Excelsior ’31, ook thuis altijd lastig…

Vandaag Excelsior’31 bij Huizen op bezoek. In seizoen 2017/2018 gingen we al op eigen veld met 1 – 3 ten onder, ondanks een late goal van Murat Önal en waarschijnlijk mede door een rode kaart voor Wouter Vente in de achttiende minuut. Uit bleven we wel aan de goede kant van de score via goals van Joey Papamelodias en Quincy van Waveren. Excelsior pendelt deze eeuw een beetje heen en weer tussen derde en vierde divisie. Afgelopen seizoen promoveerde het meteen weer, nadat het het seizoen dáárvoor net gedegradeerd was. Een promovendus-plus dus…
Geen voorbeschouwingen meer op de website. Ik vind het een gemis. Boudewijn Vlot die dat jaren lang voor zijn rekening nam, is helaas met het schrijven van die voorbeschouwingen gestopt. Boudewijn, bedankt voor alle inzet en zoals het Engelse gezegde luidt: ‘You don’t know what you’ve got, untill it’s gone…’.
De KNVB heeft dringend geadviseerd de klok door te laten lopen in de blessuretijd. Helaas: onze apparatuur blijkt een dergelijke taakstelling niet aan te kunnen en stopt dus gewoon na drie kwartier trouwe dienst per helft.
Het mooie weer heeft wel zo zijn invloed op de bezoekersaantallen als ik naar de karig bezette tribune bekijk. gelukkig wel de nodige toeschouwers in het nazomer-zonnetje voor de kantine waar die ferme partytent weer goede diensten bewijst. Harinkje erbij, helemaal lekker!
Onze pupilletjes van de week hadden blijkbaar de instructies niet helemaal hadden begrepen en beginnen een 1-2’tje met de aanvoerder van Excelsior, voor ze door hebben dat het de bedoeling is dat ze de bal even achter doelman Reimink moeten jagen. Als ze dat gedaan hebben kunnen we dan toch beginnen…

Opening

Huizen start in de gebruikelijke opstelling van de afgelopen weken, met dien verstande dat Tijmen Bakker weer een ‘zwevende’ linksbuiten moet spelen en dat Lars van Huisstede weer gewoon aan de aftrap mag beginnen. En zoals vaker begint Huizen heel enthousiast aan de wedstrijd. Al in de eerste minuut bereikt aanvoerder Visser heel fraai de opstomende Kogeldans die op zijn beurt de combinatie zoekt met Tijmen Bakker. De aanval lijkt dood te bloeden in de massaal teruggetrokken Excelsiordefensie, maar dan toch een voorzet die Tijmen Bakker maar rakelings aan zich voorbij ziet trekken. Een minuut later stoomt Artuur Zutterman goed op en laat een schuiver los waar doelman Kevin Reimink echter goed het oog in heeft. Het is opnieuw een veelbelovende opening die Huizen laat zien.
Excelsior is echter niet naar de Wolfskamer gekomen om zich willoos naar de slachtbank te laten leiden en nadat Jasper Veltkamp zijn inzet tot corner verwerkt zag worden, is het Coplan Soumaoro die op die voorzet finaal langs de bal maait. Als deze reus die bal goed op de pantoffel had kunnen nemen dan had ik het zo net nog niet geweten…
En zo ontspint er zich een aantrekkelijk duel met twee ploegen die weinig voor elkaar onder doen en waar mogelijk de aanval zoeken.
In de vijfde minuut floept het geel al uit de borstzak van arbiter Robin Gansner als Stijn Beverdam met een nare overtreding Tijmen Bakker naar de eerste hulp tracht te torpederen. Een dappere beslissing van Gansner die überhaupt een prima wedstrijd zou gaan fluiten vandaag. Veel arbiters houden iets te lang vast aan de wens de wedstrijd zonder kaarten uit te kunnen fluiten. Gansner trekt dapper de grens van het toelaatbare. Prima!

Domper

Dan breekt er toch een fase aan waarin onze bezoekers wat de overhand krijgen. Alarmfase rood voor doelman Olivier Pabon als Jasper Veltkamp voor geeft, Patrick Maneschijn mist nog, maar dan is er bij de tweede paal nog Rick Hemmink die een venijnige kopbal loslaat waar Pabon al zijn klasse op moet etaleren. Pabon die enkele moeilijke momenten kende dit seizoen, laat zien dat hij het keepen echt nog niet verleerd is en staat perfect zijn mannetje.
Een minuut later slingert Kai Wesselink zich ogenschijnlijk moeiteloos door onze defensie. Met kunst– en vliegwerk weet onze defensie hem bij de eerste paal ten koste van een corner een halt toe te roepen. Maneschijn en Niels Leemhuis bedenken dan iets dat opnieuw een corner oplevert die door Leemhuis goed voor wordt gebracht. De kopbal van Tom Koelman zoekt het doel slechts centimeters te hoog… Huizen wankelt…
En Huizen valt…
Jasper Veltkamp wordt met een heerlijke crosspass aangespeeld. De controle van Veltkamp is om van te watertanden en zijn voortzetting bereikt aan de andere kant van het strafschopgebied Patrick Maneschijn, die wel héél erg veel ruimte krijgt. Een dekkingsfout zoals je die normaliter eigenlijk alleen bij jeugdelftallen nog kunt aanschouwen. Maneschijn zou zelfs nog de tijd voor een bedankje hebben gehad en haalt verwoestend uit. De bal slaat onhoudbaar diagonaal binnen in de uiterste verre hoek en opnieuw kijkt Huizen tegen een 0 – 1 achterstand aan… Een domper van de eerste orde, want zoals gesteld was Huizen best wel lekker aan deze ontmoeting begonnen.

Opkrabbelen

Het is een dreun die Huizen even moet zien te verwerken. Als je in twee wedstrijden tien goals tegen hebt gekregen, dan doet dat toch iets met je. Maneschijn, Veltkamp en Wesselink zetten een combinatie op die door Rick Hemmink getracht wordt af te ronden. Met vereende krachten weet onze defensie het schot te kraken en het is Huizen dat als elftal even in haar voegen kraakt.
Dan toch een bewonderenswaardige wederopstanding van onze mannen als Artuur Zutterman de drijvende kracht achter een aanval is die begint als Zutterman Jasper Veltkamp de bal weet te ontfutselen. Zijn inzet wordt met een uiterste poging door doelman Kevin Reimink met de benen gepareerd. Dat had maar zo de gelijkmaker kunnen zijn. De rebound wordt vol op de slof genomen door Joshua Lo-Asioe die een granaat loslaat die schier onstuitbaar richting bovenhoek vloog. ‘Schier’, want die doelman Reimink blijkt een klasbak en met een fenomenale safe weet hij die pegel uit de hoek te ranselen. Geen goal, maar Huizen leeft dus wél weer!
Dan besluit Gansner tot een drinkpauze. Geen overbodige luxe, want het is écht warm daar op dat veld! Klein neemt de gelegenheid te baat om zijn mannen moed in te praten. Hij houdt het bij een groepsgesprekje en neemt geen spelers individueel apart om die puntjes op de ‘i’s te zetten die er nog aan het spel van Huizen ontbreken.
Als we het spel hervatten, zien we hoe een pass van Soumaoro verwordt tot een opraapballetje voor Olivier Pabon. Het levert zichtbare irritatie op bij deze gigant die blijkbaar een loopactie van zijn medespelers had verwacht. Huizen zag al vele van dit soort mislukte passes ergens in het luchtledige eindigen, maar geen van de Huizers reageerde als Soumaoro… Eigenlijk toch wel zorgelijk…

Gelijk!

Een corner van Lars van Huisstede en Jeroen Lamme produceert een kopbal die relatief simpel door doelman Reimink wordt verwerkt. Dan gaat even later Van Huisstede goed door nadat Theo Visser de opbouw van Excelsior op het middenveld knap had weten te onderbreken. Karakter! Ook van Huisstede laat zijn karakter en doorzettingsvermogen de vrije loop en weet na een verbeten duel de bal voor te trekken vanaf de achterlijn. Zwaar gedekt duikt daar dan bij de eerste paal Ahmed al Mahdi op, die van dichtbij en zwaar gehinderd toch de bal binnen weet te kaatsen. Karakter! Het droop er vanaf!
Huizen zit in een flow, gesteund door een goede Pabon die een vrije trap fraai weet te onderscheppen tegen de zon in. Pabon groeide nadrukkelijk weer naar zijn vorm van vorig seizoen.
Aan de andere kant weet Van Huisstede – die zich toch wel als de smaakmaker van deze eerste helft zou ontpoppen – een corner uit de strijd te slepen. De hoekschop wordt door Lars zelf genomen en doelman Reimink moet opnieuw al zijn klasse tonen op de inzet. De rebound wordt door Lo-Asioe opnieuw prima ingezet en weer is het die klasbak daar onder de lat bij Excelsior’31 die ons frustreert! Als voormalig doelman heb ik oprecht genoten van het keeperswerk door beide doelwachters dat ik deze eerste helft voorgeschoteld kreeg. Heerlijk! Ik zou een jaar van mijn leven geven als ik nog één wedstrijd voluit zou kunnen keepen als in mijn jonge jaren. Ach, weemoed…
We zitten al op slag van rust als eerst Al Mahdi een inzet recht op die lange doelman af ziet vliegen en ook Artuur Zutterman neemt een vallende bal vol op de slof als de bal wat paniekerig omhoog gejaagd wordt in de laatste lijn van Excelsior. De bal spat ruim naast. Zonder geluk vaart niemand wel en nooit geschoten is altijd mis!
Het slotakkoord is voor Tijmen Bakker die er goed tussen zit en listig de bal over zijn tegenstander heen lepelt. Een fraaie beweging die eigenlijk met een doffe dreun afgesloten had moeten worden, maar ‘Bakkie’ heeft daar na al zijn loopwerk zo op slag van rust de kracht niet meer voor. En met slappe ballen verschalk je die klasbak daar onder de lat dus echt niet…

Rust

En dus gaan we met een 1 – 1 rusten. Een hoopvolle 1 – 1 na het goede begin, de domper die verwerkt moest worden en het goede spel dat tot de gelijkmaker leidde. Huizen lijkt zich uitstekend hersteld te hebben van de domper van die vroege tegentreffer. Het is nu zaak die positieve lijn ook de tweede helft door te trekken.
Adil Haian had grote delen van die eerste helft warm gelopen. De vraag is dan ook wat Klein deze tweede helft van plan is met Haian. Wie zal er plaats moeten maken? Vooralsnog kan ik geen kandidaat aanwijzen.
Ik sluit een driepunter vandaag niet uit gelet op het vertoonde spel. Maar daarvoor hebben we nog drie kwartier. De eerste goal sinds Nijkerk ligt er weer in, die draad lijkt weer opgepakt…

Ongewijzigd

Huizen start echter ongewijzigd aan die tweede helft. Haian wordt nog even achter de hand gehouden door Kleine en zijn staf.
Excelsior doet als eerste van zich spreken in deze tweede helft als Maneschijn er tussenuit lijkt te trekken. Het is Dailey Groenewegen die na een formidabele sprint de doorbraak verijdelt en Maneschijn en passant ook nog even ‘poort’. Geweldige actie waarop ik ook zonder enige terughoudendheid dat ‘karakter-etiketje’ op wil plakken.
En dat karakter is nodig, want deze tweede helft lijkt toch een wat ander karakter te krijgen het eerste bedrijf: er ontstaan veen lijf-aan-lijf duels en Huizen lijkt maar moeizaam uit die duels te kunnen blijven. Het maakt dat het spel een wat rommeliger indruk maakt dan in de eerste helft.
Met een heerlijke safe onderschept Pabon een diepe pass van Stijn Beverdam en kort daarop moet ‘Ollie’ geweldig naar de hoek als Maneschijn de bal perfect naar de in de rust voor Rick Hemmink ingevallen Emilio Solino Overmars stuurt. Diens inzet lijkt een kansloze missie voor Pabon te worden, maar Pabon had een uitstekende dag en pareert de inzet met verve!
Huizen staat weer even onder druk. Dan is het Ahmed al Mahdi (wat een energie, wat een loopwerk!) die Beverdam in de luren legt en Huizen even onder de druk vandaan voetbalt. Visser geeft aan waar hij de bal in de loop wil hebben, maar zet dan zijn loopactie niet door en dus eindigt ook deze bal weer in het luchtledige.

Wissels

Dan stuurt Excelsior’31 coach Michel Steggink zo ongeveer zijn complete bank aan het warmlopen. Ook Steggink ruikt dat er iets nodig is om de wedstrijd in zijn voordeel te laten kantelen en als er opnieuw een drinkpauze wordt ingelast door Gansner maakt Steggink van de gelegenheid gebruik door een drievoudige wissel door te voeren: Givan Werkhoven, Jasper Veltkamp en Niels Leemhuis moeten hun plekken afstaan aan Simon Seppenwoolde, Yannik de Vries en Stan ter Haar.
Na de hervatting zien we hoe een voorzet zowel aan doelman Reimink als aan Theo Visser voorbij vliegt. Dan komt ook eindelijk Adil Haian in het veld voor Lars van Huisstede die nog wat ontzien wordt na zijn blessureleed.
Opnieuw is het Pabon die als reddende engel moet fungeren als een combinatie tussen Maneschijn, Beverdam en Seppenwoolde met een schot in de hoek wordt afgesloten. Kogeldans is dan even later paraat om een dreigende doorbraak van Maneschijn te voorkomen. Seppenwoolde versiert dan kort daarop een corner die door Maneschijn wordt genomen. De bal wordt opnieuw maar rakelings naast gekopt door Tom Koelman en diezelfde Seppenwoolde kopt op zijn beurt ook vanuit kansrijke positie naast uit een voorzet van Stan ter Haar. De wedstrijd kan maar zo naar de ene dan wel de andere kant uitvallen…

Slotfase

En dus belooft het een hectische slotfase met twee ploegen die alle twee een driepuntertje ruiken waar ze beiden hard aan toe zijn…
Klein brengt dan Robbie Schipper en Timo Vos voor Joshua Lo-Asioe en Sergae Kogeldans. Arbiter Gansner is dan clement als Zutterman net na een fluitsignaal de bal nog wegtrapt. Het leek op een natuurlijke beweging en Zutterman excuseert zich ook onmiddellijk. Gansner bewijst de wedstrijd uitstekend aan te voelen als hij zich even bij Zutterman vervoegt en het bij een mondelinge berisping laat.
Een vrije trap van Visser wordt dan door Vos goed schampend verlengd, maar daar is doelman Reimink uiteraard op bedacht en dus vormt dat verder geen gevaar. Wel lijkt een loopactie van diezelfde Vos een schotkans op te leveren, maar de ‘Vossenator’ kiest voor een pass. Jammer, dat vreselijke schot dat hij in de benen heeft zou er toch echt wat vaker uit moeten kunnen komen!
Klein brengt in die slotminuten nog twee wissels: Thomas Kamstra en Nabil Harchaoui mogen nog drie minuten officiële speeltijd plus wat minuutjes blessuretijd meedoen. Je moet toch wel heel erg van voetbal houden als je de hele week traint en naar die zaterdag uitziet als je dan aan vijf minuten speeltijd genoeg hebt. Kan me niet voorstellen dat je dan tevreden naar huis gaat. Maar het teambelang staat vóór alles! En dat realiseren ook deze mannen zich terdege. Grote klasse dat zich zo dienend opstellen in het teambelang!
Nadat Dailey Groenwegen nog een uitval van Seppenwoolde in de kiem weet te smoren en Artuur Zutterman zijn krulbal als door een magneet aangetrokken richting de handschoenen van doelman Reimink ziet vliegen, is het dan klaar. Beide ploegen krijgen het punt dat ze verdienen en daar kan een objectief toeschouwer zeker mee leven.

Arnold Klein

“Objectief bezien denk ik dat dit een terechte uitslag was,” leg ik onze coach voor als hij klaar is met de Gooi en Eemlander.
“Zeker!” klinkt het resoluut. “De eerste twintig minuten was het een heel open wedstrijd, waarbij ik wel vond dat Excelsior wat makkelijker aan de bal kwam en daardoor wat kansen wist te creëren.
Na die tegengoal – overigens weer zo’n goal waarbij je het weer veel te makkelijk weggeeft – pakte de ploeg het goed op hoe ze die mentale klap verwerkten en spelen we eigenlijk onze beste fase van de wedstrijd en konden we zelfs domineren. We hadden weer een hoge balcirculatie, durfden weer hoog pressie te spelen, maar dan moet je dus wel een keer ‘dodelijk’ voor de goal worden en de juiste man voor de goal kiezen. Ik denk dat het daaraan schortte voor rust. We maakten wel een prima goal, laat dat voorop staan, maar we hadden Excelsior meer pijn kunnen doen als we wat meer de juiste keuzes hadden gemaakt.”
“Ik denk dat het ook schortte aan de juiste manier van aanspelen van die mensen voor de goal. Ik zag toch weer veel foute passes…”
“Dat bedoel ik: de afstemming was gewoon niet voldoende om de tegenstander meer pijn te doen!”
“Ik zag veel passes waar Ahmed zich verplicht voelde om toch achteraan te gaan, maar waarvan iedereen kon zien dat ie die never nooit zou gaan halen…”
“Nee, maar dat is wel de drive die we moeten hebben! We zijn hier niet allemaal stylisten die elke bal op de stropdas kunnen leggen. Als een bal tien meter te ver is, dan kun je als spits twee dingen doen: niks doen of doorgaan en afjagen. Het past niet bij ons om niks te doen en dus moeten we dan proberen de druk erop te houden en dat heeft Ahmed vandaag weer uitstekend gedaan! Daardoor stuwde hij de ploeg naar voren en hield hij het tempo van de wedstrijd hoog…”
“Je liet Adil Haian zo ongeveer de hele eerste helft warm lopen. Dat zorgde voor vragen en hilariteit op de tribune. Wat beoogde je daarmee?”
“Adil hoort bij de groep spelers die deze week nog wat kampte met kleine pijntjes, dus het was zaak dat Adil zijn opspelende spier warm zou houden om te voorkomen dat het er weer in zou schieten tijdens de wedstrijd. Maar ik vind niet dat mensen op de tribune daar lacherig over moeten doen. Ze weten vaak niet waarom dingen gaan zoals ze gaan…”
“Daarom vraag ik je er ook naar opdat je dat naar de toeschouwers kunt uitleggen wat daar aan ten grondslag ligt…
De tweede helft vond ik voetballend gezien minder dan de eerste. Erg rommelig, erg veel lijf-aan-lijf-duels…”
“De tweede helft hanteerde Excelsior een iets andere manier van druk zetten, waardoor wij meer kozen voor de lange bal. Daardoor werd het wat meer ‘vechtvoetbal’, minder goed voetbal, maar wel vol strijd. Daarbij vind ik wel dat wij de tegenstander in het zadel helpen met kansen creëren! We lijden dom balverlies op cruciale momenten, vrije ballen die zomaar in worden geleverd bij tegenstanders, kappen en draaien waar een bal meteen spelen de betere optie was, spelers die teveel meters willen gaan maken waardoor je een tegenstander nóg meer ruimte geeft voor de opbouw. Als dat dan allemaal fout gaat, dan moet ik ze aan de andere kant dan toch weer een compliment geven dat ze er vol voor gestreden hebben om een tweede tegengoal te voorkomen. Soms wel zestig of zeventig meters die an sich onnodig waren, maar die ze wél gewoon voor het team maakten! Ook een zeer groot compliment voor Olivier Pabon! Als je weet wat die vorige week heeft doorgemaakt, maar ook de week daarvoor dat hij veel goals moest incasseren, dan is het bewonderenswaardig hoe hij er vandaag weer stond met een aantal fantastische reddingen.
Maar al met al is het denk ik wel terecht wat je zegt: een terechte uitslag!”
“Volgende week Harkema uit…”
“Ja, ik ga eerst de beelden analyseren waar we vandaag in tekort zijn geschoten en wat er wél goed ging. Ik heb nog niet veel informatie over Harkema, maar w moeten eerst zien waarom we de tweede helft niet meer lekker in ons spel wisten te komen. Ik heb nog steeds contact met Willem Romp van Sportlust en ook met Sander Middelbeek van Ajax heb ik nog contact. Af en toe gaan we een hapje eten en dan overleggen we wel het een en ander. Maar uiteindelijk gaat het er gewoon om wat er elf-tegen-elf op het veld gebeurt…”

Ahmed al Mahdi

“Eindelijk loon naar werken! Weer een goeie goal!”
“Ja, zeker weer! Eindelijk! Het heeft eventjes geduurd sinds Sparta Nijkerk, maar ik ben er zeker blij mee!”
“Dat kan ik me voorstellen, want het was vandaag weer ‘ren-je-rot’ voor jou! Heb je wel eens zo’n metertje om gehad?”
“Ja, jaren geleden! Haha! Hier bij Huizen nog niet. Maar je moet ook wel. Dit team is gewoon minder of hooguit gelijkwaardig aan een tegenstander, eerlijk is eerlijk. Dus je moét wel kei en keihard werken. De trainer vraagt dan ook van de voorhoedespelers dat ze veel druk zetten en veel lopen. Ik doe er dus gewoon alles aan om het team gewoon te helpen…”
“Je werd terecht Man-of-the-Match, al vond ik Pabon met zijn reddingen en Bakker op zijn werklust ook kanshebbers wat mij betreft…”
“Ja zeker! Olivier keepte stond gewoon goed te keepen en ook Tijmen speelde zeker een hele sterke pot, maakte ook ontzettend veel meters, won veel duels, dus het had inderdaad best een van ons drieën kunnen zijn. Ik denk omdat ik een goal heb gemaakt dat ze mij gekozen hebben.”
“Jouw inzet is voorbeeldig! Het is vandaag niet voor het eerst dat jij dit loopwerk verricht, altijd honderd procent inzet!”
“Ja, maar dat is ook het minimale dat men van je mag verwachten! Ik vind mezelf niet de beste voetballer, dus dan moet je het sowieso compenseren met hard werken en alles geven voor het team…”
“Ik vind jou eigenlijk wel misschien wel de beste voetballer die we hier hebben… Ik zie bij jou in je handelen namelijk wél de voetbalintelligentie die ik bij sommige anderen nog mis…”
“Dat heeft ook met ervaring te maken. Dit is al mijn negende of tiende seizoen op dit niveau, dus dat leer je met de tijd, dat heeft er misschien meer mee te maken…”
“Ook ervaring is een aspect dat je als voetballer meeneemt! Talent, ervaring, werklust, het is een combinatie van factoren die je de voetballer maken die je bent…”
“Nou, daar kunnen we over discussiëren. Ik denk wel dat ik twee of drie andere jongens aan kan wijzen die wel betere voetballers zijn dan ik… Uiteindelijk gaat het er toch om dat je als team gewoon goed samenspeelt, keihard werkt en elkaar aanvult en de punten pakt. Vandaag was die inzet als team zijnde gewoon goed. Dus ik hoop volgende week toch met een resultaat uit Harkema terug te komen!

Artuur Zutterman

Hij vervulde een opvallende rol in deze wedstrijd: Artuur Zutterman die niet alleen verdedigend zijn mannetje stond, maar ook aanvallend in de bus wist te blazen.
“Ik kan me voorstellen dat je moe bent,” beaam ik als Artuur aangeeft er best wat doorheen te zitten. “Je begon als rechtsback, vervolgens word je rechtshalf en dan zie ik je daarna ook nog eens op links opereren!”
“Ja, ik heb op redelijk veel posities gespeeld vandaag. Links, rechts, half en back… Maar mij maakt het niet uit, zolang ik maar gewoon op het veld sta! Ik denk dat ik voor iedereen mag spreken als ik zeg dat iedereen vandaag ook werkelijk alles heeft gegeven! Het was echt heel intensief, ik zag het af en toe een beetje zwart voor mijn ogen. Met deze warmte is het toch anders, het zijn dan heel andere wedstrijden, zeker ook op dit veld, het is dan zó warm! Poeh!”
“1 – 1 Vandaag, als ik objectief kijk, dan zeg ik een terechte uitslag…”
“Ja, ik denk dat we aardig wat kansjes hebben gehad, inclusief mezelf! Ik denk dat ik nog nooit zoveel op de goal heb geschoten als vandaag. Die ene bal die ik vol op de schoen nam die had eigenlijk wel binnen kunnen zitten, hoor! Donderdag op de training had ik er precies zo een binnen gejaagd! Vandaag zwaaide hij echter wat teveel af naar rechts. Jammer! Meteen na de wedstrijd vind ik het altijd lastig om te zeggen, maar ik denk dat het inderdaad wel een terechte uitslag is. Olivier Pabon heeft er paar hele goede uitgehaald, hoor! Knap hoe hij zich na vorige week zo herpakt heeft met drie of vier topreddingen!”
“Ook weer eens een goal vóór. Een goal op karakter. Wat jij net al schetste: karakter en alle geven…”
“Ja die goal typeerde wel een beetje de wedstrijd!”
“Zijn we nu door het dieptepunt heen, denk je?”
“Tja, ik hoop het hè! Na een bepaald punt kan het gewoon niet lager en kan je allen maar omhoog, dus ik hoop ook volgende week tegen Harkema op nóg een betere partij van ons. Excelsior was ook net promovendus, maar als je ziet hoe zwaar we hebben moeten knokken voor deze wedstrijd en dit punt, dat geeft wel aan dat je dit seizoen echt niks cadeau gaat krijgen!”
“Valt het je mee of tegen wat je hier aantreft?”
“Haha! Puur sportief gezien verlies je natuurlijk niet graag met 0 – 6 en 4 – 0. Maar puur qua groep en de mensen hier valt het zeker niet tegen! Ik ben heel blij hier en voel me helemaal opgenomen in de groep. Maar op sportief vlak wil ik nou toch echt wel wat puntjes gaan sprokkelen. Zeker als ik nu kijk hoe het gaat met mijn voormalige team Hoek. Ik weet niet wat ze vandaag gedaan hebben, maar die stonden vanochtend gewoon aan kop! Nee, we moeten nu echt punten gaan pakken, vandaag dus ook weer eentje erbij en hopelijk volgende week weer. Ik heb er een goed gevoel in!”

Dailey Groenewegen

“Dailey, een punt!” open ik mijn gesprekje met onze rots in de branding. “Ben je er tevreden mee?”
“Ehhhmmmm….” Hij moet er even goed over nadenken voor hij concludeert: “Ja, uiteindelijk wel! Ik denk dat het een wedstrijd was die beide kanten op had kunnen vallen, zeker op het einde. Maar zeker na de weken die we nu gehad hebben, mogen we zeker tevreden zijn met een punt.”
“Ja, jullie hebben gewoon twee [PIEP!]weken achter de rug…”
“Nee, dat waren geen fijne uitslagen, nee,” beaamt Dailey. “Maar goed, aan de andere kant is het ook wel weer zo dat als je op maandag weer het veld op stapt na een forse nederlaag, dan moet je het in je hoofd weer gewoon op ‘nul’ zetten en weer op weg gaan naar de volgende tegenstander.”
“Heb jij er een verklaring voor waarom we toch twee keer zo door het ijs zakten? Die 0 – 6 zeker, maar toch ook wel een beetje bij die 4 – 0 in Genemuiden…”
“Nee, ik heb daar niet echt een verklaring voor. De trainingsweken waren daarvoor ook wat dat betreft gewoon prima. Ik merk nu wel dat de ploeg steeds fitter wordt. Dus dat zal denk ik ook wel meespelen, de fitheid bij de start van het seizoen. Daarbij is het mentale aspect natuurlijk ook van belang: je weet als je in deze competitie al snel met één of twee nul achter komt, dat je het dan heel lastig gaat krijgen, zeker ook als er dan koppies gaan hangen…”
“Ook vandaag kwamen we weer op een wat schlemielige manier op achterstand. Ik dacht ‘Nou lekker dan, daar gáán we weer!’. Maar ik moet zeggen dat jullie jezelf daar goed van hebben herpakt! Was dat iets dat jullie elkaar oppepten of was het gewoon alle individuen die allemaal één gedachte hadden?”
“Nee, met alle respect: de tegenstander van vandaag was gewoon wat minder dan de ploegen die we hiervoor gehad hebben. En dat merkten we ook in de wedstrijd zelf al. Zij hadden nogal wat overtredingen nodig om ons tegen te houden en er lagen ook veel ruimtes op het veld. Daar merk je gewoon aan dat zo’n wedstrijd anders loopt dan bijvoorbeeld tegen een Genemuiden of een Sportlust waar je het gewoon heel lastig tegen hebt… We voelden gewoon dat hier best wel eens een resultaat in zou kunnen zitten!”
“Ik zag jou op een gegeven moment een sliding maken waarbij je de bal precies tussen de benen van een tegenstander door speelde…”
“Haha, ja dat was een mooi moment! We zetten op dat moment heel veel druk op de helft van de tegenstander en toen speelde ze de bal eigenlijk achter onze verdediging langs. Ik moest sprinten om het gat dicht te lopen en kon de bal nog net doortikken naar Jeroen Lamme!”
“Ja, het viel me op dat we nu toch af en toe enorme gaten achterin lieten vallen. Ik heb op de een of andere manier het gevoel dat we achterin organisatorisch nog niet helemaal lekker stáán!”
“Hmm… Ik denk dat dat deel te maken heeft met een stukje vertrouwen. Daarbij gaat het niveau hier gewoon een stuk omhoog en we komen nu tegen kwalitatief betere aanvallers te staan. Zeker na de wedstrijden die we de afgelopen twee weken hebben gehad, is dat heel lastig om dat weer goed op te pakken. Als je in twee wedstrijden tien goals tegen krijgt, dan tank je niet volle bak vertrouwen… Dat was vorig seizoen gewoon anders, toen konden we hecht en compact bij elkaar spelen. Maar waar het ‘m precies aan ligt, durf ik niet te zeggen…”
“Heb je bij jezelf niet een moment gehad dat je het gevoel kreeg dat je dit niveau gewoon niet aan zou kunnen?”
“Nee, nee, zeker niet, want als ik er zelf niet lekker in zit in een wedstrijd, dan zijn er nog tien anderen die het van mij over kunnen nemen. Uiteindelijk moeten we het gewoon met zijn allen gaan doen en we weten dat het gewoon háálbaar is met deze groep om in deze divisie te kunnen blijven. We zullen alleen nóg harder moeten werken dan we vorig jaar hebben gedaan!”
“Heb je er nog wel ‘lol’ in?”
“O, ja, zeker! Je kunt met vier en zes nul verliezen, maar de week erop moet je gewoon weer voor de volle honderd procent geven. Je begint dan toch weer met een schone lei en dan kan je weer gewoon opnieuw proberen punten te sprokkelen…”
“Ik kan me echter voorstellen dat dat lastig is als je er tien om je oren hebt gehad en achterin loopt te voetballen…”
“Daar hebben we al veel over gesproken en dingen uitgepraat hoe we die dingen gaan oppakken. En ik denk dat dat heel goed is geweest. Gewoon uitspreken wat iedereen denkt, voelt, en hoe we het de week erop weer op kunnen pakken…”
“Na de wedstrijd zitten jullie nu even met de deur dicht in de kleedkamer. Zijn dat ‘zware’ gesprekken? Wat moet ik me daar bij voorstellen?”
“Nou nee, vandaag was het gewoon een goed gesprek en ging het vooral over het verschil tussen de eerste en de tweede helft. Maar de vorige twee weken waren het natuurlijk geen ‘leuke’ gesprekken, maar dat spreekt vanzelf…”

Arbiter Robin Gansner

“Ah, je wilt officieel babbelen!” constateert Gansner als ik hem op de gang van de bestuurskamer mijn recordertje onder de neus duw.
“Als een arbiter slecht gefloten heeft in mijn ogen, dan vermeld ik dat veelal alleen maar in mijn verslag. Als ie het goed heeft gedaan, dan haal ik hem regelmatig toch even voor mijn microfoontje. En dus sta ik hier nu met jou…”
“Nou, dank je wel!”
“Alleen één momentje dat je een vrije trap toekende, omdat een verdediger van ons zijn tegenstander omarmde, daar zag je blijkbaar niet dat ook hij vast gegrepen werd, maar verder prima gefloten!”
“Ja, die kleine puntjes van discussie die zijn er altijd…”
“Ik begreep net van Frans Vermeij dat jij betaald voetbal hebt gefloten!”
“Ja, dat heb ik gedaan, vier jaar lang, de Keukenkampioen Divisie! Dit is nu mijn tweede seizoen weer terug bij de amateurs…”
“Ben je gedegradeerd of werd je te oud?”
“Nee, je moet na vier jaar eigenlijk een plek in de eredivisie krijgen. En die plek was er helaas niet en dan moet je weer plek maken voor nieuw aanstormend talent. Maar ik heb zeker hele leuke wedstrijden gehad bij Willem II, NAC Breda, De Graafschap, ADO den Haag, noem maar op. Mooie wedstijden en het ging ook eigenlijk heel goed, maar ja dan moet er wel een plek vrijkomen in de eredivisie… Dus nu lekker ontspannen en voor de lol terug bij het amateurvoetbal. Ik moet nu inderdaad wat anders het voetbal en de arbitrage benaderen. Nu is het ook weer meer waar het ooit mee begon: een leuke hobby! Ik kan het nu weer wat ontspannener benaderen. Ik doe het nu voor een bedankje na de wedstrijd.”
“Je nam een dapper besluit om in de vijfde minuut al – terecht overigens – geel te trekken. Veel arbiters blijven er lang naar streven de wedstrijd zonder kaarten te beëindigen…”
“Dat wil je als scheidsrechter inderdaad, maar dat mag niet de reden zijn om iets dan maar niet te doen!”
“Je was wel heel clement toen een speler van ons nog een bal weg trapte. Daar hield je het bij een vermaning…”
“Ach, ik oordeelde dat het niet nodig was om daar een kaart te geven. Even een waarschuwend woordje was voldoende om iedereen ervan te overtuigen dat dit niet nóg een keer mocht gebeuren…”
“Begrijp je dat ik daar aan meen te zien dat je een ‘topper’ bent? Het aanvoelen van de wedstrijd…”
“Hahaha! Nee, dat mag jij lekker beoordelen! Haha! Ik doe gewoon lekker mijn ding!”
Geef mij iedere week zo’n topper. We hebben het helaas dit seizoen al een paar keer anders meegemaakt, maar op deze topper was niks verder aan te merken!

Apenstaartjes kijk op de zaak

Blij met een puntje. Het brengt ons niet veel verder omhoog op de ranglijst, maar het halve ei (een puntje) is toch altijd beter dan die lege dop van een nederlaag. Maar mijn kinderhand is er toch maar weer even mee gevuld. Maar het zal duidelijk zijn waar dat ‘Tobben’ boven dit artikel op slaat…
Natuurlijk houden de commentaren in de kantine en op de tribune min of meer gelijke tred met de resultaten. Ik vraag me dan wel eens af met welke verwachtingen die mensen naar De Wolfskamer komen. We hebben een sportieve groeispurt doorgemaakt en zijn eigenlijk ‘onverwachts’ in de derde divisie beland. De aanloop was moeilijk na de lange nacompetitie, de financiële polsstok is bij lange na niet van het zelfde niveau van wat onze tegenstanders mogen besteden. Roeien met de riemen die we hebben, knokken voor ieder puntje en maar hopen dat je het hoofd boven water zult weten te houden. Het is lastig, het wordt lastig en het blijft lastig. Maar het is wat het is! We zullen er als club mee moeten dealen. Met de vinger wijzen dat die, die en die allemaal tekort komen heeft weinig zin als er geen betere alternatieven voorhanden zijn. Ik bewonder onze mannen die zich dat zelf ook best realiseren en er gewoon het beste van trachten te maken. Met elkaar, voor elkaar en ook voor de club en u als supporter! De mannen verdienen dan ook alle steun in hun zware taak zich dit seizoen te handhaven.
De driepunters zullen dun gezaaid zijn, want zoals Ahmed al Mahdi al terecht opmerkte: onze tegenstanders zullen allemaal minimaal van ons niveau zijn! Het gevoel dat je de betere ploeg bent, dat hebben we in de vierde divisie achter ons gelaten. Overigens: ook dáár moesten we al tot het uiterste gaan…
Zaterdag opnieuw een krachtproef in het verre Harkema. Een tegenstander waar we een lange historie mee hebben. Een historie vol wisselende resultaten. Maar áls resultaten uit het verleden al iets zeggen, dan is het in dit geval wel dat we ons zeker niet kansloos moeten achten. Zestien keer troffen we de Friezen voor zover ik na kon gaan. Acht keer trokken wij aan het langste eind, drie keer eindigde de ontmoeting onbeslist. Vijf keer bleken de Friezen een maatje te groot. Elke wedstrijd, elke competitie staat op zichzelf en die resultaten uit het verleden geven dus geen enkele garantie. Het kan dus Friezen of het kan dooien zaterdag in Harkema. Ik hoop dat er toch nog voldoende getrouwen bereid zijn die lange rit naar het hoge noorden met ons mee te maken. Het wordt een eentonig verhaal, maar de mannen hebben uw steun zo ongelofelijk hard nodig…