Huizen – AFC’34

Ik arriveer gelijk met de wanhopig manoeuvrerende bus van AFC’34 op een druilerige Wolfskamer. Nadat ik een geschrokken blik op de 0 – 4 stand van onze Onder23 heb geworpen trek ik me maar terug in de bestuurskamer om me voor te bereiden op de wedstrijd tegen de nummer twee van de ranglijst. Een ranglijst die inmiddels al de nodige tekening gaat vertonen, maar nog steeds ontsierd wordt door ongelijke aantallen verspeelde wedstrijden. AFC’34 behoort nadrukkelijk bij de kopgroep en is volop in de achtervolging op HBC dat slechts twee punten ‘los’ staat. Inmiddels mag ook Huizen voorzichtig ‘naar boven kijken’ ondanks het zure verlies vorige week bij ARC. Dat maakt ook Huizen een prooi voor de achtervolging: Hollandia, Hoogland en SWIFT zouden bij puntverlies maar eens zo over Huizen heen kunnen wippen. Daarmee is winnen vandaag geen optie, maar een must!
Die must zullen we voor elkaar moeten zien te boksen zonder Tristen Kroeze die op krukken over het complex strompelt. Ook Hidde van der Veldt zal vandaag niet in geel-groen te bewonderen zijn, hij was ziek deze week. Kogeldans begint weer op de bank. Voor Kroeze hebben we gelukkig in Nathaniël Johnson een waardig vervanger, Helms neemt de plek van Kogeldans als altijd vakkundig waar en met jeugdige talenten als Robbie Schipper, Rowdy Perez en Kevin Schaap op de bank, moet ook het gemis van Van der Veldt wel door Arnold Klein op te vangen zijn.
‘Ik teken voor een gelijkspelletje’ wordt me voorzichtig door een tribunegenoot toegefluisterd. Met groot lef stel ik dat ik alleen met een overwinning genoegen neem, maar mijn onderbuik vertelt een geheel ander verhaal: ‘dit gaat een pittig middagje worden’…
Eenmaal op het veld treffen we AFC’34 in stemmig driedelig grijs aan de aftrap. Als onze pupilletjes van de week er lustig op los hebben gecombineerd, bijna tot áchter doelman Mike Wesselink, dan gaan we met door Lidl-Nederland beschikbaar gestelde wedstrijdbal van start.

Kreunen

AFC’34 doet haar faam als topploeg geen geweld aan en gaat druistig op zoek naar gaten in onze defensie. Een defensie die buigt, maar weigert te barsten. Telkens is daar onze laatste lijn die weet te voorkomen dat doelman Pabon zich bovenmatig dient in te spannen. Ook een missertje achterin, een halve mistrap die de bal panklaar lijkt te leggen voor Daliel Afouzar, wordt met vereende krachten alsnog gered. Ook een kopbal van Gijs Brouwer uit een voorzet van diezelfde Afouzar vliegt veilig over de goal van Pabon. Huizen kan aanvallend in deze openingsfase eigenlijk geen vuist maken. En dan bij een van die spaarzame momenten dat Huizen zich op de helft van onze gasten waagde, krijgt daar Sergio Kozjak op de flank de bal. Zijn eerste voorzet wordt onderschept, maar via goed stoorwerk krijgt hij een tweede kans, nagenoeg tegen de zijlijn aan laat hij een verre voorzet los. De bal zwaait richting tweede paal, doelman Wesselink timet en timet en blijft timen tot het te laat is. Ondanks een ferme snoekduik slaat de bal tot ieders verbazing (ik vermoed zelfs tot verbazing van Kozjak zelf) net achter die tweede paal binnen en geheel tegen iedere verhouding in pakt Huizen brutaal de voorsprong: 1 – 0! Nu is het AFC’34 dat kreunt en verbijsterd naar de middenstip gaat.
Kreunen doet ook de onfortuinlijke Gijs Brouwer als Joshua Lo-Asioe de bal vol op de pantoffel neemt en die arme Brouwer al even vol in die delen raakt waar mannen over het algemeen een vriendelijker behandeling prefereren… Tien tellen voor Brouwer en een tribune die met de beentjes opeen geknepen toekijkt hoe Brouwer weer opgelapt wordt…

Ommekeer

Huizen put moed uit deze onverwachte opsteker. En dan heb ik het uiteraard over de openingsgoal en niet over Brouwer. Zeker wanneer Jeroen Lamme een harde inzet van Marra Muzo valk voor de doellijn pareert. Pabon lag er vlak achter, maar twee kunnen meer dan één en Huizen krijgt zo iets onverzettelijks achterin: één voor allen, alleen voor één! De weer opgelapte Brouwer jaagt de bal venijnig van enige afstand naast en opnieuw kan Pabon opgelucht adem halen. We zijn er nog niet!
Huizen probeert weer in haar eigen spel te komen na die moeizame maar succesvolle openingsfase. Tot drie keer aan toe wordt de bal na een combinatie echter pardoes en onbegrijpelijk makkelijk weer ingeleverd. Voetbal is een spel waarbij het er om gaat de bal secuur naar een medespeler door te spelen. De ploeg die dat het meest secuur weet te doen die wint gewoon de wedstrijd. Het lijkt allemaal zó simpel, maar helaas lijkt de uitvoering in de praktijk toch een iets ander verhaal: te zacht ingespeeld, niet ‘in de loop’, niet eens in de richting… Alle varianten trokken aan ons toeschouwers voorbij. Niet alleen van Huizen overigens: ook AFC’34 ging na de treffer wat gejaagder voetballen en verloor daarmee soms het overzicht ook lichtelijk. Wel een uitermate fraai stukje voetbal waar ik als liefhebber intens van kan genieten: Ties Glas weet in volle ren een harde bal satijnzacht aan te nemen en te controleren. Een genot om naar te kijken zo soepel als die Glas dat deed. Maar ja, dan de voortzetting, hè? Dramatisch…
Incidenteel gaat het echter wel goed: Kozjak en Frank van den Bosch zetten een combinatie op die Kozjak tot in het strafschopgebied van AFC’34 zet. Daar wordt Sergio met vereende krachten een halt toegeroepen, maar het zag er even veelbelovend uit. Het spelbeeld lijkt een ommekeer te hebben gemaakt…

Tjakka!

Nadat twee uitvallen van AFC’34 in de veilige handen van Olivier Pabon waren gestrand gaan Theo Visser en Frank van den Bosch op avontuur in de zestien van AFC’34. Twee, drie keer lijken ook deze combinaties te stranden, maar dan staat Visser toch ineens oog in oog met doelman Wesselink. De hoek is moeilijk en de keeper groot, maar toch lukt het Visser de bal achter Wesselink en in diens heiligdom te prikken: 2 – 0!
Achteraf vernam ik dat AFC’34 overtuigd was van een buitenspelsituatie die aan deze goal vooraf ging, maar áls die er al was, dan was die situatie de arbitrage ontgaan. Ik zou deze wedstrijd arbiter Bjorn Kuiper en zijn secondanten niet of nauwelijks op fouten betrappen, dus ik neem dan toch maar aan dat ze het ook deze keer goed gezien hadden.
En Huizen gaat door: Visser lanceert de als altijd weer ijverige Timo Vos. Timo is een speler die het niet van zijn verfijnde techniek moet hebben. ‘Hard’ is het sleutelwoord in zijn voetballen: hard werken, hard lopen, hard schieten… En dat maakt dat Vos eigenlijk altijd met een dikke voldoende van het veld kan stappen. Nu breekt Vos dan op zijn bekende eigen wijze weer door en maakt helaas de verkeerde keuze bij zijn voorzet. Er waren mensen die er beter voor stonden dan de keuze die hij nu maakte en daardoor krijgt de defensie van AFC’34 de kans om afdoende in te grijpen. Jammer! 3 – 0 had de wedstrijd voor Huizen wellicht al in de tas gestopt.

Doorgaan

Huizen blijft aanzetten en AFC’34 is nu de ploeg die wat achter de feiten aan loopt. Met moeite verwerkt doelman Wesselink een lange krulbal van Theo Visser richting tweede paal na een goede snel uitgevoerde combinatie tussen Visser en Van den Bosch. Huizen ruikt bloed en houdt de druk op de Alkmaarder ketel. Van den Bosch worstelt zich op karakter langs zijn bewakers en zijn voorzet komt goed voor bij de eerste paal. Daar duikt Kozjak gretig op. De bal is echter net wat teveel ‘onder hem’ en in volle ren moet hij de bal wat lastig inschieten. Door een woud van benen weet hij toch doel te treffen, ware het niet dat doelman Wesselink met een geweldige reflex de bal voor de paal weet weg te halen! Dit had een beter lot verdiend. Maar op dit moment hangt de 3 – 0 eerder in de loodgrijze lucht dan de 2 – 1!
Drie minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd van deze machtig interessante eerste helft nog een open doekje voor Nathaniël Johnson die op puur karakter een geweldig grondgevecht wint van meerdere tegenstanders en zegevierend uit de gemalen autobanden oprijst en nog een perfecte pass aflevert ook. Toppertje!
AFC’34 probeert het voor rust nog even met een wanhoopspoging van Gijs Brouwer. Van buiten de zestien jaagt hij de bal een metertje over.

Rust

Nog even wat kleine schermutselingen voortvloeiend uit Alkmaarder frustratie en dan is het rust na een heerlijke pot voetbal met een – heel eerlijk – toch wel wat geflatteerde 2 – 0 voorsprong. Toch lijkt deze wedstrijd bij lange na nog niet beslist, want ondanks dat onze defensie opnieuw weer weinig weggaf, is AFC’34 toch nadrukkelijk één van de betere ploegen die ik deze competitie aan het werk heb gezien. Langzaam maar zeker wordt ook de defensieve kracht van Huizen op de ranglijst zichtbaar: we hebben een van de minst gepasseerde defensies en dat betaalt zich ook nu weer uit.
Ik verwacht geen wissels. ‘Never change a winning team’ is immers een credo dat ook nu opgeld doet.

Hervatting

Coach Job Dragtsma ziet uiteraard wél aanleiding voor wissels en Marra Muzo en Emre Aykan mogen onder de douche ten faveure van Milan Koenders en Dimaggio Senchi. Huizen is niet van zinnens ‘de strot van Alkmaar’ los te laten en meteen mag Huizen al een vrije trap op een veelbelovende plek nemen als Visser in een goede combinatie met de weer nuttig spelende Kozjak onreglementair gestuit wordt. Uiteraard belast Visser zich ook met de uitvoering van deze schone taak en we schuiven gespannen naar het puntje van onze kuipstoeltjes al hij zijn aanloop neemt. De muur staat in gespannen afwachting van de dingen die komen gaan, doelman Wesselink staat als een springveer gebogen om naar de een of d’andere hoek te zweven. Schot! En dan blijkt dat de ban toch nog niet helemaal gebroken is bij onze aanvoerder: de bal zeilt kansloos over de goal van Weeslink die opgelucht de benen weer kan strekken.
Geel voor Guillame Rijssel als hij ‘wraak’ neemt op Visser. AFC’34 kan de achterstand blijkbaar mentaal toch niet echt verkroppen. Een onnodige maar volkomen terechte gele kaart.
Een tegenstoot van AFC’34 en met een fraaie actie weet Devin Koorn de achterlijn te halen. De voorzet is goed en gevaarlijk, maar Ties Glas weet niet tot een afronding te komen in de drukte: allen voor één etc…

Wankelen

De uitbraak die Frank van den Bosch in volle sprint inzette wordt dan fysiek gestuit door Huib Sprenkeling die daarvoor het tweede geel van deze wedstrijd voorgeschoteld krijgt van de correct leidende Bjorn Kuiper. Ook op deze kaart was weer niets aan te merken.
Drie minuten na het geel probeert Frank het dan maar eens vanuit de middencirkel. De bal zeilt keurig richting goal, maar Wesselink is attent en met een simpele vangbal weet hij Huizens derde te voorkomen.
Een ferme por in de rug vloert Joshua Lo-Asioe en opnieuw mag Huizen een vrijetrap nemen op een veelbelovende plek. Uiteraard neemt Theo Visser de gelegenheid te baat om zich weer richting topscorerslijst te schieten. Weer een nerveuze muur, weer die spanning bij doelman Wesselink. De aanloop. Het schot! En dan blijft de bal op hoofdhoogte in dat muurtje hangen. Hoe dat nou mogelijk was, ik heb geen idee! Meestal ketst de bal dan van een hoofd weg, verdedigers vallen soms om, maar nu leek het leer even op de schouders van de samendringende AFC’ers te blijven hangen. Dan vervolgt de bal zijn weg naar de grond en glijdt daarbij uiteraard langs wat armen. Er wordt uit vele Huizer kelen ‘Hands!’ gegild, maar uiteraard gaat arbiter Kuiper hier niet verder op in.
Het niveau van de wedstrijd zakt nu wat in. Het spel wordt van weerskanten weer slordiger. En dan is het uitgerekend aanvoerder Theo Visser die zijn ploeg in de problemen brengt door knullig balverlies. Dimaggio Senchi verovert de bal en ziet dan dat de Huizer defensie zich al opstelde voor balbezit. En dan gaat het simpel en snel: met een droge uithaal jaagt Senchi de bal in de uiterste hoek en laat zelfs een klasbak als Pabon kansloos. 2 – 1 en dat belooft een spannende slotfase nu AFC’34 ongetwijfeld op jacht zal gaan naar de gelijkmaker.

Wissels

Een voorzet van Frank van den Bosch belandt bij de tweede paal waar na een rare klutsbal geen speler er iets mee aan weet te vangen.
Met enige hilariteit lepelt onze speaker Jurgen van Wessel alle voornamen op van Jaydon Justin Rudolf Dania, die als invaller Gijs Brouwer komt vervangen in een ultieme poging van Dragtsma om het tij nog te keren voor AFC’34.
Ook Arnold Klein grijpt in: Sebastian van Kammen en Robbie Schipper mogen deze slotfase hun opwachting maken voor Theo Visser en Timo Vos. Ik denk dat het Sebastians eerste balcontact was als Huizen een minuut na de wissel een vrije trap mag nemen. Min of meer een soort ‘korte corner’. Nu Visser het veld heeft geruimd is Van Kammen de aangewezen man voor dit soort klussen. De lepe Van Kammen krult de bal met meetkundige precisie richting tweede paal waar Joshua Lo-Asioe attent opduikt om er met een beheerste knik de 3 – 1 van te maken en Van Kammen zich zonder meer een ‘Gouden wissel’ mag noemen!
Met nog een tien minuten te gaan lijkt dit toch wel de genadeklap voor AFC’34. Boris Zanoli komt nog wel voor Ties Glas, maar het is ‘too little, too late’ voor Job Dragtsma en zijn mannen.
Terwijl de negentig al bijna op de klok staat, brengt Klein heel sluw eerst Kevin Schaap voor Frank van den Bosch en bewaart de andere twee spelers die al langs de lijn klaar staan voor een minuut later. Met de wissels van Kogeldans en Tijmen Bakker voor Kozjak en de weer perfect spelende Dennis Lamme tilt Klein zo de overwinning over de extra tijd heen en mag Huizen zich vergenoegd in de handen wrijven met drie zwaar bevochten, maar uiteindelijk dik verdiende punten.

Arnold Klein

“Dit was een hele lekkere!” open ik mijn gesprekje met onze winnende coach. “Zeker na vorige week…”
“Ja, laten we wel wezen: vorige week was een fikse domper,” klinkt het berustend. “Vooral omdat we bepaald niet minder waren ten opzichte van ARC. Maar als je je kansen niet benut, dan win je gewoon geen wedstrijd. Vandaag was het een lastige wedstrijd. We wisten dat hoewel het een promovendus was, toch niet zómaar een ploeg was: fysiek sterk, goed in de omschakeling. Gelukkig wisten we de eerste helft hun grootste gevaar te elimineren, die kleine nummer elf (Marra Muzo, Red.) en we wisten waar we de ruimtes in balbezit konden creëren. Ik vond ons de eerste twintig, vijfentwintig minuten gelijkwaardig, waarbij zij wel iets gevaarlijker waren in de omschakeling…”
“Ik vond met name dat we de eest tien minuten, kwartier, eigenlijk niet serieus van onze eigen helft zijn geweest…”
“Tja, ik vond wel dat zij iets meer richting onze goal voetbalden dan wij naar die van hen. Die dwaalbal van Sergio Kozjak deed de wedstrijd eigenlijk al kantelen. Daarna had ook een drie nul ruststand volkomen terecht geweest: wij kwamen beter in de wedstrijd, kregen grip op het duel en gingen beter voetballen, AFC kwam niet meer in de omschakeling terecht. Dan maakt Theo Visser nog een prima goal en daarna laten we nog twee prima kansen liggen als Timo Vos de bal teruglegt op de verkeerde en Sergio Kozjak schiet nog een keer goed binnen waar die keeper hem goed pakt en moet je eigenlijk met 3 – 0 gaan rusten…”
“Maar goed: dan wordt het geen 3 – 0, maar 2 – 1 en dan wordt het toch even penibel…”
“Ja, dat heb ik in de rust ook tegen de mannen gezegd: ‘Wij zaten vorige week ook zo!’. Dan kan een wedstrijd twee kanten op gaan. Dat leek tot de zeventigste minuut goed te werken en was er niks aan de hand: we stonden solide en gaven geen kans weg. We waren wel in de omschakeling wat te slordig en hadden balvaster moeten zijn. Dan krijgen we een ongelukkig moment dat overigens wel paste in het beeld van de wedstrijd omdat we al eerder vaak knullig balverlies leden. Daardoor viel de 2 – 1 uit het ‘niets’. Dan weet je dat het lastig gaat worden en mag je van geluk spreken dat we uit een spelhervatting de 3 – 1 weten te maken…”
“Een Gouden Wissel, hè?”
“Ach, ja, nee,” probeert Klein het compliment besheiden af te wimpelen. “We weten wat de kwaliteiten van Sebastian zijn en hoe hij zijn rol binnen het team invult, dat doet hij echt fantastisch. Niet alleen met deze prachtige bal, maar ook op het trainingsveld is hij van waarde voor de groep…”
“Heb je wel eens overwogen om Frank en Sebas eens samen in een lege kleedkamer te zetten voor een goed gesprek?”
Niet begrijpend staart onze coach me aan. Goed gesprek? Hoezo?
“Nou, Sebas is de man van de ‘slimme meters’ en voor Frank bestaat een wedstrijd vaak uit één lange sprint! Die smijt met zijn krachten!”
“Haha! Ja, dat is misschien de jeugdigheid versus de ervaring. Haha! Ik zal het eens voostellen! Haha! Maar dat is wel waarom Sebas op het trainingsveld staat. Ook een Robbie schipper kan veel van hem leren, Frankie uiteraard, maar ook een Theo Visser kan nog veel van hem opsteken. Toevallig was Sebas van de week op de training heer en meester in het ‘simpele spelen’. Dat was ook waarom Sebas en ik heel goed samen konden spelen destijds, omdat we beiden van het hele simpele spel waren en ja, dat heeft hij nog steeds en dat is een meerwaarde voor ons.”
“Een nuttige overwinning, ook voor de ranglijst…”
“Ja, leuk, maar je hebt er verder niks aan. We lopen leuk mee, eigenlijk wat boven verwachting. Zo zie je dat je sommige wedstrijden die je hád moeten winnen niet gewonnen hébt en vandaag was het een wedstijd die we met een mazzeltje naar ons toegetrokken hebben. En dat hoort er ook gewoon bij…”

Tristen Kroeze

Even aanschuiven bij Tristen Kroeze die met krukken op de tribune plaats moest nemen.
“Ja, donderdag op de training heb ik me verstapt. Het was wel in een duel. Ik zet mijn voet verkeerd neer en overstrek mijn knie. Ik heb een minuut ander half krijsend op de grond gelegen. Gelukkig is de pijn nu al wel wat minder. Nu ik zo in rust zit voel ik er eigenlijk weinig van. Er zit aan de achterkant wel wat vocht, dat valt gelukkig mee. Fysio Harm Baijens maakte zich wel wat zorgen om de kruisbanden en heeft nog wat testjes gedaan en de huisarts gaf later aan dat dat het niet zou zijn, dat die kruisbanden niet kapot waren. De knie is echter nog heel ‘onrustig’ en pijnlijk, dus we gaan er over een week weer naar laten kijken…”

Sergio Kozjak

“Hee Sergio,” fluister ik samenzweerderig tegen onze spits, “zeg eens eerlijk…?”
Met “Ja, een lekkere overwinning,” houdt hij zich van de domme.
“Naaah, dat bedoel ik niet, dat weet jij ook wel!”
“De goal bedoel je… Ja, aan de ene kant wel wat geluk. Het was gewoon een vroege voorzet en ik snij hem er in. Een strakke bal en wel met de bedoeling richting tweede paal. Dat hij er mooi in vloog was wel mooi meegenomen! Maar het was inderdaad wel bedoeld als voorzet. Een beetje te vergelijken met een vrije trap die je sowieso op goal mikt en die er als niemand hem raakt er ook maar zo in kan vliegen. Nu verkeek die keeper zich er op.”
“Je had er eigenlijk nóg een op je schoen…”
“Ja, die bal haalde die keeper er met een goede reflex uit. Die voorzet kwam wel iets achter mij, maar ik raakte hem goed. Toen ik hem raakte telde ik hem al bijna, want het was voor die keeper heel moeilijk om die bal aan te zien komen, maar hij stopte hem geweldig.”
“Dit was uiteraard een hele lekkere overwinning. We hadden hem nodig omdat er twee ploegen ons op de hielen zitten…”
“Zeker na vorige week hebben we echt naar deze wedstrijd toegeleefd. We streven met elkaar maar één doel na en dat is winnen en resultaten halen. We waren vooraf ook vastbesloten deze wedstrijd als groep gewoon te gaan winnen.
Ik heb het niet zo ervaren dat we het moeilijk hadden in de beginfase, ik vond ons goed staan. We waren misschien wel wat afwachtender waardoor hun wat sterker aan de bal leken.”
“Wat hebben jullie je qua positie op de ranglijst voor doel gesteld?”
“Zo hoog mogelijk eindigen! We willen eigenlijk volgend seizoen een stap hogerop. Waarom niet? Ik denk dat wij er de kwaliteiten voor hebben…”
“Als je het seizoen tot nu toe bekijkt, welke verliespunten vond je dan terecht?”
“Eigenlijk alleen SWIFT! Dat vind ik ook achteraf nog terecht. SWIFT daar hebben we het altijd moeilijk tegen. Ik weet niet waar ‘m dat in zit, maar ze zijn altijd héél volwassen in het spel en straffen fouten genadeloos af. Maar de andere verliespunten waren min of meer onterecht of hebben we gewoon aan onszelf te danken…”

Sebastian van Kammen

“Elke keer als jij je opwachting maakt in het veld, dan heb ik eigenlijk meteen weer een reden om even met je te babbelen en ook vandaag was je weer een Gouden wissel…”
“Ja, het eerste balcontact was lekker!” glundert onze ervaren rot op het middenveld. “Hij lag er goed voor. Joshua schampte hem hartstikke goed binnen. Maar hij was goed aangesneden, niks meer aan toe te voegen!
Het was wel een goal op het juiste moment. Zij kwamen voor mijn gevoel uit het niets weer terug, dat maakte deze goal wel extra lekker!”
“Je hebt nu een wat ‘ondersteunende’ rol binnen het elftal. Kan je je daar in schikken?”
“Jawel, anders had ik hier niet gestaan,” klinkt het nuchter en beslist. “Soms is het best wel moeilijk, maar nee, over het algemeen ben ik al blij dat ik weer lekker kan voetballen. Natuurlijk wil ik dan wel meer speelminuten maken, maar dit is de rol wat ie is! Je moet er gewoon staan als het nodig is. Je ziet het ook aan Natha (Nathaniël Johnson, Red.) die moet er nu in omdat Tristen geblesseerd is en speelt meteen de pannen van het dak. Maar natuurlijk wil je altijd meer, je bent voetballer om te voetballen. Het is een hartstikke leuke groep, je hebt echt het gevoel dat je erbij hoort, ze houden je er gewoon bij. Dat maakt het voor mij ook wel makkelijker om me in deze rol te schikken.
Ja, maar dat is tevens Franks kracht, haha!” lacht Sebas, als ik hem mijn voorstel aan de trainer voorhoud. “Je ziet ook vandaag maar weer dat hij er iedere keer weer lastig tussen zit en dat is op de trainingen net zo! Maar als je me vraagt of hij zijn krachten iets meer zou kunnen verdelen, dan zeg ik ‘ja’. En dat gaat ook echt wel komen bij hem, maar een half uur in de kleedkamer? Ik denk niet dat dat helpt, haha!”
“Ik merkte dat eigenlijk min of meer op om ook jouw coachende waarde voor het team aan te geven…”
“O, maar er wordt harstikke veel gepraat met elkaar. Je probeert iedereen wel wat mee te geven, maar ik ben zeker ook nog veel met mezelf bezig en ook op de trainingen wil je zelf ook lekker trainen. De jongens zoeken je ook wel op, hoor en dat is voor mij ook een stuk voldoening. Maar het is mooi dat dat zo gewaardeerd en beleefd wordt…”