Angstgegner

We moeten tot 2010 terug in de geschiedenis voor we onze laatste zege tegen Ter Leede kunnen noteren. 2 – 0 werd het destijds met goals van Aramez Poepon en Omar limon, daarna louter gelijke spelen (2) en nederlagen (4) waarvan een 0 – 5 in de nacompetitie van seizoen 2011/2012 wellicht nog de pijnlijkste was. Een ‘Angstgegner’ noemde Arnold Klein het al eens in de aanloop naar deze wedstrijd. Na een wisselvallig verlopen oefencampagne bestijg ik dan ook niet echt blakend van het zelfvertrouwen mijn stalen ros op weg naar de Wolfskamer.
Ter Leede degradeerde vorig seizoen uit de derde divisie en blijkens een artikel dat mij onder ogen kwam, zag trainer Niek Oosterlee een deel van zijn selectie daarmee verdampen en waarschuwde de eigen aanhang in de lokale pers voor al te groot optimisme. Maar ja: dat kan natuurlijk ook zandstrooierij in de Huizer ogen geweest kunnen zijn. Je weet maar nooit…

Arnold Klein treedt deze gevreesde tegenstander tegemoet met Pabon in de goal, daarvoor Kogeldans, Groenewegen, Jeroen Lamme en Tristen Kroeze. Daarvoor een middenrif met Dennis lamme die net op tijd hersteld lijkt van zijn blessure die hij tegen GVVV opliep, Joshua Lo-Asioe en captain Theo Visser. Voor de aanvalslinie viel de keuze op Vos, Kozjak en Van den Bosch, al leidt die laatste veelal een ‘zwervend bestaan’ in het veld. Dat levert een bank op met Van Dompzelaar, Johnson, Van der Veldt, Van Kammen, Kamstra en Schipper.
Zo’n eerste competitiewedstrijd van het seizoen heeft altijd iets van een derby: het heeft gewoon een extra lading, want niemand wil het seizoen met een nederlaag beginnen, iedereen is nog vol vertrouwen en strijdlust, titels en periodes zijn bij lange na nog niet uit het zicht verdwenen. 100% passie en strijdlust derhalve.
En daar zijn ze weer: ‘De Omaatjes’. Eerst de een, later wordt ook nummer twee aan de arm van een beeldschone jongedame de trappen van de tribune op geholpen. Geweldig dat ze er weer zijn!
Een regenbuitje maakt het veld lekker snel als de wedstrijd te beginnen staat. Geen pupillen van de week deze keer en ook de publieke belangstelling houdt niet over ondanks de speciale wedstrijd die zo’n première toch is.

Lekker!

Beide ploegen zijn in de openingsfase aan elkaar gewaagd, al is het Huizen dat meteen na drie minuten al een reuzengrote kans laat liggen als Sergio Kozjak uit de kluts een schitterende aanval weet op te zetten die via de gretig opstomende Kroeze prachtig wordt voor gegeven. Aan de andere kant van het strafschopgebied bedenkt onze captain zich niet en neemt de bal vol op de pantoffel. Ik veer al overeind als ik het net zie bewegen, maar helaas: dat betrof slechts het zijnet en nog aan de verkeerde kant ook. Teleurgesteld zak ik weer achter mijn schrijftafeltje terug. Jammer, maar het is wel hoopvol dát we deze kans al wisten te creëren.
Een minuut later moet Ter Leede doelman Daan Prins in volle sprint naar de zijlijn om daar een doorbraak van Kozjak te beletten. De doelman wint het sprintduel en voorkomt zo een vroege treffer. Maar Huizen zit lekker in de wedstijd in deze openingsfase.
Het regenbuitje is inmiddels aangezwollen tot een heftige plensbui en doorweekt de mannen op het veld en een ieder die geen goed heenkomen wist te zoeken.

Evenwicht

En dan lijkt Ter Leede langzaam maar zeker toch grip te krijgen op het snelle aanvalswerk van Huizen. Jeroen Lamme moet zelfs even handelend optreden op een voorzet van Marc de Kruijs want Ter Leede komt nu zelf ook aan aanvallen toe. Het is opnieuw Jeroen Lamme die zich achterin onderscheidt als hij een goed blok zet wanneer Oscar Minnaard snode plannen in onze zestien ten toon spreidt nadat hij twee keer zijn directe tegenstander te slim af was.
De aanvalspogingen gaan nu over en weer waarbij de wederzijdse defensies vooralsnog de zaak keurig meester blijven.
Weer een goede kans voor Huizen als Kogeldans er op snelheid vandoor gaat en goed voortrekt. Recht voor de goal duikt Joshua Lo-Asioe letterlijk op. Doelman Prins onderkent het gevaar en met een fraaie snoekduik tipt hij de bal over de gretig op de naar de bal toe duikende Lo-Asioe heen.
Even oponthoud als Mike van den Steenhoven zich verstapt lijkt te hebben. Verzorger Ger Oudshoorn voelt, draait en strekt het been van de onfortuinlijke Van den Steenhoven. Gelukkig kan hij verder, al gaat het de eerste minuten bepaald nog niet van harte: trekkebenend voegt hij zich weer bij de Sassenheimer elf.

Overhand

Langzaam maar zeker begint er zich toch iets van een overwicht voor Huizen af te tekenen. De aanvallen zijn dreigender en veelvuldiger dan hetgeen onze gasten op de mat weten te leggen. Er gaat echter aan beide kanten nog veel fout. Zo ook als Boy Tetteroo een pass geeft die zo in de voeten van Frank van den Bosch belandt. Die weet er wel raad mee en stuurt Timo Vos diep. Inmiddels heeft Tetteroo zijn fout getracht te corrigeren door Frank in een houdgreep te nemen en fluit arbiter Teun van der Velden deze kansrijke situatie naar de vergetelheid. Geel voor Tetteroo, maar daar was in dit geval niemand echt blij mee…
Even een ‘bijna foutje’ bij Huizen achterin als Jeroen Lamme niet in de gaten heeft dat doelman Pabon wat ver uit zijn goal staat. Jeroen denkt even terug te koppen en Pabon moet zich flink strekken om te voorkomen dat de bal met een fraaie boog over hem heen valt.
Opnieuw geel, deze keer voor Tim Bloemendaal die de doorbrekende Van den Bosch genadeloos neerlegt. Waar Tetteroo het noch met een beschaafde ‘ippon’ oploste, werd hier zonder blikken of blozen de beenderzaag tevoorschijn gehaald. Geel met een rood randje…

Zonnetje

Inmiddels heeft de plensbui plaats gemaakt voor een voorzichtig zonnetje. Typisch Hollands vakantieweertje dus. Goed verdedigend werk van Kogeldans met de weer sterk opererende Dailey Groenewegen als een magistrale crosspass van Dave Star bij Tim Bloemendaal uitkomt. Alertheid blijft het devies bij Huizen achterin en voorlopig laat de laatste lijn nog geen steekjes vallen. Ook Pabon staat precies op de goede plek als De Kruijs voorgeeft en Tetteroo de bal met een stuit in de handen van onze doelman volleert. Kogeldans onderstreept zijn uitstekende vorm nog maar eens wanneer hij met een heerlijke sliding de bal op Pabon terugspeelt als een wilde bal voorwaarts een doorbraak voor Ter Leede lijkt in te gaan luiden. Het levert hem een open doekje op.

Rust

Huizen doet op zijn zachtst gezegd bepaald niet onder voor Ter Leede. Huizen was een paar keer toch beduidend dichter bij de openingstreffer dan onze gasten uit Sassenheim die onze kersverse eerste doelman Pabon bepaald nog geen zware middag wisten te bezorgen.
Onberekenbare factor in deze wedstrijd is wel de arbitrage. Met name vlaggenist Ruben IJsseldijk zat er in onze tribuneogen een paar keer lelijk naast, maar ook arbiter Van der Velden deed de wenkbrauwen een aantal malen opkrullen.
De reserves onderhouden zich in een gezellig onderonsje met onze voormalige goalie Hensen die maandag aan zijn wereldreis gaat beginnen en vandaag nog even afscheid kwam nemen. Geen van de wissels leek serieus rekening te houden met een entree in de wedstrijd. En heel eerlijk gezegd zag ik ook geen reden voor wissels. Het liep eigenlijk best wel naar wens voor Huizen, al had een goaltje zeker niet misstaan…

Wissel

Bij Ter Leede heeft coach Oosterlee Minnaard onder de douche gezet. Voor hem komt Hidde van den Ende in het veld. Rugnummer 2, hetgeen op een verdedigende wissel duidt, tenminste als rugnummers vandaag de dag nog iets zeggen.
Visser probeert het meteen maar even en ziet zijn inzet recht in de handen van Prins belanden. Diezelfde doelman Prins moet er dan dapper uit als de op volle snelheid liggende Kozjak ineens door de Sassenheimer linies breekt. Beiden bereiken de bal op het zelfde moment. Prins gooit zich dapper voor de aanstormende Kozjak en een botsing is onvermijdelijk. Beide spelers hebben vervolgens even verzorging nodig voor ze verder kunnen. Een vriendschappelijk handje bezegelt deze sportieve clash.
Iets minder sportief is de aanslag die De Kruijs even later voor diezelfde Kozjak in petto heeft. Arbiter Van der Velden bedekt het nog maar even met de mantel der liefde, maar ook hier was een kaart wel op zijn plaats geweest.
Steven Wajer jaagt uit de draai de bal een metertje over de goal van Pabon. Eigenlijk is dit de eerste ‘kans’ die Huizen aan onze gasten liet. Maar er sluipt af en toe wel iets van nonchalance in het spel van onze geel-groene equipe. Er wordt knullig balverlies op het middenveld geleden en dat leidt uiteindelijk via een corner tot een kopballetje van Dave Star dat gelukkig voor ons zowel kracht als richting ontbeert.

Kansen

Hoewel een boeiende wedstrijd om naar te kijken, blijven de kansen toch wat dun gezaaid. Beide defensies blijven recht overeind en weten tot dusver de aanvalspogingen van hun tegenstrevers vrij simpel het hoofd te bieden. Dan krijgt Theo Visser het weer eens op de heupen en op pure wilskracht wringt hij zich tussen twee verdedigers door. Visser behoudt het overzicht en als de halve Sassenheimer defensie zich in zijn richting spoedt, dirigeert hij de bal perfect in de loop van de vrij opstormende Timo Vos. Deze bedenkt zich geen moment en haalt verwoestend uit. Een bal die dan uiteraard wel ergens tussen de palen moet eindigen, zeker met doelman Prins die uit positie was en nog op de weg terug was van zijn poging Visser de doorgang te beletten. Maar helaas… Eigenlijk deed Timo alles goed, maar belandde zijn pegel dus niet tussen die palen. En dan bekruipt je toch weer die angst: Visser eerste helft een bijna soortgelijke situatie die geen treffer opleverde, Lo-Asioe die de bal voor de kruin weggetikt zag, Vos die niet door mocht van de arbitrage, het zal straks toch weer niet?…

Opluchting

We zitten twee minuten na die gemiste kans in gespannen verwachting te kijken wat een scrimmage voor de goal van Prins op zal gaan leveren. De bal wordt rommelig geruimd, valt een metertje buiten de zestien voor de voeten van de gretig aansluitende Tristen Kroeze die de bal een hijs geeft in de mêlee voor de neus van Prins. En in die mêlee weet Timo Vos er de kruin nog even tegenaan te zetten waarmee hij de bal zomaar in de uiterste hoek achter de verbouwereerd toekijkende Prins laat vallen. 1 – 0, en de opluchting giert over de tribune!
Het is voor Ter Leede het signaal om er nog een aanvallend tandje bij te zetten. Tetteroo test doelman Pabon met een schuiver in de hoek als een aanvalsopzet van Ter Leede ineens perfect lijkt ‘te passen’. De inzet is dan echter geen probleem voor een klasbak als ‘Ollie’ en zonder problemen graait Pabon de bal uit de hoek.
We zitten twee minuten na de openingstreffer als Frank van den Bosch goed gebruik maakt van de voordeelregel die arbiter Van der Velden hanteerde als er een overtreding op het middenveld wordt gemaakt. Vanaf de middenlijn steekt Frank de als altijd weer gretig sprintende Kozjak weg. Oog in oog met doelman Prins is de afronding ijzig koel en trefzeker: tussen de benen van de uitkomende doelman door jaagt Kozjak de bal diagonaal binnen en zet de 2 – 0 op beide scoreborden. Jazeker: ons elektronische scorebord deed in volle glorie mee. Fraai!

Streep

Nu is het zaak om deze nakende overwinning ook daadwerkelijk over de streep te trekken. Daartoe gooit Joshua Lo-Asioe zich dapper voor een spijkerharde inzet. Het kost Joshua even verzorging. Ik vermoedde dat de bal hem hard in de onderrug had geraakt, maar na afloop verklaarde ‘DJ Joshy’ dat hij verkeerd op zijn kont terecht was gekomen. Kan ook best pijnlijk zijn!
Ter Leede zet nu alles-op-alles om de dreigende nederlaag te voorkomen en Huizen heeft een beetje het gevoel dat men er al ‘is’. Grensrechter IJsseldijk staat er met zijn neus bovenop als Kogeldans zo ongeveer van zijn halve tenue ontdaan wordt, maar weigert te vlaggen. Het was één van de momenten die mij het voorhoofd deden fronsen en me geheel tegen mijn principes in met luider stem mijn ongenoegen deed ventileren.
Kroeze moet De Kruijs een corner toestaan. Pabon bokst hem heerlijk weg. De frustratie bij Ter Leede slaat wat toe en tot twee keer aan toe worden er grove overtredingen begaan en ook De Kruijs mag zijn seizoen beginnen met een gele kaart op zak.
Van Kammen komt dan in het veld voor de leeg gespeelde Timo Vos. Huizen probeert onder de druk uit te voetballen en via een uitval weet Lo-Asioe met een kopbal doelman Prins in verlegenheid te brengen: voor de paal glibbert de bal door zijn handschoenen en bezorgt Huizen zo een corner. Als deze voor komt, zet Prins er nu stevig de knuist onder met een corner aan de andere kant tot gevolg. Opnieuw een kopbal van Joshua Lo-Asioe, maar deze keer vliegt de bal over de goal van Prins een roemloos einde tegemoet.

Wanhoopsoffensief

Niek Oosterlee besluit tot een drastische ingreep en haalt Bloemendaal, Van den Steenhoven en Star naar de kant. Het wordt hem niet echt in dank afgenomen door de mannen die het veld verlaten. Joël van de Graaf, Benjamin van Aken en Martijn Youri Wooter moeten het vastgelopen Sassenheimer vlaggenschip weer vlot zien te trekken.
Dat wanhoopsoffensief biedt echter wel wat ruimte aan Huizen om het mes open te klappen, in de hoop dat Ter Leede daar in zal lopen. En daar lijkt het al snel op als Frank van den Bosch goed wordt weggestoken. Schuin voor de goal verkleint doelman Prins de hoek nog eens en weet zo met een fraaie safe de inzet van Frank weg te boksen. Het had maar zo de 3 – 0 en daarmee de doodsteek voor Ter Leede kunnen betekenen.
Opnieuw wordt Kozjak het slachtoffer van een grove overtreding. Wederom houdt Van der Velden de kaarten op zak.
Nadat Tetteroo de bal nog maar eens rakelings over de goal van Pabon had gejaagd wil Frank van den Bosch er weer op snelheid vandoor en opnieuw haalt Ter Leede de botte bijl uit het vet. Deze keer kan arbiter Van der Velden niet meer om het geel heen en Marc de Kruijs mag zich de discutabele eer aanmeten zich daar de eigenaar van te noemen.
De frustratie klinkt ook op vanaf de Sassenheimer bank en ook Niek Oosterlee ziet het geel voor de ogen als hij ongezouten kritiek uit op grensrechter IJsseldijk. Tja, wat zal ik daar van zeggen…

Pompen of verzuipen

Een vrije trap wordt nog door Dennis Lamme in kansrijke positie naast gekopt, maar allengs wordt duidelijk dat Ter Leede vol voor een punt wil gaan. Ook de broer van Marc de Kruijs, Nick, ziet een prent als hij zijn ongenoegen wat al te nadrukkelijk richting IJsseldijk ventileert en dan toch uit het niets is daar ineens een uithaal van Tomas Arroyo die de bal eigenlijk maar half raakt, maar daarmee de bal wel in de uiterste hoek achter de graaiende handen van Pabon weet te dirigeren. 2 – 1 en daarmee vlamt de hoop op een resultaat weer op in de Sassenheimer harten.
Theo Visser moet dan ook even aan de noodrem als hij op het middenveld een uitbraak voorkomt. Hij mag zich de ‘trotse’ eigenaar van het eerste Huizer geel van dit seizoen noemen. Ik hoop echter dat het daar wel bij blijft…
Luc de Kruijs probeert het nog maar eens van afstand, maar Pabon laat zich niet verschalken. Dan gaat Kogeldans neer met kramp. Geen wonder zoveel meters als die flitsende jojo langs de zijlijn gemaakt heeft. Van der Veldt en Helms komen dan binnen de lijnen voor Kogeldans en Van den Bosch. Verse krachten die de Sassenheimer stormloop moeten keren.
Lo-Asioe duikt met een ferme kopbal de bal uit de gevarenzone, Pabon duikt onder een voorzet door die echter zonder verdere gevolgen achter vliegt. Even later is Pabon er wel met de knuisten goed bij op een voorzet van Luc de Kruijs en bokst de bal keurig naar veiliger oorden. Arbiter Van der Velden kan er blijkbaar geen genoeg van krijgen, want hij laat een wat ruim bemeten extra tijd uitspelen. Maar Huizen komt niet meer in gevaar en terwijl de eerste donderslagen van een naderend onweer zich aandienen, sleept Huizen dan de eerste drie punten van dit seizoen over de eindstreep. Een goed begin is toch altijd gewoon het halve werk…

Arnold Klein

“En toen werd het toch nog spannend…” werp ik het balletje bij Klein op. “Tot die tegentreffer was er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht!”
“Tja, weet je wat het is, als een ploeg va banque gaat spelen, lange ballen gaat spelen, dan weet je dat ie een keer verkeerd kan vallen, dat zit ingesloten in dat soort voetbal. Je hoopt dan dat je die ballen goed weg weet te werken en zelf in de omschakeling doeltreffend kan worden.”
“Ik vond dat we wat onrustig, wat paniekerig, gingen spelen na die 2 -1. Terwijl we daarvoor de zaak toch redelijk onder controle hadden…”
“Dat heb je goed gezien. Na de 2 – 0 was er een forse opluchting die over onze ploeg kwam en dat resulteerde even in een moment van zwakheid waarin we even niet bij de les waren. Daardoor kon dat doelpunt vallen, we waren die fase gewoon niet helemaal scherp. Daar heb ik in de voorbereiding op gehamerd en dat neem ik ze ook wel wat kwalijk dat we daar dan niet goed staan.
De eerste helft vond ik het van beide kanten in balbezit matig. Organisatorisch stond het toen wel goed waardoor we heel weinig weg gaven. In balbezit zochten we pas diepte als het moment eigenlijk al voorbij was. Dan ga je jezelf uit de positie spelen, waardoor we heel veel moesten schakelen en het onszelf onnodig moeilijk maakten.
Maar goed: we moesten dit zakelijk uitspelen. Vorig seizoen hadden we deze wellicht gelijk gespeeld, dus dat is ook winst. Maar we moeten niet bij 2 – 0 al gaan denken dat we er al zijn. Toch een compliment voor mijn ploeg voor wat betreft het aansluiten bij elkaar, het positioneel goed op te pakken, veel coachen. Zaken die we in de voorbereiding ook geoefend hebben waarbij ik me langs de kant even niet met het spel bemoeide en zij het zelf in het veld moesten doen. Ik zag dat vandaag weer terug.”
“Ik zag toch ook vandaag weer spelers die ‘stappen’ in hun ontwikkeling lijken te hebben gemaakt…”
“Supporters vinden een speler al vlug goed of slecht. Wij moeten als spelersgroep en als staf continue bezig zijn spelers over de streep te trekken, beter te maken. Je ziet dat sommige spelers nu ineens wél die ballen goed aannemen en en een goed vervolg hebben. Timo Vos om maar een voorbeeld te noemen, die doet nu aan de bal veel meer dingen goed dan wat we vorig seizoen van hem zagen. Natuurlijk maakt hij nog wel fouten in het positiespel, maar omdat hij zo gedreven is zich te verbeteren, gaat hij nu de goede dingen doen. Hij heeft vandaag ook heel hard gewerkt en kan nóg meer rendement uit zijn spel halen – dat is dan weer mijn kritische kanttekening als coach – maar ook hijzelf is nooit tevreden en altijd op zoek naar verbetering.
Ja, ik ben zeker content met de uitslag. De eerste competitiewedstrijd is altijd een hele speciale. Maar uiteraard maakt één zwaluw nog geen zomer en moeten we niet denken dat we er na één overwinning al zijn. Met een overwinning starten is altijd lekker, je zag en hoorde ook hoe het publiek zich achter de ploeg schaarde.
Volgende week SWIFT uit. Die hebben na de 7 – 2 tegen Ajax wel wat recht te zetten, dus we kunnen onze borst wel nat maken!”

Tristen Kroeze

Hij maakte weer een sterke indruk en gaf de assist voor de openingsgoal.
“Met name de eerste helft vond ik je erg sterk spelen, ook aanvallend! En die goal, vertel!”
“Ja, in eerste instantie kreeg ik ‘m op mijn naam, maar Timo Vos gaf aan dat hij hem nog met het hoofd raakte. Uiteindelijk denk ik dat het niet veel uitmaakte, maar hij raakte hem het laatst. Mijn inzet was ook eigenlijk niet eens echt als schot bedoeld. Ik moest gewoon mijn duel winnen en jaste hem maar gewoon richting tweede paal in die menigte in de hoop dat iemand hem aan zou raken en dat gebeurde dus ook…”
“Voor mijn gevoel ben je sterk aan het seizoen begonnen…”
“In de voorbereiding had ik het wel wat lastig. VVOG was eigenlijk pas mijn eerste wedstrijd…”
“Je hebt nog geen slechte wedstrijd gespeeld voor mijn gevoel…”
“Nee, maar ook nog geen uitblinkende wedstrijd. Vorige week tegen Berkum was ik wel redelijk sterk en ook vandaag heb ik niet veel steken laten vallen…”

Dennis Lamme

“Wat een raar begin van dit seizoen maakte jij mee…”
“Ja, eigenlijk wel! Ik heb pas vijfenveertig minuten gespeeld tegen GVVV en nu meteen weer negentig minuten. De eerste helft ging het wel, we konden goed in onze zone blijven staan en ik hoefde verder geen gekke dingen te doen. Het laatste half uur was het echt knokken…”
“Nou, volgens mij was dat vooral het laatste kwartier na die tegentreffer…”
“Haha! Voor mijn gevoel leek het dan wel een half uur! Ik moest echt volle bak lopen en gaan. Misschien had ik me wat meer op de verdediging moeten richten, maar goed…”
“Verbaasde het je dat je in de basis mocht beginnen na die gehavende voorbereiding?”
“Ik hoorde al wel dat de staf er vertrouwen in had als ik in de basis zou starten. Je weet echter nooit met trainers: die zijn soms huiverig voor blessures en zo. Vooraf had de trainer me nog aangegeven dat het misschien maar dertig tot vijfenveertig minuten zouden gaan worden. Maar ik denk dat hij het prima vond staan en dus het team zo in tact wilde houden.
Ik heb wel een goede trainingsweek gehad afgelopen week. We hadden van tevoren wel gedacht dat het een lastige wedstrijd zou gaan worden omdat ze vorig seizoen nog derde divisie waren, maar ik vond ons totaal niet onderdoen voor Ter Leede. Soms waren we wat ongeduldig en wilden we te snel de lange bal spelen. Als we gewoon lekker blijven combineren dan komen de kansen vanzelf wel…”

Jeroen Lamme

“Ja heerlijk!” beaamt hij mijn opmerking terwijl we net een heerlijke stukje verse grillworst verorberen. “Maar de overwinning is het lekkerst, haha!
De eerste helft hadden we goed de controle en dat keerde na die tegentreffer een beetje om. We hadden eerst goed druk op de tegenstander en speelden redelijk dominant. Helaas wisten we dat in die eerste helft nog niet in doelpunten uit te drukken, maar dan is daar de tweede helft ‘Vossie’ die een uitstekende voorbereiding draaide en ook heel terecht die 1 – 0 maakte en de titel Man-Of-The-Match verdiende.”
“Vanwaar dat ‘verkrampte’ na die tegengoal. Die had voor mijn gevoel nooit mogen vallen, want er was geen vuiltje aan de lucht…”
“Ja, ze gingen gewoon drukken en stuurden die centrale verdediger mee naar voren waardoor we achterin eigenlijk een soort van één-op-één kwamen te staan. Dat moet je opvangen door Sebastian van Kammen of Dennis wat meer naar achteren te halen en daardoor raak je dan weer wat grip op het middenveld kwijt. Je gaat als ploeg gewoon wat meer naar achteren voetballen en dat is ook logisch want je staat voor en wilt het achterin dicht houden. Doordat we onder druk kwamen te staan werden de mogelijkheden die we hadden wat te slordig uitgespeeld. Je wilt natuurlijk die 2 – 0 over de streep trekken, maar als je dan toch die tegentreffer nog tegen krijgt en je alsnog de volle winst weet binnen te halen, dan voelt dat eigenlijk dubbel lekker…”

Jaime Hensen

Hij vertrekt maandag richting Australië voor zijn gedroomde wereldreis. Voor de catacomben schiet ik hem toch nog even aan…
“Ja, het is zeker een dubbel gevoel,” mijmert Jaime. “Aan de ene kant ben ik graag hier, maar aan de andere kant sta ik nu wel op het punt een mooie stap te maken. “Maar ja, ik ben als een kind in een snoepwinkel als ik weer even mee mag trainen en met die bal in mijn handen sta! En ja, ik ben daar heel slecht in, Ron, afscheid nemen…” Een meewarige glimlach trekt rond zijn lippen. “Waar je een warm bad ervaart, daar neem je nooit graag afscheid van…
We starten in Melbourne de eerste drie maanden. Via New Delhi vliegen we door naar Melbourne, daarna ga ik door naar Sydney om daar oud-en-nieuw te vieren op de ‘bridge’ daar. Lekker avonturen beleven en leren surfen!
De jongens zijn goed gestart en dat maakt het voor mij ook wel wat makkelijker om het een beetje los te laten.”
“Dus als we verloren hadden had je die reis wel gecanceld?”
“Ja, dan had ik hem wel gecanceld, ja, Haha! Nee, Ron, bedankt voor het laatste interview van dit jaar en dan zien we elkaar snel weer!”
En dan is het toch heel even slikken…
Het ga je goed, ouwe reus!

Apenstaartjes kijk op de zaak

De kop is er af, de eerste klap is een daalder waard, één zwaluw maakt nog geen zomer, eerste gewin is kattengespin… En dan hebben we de gemeenplaatsen wel gehad, denk ik. Maar die eerste drie punten zitten lekker in de tas tegen een tegenstander waar ik toch wel wat tegenop heb gezien.
Het was een aantrekkelijker wedstrijd dan dat hij écht fraai was. Maar dat zijn dit soort wedstrijden wel vaker: je kijkt er naar uit, beide ploegen geven alles voor de overwinning en dat gaat gewoon vaak ten koste van de elegantie in het spel. Zoals Klein al memoreerde: dit soort wedstrijden leden we vorig seizoen nog gewoon puntverlies. Nu trokken we hem ‘gewoon’ over de streep.

Ik zag veel spelers die ik misschien zelfs wat boven zichzelf uit zag stijgen: Vos, Kozjak, Groenewegen, Kroeze, Kogeldans en zeker ook Dennis Lamme aan wie geen moment zichtbaar was dat hij het grootste deel van voorbereiding op de behandeltafel had doorgebracht. Complimenten voor Bertje Brons die zijn faam als hersteltrainer weer helemaal waar wist te maken.

Ook Ter Leede coach Oosterlee beaamde in de nastoot dat Huizen de terechte winnaar van dit duel was geworden. Ik kan het daar volledig mee eens zijn: Huizen wist zich meer en betere kansen te verwerven dan onze gasten uit Sassenheim. Het enige verwijt dat je de ploeg kunt maken is dat ze niet méér afstand hebben genomen door een aantal van die kansen ook daadwerkelijk te verzilveren.

Het seizoen nog lang en de koers zwaar geplaveid met moeilijke hobbels en zware klippen die omzeild dienen te worden. Maar die ene zwaluw heeft zich al wel aangediend. Nu is het wachten op de rest van de zwerm!

De volgende berg die Huizen zal moeten nemen heet SWIFT. Vorig seizoen toch een van de sterkere ploegen. Nu heeft het de eerste wedstrijd met 7 – 2 een pak op de broek gekregen van Ajax. Was Ajax nou zo sterk of was SWIFT nou zo zwak? Wie het weet mag het zeggen. Maar laat van onderschatting geen enkele sprake zijn: Huizen zal tegen iedere tegenstander voor de volle honderd procent thuis moeten geven wil het zicht op een resultaat hebben. Iedere wedstrijd op minder dan die honderd procent levert onvermijdelijk puntverlies op. We hebben een leuke ploeg, maar discipline en werklust vormen de basis van ons spel. Lever je dat niet, dan krijg je ongenadig op je falie. Ook dát maakte de voorbereiding onomwonden duidelijk!
Het was weer fijn langs de lijn. De thuisblijvers hadden geen gelijk. De kop is eraf, de teerling is geworpen. Nu zien waar het toe zal gaan leiden!