Het duurde even voor ik hem van de telefoon had losgeweekt, maar daarna was Rutger Siersma een en al enthousiasme toen ik hem voorstelde dit interview te gaan doen. Een enthousiasme dat als een rode draad door het gehele interview met deze bewogen wijnhandelaar zou lopen.

Online

‘Mijn hemel! Het interview staat al min of meer online!’ was mijn eerste reactie toen ik ter voorbereiding op dit artikel het internet afstruinde op Siersma Wijnadvies in Huizen. Een bonte stoet blogs en video’s trok aan mij voorbij en toonde mij een man die duidelijk van zijn hobby zijn werk had weten te maken “Ja, daar is het eigenlijk een beetje mee begonnen. Het is een hobby voor mij om van alles over wijnen te schrijven. Daar ben ik op 1 juli 2006 mee begonnen als een soort ‘adviessite’ voor wijn. Het is voor mij haast een soort dagboek geworden. Tegenwoordig pakt men sneller de tablet of de computer dan een boek als men informatie zoekt.”

Ilja Gort

“Is dat vloggen en bloggen ook een beetje geïnspireerd op hoe Ilja Gort wijn onder de aandacht brengt?”
“Haha! Da’s grappig dat je dat zegt, want door Gort ben ik eigenlijk een beetje in dit vak gerold! Ik leerde hem kennen toen we met een proefclubje bij hem op het chateau logeerden en hij me na een proefsessie tot in de kleine uurtjes een baan aanbood. Ik werkte sinds mijn veertiende als hulpje bij wijnhandel Eduard Mol in Bussum – een hele mooie klassieke wijnhandel. Ik begon er met het sjouwen van dozen en het dichttimmeren van kerstkistjes, maar daar werd wel mijn interesse voor wijn gewekt. Na een dag hard werken kreeg ik een glas wijn onder mijn neus geschoven en moest ik van Eduard Mol eens ruiken aan die wijn. ‘Tja, druivensap?’ concludeerde ik in mijn onschuld. Er stonden ook wat klanten te proeven, van die traditionele kenners: zo’n rode broek en flink walsen en snuiven. En die roken heel andere dingen in die wijn dan ik: boterbloemen, sigarenkistjes… Ik dacht aanvankelijk: die zijn niet helemaal goed! Maar mijn interesse was wel gewekt. Eduard Mol gaf me daarna een wijnboek mee om thuis eens te lezen. Ik las het verhaal van Mouton Rothschild, van de etiketten die elk jaar door een andere kunstenaar werden ontworpen, van de waanzinnige bedragen die men voor deze wijnen neertelde, van het schaap dat centraal stond op de etiketten – en ik raakte gefascineerd!

Winkels

Op mijn negentiende begon ik de opleiding tot vinoloog. Zo kwam ik in dat proefclubje terecht. Gort was toen nog helemaal niet zo bekend en had nog amper een boek geschreven. Hij woonde dicht bij een ander lid van ons clubje proevers en stelde zo voor dat we ook eens op zijn eigen chateau zouden komen. We hebben daar dus twee dagen gebivakkeerd en ik kwam dus terug met een aanbieding voor een nieuwe baan. Ik zag dat zeker als een geweldige uitdaging en een nieuwe stap in mijn carrière. Terug in Bussum wilde ik mijn ontslag indienen bij Eduard Mol, maar die gaf aan andere plannen met me te hebben, dat ik de winkel over zou gaan nemen. Dat is er uiteindelijk niet helemaal van gekomen, omdat ik toen eigenlijk al vlug het besluit nam om dan maar liever helemaal voor mezelf te beginnen. Ik ben hier in 2006 uiteraard als eenpitter begonnen, maar dit jaar hebben we ook in Baarn een winkel geopend. Het is natuurlijk een ander gebouw – veel langer en in een drukke winkelstraat – maar verder wel op de zelfde leest geschoeid als de winkel hier. Momenteel werken er vier man inclusief mezelf in de winkels en heb ik nog een dame voor de administratie. En mijn vader helpt ook nog mee als dat zo uitkomt. De winkel in Baarn vond ik nog wel een uitdaging, maar de ambitie om door te groeien naar een keten van tien of meer winkels heb ik niet. Ik zie de toekomstige ontwikkelingen meer richting de import van wijn. Dat doen we nu ook al en we hebben een aantal mooie wijnhuizen aan ons gebonden. Daardoor krijgen we ook een wat meer landelijke uitstraling omdat we alleen-verkoper zijn voor bepaalde wijnen.”

Wijnadvies

”Het was wel even puzzelen met de naam. Veel conculega’s hadden ‘wijnhandel’ of ‘wijnkopers’ in de naam zitten. Daar kleeft steeds een bijklank van geld en commercie aan en dat wilde ik niet. Mijn hoofddoel was advies te geven en de mensen zo een fijne fles wijn te kunnen verkopen. Natuurlijk moet er ook hier geld verdiend worden – we moeten er hier ook van kunnen leven – maar ik wilde dat niet prominent in de naam terug proeven. Ik had ’s avonds nog uitgebreid met een vriend zitten brainstormen over de naam en we kwamen er maar niet uit. Hij zei: ‘Ga lekker naar bed en morgenochtend héb je ‘m!’ En inderdaad: ik werd wakker en ‘Wijnadvies’ speelde continue door mijn hoofd. Wijnadvies.nl was ook nog beschikbaar en dus heb ik de knoop doorgehakt. Ik sta daar nog helemaal achter. Het enige is dat er toch nog wel mensen zijn die zich afvragen of ze hier ook daadwerkelijk wijn kunnen kopen of dat ze alleen advies kunnen krijgen. Maar de aanblik van de zaak maakt dat gelukkig al vlug duidelijk. Bijkomstig voordeel is, dat mensen vaak Googelen op bijvoorbeeld ‘wijnadvies garnalen’ en dan komen ze daarmee al vlug op onze website uit.
Het is overigens niet zo dat we hier alleen ‘dure’ wijnen verkopen. Er gaan hier ook wijntjes van € 4,95 over de toonbank. We willen daarmee echt keihard de concurrentie aangaan met ’n Lidl of Albert Heijn. Voor hetzelfde geld een lekkerder wijn en ik kan er ook nog bij vertellen waar het precies vandaan komt. Wij houden ook in de gaten welke wijn er op dit moment het lekkerst is. Een rosé drink je uiteraard het liefst in de zomer, dat heeft te maken met de buitenlucht, de temperatuur enzovoort. Maar ook in de andere wijnen zijn er minder voor e hand liggende aspecten die maken of een wijn lekker ‘valt’ of niet. Ook hierin weer: je koopt bij ons niet alleen de wijn, maar ook een stukje deskundig advies.

Herkomst

“Wij leveren vooral van kleinere wijnboeren die zelfstandig produceren en zelf bottelen. Daar leggen we zelf contacten mee en importeren die wijnen zelf. Die wijnen zijn nergens anders dan bij ons te vinden. We hebben geen specifieke voorkeur voor bepaalde landen: we hebben hier wijnen uit de traditionele wijnlanden, maar ook fraaie wijnen uit Slowakije en Roemenië.
Een van de wijnhuizen die we hier voeren is ‘Skaap’ uit Zuid-Afrika. Daar zijn we zelfs mede-eigenaar van. We maken daar samen de wijn, inmiddels zo’n 35.000 flessen per jaar. Ik ben daar net een maand geleden nog geweest met mijn gezin. Voor mij is dat een droom die uitkomt: zelf mijn wijn te kunnen maken. Het is niet zo dat ik zelf sta te stampen of zo, we hebben daar gewoon een wijnmaker die voor ons de zes verschillende soorten wijn met ons samenstelt. De mooiste daarvan is uiteraard de ‘Skaap Rosalie’ – want die hebben we vernoemd naar mijn dochter! Van de witte wijn maken we ook zo’n 15.000 flessen. Daarmee ga ik ook naar het buitenland om ze te verkopen. Skaap wordt zo ook internationaal als merk op de markt gezet.
We doen hier niet aan ‘zelftap’-wijnen. Ook dat is wel een bewuste keuze. Je merkt gewoon dat de mensen er niet voor terug komen. Het is de vraag die wat dat betreft het aanbod bepaalt. Op zich wel jammer, want waarom de huiswijnen in cafés en bars, waarvan verder niemand de fles ooit ziet, in dure flessen stoppen? Als je de wijnen niet oplegt maar snel consumeert, dan is er niets mis met een plastic anderhalve literfles of zo’n bag-in-a-box. Het zijn natuurlijk wel de wat toegankelijker wijnen die je zo zou willen verkopen.
Ik zie het ook als een uitdaging om meer wijn aan de jeugd te verkopen. Als je je te buiten gaat aan liters bier of flessen sterke drank, dan kan je beter een paar wijntjes nemen. Wijn bevat vitamines en antioxidanten en heeft naast de alcohol dus ook positieve kanten voor de gezondheid. Dat kan je van de meeste sterke drank toch echt niet zeggen. Alcohol blijft uiteraard altijd wel iets dat je altijd met mate moet nuttigen.

Champagne!

“Er wordt mij regelmatig gevraagd wat ik zelf het liefste drink. Ik heb daar een heel diplomatiek antwoord op: wat er bij de gelegenheid past. Zo drink ik het hele jaar door eigenlijk wel graag champagne. Niet zozeer op oudejaarsavond om twaalf uur – al sla ik ook dan een glaasje niet echt af. Verder ben ik zelf liefhebber van zuidelijke witte wijnen uit de Rhônestreek, heel mooie maar complexe wijnen. Ook de rode wijnen uit de Bordeaux vind ik heel mooi, maar prijzig, Barolo en Barbaresco uit Italië, Zuid Afrika, Chili en Argentinië – daar ben ik recentelijk nog geweest – daar komt ook een geweldige Malbec en Carmenere vandaan en ja, zo kan ik nog wel even doorgaan…
Ik ben wel een levensgenieter. ‘Celebrate the wonderful life’ is wel een motto van me. Ik geniet graag van het mooie dat het leven te bieden heeft. Maar als ik terug kon komen als iemand anders, dan als Edwin Evers! Ik ben ooit actief geweest bij Radio Phohi en dat radio maken trekt me ook wel – maar dan inderdaad liever een middagshow!

Druk, druk, druk…

“Je bent een bezig baasje en trekt zo ongeveer de hele wereld over. Houd je nog wel tijd over voor je gezin?”
“Hoewel mijn vrouw me inderdaad wel regelmatig moet missen, heb ik wel het idee dat er balans is. Daar ben ik heel bewust mee bezig. Ik ben veel avonden en ochtenden thuis. Als je relatie goed is, dan wordt je die ruimte ook gegund. Vaak zijn het korte reisjes en kan ik vanaf mijn hotelkamer gewoon met de beeldtelefoon contact met het thuisfront houden. Dan houd je het een paar dagen wel vol. Overigens was het hele gezin dus mee naar Zuid-Afrika, dus dat scheelt dan ook weer.
Al ruim tien jaar ben ik lid van de Nederlandse Tafelronde. Dat is een groep mannen van onder de veertig die drie doelstellingen kennen: inzicht in elkaar en elkaars werkwijzen krijgen en iets voor het goede doel doen. Zo gaat 5% van de omzet van Skaap naar Stichting Children’s Foodure – een organisatie die zich onder meer inzet voor de kinderen in de township van Sir Lowry’s Pass dat we praktisch vanaf de wijngaard kunnen zien liggen. We hebben er inmiddels een school en een soup-kitchen gebouwd zodat de kinderen daar onderwijs en voeding kunnen krijgen. In Nederland zijn we bezig voor de stichting Make a Wish. Daarmee heb ik mijn keuzes qua goede doelen afgedekt. Je kunt nu eenmaal niet alles steunen wat je aangrijpt.

sv Huizen

“Ik voetbal zelf in de zaal. Natuurlijk ben je fanatiek, maar ik verbaas me constant over het afblaffen van scheidsrechters, maar ook het fanatisme naar elkaar toe, de ‘doodschoppen’ die er af en toe worden uitgedeeld. Ik sta in de goal en soms pak ik een bal net áchter de lijn. Ik geef dat dan ruiterlijk toe. Daar verbazen mensen zich dan over: je ploeggenoten op de ene manier, de tegenstanders op de andere… Haha! Nee, daar zal ik het nooit ver in schoppen…
We sponsoren sv Huizen al een jaar of vijf. We sponsoren meer clubs overigens: hockey, korfbal, tennis, noem maar op. Meestal leveren we dan de wijnen voor de diverse bars en kantines. Voetbal ligt me als sport wel het meest na aan het hart. Het is alleen jammer dat ze op zaterdagmiddag voetballen, dat is voor mij uiteraard de drukste tijd in de winkels. Dus tijd om te gaan kijken heb ik eigenlijk nooit. Ik durf dan ook niet te zeggen dat ik echt een sv Huizen-hart heb.
Ik ben geen lid van de businessclub. Dat is ook weer een bewuste keuze en heeft te maken met het feit dat ik al zoveel van huis ben. Ik ga er geen lid van worden om er dan vervolgens nooit heen te gaan.
Ik vind sv Huizen met name sterk in het clubgevoel, het gevoel van saamhorigheid. Je merkt dat bijvoorbeeld bij de zalmactie: je weet wie er het gezicht achter zijn. Ook als ik langs kom om de wijn te bezorgen, dan zie ik die mannen daar lekker aan een bakje koffie en je merkt dan dat het een soort ‘thuis’ is voor de mensen.
Ik zou zo een-twee-drie niet weten wat er aan de sponsoring te verbeteren valt bij de club. Ik vind dit initiatief voor dit soort interviews al heel erg goed. We hebben een paar jaar geleden ooit wel eens een wedstrijdje gespeeld van sponsors tegen het eerste. Ik keepte toen en heb zelfs nog een penalty gestopt van een speler van het eerste!” Trots tovert Rutger een filmpje op Facebook tevoorschijn waarop we zijn heldendaad kunnen bewonderen. “Dat zouden ze wel weer eens kunnen doen. Ik heb dat heel erg leuk gevonden destijds.