Sportlust’46

De open dag is al lekker op gang als ik vol goede moed op de Wolfskamer arriveer. Een fikse partytent overspant een goed deel van het terras. Na het noodweer dat enkele weken geleden een vorige poging tot buitengezelligheid onverbiddelijk wegvaagde, staan de tuien nu strak gezekerd met ferm kabelwerk. Vandaag beloven de weergoden zich beter te gedragen: het is droog, zonnig en drukkend warm. Toch iets te warm om het echt lekker voetbalweertje te kunnen noemen.
In de bestuurskamer tref ik het arbitrale trio onder leiding van arbiter Haico Michielsen, met wie ik een plezierige discussie heb over het waarderen van de scheidsrechters. In een kleine database houd ik alle arbiters bij die we de afgelopen seizoenen beleefd hebben, met een summiere waardering. Haico komt daar twee keer in voor, waarvan één keer met een minnetje. Lachend accepteert hij de kritische noot dat ik hem die ene keer warrig vond fluiten en geeft aan altijd voor een plusje te gaan. Aardige vent!
Het bestuur van Sportlust’46 schuift aan. Een fikse delegatie. Opmerkelijk hoe dat van club tot club verschilt: er zijn ook clubs van wie we helemaal niemand in de bestuurskamer zien verschijnen.
De opstelling verraadt de terugkeer van Justen Kuiper op het wedstrijdformulier, maar ook dat Samba Will vandaag al meteen in de wedstrijdselectie is opgenomen.
Op de tribune een tweetal cameraploegen van SportInside.nl. Ook Sportlust is qua professionalisering een paar stapjes verder dan Huizen. Ook sportief gaat het de Woerdenaren voor de wind en de afgelopen vier jaar wisten ze zich moeiteloos hoog in het linker rijtje te posteren. Daarbij heeft de ploeg een sloot aan nieuwe spelers binnengehaald. Dit seizoen hebben de sportieve prestaties daar nog geen gelijke tred mee gehouden en Sportlust staat op dit moment zelfs een plek onder Huizen met ook slechts één schamel puntje. Al met al denk ik dat er misschien opnieuw een puntje in zit voor Huizen gezien de stijgende lijn die onze ploeg deze competitie heeft laten zien.
Weerzien met Frank van den Bosch, ooit onze publiekslieveling. Goedlachs als altijd komt hij handen en armen tekort om alle begroetingen in ontvangst te nemen. Het blijft een raar gezicht Frankie in een vreemd shirt… Op de een of andere manier wil het in mijn ogen maar niet kloppen… De komst van Frank betekent ook weerzien met de twee omaatjes. De schatten hebben mijn hart al geruime tijd in pacht en ik ontvang ze met open armen op hun vertrouwde stekkie. ‘Het is nu wel een eind rijden,’ verzucht Beppie wat gelaten als ik haar vraag hoe het bij Sportlust bevalt. Van hen had de overstap niet gehoeven. ‘Maar ja, hij doet wat hij wil, hè…’ klinkt het gelaten.
Als de pupilletjes van de week de wedstrijdbal van de Hypotheekshop achter doelman Stilanos Damkalis hebben gejaagd kunnen we dan beginnen.

Poeh…

Al meteen wordt Huizen bij de eerste doeltrap fanatiek opgejaagd. Onze mannen willen netjes van achteruit opbouwen, maar komen amper het eigen strafschopgebied uit. Het gaat met veel pijn en nog meer moeite en Sportlust zet fanatiek en zeer hoog druk.
Maar ook Huizen wil die spijkers met die koppen slaan en een diepe voorzet van Theo Visser bereikt de weer gretig sprintende Ahmed al Mahdi (ex-Sportlust!). Ahmed geeft een goede voorzet vanaf de achterlijn waar helaas geen Huizer op gerekend had en de bal verdwijnt dan ook in het luchtledige.
Dichterbij is de snelle Noël Hendriks die van achteruit genadeloos opstoomt en door onze defensie breekt. Oog in oog met doelman Pabon wordt zijn diagonale inzet met de benen gekeerd door onze doelman. Dat had maar zo de openingstreffer kunnen zijn. Even slikken…
Dat slikken doet doelman Pabon even later ook als hij iets meer tijd denkt te hebben dan spits Robbert Olijfveld hem gunt. Olijfveld blokt de uittrap en ontfutselt Pabon de bal. Ondanks verwoede pogingen van Pabon om het noodlot nog te keren ligt de weg naar de goal ineens wagenwijd open. In ontzetting zien we hoe Olijfveld uithaalt en het doel tot onze opluchting net een half metertje te hoog zoekt: de bal scheert rakelings over de kruising… Opnieuw blijkt de Woerder naald een oogje te hebben waar Huizen doorheen past…

Schlemielig!

Het gaat Pabon niet helemaal in die befaamde koude kleren zitten, want als Sportlust in de dertiende minuut een corner mag nemen brengt Max Fichtinger de bal hard en laag voor bij de eerste paal. Er staat een man bij de eerste paal, maar die laat de bal lopen en verrast zo doelman Pabon die al grabbelend de bal over zijn eigen doellijn werkt! Huizen kijkt heel schlemielig tegen een 0 – 1 achterstand aan…
De frustratie zal ongetwijfeld nog door hebben geklonken in de overtreding die Artuur Zutterman een minuut later op Frank van den Bosch maakt. Arbiter Michielsen spaart onze verdediger en houdt het bij een reprimande. Daarmee hebben de tweeëntwintig waarschijnlijk meteen al het arbitrale krediet verspeeld, want als Ahmed al Mahdi even later vastgepakt wordt, floept het geel wel degelijk uit de borstzak van de arbiter en Sanny Monteiro krijgt tot ongenoegen van de Woerder bank nu wel meteen de gele prent voorgehouden. Uiteraard werd Michielsen even fijntjes gewezen op de reprimande die Zutterman zojuist nog kreeg.
Huizen is even van de leg door die ongelukkige tegentreffer, maar weigert zich er bij neer te leggen. Lars van Huisstede staat aan het einde van een goede voorzet en kijkt doelman Damkalis recht in de ogen. Als een slang biologeert de doelman onze artistieke buitenspeler en lijkt de inzet wel naar zich toe te zuigen. Met de benen pareert Damkalis de inzet en nu is het Huizen dat een uitstekende kans aan zich voorbij ziet gaan. Sommigen noemen dat een honderd procents kans, maar dan had ie er dus gewoon in gegaan. Dus laten we het op vijfennegentig procent houden…

Wankelen

Waar Huizen zich opmerkelijk slordig in de opbouw betoont met passes die het allemaal ‘net niet’ zijn, lijkende Woerdenaren elkaar probleemloos te kunnen vinden. Ineens ziet daar Dennis Lamme zich voor een drietal Woerdenaren geplaatst als een voorzet centraal doorkomt. Met de moed der wanhoop stort Dennis Lamme zich voor de inzet en weet zo het gevaar te verijdelen.
Huizen maakt het zichzelf vooral veel te moeilijk in de opbouw. De meest simpele passes zijn niet in de loop, niet op maat, niet in de richting en iedere keer als een Huizer een bal aangespeeld krijgt moet hij daar veel te veel moeite voor doen om die bal ook daadwerkelijk binnen zijn bereik te krijgen en te kunnen controleren. Dat maakt het voetballen onnodig moeilijk. Vooral spits Ahmed is daar het slachtoffer van. De ballen suizen de een na de ander net even te ver over hem heen. Als die ballen nou écht helemáál uit de richting waren geweest, dan had hij ze met een gerust hart schouderophalend na kunnen kijken en zijn krachten kunnen sparen. Nu ziet hij zich echter toch steeds gedwongen toch maar op die onzuiver passes te blijven sprinten en hij moet zo met zijn krachten smijten.
Met een dikke twintig minuten Huizer geploeter op de klok moet Pabon gestrekt op een fraaie krulbal van Van den Bosch die maar zo bij de tweede paal lijkt binnen te gaan vallen. Pabon laat zien dat hij het keepen ondanks zijn twee zwakke momenten bepaald nog niet verleerd is en weet de bal naast zijn heiligdom te duwen.

Drinkpauze

Het is dorstig weer en beide ploegen hebben dan ook met arbiter Michielsen een drinkpauze afgesproken. Een mooie gelegenheid voor beide coaches om nog even wat puntjes op de diverse verdwaalde ‘i’s te zetten, waarbij Arnold Klein de meeste puntjes in de tas zal hebben zitten, want het loopt voor geen meter bij Huizen.
Wat hij besproken heeft weet ik niet, maar gelijk na de drinkpauze zien we een heerlijke combinatie Kesly den Haag, Max Fichtinger, Noël Hendriks en weer Max Fichtinger die dan de 0 – 2 op de schoen heeft, maar op het moment suprême wat ruzie met de bal heeft. Arnold Klein schreeuwt zich de longen uit het lijf maar moet machteloos toezien hoe Huizen doormoddert. De Huizer aanvalsopzet blijft veel teveel afhankelijk van die ‘geluksfactor’, creativiteit in de opbouw is maar sporadisch te bespeuren in de pogingen van Huizen om tot doelman Damkalis te geraken.
Dan toch een keer: Nabil Harchaoui heeft dan wél die creatieve ingeving waar we allemaal op zitten te wachten: met een heerlijke voetbeweging stuurt hij de weer diep sprintende Ahmed al Mahdi het strafschopgebied in. Oog in oog met die doelman Damkalis verwachten we een sleep– of kapbeweging bij onze spits. Maar hij heeft al zoveel ondankbaar sprintwerk in de benen dat hij dat niet meer aandurft en kiest voor het gaatje tussen de benen van doelman Damkalis. Helaas weet Damkalis dat gaatje bijtijds te sluiten en komt zo opnieuw als winnaar uit een één-op-één situatie tevoorschijn… Weer vijfennegentig procent zullen we maar stellen…

Knak!

Hoe het wel moet laat ‘onze’ Frank van den Bosch twee minuten later even zien als hij als een warm mes door onze defensieve boter snijdt en Pabon deze keer kansloos laat met een bekeken schuivertje: 0 – 2 en dat is een bittere pil die eigenlijk al aan alle illusies op een punt een einde maakt in de Huizer harten. Het gemak waarmee Frank door onze defensie mocht glibberen is stuitend. Als je deze knul niet zou kennen, dan zou je er nog van ‘verrassing’ kunnen spreken, maar onze mannen moeten deze knul toch van haver tot gort kennen?
Sportlust mag naar hartenlust combineren en degradeert Huizen tot een dolend team. Wat een verschil met vorige week, met dinsdag tegen Excelsior-Maassluis, met de openingswedstrijd tegenDVS’33… De stijgende lijn die ik meende te bespeuren in het spel van onze mannen wordt hier vanmiddag op dramatische wijze doorbroken. Positief is wel die twee uitstekende kansen die we hebben laten liggen. Als je niks creëert is het leed helemáál niet te overzien…
De tot kinderhand gereduceerde Huizer verwachtingen wordt gevuld met kruimels. Een fraaie pass van Theo Visser die dan wél een keer op maat is voor Lars van Huisstede wiens inzet doelman Damkalis tenminste tot een goede redding dwingt. Gestrekt blijft de doelman ook nu weer de situatie meester. Toch ook een slippertje bij Damkalis als ook hij meent op z’n gemakje te kunnen uittrappen. Damkalis heeft dan het geluk dat de ijverige Al Mahdi uitglijdt voor hij van het slippertje van Damkalis kan profiteren. Het zit Huizen ook niet voor drie centen mee…

Hoe mooi wil je ze hebben?

Het is in het ploeterende Huizen te prijzen dat ze zich niet bij de 0 – 2 wensen neer te leggen. Opnieuw Al Mahdi die sprintend de bal nog net voor de achterlijn binnen weet te houden en daar een duel met doelman Damkalis uitvecht. Hij krijgt de bal wat gelukkig mee en trekt de bal uitstekend voor. Paniek alom achterin bij Sportlust, want doelman Damkalis is volledig uit positie. Het doel ligt wagenwijd open en slechts één verdediger op de doellijn staat er nog tussen Nabil Harchaoui en de aansluitingstreffer. Aan de inzet van Nabil mankeert weinig meer dan dat hij daarmee die verdediger toch de gelegenheid biedt met een ultieme poging de bal nog van de doellijn te werken. Hoe mooi wil je de kansen hebben? Veel mooier dan deze ga je ze echt niet krijgen. Opnieuw een opgelegde kans voor onze mannen om zich weer inde wedstijd te knokken. Nummer vier dus al… Daar hadden er toch minimaal twee van moeten zitten wil je op dit niveau een beetje mee kunnen…
Theo Visser wordt nog geraakt in een van Huizens rammelende combinatiepogingen en Ahmed wordt buiten de Woerder zestien nog een keer professioneel gestuit. Theo Visser probeert het dan van ver en dat is ‘kaassie’ voor doelman Damkalis die de bal simpeltjes wegvangt. Luctor et Emergo? Huizen worstelt, maar komt het ook boven?…

Rust

Huizen speelt haar minste wedstrijd van dit seizoen. Het maakt het zichzelf veel te lastig in de opbouw met slordige passes en onzuiverheden. Daarbij is het achterin bepaald niet ‘scherp’. De eerste goal had al bij de eerste paal een vroegtijdig eind moeten vinden, de tweede had Frank maar zo niet door moeten kunnen lopen. Als je dan ook nog een drietal niet te missen kansen doodleuk laat liggen, dan kijk je dus gewoon terecht tegen een 0 – 2 achterstand aan.
Sportlust voetbalt makkelijker, is duidelijk meer derde divisie gewend dan onze mannen bij wie ik toch een beetje overmoed vermoed. Een zeperd, want op voorhand was dit toch wel een wedstrijd waarin we in Huizen toch wel een beetje hoopten op, misschien wel uitgingen van, een puntje. Daar heeft het nu bepaald de schijn niet meer van.
Dat Huizen vandaag in de in mijn ogen wellicht sterkst denkbare formatie is aangetreden maakt deze conclusie meer dan schrijnend. Geen van de bankzitters wekt op het veld de indruk zometeen aan de aftrap te verschijnen.
Chauffeur Paul brengt me de ‘inside information’ dat we zometeen 5-3-2 gaan spelen. Het verbaast me. Ik zie niet waar dit een oplossing voor zou kunnen zijn. Het is met name het gebrek aan creativiteit op het middenveld en scherpte achterin waar het in mijn ogen aan ontbreekt. En uiteraard vooral ook scherpte voor de goal als er dan tóch die kansen komen. Het middenveld van Sportlust is heel dominant, dus dan zou ik 3-4-3 eigenlijk logischer hebben gevonden. Maar je kunt veel van Klein zeggen, maar niet dat hij ondoordachte dingen doet. Er zal dus zeker een logische gedachte achter zitten. We gaan het zien…

Wissel

Voor die tactische wijziging met twee man voorop is dan Nabil Harchaoui geslachtofferd. Nabil speelde wat onopvallend en raakte naar mijn smaak wat weinig in het spel betrokken. Maar lag dat aan Nabil of aan de aanvoer van achteruit? Zijn steekpasje op Ahmed verried wel wat creativiteit en daar heeft Huizen nou juist zo’n schrijnend tekort aan… Maar nogmaals: zelfs een verliezend trainer kan nog steeds gelijk hebben… Robbie Schipper moet dan de ontbrekende schakel voor Huizen zijn.
Sportlust maakt het echter allemaal niets uit: het gaat vrolijk op dezelfde voet verder en Van den Bosch snijdt opnieuw als een slagersmes door de malse biefstuk – om die analogie met de boter maar eens te vermijden. Oog in oog met Pabon blijft onze doelman goed kijken en pareert in twee instanties de inzet van Van den Bosch. Ook op een schuiver van Olijfveld heeft Pabon weer het juiste antwoord. Toch jammer van die eerste goal, want opnieuw laat Pabon zien dit niveau zeker aan te kunnen.
Dan gaat Robbie Schipper in de middencirkel neer en ziet arbiter Michielsen daar niet de gevraagde overtreding in. Ik ben geneigd hem daar gelijk in te geven. De derde divisie vraagt ook fysiek het een en ander. En dan gaat het snel. Van den Bosch – weer hij! – breekt weer door onze linies en zet goed voor. Met pijnlijke precisie jaagt Robbert Olijfveld de bal voor de derde maal achter Pabon. 0 – 3, over en sluiten maar… De nieuwe tactiek levert niets dan verwarring en wanorde op.

Ondergrens nummer vier

De wedstrijd zit op slot. Geen mens die nog durft te geloven dat dit troosteloos voetballende Huizen dit echec nog te boven gaat komen.
Noël Hendriks blijft net als Van den Bosch een ware plaag voor onze laatste lijn. Waar deze linie voorheen de kurk was waar onze ploeg op dreef, ontbreekt het nu aan ieder vorm van scherpte en doortastendheid. Het voert te ver om onze defensie de schuld van de achterstand in de schoenen te schuiven, maar ik herkende geen moment onze mannen van stavast van een paar dagen geleden nog… Maar eigenlijk vielen alle voormalige ‘sterkhouders’ vanmiddag door de mand.
Hendriks jaagt de bal maar rakelings naast, Joshua Lo-Asioe gaat ene 1-2 met Robbie schipper aan en steekt Van Huisstede weg. Deze laat de bal van de voet springen als hij maar zo door had kunnen stoten naar Damkalis en bezorgt de Woerderer doelman de bal zo op een presenteerblaadje. Een oprapertje wat een geweldige kans had moeten zijn. Het lijkt wel of het niet mág bij Huizen.
We hebben een uur gespeeld als Van den Bosch dan maar gewoon een keertje uithaalt en zijn inzet maar zo binnen ziet vallen. Bij Sportlust lijkt nu alles wel te lukken… Huizen gaat door de ondergrens heen…

Ondergrens nummer vijf

Ook geel voor Kogeldans Hendriks alleen met enige lichamelijk geweld tot staan weet te brengen. Sportlust coach Willem Romp (de man die Eemdijk naar de derde divisie bracht) brengt dan Dave van Delft voor Mitchell van der Veer.
Robbie Schipper worstelt zich manmoedig richting Damkalis, maar ook hij heeft het geluk vandaag niet aan de kont hangen en hij ziet zijn inzet dan ook hard over de kruising boven Damkalis klimmen.
Ook Arnold Klein besluit hard in te grijpen. Een vierdubbele wissel moet uiting geven aan het ongenoegen van onze coach: Timo Vos, Samba Will, Justen Kuiper en Tijmen Bakker moeten ons voor een regelrechte afgang zien te behoeden. Een ondankbare taak in een elftal dat het spoor volkomen bijster is. Lars van Huisstede, Theo Visser, Artuur Zutterman en Sergae Kogeldans mogen de bank op gaan zoeken. Het lijkt me een haast willekeurige ingreep, er kwamen er wel elf voor een wissel in aanmerking… Ik kon nou ook echt niemand aanwijzen die er vandaag ook maar een ietsepietsje bovenuit wist te steken.
Romp doet dan ook nog een duit in het wisselzakje en brengt Thomas Heideman voor Sanny Monteiro. Logische Monteiro had al geel en defensief had Sportlust niets meer van Huizen te duchten.
Dan gaat na een dikke zeventig minuten Frank van den Bosch er weer als de brandweer vandoor. Opnieuw blijken onze defensieve krachten niet in staat hem ook maar een strobreed in de weg te leggen. Hij heeft de dag van zijn leven en schuift de bal lekker in de verre hoek en doet Huizen opnieuw pijn, want de 0 – 5 doet nu écht zeer…

En ondergrens nummer zes…

Een blessure bij Pabon die zich wat lijkt te overstrekken bij die treffer van Van den Bosch geeft Joshua Lo-Asioe de gelegenheid om even van schoenen te wisselen. Weer blaren? Met een paar felgekleurde schoenen kan hij de wedstrijd voortzetten. Wat is er toch met al die schoenen aan de hand?
Ook Frank van den Bosch gaat dan zitten en geeft aan niet verder te kunnen. Onder luid applaus van zowel het Woerder als het Huizer publiek nemen we afscheid van de smaakmaker van deze middag.
Ook Arnold Klein lijkt te berusten in deze afstraffing en is er ook maar bij gaan zitten. Lang heeft hij staande getracht zijn steentje bij te dragen, maar hij was roepende in een woestijn van off-days…
Een schot van ver wordt dan slecht verwerkt door doelman Pabon. De bal spat via de grond omhoog tegen de kruising. Geassisteerd door Jeroen Lamme weet Pabon zich te herpakken voor Sportlust opnieuw een zwak moment van hem kan afstraffen. Nee, ook Pabon pakte vandaag uiteindelijk toch geen voldoende…
Kesly den Haag haalt dan maar een uit voor de gein. De afstand is flink en tot zijn eigen hilariteit spat de bal vlekkeloos binnen. 0 – 6 en bij Sportlust lijkt nu álles wel te lukken… Het is een vernedering voor een armetierig spelend Huizen. Arbiter Michielsen heeft mededogen met onze zieltogende ploeg en verlost ze zonder extra tijd bij te trekken uit hun lijden. Een historische nederlaag. Ik kan me tenminste niet herinneren ooit zo in eigen huis afgedroogd te zijn…

Arnold Klein

“Ik begin mijn verslagen altijd met een trefwoord, maar ik heb er nu een hele rits die geen van allen erg complimenteus zijn en die ik je dan ook zal besparen. Maar ik denk dat we vandaag getuige zijn geweest van misschien wel het slechtste Huizen dat ik sinds tijden aan het werk heb gezien…” leg ik onze geplaagde coach voor. Hij vermant zich na even nadenken.
“Euhhhh daar ben ik het niet helemaal mee eens. Als je kijkt naar de eerste helft dan zijn wij misschien wel wat minder aan de bal geweest, maar als wij gewoon onze 1 – 1 maken, dan is er niks aan de hand. We krijgen de grootste kans op 1 – 1 en in de tegenaanval ligt ie er bij ons in en staat het 0 – 2. Daarna hebben we nog met Lars van Huisstede een kans gehad, Nabil Harchaoui die voor open goal nog een kans had, Ahmed al Mahdi alleen voor de keeper, ik denk dat we wel vier kansen hebben gehad. Zij hadden een corner die er ongelukkig ingaat, een bal die er uit de omschakeling in gaat, maar verder hebben ze ook niet veel meer kansen gehad. Zij voetbalden makkelijker dan wij, dat ben ik met je eens, maar verder hebben ze helemaal geen kansen gecreëerd…” [ik telde echter in mijn aantekeningen toch wel zeven kansen en mogelijkheden voor onze bezoekers in die eerste helft…, Red.] “Wij maakten het onszelf in de opbouw zo onnodig moeilijk!”
“Nou ja, dat is ook dat stukje ‘lezen’ waar de ruimtes liggen, wat de tegenstander wil. Die ruimtes wisten we veel te moeilijk te vinden. Dat is een stukje slimmigheid waar de tegenstander wel of niet zijn momenten in zet. Maar nogmaals: die ruststand had gewoon 1 – 1 kunnen zijn!”
“Ja, maar ze vliegen er toch wel simpeltjes doorheen! Waar onze defensie toch eigenlijk geldt als het sterkste deel van ons elftal…”
“Ja, maar dat is weer de tweede helft. Dan staan we 0 – 2 achter en moesten we kijken of we het om konden gooien. We hebben het toen ander geprobeerd neer te zetten, maar daardoor kregen we nog minder druk op de tegenstander, terwijl dat juist ons doel was met die omzetting. Dan worden we kinderlijk eenvoudig weggestoken. Daarin wil ik de hand ook zeker in mijn eigen boezem steken. Als je overal een stapje te laat komt, dan wordt het ook lastig om overal goed door te kunnen dekken. Dan word je door een slim en sluw Sportlust gewoon weggespeeld. Dan zie je waar wij ‘Frankie’ afgeleverd hebben… Willem Romp heeft Frank op dezelfde manier gebruikt als wij hem ook hebben gebruikt. Maar hij heeft nu toch iets betere voetballers om zich heen waardoor hij zelf minder arbeid hoeft te verrichten en aanvallend dus meer tot zijn recht komt.”
“Ik vond ons in onze eigen opbouw veel te onzorgvuldig. Het was niet een stapje te laat, het was ook gewoon dat mensen verkeerd werden aangespeeld. Ik zie dan een bal die simpeltjes teruggelegd wordt waar dan toch een sprint voor nodig is om die bal te kunnen bemachtigen…”
“Ja, we waren onzorgvuldig in balbezit. Op een gegeven moment loop je achter de feiten aan en wordt het een pot waarin Sportlust de bal gewoon lekker kan laten gaan en er bij ons totaal niks meer lijkt te lukken.”
“Ik kan me niet herinneren dat ik Huizen hier met 0 – 6 van het veld heb zien stappen…”
“Nee, niet in mijn tijd in elk geval. Maar goed: 0 – 3, 0 – 4, 0 – 5, 0 – 6, het maakt eigenlijk allemaal niet zoveel meer uit. Na die 0 – 3 heb ik ook alle spelers waar ik van denk dat we daar de komende weken toch weer mee vooruit moeten getracht te wisselen…”
“Toen ik de opstelling zag, had ik wel het gevoel dat dit wel zo ongeveer het sterkste Huizen is dat we op de been kunnen brengen op het moment… En dan valt me dit toch wel rauw op mijn dak!”
“Nou, ik weet niet of dit het sterkste Huizen is! De vraag blijft of deze groep sterk genoeg is voor de derde divisie. Dat weten we nu gewoon nog niet. We zullen elke speler moeten beoordelen of hij goed genoeg is voor de derde divisie. We zullen elke week op onze toppen moeten lopen om resultaat te kunnen halen. Na Sparta Nijkerk heerste er wat optimisme. Maar Sportlust hebben we dus géén pijn kunnen doen!”
“Was dat wellicht ook een stukje onderschatting?”
“Nee, zeker niet! Sportlust heeft vorig seizoen bij de eerste zes gevoetbald. Elke tegenstander in deze competitie is gewoon kwalitatief ‘goed’….”
“Ik vond in Nijkerk de scherpte van onze spelers aanzienlijk beter dan wat ik vandaag waarnam…”
“Ja, maar misschien was Sparta Nijkerk wel niet zo gedreven… In balbezit speelden we gewoon niet de juiste mensen aan. Dat we gewoon niet konden spelen zoals we graag wilden, dat kan een keer gebeuren. Dat we het vandaag niet konden brengen, dat wil niks zeggen over volgende week…”
“Maar ben je het met me eens dat we vandaag door een ondergrens heen zijn gezakt?”
“Ja, als je met 0 – 6 verliest, dan ga je door een ondergrens. Maar als je kijkt naar de eerste helft met die drie opgelegde kansen. Die laatste fase is de wedstrijd gelopen, dat tel ik eigenlijk niet meer. Die eerste, die cornerbal dat is gewoon een ‘lucky’ en wat er na de 0 – 3 gebeurt, dan is het ‘klaar’…
Ja, wij moeten die ook allemaal nog even verwerken. Maar goed we hebben een doel na vierendertig wedstrijden en daar zijn we nog lang niet. Sportlust is ook gewoon één van de titelkandidaten. Als je dacht dat we hier wel even punten zouden pakken, dan heb je je niet goed geïnformeerd over Sportlust! Ze hebben prima ingekocht en tellen veel spelers die al jarenlang op dit niveau meegaan. De inhoud van de diverse selecties spreekt al boekdelen…
Volgende week Genemuiden. Die zijn vorig jaar ook bijna kampioen geworden. Dus daar moeten we ook weer vol aan de bak. Maar ook daar zullen we onze huid weer duur trachten te verkopen…”

Frank van den Bosch

De kleedkamer van Huizen ademt verslagenheid. Zo anders dan die van onze gasten waar de polonaise rond de massagetafel met bier wordt overgoten. Ik neem Frank dan ook maar eerste even apart voor ik me aan onze eigen mannen ga wagen.
“Lummel! Wat doe je me aan?” gooi ik het quasi boos voor de voeten.
“Haha! Ja, sorry Ron, ik had liever gezien dat het niet zo’n grote score had geworden…”
“Neeeee, dat vind jij helemáál niet!”
“Natuurlijk hoop je op een overwinning, maar het doet toch altijd wat pijn als je je oude cluppie de das om moet doen.
Uiteraard probeer ik alles te geven voor mijn nieuwe club en ik ben ook echt blij met die hattrick, daar ga ik niet over liegen. Maar het was niet fijn om mijn oude team zo te zien.
Ik had het ook van tevoren anders ingeschat. Ik weet hoe Huizen altijd stáát achterin, maar vandaag vond ik ze tegenvallen. Maar dat vonden ze zelf ook, ik heb ze nog gesproken uiteraard…
Natuurlijk zat het op een gegeven moment allemaal helemaal mee. Ik kon er vaak makkelijk doorheen snijden, dat ging wel opmerkelijk makkelijk vandaag…”

Jeroen Lamme

Vorige week ging het interview lichtelijk de mist in, maar ook vandaag zag ik weer voldoende aanleiding om eens met onze rots in de branding van gedachten te wisselen over het echec van vandaag…
“Allemachtig, wat hebben we ongelofelijk op onze kl*ten gekregen… Wat was er aan de hand?”
“Een off-day van iedereen denk ik. Van letterlijk iedereen van de staf tot de spelers, letterlijk iedereen. Niemand mag wat zeggen over een ander, want we hebben allemaal als collectief gefaald. Ook de staf heeft aangegeven dat het tactisch vandaag niet op orde was, maar ook met de spelersgroep hebben we het op het veld niet laten zien.”
“Het viel mij op dat onze sterkte, de defensie, de kurk waar ons elftal eigenlijk voorheen op dreef, vandaag geen kurk bleek, maar een gatenkaas!”
“Ja, ja, ja… Het lag helemaal open. Tja, haha…“ Vertwijfeld zoekt Jeroen naar woorden om zijn ontluistering tot uitdrukking te kunnen brengen. Een diepe zucht ontsnapt hem en lijkt uit zijn tenen te komen. Het zit hem hoog. “Mogelijk dat we het tegen Sparta Nijkerk iets anders hebben gedaan, anders druk hebben gezet, maar ja, oh, Ron, ik zou het niet eens weten…
Achteraf met 0 – 6… Met 0 – 1 of 0 – 2 kan je wellicht nog aangeven waar het ‘m aan gelegen heeft, maar dit… De tweede helft proberen we het iets anders te doen, iets meer va banque te spelen en dat ging ook helemaal fout. Dus na de 0 – 4 gingen we weer lekker in ons eigen systeem voetballen, wat inzakken en zoveel mogelijk zien tegen te houden en dan lopen ze alsnog uit naar  0 – 6… Zucht…
Natuurlijk speelde er ook wel een portie fortuin bij die laatste goals mee, maar ze gaan er uiteindelijk wel in omdat we ook verdedigend weer niet goed stonden…”
“Het verbaasde me dat een aantal sterkhouders waar je normaal gesproken op kunt bouwen, vandaag niet thuis gaf… Ik kon er geen speler aanwijzen die een voldoende haalde. Ik ben blij dat er geen man of the match is gekozen…”
“Nee, die uitverkiezing had ook niet terecht geweest. We hebben allemaal, zonder uitzondering gefaald. En inderdaad, ik ook!
Wij zijn als team natuurlijk heel ‘hecht’. Bij een Sparta kan je het dan volhouden door voor elkaar te vechten. Vandaag lieten we elkaar gewoon vallen en op een gegeven moment het niet meer op kunt brengen nog te werken voor elkaar. En dat is iets dat gewoon niet mág gebeuren. Dat je individueel een keer slecht speelt, dat kan, maar ja mag niet als team verzaken…”
“Heb je het al eens eerder meegemaakt, 0 – 6?”
“Pffrrrr… Nee, nee, nee… In de jeugd wel, maar hier niet… En dan scoort die Frank ook nog eens drie goals, balen!”
“Dat laatste vond ik jullie achterin met name te verwijten: je kunt me toch niet wijsmaken dat zijn speelwijze jullie verrast heeft!”
“Nee, we weten natuurlijk hoe hij speelt. Maar we gingen op een gegeven moment met zoveel risico spelen dat hij wat meer de ruimte kreeg. En daar is hij wel de goede speler voor om daar van te profiteren. Dat weten we ook wel, zo eerlijk is het ook wel…”
“Was het ook wellicht een stukje onderschatting naar Sportlust toe dat tot vandaag zelfs onder ons bungelde?”
“Ik had het er net in de kleedkamer nog over: wedstijden als DVS uit, Sparta Nijkerk, die ambiance daar, dat is nieuw en met een kampioenskandidaat tegenover ons, dat triggert toch denk  ik automatisch iets extra’s in je motivatie. Misschien dat vandaag het gevoel overheerste dat we vorig jaar veel punten thuis hebben gepakt. Dat zou heel misschien meegespeeld kunnen hebben, maar de koppies stonden allemaal toch gewoon op scherp ook voor deze wedstrijd! Je verlies hem alleen door een paar momenten, waarna het helemaal uiteen valt.”
“Ik zie louter sombere gezichten. Werkt dit door?”
“Dit werkt in zoverre door dat we dit weekend allemaal flink mogen balen. Maar wat ik net al aangaf: we zijn ook een hele hechte ploeg en uiteindelijk kunnen we dat als ploeg ook maar zo weer omdraaien en er vanaf maandag weer kneiterhard voor gaan werken. Net als vorig seizoen toen we bij Ajax de titel verspeelden en er gewoon meteen weer stonden in de nacompetitie!”

Samba Will

Even een kort gesprekje in de kleedkamer met onze laatste aanwinst Samba Will die vandaag niet alleen bij de selectie zat, maar zelfs meteen zijn debuut moest maken.
“Wat zal jij geschrokken zijn?!” werp ik hem meteen voor de voeten.
“Ja, niet echt ‘geschrokken’, maar het voelt wel heel vervelend natuurlijk om zo te beginnen. Het is gewoon heel erg zonde, want ik weet gewoon wat Huizen kan. Ik heb vorig seizoen twee keer tegen jullie gespeeld, en ik weet dat we ons vandaag gewoon tekort doen… Ik trek het me wel aan, want ik ben gewoon onderdeel van het team…”
“Als invaller reken ik je dat niet echt aan, dus genoeg over vandaag, daar wordt nog genoeg over nagepraat. Maar hoe ben je zo bij Huizen terecht gekomen?”
“Ik wist al in maart of zo dat DHSC zou ophouden te bestaan. Ik had me al voorgenomen om te kijken of ik nog een stapje hoger zou kunnen gaan voetballen. De eerste wedstrijd tegen Huizen was net na het ontslag van de coach en die wonnen we toen met 0 – 1. Daarna een van de laatste wedstrijden speelde ik best wel goed eigenlijk tegen Huizen en kreeg ik al contact met de technische staf. Dat werd ‘m toen nog niet helaas en ben ik verder gaan kijken. Wellicht naar het buitenland, maar ik werd benaderd door SteDoCo en heb daar een paar oefenwedstrijden gespeeld. Maar ik realiseerde me dat de afstand me op zou gaan breken, anderhalf uur reizen en toen hebben we in goed overleg besloten die overschrijving niet door te laten gaan.
Daarna ben ik met een personal trainer aan de slag gegaan om fit te blijven. Toen ben ik weer met Huizen in contact gekomen en toen is het best wel snel gegaan, uiteindelijk…”
“Het verbaasde me dat je vandaag al bij de wedstrijdselectie zat…”
“De coach vroeg meteen hoe fit ik was toen ik hier kwam. En aangezien ik goed doorgetraind had was ik ook fit. Dus toen hij vroeg of ik eventueel al zou kunnen spelen heb ik daar meteen ja op kunnen zeggen. Ik wilde het team ook gewoon kunnen helpen. Het was wel kort vandaag, maar ik probeerde er wel wat nieuwe energie in te blazen. Maar ik moet natuurlijk nog wel wat wennen aan de speelwijze en de andere spelers…
Het kan nu alleen nog maar beter. We hebben best wel een wat jonger team – als ik het goed heb zijn we gemiddeld 23. Maar ik weet gewoon dat we kunnen voetballen. Wij komen zeker nog terug!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Even was ik van plan al die steekwoorden die ik in mijn frustratie had neergepend hier op te gaan lepelen, maar vannacht heb ik besloten dat toch maar achterwege te laten. Ja, wannacht… Ik heb er wakker van gelegen, de  0 – 6 deed me gewoon zeer…
Het was gewoon een collectieve off-day, geen enkele speler uitgezonderd. Er kan er wel eens één een mindere dag hebben, maar als dat bij het hele team het geval is, dan zit je de derde divisie op de verkeerde plek en kan je van iederéén verliezen en ook met deze cijfers.
‘Elk voordeel heb ze nadeel’ memoreerde een voetbalwijsgeer ooit. En dat gaat ook zeker hier weer op. Kon je je vorig seizoen nog een mindere dag permitteren, hier wordt dat genadeloos afgestraft.
Ik kan me heel eerlijk (en dat probeer ik in dit gedeelte van het verslag zeker toch te zijn en te blijven) toch niet helemaal aan de indruk onttrekken dat onze mannen toch niet helemaal optimaal scherp waren voor deze wedstrijd. Wellicht wat in slaap gesust door de opgaande lijn van de afgelopen weken, de resultaten thuis van de voorgaande seizoenen, de lage stand van Sportlust op de ranglijst, het sluipt er onbewust en ongemerkt toch gewoon een beetje in denk ik. Dan krijg je twee tikken op de neus en weet je het tijd niet meer te keren. De 0 – 6 doet schrijnend aan, maar op dit niveau gebeurt dat gewoon als de overtuiging weg is gevloeid dat je hier nog met een resultaat van het veld gaat stappen. De 0 – 2 was eigenlijk al de nekslag, de 0 – 3 de doodsteek. Daarna was het allemaal voetbal voor de statistieken, waarbij Sportlust zeker ook wat fortuinlijk aan zijn treffers kwam tegen een zieltogend Huizen.
Coach Klein hield zich mentaal op de been met de eerste helft. Ik vond dat hij daar een wat al te optimistische kijk op de zaak had, want ik telde wel degelijk een hele rits goede kansen en mogelijkheden voor onze gasten. Kansen waar we zelf dan weliswaar een viertal goede kansen tegenover konden stellen, maar waar we hoe je het wendt of keert toch uiteindelijk weer géén doelpunten uit wisten te produceren. Ook die eerste helft vond ik onze opbouw gespeend van creativiteit en scherpte. En dáár begint het voor mijn gevoel mee: lopende mensen die correct worden aangespeeld, geen ‘lucky-punch-voetbal’. Spits Al Mahdi staat bol van de kwaliteiten, maar als we hem zich telkens een voor niets een slag in de rondte laten lopen, dan plegen we gewoon ‘roofbouw’ op hem.
Ik hoop niet dat dit lang gaat doorwerken. De volgende tegenstander is er ook weer een van de buitencategorie en Huizen zal alle zeilen bij moeten zetten om daar in Genemuiden het hoofd boven water te kunnen houden.
Er werd geen Man-of-the-Match gekozen. Ik snap dat wel en ik zou heel eerlijk ook geen speler aan kunnen wijzen die hem verdiende. Ja, Frank van den Bosch! Maar die speelde nu bij de tegenstander!
Ook werd mij door een aantal supporters te kennen gegeven dat ik het vandaag maar moest laten bij het vermelden van de uitslag. Dat is echter mijn eer te na, in voor– en tegenspoed moet je een grote jongen blijven en mag je je niet laten kennen.
En o ja: na afloop kon ik in de nagenoeg verlaten businessruimte arbiter Haico Michielsen nog wel even op de hoogte brengen van zijn tweede plusje. Voor wat het waard is… Haico was er in ieder geval blij mee…
Volgende week dus naar Genemuiden. Eigenlijk kan je het niet beter treffen: áls er ooit een kans is je op opzienbarende wijze te rehabiliteren voor dit drama, dan is het wel tegen dat beresterke Genemuiden. Van onderschatting zal nu zeker geen sprake zijn. Ik daag onze mannen dan ook uit me een poepie te laten ruiken! Me te dwingen tot een juichverhaal. Ik ben er wel weer eens aan toe!
Het zal u dan ook niet verbazen dat ik deze keer maar niet eindig met dat het fijn was langs de lijn… Het was een lange, pijnlijke zit…