D-Day

Het treffen tegen het gevaarlijke JOS/Watergraafsmeer wordt door velen gezien als een beslissende wedstrijd in de race om het kampioenschap. Daar ben ik het deels wel mee eens: het is een lastige klip en we zullen alles uit de kast moeten halen om deze klip zonder averij te omzeilen. Ajax moest al het hoofd buigen voor de mannen van Cor ten Bosch en aangezien JOS/Watergraafsmeer feitelijk nog steeds in die titelrace meedoet, staat er voor de bezoekers nog steeds het nodige op het spel en zal het er dus zeker om gaan spannen.
Voor de zekerheid vanochtend maar even mijn bloeddruk gemeten. Was prima! En dat verbaast me, want ik loop al een paar dagen met een vreemd soort knoop in mijn maag.
Nadat zomerhitte en onstuimig herfstweer elkaar deze week afwisselden, lijken de weergoden ons vandaag gunstig gezind: ideaal voetbalweertje, niet te warm, niet te koud, weinig wind, ideale omstandigheden voor een fraai affiche als van hedenmiddag!
De bestuurstafel wordt al bevolkt door bestuursleden van de Amsterdammers. Een aantal mag ik blijkens hun woorden tot mijn vaste lezerskring rekenen en dat streelt me toch wel! Dat mensen de moeite nemen om die lappen tekst door te worstelen vind ik al een dingetje, maar dat ze het nog waarderen ook, dat doet me zeker goed!
Aan het tafeltje waar ik altijd deze eerste overdenkingen noteer zit ook Gerard Stuivenberg, ons onvolprezen TC-lid. Die weet me te vertellen dat Klein vandaag het nodige aan heeft gepast in de opstelling en als ik de namenlijsten voorgeschoteld krijg zie ik dat zowel Timo Vos als Hidde van der Veldt vanaf de bank gaan beginnen. Verder tref ik Jeroen Lamme, Remco Helms, Tim Boterenbrood en Nathaniël Johnson aan. Op zich niet vreemd als je bedenkt dat onze steunpilaar Dailey Groenewegen vandaag door een schorsing toe zal moeten kijken in dit cruciale duel. Toch vul ik daar de naam van Sebastian van Kammen in die dus ook weer in de basis begint. Onze vertrekkende ‘veteraan’ blijkt toch een onmisbare pion in de plannen van Klein tijdens deze fase van de competitie. Daarmee lijkt Huizen met een vijfmans defensie te gaan opereren. Een buitenspeler wordt voor die vijfde verdediger opgeofferd. Persoonlijk ben ik geen voorstander van een dergelijk defensief concept, maar tegen een sterke tegenstander als JOS/Watergraafsmeer en zeker in een belangrijk duel als dit kan het wellicht een extra slot op de deur zijn in onze toch al sterk opererende defensie. Zoals ik eerder al eens aangaf interesseert het me inmiddels niet meer hoé, alleen het dát telt nog! Maar dat we vandaag bepaald niet hoeven te rekenen op een uitbundige score met veel goals, dat denk ik wel te mogen voorspellen.
Een erehaag van jeugd met Huizer vlaggen, twee wappermannetjes langs de lijn, een stalletje met etenswaren op het terras, alles is in gereedheid. Het terras staat goed gevuld in het zonnetje in afwachting van de dingen die komen gaan en ook de tribune zit behoorlijk vol. De twee pupilletjes van de week nemen hun ‘moment of fame’ en beginnen aan een eindeloze serie 1-2’jes in de middencirkel. Pas na enig aandringen zetten ze koers richting doelman Bas Schol die keurig over de ingeschoten bal heen duikt… En dan kunnen we beginnen…

Aanpassing

Huizen heeft zich aan JOS/Watergraafsmeer aangepast. Ik zie Tim Boterenbrood nadrukkelijk in de laatste lijn opereren en een voorzichtig wederzijds aftasten neemt een aanvang. Het eerste vermeldenswaardige moment noteer ik al in de eerste minuut als Luciandro Andeloe met een fraaie actie via diezelfde Tim Boterenbrood de eerste corner uit het vuur sleept. Een corner die overigens zonder verdere problemen door onze defensie verwerkt wordt.
Gevaarlijker wordt het als Richie Owusu-Ansah de bal verrassend binnen weet te houden en van dat momentum gebruik maakt. Hij trekt naar binnen en dan ligt ineens de hoek naast Olivier Pabon open en hij verrast onze doelman met een gevaarlijke schuiver richting korte hoek. Ik had de indruk dat Olivier op het verkeerde been stond, dus ik vraag me af wat er gebeurd zou zijn als de bal wél de juiste richting mee had gekregen.
Ook Huizen doet even van zich spreken als Joshua Lo-Asioe weliswaar wat te weinig controle over de bal heeft, maar het leer toch bij spits Adil Haian weet te krijgen. De kans is ‘redelijk’ maar de richting die Haian aan de bal meegeeft niet: de bal mist het doel op zeker een meter.
Met een klein kwartier gespeeld dan een corner voor Huizen. Boterenbrood houdt op de doellijn doelman Schol en een verdediger bezig als de bal bij de eerste paal ingebracht wordt. Daar is de vertrouwde kuif van Joshua Lo-Asioe, maar ook hij weet de juiste richting niet te vinden.
Even ruis op de lijn tussen Pabon en Boterenbrood als Boterenbrood een bal voor zijn doelman wil laten lopen en er ineens een speler van JOS/Watergraafsmeer vanuit zijn ooghoeken opduikt. Dan weet je met Tim precies waar je aan toe bent: ‘weg-is-weg!’ en met een doffe dreun jaagt Boterenbrood de bal naar veiliger oorden. Ik vind het een kwaliteit van een verdediger als deze het gevaar onderkent en de bal rucksichtslos uit durft te jagen.

Evenwicht

Beide ploegen houden elkaar met hun versterkte defensies in evenwicht, want ook JOS/Watergraafsmeer speelt met een vijfmans defensie achterop. JOS/Watergraafsmeer lijkt daar toch iets bedrevener in dan Huizen, dat nog een beetje aan deze nieuwe aanpak van Klein moet wennen. Onze bezoekers nemen bij tijd en wijle het heft wat meer in handen dan de thuisploeg en creëren zo een optisch veldoverwicht. Van Kammen gooit zich in volle overgave voor een inzet van Boris Santen, die vol uithaalt op een voorzet van Andeloe. Aan de andere kant zien we een aanval van Huizen in de zestien van JOS/Watergraafsmeer stranden als drie, vier spelers de bal niet lekker voor de voeten weten te krijgen om tot een uithaal te komen. Een hakje van Joshua Lo-Asioe gaat knullig de mist in en de aanval bloedt vervolgens dood.
Een technisch uiterst knappe aanname in volle ren van Max Versteeg dreigt een gevaarlijke situatie in te gaan leiden, maar opnieuw is daar de voortreffelijk spelende Boterenbrood die de bal met een simpel tikje over de zijlijn werkt. Nogmaals: een kwaliteit! JOS/Watergraafsmeer dringt wel aan, maar vooralsnog houdt onze laatste lijn gedisciplineerd stand. Dan gaat Pabon even de mist in op een hoge steile bal, hij mist en de bal belandt bij Andeloe – de gevaarlijkst ogende aanvaller van JOS/Watergraafsmeer. Na een korte slalom produceert hij slechts een schuivertje waarbij hij Pabon weer degelijk op zijn post aantreft.

Schaakspel

En zo is er weinig bloedstollends te beleven op de Wolfskamer en kijken we naar een tactisch steekspel van twee coaches die uitgaan van de nul achterin en hopen op die ene uitglijer aan de andere kant. Geen beste dag voor die spreekwoordelijke objectieve toeschouwer, tenzij hij lekker in het zonnetje aan de overkant stond, want daar was het in ieder geval qua temperatuur goed te genieten.
Frank van den Bosch jaagt met een klein half uur op de klok Ruben van Dam af. Die wordt daar best wat nerveus van en zo ‘versiert’ onze Horzel toch een corner uit een uitzichtloze situatie. Helaas bleef het daar weer bij, want ook de defensie van de Amsterdammers stond zijn mannetje.
Nathaniël Johnson – wéér een sublieme wedstrijd, wat is het toch zonde dat deze jongen voor de voetbalsport verloren gaat! – heeft dan een schitterende ingreep op de doorbrekende Andeloe. Meteen gaat de bal naar onze dirigent op het middenveld Theo Visser die met prachtige passes strooide als was het hagelslag op een witte boterham. Theo verstuurt een heerlijke steekpass op de sprintende Frank van den Bosch die het strafschopgebied binnenstuift. Is dit dan dat ene moment?! Maar helaas: Frank weet er niet meer dan een slap rollertje uit te persen dat door doelman Schol opgelucht kan worden opgeraapt.
Dennis Lamme speelt dan opnieuw Theo Visser aan die de bal perfect richting eerste paal stuurt waar Frank van den Bosch in al zijn ijver helaas rakelings langs de bal trapt. De bal schiet door en verdwijnt langs de andere paal naast de goal van Schol… Dit zijn de kansen die er in moeten, zoveel ga je er daar vandaag niet van krijgen!

Rust

Als Theo Visser opnieuw een goede kaats op Nathaniël Johnson geeft waaruit Huizen een nieuwe corner mag nemen die net als zijn voorgangers helaas geen serieus gevaar op zou leveren, gaan we dan met een wat fletse 0 – 0 de rust in.
Het was vooral JOS/Watergraafsmeer dat het meest op jacht leek naar de openingstreffer. Begrijpelijk natuurlijk, want voor de Amsterdammers telt alleen een overwinning en is het vandaag aanhaken of afhaken.
Huizen verscheen wel een paar keer dreigend voor doelman Schol, maar tot écht handelend optreden wisten we hem daarmee niet te dwingen. Aan de andere kant wisten de mannen van Cor ten Bosch het Pabon ook niet echt lastig te maken met dat optische overwicht.
Op De Toekomst blijkt Ajax inmiddels op een 0 – 1 achterstand te zijn gekomen tegen dat merkwaardig presterende DHSC. 2 – 12 verliezen en nu de titelkandidaat in eigen huis op achterstand zetten, het blijft een verrassende ploeg dat DHSC! Dan horen we dat die voorsprong door Ajax weer teniet is gedaan en zo worden we telkens tussen hoop en vrees heen en weer geslingerd. Maar dat DHSC laat toch wel een fel rood waarschuwingslampje knipperen op ons dashboard richting titel! Want volgende week, twee dagen na die bekerfinale die men van Kolping Boys weigerde te verplaatsen, moet ook Huizen daar in Utrecht spitsroeden lopen. We zijn gewaarschuwd voor deze reuzendoder!
Onze reserves wekken vooralsnog niet de indruk straks al meteen aan de aftrap voor de tweede helft te zullen verschijnen, dus Arnold Klein zal wellicht eerst eens proberen wat accenten te verleggen op tactisch gebied. Maar ook Cor ten Bosch heeft nog geen hulptroepen aan de warming-up gestuurd en we maken ons dus op voor twee ongewijzigde ploegen en naar ik hoop toch wel een wat gewijzigd spelbeeld, want dit spelbeeld belooft weinig goeds voor ons geel-groene keurkorps…

Ongewijzigd

Als er al sprake is van tactische aanpassingen, dan laat zich dat nog niet echt op het veld zien. Het is een herhaling van zetten die inderdaad aan een potje schaak doet denken, waarbij de stukken eindeloos heen en weer worden geschoven op het bord. Ik meen (maar ik ben maar een uitermate beperkte schaker) dat er daar zelfs een regel is die na een x-aantal zetten tot een verplichte remise leidt. En heel eerlijk gezegd zou ik het op dit moment bepaald niet betreuren als die voortreffelijk fluitende arbiter John Kraak af zou blazen en de ploegen met deze 0 – 0 naar de kleedkamers zou sturen.
Voetballend worden we niet verwend, maar spannend is het allemaal wel door die gelijke stand. Dan een goed lopende aanval van Huizen die echter ook weer uitgaat als die spreekwoordelijke nachtkaars en JOS/Watergraafsmeer zet vervolgens weer aan richting Pabon. Het spel kabbelt zo heen en weer en lijkt zich maar niet gevaarlijk tot in de wederzijdse strafschopgebieden voort te kunnen zetten.
Terwijl we toekijken hoe Andeloe weer verwoede pogingen doet wat gevaar te stichten, maar door onze defensie robuust wordt verdedigd, horen we dat Ajax inmiddels op 2 – 1 is gekomen. En dan wordt het toch wel zaak om hier te winnen om gelijke tred te houden, want een scenario waarin de titel op de laatste speeldag op De Toekomst zal worden beslist is er niet een waar ik écht naar uitkijk…
Een indraaiende corner van Theo Visser zorgt er dan voor dat doelman Schol zijn handschoenen niet voor niets aan heeft getrokken en behendig tipt de doelman de bal onder de lat vandaan. Even een opleving op de tribune. Onze kinderhand is vandaag gauw gevuld…

Wissels

Dan dienen de eerste wissels zich aan. Drie man gaan er warm lopen, waaronder Tijmen Bakker die zich dan als eerste mag melden bij coach Klein om ieder moment onze gelederen te komen versterken.
Maar eerst moet de bilnaad het nog even ontgelden als uit een corner van Owusu-Ansah Boris Santen de bal in kansrijke positie over kopt.
Ruim een uur gespeeld en we wachten nog steeds op de traditionele ‘uurswissels’. Sebastian van Kammen zet Frank van den Bosch aan het werk die de bal keurig terug legt op Theo Visser. Onze aanvoerder laat een gevaarlijke boogbal los waar doelman Schol zich volledig voor moet strekken om de bal onder de lat vandaan te tikken. De corner wordt geruimd en leidt een counter van JOS/Watergraafsmeer in. Op het middenveld ziet Joshua Lo-Asioe het potentiële gevaar ontstaan en grijpt zijn tegenstander vast: geen enkel risico wordt er genomen en arbiter Kraak kan niet anders dan de gele kaart tevoorschijn te halen. Ook deze beslissing was weer volkomen terecht. Ik zou de arbiter vandaag op geen enkele foute beslissing weten te betrappen.
Dan de eerste wissels. Merkwaardig genoeg niet bij Huizen, maar bij onze gasten. Jurre Duijn komt voor Tim Plemper in het veld. Tijmen Bakker staat nog steeds ongedurig langs de lijn te wachten tot het grote moment daar zal zijn. Het geduld van onze jonge middenvelder/verdediger wordt akelig op de proef gesteld.
Tweeënzeventigste minuut en nog steeds geen actie van Klein… Het heeft wat van een roofdier dat geduldig wacht tot z’n prooi binnen bereik is gekomen.
Een duikeling van Owusu-Ansah na een correcte ingreep van Boterenbrood wordt keurig op waarde beoordeeld door Kraak. Weer een onberispelijke beslissing, want de zwaartekracht had wel héél erg veel aantrekkingskracht op de dartele aanvaller.
Dan verschijnt ook Timo Vos aan de zijlijn om in te gaan vallen…

Tijmen Bakker!

Bakker en Vos komen een kwartier voor tijd dan toch binnen de lijnen. Joshua Lo-Asioe en Frank van den Bosch worden naar de kant gehaald. Dat wekt een beetje verbazing onder de toeschouwers dat twee gekende steunpilaren ‘geslachtofferd’ worden.
Maar Klein zou het gelijk al héél snel aan zijn zijde krijgen, want nauwelijks een minuut in het veld jaagt Bakker uitstekend door op de wat dralende centrale verdediger Joël Amakodo en ontfutselt hem rand strafschopgebied de bal en draait zich meteen knap vrij. Oog in oog met doelman Schol blijft Bakker kalm als een volleerd spits en met de paniek klotsend achter de ogen moet de wanhopig uitvallende Schol zijn meerdere erkennen in de perfecte schuiver waarmee Bakker de 1 – 0 op het scorebord jaagt. De opluchting giert als een orkaan over de Wolfskamer en moet tot in de Oostermeent hoorbaar zijn geweest!
Natuurlijk grijp Ten Bosch in en brengt twee wissels: Ayrton Dol en Hanne Hagary nemen de plekken van Ruben van Dam en Martin Campbell in. En weer slaat Huizen meteen toe na deze wissels: opnieuw breekt Theo Visser door de defensie en waar menig spits voor eigen succes zou zijn gegaan, houdt onze aanvoerder oog voor Bakker die opnieuw gretig aan de andere kant van het strafschopgebied verschijnt. De hoek is moeilijk, maar Bakker betoont zich opnieuw een ‘killer’ en legt de bal voor de tweede maal onberispelijk binnen! 2 – 0 En daarmee lijkt het pleit beslecht en de voorspelling van Fred Lamme perfect uit te komen. Overmoedig riep Fred me deze uitslag  voor aanvang toe, waarop ik aangaf met de helft al tevreden te zijn. Alleen nog een blauwe jurk en Fredje kan zo op als waarzegster! En trouwens nog bedankt voor het redden van mijn vergeten tasje. Fijn dat je zo op je medemens kunt vertrouwen!

Gelopen

Natuurlijk legt JOS/Watergraafsmeer het moede hoofd nog niet in de schoot. Een tegentreffer zou de wedstrijd nog een ongemeen spannend slot kunnen bezorgen. Vijf minuten voor het het verstrijken van de officiële speeltijd spat een kopbal van Max Versteeg  via de vingertoppen van Olivier Pabon nog op de lat en heeft Pabon dat engeltje op de schouder. En dat engeltje heet Tim Boterenbrood want hij is het die de inzet na de rebound van de doellijn kopt! Twee oogjes in één naald en Huizen wist ze beide te vinden!
Tijmen Bakker heeft dan zelfs een hattrick op de pantoffel als de bal lekker naar beneden valt en Tijmen zich niet bedenkt en hard uithaalt. Helaas, het werd niet allemáál goud wat onze jonge held aanraakte.
Na een opnieuw weer heerlijke passeerbeweging zo vlak voor de tribune en een al even heerlijke crosspass van Theo Visser laat ook Timo Vos zich nog even gelden als een striemende diagonale pegel met de nodige moeite door doelman Schol moet worden verwerkt. Ik had het ‘De Vossenator’ zo gegund weer eens met zo’n heerlijke knal te scoren. Timo Vos heeft een geweldig schot dat hij naar mijn smaak wat teveel door zijn bescheiden aard laat ondersneeuwen. Ik mag hem gewoon zo graag zien uithalen! Dat moét een gegeven moment zonder meer successen op gaan leveren…
Op de valreep nog even een actie en uitbraak van de eveneens ingevallen Justen Kuiper. Hij lijkt op weg naar Schol, maar Versteeg gaat op volle snelheid met hem mee. Kuiper ziet geen kans meer te doen dan een ‘blinde bal’ richting niemandsland. Daar had ik toch wel iets meer van verwacht van dit dit brutaaltje…
Dan blaast arbiter Kraak de drie punten in de boeken en gaat de belangstelling meteen uit naar de stand op De Toekomst. Gejuich als blijkt dat DHSC toch weer op gelijke hoogte met Ajax is gekomen. Ik sta al druk in gesprek met Theo Visser als een orkaan van gejuich losbarst als DHSC in de extra tijd zelfs de winnende tegen Ajax heeft gemaakt! Huizen staat daarmee zeven(!) punten los, heeft JOS/Watergraafsmeer op een onoverbrugbare achterstand gezet en lijkt nu de titel gewoon voor het grijpen te hebben!

Arnold Klein

“Het was een schaakspel,” concludeer richting Arnold Klein als ik hem van zijn charmante vriendin Irene heb losgepeuterd.
“Euhhh, jazeker!” Beaamt Klein volmondig. “Laat ik zo zeggen: ik was na B.O.L. nogal ontevreden over de manier van spelen tegen een systeem dat zowel B.O.L. als JOS/Watergraafsmeer hanteren. In de eerste klasse konden we daar gewoon doorheen spelen omdat we gewoon beter dan de tegenstander waren, maar nu in de vierde divisie is dat een stuk lastiger. Daarom heb ik het vandaag wat anders neergezet en wat anders laten spelen. Dinsdag en donderdag hebben we met alle jongens op deze speelwijze getraind en ik moet de mannen een compliment geven voor de manier waarop ze dat ten uitvoer hebben gelegd…”
“Dat verdient zeker een groot compliment want ze moesten een totaal ander systeem voetbal spelen dan ze gewend waren, vier-vijf-één of zo?”
“Ja het was een veredeld vijf-vier-één, dat klopt. We hebben een rechtsbuiten op moeten offeren voor een extra man op het middenveld. Daardoor heb je dan wel wat minder mensen in aanvallend opzicht voorin lopen en dus wat minde creëert, maar de drie mannen die achter de spits liepen die hadden weer heel veel vrijheid, dynamiek en loopvermogen. Die probeerden we op een bepaalde manier vrij te krijgen en dat lukte de eerste helft maar gedeeltelijk, want de echte vrije man op het middenveld werd maar niet gevonden. Hij was er wel, maar we handelden daarin te traag om hem ook daadwerkelijk te kunnen benutten. We wisten zo echter wel het gevaar van JOS/Watergraafsmeer te neutraliseren. Daardoor werden onze kansen wel beperkt tot één kansje dat Frank liet liggen, terwijl zij er eigenlijk niet één kregen.
De tweede helft werd het eigenlijk inderdaad meer een statische schaakpartij. Twintig minuten voor tijd probeerden we of we de wedstrijd nog onze kant op konden laten kantelen met de twee verse wissels. Die twee brachten een andere energie. Zowel Frank als Joshua hebben alles gegeven. Maar hoog druk zetten kost gewoon veel energie en Tijmen Bakker en Adil Haian vulden dat fantastisch in…”
“Bakker scoorde als een volleerd spits…”
“Ja, ook zijn tweede goal! Theo Visser die hem fantastisch voor hem klaarlegt, maar ook dán zie je hoe hij de rust bewaart en hem feilloos in de hoek legt!
Het dreigde inderdaad op een typische 0 – 0 wedstrijd af te gaan. Door deze speelwijze geef je de tegenstander iets meer balbezit en moesten wij gevaarlijk worden in de omschakeling. Daar moeten we geduldig op wachten. Dat deden zij ook en dat maakte het voor de toeschouwers bepaald geen aantrekkelijke wedstrijd om naar te kijken. Voor ons als technische staf was het een tactisch steekspel. We hebben met z’n drieën gepuzzeld hoe we het neer zouden gaan zetten, wie we er uit moesten gaan halen, en dat bracht ons uiteindelijk de overwinning…
JOS/Watergraafsmeer is gewoon een goede ploeg met veel snelheid, maar uiteindelijk maken zij wel de fout en wij niet… AFC’34 was een concurrent waar we mee hebben afgerekend en dit was ook een concurrent…”
“Je hebt het héél lang afgehouden, maar mogen we het nu dan eindelijk toch over die titel hebben?”
“Ja, nee, ja, in de winterstop hebben we eigenlijk al intern afgesproken dat aangezien we van Ajax overtuigend wonnen en de teamgeest goed was, dat we dan zouden proberen zoveel mogelijk wedstrijden naar ons toe te trekken. Als dat lukt dan kom je uiteindelijk op de nummer één plek uit. Leuk dat je daar als elftal dan staat, maar je ‘hebt’ nog niks! We hebben alles in eigen hand en we kunnen alles winnen, maar ook alles nog steeds verliezen, maar als we deze scherpte weten te behouden… Eerst maar die volgende hobbel die Kolping Boys heet. Helaas wilden zij niet meewerken om de wedstrijd één of twee dagen naar voren te halen en spelen we dus donderdag en zaterdag. Aan ons als staf de schone taak hoe daarmee om te gaan…”
“Kan je nog om Tijmen Bakker heen?”
“Uiteraard! Ik kan om iedereen heen! Vandaag zaten er wel meer op de bank die hadden kunnen spelen. Natuurlijk heb je wel een zekere basiself in je hoofd, wie ik ook opstel, het is altijd teleurstellend voor een andere speler die ik dan passeer. Het is dan zaak dat de spelers die vanaf de bank beginnen er ook ‘staan’ en daar kan ik alleen maar tevreden over zijn. Ik denk dat dat de grote kracht van deze selectie is!”

Tijmen Bakker

“Wat een invalbeurt! Daar dróóm je alleen maar van!” hijg ik opgewonden tegen onze jonge held die zojuist volkomen terecht tot Man-of-the-Match is uitgeroepen.
“Zóóó! Zeg dat wel, ja! Ik denk dat ik inderdaad net een minuut in het veld stond. Ik moest van de trainer ‘hoog druk zetten’ en die verdediger twijfelde heel lang en ik pakte hem de bal af. De bal lag meteen goed eigenlijk en dan gewoon de hoek kiezen en scoren!”
“Maar dit was wel een hele koele spitsengoal, zo maken alleen grote spitsen ze!”
“Ja, ik deed het wel met volle overtuiging. Eerst even kijken waar die keeper stond. Die stond iets meer naar links, dus rechts lag helemaal open, dus was het een kwestie van rustig blijven en binnenkantje voet binnen leggen…”
“Dat was ‘Kat in het ‘Bakkie’!” refereer ik aan Tijmens bijnaam, maar die woordgrap ontging hem in de euforie van het moment even.
“Ja, dat brak meteen die wedstrijd open, een belangrijke goal wel, dus…” vervolgt hij serieus.
“Die tweede zat er toch ook wel lekker in, hoor! Ook een echte spitsengoal!”
“Theo Visser kreeg de bal en ik bleef daar op rechts wat hangen. Ik zat te wachten op hem en had alle tijd waardoor ik hem zelfs nog kon aannemen. Een schitterende pass van Theo Visser. Ik had ‘m zo binnen kunnen lopen, maar ik dacht: ‘Ik neem ‘m aan!’ want ik had zoveel ruimte en wederom was het een kwestie van rustig kijken en binnen schieten!”
“Voor een verdediger blijf je toch wel heel erg akelig koeltjes voor de goal! Je hebt er nou toch al aardig wat in liggen even zo vrolijk…”
“Ja, drie in de beker en drie in de competitie, volgens mij. Voor mij is dat zeker lekker, maar die drie punten zijn het belangrijkste voor het team. Maar dit was wel héél erg lekker: twee goals in nog geen tien minuten denk ik… Het is inderdaad wel vaak ‘raak’ als ik er in kom, ik denk dat het rendement momenteel wel erg hoog is, haha!”
“Ze zeggen wel eens dat een speler op de deur klopt, maar dit is gewoon een roffel!”
“Haha, ja, misschien wel, ja. Maar goed: als je op de bank begint, dan moet je gewoon laten zien wat je in huis hebt als je in mag vallen. En ik denk dat ik dat vandaag goed heb laten zien.”
“Wat was het eerste dat je moeder tegen je zei?”
“Oeps, ja, ik liep er langs, ik liep haar zo voorbij! Da’s heel erg eigenlijk, dus bij deze nog sorry daarvoor, mam! Ja ze zijn ongelofelijk trots op me natuurlijk en mijn opa ook, die werd zelfs een beetje emotioneel, dus allemaal heel erg trots!”

Theo Visser

“Ik heb van de week een column geschreven over de architect van een team, de ‘dirigent’. Jij was vandaag die man met dat stokje voor Huizen! Je strooide met prachtige passes en met name die laatste… En dat terwijl je emotioneel wellicht best toe was aan zelf scoren…”
“Dank je wel! Maar nee, we doen het met het team! Het team moest gewoon een goal hebben en dan gaat het er niet om wie ‘m maakt. Die tweede gaf ons zoveel ‘lucht’ en je ziet dat hard werken daarmee wordt beloond…”
“Toch vind ik dat wel een toonbeeld van karakter, hoor!”
“Nou ja, dank je wel. Ik heb dit seizoen inderdaad meer assists dan doelpunten gemaakt, volgens mij nummer zestien al dit seizoen. De goals gaan weliswaar wat minder, maar zolang de assists er bovenuit blijven steken vind ik dat geen probleem.”
“Je spleet die defensie vaak met schitterende passes waar we helaas veel te weinig mee deden…”
“Ja, ik had vooraf wel wat twijfel omdat ik nog wat last van die blessure had. Ik voel het nu ook nog wel iets en ik heb met pijnstillers gespeeld. Ik had met de trainer afgesproken dat ik gewoon zou starten en dan maar zien waar het schip zou stranden. Ik ben heel blij dat ik weer wat bij heb kunnen dragen, want het is heel frustrerend om aan de kant te moeten zitten. En dan heb ik dat maar twee weken gehad, sommige jongens zijn er nog veel langer uit. Maar goed, ik ben blij dat het weer goed voelde aan de bal.
Ik ben heel blij voor ons ‘Goudhaantje’ Tijmen Bakker, het is zo leuk voor hem ook, afkomstig uit onze eigen jeugd, invallen en dan twee beslissende goals maken, dat is zo ‘vet’ voor die jongen!”
“DHSC, SJC en Ajax nog. Welke voorzie jij als moeilijkste?“
“Ik denk dat DHSC de grootste drempel vormt. Uit op een grasveld en donderdag die bekerfinale nog in de benen. Dat wordt hard knokken, dat win je echt niet ‘zomaar’. We hebben ook thuis van ze verloren, al was dat wel een hele slechte wedstrijd van onze kant, maar goed dan toch.
Maar wat ik vier weken gelden al aangaf: elke wedstrijd wordt een finale! We hebben het nu helemaal in eigen hand en dan maakt het dus niet uit wie onze tegenstander is, we zullen er gewoon voor moeten knokken! Dan belonen we onszelf gewoon en dan hebben we het dus niet meer over ‘geluk’!”
Dan barst er een luid vreugdegehuil los in de catacomben als het nieuws doorsijpelt dat Ajax heeft verloren van DHSC.
“Ja, je ziet het: dat is wel gewoon het kampioensgeluk,” besluit Theo nuchter…

John Kraak

Gekscherend noem ik onze leidsman Man-of-the-Match.
“Ok, dank u wel,” klinkt het bescheiden. “ Ik denk dat het ook wel wat te maken had met het feit dat de twee teams beide wat voorzichtig waren naar elkaar toe. Er ontstonden weinig uitgespeelde kansen, dus dan heb je niet veel nodig om uit te blinken in een wedstrijd, haha! Maar ik denk dat jullie nummer 19 Man-of-the-Match zou moeten zijn!”
“Die werd het dan uiteindelijk ook, maar dit was toch een wedstrijd vol belangen, voor JOS/Watergraafsmeer was het aanhaken of afhaken, merkte u dat tijdens de wedstrijd ook?”
“Ja hoor, ik merkte in het veld ook wel wat gezonde spanning onder de spelers, vooral bij Huizen erg veel coaching van elkaar, dat ze weer achter de bal moesten terugkomen en meer van dat soort aanwijzingen…”
“Ondanks de belangen toch maar één gele kaart, overigens wel een volkomen terechte…”
“Ja, dat klopt, er was heel veel wederzijds respect onderling. Die speler van jullie (Joshua Lo-Asioe, red.) wist het zelf al meteen dat ie ‘m zou gaan krijgen en deed er dan ook totaal niet moeilijk over.”

Martin Campbell

Even zoeken na afloop. Als de mannen van JOS/Watergraafsmeer na afloop op de bus staan te wachten zoek ik de voormalig speler van onze buren op. Ik kende hem niet persoonlijk en heb dan ook wat moeite met hem te vinden. Gekscherend wijzen zijn maten steeds een ander aan, maar dan helpt één van de jongens me dan toch uit de brand en brengt me naar Campbell die even verderop staat…
“Komende van De Zuidvogels moet het dubbel frustrerend voor je zijn geweest dat Huizen je wederom het nakijken geeft….”
“Haha, ja dat klopt inderdaad! Ik keek heel erg naar deze wedstrijd uit, ook vanwege mijn verleden met Zuidvogels. Ik ken nu de meeste spelers van Huizen inmiddels ook wel. Voor mij betekende het dus inderdaad veel om hier te winnen. Maar ja, Huizen stond gewoon goed achterin waardoor wij weinig tot geen kansen konden creëren. Daar hebben we ook de wedstrijd op verloren. Bij ons kwam de aansluiting iets te traag, waardoor ik mezelf ook niet echt vrij kon spelen. Ik kwam vaak op een eilandje te staan omringd door Huizers en dan wordt het gewoon heel lastig.
Het leek een 0 – 0 wedstrijd te worden tot onze aanvoerder de bal naar Joël (Amakodo, red.) passte. Die twijfelde wat hij moest doen en maakte de verkeerde keuze. Dat was het breekpunt in de wedstrijd. We probeerden onszelf nog wel op te rapen en te gaan voor de 1 – 1, maar het mocht niet baten, ze maakten de 2 – 0 en daar kwamen we niet meer doorheen omdat ze met het hele team de boel op slot gooiden.
Het leek wel of we wat nerveus waren vandaag. We wisten dat het erop of eronder was. Ik denk dat we daardoor wat steekjes hebben laten vallen en onze kansen niet volledig hebben kunnen uitspelen.”
“In Amsterdam hebben we met 2 – 1 van jullie verloren en dat was een van de weinige keren dat ik het puntverlies volkomen terecht vond…”
“Precies, dat was op ons eigen sportpark, we kennen het veld natuurlijk het beste en het regende pijpenstelen en daar hebben we toen uitstekend gebruik gemaakt. We zetten toen ook veel beter druk dan hier vandaag. Vandaag was Huizen gewoon beter en hebben we eigenlijk toch wel terecht verloren… Jullie maakten geen fouten, wij wel, en die werden dus afgestraft…”
“Waar speel je volgend seizoen? Ik hoorde wat geruchten?”
“Gewoon hier bij JOS/Watergraafsmeer! Er waren wel wat mogelijkheden van andere clubs, maar ik blijf gewoon lekker hier voetballen!”