Door Ons Vrienden Opgericht

Je hebt van die wedstrijden en tegenstanders waarbij hoofd en hart geen gelijke tred houden. Met het hoofd zie ik toch best wel wat op tegen het sterke D.O.V.O. en teken ik op voorhand voor een puntje daar in Veenendaal. Maar mijn onderbuikgevoel – zonder meer gevoed door de knappe prestatie van onze jongens van vorige week – piept met een klein stemmetje op de achtergrond dat er vandaag wel weer eens een herhaling van vorige week in zou kunnen zitten. Maar ach, wat bazel ik nou, bromt de basstem uit de bovenkamer… Maar toch… Dat stemmetje blijft aanhouden, stiekem vanuit het duister…
Het is wat mistig als chauffeur Paul de bus van de tot bouwplaats omgetoverde parkeerplaats manoeuvreert, maar de rit naar Veenendaal verloopt verder voorspoedig. Weer even zoeken waar de ingang van de bestuurskamer ook weer is, maar een hulpvaardige dame opent de tussendeur voor me en ik kan de trap op naar boven. In het voorportaal voor de sfeervolle bestuurskamer annex businessruimte een vriendelijke dame achter zo’n soort lessenaartje dat je wel in dure Amerikaanse restaurants ziet, maar ik mag zonder problemen naar binnen. Prima bakje koffie van de vriendelijke dames en even een hernieuwde kennismaking met de arbiter van dienst Robin Gansner. Dat is een geruststellend gegeven: Gansner staat al twee keer met een stevige plus vermeld in mijn database met scheidsrechters waarmee we het genoegen hebben gehad. Prima arbiter, ik hoop dat hij vandaag voor de ‘hattrick’ gaat!
Als ik meteen voorzien word van de opstellingen leer ik dat Huizen in de gekende opstelling de strijd aan zal gaan. Met dien verstande dat er weer een basisplek voor Timo Vos is ingeruimd en dat Adil Haian op de linksbackplek zal gaan spelen, waardoor Sergae Kogeldans vandaag vanaf de bank zal beginnen. Uiteraard ook weer basisplekken voor de gebroeders Lamme die deze week tot mijn opluchting hun contract verlengden. Zulks in tegenstelling tot aanvoerder Theo Visser die volgens de geruchten zijn jawoord aan een andere club heeft gegeven. Welke? Juist ja: D.O.V.O.! Dat is een saillant detail!
Op de tribune spreek ik even met vader Visser die een en ander bevestigt en me al wat uitleg geeft. Maar dat ik onze captain na de wedstrijd even aan de tand wil voelen moge duidelijk zijn.
D.O.V.O. kampt met wat blessures laat ik me vertellen. Maar goed, ook bij Huizen bivakkeert er een halve selectie louter op de massagetafel. Maar de opmerking van mijn tafelgenoot voedt dat kleine stemmetje dat zich brutaal weer meldt… Eens zien of we dat minimale verschil uit de thuiswedstrijd inmiddels na een half jaar derde divisie hebben ingelopen…

Brutaal

En daar lijkt het wel op! Het beginsignaal van arbiter Gansner hangt nog in de mist boven sportpark Panhuis, als er bij D.O.V.O. achterin gestunteld wordt en ineens de bal voor de voeten van Ahmed al Mahdi komt te rollen. Een beweging naar binnen en dan ligt daar ineens de verre hoek wagenwijd open. En dat is aan Ahmed wel besteed: koeltjes jaagt hij de bal in dat gapende gat en voor doelman Nick van den Dam een bal heeft aangeraakt ligt de bal al in zijn mandje! 0 – 1! Wat een heerlijke opsteker!
Nou ja, heerlijk… Heel eerlijk zie ik zo’n bal er eigenlijk liever een minuut voor tijd in gaan. Nu zit ik een wedstrijd lang op die klok te kijken hoe de minuten wegkruipen. Maar goed, gewoon 0 – 1 dus, mij hoor je niet mopperen!
Luttele minuten later een kopbal van Theo Visser die zijn aanstaande doelman onder vuur neemt uit een voorzet van de weer heerlijk op stoom zijnde Lars van Huisstede. De inzet heeft helaas te weinig kracht voor een klasbak als die Van Dam en de doelman kan de bal simpel wegvangen. Maar Huizen opent brutaal.

Elan

Wat er in dat trainingskamp in Barcelona allemaal besproken, gebeurd en gegeten is, weet ik niet, maar we zien een geheel ander Huizen na de winterstop. Ineens is daar het elan en de overtuiging weer die we zo goed kenden van de succesjaren uit het recente verleden. Vol vertrouwen weet Huizen de Veenendalers gewoon brutaal de wil op te leggen en zoekt het de aanval alsof het de vijfde plek van boven in plaats die van onderen bezet. Het is een herboren Huizen dat we mogen aanschouwen.
Toch krijgt ook iedere tegenstander altijd een kans en die kans is er dan voor Jorrit Fiegen als een voorzet van Matthijs van Nispen de volkomen vrijstaande Fiegen bereikt. Fiegen heeft echter teveel tijd nodig voor een uithaal en de kans vervliegt, waarna de aanval eindigt als Van Nispen de bal van afstand in een soort wanhoopspoging van een meter of twintig over de goal van Olivier Pabon jaagt. D.O.V.O. legt zich duidelijk niet zonder meer neer bij het brutaal aanvallende Huizen…

Fel

Maar Huizen vertikt het om D.O.V.O. weer in de wedstrijd te laten komen en zit de Veenendalers fel op de huid. Veel persoonlijke duels worden op felheid gewonnen, de opbouw van de thuisploeg wordt meermaals in een vroeg stadium verstoord, waarbij spits Al Mahdi voorop in de strijd gaat. Schier onvermoeibaar jaagt hij achter de roodhemden aan en weet menig afvallende bal op pure wilskracht te veroveren. Ook Timo Vos, Theo Visser en Lars van Huisstede laten zich niet onbetuigd in het storende werk. D.O.V.O. worstelt, maar weet zich maar niet uit die groen-gele wurggreep te bevrijden en in haar spel te komen.
Typerend voor de Huizer wedstrijdmentaliteit is een moment in de tweeëntwintigste minuut als eerst Adil Haian op pure inzet en onverzettelijkheid een bal van de achterlijn haalt om een corner te voorkomen. De bal dreigt echter twintig meter verder alsnog over de zijlijn te verdwijnen. Maar dan is daar Al Mahdi die die onmogelijke bal opnieuw op pure inzet en onverzettelijkheid weet binnen te houden, doorstoomt de zestien in en een schot afgeeft dat helaas het doel van Van den Dam wat te hoog zoekt.
Hoofdschuddend ziet D.O.V.O.-coach Jeroen van Bezouwen even later toe hoe de zoveelste pass van zijn mannen ‘zomaar’ over de zijlijn rolt… Het gaat duidelijk een beetje tussen de Veenendaler oren zitten…

Kansjes

Als er al kansjes zijn, dan zijn die toch echt voornamelijk voor Huizen. Zo ook een voorzet van Al Mahdi die Theo Visser op de rand van de zestien bereikt. Visser haalt verwoestend uit en met gevaar voor lijf en leden weten de Veenendalers de inzet te blokken. De rebound wordt door Joshua Lo-Asioe opnieuw ingekopt waarbij de bal helaas óp het doel in plaats van er in valt.
Opnieuw weet Huizen de opbouw van D.O.V.O. te onderbreken, weer een knal van Visser die helaas rakelings over de kruising stijgt. Al Mahdi weer sterk, de bal gaat naar Van Huisstede die het van iets te ver probeert met een schuiver waar doelman Van Dam goed het oog in heeft.
En dan is het dan toch weer raak. Een heerlijke steekpass van Theo Visser bereikt Ahmed al Mahdi die met een verwoestende diagonale pegel vanuit lastige hoek Van Dam voor de tweede keer het nakijken geeft: 0 – 2, en mijn onderbuik-stemmetje giert het uit van de pret!
“Je mag nog blij zijn ook met die 2 – 0!” foetert een Veenendaalse supporter ergens achter me. En dat kan ik alleen maar beamen, want er is maar één ploeg die hier de pannen van het Panhuis speelt en dat is Huizen!

Rust

Met deze heerlijke en volstrekt terechte 0 – 2 gaan we dan de rust in. Ik vlucht even de bestuurskamer in, want mijn handen zijn stijf van de kou en ik heb het gevoel dat mijn tenen los in mijn schoenen liggen.
De 0 – 2 is wellicht even verrassend als terecht. Wie zonder voorkennis de ploegen vandaag aan het werk had gezien in deze boeiende eerste helft, die had de etiketjes linker– en rechterrijtje zonder meer op de verkeerde ploegen geplakt.
Huizen speelt met overtuiging, met bezieling en discipline. D.O.V.O. heeft Olivier Pabon deze hele eerste helft nog niet tot serieuze handelingen kunnen bewegen, waar Huizen zelfs nog een handvol aardige kansen en mogelijkheden heeft laten liggen. Daarmee is de 0 – 2 zeker niet onterecht of geflatteerd te noemen.
Nu dus de tweede helft nog. Huizen heeft er voor de winterstop nog wel eens een handje van gehad wat minder uit die kleedkamer tevoorschijn te komen en zich te laten overrompelen door een tegenstander die in de rust wél een tandje wist bij te zetten. Eens zien of we die eigenschap ook in Barcelona hebben achtergelaten.
Als ik terug kom op de tribune, zie ik drie D.O.V.O.-spelers bezig met een serieuze warming-up. Dat verbaast me niet. Coach Van Bezouwen zit mokkend alleen in de dug-out na een donderspeech die de kleedkamerdeur deed klapperen volgens Frank Tevaarwerk, die als altijd alles tot in de details in de gaten had gehouden…

Wissels

Inderdaad trekt Van Bezouwen een blik wissels open en brengt Hugo van Haaften, Max den Boer en Lulinho Martins voor Sil Buikema, Jorrit Fiegen en Matthijs van Nispen in de hoop het tij nog ten gunste van zijn ploeg te kunnen keren.
Maar het is toch weer Huizen dat het eerst in de bus blaast: Visser spurt er vandoor en lijkt richting doelman Van Dam op te gaan stomen. Tussen twee man in gaat Visser in volle ren neer, maar arbiter Robin Gansner ziet er geen overtreding in. Natuurlijk heb ik een groen-geel brilletje op, en hoopte ik op een fluitsignaal. Maar datzelfde stemmetje dat me een heerlijk resultaat voorspelde, geeft schoorvoetend toe dat Visser wel wat makkelijk naar het kunstgras dook en dat deze arbitrale beslissing eigenlijk wel de juiste was. Om te voorkomen dat ik hem volkomen over het hoofd ga zien in dit verslag (hij viel mij immers niet echt op door foute beslissingen) geef ik hier alvast aan dat Gansner opnieuw een voortreffelijke wedstrijd zou fluiten. Elke week zo’n topper, graag! Ik denk dat het betaalde voetbal hier een voortreffelijke arbiter aan verloren heeft laten gaan!

En door…

Huizen gaat gewoon door waar het voor rust mee begonnen was. Onverdroten worden de Veenendalers afgejaagd, onvermoeibaar wordt ze de opbouw lastig gemaakt. Lulinho Martins levert een pass zomaar in en meteen stuift Al Mahdi er vandoor. Niemand mee en dus waagt Al Mahdi het zelf. Zijn vlammende schuiver schiet op centimeters de tweede paal voorbij!
Gansner moet dan toch geel trekken als eerst Joshua Lo-Asioe er stevig ingaat bij een duel. Gefrustreerd neemt Guido van Dijk wraak en torpedeert onze nijvere middenvelder. Geel dus voor Van Dijk en als hij dan nog mekkert ook, wekt dat de woede van Nick de Bondt die hem de verbaal stevig op z’n flikker geeft. De frustraties nemen hand over hand toe in het Veenendaalse kamp.
Ondertussen lijkt de olie zijn weg wel weer gevonden hebben tussen de Huizer radertjes en met bij vlagen heerlijk positiespel en snelle combinaties doen onze mannen oude tijden herleven. Hier is écht geen degradatiekandidaat aan het werk!

Volhouden

Het is zaak deze 0 – 2 over het eindsignaal te tillen. Met nog een dik kwartier te gaan plus wat blessuretijd zou een aansluitingstreffer wel eens de vlam in de D.O.V.O.-pan kunnen betekenen. Een slippertje van Dailey Groenewegen doet ons even het hart vast houden: bij de voortzetting na een achterbal speelt onze noeste rots in de branding de bal zomaar in de voeten van een tegenstander. Het leidt tot een harde schuiver die gelukkig de juiste richting mist. Maar dit soort slippertjes kunnen we ons eigenlijk niet veroorloven bij deze stand.
Een rush van Nick Hak breekt door de tackle van Artuur Zutterman, Jeroen Lamme is attent en met een sliding maakt hij een gedreven een einde aan de aanvallende intenties van Hak (met Wormgoor een van de weinige Veenendalers die in mijn ogen wel een voldoende verdiende). Het ‘één voor allen, allen voor één’ wat de Huizer klok slaat!
Een uitval van Huizen dan via Lars van Huisstede. Op karakter en pure snelheid breekt hij door de rode linies en probeert Van Dam met een schuiver te verschalken. Een verkeerde keuze, een lobje had iets eerder bijna zeker een derde treffer opgeleverd, maar daar had onze dappere strijder denk ik de benen niet meer voor.
Zutterman is de reddende engel als een diagonale pass gevaarlijk door ons strafschopgebied richting Nick Hak spat. Als de bal Hak had weten te bereiken had hij vrije doorgang gehad. Maar de sprint en sliding van de verbeten Zutterman weet de bal tot corner te verwerken. Karakter!

Slotfase

De minuten druipen als modder van de stadionklok. Het nadeel dus van een vroeg voorsprong is dat je dus continue naar die klok blijft kijken hoe lang we nog moeten. Huizen haalt alles uit de kast om de winst over de eindstreep te trekken: blessures, Pabon die bij iedere bal de grond zoekt en zijn tijd neemt bij uittrappen. Gansner toetert driftig op zijn fluit als Pabon weer in bejaardentempo de bal klaarlegt voor een uitbal. Even oppassen dat we geen onnodige kaarten krijgen die ons later in het seizoen gaan opbreken. Sowieso ben ik niet zo’n voorstander van het uitmelken van blessures om tijd te rekken, want die tijd wordt er veelal door de arbitrage gewoon weer bijgetrokken. Dan denk je zelf dat je ‘er bent’ als die stadionklok op de negentig floept, terwijl je tegenstander ineens extra hoop krijgt door die extra tijd. Té vaak heb ik dat tijdrekken helemaal verkeerd zien aflopen.
Een vrije trap van De Bondt wordt door Hak in het zijnet afgewerkt, Justen Kuiper komt voor de leeg gespeelde Timo Vos, Lars Rebergen en Ifra Sow komen bij D.O.V.O. voor Jens van Doorn en Lars Huber. Alles of niets, maar het is ‘too little – too late’ voor de Veenendalers: Huizen weigert krimp te geven. Klein gooit als de negentig eindelijk op die stadionklok verschijnt Tijmen Bakker, Thomas Kamstra en Elijah Kruize in de strijd voor Lars van Huisstede, Ahmed al Mahdi en Joshua Lo-Asioe. Vier minuten later komt ook Sergae Kogeldans voor Theo Visser. Nog één bal in de Huizer doelmond en dan is het genoeg! Huizen pakt opnieuw een sensationele overwinning tegen een van de topploegen uit deze competitie!

Arnold Klein

“Zijn we nou titelkandidaat?” houd ik onze onvolprezen succescoach gekscherend voor.
“Hahaha!” Klein kan een klein schaterlachje niet onderdrukken. “Nee, hoor! We zitten gewoon nog in de hosannasfeer van vorige week. Zoals ik al eerder aan heb gegeven zijn we iets anders gaan spelen. In de winterstop hebben we iets langer de tijd gehad om dat verder uit te werken met de groep en dat pakt nu gewoon goed uit.
Maar goed, wij hebben ook in de andere competities bovenaan gestaan en hebben daarin ook verloren van laagvliegers. Waar het om gaat is dat je een dosis energie en een dosis plezier in je spel brengt en daar heb je af en toe een beetje geluk bij nodig. We maken vandaag weer een hele vroege goal en dat voetbalt ook gewoon lekker.”
“Vooraf schreef ik dat we thuis krap verloren hadden en dat ik me afvroeg of we dat verschil inmiddels zouden zijn ingelopen na een half seizoen derde divisie in de benen…”
“Ja, als ik naar die twee wedstrijden kijk, dan kwamen we thuis heel snel achter en dat was toen voor hen een ruggensteun. Nu komen wij snel voor en krijg je eigenlijk twee min of meer dezelfde wedstrijden. D.O.V.O. blijft gewoon een goed voetballende ploeg, ze kwamen steeds goed door op hun rechterkant. Dat hebben we tijdens de wedstrijd al iets anders neergezet, waarna we gaande de eerste helft eigenlijk steeds gevaarlijker werden. En dan is het jammer dat we er dan maar twee maken! Dat afmaken van kansen is gewoon nog steeds niet helemaal goed genoeg. Maar laten we eerst even teruggaan naar de basis wat we allemaal wél goed doen en daar ben ik gewoon zeer tevreden over. Het is lekker dat ze alles weer gegeven hebben en dat we met drie punten van het veld stappen.”
“Ik vond het opvallen dat wij scherper in de duels waren, verbetener…”
“Ja, als je goed op het veld staat, dan kan je ballen die in ‘de kluts’ vallen net wél veroveren. Dat heeft te maken met een stukje goed staan op het veld, beleving en plezier… Dat heb je ook gewoon met voetbal nodig. Maar die dosis ‘strijd’ die was ook vandaag weer bij alle spelers aanwezig die mee waren! Dat zorgt er voor dat je ook vandaag weer goed voor de dag komt. We hebben gedurfd naar voren te voetballen, achter één-op-één te spelen, overal door te durven dekken. Dat pakte goed uit en we hebben geduldig op eigen helft de passes van D.O.V.O. opgewacht. Dat hebben we gewoon goed gedaan. Dan hadden we wellicht met iets meer geluk of iets meer slimheid beter uit kunnen spelen naar een ruststand van 0 – 3 of zelfs 0 – 4…”
“Met alle respect: als je me twee weken geleden had gezegd dat we hier vandaag met zes punten na de winterstop zouden staan, dan had ik je voor gek verklaard…”
“Nee, dat had inderdaad niemand verwacht! DVS’33 is geen slechte ploeg, D.O.V.O. is geen slechte ploeg. Elke wedstrijd is het de vraag welke ploeg meer kan brengen dan de ander. Geluk is zeker een facet, maar voor mijn gevoel is de belangrijkste factor dat we iets hebben veranderd in onze manier van spelen en dat die nieuwe manier van spelen ook gewoon weer werkt… Daar zullen we keihard in moeten volharden. Vorige week weten sommigen onze overwinning aan de gemakzucht van DVS’33, maar daarmee maakten we wel andere ploegen wakker. D.O.V.O. was gewaarschuwd, maar je ziet dat gewaarschuwde ploegen ook maar zo niet van ons zullen winnen!
Volgende week weer een zware dobber: Sparta Nijkerk. Dat ze vandaag gelijk hebben gespeeld zegt helemaal niks. We zullen weer tot op het bot gemotiveerd moeten zijn, het mes tussen de tanden en hetzelfde moeten brengen wat we de afgelopen twee wedstrijden op het veld hebben gezet en daar moet nog één tot tien procent bij!”
“Als je speelt met de inzet en discipline als de afgelopen wedstrijden, dan hoef je voor geen ploeg bang te zijn…”
“Mwoah, als je het zo simpel stelt, dan sluit ik me daar wel bij aan…”
“Ik ben gewoon een beetje simpel, denk ik…”
“Ja, we moeten gewoon iedere week hetzelfde zien te brengen. Ik zeg altijd tegen de boys dat we elke week er weer een paar procentjes bij moeten zien te schakelen. Er mag geen gemakzucht zijn, we zijn een nieuwkomer, we staan onderaan en we willen uit die gevarenzone zien te komen, dan mag er gewoon geen sprake zijn van gemakzucht!”
“Ik had in eerste instantie ‘Reuzendoder’ als kernwoord bedacht, maar dat is dan wat voorbarig denk ik…”
“Ja, haha! Daar moeten we nog een paar weken mee wachten. Als we Sparta Nijkerk en IJsselmeervogels weten te winnen, dan gaan we daar wellicht naartoe, maar nu nog maar even niet, haha! Nu eerst maar even feestvieren omdat we een mooie overwinning hebben geboekt en dan gaan we maandag gewoon weer vrolijk verder met de voorbereidingen voor Sparta Nijkerk!”

Ahmed Abdallah al Mahdi

“Ahmed’s on fire!” leg ik onze topscorer voor als hij vers gedoucht uit de kleedkamer komt.
“Hihihaha,” grinnikt onze bescheiden spits wat verlegen. “Jij zegt ‘t!”
“D’r zat in ieder geval vuur in dat schot waarmee je die tweede maakte!”
“Ja, ik zag die pass van Theo Visser en ik focuste me om die bal goed aan te nemen. Toen dat lukte en ik merkte dat die bal lekker lag, wist ik gewoon dat ik hem met de wreef hard in die korte hoek moest jagen! Dan is het voor een keeper bijna onmogelijk om zo’n bal te stoppen, zelfs als hij er nog met een handje aan zit. En hij ging er heerlijk in!”
“Dat lijkt me een heerlijk gevoel zo te scoren!” Ik gebruik een ietwat pikante vergelijking die ik hier niet zomaar durf te herhalen…
“Huh? Wat zeg je? Hahahaha! Nee dat niet, maar het was wel een heerlijk gevoel. Het was ook lekker dat we er meteen zo snel op 0 – 2 kwamen…”
“Hoe ging die eerste? Ik zat net de voorgaande actie te beschrijven, dus ik zag ‘m eigenlijk alleen in jouw afwerking…”
“D.O.V.O. speelde de bal verkeerd terug. Wij zetten druk en Lars van Huisstede was heel alert en die veroverde de bal. Die keeper kwam heel goed uit waardoor Lars hem zelf niet kon maken en de bal dus teruglegde. Er kwam nog wel een verdediger tussen maar ik kreeg hem lekker voor de voeten en toen ging ie er in… Die bal kwam inderdaad uit het niets, dat was gewoon het gevolg van dat druk zetten wat we deden.”
“Je bent lekker op schot de laatste tijd, je bent nu Theo Visser voorbij als topscorer…”
“Ja, ik zit nu op acht goals en ik wil er nog wel wat meer maken. Daar ben ik tenslotte voor gehaald, dus ik wil die doelpunten ook maken. Dat is één van mijn taken…”
“Je nam ook je verdedigende taken meer dan serieus…”
“Ja, we moéten gewoon! Het is niet zo dat we ‘bulken’ van de kwaliteiten als bijvoorbeeld een IJsselmeervogels, dus wij moeten het hebben van gewoon keihard werken. Als we dat doen, vanuit die discipline voetballen, dan zie je dat we ook gewoon van de betere ploegen kunnen winnen. Daar hoort verdedigen bij. Ik denk dat dat gewoon de basis is voor ons team: keihard werken! En daar wil ook gewoon mijn steentje aan bijdragen!”
“Nou vandaag was dat een hele ‘tas’ stenen!”

Elias Truyers

Elias hebben we eigenlijk nog amper gezien dit seizoen. Nog geen minuut officieel gespeeld en als ik hem breed glimlachend bij de kleedkamer tref neem ik dan ook meteen even de gelegenheid te baat om hem even te vragen naar zijn situatie. Elias vindt eigenlijk dat hij geen recht van spreken heeft. ”Nee, ik ben maar gewoon toeschouwer, ’n supporter hoor!” werpt hij met dat heerlijke Belgische accent tegen als ik hem mijn microfoontje onder de neus duw.
“Nee, ik heb geen goed nieuws gekregen,” verklaart hij na enige aandringen mijnerzijds. “Er is meer schade in de enkel dan gedacht en ik ga een operatie tegemoet die dat moet herstellen voordat het echt kan gaan genezen. Ik wil er niet al te technisch op in gaan, maar het is een kraakbeenletsel waardoor er vocht in mijn bot komt en dat moet eerst hersteld worden voor ik kan genezen en ik weer op het veld kan gaan werken.”
“Dat is toch wel een lelijke tegenvaller… Je oogt er toch vrij vrolijk onder. Of is dat vanwege deze heerlijke overwinning?”
“Ja, dat komt absoluut door die overwining. Ik vind het fijn om te kunnen blijven supporten, zeker als ze zo deze prestaties blijven leveren. Het was prachtig om te zien hoe iedereen vandaag geknokt heeft. Ik heb Ahmed op de achterlijn ballen zien wegknallen, Artuur Zutterman net nog een tackle zien doen voordat die bal kon worden binnen getrapt. Als we dit zo vol weten te houden, dan komt het wel goed denk ik!”
“Maar voor jou blijft het natuurlijk een enorme zeperd. Je gaf net aan dat het seizoen er voor jou op zit…”
“Ja ja ja,” klinkt het nu toch echt wat spijtig. “Zonder een minuut te spelen zit het er op… Alleen in de voorbereiding even gespeeld, maar geen officiële minuten gemaakt jammer genoeg. Het zit er dus op. We gaan nu kijken wanneer het geopereerd kan worden en vanaf dan alles op de revalidatie…”
“Is het een oude blessure? Heb je er al eerder last van gehad?”
“Mwoah, ik had wel een enkel waar ik rekening mee moest houden, maar niet meer dan dat. Als ik ‘m goed opwarmde, dan kon ik gewoon alles doen wat ik wilde. Maar net voordat ik moest stoppen kon ik op een gegeven moment de trap niet meer op. Toen realiseerde ik me dat het toch wel erger was dan ik aanvankelijk had gedacht…”
Aldus onze sympathieke pechvogel. Heel veel sterkte en ik hoop hem snel weer aan de slag te zien op het veld!

Theo Visser

De geruchtenstroom had mij al bereikt. Dan kan ik dus niet om onze aanvoerder heen voor een interview. Eerst maar even gewoon over de wedstrijd:
“Wat een heerlijke overwinning! D’r zullen er weinig vooraf op gerekend hebben dat we hier met zes punten na de winterstop zouden staan…”
“Ja, ik zat vorige week thuis op de bank om de wedstrijd te volgen en ik merkte dat er super veel energie in de ploeg zat. Je ziet dat we het daar tegenstanders gewoon heel lastig mee kunnen maken. Door het resultaat van vorige week zijn de teams om ons heen toch een beetje gewaarschuwd, maar je ziet ook vandaag dat als je er zoveel energie in steekt dat je de tegenstander eigenlijk gewoon niet laat voetballen. Daarnaast voetballen we zelf ook nog eens heel goed, en zijn we gewoon een hele lastige tegenstander…”
“Ik zag vandaag eigenlijk voor het eerst sinds maanden weer eens dat heerlijke positiespel terug…”
“ik denk dat dat gewoon door het vertrouwen in de groep komt. We pushen elkaar in het druk zetten, in het verdedigen, iedereen gaat er gewoon voor. En als we dan ook een drukmoment winnend uitvoeren, dan vieren we dat ook, er zit gewoon heel veel spirit in de ploeg! Als je vertrouwen hebt, dan voetbal je altijd goed. Ik denk dat het zich wel rond spreekt dat dat Huizen inmiddels een hele gevaarlijke tegenstander is geworden…”
“Tja, dan ander nieuws dat me bereikte…Dan weet jij wel waar ik op doel…”
“Ja, ik heb gekozen voor een nieuwe sportieve uitdaging…
D.O.V.O. heeft al drie jaar bij me aangeklopt, maar al die tijd had ik het gevoel dat ik bij Huizen nog niet ‘klaar’ was. Nu ben ik dan op een leeftijd dat ik denk dat áls ik nog een stap wil maken, dat ik die gelegenheid nu dan wél aan moet pakken om te kijken wat er verder nog in het vat zit. Ik ben heel open hier het gesprek aangegaan, mede door de dingen die er in deze eerste seizoenshelft gebeurd zijn en uiteindelijk zijn we dan dus toch tot elkaar gekomen…
De keuze is gemaakt, maar op dit moment speel ik nog gewoon bij Huizen en geniet ik van elke wedstrijd die ik hier nog mag spelen met deze groep.”
“Tja, eigenlijk schiet je vandaag je eigen kampioenskansen aan diggelen…”
“Haha, ja, dat is jammer voor D.O.V.O. natuurlijk, maar wat ik zeg: ik speel dit seizoen gewoon voor Huizen en wil dit seizoen gewoon resultaat halen met dit team, dus dat is maar zo…”
“En waar denk je aan? ’n Periodetiteltje?”
“Haha, nee, als ik mag durven dromen! Haha! Nee het is gewoon heel goed voor de groepsdynamiek wat er vandaag weer gebeurd is, hoe we werken, vechten en voetbal laten zien. Maar ook naast het veld: je ziet gewoon dat we een eenheid zijn. We hebben daarnaast ook geleerd van de momenten uit het afgelopen half jaar…”
“Ja, ik zie duidelijk een andere ploeg dan voor de winterstop…”
“Ja, honderd procent! We hebben op het trainingskamp goed met elkaar gesproken, hoe en wat we gaan doen. Ook de trainer geeft aan er nog alles uit te willen halen dit seizoen. Hij geeft aan dat hij er gewoon in wil blijven en met een goed gevoel ook aan zijn volgende uitdaging kan gaan beginnen!
Ik voel dat hetzelfde en ik denk wel iedereen. Alle neuzen staan eigenlijk wel dezelfde kant op!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Opnieuw dus een meer dan bevredigende overwinning. Een verdiende overwinning. Met HBC als laatste wedstrijd voor de winterstop meegerekend, zelfs drie overwinningen op rij. Toch zie ik een enorm verschil tussen de overwinning op HBC en deze op D.O.V.O. en zelfs op die op DVS’33. Waar ik tegen HBC nog een zwalkend Huizen zag, zag ik vandaag weer dat fijne positiespel, die geolied lopende combinaties waar ik altijd zo van kan genieten.
Uiteraard was het niet de hele wedstrijd een demo-partij van onze mannen. Er moest wel degelijk ook gebikkeld en geknokt worden, maar men leverde! En dan komt dat ‘voetbal’ vanzelf weer aan de oppervlakte drijven.
Ik hoop dat de mannen met deze twee knappe en onverwachte overwinningen op rij voldoende zelfvertrouwen hebben getankt om dit ook weer tegen Sparta Nijkerk te kunnen brengen. Zowel DVS’33 als D.O.V.O. kwamen niet in hun spel en de eigen aanhang sprak dan van een ‘off-day’. Nou kan ik me dat van één ploeg wel voorstellen, maar van twee op rij? Ik denk dat daar dus ook gewoon het goede spel van Huizen aan ten grondslag ligt. De vechtlust die de tegenstander het voetballen zó lastig maakt dat het lijkt of ze een off-day hebben.
Sparta Nijkerk zal ongetwijfeld nu dubbel gewaarschuwd zijn. Dat was D.O.V.O. ook. Maar D.O.V.O. was gehavend en niet op volle oorlogssterkte als ik de insiders daar mag geloven. Hoe dat zit bij Sparta Nijkerk weet ik niet, maar de laatste overwinning dateert alweer van vier wedstrijden geleden. Een nederlaag tegen de Vogels en gelijke spelen tegen TEC, Eemdijk en Hercules. De Nijkerkers zitten niet echt in een geweldige ‘flow’. Mogelijk dat dat net dat marginale verschil goed gaat maken dat ons via een arbitrale dwaling in de uitwedstrijd de punten kostte. We zijn nu gegroeid als team, die waarschuwing zal dus ook in Nijkerk doorgedrongen zijn. Sparta staat echter niet voor niets op de tweede plek in de ranglijst. En dus zal Klein weer alles uit zijn mannen moeten persen dat er uit te persen valt!
Helpt u mee met persen, zaterdag?

Het was weer fijn – maar wel érg koud – langs de lijn!