De reddingsboei die HBC heet…

Vandaag de laatste wedstrijd van de eerste seizoenshelft. Het is meteen ook de laatste wedstrijd voor de winterstop en tegen nummer laatst. Met de rode streep inmiddels drie punten boven ons is dit dus een pot die gewoon gewonnen moét worden. Wie hier vandaag puntverlies lijdt kan zich eigenlijk wel min of meer gaan opmaken voor de vierde divisie. Natuurlijk, er is nog een half seizoen te gaan, maar als je op de helft al ferm onderaan staat, dan wordt het toch wel erg lastig en is een klein wondertje nodig om er weer bovenop te komen. En dus ben ik nerveus, gespannen en prikkelbaar. Mijn vrouw wenst me veel plezier als ik op de fiets stap, maar het belang van deze wedstrijd dringt alle plezier naar de achtergrond. De snijdende wind maakt het er ook niet beter op. ‘Mensen die niet van voetbal houden, hebben een plezieriger leven’ memoreerde wijlen Dirk Bunschoten kernachtig. Vandaag merk ik dat dat waar is: zeventig jaar oud en dan nog de zenuwen in mijn lijf voor een voetbalwedstrijdje. Maar goed: ‘Voetbal is de belangrijkste bijzaak in het leven’ merkte Kees Jansma al even terecht op…
De hekken voor de bouw van de woningen op de plek van die zilveren theemuts rukken stevig op en slokken flink wat parkeerplaatsen op. Even lastig en irritant als noodzakelijk, vrees ik. Daar zijn we voorlopig dus nog niet vanaf.
In de bestuurskamer verneem ik dat de onvolprezen Jan Baas in het ziekenhuis is beland. De eerste berichten zijn gegeven de omstandigheden niet ongunstig, maar het is toch wel even slikken. Jan, mocht je dit lezen, dan een voorspoedig herstel gewenst en dat we je maar weer snel achter de tap mogen aantreffen. Je zult node gemist worden!
Het wedstrijdformulier leert me dat Arnold Klein HBC met een aanvallende aanpak te lijf wil gaan. Dat levert weer eens een basisplek op voor Timo Vos die deze week bekend maakte volgend seizoen over te stappen naar Hoogland. Met Lars van Huisstede, Ahmed al Mahdi, Theo Visser en dus Timo Vos dus vier aanvallend ingestelde spelers. Voeg daar een Artuur Zutterman bij die vanaf de middenrif ook voor de nodig aanvallende impulsen kan zorgen en dan heb je best een aanvallende ploeg op het veld staan. Het houdt echter wel in dat er veel defensief werk op de schouders van Dennis Lamme terecht gaat komen. Een fikse opgave voor onze jonge middenvelder. Maar áls je hem aan iemand moet toebedelen, dan is hij daar wel de aangewezen man voor.
Een prachtige verrassing als ik bij mijn stekje op de tribune aankom: een heerlijke fles met een lief kaartje van de familie Vos. Een blijk van waardering die ik uitermate op prijs stel!
Nadat we een indrukwekkende speech over het leven van de deze week overleden Klaas Moll en passende minuut stilte in acht hebben genomen, mogen de pupilletjes van de week hun werk doen. Ze hebben even wat aansporing van arbiter Maurick van Dijk nodig voor ze de juiste richting hebben gevonden, maar dan laten ze toch doelman Bram Verhage kansloos en kunnen we beginnen… Het ‘Uur U’ heeft geslagen…

Poeh!

Arnold Klein verrast me dan toch even door Zutterman weer in de achterste lijn te posteren en Joshua Lo-Asioe weer naar het middenveld te brengen. Het doet uiteraard aan de aanvallende intenties geen afbreuk, want ook Joshua mag graag in de voorste gelederen opduiken.
Die aanvallende intenties komen er echter niet echt uit, want het is vooral HBC dat zich richting Olivier Pabon begeeft. Het spel van Huizen heeft opnieuw iets ‘verkrampts’ en men komt maar niet lekker in het spel dat ik toch echt wel van Huizen gezien heb in het recente verleden. Degradatievoetbal vraagt blijkbaar toch bepaalde kwaliteiten waar onze mannen nog niet echt aan gewend zijn die boven water te halen. Gelukkig weet ook HBC eigenlijk geen raad met het balbezit en dus zien we de bal met enige regelmaat van kleur wisselen.
En dan ineens die uitbraak! Dennis Lamme verzendt een splijtende pass waar Lars van Huisstede in gelooft. Randje buitenspel jaagt hij achter de diepe bal aan en komt oog in oog met doelman Bram Verhage. Deze verkleint zijn doel en we zakken al teleurgesteld achterover als de doelman daarmee de inzet van Van Huisstede weet te blokkeren. Ahmed al Mahdi is echter gretig mee opgekomen en als de bal dan voor zijn voeten caramboleert levert hem dat een niet te missen kans op. En dat is aan deze klasbak wel besteed! Koel kiest hij de juiste hoek en laat het net bollen! Tjakka! Huizen lichtelijk tegen de veldverhouding in op een 1 – 0 voorsprong! Poeh! Dat is een lekkere opsteker na vijf minuten ploeteren!

Doorgaan?

Het is dan nu de vraag hoe HBC met deze tegenslag om zal gaan. De ploeg van coach Erik Metgod heeft al de nodige tikken te verduren gehad en met slechts één punt uit de laatste vier wedstrijden (een knappe 4 – 4 tegen Eemdijk) deed het het maar marginaal beter dan onze eigen equipe. Dat moet toch ook dáár zijn sporen in het moreel hebben achtergelaten.
Vooralsnog is daar echter weinig van te merken. De mannen uit Heemstede gaan gewoon door met waar ze voor de goal mee bezig waren: Huizen onder druk zetten. Het voetbal houdt niet over. Martin Langhout van www.Gooischgras.nl fungeert als die veelal abstracte objectieve toeschouwer en oordeelt met mij dat het voetbal niet om over naar huis te schrijven is. Ik word dat echter toch geacht te doen, en ik had dus graag over een wat flitsender Huizen willen kunnen berichten.
Met een klein kwartier op de klokken ligt Joshua Lo-Asioe wat aangeslagen in de middencirkel en breekt die sterke HBC-spits Arno Dijkstra door een tackle. Een tweede tackle voorkomt een definitieve doorbraak over de achterlijn en kan Joshua eindelijk een beroep doen op de helende handen van Harm Baijens. Voor de zekerheid wordt Elijah Kruize aan de warming-up gestuurd. Gelukkig kan Josh de wedstrijd voortzetten. En als Jessie Vink dan de corner neemt die Dijkstra zojuist forceerde, moet Olivier Pabon handelend optreden in de menigte in zijn doelmond. Dapper bokst hij de bal weg waarbij Zeno van Ooijen even in de verdrukking komt.
Zes minuten later moet ‘Ollie’ opnieuw aan de bak op een dieptepass. Dapper bokst hij de bal aan de rand van het strafschopgebied buiten de lijnen.
Van de beide keepers zien we Pabon het meest in actie en dat is zorgelijk als je tegen nummer laatst speelt. Een kopbal van de gedekte Jesse van Loon gaat maar net over en is blijkbaar nog door zijn mandekker geraakt want opnieuw mag HBC een corner nemen. Huizen krijgt de bal niet echt lekker weg en Van Loon kan de bal opnieuw inbrengen waar Adil Haian er opnieuw een corner van maakt. Weer moet Pabon in de menigte voor zijn goal de vuisten er tegenaan zetten voor het gevaar geweken is.
Nee, dit HBC geeft zich bij lange na nog niet gewonnen en deze wedstrijd is dus zeker nog niet gespeeld met die magere 1 – 0 voorsprong voor Huizen…

Ploeteren

Een knap stukje verdedigen van Huizen als Adil Haian met een omhaal de bal keurig op het hoofd van Jeroen Lamme legt die beheerst terugkopt op doelman Pabon. Het voetbal wil echter maar niet tot een aanvaardbaar niveau komen: het is balverlies troef en veel spelers aan weerszijden van het veld lijken wel kleurenblind. Dit is bepaald geen derde divisieniveau waar we nu naar zitten te kijken. Huizen geeft weer een onnodige corner weg na een serie mistrappen die op een pupillenveld niet hadden misstaan. Van Huisstede maakt er opnieuw een corner van die dan door Daan Tervoort over wordt gekopt.
Ook Huizen mag nu zes minuten voor rust dan ook een corner nemen als Zutterman uitstekend de opbouw van de Heemsteldingen heeft onderbroken en een aanval heeft opgezet. Na wat geharrewar waarbij de bal snel van kleur wisselde gaat de bal dan corner. De bal komt voor en dan blijkt de HBC-defensie daar wel raad mee te weten en ruimt de bal voor Huizen ook maar in de buurt van ‘gevaar’ weet te komen.
De adem wordt ingehouden als in de vierenveertigste minuut Jeroen de Bruijn aangetikt wordt, net even buiten ons strafschopgebied. Een gevaarlijke plek en vorige week maakte er eentje van zeker een meter of vier verder doodleuk een einde aan alle Huizer hoop op toch minimaal een puntje over te houden aan de wedstrijd in Raalte. Jessie Vink belast zich met de executie. Opgelucht halen we adem als Vink de bal over de muur en over de goal jaagt. Amechtig proberen we de rust te halen met die krappe 1 – 0… En daar maken we zelfs haast nog 2 – 0 van, als een slippertje de bal ineens toch op een metertje of twee voor de paal voor de voeten van Al Mahdi doet belanden. Doelman Verhage is echter attent en weet te bal weg te werken voor Al Mahdi Huizen in veilige haven weet te rommelen.

Rust

De 1 – 0 is dus eigenlijk lichtelijk tegen de veldverhoudingen in. De spanning die dit degradatieduel met zich meebrengt legt een claim op de wedstrijd en maakt het een treffen tussen de lamme en de blinde, waarbij beide ploegen beurtelings een van die twee rollen vervullen.
De stand is dus uitermate wankel met een aandringend HBC dat zich maar niet gewonnen lijkt te willen geven en met de recente teleurstellingen nog vers in het geheugen ben ik er ook bepaald niet gerust op.
Voor me zit een rijtje Heemstedelingen die de te volgen tactiek en de noodzakelijke wissels doornemen. Het veld is echter verlaten; zelfs de jeugd verkiest de warmte van de kantine boven de snerpende koude wind die over het veld waait. De motterige regen maakt het er ook al niet echt aangenamer op. Het weer is mistroostig, het spel houdt daar dus gelijke tred mee. Nu maar hopen dat Huizen beter de kleedkamers uitkomt dan vorige week…

Wissel

Alleen coach Metgod heeft ingegrepen in de rust. Lorenzo de la Rosa komt Jesse van Loon vervangen. Arnold Klein behoudt het vertrouwen in zijn basis en gaat de strijd dus ongewijzigd aan.
Huizen komt inderdaad beter de kleedkamers uit dan vorige week en meteen vanaf de aftrap troeft de ijverige Ahmed al Mahdi doelman Verhage ter hoogte van de cornervlag af. Daarmee lijkt het doel open te liggen en de paniek bij de HBC-defensie is bijna voelbaar. Al Mahdi staat natuurlijk in een onmogelijke positie en zoekt naarstig naar mensen die zich in kansrijke positie voor dat gapend lege doel ophouden. Alleen Lars van Huisstede lijkt daarvoor in aanmerking te komen, maar dat hebben de HBC verdedigers ook in de smiezen en zitten onze jonge vleugelaanvaller meteen fel op de huid. Ondanks verwoede pogingen van Van Huisstede om de bal vrij te krijgen, moet hij zwichten voor de overmacht en dooft deze kans als de beroemde nachtkaars… Jammer…
En dan opnieuw een fraaie pass van Theo Visser die goed het oog heeft in de sprintende Vossie. Wederom op de rand van buitenspel weet onze rappe vleugelspits zijn tegenstander van zich af te schudden en oog in oog met doelman Verhage kiest en vindt hij koeltjes de verre hoek: 2 – 0! En daarmee lijkt het dan eindelijk weer eens mee te gaan zitten voor Huizen. Nu zal HBC toch wel de handdoek gooien?

Damn!

Huizen gaat door en probeert HBC nu definitief op de knieën te krijgen. Al Mahdi gaat ook goed door op een diepe bal van Dennis Lamme, maar komt net niet tot een voldragen uithaal. Het levert Huizen wel een corner op die door Theo Visser voor wordt gebracht, maar opnieuw is de HBC-defensie daar niet echt van onder de indruk.
Dan ineens een vroege voorzet die tussen Pabon en zijn defensie lijkt te landen. Spits Arno Dijkstra is gretig en hoewel gedekt weet hij er toch net een teentje tegenaan te krijgen en de bal fladdert zomaar achter de verbouwereerde Pabon via de binnenkant van de paal binnen. 2 – 1 en HBC mag weer hoop koesteren met nog een dik half uur te gaan. Damn! Wat een bummer!
En die hoop voor HBC lijkt al snel uit te gaan komen als Olivier Pabon een zwak momentje kent en een bal niet onder controle weet te krijgen. De rebound van Dijkstra weet hij tot twee keer aan toe dan weer knap te keren, maar we halen toch vooral opgelucht adem als arbiter Maurick van Dijk de aanval afblaast vanwege buitenspel.

Angst en beven

En weer die angst en onzekerheid die bijna van de Huizers afspat. Er wordt niet meer gekeken, er wordt niet meer vrij gelopen, hier is de term ‘hotseknotsbegonia’ voor uitgevonden…
Ook HBC gaat wat opportunistischer spelen en probeert met vroege voorzetten onze defensie opnieuw te verschalken. De angst en onzekerheid wordt nadrukkelijk gedemonstreerd als een volstrekt ongevaarlijke bal door miscommunicatie tussen Pabon en zijn defensie op het laatste moment door Pabon over de zijlijn gejaagd moet worden. De onrust stuitert er vanaf!
Een rare dwarrelbal van Zeno van Ooijen belandt dan ineens zomaar bovenop de lat. Huizen wankelt…

Rood!

Gedrevenheid, wanhoop en frustratie krijgen de overhand als HBC een corner mag nemen. Proberen ze Lorenzo de la Rosa nou te weerhouden iemand aan te vliegen? Of zijn het gewoon de schermutselingen voorafgaand aan de corner? De term ‘oorlog maken’ lijkt de invaller op het gedrongen lijf geschreven. Dan gaat Jeroen Lamme neer in het eigen strafschopgebied en de gemoederen laaien zo mogelijk nog verder op. Arbiter Maurick van Dijk consulteert zijn grensrechter en komt dan met een rode kaart in de hand het strafschopgebied weer in. Ik heb de overtreding door alle drukte en gedoe niet waargenomen, maar de grensrechter aan die kant blijkbaar wel, en spits Dijkstra krijgt het rood voorgehouden vanwege een elleboogstoot!
Dan slaat de vlam uiteraard helemaal in de pan en de commentaren vliegen over en weer. Gele kaarten voor drie HBC spelers moeten de verhitte gemoederen weer wat tot bedaren brengen.
Tegen tien man moet Huizen dan toch in staat worden geacht de overwinning over de streep te trekken? Theo Visser draait fraai weg tussen drie HCB-spelers en heeft dan ook nog eens een bekeken crosspass in de voeten waarmee hij Lars van Huisstede weet te bereiken. Visser sluit meteen door en als Lars de bal dan weer breed legt op Visser tracht onze captain me een bekeken schuiver doelman Verhage te verschalken. De HBC-doelman heeft zich ten doel gesteld de HBC’er met de meeste wedstrijden op zijn naam te worden en laat zien waarom hij goed op weg lijkt voor die titel: met een geweldige reflex met de linkervoet weet hij de inzet te pareren en houdt zo Huizen van de beslissende 3 – 1 af!

Wissels

Dan grijpt Arnold Klein in en brengt Thomas Kamstra en Jesse Adah voor Lars van Huisstede en Timo Vos.
De minuten druppelen als het zand in een vochtige zandloper weg en ondanks het numerieke overwicht komt dat in ons spel niet tot uitdrukking. Eigenlijk is Theo Visser de enige die er het hoofd bij lijkt te houden en blijft ‘voetballen’. Als een waar captain gaat hij voorop in de strijd, probeert de kalmte in het spel te houden, passt, loopt vrij, sleurt en bikkelt. Hij ‘staat op’ zoals dat zo mooi heet.
De corners gaan als warme broodjes over de Huizer toonbank. Jessie Vink slingert er maar weer eens eentje voor, Huizen houdt het hoofd boven water en ruimt, maar er loopt niemand meer voorin en de bal komt dus net zo hard weer terug als Pabon de bal op de vuisten neemt. Een man meer en nog heeft de tegenstander meer balbezit… Het degradatiespook houdt huis in de Huizer gelederen…
Corner nummer zoveel en de bal wordt over gekopt. De moed der wanhoop geeft de Heemstedelingen blijkbaar kracht.
Een uitval van Huizen dan: drie tegen twee! Dat moet uit te spelen zijn! Maar helaas: verkeerde keuzes, verkeerde loopacties, verkeerde passen en ook deze uitgelezen mogelijkheid tot een kans gaat jammerlijk verloren…
Kamstra komt een kwartier voor tijd schuin voor de goal uit en heeft wat vrijheid. Hij besluit tot een geplaatste bal richting verre hoek. De bal zeilt echter ruim over…
Dan komt Elijah Kruize dan toch voor de aangeslagen Joshua Lo-Asioe.

De laatste loodjes

Huizen lijkt wel wat meer grip op de wedstrijd te krijgen nu de krachten ook bij HBC wat beginnen weg te vloeien. Jesse Adah breekt door en weet een corner uit het vuur te slepen. De bal gaat kort op Dennis Lamme die zich niet bedenkt en verwoestend uithaalt. Met ware doodsverachting werpt een HBC-verdediger zich echter op de voeten van onze nijvere middenvelder en weet zo de inzet te blokken.
Coach Metgod brengt dan ook Trevon Akello en Mak Trezner in het veld voor Jort Voorham en Zeno van Ooijen. Een uitval dan met nog vier minuten officiële speeltijd te gaan waarbij Jesse Adah en Kruize Kamstra weten te bereiken. Opnieuw probeert Kamstra het met een geplaatste bal, maar het vizier stond niet echt op scherp bij onze invaller en de bal vliegt naast. Ahmed al Mahdi weet door hard werken een aanval in leven te houden, maar opnieuw gaat de bal wat knullig over de achterlijn. De minuten sijpelen weg en arbiter Van Dijk trekt geel voor Nick de Graaf na een overtreding, ook Kamstra ontkomt daar niet aan als hij vlak voor de tribune een ‘nuttige’ overtreding begaat op Jasper van Altena. De gemoederen dreigen weer even wat op te gaan laaien, maar de gele kaart lijkt diezelfde gemoederen dan gelukkig weer wat te sussen.
De 91^e minuut staat op de klok als De la Rosa een bal maar rakelings naast kaatst. Het oogje van die naald lijkt met de minuut kleiner te worden en we houden ons hart vast.
De 92^e minuut en nu grijpt Dennis Lamme zijn tegenstander vast in de middencirkel. Opnieuw terecht geel. De vrije trap komt voor en wordt bovenop het doel van Pabon gekopt. En dan komt dat verlossende eindsignaal van arbiter Van Dijk en heeft Huizen gedaan wat er gedaan moést worden: drie punten gepakt tegen de drager van de rode lantaarn…

Arnold Klein

“Twee keer gefeliciteerd, he? Een keer met je nieuwe job bij Genemuiden. Dat zal toch ook een opluchting voor je geweest zijn,” open ik mijn gesprekje als ik onze coach in de bestuurskamer te pakken heb gekregen.
“Nou, het is natuurlijk altijd lastig als je bij een club vertrekt of je dan snel iets nieuws hebt. Maar goed, als je niks weet te vinden, dan heb je altijd nog kans dat je na twee, drie maanden in het lopende seizoen nog iets krijgt. Er zijn gewoon altijd meer trainers dan verenigingen, maar ik ben dus erg blij met Genemuiden! Ik heb daar hele goede gesprekken gehad. Zij waren geïnteresseerd in mij en ik was zeer geïnteresseerd in de club Genemuiden. Ik zie dat als een hele mooie stap voor mij!”
“De tweede last die van je schouders gevallen zal zijn, is de overwinning op HBC. Een wedstrijd die gewoon gewonnen moést worden…”
“Je moest deze sowieso niet verliezen! We wilden voor de winterstop nog zes punten behalen en dat zijn er dus uiteindelijk drie geworden. Dat zet je niet alleen beter op de ranglijst, maar stuurt je ook met een beter gevoel de winterstop in. Je zet jezelf er door deze overwinning gewoon weer tussen. We moesten vandaag gewoon doen wat er nodig is. Alle spelers hebben alles gegeven, of het nou mooi voetbal of juist minder mooi voetbal was. Er zaten een paar prima aanvallen tussen, er zat een aantal mindere aanvallen tussen, maar ze hebben alles gegeven om in ieder geval die drie punten binnen te halen.
HBC heeft een leuke ploeg en ze spelen een heel lastig systeem. We hebben ervoor gekozen om dat met een aanvallende opstelling te bestrijden om wat druk naar voren te kunnen houden. We werden geruggesteund door een vroege goal. Maar ik zag nog vier, vijf keer spelers die een bal vast hielden en dan een man achter zich langs zagen meekomen en hem dan toch niet meegaven. Dat zijn wel de cruciale momenten waarop je tot mogelijkheden kunt komen. Daarmee hadden we HBC pijn kunnen doen en dat lieten we dus na…”
“Zij deden ons pijn met een 2 – 1 die voor mijn gevoel toch weer uit een onnodige situatie ontstond…”
“Ja, maar dat is wel de kwaliteit van Dijkstra! Die heeft gewoon altijd een neusje voor de goal. Hij heeft niet voor niks zoveel goals gemaakt. Maar je ziet: als je ook maar één keertje net eventjes niet goed staat, dan wordt dat onmiddellijk afgestraft! Of je nou tegen HBC of IJsselmeervogels speelt, dat doen ze allemaal!
Als je ziet hoeveel goals we onnodig weg hebben gegeven en hoeveel wedstrijden we op het nippertje hebben verloren, dat had vandaag ook maar zo kunnen gebeuren! Vandaag gebeurde dat dus niet…”
“Mede door een uitstekende aanvoerder, die voorop ging in de strijd en als een van de weinigen zijn hoofd niet verloor na die aansluitingstreffer…”
“Ja, Theo was vandaag zeer belangrijk in de ‘drive’. Theo was vandaag inderdaad heer en meester op het veld. Als Theo gewoon helemaal vrij is in zijn hoofd, dan is het gewoon een fantastische voetballer, misschien wel de beste speler die Huizen heeft. Dat wordt helaas niet altijd zo door iedereen gezien omdat hij soms in een bepaalde rol moet spelen. Maar als we hem goed aan de bal weten te krijgen, dan zie je dat hij een directe meerwaarde voor het team is. Jammer dat hij de pech had dat die keeper met zijn been een goede reactie had anders had hij ook de 3 – 1 gemaakt.”
“Je had Joshua Lo-Asioe weer op het middenveld geposteerd en Artuur Zutterman achterin…”
“Ik wilde met Joshua meer diepgang op het middenveld creëren. We kiezen gewoon voor iedere wedstrijd de samenstelling waar we op dat moment het sterkste mee voor de dag kunnen komen…”
“Winterstop. Tijd voor introspectie. Wat ga jij overdenkende komende weken?”
“Eigenlijk niks. Na Rohda Raalte ben ik vroeg de bus in gegaan en heb ik die hele lange terugreis en ook nog deze week kunnen bedenken wat te doen en wat ik vandaag heb gedaan. Dat zal de komende weken nog wel eens de revue passeren en zal ik bezien wat we in balbezit nog anders kunnen gaan doen en bedenken hoe we dit resultaat kunnen doorpakken! We krijgen straks eerst allemaal ploegen die meedoen voor de titel. Zij moéten winnen en wij wíllen winnen en wij zullen onze huid duur proberen te verkopen! En dan hebben we nog zeventien wedstrijden de tijd om nog één plekje te stijgen op de ranglijst!”

Theo Visser

“Een hoogst noodzakelijke overwinning!”
“Ja, heel belangrijk en ook heel lekker! Heerlijk om ook eens een keer de muziek lekker hard aan te kunnen pompen in de kleedkamer!
Het is vandaag nu een keer de goede kant op gevallen, al was het spelbeeld bepaald niet ‘top’. De wedstrijd ging over en weer, maar het viel gelukkig onze kant op vandaag. Op zich denk ik wel verdiend voor de inzet die we met zijn allen getoond hebben.”
“Een van de redenen waarom hij onze kant op viel, was die voortreffelijke aanvoerder van ons, die ook echt opstond toen het nodig was…”
“Haha, ja, wanneer vond je dat?”
“Met name na de 2 – 1. Toen was jij misschien wel de enige die er zijn hoofd bij wist te houden en bleef ‘voetballen’! De paniek sloeg aan alle kanten om zich heen en jij bewaarde gewoon de rust en het overzicht…”
“Ja, dank je wel! Ik voelde me vandaag inderdaad wel comfortabel en rustig in mijn hoofd. Ik voelde dat we een mannetje meer hadden en dat er dus ruimtes moesten ontstaan. Als je die gedachte in je hoofd hebt, dan voetbalt dat een stuk rustiger. Maar ik ben blij dat je dat bij mij hebt opgemerkt.”
“We kregen zeker twintig corners tegen vandaag. Veel onnodig…”
“Ja, dat is zeker iets waar we mee aan de slag moeten. We krijgen ook veel goals tegen uit corners, dus die moeten we gewoon ook minder gaan weggeven.”
“Als we dit seizoen tot dusver een beetje bekijken, dan hebben we er zo vaak zo heel dicht tegenaan gezeten waarbij we het dan toch in de laatste fase van de wedstrijd nog weggaven. Is die angst in de groep geslopen?”
“Tja, het is natuurlijk wel een gegeven als je naar de scores kijkt. Ik denk dat het niet alleen angst is, maar gewoon bij onszelf ligt. We moeten gewoon de volle negentig minuten op het veld de focus weten te houden. Doen we dat niet, dan wordt dat genadeloos afgestraft. We gaan niet zozeer aan het bibberen, maar we moeten gewoon gefocust blijven op wat we doen! We moeten gewoon toch echt meer bezig zijn met je omgeving op het veld, waar staat je tegenstander, nog meer communiceren in het veld. We moeten elkaar gewoon meer op de uit te voeren taken aanspreken, dat moet zeker kunnen!
Deze overwinning was heel belangrijk, voor de groep en voor de ranglijst. Dit was onze enige thuiswinst, dat is ook nog zo’n dingetje. Nu even lekker rust pakken, hoofd leegmaken, weer opladen en positief de tweede seizoenshelft in.”
“Na de winterstop meteen weer de returns waar we dit seizoen mee zijn begonnen. Pittige ploegen. Denk je dat we als team nu verder zijn dan een half jaar geleden?”
“Ja, ik denk dat we op sommige vlakken zeker gegroeid zijn. We krijgen nog wel teveel goals tegen, maar we scoren nu elke wedstrijd wel één of twee keer. En dat is toch goed als staan we er dan nog niet echt best voor. Nu moeten we zien nog wat volwassener te worden in defensief opzicht, op de juist momenten uitstappen en met onze tegenstander meelopen!”

Timo Vos

“Hee, Vossie! Eindelijk weer eens een basisplek!”
“Ja, dat was echt wel weer een lekker, haha!”
“En dat in de week dat bekend werd dat je naar Hoogland vertrekt…”
“Ja, dat klopt. Ik heb er voor gekozen om volgend seizoen voor Hoogland uit te komen…”
“Als jij zo speelt als vandaag, dan denk ik dat Hoogland nog een hoop plezier van je gaat beleven!”
“Haha! Tja, ik wéét wat ik kan en denk dat als ik in vorm blijf dat dat zeker goed moet komen. Het ligt gewoon helemaal aan mezelf!
Ja, die goal was een lange bal van Theo Visser. Ik kwam van links iets naar binnen en Theo legt ‘m breed. Het was een lange keeper, dus ik dacht: laag in de hoek en hangen!”
“Je zult op dat moment toch de nodige spanning gevoeld hebben. Wat ging er door je heen?”
“Mwoah, ik had tijd, dus ik kon rustig blijven. Ik had de hele week al lekker getraind en had dus het nodige vertrouwen om hem af te werken.”
“Hoe komt zo’n overgang naar Hoogland tot stand. Ben je zelf op zoek gegaan of hebben ze jou benaderd?”
“Toen ik hoorde dat de trainer weg moest vond ik dat jammer. Ik heb een goede band met de trainer en hoewel ik Huizen een mooie club vind, vroeg ik me wel af wat er straks voor terug zou gaan komen. Toen besloot ik dat het tijd werd om ook eens om me heen te gaan kijken. Ik ken iemand van Hoogland en die vroeg meteen of ik niet voor Hoogland wilde gaan spelen. En ik dacht, ja dat is lekker bij mij in de buurt, best een mooi niveau en ik dacht dan ga ik daar laten zien wat ik kan…”
“Ik gun het je van harte, maar ik zie je toch niet graag gaan. Ik had toch altijd wel een zwak voor je, al was het maar vanwege je moeder, opa en oma!”
“Haha, dank je wel. Het was best wel een moeilijke keuze, Huizen blijft een hele mooie club om voor te spelen en we gaan ons uiterste best doen om ze voor de derde divisie te behouden!”

Maurick van Dijk

In eerste instantie had onze arbiter van dienst weinig trek in een vraaggesprekje. Er schijnt ook een richtlijn van de KNVB te bestaan die dergelijke gesprekjes afraadt. Als ik echter bezig ben met het korte verslag, verschijnt hij ineens toch naast me met de mededeling dat hij alsnog wel even in gesprek wil. En dus neem ik hem even apart in de gang naar de bestuurskamer voor een kort interview.
“We hebben je al twee keer eerder gehad en dat leverde je twee plusjes achter je naam op in mijn database. Ook vandaag vond ik je zeker niet slecht fluiten!”
“Dat vind ik fijn om te horen!”
“Je zult ook deze wedstrijd in zijn gegaan met het voornemen hem zonder kaarten te beëindigen. Dat is niet helemaal gelukt…”
“Ja, dat hebben we wel geprobeerd. Maar ja, als de kaarten nodig zijn, dan moet je ze gewoon trekken. De eerste helft gebeurden er heel weinig overtredingen en kon ik het inderdaad zonder kaarten af. Er werd niet best gevoetbald die eerste helft: veel lange ballen. We hadden ons voorbereid op een echte degradatiekraker. Dus we hadden ons voorgenomen de zaken heel kort te houden. Dat viel dus tot de rust heel erg mee. Ook na rust bleef het het eerste kwartier nog heel erg rustig. Daarna speelden de frustraties van HBC een beetje op. Die frustratie richtte zich ook op de arbitrage en dus moet ik de nodige kaarten trekken wegens protesteren. Er waren weinig echte overtredingen waar ik de gele kaart voor hoefde te trekken.
Huizen kreeg twee keer geel. Eén keer voor shirtje vasthouden en één keer voor een overtreding om de aanval eruit te halen en tegelijk wat tijd te rekken. Voor die combinatie heb ik dus ook een keer geel getrokken. Hij zei ook: ‘Ja, is goed scheids!’, draaide zich om en liep weg…”
“De rode kaart heb ik zelf niet geconstateerd…”
“Nee, ik ook niet. Ik heb hem getrokken voor het maken van een slaande beweging op advies van de assistent. Er werd op dat moment een inworp genomen en ik had mijn blik op de spelers gericht  en toen werd ik opgepiept door mijn assistent die me vertelde wat hij had waargenomen. Dat advies heb ik uiteraard opgevolgd.”
“Het ging er zo heftig aan toe op dat moment, dat het me niet zou verbazen als de assistent het goed had waargenomen…”
“Ja, ik had ze al gewaarschuwd allebei dat ze hun handen thuis moesten laten. Op het moment dat die inworp genomen werd keek ik naar de man die ingooide en volgde ik de bal. Dus ik heb de overtreding zelf niet kunnen waarnemen.
Uiteindelijk werd het een spannende wedstrijd door die 2 – 1 stand. HBC bleef de aanval zoeken waardoor het naarmate de wedstrijd vorderde ook steeds meer een echte wedstrijd werd. Je merkte aan alle kanten dat er veel spanning op deze wedstrijd stond. Wij kijken als arbitraal team dan ook zeker tevreden op deze wedstrijd terug…”
Aldus onze arbiter van dienst die me dus toch eerlijk en openhartig te woord wilde staan. Waarvoor alsnog mijn dank!

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik ben wel even toe aan de winterstop. Sowieso ben ik een koukleum, maar ook waren de wedstrijden en de resultaten niet bepaald hartverwarmend. En dat schrijft toch niet zo lekker als een seizoen waarin de overwinningen als rijpe appelen vallen.
Na mijn plichtplegingen in de bestuurskamer terug naar die feestelijk versierde kantine die ik vorige week al aan enkele mensen toeschreef. Ik heb daar het nodige commentaar op gekregen omdat er nog veel meer mensen druk mee geweest waren. Ik kreeg de indruk dat de halve vereniging in de weer was geweest om alle lampjes en kerstboompjes te installeren. Ik ga nu geen namen meer noemen, maar nogmaals: iedereen die daar druk aan geweest is, mijn hartelijke dank, het blijft niet onopgemerkt!
Het werd dan ook laat deze keer. Waar ik vorige week met de pé in mijn lijf al vlot huiswaarts trok, voerde ik nu lange discussies voor ik mijn fiets weer van slot haalde.
Het was een broodnodige overwinning. Natuurlijk is er nu nog helemaal niets beslist, maar op de helft van de competitie geeft de ranglijst toch wel een aardige indicatie. We gaan de winterstop in met één puntje achterstand op Ajax dat dus net bóven die beruchte rode streep balanceert. Ook daar een trainer die er volgend seizoen niet meer voor de groep zal staan. Afwachten hoe dat zijn weerslag op de resultaten heeft en dat geldt voor onze ploeg uiteraard ook.
Natuurlijk ben ik behept met een groen-gele visie op de zaak. Maar nu we alle ploegen een keer gehad hebben, kan ik niet zeggen dat we er echt ‘onderuit vallen’. De nederlagen waren deels onverdiend en meestal maar marginaal. Voor mijn gevoel zitten we er gewoon heel dicht bij en is er maar weinig voor nodig om het sprongetje te maken dat ons in veiligheid brengt.
De vraag is wat er van deze groep over blijft. Met welke spelers moet Huizen ook volgend seizoen weer aan de aftrap beginnen. Dat zal ongetwijfeld nog wat onrust brengen binnen de selectie. Maar dat Huizen op een aantal posities vers bloed nodig heeft, dat lijkt me duidelijk. En dat doet gewoon zéér in een vriendenploeg… Ik neem me elk jaar weer voor me niet teveel te hechten aan spelers. Het zijn immers altijd passanten. Maar ook dit seizoen is me dat weer niet gelukt. Ik word een sentimentele ouwe gek en ik zie dus een ‘Vossie’ met een brok in mijn keel vertrekken. Ik vrees dat er meer zullen gaan volgen. Noodzakelijk mochten we er in blijven, noodzakelijk mochten we er uit vliegen en ook dan opnieuw moeten gaan bouwen aan een nieuw team.
Ik wens de verantwoordelijken daartoe veel wijsheid en inzicht.

U wens ik allen gezonde en feestelijke dagen, in de hoop u ook weer in blakende gezondheid bij ons cluppie te mogen begroeten voor die cruciale tweede seizoenshelft! Feest en vuurwerk voorzichtig. Tot in 2025!