Genemuiden

De kreet “Onze club, Onze trots!” siert sinds dit seizoen ons clubgebouw. De voornaamste vraag voor de wedstrijd was natuurlijk hoe en óf onze trots de dreun van de 0 – 6 tegen Frankie van den Bosch te boven was gekomen. Genemuiden lijkt dan een prettige tegenstander om het juiste spoor weer te herpakken: goede tegenstander, maar toch ook met slechts vier vergaarde punten uit vier wedstrijden, ook weer geen ‘hoogvlieger’, TEC hield het in Genemuiden ook op 0 – 0, dus ik ruik mogelijkheden voor een puntje. Natuurlijk hoop je op een lekkere driepunter, maar ik vrees dat die driepunters dit seizoen dun gezaaid zullen zijn voor onze mannen. Er zijn geen zwakke broeders in deze afdeling die als kanonnenvoer zullen gaan dienen, puntjes sprokkelen is het devies én de realiteit… Iedere wedstrijd een finale…
Wachtend op het vertrek kijk ik even naar onze Onder14-1. Een schitterend genomen vrije trap wordt bij de tweede paal al even schitterend ingekopt. De nemer van de vrije trap komt even verhaal halen bij zijn toeschouwende vader (die relatie neem ik tenminste maar even aan…). Blijkbaar een weddenschapje of zo. Junior had duidelijk gewonnen. Het werd 2 – 1 voor onze aanstormende talenten voor de volledigheid.
De kantine is weer lekker druk nu alle teams weer aan hun eigen competities zijn begonnen.
Het is ook druk in de bestuurskamer van Genemuiden, waar ik me even vorste laanbestuur en arbitraal trio. Mijn arbitrale ‘database’ was me al vooruit gesneld en ook het fraaie programmaboekje deelde enkele quotes uit het wedstrijdverslag van afgelopen zaterdag. Toch altijd leuk te merken dat je werkzaamheden niet voor Jan met de korte achternaam worden voert.
In de Genemuider bestuurskamer circuleren toto-formulieren waarop men rust- en eindstand kan voorspellen, alsmede de minuut waarop er voor het eerst gescoord wordt. Ik zie 2 – 1, 3 – 1 en zelfs 5 – 2 op het formulier ingevuld worden. Balorig vul ik ruststand 0 – 1 in en eindstand 0 – 6… Je moet toch wát…
Die 0 – 6 zou dan bijeen moeten worden gevoetbald door een min of meer logische basis. Blijkens de lijst met namen en rugnummers waar de Genemuider spelers al in hun posities zijn ingetekend, gaat Genemuiden aantreden met een 4-4-2-opstelling. Vandaar denk ik dat Klein deze keer weer heeft gekozen voor Tijmen Bakker als linkerspits. Je kunt veel van Klein zeggen, maar niet dat er niet overal een gedachte achter zit. Van Bakker kan je ook veel zeggen, maar niet dat hij niet altijd zijn volle energie in de strijd gooit. Dus als er ‘gebuffeld’ moet worden, is hij zeker een juiste keuze.
Met enige afgunst bekijk ik de bordsponsors die vijf rijen dik achter de doelen hangen. Dan zijn wij toch wel klein duimpje in het land der reuzen als ik dat zo zie.
Voor me staat de geblesseerde Marc Magan een balletje hoog te houden. Zelf ben ik ooit tot veertien gekomen, maar Marc tikte denk ik de honderd met speels gemak aan, zomaar even tussen neus en lippen… Met dergelijk balgevoel ben ik blij dat Huizen dat vandaag bespaard zal blijven…
Balgevoel ook bij Matthijs Visscher, de pupil van de week die in dat fraaie programmaboekje uitgebreid in het zonnetje werd gezet. We hebben als vereniging toch wel de nodige stappen nog te maken als ik dat boekje zo zie… Matthijs zet die stappen voortvarend richting Olivier Pabon en laat geen enkele twijfel bestaan over zijn scorend vermogen… En dan kunnen we van start op sportpark De Wetering…

Voortvarend

Huizen zoekt meteen brutaal de aanval. Theo Visser jaagt Jens Jurn Streutker af die zich daardoor bijna in onze aanvoerder verslikt. Streutker weet zich te herstellen, maar het eerste schot is voor die Genemuider boeg! Opnieuw Visser die goed diep gaat en een vrije trap versiert. De bal ligt naast het Genemuider strafschopgebied en dat maakt de hoek moeilijk. Visser draait de bal zelf in waar doelman Hidde Streutker de bal simpel op kan vangen. Opnieuw geen goal, maar het geeft de burger wel wat moed. Huizen is hier niet als een geslagen hond naartoe gekomen!
De zesde minuut bezorgt ons een fraaie combinatie waarin de gretige Lars van Huisstede Joshua Lo-Asioe bereikt. Een schitterende crosspass bereikt dan de opstormende Artuur Zutterman die met een scherpe voorzet onze spitsen aan het werk wil zetten. Doelman Streutker had er echter uitstekend het oog in en met een fraaie actie onderschept de doelman de voorzet voor er een Huizer het laatste zetje aan kan geven.
Op karakter worstelt Ahmed al Mahdi zich langs de zijlijn en lijkt de bal te verliezen. In het strijdgewoel heeft arbiter Sander Huis echter al een eerdere overtreding op onze nijvere spits geconstateerd en kent Huizen alsnog een vrije trap toe. Deze keer zet Lars van Huisstede zich achter de bal. Helaas weet ook hij geen medespeler met zijn trap te bereiken en opnieuw weet de Genemuider defensie het hoofd relatief simpel boven water te houden.
Uiteraard deed Genemuiden ook pogingen om de score naar zich toe te trekken en de gevaarlijke Rens van Benthem ziet een schot op Jeroen Lamme afketsen. De bal spat omhoog en dreigt corner te vliegen. Olivier Pabon heeft e reen snoekduik voor over om de bal tot uitbal te werken.

Klap!

De inworp komt voor en Maron Voorhuis kopt de bal over. Blijkbaar via een Huizer kapsel, want arbiter Huijs – die ik niet op een fout zou weten te betrappen vandaag – kent een hoekschop toe. In eerste instantie wordt die voorzet geruimd, maar belandt voor de voeten van Van Benthem die daarmee een tweede kans krijgt de bal voor te zetten. Midden in de drukte voor de neus van Pabon is het Gerben Kolk die de bal wat ongelukkig aangespeeld krijgt uit het terugkopballetje van Maron Voorhuis, maar met een soort halve omhaal de bal zomaar in de hoek weet te sturen. Een lucky in mijn ogen, maar helaas tellen ook die goals voor de volle mep mee en Huizen kijkt tegen alle veldverhouding in tegen een 1 – 0 achterstand aan. Lastig, maar niet onmogelijk. Het Huizer spel geeft immers voldoende aanknopingspunten om nog een gelijkmakertje te mogen vermoeden.
Met net geen kwartier gespeeld gaat Joshua Lo-Asioe dan neer en moet moeizaam weer op de been worden geholpen. Sportief geeft Genemuiden de bal weer retour. Een minuut later gaat Joshua opnieuw tegen het kunstgras. Deze keer heeft hij de helende handen van Harm Baijens nodig en moet even naar de zijlijn voor hij het spel mag hervatten van Sander Huijs. Opnieuw doet Genemuiden niet moeilijk en bezorgt Huizen de bal sportief terug. Sport kan toch wel heel mooi zijn! Zo jammer dat er in het betaalde voetbal blijkbaar honderden agenten nodig zijn om de doperwtenbreinen die zich zo ten onrechte ‘supporter’ menen te mogen noemen, uit elkaar te houden…

Op jacht

Huizen moet dus weer achter de feiten aan jagen. Joshua Lo-Asioe weet de diepgaande Bakker te bereiken. De voorzet vanaf de achterlijn is echter een te simpele prooi voor Hidde Streutker die de bal simpeltjes wegplukt. Het ziet er steeds veelbelovend uit, maar op de een of andere manier wil het op het moment suprême maar steeds niet passen. Ook het schot dat Lars van Huisstede loslaat in de twintigste minuut bezorgt doelman Streutker wel de nodige hoofdbrekens, maar de doelman heeft uiteindelijk dan toch weer die moeizame redding paraat om de gelijkmaker te voorkomen…
Theo Visser die sterke met zwakke momenten afwisselde, verovert met goed afjagen de bal. Hij ziet zich echter een metertje voor de rand van het strafschopgebied voor een overmacht geplaatst. Even wat besluiteloosheid bij onze aanvoerder en dan legt hij de bal toch keurig af op de opstomende Sergae Kogeldans die zich niet bedenkt en meteen een krulballetje produceert dat door doelman Streutker glimlachend wordt geïncasseerd. ‘Nét niét’ lijkt het kernwoord voor vandaag te gaan worden als ik het zo bekijk. Opnieuw nét niet als Bakker diep sprint en doelman Streutker de bal voor zijn voeten weg ziet duiken.
Inmiddels is Genemuiden dan weer toe aan een van de vele corners die ze bijkans aan iedere stap over de middenlijn lijken over te houden. Ik heb ze niet geteld, maar ik vrees dat het er wel een stuk of tien zijn geweest inmiddels. Deze keer pakt Pabon de hoge voorzet stijlvol voor een van die lange Genemuiders er het hoofd tegenaan weet te zetten.

Kansen en kansjes

De beste kans van de wedstrijd zien we in de negentwintigste minuut als Kogeldans nu Bakker wel bij de eerste paal weet te bereiken. Bakker moet er wel een uiterste poging toe doen, maar hij weet de bal prima te raken en de gelijkmaker lijkt dan toch eindelijk te gaan vallen. Maar opnieuw is het doelman Streutker die een wonderbaarlijke redding in petto heeft en met een machtige reflex de bal buiten zijn heiligdom weet te ranselen… Opnieuw ‘nét niet’, dus… De corner wordt dermate slecht genomen dat het meteen een uitval van Genemuiden inleidt. Mike Reuvers zoekt ons doel gelukkig een metertje te hoog en we zo blijft ons dus een tweede treffer bespaard. Ook als Maron Voorhuis bij de tweede paal ‘vergeet’ zijn voet tegen een doorschietende voorzet van Arend van de Wetering te zetten, mag Huizen vrouwe Fortuna op de blote knietjes danken….
Lars van Huisstede haalt maar weer eens uit. De bal raakt een verdediger en spat omhoog. Dan is daar die lange doelman meteen weer als de kippen bij om hem weg te vangen. Nét niet…
Opnieuw Lars van Huisstede die opstomend naar rand zestien zijn hoek wil uitkiezen voor een geplaatst schot. Opnieuw weet er zich een Genemuider voor te gooien. Nét niet… De rebound valt bij Bakker die neergaat binnen de zestien. Geen strafschop oordeelt arbiter Huijs. En zoals gesteld: ik kon Huijs vanmiddag niet op een fout betrappen…

Rust

De 1 – 0 ruststand is ‘zuur’ omdat het niet echt strookt met he spelbeeld van deze eerste helft. Niet dat ik durf te stellen dat Huizen de Genemuiders alle hoeken van hun eigen veld had laten zien, verre van dat, maar de term gelijk opgaande strijd drong zich toch wel wat aan me op.
Genemuiden mocht dan wellicht iets minder veldbezit hebben gehad, hun aanvallen waren wel directer en doortastender dan die van Huizen met een hele serie corners tot gevolg. Corners waarvan er dus één Huizen al fataal leek te zijn geworden.
Bij de opbouw van Huizen zie ik toch weer teveel onzorgvuldigheden, ballen die alleen via een sprint, een uiterste poging of een onderbreking van de ren naar voren in bezit konden worden gehouden. En dat maakt de opbouw naar een snelle dolkstoot lastig. Dat doet Genemuiden beter: de uitvallen worden directer opgezet, de voorwaartsen sneller gezocht.
Voorin maakt ons dat tandeloos. Gelegenheidsspits Bakker was nog het dichtst bij de gelijkmaker met zijn uiterste poging die doelman Streutker tot een geweldige reflex dwong. Verder nog wat plaagstootjes van Lars van Huisstede en dan hebben we het eigenlijk wel gehad. Veel loopwerk weer van spits Al Mahdi, maar weinig ballen waar hij iets mee aan kon vangen. Veel andere opties tot diepgang liet Huizen aan zich voorbijtrekken en daarmee is die hatelijke nul voor Huizen wel verklaard voor mijn gevoel.
Wat zal Klein nu uit zijn tactische hoed gaan toveren om die bakens te verzetten? Het spelbeeld geeft voldoende aanleiding om nog niet te wanhopen en dit Genemuiden oogt niet echt als een ploeg waar je met lege handen hoeft te vertrekken… Voorlopig blijf ik hoop houden op een puntje. Na afgelopen zaterdag zou dat wel héél lekker zijn…

Klap!

Thomas Kamstra is uit die hoge hoed van Klein gekropen en mag de plek van de licht geblesseerde Van Huisstede innemen. Kamstra jaagt meteen goed af en dwingt een corner af. Theo Visser ziet zijn voorzet bij de eerste paal sneuvelen in een menigte Genemuiders. Opnieuw wil Huizen de aanval voortzetten, maar dan wordt Artuur Zutterman onzuiver aangespeeld en levert dat de Genemuiders een inworp op. Een beetje typerend voor de slordigheden die het spel van Huizen kenmerken op het moment.
Dan slaat het noodlot toe. Op het moment dat je handschoenen aantrekt en aangeeft dat jij wel wilt gaan keepen, zit je in de wachtkamer voor momenten zoals onze onfortuinlijke doelman Pabon nu beleeft. Mike Reuvers haalt uit, zijn schot lijkt een simpele prooi voor Pabon, maar de bal glist tussen zijn handschoenen door en tot ieders verbijstering mag Genemuiden dan toch de 2 – 0 noteren. Het zou er een voor het item ‘Keepertje! Keepertje!’ zijn, wéér een schlemielige goal! Huizen zit echt in die hoek waar dus dit soort klappen vallen…

Wissels

Voor Genemuiden coach René van der Weij is het het sein om maar eens wat speelminuten aan de bank te gunnen. Maron Voorhuis moet zijn plek afstaan aan Nick Buitink.
Genemuiden ruikt bloed en Huizen wankelt door die mentale tik die ze net hebben ontvangen op het scorebord. Een crossbal van Rens van Benthem bereikt Mike Reuvers die met een heerlijke volley de bal maar rakelings bij Pabon voorlangs jaagt.
Huizen geeft niet op, zeker niet in de persoon van die dappere Tijmen Bakker die met een rode kop alles uit de kast haalt om het tij nog te keren. Een voorbeeld qua inzet. Ahmed al Mahdi weet Joshua Lo-Asioe te bereiken die met de rug naar het Genemuider doel staat. Josh probeert het met een soort hakbal, maar daar is doelman Streutker op bedacht en hij kan de bal simpeltjes oprapen. Wéér nét niet…
Dan grijpt ook Klein in en brengt verse krachten in de personen van Samba Will en Nabil Harchaoui. Zutterman en Lo-Asioe worden bedankt voor bewezen diensten.
Mike Reuvers neemt een van de vele corners die Genemuiden te nemen kreeg en brengt de bal gevaarlijk in de doelmond waar Olivier Pabon wat onzeker verlengt. De blunder is hem heel begrijpelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Berwout Beimers worstelt zich vrij en zijn uithaal lijkt onhoudbaar de hoek in te spatten. Opgelucht zien we hoe de bal via de vingers van de zich weer uitstekend herstellende Pabon rakelings voor de goal langs vliegt en de Genemuider supporters weer teleurgesteld op hun tribunestoeltjes terug moeten zakken.

Klap, klap!

Ook die prima fluitende Sander Huijs ontkomt niet aan geel als Ahmed al Mahdi zijn met zijn tegenstander wat al te fors in duel gaat. Het is een beetje typerend voor het voetbal zoals we dat momenteel op De Wetering aan ons voorbij zien trekken: rommelig, veel ‘gehark’ in persoonlijke duels, veel onzuiverheden in de passing, weinig vloeiende combinaties. En dat dan niet alleen van Huizen, maar zeker ook van de thuisploeg.
Met een goede twintig minuten nog te gaan in deze ontmoeting spat er onverwachts opnieuw een slecht weggewerkte inworp maar zo binnen: 3 – 0 En voor wie nog enige hoop voor Huizen meende te mogen koesteren, die kon die hoop nu dan toch écht wel laten varen. Eigenlijk was het met de 2 – 0 al een bekeken zaak, maar deze 3 – 0 slaat ieder restje hoop nadrukkelijk nog verder de bodem in.
Veel tijd om een en ander te noteren krijg ik niet, want een minuut later stuurt Berwout Beimers Rens van Benthem diep. Van Benthem maakt een heerlijke goal door die bal in één keer te ‘nemen’: 4 – 0! Als objectief voetballiefhebber kan ik van zo’n actie genieten, maar als Huizer klotsen de tranen me achter de ogen. Gaat dit weer zo’n afstraffing worden? Alles lijkt nu wel bij Genemuiden te lukken als dit soort ballen ook al binnen vliegen… Dat heb je nou eenmaal in die hoek waar de klappen vallen… Scheids blaas in hemelsnaam maar af!

Slotfase

Maar er zijn nog bijna twintig minuten te spelen. Justen Kuiper en Elijah Kruize mogen dan hun kunsten nog even komen vertonen. Ahmed Abdallah al Mahdi en de volkomen leeggespeelde Bakker mogen de douches gaan opzoeken. Van der Weij brengt ook twee verse krachten om nog wat speelminuten te maken: Jasper Tuinman en Sem van Dijk mogen uit het trainingspak voor Berwout Beimers en Matthias Breman.
Ook een gele prent voor Genemuiden als Jasper Tuinman Thomas Kamstra op de hakken trapt. Theo Visser jaagt daarop de vrije trap spijkerhard maar rakelings langs de verkeerde kant van de paal. Het zit niet mee, weer nét niet… Die lange doelman zat er overigens wel goed bij, dus óf ie ook gezeten zou hebben… We zullen het nooit te weten komen.
Geel ook voor Dennis Lamme die zijn tegenstander in innige omarming de doorgang tracht te beletten. Het is óp bij Huizen… Hoewel invallers Kamstra en Kuiper zich nog wel even in de kijker willen spelen, komt het eindsignaal van arbiter Huijs als een verlossing. Geen áfdroogpartij’ deze keer, maar wel weer een stevige nederlaag. Tien goals in de laatste twee wedstrijden tegen. Wat ooit onze sterkste linie was, blijkt nu ineens zo lek als een mandje…

Arnold Klein

De kleedkamerdeur blijft nu wel héél lang gesloten. Plagerig wordt mij door Genemuiders gevraagd of er crisisberaad wordt gehouden. Tja, je zou het haast gaan denken na tien tegengoals in twee wedstrijden…
“Ik was even bang dat jullie een achterdeurtje in die kleedkamer ontdekt hadden…” plaag ik Klein vanwege het feit dat ze wel érg lang de deur dicht hielden.
“Ja, we hebben wel gekeken of die open was, maar helaas,” grapt Klein terug als die boer met die kiespijn. “Maar het was zeker geen crisisoverleg! We zitten gewoon in een heel andere periode dan we de afgelopen drie seizoen hebben gezeten. Daar moeten we misschien allemáál een beetje aan wennen. De afgelopen jaren hebben we veel weten te winnen, en dat lukt nu gewoon niet. Dat vraagt er om om met elkaar gewoon even goed te bespreken waar het nou vandaag op mis ging! Gewoon op de man af, heeft iedereen ingebracht wat hij had moeten inbrengen. Dat moeten we nu even niet verzwijgen naar elkaar. Daar zullen we alleen maar van moeten gaan leren en verdere stappen zien te gaan maken om uiteindelijk punten te gaan pakken.”
“Ook vandaag had ik tot de 2 – 0  het gevoel dat we hier wel met een punt weg zouden kunnen komen…”
“Als je kijkt naar het veldspel en hoe we ons voorbereid hebben op Genemuiden, dan kunnen we eigenlijk alleen maar positief zijn over die eerste helft, wat we hebben laten zien qua voetbal. Waar ik dan toch niet positief over was, is dat ik ze tot op het bot gewaarschuwd heb voor bepaalde corners en ingooien, en dat we dan toch zo kinderlijk eenvoudig de 1 – 0 om onze oren krijgen. Je kunt dat nu wel een ‘lucky’ noemen, maar het is wel een moment waarover we het uitvoerig gehad hebben. Dan zie ik toch dat iedereen er maar ‘een beetje bij staat’… Maar goed, als ik dan zie hoe de ploeg het voetballend daarna toch weer oppakt, dan is dat gewoon prima. We komen een paar keer goed voor de goal en Genemuiden kreeg niet echt grip op onze manier van voetballen en zijn ze verder niet écht gevaarlijk geweest…” [Nou herinner ik me nu dus wel even die trekbal die Voorhuis maar zo binnen had kunnen tikken als hij wat attenter was geweest… Red.] “Het viel me wel op dat zij veel meer corners te nemen kregen dan dat wij wisten af te dwingen…”
“Corners zeggen me nooit zoveel. Je kan veertig minuten op de helft van de tegenstander voetballen en dan toch bij iedere uitval een corner tegen krijgen. Het veldspel zegt mij wel iets en het veldspel was vandaag zeker die eerste helft prima. Ik zag voldoende agressie en energie, maar we hebben gewoon niet het geluk in de afronding…”
“Mwoah, ik heb het al vaker genoemd, voor mijn gevoel zijn we ook te onnauwkeurig in de opbouw en de passing… Daarmee maak je het jezelf gewoon onnodig moeilijk…”
“Tja, dat zijn dan ballen die ergens op het middenveld mis gaan…”
“Ja, maar dáár begint het!”
“Dat ben ik wel met je eens. Toch komen we drie, vier keer goed voor de goal en kunnen we hem niet afdrukken! Zo’n bal van Tijmen Bakker die die keeper fantastisch pakt, dat zit dan op dat soort momenten gewoon tegen! Dan kom je knullig op 1 – 0 achter en loop je gewoon achter de feiten aan te hollen!
In de rust heb ik getracht aan te geven waar we nog steeds belangrijk konden zijn in balbezit. Dan krijg je heel vroeg die 2 – 0 tegen, een heel vervelend moment voor ‘Ollie’. Dat voelde toch wel een beetje als een nekslag.
Dan die 3 – 0 daar word ik dan ook weer boos over, want dat is gewoon een ingooi die nog door ons weggekopt wordt, maar waar we dan vervolgens blijven staan! Dan moet je vol eruit om dat schot te kraken!
Vandaag hebben we verloren op een stuk fysiek, een stuk slimheid en vooral een stuk effectiviteit.”
“Ik neem maar zo aan dat jullie een zware week achter de rug hebben na die 0 – 6… Hoe hebben jullie getracht je daar uit omhoog te werken?”
“Door een speciale manier van trainen, spelers daarin anders te benaderen. Misschien was het maandag niet de gelukkigste training. Daar zullen we als staf ook zeker over na moeten denken. Verder denk ik dat het toch wel iets langer in de koppies heeft doorgewerkt dan ik had verwacht. Maar ik heb die 0 – 6 niet teruggezien in het spel van de eerste helft…”
“Toch weer een ‘forse’ nederlaag tegen een ploeg die ik toch niet echt zo extreem sterk vond voetballen… Dat betekent dat je maandag wéér aan de bak kan…”
“Nee, dat zal niets veranderen. We zullen elke week aan de bak moeten. Die 0 – 5 en 0 – 6 van vorige week geven een vertekend beeld, die ballen gaan er niet in als je zelf in een goede fase zit. Ieder bal verandert in goud en dat zag je vandaag ook bij die 3 en 4 – 0. Het zijn nederlagen die we onszelf aandoen, dus we moeten de moed zeker niet laten zakken. We zullen gewoon met zijn allen er hard voor moeten strijden om wél weer eens die punten te gaan pakken! En laten we wel wezen: Genemuiden uit win je niet héél vaak! Dat zijn wedstrijden waar je op voorhand blij zou zijn met een punt.”
“Ze hebben het wel eens over de hoek waar de klappen vallen. Zitten we daar nu in?”
“Gezien de goals die we zo makkelijk tegen krijgen, zit je daar inderdaad een beetje in. Als je me zou zeggen dat Genemuiden zoveel uitgespeelde kansen heeft gehad, dan zou ik antwoorden dat ik die niet gezien heb… Waar hebben we deze wedstrijd dan op verloren? Ik neig naar apathie! We moeten niet vergeten dat we een goede eerste helft hebben gespeeld en die lijn moeten we zien door te trekken!”
“Je begon weer met Tijmen Bakker op de flank. Wat waren daarbij jouw overwegingen?”
“We wilden een middenvelder op de flank erbij hebben die ook nog wat power naar voren heeft. Tijmen heeft dat naar behoren gedaan. Het is geen frivole balkunstenaar. Bij hem is het de inzet waar je bij hem altijd op kunt rekenen. Soms heb je die dosis inzet gewoon nodig. Tijmen heeft die positie precies zo ingevuld als we graag wilden. Meer mogen we niet verachten. Voor iedere speler geldt dat er ergens een keer een ‘plafond’ bereikt wordt wat ze wel of niet kunnen brengen.
Ik heb van tevoren ook aangegeven dat de eerste vijf wedstijden eigenlijk nog een verlengde periode van voorbereiding zouden zijn. Ik merk nu wel meer fitheid bij de meeste spelers. Nu nog goals maken en zorgen dat we ze niet onnodig tegen krijgen. Daar zijn we hard mee aan het werk! Volgende week beginnen we gewoon weer met 0 – 0 en zijn er weer drie punten te verdienen…
Zolang de sfeer inde ploeg goed blijft en de inzet goed blijft, moet het kunnen lukken. Als je het ‘Excelsior’ bent van de derde divisie, dan weet je dat je een aantal wedstrijden gewoon niet gaat winnen…”

Nabil Harchaoui

Teammanager Henk de Groot heeft me al een paar keer bij de neus gehad dat hij deed voorkomen dat een speler geen interview mag geven. Nabil speelt dat spel geweldig mee en houdt met een stalen pokerface vol dat hij opdracht heeft gekregen niet mee te werken. Ik ken dat spelletje inmiddels maar ik trapte er voor 90% toch weer in…
“Henk de Groot! Henk de Groot!” roep ik uit als de schaterlach bij de mannen mannen doorbreekt.
“Je pokerface was inderdaad heel overtuigend,” beaam ik. “Ik heb vandaag van jou best wel een paar leuke dingen gezien, maar op een gegeven moment word je toch een beetje ‘onzichtbaar’…”
“Ik vond van mezelf dat ik niet echt lekker inviel. Ik vond ook dat ik bij de 3 – 0 een beetje betrokken was. Na die derde viel die vierde ook heel snel en ik denk dat iedereen een beetje de weg kwijt was op dat moment…”
“Ik dacht dat we hier toch een puntje zouden gaan pakken…”
“Ja, de eerste helft hebben we best een aantal kansen gecreëerd en zaten we eigenlijk best goed in de wedstrijd…”
“Ik had op een gegeven moment het idee dat je als diepste spits ging lopen voetballen… Dat is niet echt jouw positie…”
“Nee, ik speelde wel op de linkerkant, maar ik had opdracht om naar binnen te komen. Als de trainer me die opdracht geeft, dan doe ik dat gewoon. Met mijn snelheid en diepte kan ik wel gevaarlijk zijn, maar ik kan ook wel in de bal komen. Maar vandaag wilde het gewoon allemaal nog niet zo lukken en kwam ik niet echt meer aan voetballen toe. Ik kreeg niet zo vaak de bal en heb weinig kunnen laten zien.
Nee, we werden zeker niet ‘weggespeeld’. Zoals ik al aangaf: de eerste helft als we die counter afgemaakt zouden hebben, dan gaan we gewoon met 1 – 1 de rust in en hadden we ook lekkerder in de wedstrijd kunnen komen. Maar het viel wéér niet onze kant op…”
“Jullie hebben een zware week achter de kiezen. Daar moet je wel eerst even ‘overheen’…”
“Ja, we hebben met de trainer besproken hoe we met tegenslagen om moeten zien te gaan en we moeten gewoon dóór. Het is vroeg in het seizoen, we moeten niet met het koppie omlaag gaan zitten en opgeven…”
“Hoe staat het met je fitheid? De Nabil die ik op die regenachtige dinsdagavond in Utrecht heb gezien, die ben ik bij Huizen nog niet tegengekomen als ik heel eerlijk ben…”
“Ik ben zeker wel fit. Ik heb nog niet veel minuten mogen maken. De volle negentig minuten vorige week lukte nog niet helemaal, maar ik ben gewoon fit. Ik zit veel in de sportschool en werk er hard aan. Ik hoop dat ik nog belangrijk voor het team kan zijn dit seizoen…”
“Jij gaat ons nog wel verbijsteren. Ik wéét wat ik toen gezien heb, dat moet er nog in zitten bij je!”
“Ik hoop het…”
“Nee, je moet zeggen ‘Zeker! Absoluut!’”
“Ik weet zeker dat ik beter kan, maar ik ben gewoon altijd erg kritisch op mezelf!”

Sergae Kogeldans

Hij maakte weer eens de volle negentig minuten vol. Voor mij reden om hem maar weer eens naar zijn kijk op de zaak te vragen.
“Hebben we zo’n kanjer achterin en dan toch tien goals tegen in twee wedstrijden!”
“Ehmmm… Ik denk dat het sowieso wennen is aan het nieuwe niveau. Daarbij moeten we als team nog meer naar elkaar groeien. Er is een aantal nieuwe spelers bij gekomen en daarin moeten we onze weg nog een beetje in zien te vinden…”
“Een van de weinige positieve dingen van vandaag vind ik dat jij weer eens de volle negentig minuten vol hebt weten te maken…”
“Ja, ik voel me goed! Ik heb momenteel nergens meer last van… Ik kom steeds meer in die volle negentig minuten qua krachten. Ik had nu ook geen krampverschijnselen vandaag.
We moeten als team meer tot elkaar zien te komen. Het wordt natuurlijk zo wel een heel moeilijk seizoen. Na twee voorgaande seizoenen waarin het ons voor de wind ging  moeten we nu leren omgaan met deze nieuwe situatie.”
“De deur bleef lang dicht. Zelfs de tegenstanders informeerden of er sprake was van crisisberaad…”
“Nee, het was zeker geen crisisberaad. Het was gewoon even onderling met elkaar hoe we toch met deze situatie om moeten gaan.”
“Tot de 2 – 0 had ik het gevoel dat we hier met een puntje weg zouden kunnen gaan rijden…”
“Zeker! Dat gevoel hadden wij ook! Maar we moeten echt wat scherper zijn op dat soort momenten waaruit zij vandaag scoorden. Net als vorige week komen we uit een corner op achterstand te staan en moeten we achter de feiten aan lopen en ook nog een inworp waaruit ze scoorden. Eigenlijk hebben ze maar één van die vier goals knap uitgespeeld! Dan sta je toch maar zo met 4 – 0 achter…”
“Als alles lukt bij je tegenstander, dan zit je dus in de hoek waar de klappen vallen…”
“Ja, dat is zo! We komen daar wel weer uit als we goed bij elkaar blijven en er in blijven geloven, natuurlijk. Gewoon blijven doen wat we altijd hebben gedaan, gewoon strijden en knokken voor elkaar. We zijn tot het einde blijven knokken, we wilden zeker niet weer zo’n grote uitslag mee naar huis nemen… Maar het is effe slikken!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Geen juichverhaal, dat moge duidelijk zijn. Het is doorbijten dit seizoen. Ook dat is duidelijk. Het trefwoord ‘Klappen’ slaat nadrukkelijk op de hoek waar die klappen vallen. Daar zit Huizen gewoon in en dat werd tegen Genemuiden nog maar weer eens nadrukkelijk zichtbaar. Zonder echt goed te spelen liepen de Genemuiders uit naar een forse 4 – 0 en wist Huizen op nieuw het net niet te vinden.
De deur van de kleedkamer bleef dus lang dicht na afloop. Iedereen verklaarde in alle toonaarden dat er geen sprake was van crisisberaad. En ik ben geneigd dat te geloven. Natuurlijk moeten de mannen even de kans krijgen de teleurstelling te verwerken. Even onder elkaar de vinger op de zere plekken zien te leggen. Na seizoenen met regelmatige overwinningen op het conto, is het nu afzien en daar moeten onze mannen uiteraard gewoon aan wennen.
Is er dan geen reden tot zorgen?
Sorry, maar dat gaat me dan ook weer wat te ver… Sportlust was zeker een aardige ploeg, maar geen wonderploeg. Genemuiden is uit altijd lastig, maar ook daar mag je geen 4 – 0 tegen verliezen. Hoewel we het niveau telkens bij vlagen wel weten aan te tikken, komen we toch over de hele linie telkens kwaliteit tekort om punten te pakken. Sparta Nijkerk was daar een gunstige uitzondering op. Deze afdeling kent geen ‘zwakke’ ploegen. Dat ondervond DVS’33 zaterdag ook aan den lijve toen het met maar liefst 5 – 1 onderuitging in Veenendaal. En DVS geldt toch echt wel als één van de toppers in deze derde divisie!
Huizen staat voorlaatste. Alleen medepromovendus ROHDA Raalte wacht nog op het eerste puntje. En dat is gewoon zorgelijk, maar niet wanhopig. We hebben nu vijf van de vierendertig wedstrijden achter de rug. Langzaam moet de ploeg ‘groeien’. Rust is geboden. Rust binnen de selectie, rust binnen de supporters, rust binnen het bestuur, rust bij uw apenstaartje… Laten we het kompas in alle geledingen gericht houden op die directe handhaving die we ons ten doel hebben gesteld. En met die doelstelling gaat gewoon een aantal nederlagen gepaard. DVS uit verliezen is geen schande, van koploper D.O.V.O. op eigen terrein verliezen is geen schande, een punt pakken tegen Sparta in Nijkerk is gewoon knap, 0 – 6 van Sportlust verliezen was een forse misstap, verliezen van Genemuiden is zeker uit ook niet echt een schande.
Arnold Klein noemde Huizen heel treffend ‘Het Excelsior’ van de derde divisie. En daar slaat hij de spijker op zijn kop. Als ik onze club vergelijk met onze tegenstanders, dan zijn ze op alle fronten een stap of zelfs een flink aantal stappen op ons voor. Qua sponsoring, qua budget, qua professionaliteit, qua beleving en qua organisatie. Huizen maakte onder Arnold Klein een sportieve groeispurt door en we groeien nog steeds. Elke week beginnen we gewoon weer op 0 – 0 en zullen we zeker onze punten nog wel gaan pakken. Of het straks genoeg is, dat weten we na die vierendertig gespeelde ontmoetingen.
Zaterdag komt ‘dat andere’ Excelsior op bezoek op de Wolfskamer. Ook weer een ploeg die al het nodige in deze derde divisie heeft meegemaakt. Een lastige, maar zeker geen onmogelijke kluif voor Klein en zijn mannen. Dus komt allen met uw steun en vertrouwen naar de Wolfskamer en laten we hopen dat ‘ons’ Excelsior het wint van dat ‘andere’ Excelsior. Misschien had Klein ons beter met Almere City kunnen vergelijken. Dat maakte ook een dergelijke sportieve groeispurt door… Ons rest als supporters slechts één opdracht: blijf achter de ploeg staan!
Tot zaterdag!