Strohalm DEM

Zoals ik in het voorgaande verslag al memoreerde is het aftellen begonnen. Met een knoop in de maag fiets ik dan ook richting Wolfskamer voor opnieuw een cruciaal treffen voor onze mannen. Het bedrieglijke lentezonnetje heeft me op de fiets gelokt, maar het windje lijkt regelrecht tussen de ijsberen vandaan te komen. Ik ben blij met mijn warme pet en handschoenen.
Halverwege merk ik tot mijn ontzetting dat ik mijn computerbril nog op heb. Prima zicht tot een centimeter of veertig. Daarbuiten? Wazig beeld! Vergeten te wisselen, puur zenuwen, denk ik…Dus snel een telefoontje naar mijn liefhebbende echtgenote of ze mijn ‘veraf’ bril even langs wil brengen, want zo kan ik geen rugnummer onderscheiden! En ze doet het met een minzaam ‘Ach, sukkeltje toch…’
Ik bof maar! s.v.Huizen maakte mij recentelijk lid van verdienste, maar eigenlijk zouden ze mijn echtgenote die eretitel hebben moeten toebedelen. Ik doe het namelijk allemaal voor m’n eigen plezier, maar zij is het die daar de opofferingen voor moet brengen…
Het wedstrijdformulier leert me dat we inderdaad weer met Zutterman en Al Mahdi in de basis gaan beginnen. Dat was echt een aderlating vorige week! Haian gaat weer op de plek van Kogeldans spelen en Biljardt mag het deze week in plaats van Vos vanaf het beginsignaal gaan proberen. Daarmee laat de opstelling zich soepeltjes invullen.
De opstelling van Door Eendracht Macht is op vijf plaatsen gewijzigd ten opzichte van de 0 – 2 die we destijds in Beverwijk op het scoreformulier wisten te voetballen. Drie geheel nieuwe namen en twee man die vorige keer nog vanaf de bank moesten beginnen.
De pupilletjes doen hun best en onze onvolprezen speaker van de dag Robert Baas spreekt de nadrukkelijke wens uit dat ze niet de enigen zullen zijn die vandaag zullen scoren. Hij vergat er alleen bij te vermelden voor welke kleur die wens gold…

Voortvarend

DEM is gewaarschuwd door die 0 – 2 in Beverwijk en kijkt de Huizer kat wijselijk uit de boom. Huizen gaat meteen in de aanval en een vlot lopende serie combinaties loopt helaas op niets uit als de voorzet van Lars van Huisstede onderweg naar onze spitsen geblokt wordt. Het ziet er meteen al hoopvol uit. Zo zie ik onze mannen graag: gretig, aanvallend en scherp!
Opnieuw is Zutterman de aanjager van een aanval die via Van Huisstede – die het weer lekker op zijn heupen lijkt te hebben – tot een hoekschop leidt. De bal komt goed bij de eerste paal voor en daar kaatst Jeroen Lamme de bal maar rakelings langs de verkeerde kant van diezelfde paal. Ik ga er lekker voor zitten…
De beste kans is echter voor onze gasten die bij een uitval over de flank de bal panklaar op het kale hoofd van Thom de Vries weten te leggen. De Vries staat op een meter of twee, drie, van de goal. Hij kan vrij inkoppen en doet dat genadeloos en fraai: de bal gaat onhoudbaar de kruising in… Tenminste: dat is wat De Vries ongetwijfeld gedacht zal hebben, want bij ons staat daar onze jonge held Olivier Pabon onder de lat. De bal valt in de categorieën ‘onhoudbaar’ en ‘kansloos’, maar niet als je een jonge tijger in de goal hebt. Met een fantastische reflex slingert Olivier zich naar de bedreigde hoek en verricht een onmogelijke redding! Als we geen borstbeeld voor hem neerzetten, laten we dan tenminste een plaquette voor hem inmetselen!
Dan gaat aan de andere kant doelman Dennis Flecken in de fout die sterk deed denken aan de vierde goal die Ajax midweeks in Frankfurt om de oren kreeg. Ver uit zijn goal is Flecken eerder bij de bal maar verspeelt hem knullig. Helaas is Wessel Biljardt geen Mario Götze en hij ziet zijn inzet rakelings naast gaan…

Enerverend

Huizen gaat door. We kunnen de openingstreffer al haast ‘ruiken’! Drijvende kracht Artuur Zutterman zet opnieuw een lang lopende aanval op. Een paar keer is Huizen dicht bij de beslissende uithaal, maar uiteindelijk zien we de bal toch teleurgesteld naast hobbelen en Flecken opgelucht adem halen…
Maar DEM is hier niet heen gekomen om zich maar een slachtbank te laten leiden. In de negende minuut is daar opnieuw zo’n gevaarlijke counter. Jesse Verswijveren bereikt Joey Dietz die oog heeft voor de vrijstaande Twan Verswijveren. Tot onze opluchting jaagt Twan de bal gelukkig rakelings óver de kruising!
Het is een enerverend begin van deze degradatiekraker.
We zijn een kwartiertje onderweg als een diepe bal aanvoerder Theo Visser aan het werk zet. Hij zet goed door en besluit tot een harde trekbal vanaf de achterlijn in de hoop dat er een willekeurig been in de weg zal staan voor een hoekschop of een gelukkige treffer. Meer opties heeft onze captain niet en hij gaat voor zijn geluk. Helaas had hij dat dus niet en de bal caramboleert weg van het doel.
Opnieuw een uitval van Huizen. Wessel Biljardt bereikt Theo Visser wiens inzet tot een halve mistrap bij DEM achterin en een corner leidt. De corner wordt geruimd en vormt meteen de aanzet tot een gevaarlijk ogende uitval. Ahmed al Mahdi probeert dat met een tackle in de middencirkel te voorkomen, maar is wat te laat. Arbiter Joshua Kuipers presenteert een terechte gele prent voor onze nijvere spits. Jammer, maar het gevaar was er wel mee bezworen.

Dichtbij

Huizen speelt goed. Het creëert kansen en de 1 – 0 lijkt daarmee aanmerkelijk dichterbij dan de 0 – 1. Deze keer is het Lars van Huisstede die Artuur Zutterman een schietgelegenheid geeft. Artuur bedenkt zich niet en haalt goed uit. Helaas ontbrak het ook bij deze inzet aan een fractie zuiverheid, een scheutje geluk en een snufje precisie. De bal schiet rakelings voor de tweede paal langs naar een roemloos einde…
Huizen is dus dicht bij de openingstreffer, maar langzaam maar zeker begint toch die eerste voetbalwet over de tribune te gonzen: als je zelf niet scoort, dan… Brrrr… Daar moeten we toch niet aan denken!
Opnieuw een schietkans. Deze keer is het Al Mahdi die zijn streep helaas een metertje of twee boven de lat ziet eindigen. ‘So near, yet so far away’ Een tekst uit een of andere oud nummertje. Het speelt me door het hoofd als ik Huizen zo verwoed pogingen zie doen die DEM doelman te laten capituleren.…
Ook DEM laat zich niet onbetuigd om deze wedstrijd zijn amusementswaarde te geven. Een fraaie voorzet van Twan Verswijveren lijkt wat te hoog voor de alert verdedigende Adil Haian. Toch weet onze robuuste Manus-van-alles er het hoofd nog onder te zetten en zo de opstomende Dietz een doorbraak te beletten. De aanval wordt doorgezet als de bal door DEM wordt opgepikt en dan is Haian opnieuw ter plekke om een inzet van Jesse Verswijveren te blocken. Adil had het lastig daar aan de zijkant met die snelle vleugelspitsen van DEM. Dat blijkt even later ook als een indrukwekkende rush van die Jesse Verswijveren een half veld mag duren en pas laat tot staan gebracht kan worden.
Dan de beste kans voor Huizen als Lars van Huisstede de bal panklaar voor de voeten van de inlopende Theo Visser legt. Theo heeft de bal maar voor het ‘binnenvegen’, maar opnieuw grijpen we op de tribune vol afgrijzen naar het hoofd als de bal wederom het doelvlak niet weet te vinden! De bal spat over en veel beter ga je je kansen vandaag niet meer krijgen, vrees ik…

Kansen

Het is echter nog niet gedaan met de kansen voor Huizen, want met een half uur op de klok bereikt de goed doorzettende Joshua Lo-Asioe Lars van Huisstede. Helaas is scoren toch iets dat onze grillige vleugelspits niet al te makkelijk afgaat en opnieuw zien we hoe de bal rakelings voor de tweede paal langs schiet.
Dennis Lamme bereikt Theo Visser die de bal op de voet van Wessel Biljardt lepelt. In één keer volleert onze gretige blonde aanvaller de bal op goal… Waar doelman Dennis Flecken de bal simpeltjes op kan vangen… Wéér een kansje… Wanneer valt ie nou eindelijk eens een keer?
Weer Biljardt die goed doorzet over de flank. De voorzet komt nog gevaarlijk dicht bij een doelpoging. Helaas is ‘net niet’ dus het sleutelwoord voor het gros van onze doelpogingen.
Een inzet wordt door de DEM-defensie geblokt en dan mag Joey Dietz er weer eens vandoor. Opnieuw is het Adil Haian die de redder in de nood blijkt. Het gaat wel ten koste van een hoekschop die door Pabon stevig uit de gevarenzone gebokst wordt. Het puntje van de stoel wordt maar nauwelijks verlaten door uw Apenstaartje…

Rust

Nadat Jeroen Lamme een voorzet in handen van doelman Flecken had gekopt gaan we dan de rust in met een toch wel wat teleurstellende 0 – 0 in een enerverende eerste helft waarin Huizen toch wel het beste van het spel op de mat wist te leggen, zonder dat we van een hoogstaande wedstrijd kunnen spreken. De amusementswaarde is hoog, de doelpunten houden daar echter geen gelijke tred mee, helaas…
Huizen had dus het beste van het spel, maar het moest toch wel wat gevaarlijke momenten prijs geven aan een counterend DEM. Het mag doelman Pabon op handen dragen voor die redding in de vierde minuut toen hij een zekere treffer wist te voorkomen.
Het veld ligt er eventjes verlaten bij. Geen reserves, geen spelende jeugd. De snijdende wind heeft iedereen naar binnen gejaagd. Dan verschijnen de reserves weer op het veld en doen een ontspannen rondootje hooghouden. Oortje-tik. Het lijkt me met die kou geen pretje en ze stoppen dan ook al vlug met deze ludieke ‘bestraffing’. Geen van onze mannen wekt de indruk straks aan de aftrap te gaan verschijnen. Aan DEM zijde zien we ineens wel een fanatieke warmloper: Daan Koster.

Ja hoor!

Koster komt in het veld voor Tarik Basaiyd. Arnold Klein stuurt wel al wat mensen in de warming up en kijkt het nog even aan met de basiself.
Huizen probeert weer van meet af aan de druk op DEM te zetten. Een aanval via Wessel Biljardt, Joshua Lo-Asioe bereikt Theo Visser die echter wild en onbesuisd uithaalt. De inzet mist alle richting en verdwijnt hopeloos over en naast.
We zijn koud drie minuten bezig met deze tweede helft als de slimme Jess Verswijveren op snelheid Haian de baas is. Verswijveren kruist voorlangs en dan is de aanraking binnen de zestien meter gehaaid, slim, sluw, simpel, kortom: professioneel… Arbiter Joshua Kuipers kan niet anders dan gedecideerd naar de stip wijzen. Het noodlot ontrolt zich op de Wolfskamer als DEM spits Joel Donald zich achter de bal zet. Olivier Pabon kwam nog dicht bij de bal en een heldenstatus, maar de inzet is hard en zuiver in de hoek en Huizen kijkt beteuterd tegen een genadeloze 0 – 1 achterstand aan. Zoveel kansen laten liggen en dan nu dus opnieuw op achterstand…
Huizen is daarmee lichtelijk ‘van de leg’, het voetbalt ineens wat ‘krampachtig’. Toch blijft het proberen en zoekt het het doel van Flecken met de moed der wanhoop.
Fanatiek troeft Wessel Biljardt de veel grotere Thom de Vries af, gaat er met de bal vandoor, passeert ter hoogte van de middenlijn een tegenstander op pure snelheid en wilskracht, maar loopt zich dan toch uiteindelijk in het zicht van de haven vast…
Een dwarrelbal van diezelfde Wessel Biljardt dreigt enkele minuten later in de verre hoek te dwarrelen, maar ook doelman Flecken heeft een goede reactie in huis en weet de bal dermate van koers te laten veranderen dat daarmee de gelijkmaker voorkomen wordt.

Ploeteren

Huizen zwoegt en ploetert. Terwijl een lichtelijk gefrustreerd reagerende Visser en invaller Koster ergens op het middenveld achter de rug van arbiter Kuipers aan het bakkeleien zijn, gaat de aanval van Huizen door. Een scrimmage en een doelpoging die helaas opnieuw de doellijn niet zal halen gaan voorbij voor Visser en Koster de vrede getekend hebben. Het is de arbitrage die de aanval volgde gelukkig ontgaan en zo ontlopen beiden de gele kaart die deze wanvertoning zondermeer verdiend zou hebben. Het zou overigens een van de weinige vervelende incidenten zijn die deze wedstrijd kende.
Met een dik uur op de klok grijpt Klein dan in. Haian en Lo-Asioe worden bedankt voor bewezen diensten, waarna Sergae Kogeldans en Justen Kuiper moeten gaan proberen deze akelige achterstand weg te werken.
Kuiper laat meteen van zich spreken door zich met een fraaie lichaamsschijnbeweging vrij te spelen en uit te halen. Het schot is echter te zwak om doelman Flecken te verontrusten.
Klein zet in op meer aanvallende impulsen en brengt Nabil Harchaoui voor Dennis Lamme. Ook DEM-coach Ron Bouman brengt twee verse krachten in het veld: Mehmet Gencer en Jeroen Brooklyn van Doorneveld komen Thom de Vries en Jeroen Schavemaker aflossen.
Opnieuw een gele prent voor Huizen. Jeroen Lamme vangt na balverlies van Wessel Biljardt de op hem doorlopende Joel Donald op en voorkomt zo een gevaarlijke doorbraak.
Een combinatie tussen Biljard en Harchaoui leidt een harde inzet in die binnen het strafschopgebied van dichtbij op de elleboog van een verdediger ketst. De armen zijn tegen het lichaam en de speler werpt zich op dat moment met de rug naar de bal toe. Hoewel de tribune om een strafschop loeit is de beslissing van arbiter Kuipers om dat geloei niet te honoreren te billijken.
Nog een voorzet van Visser die op de blonde krullenbol van Biljardt belandt. De kopbal gaat helaas opnieuw naast. Wessel heeft veel gegeven en is zichtbaar aan het einde van zijn Latijn. Het wekt dan ook geen verwondering dat Klein hem naar de kant haalt en Timo Vos nog brengt in de hoop met een verse en snelle vleugelspits nog de potten te kunnen breken waarin dat puntje voor Huizen wellicht verborgen zit.
Toch is de eerstvolgende kans voor DEM als Dietz weer aan zijn stutten trekt. Opnieuw is het Olivier Pabon die erger voor Huizen weet te voorkomen.
Inmiddels nadert het eindsignaal met rasse schreden. Gencer krijgt nog geel voor iets dat mij ontgaan is, Vos bereikt Al Mahdi die zijn inzet weer scherp over de goal van Flecken jaagt en Vos wordt buiten de regels gestuit bij een doorbraak. De vrije trap mondt uit in buitenspel. De arbitrage van scheidsrechter Kuipers was vlekkeloos, maar bij de grensrechter aan de overzijde had ik een paar keer mijn twijfels omtrent zijn vlagsignalen wegens buitenspel. Ik geef daarbij onmiddellijk toe dat ik er niet goed voor zit om dat op de millimeter te kunnen beoordelen en de beelden die ik in Studio Voetbal wekelijks van de VAR krijg voorgeschoteld bezorgen mij ernstige twijfels over mijn eigen beoordelingsvermogen daarin. Dus ook hier geef ik de arbitrage weer zonder mankeren het voordeel van mijn twijfel. Ook geel voor Artuur Zutterman die denk ik iets van commentaar op de goed leidende Kuipers geuit had en Jaco Vonk mag de blessuretijd voor Joey Dietz komen volmaken. Gehaast probeert Huizen nog een wanhoopsoffensiefje, nog een mislukte voorzet die achter zeilt en dan is het klaar… Het doet er allemaal niet meer toe. Opnieuw schiet Huizen jammerlijk tekort en ziet het een naaste concurrent op gelijke hoogte komen. De noodklok luidt voor een kwakkelend Huizen dat de wederopstanding na de winterstop inmiddels achter zich gelaten lijkt te hebben…

Arnold Klein

“Had 4 – 2 vandaag een gekke uitslag geweest?” vraag ik onze hoofdcoach als hij zijn praatje met Gijs Moerman van de Gooi & Eemlander heeft afgerond.
“Ja, als je kijkt naar de eerste helft, je laat daar met Theo (Visser, Red.), Artuur (Zutterman, Red.), Lars (Van Huisstede, Red.) grote scoringskansen liggen. Kwesties van ‘neem je een bal aan en neem je hem even mee, dan kan je hem links en rechts van de keeper plaatsen’. Of ga je in je onrustigheid gehaast te werk en leg je hem buiten de palen… Dat is denk ik wel de kern van hele wedstrijd: de eerste helft hebben we drie, vier, misschien zelfs nog meer, uitstekende kansen gehad om de score te openen. In de derde minuut, die safe van Olivier Pabon, dat was eigenlijk de enige kans die DEM gehad heeft in die eerste helft.”
“Ik zie toch niet meer het Huizen van na de winterstop terug, hoewel ik het vandaag wel een stuk beter vond gaan dan vorige week, overigens…”
“Ja, maar dat heeft ook met een tegenstander te maken. Vorige week wilde HSC niet opbouwen en DEM vandaag wel. Wij hebben wel een speelwijze waarin we de bal voorin al proberen te veroveren en dat ging vorige week helemaal niet. Vandaag konden we er een paar keer sterk doorheen voetballen. Alleen is het voetbalspel nog steeds wel gebaseerd op het maken van doelpunten. En dat hebben we de eerste helft met name nagelaten.
Als je kijkt naar de eerste helft, dan heb ik toch het Huizen van na de winterstop bij vlagen wel weer gezien. Maar je ziet ook een ploeg die met wat minder vertrouwen speelt. Een ploeg die op twee gedachten hinkt: wel of juist niet vol doorgaan. Daar zit ‘m een beetje de ‘hink-gedachte’ in. In de rust heb ik ook tegen de ploeg gezegd dat we aan de bal prima bezig waren, maar dat in de momenten waar het er om gaat, dat we dáár nou net niet goed genoeg voor de dag komen. Dan volgt er in de tweede helft gewoon een ‘domme’ overtreding waarmee je de wedstrijd weggeeft. Hij doet het wel slim hoor, die aanvaller! Maar goed, je moet die scheidsrechter gewoon niet in de verleiding brengen hem op de stip te leggen…”
“Maar hoe nu verder? Het kernwoord wordt ‘Noodklok’…”
“Ja, wat ik zeg: we moeten weer scoren! We moeten de absolute wil om te winnen en een wedstrijd naar ons toe te trekken terug zien te vinden. Dat kan je helaas langs de lijn niet coachen, dat moet je uit jezelf brengen… Zelf de keuze maken durf ik die bal aan te nemen of juist niet. Dat is cruciaal voor een voorsprong. Je ziet dat het vertrouwen van de spelers daar niet sterker in wordt. Dan krijg je een goal tegen en zie je bij sommigen het koppie wat gaan hangen. Dat is helaas een fase waar we nu even in zitten omdat het nu even wat minder makkelijk gaat dan voor de winterstop…”
“Tja, dan volgende week naar Ajax…”
“Ja, ik hoop dat dat weer wat ander elan in de ploeg brengt. Als je kijkt naar Sparta Nijkerk, Genemuiden en alle andere tegenstanders waar we het toch wél op de mat hebben weten te leggen, die brengen toch wat meer voetbal mee dan een DEM. Wellicht dat voetballende ploegen ons wat makkelijker liggen. Maar als je je kansen maar niet benut, dan ga je geen wedstrijden meer winnen…”
“Nog acht te gaan. Ik schreef al: het aftellen is begonnen…”
“Ja, inderdaad. Dat valt bij ons nu even negatief uit, maar we gaan ons komende week richten op een ommekeer…”

Artuur Zutterman

“Ik had wat moeite met het kiezen van de speler met wie ik even na wilde babbelen. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin meer in… Snap je dat?”

“Pff, dan zijn we met twee, hoor,” beaamt Artuur. “Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen…”
“Nou ja, ik heb jou gekozen omdat áls we een Man-of-the-Match zouden hebben gekozen, ik jou daarvoor zeker genomineerd zou hebben… Met name de eerste helft was je bij heel veel actie betrokken en was je de aanjager bij veel aanvallen…”
“Ja, dat probeer ik altijd wel te doen. Maar ja, ik zou altijd drie punten kiezen boven wat dan ook… Nu staan we weer met lege handen, vorige week tegen HSC nul punten, vandaag nul punten, allemaal tegen rechtstreekse concurrenten. Volgende week treffen we wéér een rechtstreekse concurrent en dan moet het echt twee tot drie keer beter worden…”
“Dat vind ik wel het positieve aan vandaag: het ging nu een stuk beter dan vorige week!”
“Ja, het is nu net na de wedstrijd natuurlijk, maar pas op: we hebben best veel kansen gehad, zeker de eerste helft, ikzelf ook nog een keer… We hadden ook maar zo 1 – 0 voor kunnen staan. Het was ook niet dat we verdedigend slecht stonden, het kwam een beetje uit het niets! Een club als DEM moet je met alle respect gewoon over de knie leggen! Maar ja: je staat dus gewoon met nul in plaats van zes punten na twee directe concurrenten. Da’s gewoon écht niet goed en we moeten dan ook keihard aan de bak! Het is wat Sergae vorige week al zei: we kunnen ook ons hoofd niet laten zakken. Vandaag mag het nog heel even, maar vanaf maandag moeten we er weer vol tegenaan! Als je nou gaat denken dat het voorbij is, dan is het ook echt zo!”
“Tja, ik denk toch dat ik als trefwoord vandaag ‘Noodklok’ ga gebruiken…”
“Ja, vijf voor twaalf, of hoe zeggen ze dat. Ik vind dat wel een goede, ja… Want zo is het! Nog acht wedstrijden, volgende week Ajax en nog een paar klappers ook. We zitten nu in de situatie waarin het gewoon ‘moet’! En daar moet iedereen zich van bewust zijn. Niet meer van ‘we zien komende zaterdag wel weer hoe het loopt,’ nee, zaterdag moeten we gewoon die drie punten halen! Maar ook tegen clubs als Urk, Hercules en zo…”
“Waarom lukte het nou na de winterstop ineens wél om hecht overeind te blijven, en waarom lukt het verdikkeme nou weer niet?”
“Ik denk dat we in de winterstop na die voerwinning op HBC toch een stukje vertrouwen hebben opgedaan. Dan gaat het ook goed tegen DVS en D.O.V.O. We hébben natuurlijk wel voldoende kwaliteit in dit team. Maar de laatste weken speelt wellicht een gebrek aan vertrouwen ons parten. Vorige week meende ik dat we niet voor de volle honderd procent onze duels aangingen. Doe je dat voor één procentje niet, dan ga je het niet redden! Vandaag had ik dat gevoel niet, ik weet niet of dat vanaf de kant ook zo overkwam, maar dat gevoel had ik wel.”
“Ik vind het alleen zo zielig voor jouw ouders! Die komen elke week trouw vanuit België hierheen….”
“Haha! Ja dat is hun eigen keuze! Ik verplicht hen niet…”
“Nou, die moeten dan wel heel erg veel van jou houden…”
“Haha! Ach, ze vinden het hartstikke leuk om hier in Nederland te zijn. Dan maken ze er een leuk weekendje van en pakken een hotelletje ergens, lekker een stukje wandelen en een nieuw Nederlands stadje bezoeken. Het is voor hen gewoon een weekendactiviteit!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Hoe maak ik hier een positief verhaal van zonder mijn geloofwaardigheid te grabbel te gooien? Het is een vraag die me vanaf het eindsignaal bezig hield. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er wakker van gelegen heb, maar het was het laatste dat waar ik aan dacht voor de zandman langskwam en het eerste wat er door me heen ging toen ik de oogjes weer opende.
Het doet me zeer. Na afloop zei iemand: ‘Als je nou week in week uit met vier, vijf één weggespeeld wordt, dan heb je hier vrede mee. Maar je hebt het gevoel dat je er zó dicht tegenaan zit!’ En dat gevoel deel ik. Kijkend naar onze selectie, de tegenstanders waar we tegen spelen, dan wil ik er niet aan toegeven dat we er straks mogelijk kansloos weer uit  zouden kunnen vliegen. Somberaars in de kantine verheugden zich al op de vierde divisie. Dat gevoel deel ik beslist niet! Want op het transferfront is het oorverdovend stil. Met het vertrek van Theo Visser gaat er toch weer een ervaren kracht weg. De man met de meeste treffers achter zijn naam, een speler waar we toch al seizoenen lang op konden bouwen. Natuurlijk niet elke wedstrijd een dikke voldoende, maar daardoor konden we hem natuurlijk ook lang in ons midden houden en wat gaan we er komend seizoen voor terug krijgen. Waar worden we volgend seizoen dan wezenlijk sterker van? De vierde divisie is zeker ook niet misselijk qua zwaarte!
Iemand haalde nog even het vertrek van Sebastian van Kammen aan. Een dergelijke speler had hier ook echt niet misstaan en had met zijn ervaring en doordachte passing wellicht net dat tikkeltje verschil wel kunnen maken dat er nu aan ontbreekt. Dat ene procentje dat we té vaak tekort kwamen om die wedstrijden naar ons toe te trekken waarin we er zo verdraaid dichtbij hebben gezeten dit seizoen.
Ik had nog even met die goed leidende Joshua Kuipers willen napraten, maar helaas lijkt het scheidsrechterskorps de laatste weken de publiciteit wat te willen mijden. Jammer, Kuipers had in mijn ogen zeker een goede wedstrijd gefloten en daar had ik graag nog even met hem over van gedachten gewisseld.
De sfeer bij onze tegenstanders was opperbest. Pas toen de voorbereidingen voor het muziekfeest een aanvang namen, stapten ze in de bus richting Beverwijk. Van onze mannen was er denk ik niet één meer aanwezig… Ik kan me daar helaas wel wat bij voorstellen. De teleurstelling was groot en ik kan me indenken dat er weinig behoefte was aan een gezellige derde helft. Toch moeten de mannen die eendrachtige sfeer weer terug zien te krijgen. Het is essentieel voor dat ‘één voor allen, allen voor één-gevoel’. Zonder dat gevoel, zonder die saamhorigheid gaan we het niet redden.
Saamhorigheid waar ik ook het publiek toe reken. Als je wint heb je vrienden, het is een bekend gezegde. Cynische opmerkingen, kritiek op spelers, leiding, gemor alom. Ineens deugt er niets meer van in de ogen van sommigen. Ik vind dat toch wel een vorm van wat trainer Co Adriaanse ooit ‘scorebordjournalistiek’ noemde. Want dit zijn grotendeels dezelfde mannen die ons van de eerste klasse naar de derde divisie (alleen tweede divisie, Keukenkampioendivisie en eredivisie zitten daar nog boven!) hebben gevoetbald. Niemand had gezegd dat we het wel eens even zouden gaan redden, hier. Iedereen wist dat we een zwaar en moeilijkseizoen tegemoet zouden gaan. In mijn tweede boekje met voetbalcolumns tekende ik het verloop van dit seizoen afgelopen zomer al op. Ik heb geen verstand van voetbal, maar dát had ik toch wel aardig in de smiezen…
Zaterdag opnieuw spitsroeden lopen in Amsterdam. Een gekende en gevreesde tegenstander. Een gepromoveerde tegenstander die net als Huizen in zwaar weer verkeert. Het is wederom erop of eronder voor Huizen én voor Ajax. Is het Luctor et Emergo of ‘down the drain’? Richt Huizen zich op of zitten we nog steeds in die hoek waar die klappen vallen?
Opnieuw stop ik een nieuwe vulling in mijn vulpen, sla ik vol goede moed, maar wel met enige twijfel in mijn schrijfblok een nieuwe blanco bladzijde open. Want hoe je het wendt of keert: ook volgende week beginnen we gewoon weer op 0 – 0, een zelfde blanco bladzijde die wacht op een zegenvolle invulling! Steunt onze mannen! Laat u niet verleiden tot cynisme en defaitisme! Op naar Amsterdam met het mes tussen de tanden!