Ajax in de herhaling

Opnieuw een wedstrijd tegen Ajax op het programma. Op een vreemd moment op de donderdagavond. Twee keer vijfendertig minuten oefenen tegen de tegenstander die we net twee weken geleden troffen.
Een duel dat volkomen overschaduwd werd door het nieuws dat sv Huizen de samenwerking met coach Arnold Klein na dit seizoen zal gaan beëindigen. Nieuws dat buiten bestuur en de Commissie Voetbal vooral op onbegrip stuitte. Op de tribune daar in Amsterdam was het hét onderwerp van gesprek dat de wedstrijd volkomen overschaduwde.
Na eerder wat minder plezierige ervaringen daar op De Toekomst te hebben beleefd, nu dan een hartelijke ontvangst. Teammanager Chris van Eck had een uitrijkaart voor me geregeld en niet alleen werd ik door de parkeerwacht uitermate vriendelijk welkom geheten, ook de elftalbegeleider die de honneurs van Van Eck waarnam was uitermate gastvrij. De kantine was zelfs open en er was zelfs een heerlijk broodje Surinaamse kip beschikbaar, want door het tijdstip was ik thuis niet in de gelegenheid geweest fatsoenlijk te eten. Ik heb het me goed laten smaken!
In de catacomben even een kort gesprekje met onze scheidende coach, voor wie de mededeling van de contract beëindiging al even verrassend kwam als voor de rest van de vereniging. Ik heb zelf de Commissie Voetbal nog niet gesproken en wil hier dan ook niet verder op de zaak ingaan voor ik ook wederhoor heb kunnen toepassen en de argumenten heb vernomen die tot dit verrassende besluit hebben geleid…

Gezapig

Gezeten achter mijn klaptafeltje daar op die knusse tribune zie ik twee ploegen die beide de nodige sterkhouders missen. Bij Huizen deze eerste helft bijvoorbeeld geen gebroeders Lamme, geen Theo Visser, geen Joshua Lo-Asioe. Bij Ajax onder meer die kleine dribbelaar Kenneth Misa-Danso, geen Glenn van Zoolingen, Jordi Bitter, Terell Ondaan, Roy Deken. Namen die ik maar zo uit mijn hoge hoed tover als vermeende basisspelers voor de Amsterdammers. Arnold Klein had me al verteld met twee teams aan te gaan treden opdat zoveel mogelijk spelers hun minuten zouden kunnen gaan maken. Dit weekend geen competitie en dus is het wel lekker om een beetje in het ritme te blijven.
Er gebeurt echter weinig spectaculairs in die openingsminuten: Kai Heerings speelt in de vierde minuut een bal wat kort terug op doelman Abdessalam Ouboumalne en Timo Vos komt net een half metertje tekort om die lichtzinnigheid af te straffen.
Na zeventien minuten dan toch Nino van den Heuvel die door lijkt te kunnen gaan breken. Tot een voldragen doelpoging komt het echter niet en het rollertje dat Van den Heuvel produceert vormt geen probleem voor de zeker keepende Brent van Bockel die deze eerste helft ons doel verdedigt.
Het is een wat gezapige vertoning, echt een trainingspartijtje. Of is het dat ik met mijn gedachten en emoties meer bij het schokkende nieuws ben dan bij de wedstrijd?
Ik ben de enige niet: voor me zit Frank van den Bosch die zijn oude ploegmaten met een bezoekje vereert. Op zijn telefoon zie ik van alles verschijnen dat de nodige ‘verwarming’ op deze mistige donderdagavond moet brengen. Vader Johan zit gelukkig enkele stoeltjes verder druk in gesprek, maar leuk dat ze er weer waren! Toch een band behouden met de club en dat doet me goed.

Rustig

Er wordt lekker ‘getikt’ door beide ploegen die elkaar bepaald niet naar het leven staan. De beide doelwachters hebben echter vooralsnog een rustig avondje.
Dan zo’n fraai tikkende combinatie die begint bij Nino van den Heuvel en via Tim Correia weer naar Adil Amghar el Yettefti die Correia weer bereikt. Mitchi Huijsman staat dan aan het einde van deze lekker lopende aanval en Samba Will kan slechts ten koste van een corner de openingstreffer voorkomen. Die corner wordt dan ‘ferm’ geruimd en zo blijft Huizen ook nu weer eigenlijk zonder al te veel hoofdbrekens simpel overeind.
Het dichtst bij een treffer is dan nog Amghar el Yettefti die met een ferme uithaal het doel slechts luttele centimeters te hoog zoekt na een fraaie breedtepass van Yunes el Morabet.

Rust

En dus gaan we met een 0 – 0 rusten die al even bloedeloos is als het vertoonde spel. Het is typerend dat ik normaal ongeveer twee kantjes aantekening maak per helft en nu aan driekwart kantje genoeg heb om het gebeuren te beschrijven. Natuurlijk een tien minuten minder gespeeld dan normaal, maar toch was het vooral het maken van die vijfendertig minuten dat de klok sloeg voor beide ploegen die bepaald niet tot het uiterste gingen.
Na rust ongetwijfeld een flinke partij wissels. Klein had me al voorbereid met twee teams aan te gaan treden en opnieuw zie ik dan ook een team dat zich middels het bekende positiespelletje voorbereidt op de dingen die komen gaan.

Druk

De opstelling die Ajax de tweede helft in het veld brengt met nu Ojani Simons, Yassir Smlali, Zane Orzeszek, Hamza el Haouari, Renzo Neuhaus en Rydell Fränkel in de ploeg zet druk op de Huizer equipe waarin nu ook onder meer Jeroen Lamme, Mick Bakker, Joshua Lo-Asioe, Ahmed al Mahdi, Olivier Pabon en Theo Visser hun opwachting mogen maken.
Het levert een kansrijke situatie op als een van de spaarzame vrije trappen die deze wedstrijd zal kennen voor de voeten van de nummer 22 valt. Coach Sander Middelbeek had zich zeer ingespannen om me na afloop een lijst met namen en rugnummers te bezorgen, maar deze ontbrak helaas… 22 Haalt verwoestend uit op de rand van het strafschopgebied en ziet zijn inzet tot mijn opluchting geblokt worden voor het schot verder onheil kan aanrichten. Twee minuten later opnieuw die 22 die na een heerlijke dribbel een voorzet afgeeft die gevaarlijk voorlangs vliegt. Nóg een enorme pegel van Rydell Fränkel die uiteenspat op de billen van Ahmed al Mahdi, die niet te beroerd was zijn defensie even te assisteren. Een voorzet van Yassir Smali wordt knap door Olivier Pabon onderschept voor een Ajacied er het beslissende voetje tegenaan kon zetten. ‘n Lastige bal, bij Wellenreuther had ie gezeten!
Een schot van die nummer 22 is dan kort daarop alleen dreigend voor de ramen van het ereterras.

Voorsprong

Dan gaat Theo Visser er op de hem bekende wijze vandoor. Nauwelijks in de hoek van het strafschopgebied aangeland wordt hij neergehaald. De uitstekend leidende arbiter wiens naam ik niet heb kunnen achterhalen wijst zonder aarzeling naar de stip. Theo logenstraft de wet dat degene op wie de overtreding is gemaakt nooit zelf de strafschop moet nemen en jaagt de bal onberispelijk achter doelman Ouboumalne. En tegen alle verhoudingen in staat Huizen zowaar op een 0 – 1 voorsprong!
Uiteraard wil de ploeg van Sander Middelbeek dit niet over haar kant laten gaan en zet weer aan voor de gelijkmaker. Daar is Bram van Dongen dicht bij als de bal rand strafschopgebied voor hem klaargelegd wordt. De harde schuiver scheert echter rakelings langs de goal van de er opgelucht achteraan huppelende Olivier Pabon. Ook een aanval via Smlali en die nummer 22 komt dreigen door in ons strafschopgebied. Maar weer houdt onze defensie stand en weet de bal te ruimen voor de gelijkmaker aangetekend kan worden.
Robbie Schipper wilde graag een Ajax-shirtje mee naar huis en ziet zijn kans schoon. Helaas zat er nog iemand in, en dus geel voor onze jonge manusje-van-alles die centraal achterin eigenlijk zonder veel problemen overeind bleef, maar nu dus toch even de noodrem nodig had. Prima spul waar die Ajax-shirts van gemaakt zijn. Rekbaar ook!

Gelijk…

Dan spuit Mick Bakker er vandoor. De lichtvoetige aanvaller is alles en iedereen te snel af en lijkt op weg naar de 0 – 2, oog in oog met doelman Ouboumalne en wat schuin vanaf de flank kiest hij de verre hoek. Met een katachtige redding weet Ouboumalne daar helaas nog een handje achter te krijgen. Een uitstekende redding van de Ajax-doelman die daarmee zijn ploeg in de race hield!
Dan in de vierendertigste(!) minuut een overtreding op naar ik meende te zien nummer 21 (die dus helaas ook in mijn lijstje ontbrak). Nu was het al wat mistig en tegen die lampen in kan ik het nummer dus ook verkeerd hebben genoteerd. In dat geval hoor ik graag nog even wie ik hiermee onrecht aan heb gedaan!
Na de strafschop aan de andere kant voor Theo Visser is de beslissing van de arbitrage logisch en voorspelbaar: ook nu gaat de bal op de stip. Het is Nino van den Heuvel die net als Visser het vonnis vlekkeloos voltrekt. Geen schijn van kans voor Olivier Pabon.
Toch lijkt Huizen alsnog met de winst huiswaarts te keren als een soepel lopende aanval via die talentvolle Mick Bakker bij Ahmed al Mahdi uitkomt. Hij laat doelman Ouboumalne geen enkele kans en jaagt de bal tegen het net. Helaas heeft de grensrechter aan de overkant zijn vlag opgestoken wegens buitenspel en dat vlagsignaal wordt door de arbiter van dienst uiteraard naadloos overgenomen. Achteraf hoorde ik dat er her en der wat twijfels waren over de correctheid van deze beslissing, maar eerlijk gezegd paste deze uitslag wel bij deze wedstrijd en kunnen we er dus wel vrede mee hebben. Huizen weer ongeslagen en dat is vooral het positieve nieuws dat ik uit Amsterdam mocht meenemen…

Arnold Klein

Toch ook nu weer even het verhaal van onze coach over deze wedstrijd. “Heeft deze wedstrijd je gebracht wat je er mee beoogd hebt?” vraag ik hem.
“Tja, we hadden met Ajax afgesproken dat we twee keer vijfendertig minuten zouden spelen in het belang van het maken van minuten voor iedereen. Zaterdag speelt er een aantal ook met Onder23 mee. We weten dat we iedereen kei- en keihard nodig hebben en wilden dan ook iedereen minuten láten spelen. En dus weten we dat we tegen Ajax allebei aan voetballen toe kunnen komen, zonder bikkelharde overtredingen en we konden beiden naar bepaalde oplossingen zoeken. Daarbij vond ik het ook van belang dat we de manier van spelen van de laatste tijd, de manier van druk zetten, hoog op het veld, laag op het veld, weer even door konden oefenen. Ik heb dat vandaag dan ook weer gezien. In balbezit heb ik ze wat meer vrij gelaten om te zien waar onze mogelijkheden liggen in dat balbezit. Als ik dan zie hoe dat dan in de praktijk wordt ingevuld, dan kan ik daar alleen maar positief over zijn…
Het was een bewuste keuze dus om met twee complete teams ieder een helft te spelen. Alleen Wessel Biljardt heb ik uit voorzorg even gespaard en ook Dennis Lamme was niet helemaal fit. Maar we hebben veel spelers de gelegenheid kunnen geven hier wat minuten te maken…”
“Ja, ik zag die Mick Bakker bijvoorbeeld heel lekker voetballen…”
“Ja, het is nog wel een beetje een ‘lichtgewicht’ maar wel een met een fantastische linker poot! Hij is natuurlijk best wel vroeg aan het meetrainen met ons. Dat doet ie heel goed, maar hij komt fysiek nog wat tekort, maar ook dat weet hij. Wel een leuke speler die weer vanuit de eigen gelederen komt en die we zeker een kans gaan geven. Dan is het verder aan hem om die te pakken of niet. Het is ook een hele leergierige knul. Het is jammer dat die goal afgekeurd werd, want het was een goede actie van hem. Hij krijgt ook de kans om de 0 – 2 te maken. Daarbij maakt hij de keuze om iets eerder te schieten en doet dat zeker niet slecht. Al met al kan hij zeker op een geslaagde wedstrijd terugkijken. Het wordt hem ook gegund door de groep, dat is ook al heel positief.”
“Uitslagen zeggen helemaal niks in dit soort wedstrijd om niks, maar het is aan de andere kant wel jammer dat je hem niet winnend weet af te sluiten…”
“Ja, we hebben vandaag niet veel kansen weggegeven en ook niet heel veel gecreëerd, maar als we die 0 – 2 maken, dan trekken we hem inderdaad gewoon over de streep. Nu maken zij de gelijkmaker. Daarom was het ook wel lekker om tegen een tegenstander uit derde divisie te kunnen oefenen waarbij je ook als je dit soort wedstrijden wilt winnen, ook die kansen daadwerkelijk moet zien te benutten…”
“Kon je er met je hoofd wel een beetje bij blijven, na alle commotie?”
“Haha! Ach, laat ik het zo zeggen: ik heb maandag het slechte nieuws gekregen. Dat heb ik even moeten laten landen. Ik heb meteen mijn staf op de hoogte gebracht. Daarna heb ik alles even op een rijtje moeten zetten hoe hier verder mee om te gaan. Dinsdagavond heb ik deze bom laten vallen bij de spelersgroep. Dan wordt dinsdag het bericht naar buiten gebracht, waarna er een golf van reacties en steunbetuigingen op me af kwam. Dat heeft me heel goed gedaan!
Dinsdag pakken we de draad echter gewoon weer op. We staan voor twee loodzware wedstrijden tegen twee ploegen die goed in vorm zijn. Aan de werkwijze waarop we met elkaar bezig zijn als groep verandert er niets. We hebben met elkaar begin van dit seizoen afgesproken dat we Huizen in de derde divisie houden en we hebben elkaar aangegeven dat dat ons doel blijft! Ik wil zelf straks ook met opgeheven hoofd De Wolfskamer verlaten met een handhaving in de derde divisie!”
Aldus een strijdlustige Arnold Klein…

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik ga nu hier niet verder in op het besluit van de Commissie Voetbal. Ik heb hen nog niet gehoord over de beweegredenen en ik schrijf hier niet op mijn eigen Facebookpagina of mijn eigen website. Ik wil nog wel kwijt dat het besluit me zeer doet, want ik heb een prima samenwerking met Klein en heb hem hoog zitten. Ik vroeg me de afgelopen dagen regelmatig in arren moede af hoeveel plezier ik eigenlijk nog heb in mijn bezigheden voor de club. Twijfels die ik al enige tijd ervoer, maar die nu opvlammen als een open haard waar de blaasbalg op gezet wordt.
De emoties loeien nu nog overal door de gelederen. Het is zaak weer eerst even wat rust in de tent te krijgen. De club en het team hebben het al zwaar genoeg zonder al deze commotie. Ook ik moet dit allemaal even laten bezinken voor ik uitspraken doe die ik later betreur of terug moet nemen.

Huizen dus opnieuw ‘ongeslagen’. Een wedstrijdje om des keizers baard, met twee ‘fantasieteams’ die het elkaar niet echt lastig wensten te maken. Lekker ontspannen zomeravondvoetbal op deze herfstachtige avond. De trend van de hechte defensie waar vanuit Huizen de omschakeling zoekt werd opnieuw in de praktijk getest en opnieuw leek dat toch wel lekker te lopen.
Daar wilde ik het voor nu maar even bij laten…