Cruciaal: Excelsior’31 Rijssen

Na heel even een weekje een kijkje boven die beruchte rode streep te hebben mogen nemen, is Huizen inmiddels weer in die gevarenzône beland. Tegenstander Excelsior’31 Heeft twee punten voorsprong op Huizen en staat daarmee net bóven die streep. Vandaag is het voorlopig aanhaken, bijblijven of voorlopig afhaken dat er op het spel staat. Bij winst springen we over Excelsior heen, bij een gelijkspel blijven we weliswaar onder die streep, maar blijft Excelsior binnen ons bereik. Bij verlies is de afstand ineens vijf punten en zal het vanaf vandaag wel akelig lastig worden om nog een inhaalrace in te zetten. Ik weet: vijf punten is slechts twee overwinningen meer behalen dan onze tegenstander, maar ja, dat moet dan nog wel even gebeuren in de resterende dertien wedstrijden die ons nog resten. En in deze zware competitie is dat zeker geen sinecure.
De thermometer in mijn zwarte bolide wijst slechts twee graden Celsius aan. Toch is het wel lekker voetbalweer, al benijd ik de mannen niet die straks in zo’n dun tricotje dat veld op moeten. Maar eerst een ferme rit in de veilige handen van chauffeur Paul.
Helaas een zieke uitwedstrijdenfotograaf Dirk Westland. Vanaf deze plek van harte beterschap!
In Rijssen na een keerpartij via een akelig hobbelweggetje met ‘kinderhoofdjes’ heeft Paul dan toch ons gevaarte zonder al te veel problemen bij het fraaie sportpark De Koerbelt neergezet. Een ferme tribune met bestuurs– en businessruimte en een paviljoen op een heuvel die uitziet over het hoofdveld aldaar. Het broodje bal satésaus laat ik me goed smaken, maar ik heb zo ongeveer een half pak servetten nodig voor ik – naar ik hoop – weer een beetje toonbaar ben.
In de bestuurskamer krijg ik keurig een wedstijdformulier uitgereikt. Ook even een weerzien met arbiter Steve Janssen. Drie keer een plusje in mijn database, dus dat voelt goed aan voor vanmiddag. Ook goed voelt de basis aan waarmee Klein vanmiddag de strijd aan zal gaan: het is het beproefde concept en met een bank die bevolkt wordt door Justen Kuiper, Elijah Kruize, Timo Kozjak, Tijmen Bakker, Sergae Kogeldans, Wessel Biljardt en reservedoelman Brent van Bockel heeft Klein volgens mij voldoende troeven achter de hand om hier vanmiddag met een resultaat vandaan te rijden.
De bestuurskamer biedt een perfect uitzicht over het veld met grote ramen en prima tafeltjes voor dat raam. Hoewel de temperatuur inmiddels is opgelopen tot een zes graden, schuif ik toch hoopvol bij chauffeur Paul aan om vanaf daar de verslaggeving te doen. De pret wordt alleen plotseling verstoord door enkele onverlaten die ondanks meer dan voldoende zitplekken op de tribune besluiten pontificaal voor ons raam te blijven staan. Dus in gezwinde spoed een plekje gezocht op de tribune…

Angst, beven en verlossing?

Excelsior schiet als een bezetene uit de startblokken: Simon Steppenwoolde wordt diep gestuurd en legt de bal fraai breed op Jasper Veltkamp die wel érg veel vrijheid geniet. Hij bedenkt zich niet en haalt venijnig uit. Zijn inzet dwingt Olivier Pabon al meteen tot een knappe redding. Het is duidelijk dat Excelsior meteen zaken wil doen en Huizen van zich af wil schudden in deze hectische openingsfase. De stormbal kan bij Huizen hoog in top worden gehesen!
Theo Visser weet dan knap Ahmed al Mahdi te bereiken, die op avontuur gaat in het Excelsior strafschopgebied. Het is Al Mahdi die zich door de muur van roodhemden slalomt. Met een onwaarschijnlijk overzicht ziet hij de vrijgelopen Visser en weet ondanks de menigte voor hem de bal toch perfect voor de voeten van onze aanvoerder te steken. Wat schuin voor de goal komt Visser oog in oog met doelman Kevin Reimink. En dan laat Visser zien waarom hij toch echt wel van de buitencategorie is: waar menig Huizer spits de afgelopen wedstrijden al faalde, behoudt Visser de kalmte en kiest gedegen zijn hoek uit. Hij laat doelman Reimink volstrekt kansloos met zijn bekeken schuiver. En tegen alle verhoudingen in is het Huizen dat brutaal de voorsprong neemt.

Kanteling

En dat is een dreun die aankomt bij de mannen van coach Michel Steggink. Je ziet de onzekerheid over de ploeg glijden zoals aan het strand de eb de vloed aflost. Nu is het Huizen dat de wedstrijd ineens dicteert. Een combinatie tussen Visser en Al Mahdi resulteert in een corner genomen door Lars van Huisstede die gevaarlijk wordt ingekopt door Al Mahdi. De bal gaat rakelings over de deklat en kort daarop lijkt Visser zijn tweede van de dag al te kunnen maken, ware het niet dat er buitenspel werd geconstateerd.
Natuurlijk weigert Excelsior zich als een geslagen hond in de hoek te laten zetten en Pabon moet zijn klasse etaleren als aanvoerder Kelvin Veensma van een meter of twintig een gevaarlijk wegdraaiende bal lanceert. Hoewel het een ‘trage’ inzet is, zorgt de kromming er voor dat Pabon toch opnieuw gestrekt naar de hoek moet. ‘n Lekkere safe! De corner die dat Excelsior oplevert wordt genomen door Jasper Veltkamp. De bal vliegt alles en iedereen voorbij, maar kan aan de andere kant van het veld worden opgepikt door Patrick Maneschijn die het hoofd van Veltkamp vindt. De kopbal mist echter voldoende richting om Pabon en zijn mannen te kunnen verontrusten. Maar Excelsior is zeker nog niet bereid de handdoek al te gooien…

Domper

Huizen jaagt verder. De 0 – 2 hangt toch al enige tijd in de lucht als Al Mahdi goed werk langs de lijn verricht en Artuur Zutterman in staat stelt een goede voorzet af te geven waarna de kopbal uiteindelijk opnieuw een corner voor Huizen oplevert. Visser belast zich met het nemen ervan en Lars van Huisstede knikt goed in. Maar doelman Reimink is lang en attent en tikt de bal over de lat. Opnieuw een corner voor Huizen dat de druk verder aan het opvoeren is. Opnieuw een kopbal van Jeroen Lamme en nu ketst de bal via de onderkant van de lat weer het veld in.
In die drukte is doelman Reimink even aangeslagen neer gegaan en dat geeft coach Steggink de gelegenheid om even bij te praten met Emilio Solino Overmars, Stan ter Haar en Simon Steppenwoolde. Opmerkelijk dat die spelers straks nog cruciale rollen zullen gaan vervullen…
Het spel wordt hervat met een inworp voor Huizen die echter tot balverlies leidt. Meteen schakelt Excelsior en stuurt Steppenwoolde diep richting Pabon. Achtervolgd door de sprintende Jeroen Lamme valt de bal ergens tussen Pabon en Steppenwoolde in. Even een aarzeling bij Pabon en dat dwingt Jeroen Lamme tot het weggeven van een corner. Die corner wordt goed voor gebracht en dan is daar tussen twee verdedigers toch ineens Emilio Solino Overmars die kans ziet om van dichtbij de bal onder de lat te koppen. Een zwak moment in onze laatste lijn. Had Pabon niet meer kunnen doen op die voorzet? Hoe kon Overmars tussen twee goede koppers in toch die kopstoot uit delen? Ieder zwak moment wordt op dit niveau genadeloos afgestraft en de 1 – 1 komt pijnlijk aan bij onze mannen en het toch weer ruim meegereisde Huizer publiek.

Nee toch!

Huizen laat het er niet bij zitten en Lars van Huisstede dwingt doelman Reimink tot een knappe safe bij de paal, de corner levert echter niets bruikbaars op voor onze voorwaartsen. Maar net als dat bij de openingstreffer Huizen een moraal-boost kreeg, lijkt dat ook voor Excelsior opgeld te doen. Uit een voorzet van Maneschijn krijgt Overmars een goede schietkans om zijn tweede tegen de touwen te jagen. Dapper werpen er zich echter verdedigers voor de inzet en weten zo de poging te kraken. De aanval wordt doorgezet en en opnieuw brengt Maneschijn de bal goed voor. Dailey Groenewegen moet alle zeilen bijzetten om ten koste van een hoekschop Steppenwoolde het scoren te beletten. Opnieuw een corner die in de menigte voor de goal door Pabon keurig wordt verlengd. Excelsior houdt de druk op de Huizer ketel en Stan ter Haar pikt de afvallende bal op om hem opnieuw in te zetten. Daar is Simon Steppenwoolde slim voor de meeverdedigende Theo Visser gekropen en als de bal dan perfect op zijn blonde kuif valt is een lichte knik voldoende om de bal tot achter Pabon om te verlengen: 2 – 1 en dat is een dramatische ommekeer voor Huizen!

Transpiratie waar inspiratie faalt

Opnieuw een mentale tik die Huizen te verwerken krijgt. Het speelse gemak waarmee Excelsior de treffers mag maken zorgt voor een wat hopeloos gevoel bij uw verslaggever.
Huizen moet de tanden op elkaar zetten en gaat zwoegend op zoek naar de gelijkmaker. Al Mahdi zoekt die knap in de korte hoek, maar opnieuw is daar die prima doelman Reimink voor wie de inzet geen enkel probleem vormt. Huizen oogt wat lamgeslagen: ik zie even geen loopacties meer om gaten te trekken, geen spelers die zich gretig aanbieden. De inspiratie die er tien minuten geleden nog vanaf droop lijkt ineens ver te zoeken. Typerend is wellicht de kopbal van Lars van Huisstede die op slag van rust toch akelig vrij voor de goal toch geen richting aan zijn inzet wist te geven.

Rust

De 2 – 1 laat een bittere nasmaak achter. Onnodig weer! Na die overweldigende openingsfase van Excelsior’31 leek Huizen de wedstrijd stevig in handen te hebben met die vroege openingsgoal. Terwijl de 0 – 2 eigenlijk in de lucht hing, dan toch die twee wat onnozele goals tegen.
Achterin heeft Huizen problemen met de snelheid van Patrick Maneschijn en de vraag is hoe Arnold Klein dit probleem denkt te gaan ‘repareren’. Ik zie echter geen van de mannen serieus bezig met een warming-up, dus ik denk dat Klein dat repareren toch met de huidige elf zal willen doen. Ik ben benieuwd…

Ongewijzigd

Ook de ‘Excelsioren’, zoals ze zich zelf graag noemen, komen ongewijzigd uit de kleedkamers. Ik kan eigenlijk wel raden wat coach Steggink zijn mannen voor opdracht heeft meegegeven: ‘Bevries het spel, maak het ‘dood’!’ Excelsior heeft met die voorsprong immers gewoon waar het op uit is, het is aan Huizen om die bakens te verzetten.
En we beleven dus een dikke tien minuten waarin er eigenlijk niks noemenswaardigs gebeurt. Inmiddels heeft chauffeur Paul me gewezen op vier prachtige schrijftafeltjes aan de zijkant van de tribune waar ik nog beter zicht op het veld heb én dus lekkerder kan schrijven.
Klein kijkt het nog een kwartiertje aan en brengt dan Kogeldans en Kuiper voor Dennis Lamme en Timo Vos. Vos werkte hard en deed veel nuttig loopwerk, maar kon helaas geen potten breken, vanmiddag.
Nadat Justen Kuiper eerst wat ongelukkig op de bal was gaan staan en balverlies inluidde, is hij vijf minuten later dan toch vlijmscherp op weg naar een hoge voorzet uit een lange aanval via Lo-Asioe, Al Mahdi en Van Huisstede. De bal lijkt voor zijn voeten te gaan vallen en gretig is Kuiper op weg naar de gelijkmaker. Dan komt daar aanvoerder Veensma hard in en schoffelt onze rappe aanvaller genadeloos onderuit. Geen bal geraakt door de Excelsioor en dus is het fluitsignaal van arbiter Steve Janssen gedecideerd en terecht: strafschop! Veensma acteert de vermoorde onschuld en probeert zijn hoofd tussen de gemalen autobanden te verstoppen, maar het leed is voor Excelsior al geschied en als Visser de bal genadeloos achter de vertwijfeld naar de verkeerde kant duikende Reimink jaagt is de stand dus weer gelijk. Zou er nog meer voor Huizen in het vat zitten?

Aandringen

Huizen gaat gretig verder en gaat op jacht. Een corner van Visser komt goed op het hoofd van Joshua Lo-Asioe die echter geen richting aan zijn kopstoot weet mee te geven. Althans: geen richting die ons richting die felbegeerde driepunter zou kunnen brengen.
Coach Steggink brengt Rick Hemmink voor Jasper Veltkamp. Even later komt ook Shaquille Woudstra voor Emilio Solino Overmars. Klein ruikt ‘bloed’ en zet met een dikke tien minuten nog te gaan ook Wessel Biljardt in voor Joshua Lo-Asioe. De dood of de gladiolen? Yannick de Vries wordt bij Excelsior nog het veld op gestuurd voor Simon Steppenwoolde en beide coaches spelen zo hun wederzijdse troeven uit. Een minuut na het inbrengen van De Vries zien we dan een vloeiende aanvalsopzet die begint met een opdringende Van Huisstede, Al Mahdi die de bal verovert als Lars toch gestuit wordt, de pass op Adil Haian die oog heeft voor Visser die met een heerlijke steekpass tussen de Excelsior verdedigers door de opkomende Wessel Biljardt bereikt. De weg naar de goal ligt open voor onze gretige invaller die zo graag iets wil laten zien. Met de binnenkant van de voet kiest hij keurig voor een geplaatste bal richting bovenhoek. Een bovenhoek die zich dan helaas toch luttele centimeters meer naar links bevindt dan Wessel gepland had en we zien tot ons afgrijzen hoe deze uitstekende mogelijkheid jammerlijk verloren gaat. En nog afgezien van die cruciale overwinning die we daarmee hadden kunnen binnen harken, gun je het die knul toch ook zo graag…

Half ei

Als je ‘m niet kan winnen moet je zorgen dat je ‘m niet verliest, merkte wijsgeer Johan Cruijff ooit geheel naar waarheid op. En dat schiet toch even door me heen als ik zie hoe Stan ter Haar de bal perfect bij de vrij voor Pabon staande Rick Hemmink brengt. De invaller is blijkbaar nog niet echt lekker warmgedraaid, want hij laat de bal wat schlemielig aan zich voorbij gaan.
De minuten tikken weg. 87 op de klok: Biljardt ontvangt de bal van Al Mahdi, trekt naar binnen en weet een half gekraakt schot te lossen waar doelman Reimink nog alle moeite mee heeft. De corner levert Huizen niets bruikbaars op. 88 op de klok: Ahmed wordt gevloerd. De vrije trap van Visser levert weliswaar een kans op, maar er is buitenspel geconstateerd. 90 op de klok: Jeroen Lamme raakt een bal volkomen verkeerd en dat levert Excelsior weer een corner op. Als de bal voorkomt is het even billenknijpen voor de goal van Pabon. Na wat geharrewar lijkt Huizen eruit te kunnen komen, maar dan is daar Maneschijn die de bal opnieuw inzet. Achterbal! Pfff! Het is duidelijk dat wie er nu scoort ook meteen de drie punten in de tas mag stoppen. 92 op de klok: een uitval van Excelsior en Kuiper haalt Coplan Soumaoro neer. Het kost hem geel, maar Huizen trekt er wel mee dat ene puntje over de eindstreep. Voor Huizen is het halve ei beter dan de lege dop waar het even op leek uit te draaien, ondanks een goede wedstrijd. De Excelsioren vallen uitgeput – of is het vertwijfeling, opluchting? – op de grond. Zij blijven twee punten voor op Huizen, Huizen behoudt de aansluiting met de ranglijst boven de streep. Maar ik kan me niet voorstellen dat een van de coaches van hedenmiddag écht tevreden is met dit resultaat.

Arnold Klein

“Deze wedstrijd mocht je zéker niet verliezen, je moest hem eigenlijk winnen en dat zag er toch ook lang naar uit,” open ik ons vraaggesprekje.
“Ja, behoudens de eerste vijf tot tien minuten, toen vond ik ons niet scherp genoeg. We gaven het veel te makkelijk weg, stonden niet goed, waren niet helemaal bij les leek het wel. Het scheelt dan dat je vroeg op voorsprong komt. Maar goed: in de rust gaf ik aan dat we de wedstrijd volledig onder controle hadden, maar onnodig balverlies op het middenveld leden en bij een lange bal staan te slapen, Olivier Pabon die denk ik verder uit zijn goal mag komen, Jeroen Lamme en Dailey Groenewegen die daarin een rol van betekenis hadden kunnen spelen, daarmee leidt je eigenlijk die cornerbal in. Ik had vooraf al aangegeven waar die cornerballen vielen en toch staan we daar dan ook weer niet scherp genoeg. Ook bij die tweede tegengoal, dat was eigenlijk een hele simpele bal en zijn we ook weer gewoon niet scherp genoeg. Dus de eerste helft doe je het in balbezit gewoon goed, maar bij balbezit tegenstander miste ik de scherpte. Daarmee kom je op een 2 – 1 achterstand, terwijl je kijkend naar de laatste weken juiste die eerste helft onze betere helft spelen. Dat betekent dat je ook hier niet zomaar even wint, je moet daarvoor toch scherp blijven en dat hebben we de eerste helft op cruciale momenten niet gedaan…”
“Het is opmerkelijk dat je van zeg maar titelkandidaten gewoon terecht wint, maar hier dan weer tegen een directe concurrent de punten laat liggen…”
“Ja, maar als je kijkt naar het balbezit dat we vandaag hadden, dat was méér dan we in andere wedstrijden hadden. Maar je moet wel die scherpte houden. Kijkend naar de tweede helft, dan zie je dat we getracht hebben zeker niet te verliezen, dat was het belangrijkste voor ons. We zijn gegaan voor de gelijkmaker, maar ook voor de winst. Die tweede helft hebben we heel veel strijd gebracht, aardig gevoetbald, vind ik, en ook nog kansen gecreëerd. De mooiste kans was natuurlijk voor Wessel Biljardt na een fantastische steekpass van Theo Visser, waarna Wessel zijn mooie loopactie eigenlijk gewoon had moeten belonen… Hij had weer de winnende op zijn schoen… Dat het opnieuw niet lukte frustreert hem natuurlijk ook wel, maar we hebben de tweede helft in ieder geval wel de scherpte gebracht waar het moest. We hebben er ook naar gewisseld om in die laatste fase nog voor de overwinning te kunnen gaan, er wel rekening mee houdend dat we niet het deksel op de neus zouden krijgen. Kijkend naar de kansen en eigenlijk de hele wedstrijd, dan denk ik dat je ‘m eigenlijk wel over de streep moet trekken. Die tien minuten waarin we twee goals weggeven doet ons vandaag de das om. Die waren cruciaal. Kijkend naar een uitwedstrijd waarin je domineert en kansen weet te scheppen, dan hebben we dat voor een uitwedstrijd eigenlijk best wel goed gedaan.
Volgende week Harkema. Dan gaan we gewoon verder met de strijd waar we nu mee bezig zijn, de strijd om elke week de punten te pakken. Ook daar in Harkema was er één cruciaal moment: die rode kaart die ons de kop kostte.
“Ik had eigenlijk vandaag toch eigenlijk ook op een driepunter gerekend,” somber ik wat door.
“Naaah, wij zijn Huizen, ik weet niet of we wel overal op kunnen rekenen. Wij zijn net gepromoveerd, we hebben na de winterstop een goede fase ingezet, maar we moeten ons niet rijker gaan rekenen dan we zijn! Natuurlijk wilden we vandaag winnen om hen op de ranglijst te passeren en dat is helaas niet gelukt. We hebben gedomineerd in balbezit, maar door gebrek aan scherpte, dom balverlies, moeten we helaas tevreden zijn met één punt…”
“Je tevredenheid op een schaal van 1 tot 10?”
“Haha! Nee, die heb ik niet als we hier twee punten te weinig mee vandaan nemen!”

Justen Kuiper

Hij viel goed in en forceerde de strafschop die ons op gelijke hoogte bracht.
“Een sterke invalbeurt, Justen! Je was ook meteen aanleiding tot de strafschop. Wás het er een?”
“Ja, het was zeker een strafschop! Honderd procent! Ik voel die overtreding nog steeds op mijn been…”
“Ik vond dat er erg veel dreiging en felheid van je uit ging…”
“Ja, dank je wel. Ik train de laatste tijd keihard na mijn blessure. Ik wil namelijk gewoon meer minuten gaan maken en probeer elke training te laten zien dat ik op het veld hoor te staan en dat heb ik vandaag ook weer geprobeerd te doen!”
“Ik denk dat je dat vandaag weer prima hebt laten zien. Ik mis alleen nog je naam bij de spelers die hun krabbel hebben gezet. Hoe zit dat met jou?”
“De club en ik zijn nog aan het praten, maar ik wil heel graag bij Huizen blijven. Ik wil alleen wel mijn wedstrijdminuten gaan maken. Daar ben ik dus nog met Huizen over in gesprek. Maar ik wil graag hier blijven. We hebben een hartstikke leuke groep, mijn intentie is gewoon om hier bij Huizen te blijven. Maar ik wil wel minuten gaan maken…”
“Dat kan niemand je garanderen! Dat moet je dus wel zelf afdwingen…”
“Ik denk dat ik op de goede weg ben. Uiteraard heb ik mijn mening daarover en probeer het elke week gewoon weer te laten zien…”
“De minuten dié je maakt, vind ik wel een meerwaarde voor Huizen…”
“Dank je wel! Ik ben blij dat je het zegt. Heel eerlijk vind ik dat zelf ook wel…”
Aldus een zelfbewuste jonge invaller die ik toch een grote belofte voor Huizen vind inhouden. Ik hoop dat we er snel met hem uit gaan komen!

Theo Visser

Met zijn twee goals en aandeel in de strafschop, zijn vele verdedigende interventies, zijn prachtige pass op Wessel Biljardt, was Visser voor mij vandaag Man-of-the-Match.
“Daar is ie dan, Captain en Man-of-the-Match,“ begroet ik Theo als hij vers gedoucht in de catacomben verschijnt.
“Haha, ja dat weet ik niet,“ lacht Theo van oor tot oor.
“Ik wel! Ik mag jou die titel uitdelen! Jij dacht: het zal me toch niet gebeuren dat die Al Mahdi straks topscorer bij Huizen wordt?”
“Haha! Nee, hoor. Het voelt wel lekker om weer eens als van ouds te scoren, maar het is gewoon belangrijk voor het team. Het is goed dat we ons vandaag ook weer terug weten te knokken. Ik denk dat er zeker meer in zat dan die 2 – 2, maar we verliezen in ieder geval niet en dat is héél belangrijk. We hebben grote kansen gehad en misschien toch wat te slordig in de verdediging, maar ik denk dat we ook vandaag weer als team heel goed voetbal hebben laten zien.”
“De eerste vijf minuten was ik even bang dat we onder de voet gelopen zouden worden. Dan scoren wij en vanaf dat moment had ik het gevoel dat de 0 – 2 eigenlijk in de lucht hing… Dan beginnen we de tweede helft heel ‘mat’, ik had die tweede helft meer initiatief verwacht…”
“Ja, het was gewoon we even zoeken, want het moest vooral weer op knokken aankomen. Toch zag je dat naarmate de wedstrijd duurde dat wij er het beste in kwamen te zitten. We kregen er meer druk op en kregen ook meer grip op hun spel. Dan krijgen we die strafschop mee. Een overduidelijke penalty, en dan is het jammer dat die 3 – 2 er niet alsnog invalt. Maar het gevoel was er dat we deze wedstrijd hadden kunnen winnen, dat zeker.
Op een gegeven moment ga je wel naar de klok kijken. Toen we in de vijfentachtigste minuut zaten gaf ik aan dat die 2 – 2 het belangrijkste punt voor nu was. Hier verliezen was geen optie!”
“Je verrichte naast die twee goals en je fraaie passes ook veel brekend en storend werk. Vandaar mijn kwalificatie Man-of-the-Match.”
“Ik voel me sinds de winterstop steeds meer comfortabel en rustig aan de bal… Ben niet zo gehaast meer…”
“Komt dat ook omdat je nu die knoop hebt doorgehakt?”
“Nee, niet per se! Ik merk gewoon dat ik volwassener word in mijn spel. Ik merk dat iedereen ‘groeit’ en ik groei gewoon mee. Ons spel wordt beter en dan word ik ook beter. Het loopt nu lekkerder. Als je het gevoel hebt dat je constant onder druk staat, dan heb je het moeilijker met jezelf dan met de wedstrijd…”
“Maar goed: deze wedstrijd hadden we ook gezien het spelbeeld gewoon moeten winnen…”
“Ja, dat ben ik met je eens. Maar goed: het is toch ook weer een wedstrijd die we niet hebben verloren. We moeten toch ook proberen optimistisch te zijn, haha!
Volgende week spelen we thuis. Dus nieuwe ronde nieuwe kansen, we gaan er weer vol voor volgende week!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

De term ‘cruciaal’ viel vaak dit weekend. Het was eigenlijk op de keper beschouwd een degradatieduel waarin het erop of eronder ging. Verliezen was geen optie, winnen eigenlijk een must. Natuurlijk is de competitie nog lang en is er momenteel nog helemaal niks beslist. Maar als je vijf punten goed had moeten gaan maken, dan had dat toch wel een flinke kluif geweest.
Je mag nergens op rekenen, wees Klein me na afloop terecht. Maar ik denk dat áls je wedstrijden moet winnen, dat dat dan toch die wedstrijden tegen je naaste concurrenten moeten zijn. Winnen van titelkandidaten is leuk, nuttig, heerlijk en wat je er allemaal nog meer voor etiketjes op kunt plakken, maar wedstrijden als tegen Excelsior zijn – jawel, daar is ie weer – cruciaal…
Bemoedigend is wel dat Huizen in staat is een tegenstander haar wil op te leggen. Bemoedigend is dat we ons van een achterstand terug weten te knokken. Bemoedigend is ook dat we ons voldoende goede kansen weten te scheppen om die wedstrijden inderdaad winnend af te sluiten. Maar het is een regelrechte ‘bummer’ dat ons dat dan weer niet is gelukt.
Optellend hoeveel punten Huizen dit seizoen al niet min of meer onnodig heeft laten liggen kom ik eigenlijk op een plek richting linker rijtje: Sportlust uit, Sparta Nijkerk thuis en uit, Harkema uit, HSC thuis, D.O.V.O. thuis, Urk thuis… Grootste gemene deler lijkt toch elke keer weer die ‘scherpte’. Scherpte voorin, scherpte achterin. Dat is óók gewoon een ‘kwaliteit’. Als we daar ooit nog eens de vinger achter krijgen…
Volgende week wacht ons het pittige Harkema. Uit was een rode kaart een kantelpunt in de wedstrijd. Nu dus een herkansing tegen de ploeg die de bedenkelijke eer kreeg de zwaarste nederlaag uit deze competitie van ons over te nemen door met 7 – 0 bij IJsselmeervogels te verliezen. De vraag is in hoeverre de Friezen die dreun inmiddels te boven zijn gekomen. Met een eigen veld dat onder een dik pak sneeuw verborgen lag heeft men daar de wedstrijd tegen Hercules aan zich voorbij kunnen laten gaan en die wonden in ieder geval mentaal kunnen likken. In hoeverre de mannen daar een fatsoenlijke trainingsweek achter de rug hebben, ik durf het niet te zeggen.
Excelsior gaat volgende week naar Rohda Raalte, DEM naar IJsselmeervogels, HSC, dat verrassend datzelfde IJsselmeervogels op een 2 – 2 hield, gaat naar Hercules, TEC gaat op Urk aan de slag en Ajax komt naar Eemdijk… Het belooft dus weer een hectisch weekendje te worden. Bemoedigend is wel dat ál deze clubs nog steeds binnen ons bereik zijn gebleven. Nu zaterdag zorgen dat we met een driepunter dat bereik blijven garanderen!
Komt u onze mannen weer naar een nieuwe driepunter supporten?
Het wordt wéér ‘cruciaal’…

Onze dank aan Albert ten Hove voor de welwillend aangeleverde foto’s!