Weerzien met een oude bekende

De halve finale van de beker bracht ons weer naar De Bilt. Een ploeg waar we in het nabije verleden al regelmatig tegen uitkwamen. ‘n Stugge ploeg: je kon er lastig van winnen, maar je hoefde er eigenlijk nooit van te verliezen. Vandaag dus een weerzien in het kader van de districtsbeker. Nou was ik sowieso al geen liefhebber van die wedstrijden op regenachtige doordeweekse avonden tegen tegenstanders die tegen jou ‘wel eens even wat zullen gaan laten zien’, maar vandaag ga ik helemaal met een dubbel gevoel richting De Bilt. Winnen betekent immers een ferm dilemma aangezien de finale die dan volgt volgens onze genieën van de KNVB maar eventjes twee(!) dagen voor het cruciale treffen met DHSC gespeeld zou moeten worden. En dat in een fase van het seizoen waarin al het uiterste van amateurs wordt gevraagd en veel ploegen op hun tandvlees lopen. Daarbij is Huizen momenteel nog volop in de race voor de titel en lijkt me dat toch echt prioriteit nummer één voor alles dat een groen-geel hart heeft!
In de pers opperde coach Klein al dan maar eventjes op het veld te gaan staan en dan na een minuut weer naar de kleedkamers te vertrekken. Persoonlijk vind ik dat geen optie: er zijn toch heel wat mensen druk met zo’n wedstrijd, vrijwilligers, publiek. Die kan je gewoon niet afschepen met één minuut. Stuur dan liever de A1 of de Onder23. Maar wat dan aan te vangen met deze wedstrijd? Voorzichtigjes de wedstrijd verliezen en zo die krankzinnig geplande finale te ontlopen? Maar dan doorbreek je toch een beetje de goede ‘flow’ waar Huizen momenteel in zit. Daarbij zit in ‘op halve kracht’ spelen altijd extra gevaar voor blessures. Maar ook hangt de geur van een kampioenschap al enige weken om onze mannen heen en dat gevoel wil je natuurlijk niet te grabbel gooien door hier opzettelijk te verliezen. Het zijn wat overwegingen waar ik mee worstel als ik wacht op het moment waarop het tijd wordt naar De Bilt af te reizen. Ik word er niet echt vrolijk van, kan ik u melden: het is een duivels dilemma waar Klein zich voor geplaatst moet zien.

Drukte

Het is een drukte van belang en ik kan nog maar ternauwernood mijn auto kwijt op de toch redelijk ruim bemeten parkeerplaats. De kantine van De Bilt gonst al van de bedrijvigheid en het is er al knap druk. Gezellige kantine trouwens. Je moet er van houden, maar ik vind het wel wat hebben zo’n kruising tussen een bruine kroeg en een Ierse pub. Her en der worden door de jeugd ‘klappers’ gevouwen. Het organisatiecomité is druk geweest en een en ander wordt bedrijvig voor het nageslacht vastgelegd door een cameraman.
Als ik me gemeld heb in de bestuurskamer en voorzien ben van een prima bakje koffie, vertelt een van de aanwezige bestuursleden dat hem ook de bedrijvigheid verbaasde: “Zie ik ineens zo’n standaard voor de wedstrijdbal verschijnen, nog nooit gezien hier! En ook die klappers, waar die nou ineens weer vandaan kwamen…” verkondigt hij trots glunderend.
Het is de vraag met welke spelers Huizen de strijd aan zal gaan binden. Gooit Klein bij voorbaat al de handdoek of gaat hij toch gewoon voor de zege? Op de een of andere manier zie ik Klein gewoon niet in staat tot het eerste en dat wordt bevestigd door de opstelling die ik onder embargo aangereikt krijg. Geen Visser, geen Lo-Asioe, Helms, Vos en Johnson beginnen vanaf de bank. Een alles behalve ‘uitgeklede’ opstelling dus. Natuurlijk houdt Klein die eerste twee mannen graag even de luwte na hun blessures en is er mooi gelegenheid om spelers die wat minder aan spelen toekwamen dit seizoen weer eens wat minuten te laten maken in een wedstrijd die er toe doet. Maar er staat dus een nog alleszins representatief elftal op het formulier met Kogeldans, Van Kammen, Kuiper, Van der Veldt op die openvallende plekken.

Tribune

De Bilt heeft een bescheiden tribune die gelet op het regenachtige weer een half uur voor aanvang eigenlijk al tot de nok toe vol zit. Een gedeelte is met rood-wit lint afgezet, maar daar trekt men zich als de overige plaatsen bezet zijn geraakt niets van aan. Doodgemoedereerd worden de plekken ingenomen. Geen mens die daar verder wat van zegt.
Het is krap en we zitten schouder aan schouder. Voor me zit een jongeman die om de twintig seconden zijn telefoon uit zijn jaszak haalt en weer terug stopt waarbij mijn knie en zijn elleboog elkaar lelijk in de weg zitten. Morgen een dikke knie, denk ik. Naast me zit een nerveuze man die heftig met zijn been wiebelt en daarmee de hele rij stoeltjes aan het wiebelen brengt. Niet écht prettig als je wilt schrijven, maar het heeft ook wel iets gemoedelijks en feestelijks. Inmiddels groeit ook de rand publiek om het veld dicht. Ik schat dat de Biltenaren zeker een 1500 man op bezoek hadden. Geen entree en dat is duidelijk een gemiste kans voor de Biltse penningmeester. Maar ik vermoed dat de kantine-inkomsten dat ruimschoots goed zullen gaan maken.
Op het veld een rij Huizer jeugdspelertjes die met Huizenvlaggen een erehaag voor de spelers vormen. Het duurt even voor de mannen uit de catacomben verschijnen en de mannetjes op het veld hebben zo ongeveer een paar kieuwen ontwikkeld. Maar dan barst het ook los: achter een van de doelen spat het vuurwerk de lucht in. Kosten noch moeite zijn gespaard en een dikke rookwalm hangt over het veld. Weer even wachten dus, maar dan gaat het dan eindelijk los.
Mijn excuses voor de lange intro, maar er was ook zoveel te beschrijven over deze feestelijke avond…

Overwicht

Huizen opent sterk. Het zet de thuisploeg meteen vast op eigen helft en met name Hidde van der Veldt is zijn tegenstander Jonas Delen op snelheid veruit de baas. Maar Delen is wel een uitermate sluwe en ervaren speler die zijn gebrek aan snelheid slim weet te compenseren, maar enkele gevaarlijke situaties zou het wel opleveren. Als de rook wat is opgetrokken en we af mogen trappen van arbiter Frank Meeuwenoord, stuift Hidde er in de eerste minuut langs als de TGV. Helaas kiest Hidde voor een strakke voorzet in plaats van een harde pegel in de korte hoek en daar is de geschrokken defensie van de Biltenaren op bedacht en weet redding te brengen.
Met wat drastischer middelen wordt vier minuten later een volgende poging van Hidde dan gestuit en mag Sebastian van Kammen, die aan zijn tweede jeugd bezig lijkt, een vrije trap nemen. De bal komt goed voor en bij de tweede paal is daar de rosse kuif van Dennis Lamme die de bal genadeloos binnen knikt. 0 – 1? Helaas: de arbitrage heeft in de drukte iets gezien dat niet door de beugel kon en de goal wordt afgekeurd.
Weer Van der Veldt op avontuur, deze keer levert het via Jonas Delen een corner op die bijna binnen zeilt. De bal wordt geruimd en Justen Kuiper besluit deze aanval met een harde schuiver die helaas een tikkeltje richting mist. Een volgende aanval via Van der Veldt levert opnieuw een strakke voorzet op die bij de eerste paal maar rakelings aan spits Adil Haian voorbij gaat en zo een prooi vormt voor doelman Menno Vink. Huizen blaft, maar het lukt niet om te bijten…

Kentering

Na dat hectische eerste kwartier waarin Huizen eigenlijk had moeten profiteren van de desorganisatie die onze snelle voorwaartsen teweeg brachten bij de thuisploeg, richt De Bilt zich voetballend wat op en komt nu zelf ook meer aan voetballen toe. Met name de snelle Youness Akhiat is aan de bal dreigend zat. Uit de draai heeft Akhiat een splijtende pass in huis op Tycho de Wit die daarmee vrij voor doelman Olivier Pabon op mag duiken. Zijn inzet is gelukkig geruststellend slap en Pabon kan de bal simpel oprapen.
Dan wil Tim Boterenbrood in vliegende vaart een crosspass over het middenveld onderscheppen. Hij vliegt echter onder de bal door en biedt zo Akhiat vrije doorgang. Pabon weet de schuiver half te keren en dan is de rebound voor De Wit die van dichtbij de openingstreffer lijkt te scoren. Maar ook hier steekt de arbitrage een stokje voor en Huizen mag de handjes dichtknijpen.
Snelheid blijft het gevaarlijkste wapen van Huizen en dat zien we als Frank van den Bosch ‘full-speed’ op avontuur trekt. Twee, drie tegenstanders laat hij zijn hielen zien en stuift het strafschopgebied binnen. Daar ontmoet hij Milan Agterberg die met een prachtige en niets ontziende sliding een einde maakt aan de dartele avonturen van onze nijvere Horzel.

Evenwicht

De wedstrijd is zo toch in een soort evenwicht terecht gekomen. Beide partijen zoeken de aanval wel, maar blijven vooral op hun hoede voor de tegenstoten van de ander. Justen Kuiper sleept een corner uit het vuur na een goede actie van Van den Bosch en Kogeldans. Het levert behoudens die fraaie actie verder niets op en met de rust in zicht vaart er iets van berusting door het publiek. Dit gaat geen wedstrijd worden als die andere halve finale waarin Elinkwijk op eigen veld met 0 – 6 op de broek kreeg van Kolping Boys.
Weer even een hartverzakking als Dailey Groenewegen vallend terug probeert te koppen op doelman Pabon. De bal is te kort en Kjeld van der Sanden ziet kans er tussen te springen. Door de regensluiers zien we hoe de bal rakelings voorlangs geschoten wordt. Weer een kansje dat Huizen maar zo op achterstand had kunnen zetten.
Het is ook een fase waarin arbiter Meeuwenoord zich onderscheidt door het goed toepassen van de voordeelregel: eerst zien of een aanval ergens toe gaat leiden en dan alsnog de vrije trap toekennen als dat niet het geval blijkt. Prima ‘scheidsie’, zelfs volgens vader Lamme die over het algemeen toch niet echt veel op heeft met de mannen in het zwart.
Nog één poging van Kuiper die een vallende rebound volop de slof wil nemen, maar doelman Menno Vink betoont zich dan een betrouwbare sluitpost en stopt de bal die over dat gladde natte veld veel snelheid meekreeg.

Rust

En zo gaan we dus doelpuntloos de rust in. Huizen had dat eerste kwartier zaken moeten doen, maar zoals vaker liet het de tegenstander onze kat uit hun boom kijken. Na dat eerste kwartier zagen we toch ook enkele goede mogelijkheden voor de thuisploeg en dat moet toch onze coach ook wat zorgen baren. Dit is zeker geen ‘walk-over’ voor onze mannen en ik ben benieuwd of Klein nog mogelijkheden ziet om het tij in ons voordeel te gaan keren.
Als antwoord op die vraag zie ik kort daarop Tijmen Bakker en Timo Vos aan een warming-up beginnen…

Tjakka!

Het beginsignaal van arbiter Meeuwenoord galmt nog over sportpark Weltevreden als Timo Vos die Hidde van der Veldt heeft afgelost er als een speer vandoor gaat. Ik kan me de verbijstering van die arme Jonas Delen voorstellen die net geconstateerd had dat die snelle Van der Veldt er niet meer bij was en zich nu geconfronteerd ziet met een nieuwe verse tegenstander die eigenlijk net zo snel is. En voor Delen het door heeft is daar al meteen voorzet die bij de eerste paal vallend door Justen Kuiper ingezet wordt. Via een been van een verdediger krijgt de bal een rare curve en dwarrelt zo de bovenhoek in over de kansloze Menno Vink. De ban is gebroken, 0 – 1 en Huizen neemt de leiding met een doelpunt dat voor de thuisploeg als een mokerslag moet zijn aangekomen. Coach Titaley net zijn speech gehouden, alles op scherp gezet en Beng! 0 – 1, dat moet aankomen…
Een minuut later zien we Frank van den Bosch die neergaat in de zestien. De uitstekend fluitende arbiter Meeuwenoord had er goed het oog in en oordeelt dat er te weinig aan de hand was voor een strafschop. Ik ben geneigd hem daar gelijk in te geven.
Minuut vierenvijftig en dan zien we Nathaniël Jones en Remco Helms in de warming-up gaan.
Huizen wil doorzetten nu de teerling geworpen is. IJverig weet Frank van den Bosch op pure inzet de bal te heroveren als een aanval stuk dreigt te lopen. Het levert Dennis Lamme een schietkans op, maar ondanks de verzekering van zijn vader dat hij ze vanuit alle standen in alle hoeken weet te leggen mist zijn inzet nu toch de juiste richting. Speelde weer een dijk van een wedstrijd overigens die Dennis. Zeker met het ontbreken van Joshua Lo-Asioe op dat middenveld is de rol van Dennis cruciaal.

Wissels

Het hele uur staat nog net niet op de klok als Helms voor de licht aangeslagen Kogeldans in het veld komt. Akhiat laat maar weer eens een harde schuiver los op dat gladde veld, maar weer is Pabon alert en pakt bekwaam de glibberende bal voor verder onheil aangericht kon worden.
De Bilt coach Titaley brengt dan Kevin Jupijn voor Robin de Kruijff.
Inmiddels heeft een deel van de bezoeker besloten van de tribune een staantribune te maken hetgeen het zicht ergerlijk belemmert. Het halve strafschopgebied gaat schuil achter ruggen en ondanks ettelijke aansporingen te gaan zitten blijft het de rest van de wedstrijd gokken wat er achter die ruggen gebeurt.
Een snelle counter van Timo Vos die uitstekend inviel wordt afgerond met een heerlijke schuiver die via de verre paal helaas naar veiliger oorden weg spat en kort daarop trekt Vos opnieuw aan zijn stutten en zijn uithaalt teistert nu de bovenkant van de lat. In een eerder interview spoorde ik Vos aan meer gebruik te maken van die vreselijke pegel die hij in zijn benen heeft en gelukkig zie ik dat hier dan toch weer even terug. Zou ik dan toch af en toe een beetje serieus worden genomen?
Aan de andere kant pakt Pabon een harde inzet van De Wit. ‘Alles is voor Ollie!’ Een genot om zo’n betrouwbare keeper te hebben.
Dan komt Okan Şahìngöz de inmiddels dol gedraaide Jonas Delen uit zijn lijden verlossen. Mistroostig begint de ervaren verdediger een lange tocht van de andere kant van het veld terug naar de dug-out. Het viel hem zichtbaar zwaar.
Frank van den Bosch zet er dan nog maar een keer de turbo op: als ware hij Max Verstappen stuift hij het hele veld over, half De Bilt in pure ontreddering achterlatend. Het levert helaas slechts een achterbal en kramp voor onze jonge held op, maar het was een actie die bepaald een beter lot verdiende.
Ook Thomas Kamstra en Nathaniël Johnson worden dan de wei in gestuurd voor Van den Bosch en Boterenbrood.

Slotfase

Natuurlijk weigert De Bilt zich neer te leggen bij die wankele achterstand. Eén verdwaalde bal, één slippertje bij Huizen achterin en de weg naar de finale ligt weer vol open voor de mannen van Titaley. De thuisploeg dringt wat aan, zonder dat het overigens écht een vuist weet te maken. Een bal die voor de voeten caramboleert van Akhiat lijkt tot een kans te kunnen uitgroeien, maar Akhiat besluit niet voor eigen succes te gaan en geeft voor. Daar staat echter de minst gepasseerde defensie van de vierde divisie A paraat en de voorzet wordt zonder al te veel hoofdbrekens gepareerd.
Tim Elders en Thies Sluijter moeten dan voor de ommekeer gaan zorgen als zij zeven minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd Milan Agterberg en Jelle Vliek komen vervangen. Het mag niet baten…
We schrijven de zesentachtigste minuut als er ergens achter die ruggen iets gebeurt dat in het groen-gele deel van publiek een gejuich doet opstijgen. Ik hoor van omstanders dat Tijmen Bakker gescoord zou hebben voor Huizen. Angstig kijk ik naar de grensrechter aan de overzijde die ik dan nog net wél kan onderscheiden. Geen vlagsignaal… Dit zou maar zo de beslissing kunnen betekenen! En ja hoor: de 0 -2 floept aan op het scorebord en er wordt afgetrapt. En Huizen staat daarmee met anderhalf been in de finale! Nu alleen die laatste minuten nog zonder kleerscheuren zien door te komen, want het kon wel eens aardig gaan spoken als de Biltenaren in die slotminuten nog een aansluitingstreffer zouden weten te produceren.
Pabon pakt stijlvol een afstandsschot en onze defensie geeft opnieuw geen krimp als Kjeld van der Sanden de bal gevaarlijk voorzet. Ondanks een ruim bemeten extra tijd komt Huizen zonder problemen die laatste minuten door en mag het zich dus uiteindelijk tóch bekerfinalist noemen!

Arnold Klein

“Had je ‘m eigenlijk niet liever verloren?” open ik als we een lege kleedkamer hebben gevonden waar we elkaar ook kunnen verstaan. Het had namelijk een elegante manier geweest om die idioot geplande finale te ontlopen en ons te concentreren op de competitie.
“Haha, nee! Als je zover bent en ‘m toch moet spelen, dan wil je ook alles winnen. Ook spelers die wat minder spelen wil ik dan ook daarin minuten gunnen. Vandaar dat we vandaag toch ook wel alles op de winst hebben gezet.
Als wij spelen zoals we het ook moeten spelen, dan kan je het verschil in klassen ook wel zien. Daar hebben we echter niet optimaal gebruik van gemaakt om ze pijn te doen in de eerste helft…”
“Met name het eerste kwartier dacht ik dat we hier simpel naar de finale zouden voetballen…”
“Ja, dat was ook het gevaar van deze wedstrijd! Het eerste kwartier was goed, alleen zakten we daarna te ver weg, wellicht gevoed door de gemakzucht die er toch insluipt als we zien hoe makkelijk we er doorheen komen. Dat zorgt er juist voor dat je een tegenstander weer in de wedstrijd terug laat komen. Dan ben je gewoon niet meer optimaal scherp en die scherpte vond ik met name in het laatste kwartier van de eerste helft ontbreken.”
“Die nummer vier was wel heel geroutineerd, maar was ook wel traag. Daar hadden we toch meer gebruik van kunnen en moeten maken…”
“Ja, als je als ploeg ‘volwassen’ bent, dan moet je dat onderkennen en Hidde constant aanspelen waarna hij de acties moet blijven zoeken. Simpele bal erlangs en er zelf achteraan. Daar hebben we de eerste helft gewoon te weinig gebruik van gemaakt…”
“Is dat ook niet een beetje inherent aan de sfeer die er rond deze halve finale heerste? De ambiance was geweldig! Ik geloof niet dat we al een wedstrijd gespeeld hebben waarbij het echt rond het complete veld zwart van de mensen zag…”
“Ja, het was van tevoren een mooi affiche, volop strijd van een tweede klasser die er alles aan wil doen om die finale te halen. Er was een heerlijke sfeeractie aangekoppeld, de invallende duisternis verhoogt de sfeer ook nog eens, een ideale bekersfeer! Misschien is dat als speler lastig om doorheen te prikken als je niet vaak in wedstrijden met zo’n ambiance hebt geacteerd. Maar je moet dan toch wel zien dat je blijft doen wat wij als team goed kunnen. Dat lieten we dus die eerste helft gewoon teveel na…”
“Maar goed: we staan dus nu in die finale, die waardeloos geplande finale. Ben je nu serieus van plan om na een minuut van het veld te stappen?”
“Nee, ik heb ook in de krant gesteld dat we dat eerst maar eens intern moesten gaan overleggen. Kolping Boys staat er ook goed voor in de competitie, ze spelen óók op zaterdag, dus het lijkt me dat ook zij niet staan te popelen om die wedstrijd op de donderdag te spelen. We proberen dan ook om de wedstrijd naar voren te halen naar de woensdag…”
“Maar goed: je speelt dan toch twee wedstrijden in een week in een fase van de competitie waarin je ploeg piept en kraakt van de pijntjes en blessuretjes…”
“Ja, maar we hebben vandaag ook weer spelers kunnen sparen, he? Wat dat betreft ben ik daar niet zo bang voor. Maar het blijft een kwestie van zorgvuldig met het materiaal omspringen . Ik denk dat JOS/Watergraafsmeer een cruciale wedstrijd gaat worden.”
“Daarom denk ik ook dat het belangrijk is dat we in die ‘flow’ van onoverwinnelijkheid blijven waar we nu in zitten. Hoe moeizaam ook, we halen toch resultaten…”
“Ja, misschien hebben we in het begin wat ‘sprankelender’ voetbal gespeeld. Maar toen hadden we ook alle posities bezet zoals we dat met de TC hadden gepland. Daar moeten we de laatste weken wat meer op improviseren om toch tot een opstelling te komen waarmee we de punten of zoals nu de finale naar ons toe kunnen trekken. En ik vind dat een groot compliment voor de spelers! Dat dan het pijpje leeg is na tachtig minuten volle inzet, dat is dan maar zo, dan moeten andere jongens dat stokje gewoon weer overnemen. En dat lukt tot op heden nog steeds goed. En dat moeten we zien vol te houden tot het einde, want het is allemaal leuk hoe en waar we nu staan, maar we hebben nog helemaal niks! We kunnen nog overal naast gaan grijpen als we niet oppassen. Dus dat moeten we goed in ons achterhoofd houden en in ons voorhoofd houden dat we moeten blijven doen waar we goed in zijn!”

Timo Vos

Met zijn voorzet brak hij feitelijk de ban voor Huizen. Maar daarnaast kan kan hij ook terugzien op een uitstekende invalbeurt.
“Je was beslissend, man!” complimenteer ik hem nog op het veld.
“Ja, een lekkere invalbeurt! De voorzet kwam bij Adil Haian en toen bij Justen Kuiper en die schoot hem binnen!
Ik had inderdaad wel gehoopt dat ik in de basis zou staan, dit zijn gewoon mooie potten om te voetballen. Als je dan op de bank moet beginnen, is dat het enige dat je nog kunt doen en dat is goed invallen!”
“Je knalde er ook nog eentje op de paal en eentje op de lat…”
“Haha, ja ik dacht aan dat ‘verwoestende schot’, haha!”
“Nu nog ‘mikken’!”
“Woehaha! Ja, nu nog mikken! Haha!”

Justen Kuiper

De omroeper van dienst kende Huizens eerste goal toe aan Frank van den Bosch. Niet zo onbegrijpelijk, want qua uitstraling en postuur zijn de overeenkomsten tussen Justen en Frank zeker aanwezig.
“Jij scoorde toch?” verifieer ik even snel als ik Justen bij het verlaten van het veld even aanschiet.
“Ja! Dat neem ik hem wel kwalijk, he!” lacht onze jonge talent. “Het was net na de rust en ik kreeg de voorzet van Timo Vos, een geweldige bal want ik hoefde hem alleen nog maar in te tikken. Ik werd geduwd en ging neer terwijl ik die bal speelde. Ik zag hem er niet eens zelf in gaan, maar ik hoorde iedereen juichen en ik dacht ‘YES! Hij zit!’ – en dat is het belangrijkste!”

Tijmen Bakker

De tweede goal had ik dus niet gezien door de menigte die opveerde toen de bal het strafschop gebied in ging.
“Kun je mij die tweede goal eens even beschrijven? Ik heb hem namelijk helemaal niet kunnen zien door alle mensen die voor mijn neus stonden…” vraag ik de glunderende Tijmen.
“Ja, het was een lange bal van Remco Helms. Die viel een beetje in de kluts en ik probeerde eerst een omhaal. Die mislukte en ik stond snel op en schoot hem onder die keeper door met mijn linkerbeen….”
“Weer een nuttige invalbeurt, dus!” stel ik vast.
“Zeker! Het ging eigenlijk vanaf minuut één al lekker met die bal van Vos waar die goal uit kwam. Dat was ook de opdracht: hard werken en potten breken en dat lukte dus vrij aardig!”
“Ik ben blij dat het lekker gaat met je, want alle talenten die ik interview voor die serie over de aanstormende talenten die lijken aan hun stutten te trekken…”
“Ja, maar we kloppen wel aan de deur. Da’s alleen maar goed toch, zo’n brede selectie? Ik denk dat dat wel onze kracht is dit seizoen. Maar we gaan uiteraard voor het hoogst haalbare!
Nu de finale tegen Kolping Boys, dat wordt ook een lastige pot. Maar als we gewoon werken zoals vandaag, dan moet het denk ik toch wel goed kunnen komen…”