijn gevoel is dat al twee maanden zo. Het begon al bij Purmersteijn uit, JOS/Watergraafsmeer thuis spannend, AFC’34 uit spannend, drie kampioenskansen spannend, AZSV spannend, bekerfinale spannend, Rohda Raalte spannend, maar nu: vier keer is scheepsrecht, haha!”
“Maar wat was jij vandaag ongenaakbaar achterin! Ik denk dat dit een van je betere wedstrijden van dit seizoen was…”
“Ah, dank je wel! Ik moet zeggen dat dit ook wel een lekkere wedstrijd voor mij was. Een tegenstander die gaat pompen en ik met mijn kracht en lengte, ik ben geen geweldige voetballer, maar ik hou er gewoon van om alles achterin potdicht te houden, te knokken en overal goed tussen te zitten, dan zijn dit mijn wedstrijden!”
“We begonnen fantastisch, met ballen op de paal en alleen voor de keeper…”
“Tja, we hebben heel veel wedstrijden juist aan één kans genoeg gehad, maar ook nu, ik vind het prima dat het zó gebeurt! Het maakt me allemaal nu niets meer uit!
Het is ongelofelijk wat we met dit team geflikt hebben, na wat er dit seizoen allemaal gebeurd is. Met alle teleurstellingen die we te verwerken hebben gekregen, met de winsten die we gepakt hebben, na Ajax, wat natuurlijk echt een dieptepunt was, ongelofelijk. Dat laat wel zien wat voor team wij zijn, welke kracht wij hebben! Het toont gewoon de mentale weerbaarheid in deze groep. Als we een team met heel veel individuele kwaliteit waren geweest, maar niet dat hechte team, dan hadden we de nacompetitie nooit weten te halen! En nu gaan we verdorie gewoon naar de derde divisie! Hahaha!”

Aanvoerder Theo Visser

“Ja, zo trots man, op iedereen! Zo trots dat we er na die mentale klap bij Ajax er toch gewoon weer staan. Gewoon met inzet en strijd, niet altijd het beste voetbal, maar gewoon strijd.
We hadden het onszelf makkelijker kunnen maken, ook deze wedstrijd, maar we staan er toch maar! En dan maakt het me allemaal niks meer uit eigenlijk.”
“Zijn dat dan toch de druk en de zenuwen als je alleen op die keeper afgaat?”
“Nee, ik maakte gewoon foute keuzes. Ik nam de bal nog een keertje mee. Als ik meteen geschoten had had ik meer kans gemaakt. Ik zag dat die tegenstander er al weer aankwam, maar op dit moment maakt het me helemaal niks meer uit!”
“Uiteindelijk plaatsten we ons dus toch, al ging het moeizaam, voor die derde divisie. Ik vind het tekenend voor het karakter van deze ploeg dat jullie je over al die teleurstellingen heen hebben weten te zetten…”
“Ja, dat vooral. Ik bewonder dat ook. Je zag iedereen er tot het laatste toe voor gaan, de laatste druppeltjes uit het lijf persend. Rennen, knokken, alles of niets. Maar na zo’n mentale klap is het superknap van iedereen, ik ben beretrots op alle spelers die alles hiervoor hebben gegeven…”
“Ik had heel even de indruk dat je er dat moment aan de zijlijn even mentaal doorheen zat…”
“Ja, hij stond op mijn hak en daar kwam geen voordeel uit omdat ik een verkeerde bal geef zonder schoen en dan ja…Toen zat ik er even een momentje doorheen. Daarna was het gewoon weer rennen, rennen en rennen!”

Sebastian van Kammen

“Een afscheidsinterview, he…” lach ik als ik ‘Bassie’ op het veld tref.
“Haha, ja, daar gaan we weer he?” lacht Sebastian met me mee.
“Als er ooit een wedstrijd was waarin jouw rust en inzicht me als honing op de tong aanvoelde, dan was het vandaag…”
“ja, we speelden een bijzondere eerste helft, waarin we heel goed speelden, heel goed voor de dag kwamen. En dan wil ie in het begin wéér niet vallen. We proberen gewoon uit te voeren wat we hebben besproken, maar ik probeer echt iedere wedstrijd de rust te bewaren.
De tweede helft, ja, dan moet je gewoon ‘zakelijk’ zijn. Dan proberen we ook de rust te bewaren, maar op een gegeven moment ging het gewoon niet meer. Gelukkig werden zij daar ook niet echt gevaarlijk uit, het bleef bij lange ballen en ‘op hoop van zege’ bij hen. Maar als die ballen maar blijven komen, blijft er altijd gevaar in zitten. Als je ziet hoe deze nacompetitie gespeeld is, dan zie je wel dat we tegen twee klasseploegen gespeeld hebben en hebben we dit gewoon fantastisch gedaan.
Een geweldig seizoen inderdaad. De eerste seizoenshelft hebben we natuurlijk teveel punten laten liggen, maar de tweede seizoenshelft hebben we een fantastische serie neergezet waardoor we tot de laatste speeldag mee hebben gestreden, ondanks alle klappen die we hebben gekregen. Het is dan des te knapper dat je dan als team nog zo je rug weet te rechten! Het typeert deze ploeg, hoe hecht deze ploeg is en dat het niet uit elkaar valt.
Natuurlijk neem ik daar ook met wat pijn in het hart afscheid van. Ik heb hier sinds ik terugkwam alweer zes seizoenen hier aan meegewerkt. Ik gun het die jongens echt dat ze die derde divisie in mogen, een niveau waar de club qua omvang ook eigenlijk op thuis hoort. Ik hoop dat het ook volgend seizoen weer een bewonderenswaardig seizoen gaat worden…”
“Zal toch lastig worden zonder een Van Kammen…”
“Naaah, waar er mensen weggaan, staan er anderen weer op!”

Hidde van der Veldt

“Hidde, ik schaam me een beetje als Huizen supporter…” open ik mijn gesprek met Hidde als ik hem even uit het feestgewoel heb weten los te peuteren. “Je bent een kind van de club, vanaf de vroegste jeugd hier gespeeld, en dan zie ik jou pas op het allerlaatste moment op de middenstip staan met een fotootje omdat je weggaat. Geen afscheidswoordje op de website, het voelt alsof je af gaat via de zijdeur… Ik vond dat jij toch wel iets meer dan dat verdiende, vandaar ook dat ik je even voor dit interview vroeg…”
“Daar ben ik het wel mee eens en ik vind het zelf ook heel jammer hoe het is gelopen. Het liefst was ik gewoon bij Huizen gebleven. Ik wil er niet al te diep op in gaan hoé het is gelopen, maar het verdient niet echt de schoonheidsprijs. Ik beland nu in wezen een beetje tussen wal en schip in. Er zijn wel wat gesprekken gaande, maar zo laat in het seizoen is dat lastig. Het liefst ging ik dan naar Zuidvogels om weer met mijn maatjes Jaime Hensen en ‘Bassie’ te gaan voetballen, maar zo laat in het seizoen hebben de meeste clubs de selecties al rond, dus wordt het lastig om te zien wat er nog mogelijk is. Ik ben uiteindelijk toch wel met wat clubs in gesprek gekomen, maar definitief is er nog niets. Maar mogelijk spelen we volgend seizoen tegen elkaar…”
“Ik hoop van niet, want je bent toch wel een speler die voor het nodige gevaar kan zorgen…”
“Haha, tja, dat is er dit seizoen misschien wat minder uit gekomen, maar ik speelde natuurlijk in een team dat goed liep waardoor ik misschien ook niet altijd ‘nodig’ was, maar ik vind het jammer dat ik de jongens waar ik al heel lang mee voetbal en waar ik voor mijn gevoel van alles samen mee hebt gemaakt.
Ik ben hierachter op die grasvelden begonnen en maakte mijn debuut in het eerste tegen DVS Ermelo toen we derde divisie gingen spelen. Dus die cirkel had mooi rond geweest nu we weer opnieuw in die derde divisie mogen aantreden. Helaas zien anderen dat dus liever niet gebeuren…”
“Kan je het besluit begrijpen, billijken?”
Het blijft heel even stil.
“Ja, ik denk het wel. Er zit natuurlijk ook een stukje ‘eigen schuld’ in. Maar ik heb het wel heel lastig met die beslissing… Ik heb mijn zegje wel kunnen doen, alleen werd dat niet begrepen of gewaardeerd en dat vind ik jammer.”
“Verwijt je Huizen daarin iets?”
“Nee… Nja… Nee, daar ga ik liever geen uitspraken over doen. Het is nou eenmaal gebeurd en zoals Bassie (Sebastian van Kammen, red.) al tegen me zei: ‘Waar er één deur sluit, opent zich weer een andere!’ Maar ik steek het niet onder stoelen of banken dat ik het liefst hier bij Huizen had blijven voetballen, ook al moest ik me schikken in een rol als wisselspeler. Ik heb met deze groep jongens fantastische jaren beleefd en ondanks dat ik dit seizoen weinig speeltijd kreeg heb ik het nog steeds heel erg naar mijn zin hier gehad. Maar dit gaat bij mij zeker niet als mijn ‘topseizoen’ in de boeken…
Uiteindelijk heb ik de kansen ook gekregen aan het begin van de tweede helft van dit seizoen en dat kwam er gewoon niet helemaal uit zoals ik dat graag had gewild, al ben ik wel belangrijk geweest in een aantal wedstrijden.
Maar het afscheid is heel lastig. Ik heb er nachten wakker van gelegen, omdat ik het zelf ook niet echt aan zag komen….”
“Even heel eerlijk en recht op de man af: ik vond dat er weinig progressie in je spel zat… Nou heb ik je natuurlijk maar heel weinig aan het werk kunnen zien. Maar ik had de indruk dat het allemaal te vaak strandde en dat er te weinig rendement uit je spel voortkwam…”
“O, maar daar ben ik het deels ook zelf mee eens, hoor! Ik heb gewoon niet altijd de wedstrijden gespeeld die er van mij verwacht werden, zoals ik ze twee, drie jaar geleden speelde. Dat heeft ook voor een deel met vertrouwen te maken. Ik had wel eens het gevoel dat ik daar altijd voor heb moeten vechten waar anderen dat vertrouwen makkelijker kregen. En dat terwijl ik twee jaar lang alles gespeeld heb als rechtsbuiten. Ik heb zeker een aandeel gehad in hoe dit team zich ontwikkeld heeft en ik had daar toch wat meer credits voor verwacht… Dan voelt het toch wat zuur dat je na een minder seizoen de deur wordt gewezen.”
“Ik hoorde je ooit opmerken ‘De trainer wil dat we hard hollen, dus dan doe ik dat maar…’. Lagen de opdrachten, de tactische insteek je wellicht niet zo?”
“Nee, de opdrachten van de trainer zijn al drie jaar lang duidelijk. Daarin ben ik denk ik zelf ook wel wat tekort geschoten. Misschien was ik daardoor niet helemaal de speler die de trainer verwachtte, de speler die blind achter elke bal aan gaat. Ik verdeel graag mijn energie wat meer en wacht graag op het juiste moment. Ik denk dat we daarin wel wat van opvatting verschilden.”
“Ik hoop dat je toch nog een passende club weet te vinden, want ik denk dat er best nog een knappe voetballer in je huist!”
“Zeker! Daar ben ik wel van overtuigd. Ik hoop dat één van die gesprekken tot resultaat leidt, want dan halen ze de meest gemotiveerde speler binnen die er momenteel in Noord-Holland rondloopt!”
Aldus Hidde die heel chique geen kwaad woord over Huizen kwijt wilde en de hand ook nadrukkelijk in eigen boezem steekt.

Arbiter Pieter van Veelen

“Uw naam kwam me bekend voor,” leg ik onze arbiter van vandaag voor. Prima gefloten, eigenlijk niet op een fout te betrappen geweest.
“Dat kan kloppen, ik heb jullie de eerste wedstrijd van vorig seizoen al in Barneveld gefloten, en in de eerste klasse ook nog een keer….”
“Was ik toen een beetje complimenteus in mijn commentaar?”
“Dat weet ik niet meer. Ik mag het hopen, haha!”
“Vandaag een speciale wedstrijd. Bereidt u zich daar als scheidsrechter nou ok nog speciaal op voor?”
“Ja, dit zijn toch de wedstrijden waarvoor je het doet. Ik lees me dan even in wat er de eerste wedstrijd is gebeurd…”
“Dat zal u dan de nodige tijd hebben gekost!”
“Haha, ja ik heb uw verslag ook gelezen en dan ben je wel even bezig inderdaad!
Maar op die manier ga je zo’n wedstrijd in en bespreek je die voor met je assistenten. Je neemt dan door waar het om gaat en welke scenario’s er mogelijk zijn: verlenging, penalty’s enzovoorts. Dat heb je natuurlijk bij een ‘normale’ wedstrijd niet.”
“U kon het af met één keer geel, volkomen terecht overigens. Wat ik sterk vond was het even ingrijpen bij het duw- en trekwerk bij de corners. Niet meteen geel, maar even een mondelinge waarschuwing…”
“Ja, in zo’n wedstrijd, zeker naarmate je dichter bij de eindfasekomt, dan weet je dat er van alles geprobeerd wordt om een doelpunt te forceren. Daar zijn we op bedacht en we weten dat…”
“Niets menselijks zal ook u vreemd zijn, maar ik had in de eindfase wel even het gevoel dat u het tijdrekken even helemaal zat was…”
“Ach, het is ook een manier om daar mee om te gaan en we hebben voor deze aanpak gekozen. Uiteindelijk heb ik zes minuten erbij getrokken en dat was prima. Niet zo heel veel wisselmomenten en ik vond ook niet dat Huizen extreem aan het tijdrekken was. Natuurlijk gebruikt elke ploeg de slimmigheidjes en dat weten wij ook. Dus speek ik ze dan gewoon even aan en dan is het meestal wel OK… Ik denk dan ook absoluut met tevredenheid terug aan deze wedstrijd! Spanning tot de laatste seconde, veel publiek, veel sfeer, dat is voor ons ook fantastisch om mee te maken!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik ga zelden of nooit in op dictaten wat ik moet schrijven, hoe goed bedoeld ook. Deze keer maak ik een uitzondering voor Martijn Spilt die me een fraaie openingstreffer gaf: ‘Geknakt, maar niet gebroken!’ Het is bewonderenswaardig hoe de mannen de rug hebben weten te rechten na die niet aflatende reeks teleurstellingen waar ze zich doorheen hebben moeten knokken.
Emoties gierden door de kelen toen eindelijk dan die felbegeerde promotie een feit werd.
Een wind- en regenvlaag blies de partytent omver. Prachtig om te zien hoe dat ding met vereende krachten werd ontmanteld. De eendracht heerste op de Wolfskamer. Veel onbekende gezichten ook, mensen van De Zuid die na het feest aan de andere kant van het hek ook dit wel mee wilden maken. Überhaupt veel gezichten die ik nog niet eerder dit seizoen heb aangetroffen. Maar goed: iedereen is welkom natuurlijk en we hopen dat veel van die nieuwe gezichten er ook nog zullen zijn als we volgend seizoen tegen die grote namen uit de derde divisie mogen aantreden.
Het was een dolle boel. De spelers liepen met ontblote bovenlijven door de kantine op jacht naar alle stafleden die met kleren en al onder de douche werden gezet. De hossende menigte die op de klanken van oer-Hollandse muziek door de kantine deinde had het opperbest naar de zin. Ik hoop dat Gert van der Roest die het opruimen na het feest voor zijn rekening schijnt te nemen alsnog op enige assistentie heeft kunnen rekenen, want het is ongelofelijk welk een puinhoop zo’n feestende massa achter weet te laten.
Het tapbier raakte zelfs op. Logisch: nu win je en is het feest. Verlies je, dan is na twee biertjes je kantine leeg. Maar het mocht de feestvreugde niet drukken: de flesjes bier werden met evenveel enthousiasme ontkurkt!
Ik praat nog even na met aanvoerder Visser die nogmaals zijn trots op de groep benadrukt. Hij vertelt me dat hij al lang derde divisie had kunnen spelen, maar bewust gekozen heeft voor deze groep. Dat is in hem te prijzen. Met deze promotie komt ook voor hem een droom uit. Maar ook van anderen hoor ik dat ze aanbiedingen naast zich neer hebben gelegd omdat de sfeer en de club ze zo bevalt.
In de bestuurskamer spreek ik ook alvast even met onze nieuwe aanwinst Ahmed Abdallah al Mahdi, dit seizoen spits van Sportlust ’46. Een beetje stuivertje wisselen met Frank van den Bosch die ik toch nog steeds met lede ogen zie vertrekken. Zou die niet toch een klein beetje spijt hebben? Positieve knul Achmed, ik denk dat dat wel gaat passen in die mooie groep die we hebben.
Ook de vertrekkende Nathaniël Johnson heeft eigenlijk nog wel zijn twijfels. Ik hoop dat daar toch ook nog een openingetje is voor onderhandelingen.
Nu eerst met vakantie. Voorlopig is de enige bal die ik nog wil zien een strandbal! Ik hoop u allen in goede gezondheid na de vakantie weer langs de lijn te mogen treffen als we een nieuw avontuur in de derde divisie aangaan!

Met excuses dat het deze keer zolang heeft geduurd voor het verslag op de website stond. Er kwam veel tussen!

Het was weer fijn langs de lijn!