Door Vereniging Sterk uit 1933

Met lichtelijk bezwaard gemoed arriveer ik op een verlaten Wolfskamer. Verlaten, want Huizen 1 is als enige team al aan de competitie begonnen. Het bezwaarde gemoed? Een op zijn zachtst gezegd problematische voorbereiding en een seizoensopening tegen het als zeer sterk te boek staande DVS’33.
Daardoor heb ik een beetje het gevoel zoals ik dat ooit had bij mijn mondeling Engels van de HAVO. Ik ben mijn schooltijd spiekend en frauderend doorgekomen en wachtend in de gang op mijn examinator, kijk ik mijn boekenlijst nog even door. En dan ontdek ik een boek dat ik dus nog helemaal niet gelezen had! En ja hoor: laat die examinator juist dáár over beginnen! Hij kende het niet en ik, niet op mijn mondje gevallen, verzin er zelf een verhaal bij wat wel bij die titel zou kunnen passen. Een acht! Nou, als Huizen vandaag met een dergelijk resultaat aan de terugreis begint dan teken ik ervoor!
Het is weer warm en zomers. Eigenlijk net iets te warm om het lekker voetbalweer te mogen noemen. Wachtend in het zonnetje loop ik in mijn hoofd de blessurelijst nog even door: Truyers, Biljardt, Van Huisstede van onze nieuwe aanwinsten in de lappenmand. Kozjak, Kroeze, Boterenbrood, Groenewegen en Kuiper van onze ‘ oudgedienden’… En hoe zou het zijn met Joshua Lo-Asioe die dinsdag nog kreupel het veld moest verlaten?
Dat is meteen al weer de eerste teleurstelling als de selectie na de wedstrijdbespreking de trappen af komt om naar de bus te gaan: DJ Joshy zal vandaag alleen mentale steun gaan geven… Wéér een steunpilaar die wegvalt. En dat tegen een team waarin onder meer oud prof Stef Nijland zijn opwachting zal maken. Maar ook een Yannick Bouw, een door de wol geverfde spits die al de shirts van Eemdijk, VVSB, Veensche Boys en VVOG droeg en nu dus bij de Ermeloërs is neergestreken. Achterin Basil Camara, die dit seizoen bij DVS’33 terugkeerde van IJsselmeervogels na een uitgebreide carrière die ook hem langs verschillende clubs voerde.
Na een voorspoedige busrit arriveren we in Ermelo bij het fraaie complex aan de Sportlaan. Hoewel de website, naar ik nu pas lees, een uitgebreid protocol heeft waaraan je je te houden hebt als je verslag wilt doen van de wedstrijden, word ik toch zonder problemen hartelijk onthaald in de bestuurskamer.
Daar leer ik dat DVS’33 inderdaad de ambities voor dit seizoen heeft gezet op het eindigen bij de eerste vijf. Een goede reeks in de voorbereiding laat daar overigens geen twijfel over bestaan. Ook iets van opluchting als ik verneem dat Stef Nijland vandaag niet speelt. Een blessure houdt hem aan de kant. Spijtig voor Stef, maar eindelijk dan ook eens een meevallertje voor Huizen. Vanaf deze plek toch een spoedig herstel gewenst voor Nijland!
Een andere aangename verrassing is het meedoen van Dailey Groenewegen. Onze rots in de branding miste het grootste deel van de voorbereiding en gaat nu toch starten. Zelfs met een Groenewegen op één been ben ik al blij, dus opnieuw een meevallertje!
Voor de wedstrijd geen pupil van de week, maar wel een team oudgedienden met als pronkstuk de tachtig(!!) jarige Jan Dooijewaard (ik hoop dat ik zijn naam goed heb gespeld) die naar ik me liet influisteren zelfs nog actief keept! ‘n Krasse ouwe knar waar ik met enige afgunst naar kijk: ik zou een jaar van mijn leven geven als ik nog één wedstrijd voluit zou kunnen keepen, maar als ik nu naar de grond ga, dan heb ik het halve team nodig om me weer overeind te krijgen…
De sproeiers maken het veld nat, een volle tribune en dan is het wachten op de aftrap begonnen…
10, 9 , 8….

Enerverend

Gezeten achter een klein lessenaartje zie ik hoe Huizen brutaal de aanval zoekt vanaf de aftrap. Elijah Kruize besluit de aanval met een zwakke inzet, maar het zag er toch even leuk uit. Onze spits Achmed al Mahdi krijgt in de derde minuut een zwieperd waar arbiter Stan Smit helaas geen overtreding in ziet. Opmerkelijk, want even later zou hij een soortgelijke overtreding wél bestraffen in het voordeel van DVS’33. Maar als altijd: de arbitrage geef ik graag het voordeel van mijn twijfels. Maar dat die twijfels er af en toe zijn, dat staat als een paal boven water…
Een oude bekende bij DVS’33, Benjamin Roemeon, houdt een bal binnen waar er een corner te verdienen was geweest voor DVS’33. Hij brengt de bal gevaarlijk voor waar de kalende knar van Ian van Otterlo de bal over de goal van Pabon ketst. Het eerste serieuze gevaar van DVS’33. De thuisploeg komt dan ‘op stoom’ en de aanvallen beginnen onafgebroken richting doelman Pabon te rollen. Kruize wordt slecht gecoacht en laat zich de bal afsnoepen, waarop Mike Ahrens de bal ruim over de goal jaagt. Roemeon dartelt over de flank waar Artuur Zutterman zijn handen en voeten vol heeft aan deze kleine dribbelaar. Roemeon laat een voorzet los die maar zo recht voor de goal voor de voeten van de gretig inlopende Bouw lijkt te vallen. Pabon is attent en bokst vallend de voorzet naar veiliger oorden. Bij Huizen moet de stormbal gehesen worden: DVS’33 dreigt onze mannen volkomen te overlopen. Soepeltjes combinerend degradeert het onze spelers tot ‘Pacmannetjes’. Maar deze pacmannetjes geven niet op en met de moed der wanhoop houdt de Huizer dijk stand tegen de beukende Ermeloër aanvalsgolven.

Druk

Huizen staat onder grote druk. We komen er eigenlijk niet meer aan te pas. De vraag is eigenlijk niet meer óf DVS’33 zal scoren, maar wanneer en hoe vaak…
In de zevende minuut neemt Roland Baas een afvallende bal zonder na te denken op de slof en met een knal spat de bal rakelings naast de goal van Pabon tegen één van die vele reclameborden. Dat doen ze goed daar in Ermelo: vier rijen dik tel ik ze her en der…
Huizen antwoordt met hier en daar een speldenprikje. Een dapper speldenprikje van Sergae Kogeldans die zich als vleugelback zelfs met de aanval bemoeit als Dennis Lamme op het middenveld goed onderschept en meteen aan een rush begint. De bal gaat naar onze kleine verdediger die op de achterlijn een duel aangaat en zo een corner uit het vuur weet te slepen. De korte corner wordt besloten met een krulbal richting verre hoek, waar doelman Jan van Willige echter goed het oog in heeft.
Pabon gaat dan al gestrekt op een voorzet van Maarten van Dijk, maar ziet opgelucht hoe zijn verdediging het werk voor hem opknapt. Het water staat Huizen tot de lippen en het is pompen om niet te verzuipen.

Opluchting

Opluchting als de DVS’33 aanval als een warm mes door onze defensieve boter snijdt. De bal gaat voorlang en wordt bij de tweede paal onverbiddelijk binnen gewerkt. 1 -0? Nee! Aan de zijlijn staat de grensrechter met de vlag omhoog en de goal wordt afgekeurd wegens buitenspel. Ik had het niet geconstateerd, maar zoals ik al eerder stelde: arbitrage krijgt als snel het voordeel van mijn twijfel. Om me heen was dat bij het wat chauvinistische Ermeloër publiek echter bepaald niet het geval…
De afgekeurde goal en het feit dat het dus nog steeds 0 – 0 staat geeft de Huizer burger moed. Kruize kopt corner op een voorzet van die dekselse Roemeon. Pabon bokst de voorzet weg, de bal wordt opnieuw ingezet en nu zit Pabon er even naast. Opnieuw opluchting als Basil Camara de bal niet de juiste richting mee weet te geven en Huizen wederom met de schrik vrij komt.
Opnieuw mazzel als een voorzet als Sem de Wit de bal inbrengt en Bouw de tweede paal net onder de bal door duikt.
Huizen is al blij als het eventjes richting Van Willige weet te voetballen. De sterk spelende Timo Vos sprint goed door en weet er zelfs een keurige voorzet uit te persen. Echter waren het louter DVS spelers die daar aanwezig waren. Wankelend Huizen had niet meer de kracht om met Vos massaal mee naar voren te gaan.
Huizen ziet alle kastjes en alle muren, alle hoeken van het veld… Maar het houdt wel gewoon dapper stand…

99%

Na een klein half uur luwt de aanvalsdrift van onze gastheren even iets. Een afstandsschot van Kruize mist helaas alle richting en vliegt ruim over. Daar ligt Van Willige niet wakker van vannacht.
Dan toch weer even een schiettent voor de neus van Pabon. Waar alle lichaamsdelen vandaan kwamen weet ik niet meer, maar in een serie schotpogingen weet er toch steeds een Huizer een lichaamsdeel voor te gooien. Er gebeurt gewoon meer dan ik schrijvend kan bijhouden.
Minuut achtentwintig… Theo Visser spuit er langs de vleugel vandoor. Roland Baas ziet hem in de verte verdwijnen en moet lossen. Visser trekt naar binnen en schiet diagonaal; en hele lastige bal voor doelman Van Willige die er met de voet naartoe gaat en de inzet blokt. De rebound stuit op voor de gretig inlopende Achmed al Mahdi die de bal op de binnenkant van de paal werkt. De bal hobbelt over de doellijn en Visser wil het laatste zetje geven en stuit via Van Willige opnieuw op de paal. Weer rolt de bal over de doellijn zonder hem te passeren, waarna dan eindelijk een DVS’33 verdediger de bal uiteindelijk met een ferme poeier het strafschopgebied uit jaagt. Drie keer spring ik hoopvol juichend op, drie keer eindigt het in teleurstelling. Negenennegentig van de honderd situaties valt zo’n bal binnen. En laat dit nou net die ene keer zijn…
Kruize had al even behandeling nodig en heeft dan inmiddels zoveel loopwerk verricht dat Klein besluit hem te wisselen. Voor hem komt Robbie Schipper in de ploeg die een goede invalbeurt neer zal zetten.
De kans heeft weer wat moed gegeven aan onze in het smetteloos wit gestoken helden. Tijmen Bakker (weer zeer veel ondankbaar loopwerk verricht) zet goed door en bereikt Al Mahdi die op zijn beurt breed legt op Dennis Lamme. Je moet een beetje mazzel hebben met zo’n uithaal, en dat had Dennis dus helaas niet… De bal vliegt recht op Van Willige af die het presentje dankbaar in ontvangst neemt.

Dan toch nog…

Huizen weet zowaar voor het eerst wat druk te leggen op de Ermeloër defensie. Visser zet goed voor waarna Timo Vos helaas de bal niet vol weet te raken.
De minuten tikken weg, de klok geeft al de vierenveertigste minuut aan als Benjamin Roemeon met de bal aan de voet naar binnen trekt en een metertje buiten het strafschopgebied uithaalt voor wat mij toch wel een beetje een ‘zondagsschot’ lijkt. Onhoudbaar spat de bal in de kruising, onhoudbaar voor de vertwijfeld duikende Pabon. Een wonderschone goal, zonder meer, maar we hebben voorbeelden te over om te weten dat hier altijd wel een ferme dosis geluk bij komt kijken. Gelet op het beeld van deze eerste helft is het echter zonder meer een verdiende goal. Maar dat maakt het des te zuurder voor het dapper knokkende Huizen dat deze mentale domper maar weer te boven moet zien te komen in de rust.

Rust

Een terechte 1 – 0 derhalve. Een stand die voor het zelfde geld veel hoger uit had kunnen vallen gelet op het overwicht dat DVS’33 aan de dag had gelegd. Maar ook een stand die maar zo andersom had geweest als Huizen maar een fractie van de mazzel had gehad die met de goal van Roemeon gemoeid was. Maar ‘als’ telt niet in voetbal, geen juryrapport, maar een fraai maar onverbiddelijk scorebord. Heel prettig dat gedurende de wedstijd telkens de tussenstanden op de andere velden werden getoond. Een ideetje voor ons fraaie scherm aan de kantine?
Huizen hield dus moedig stand en waar ik met angst en beven af was gereisd en rekening hield met een afstraffing, vind ik het getoonde spel zonder meer bemoedigend. Huizen blijkt toch maar weer die lastig te kloppen eendrachtige ploeg. Het voetbal zag er bij vlagen toch ook weer aardig uit, ook tegen een sterke tegenstander als DVS’33.
De vraag is natuurlijk wel in hoeverre Huizen conditioneel in staat zal blijken deze slopende strijd vol te houden. Als je weinig balbezit hebt en continue achter je tegenstanders aan moet lopen, dan vreet dat energie. Na onze ‘afgeroomde’ voorbereiding is het de vraag of Huizen niet alsnog door de hoeven zal gaan. Mede door die geel-zwarte outfit wekte het vaak de indruk van een zwerm woedende horzels die ons belegerde. Maar zolang ze niet steken is er voor ons leven en dus hoop…

Hervatting

De ongewijzigde teams hervatten de wedstrijd en Huizen lijkt in die rust toch wat opgeleefd. Zutterman wint op karakter een grondduel en Bakker heeft een schitterende openingspass over de hele in de voeten. Hij blijft me op positieve wijze verbazen die Bakker!
Jan van Willige is dan op tijd zijn goal uit als Al Mahdi achter en diepe bal aangaat. Het levert dus niks op, maar we zien wel een Huizen dat een beetje aan de wedstrijd begint ‘mee te doen‘.
Weer een goede voorzet van de doorbrekende Vos, maar opnieuw is er niemand aanwezig om het goede werk een passend vervolg te geven.
Even toch weer DVS’33 gevaarlijk als Pabon al naar de grond gaat om een voorzet te onderscheppen. De bal wordt echter door de defensie verwerkt en dat biedt Yannick Bouw een heerlijke kopkans. Met een formidabele snoekduik weet de opgekrabbelde Pabon de bal dan tóch nog uit de hoek te ranselen. Klasbak!

Gelijk!

Bakker gaat dapper door op de voor hem toch vreemde linkerspitspositie. Hij mist het voetenwerk van een Roemeon en als hij zich op karakter het strafschopgebied binnen worstelt, gaat hij neer en vraagt vergeefs om een strafschop. Ik denk dat ook hier arbiter Smit het gelijk aan zijn zijde had.
Kort daarop is het echter wél raak als Robbie Schipper gevaarlijk doorgaat op een diepe bal van Visser. DVS-captain Sem de Wit tracht de voorzet te onderscheppen, raakt Schipper, die valt en de bal caramboleert tussen lichamen, armen en benen en De Wit doet dan een imitatie van iemand die een gloeiende kroket aanpakt. De bal gaat via twee armen achter en wijst arbiter Smit terecht naar de strafschopstip. Visser is dan de aangewezen man en jaagt de bal onhoudbaar onder de graaiende handen van Van Willige naar de gelijkmaker. 1 – 1 en dat is méér dan menig Huizer fan had durven hopen.
Maar met nog een half uur te gaan is er nog niets ‘binnen’ voor Huizen. Ook de DVS-dame naast me zakt vol zelfvertrouwen terug in haar kuipstoeltje en merkt op dat dit in de achtentachtigste minuut ernstiger had geweest. Ze onderstreept haar stelling met een heerlijk pepermuntje en we maken ons op voor een enerverende slotfase.

Breekbaar

De stand is breekbaar, met een DVS’33 waar de kwaliteit vanaf druipt en een Huizen dat nog steeds ‘all hands on deck’ nodig heeft. Pabon moet gestrekt op een inzet van Bouw die een voorzet van Nicky van Hilten verlengt. Pabon redt dapper op de doellijn voor Bouw het laatste tikje kan geven.
Torino Marciano Silvano Hunte komt dan in het veld voor Ian van Otterlo. Voor de goede orde: dat is dus gewoon één speler die in het veld gebracht werd…
Het eerste krampgevalletje is dan opmerkelijk genoeg niet bij Huizen, maar bij Rick Dekker van DVS’33. Hmmm…
Bij Huizen verschijnt Jesse Adah tussen de lijnen voor de leeg gespeelde Vos die op een sterke wedstrijd terug kan zien.
Onvrede dan bij Basil Camara die wat medespelers onderuit de zak geeft als een combinatie door onzorgvuldigheid stuk loopt en Huizen een inworp mag nemen.

Nee toch…

Een rare carambole valt op het hoofd van Bouw die op goed geluk de bal richting goal kopt. Kogeldans denkt terug te kunnen koppen op Pabon, maar de bal valt niet lekker en de kopbal is te kort. Invaller Hunte-met-de-lange-naam ruikt zijn kans en wringt zich met armen en benen langs onze dappere verdediger, Kogeldans gaat neer en neemt in zijn val Hunte mee. Het publiek krijst om een strafschop als Pabon dan vervolgens redding weet te brengen op de doorschietende bal. Het chauvinisme onder het Ermeloër publiek wist de overtreding van Hunte voor het gemak maar uit het geheugen en de Sportlaan zindert even van verontwaardiging. Dan gaat arbiter Smit in conclaaf met zijn linesman en wijst alsnog naar de stip. Een beetje vreemd aangezien er geen vlagsignaal te zien geweest was. Maar met al die veranderende regels rond vlagsignalen zou het maar zo eens kunnen dat dat vandaag de dag niet meer hoeft. In de derde divisie hebben ze allemaal oortjes, maar het zou voor het publiek toch wel wat overzichtelijkere zijn als er gewoon gevlagd zou worden. Nu valt de strafschop als een donderslag uit heldere hemel. Smit besluit ook nog rood uit te delen aan de onfortuinlijke Kogeldans die dus zelf als eerste naar de grond werd getrokken. Yannick Bouw gaat het vonnis voltrekken. Zet zich achter de bal, aanloop en… Pabon stopt! De bal spat echter weg en Bouw die inmiddels twee passen is doorgelopen heeft de voorsprong en de tegenwoordigheid van geest om die rebound meteen alsnog binnen te werken… 2 – 1! Een wrange goal, want er was toch wel wat twijfel over de gegeven strafschop. Maar wederom moet ik bekennen dat mijn waarneming vanaf de tribune opnieuw de nodige ruimte voor reden tot twijfel liet.

Slotfase

Dapper Huizen gaat met het overgebleven tiental gewoon op jacht naar de gelijkmaker. Ludwuincy Marceli komt voor Tijmen Bakker en bij DVS’33 wordt Bouw bedankt voor bewezen diensten en vervangen door Zico Jamai Soree. Ook Owen Muller mag nog opdraven voor DVS’33 en vervangt Rick Dekker die dus al wat krampverschijnselen had vertoond.
Opnieuw een te korte terugkopbal, deze keer van Dailey Groenewegen die vertwijfeld de handen voor het gezicht slaat als hij de lange bal die door DVS blind van achteruit naar voren gepeerd wordt, totaal verkeerd beoordeelt. Invaller Soree stuift er dankbaar achteraan en lobt de bal. Pabon is echter goed zijn goal uitgekomen en weet buiten het strafschopgebied de bal met het lichaam te blokkeren en vervolgens buiten te werken.
Huizen dringt aan, heeft alle schroom van zich afgeschud en Visser brengt de bal voor waarna een rebound rakelings over de goal van Van Willige suist. Van Willige is heer en meester in zijn strafschopgebied en plukt een voorzet van Dennis Lamme ‘safe as the bank of England’ boven het hoofd van Jeroen Lamme weg. Meteen daarop rolt Van Willige de bal naar Van Hilten die zich niet bedenkt en de bal lang en diep naar de gretig sprintende Soree stuurt. Lamme is nog voorin, de lichaamsschijnbeweging van Soree is de uitgeputte Groenewegen te machtig en met een fraaie sleepbeweging is ook Pabon gezien. Deze schuiver in de vijfennegentigste(!) minuut betekent de 3 – 1. Huizen verliest deze titanenstrijd, maar kan met opgeheven hoofd huiswaarts.

Arnold Klein

“3 – 1 verloren en toch kan ik me niet voorstellen dat je ontevreden bent…”
“Tja, weet je wat het is, wij hebben al diverse gesprekken gevoerd tijdens de voorbereiding, maar vandaag gaat het om het ‘eggie’ en dat is totaal anders. We wisten van tevoren dat we het zwaar zouden gaan krijgen, dat we minder aan de bal zouden komen. Die eerste vijfentwintig minuten waren dan ook erg zwaar. Ik vond wel dat we het op links wat makkelijker opvingen dan op rechts, daar kwamen zij wat gevaarlijk door. We hadden wat minder grip op hun spel daar en moesten daardoor wat verder dan we wilden naar achteren lopen. Dat hebben we getracht in het tweede deel van die eerste helft wat te corrigeren. Maar je ziet hoe dan ook simpel gesteld dat DVS’33 wat makkelijker aan de bal was, ze zijn balvaardiger en stonden positioneel makkelijker. Da’s allemaal niet erg, en dan is het des te frustrerender dat je je ziet hoe je goede countermoment op een miraculeuze manier twee keer op de paal belandt en er tenslotte nóg niet in gaat! Dan weet je ze nog heel lang tegen te houden om hem dan één minuut voor de rust alsnog tegen te krijgen… Wel een leermomentje nu we wéér een stapje hoger spelen. Hoe ga je nou om met zo’n dribbelkoning als die Roemeon? Het was wel een beetje een lucky, maar hij komt wel in die positie! Nu wil ik nog wel een stukje vermoeidheid daarin accepteren, maar ik vind dat je dan toch anders moet gaan staan. Als je heel kritisch bent, dan ben ik daar dus ontevreden over.
In de rust hebben we besproken hoe we het anders kunnen gaan doen, hoe we met iets meer druk naar voren kunnen gaan spelen en daardoor konden we heel langzaam iets meer inde wedstrijd komen. Dan krijgen we een strafschop mee, ik durf niet te zeggen of het nou echt een strafschop was, maar ik vind het überhaupt lastig momenteel met die handsballen wat nu wel of geen strafschop is. Het is een beetje een loterij geworden wat de scheidsrechter beslist. Dan maken we nog een 1 – 2 die helaas buitenspel werd gegeven, maar we kwamen gewoon beter aan de bal. De laatste fase is dan natuurlijk cruciaal waarin die doorbrekende speler eerst zelf aan Sergae [Kogeldans, Red.] gaat hangen. Dus eigenlijk is die overtreding andersom! In zijn val neemt Sergae die man mee, de scheidsrechter ziet er geen fout in en fluit niet, en uiteindelijk besluit de grensrechter of het een strafschop is ja of nee. Dat is gewoon het geluk dat clubs als ook een Ajax, Feyenoord en PSV steeds hebben en kleinere clubs niet. Daarna hebben we ondanks de tien man nog gestreden om die 2 -2 op het bord te krijgen.
Ik moest Elijah Kruize na een half uur wisselen. Dat had niets te maken met dat hij niet zou functioneren of zijn taken niet zou doen, maar puur omdat hij er doorheen zat en het niet meer kon belopen. Dus met pijn in het hart hebben we hem toen gewisseld om blessures te voorkomen als hij zich zou gaan lopen forceren. Uiteindelijk hebben we door die rode kaart maar drie spelers kunnen wisselen.
We zijn met de trainingen bezig met allerlei facetten van het spel. Dat zal de ene week beter tot uiting komen op het veld dan de andere. We gaan gewoon laten zien dat we in deze divisie thuishoren! Dat is het opportunisme dat heerst binnen het voetbal: vorige week werden we nog afgeschreven dat we er geen moer van kunnen en vandaag kunnen we ineens weer mee met de derde divisie. Ik val daar niemand mee aan,” vervolgt hij als ik me toch lichtelijk aangevallen voel, “het is gewoon het opportunisme dat heerst binnen het voetbal. Ik kan daar niet zoveel mee. We zijn gewoon als team bezig en ik heb vandaag eens strijdend team gezien en dat vond ik voor vandaag het allerbelangrijkste…”
“Er zullen er hier wel meer met 3 – 1 afgaan dit seizoen. En dan niet met goals in de laatste minuut van de eerste én de tweede helft…”
“Tja, volgende week beginnen we gewoon weer opnieuw: nieuwe tegenstanders nieuwe manier van voetballen, moeten we het wat anders neer gaan zetten. Misschien een minder goed gevoel, maar misschien ook maar zo drie punten? Wie zal het zeggen? Vandaag hebben we gewoon ook pech gehad in bepaalde situaties. Daardoor verlies je vandaag met 3 – 1…
We moeten ieder seizoen weer meer uit spelers zien te halen omdat ze steeds op een hoger niveau komen te spelen. Daar ligt onze uitdaging als staf…”

Theo Visser

Hij speelde gedreven, maakte de gelijkmaker en had zelfs de winnende op zijn schoen gehad… Theo Visser die vandaag zijn vijftigste maakte…
“Wat waren we er dichtbij!” open ik.
“Ja, pech, gewoon pech. Ik denk dat we de eerste twintig minuten enorm moesten wennen aan het tempo. Daarna kregen wij wat meer grip op hun spel. Zij kregen kansen, maar wij kregen er ook een!
Ik ging er op mentaliteit en wilskracht vandoor langs de lijn. Ik schoot die bal op zich goed in en die keeper zit er met zijn voet nog net aan. Dan valt hij op een ongelukkige hoogte bij ‘Aggie’ [Achmed al Mahdi, Red.] die gaat via de keeper tegen de paal. Daardoor zat er zoveel ‘spin’ aan die bal dat ik hem ook niet lekker raakte…
Dan krijgen we een minuut voor rust die goal tegen, dus dat was ook een beetje een domper. De tweede helft hebben we als team er echt voor gestreden. Misschien wat stommigheid, maar zeker ook weer pech waardoor we ook een strafschop tegen krijgen en een rode kaart. Maar ook met tien man hebben we enorm lopen knokken, knokken, knokken… Ik zei net in de groep dat we vandaag hebben laten zien dat we ons staande kunnen houden in de derde divisie…”
“Ik was vooraf eerlijk gezegd bang voor een afdroogpartij…”
“Van die eerste twintig minuten kan je dat ook eigenlijk wel zeggen, werden we overrompeld. Maar je ziet gewoon wel dat wij er als ‘team’ staan, dat werpt toch zijn vruchten af. Bij die 2 – 1 voor ons weet ik niet of het nou echt wel buitenspel was, maar goed, al met al ben ik ongelofelijk trots!”
“Ik vond je gedreven en scherp spelen…”
“Ja, ik heb deze zomer wel een beetje in de spiegel gekeken en tegen mezelf gezegd dat er nu nóg meer gevraagd wordt en dat ik nog meer als ‘leider’ op moet zien te staan. Daarbij voel ik me ook fit, dus ik hoop ook meer te laten zien!”

Timo Vos

Volop inzet, volop werklust, een aantal goede voorzetten waarmee helaas weinig gedaan werd. Voor mij één van de sterkhouders van met name de eerste helft, Timo Vos.
“Dank je wel!” glundert Timo als ik hem complimenteer. “De eerste helft was toch wel even wennen natuurlijk. Het niveau was aanzienlijk hoger en het was even aftasten wat ons te wachten stond. Maar uiteindelijk denk ik dat we als team een prima pot op de mat hebben gelegd.
Ja, ik kan begrijpen dat je bang was voor een fikse nederlaag. Die voorbereiding die zegt niet veel. Vorig seizoen was die ook niet best en toch promoveerden we. Maar ook na die slechte voorbereiding zetten we toch een een goede wedstrijd neer, daarmee mogen we best ook een beetje trots op onszelf zijn!
Vooral de eerste helft maakte DVS veel meer het spel, maar wisten wij het toch goed dicht te houden. Dan komen we zuur net voor rust achter en komen we na rust met die strafschop goed terug. Dan die strafschop tegen, en dus met tien man. Dan proberen we nog te scoren en valt die derde nog…
Al met al denk ik dat we hier alleen maar positieve energie uit zullen halen. Allemaal de kop omhoog en volgende week weer lekker trainen en op naar D.O.V.O. Ook vandaag waren we weer een hechte groep die bereid was voor elkaar te werken.”

Olivier Pabon

“Verdorie Ollie! Je hád ‘m!” begin ik tegen onze onvolprezen doelman die opnieuw de prima vorm van vorig seizoen lijkt door te trekken met zijn cruciale reddingen.
“Ja, dit was echt het meest waardeloze dat er is voor een keeper, echt verschrikkelijk! Achteraf bezien is het gewoon leuk dat ik ‘m stop, maar ongeacht de uitslag hebben we als team kneiterhard gewerkt. Ik denk dat we vandaag hebben laten zien dat we gewoon op dit niveau mee kunnen draaien en dat we een top-5 ploeg het gewoon erg lastig hebben gemaakt…”
“Maar wat een terugspeelballen…”
“Ja, het geeft aan dat ze veel vertrouwen in me hebben, haha! Maar nee, zulke dingen kunnen gebeuren, zo’n Dailey is ook eigenlijk nog niet helemaal fit maar staat er toch maar. Gelukkig kon ik het in beide gevallen oplossen, alleen wordt het bij die van Sergae alsnog een strafschop en een rode kaart. Persoonlijk vond ik het wat discutabel! Of het een overtreding was, daar wil ik af wezen, maar het was in ieder geval dan een overtreding die buiten het strafschopgebied werd ingezet! [de beelden bevestigen dit. Red.].
Maar goed, dat is allemaal achteraf. We moeten de koppen gewoon omhoog houden, we hebben ons gewoon goed gepresenteerd in deze competitie, we mogen trots zijn.”

Dailey Groenewegen

“Ik vond jouw basisplek dé verrassing van vandaag!”
“Ja, ik liep in de eerste trainingen een blessure op die me de hele voorbereiding parten bleef spelen. De trainer wilde geen risico nemen en pas donderdag heb ik voor het eerst weer voluit kunnen trainen. Dat ging goed. Met Haian en Truyers die geblesseerd waren, dus zag de trainer zich toch genoodzaakt om mij te laten starten en kon ik gelukkig de wedstrijd vol maken vandaag…”
“Ik heb even met het wedstijdformulier in de hand om tafel gehuppeld!”
“Haha, dank je wel. Ik moet zeggen dat ik zelf ook blij was dat ik mocht starten. Het was natuurlijk wel even afwachten hoe lang ik het vol zou houden, dat werd de volle negentig minuten, maar ik moet zeggen dat ik er nu wel helemaal doorheen zit…”
“Nou, negentig… Ik zag een kopbal…”
“Haha, o ja, dat laatste kwartier, tien, twintig minuten kon ik amper nog op mijn benen staan. Dat kostte me die kopbal en de derde goal, maar toen was het eigenlijk al wel gespeeld…”
“Als geheel viel het mij reusachtig mee…”
“De eerste helft hadden we het een half uurtje super lastig en konden we weinig druk op de bal houden. Maar goed, zij maken de kansen niet af. De tweede helft konden we wat meer drukken en komen we gelijk. Toen ging het toch wel meer leven dat we hier in de omschakeling gevaarlijk zouden kunnen worden. Dan wordt die goal nog afgekeurd vanwege buitenspel, een discutabel moment. Net als bij de strafschop tegen. Die grensrechter vlag in eerste instantie helemaal niet, de scheidsrechter kijkt ook helemaal niet naar de grensrechter omdat hij een overtreding vermoedde, hij fluit dan ook niet. Voor mijn gevoel gaat hij in op het appelleren van hun aanvoerder. Tja, daar kan ik met mijn pet niet bij, hoor… Geeft ie ook nog rood, terwijl je met die strafschop eigenlijk al genoeg bestraft bent op zo’n moment…
We hebben voor de wedstrijd met elkaar afgesproken als team in het veld te staan en alles te geven. En je ziet: de eerste serieuze kans was voor ons! Die kon er ook zomaar in! Dan kantelt zo’n hele wedstrijd toch…
Volgende week goed trainen en dan D.O.V.O. Vorig seizoen waren we thuis erg sterk, dus wie weet…”

Benjamin Roemeon

Je hebt van die spelers die je levendig bij blijven staan. Benjamin Roemeon is er daar één van. Acht jaar geleden bekeek ik op de dinsdagavond een wedstrijd van onze toenmalige beloften tegen die van DVS’33. Daar viel mij die dartele balkunstenaar al op. In mijn verslag waarschuwde ik al voor deze dribbelaar aangezien we zaterdags met het onze eerste elftallen tegen elkaar uit zouden komen. En ja hoor: Roemeon valt in en scoort de 2 – 1 en doet daarmee Huizen de das om. Vandaag dus opnieuw…
“Ja, ik kan me dat nog herinneren,“ lacht Roemeon als hij vers onder de douche vandaan geplukt wordt. “Het was mijn eerste seizoen bij DVS’33. Ik kwam net terug van een hamstringblessure. Ik moest eerst even ritme opdoen bij Onder23, of de beloften zoals het toen heette. Bij de beloften gaf ik een paar goede assists en ’s zaterdags scoorde ik weer. En vandaag dus nóg een keer. Leuk!” schatert hij goedlachs.
“Het was wel een beetje een zondagsschot, hè?” stel ik.
“Ja, ik had eerste twee of drie voorzetten gegeven die niet lekker aan kwamen. Dus toen besloot ik maar eens naar binnen te dribbelen en uit te halen. Ik raakte die bal lekker en toen ik hem van mijn voet voelde vertrekken keek ik ‘m na en wist dat ie binnen zou vliegen. Dat was wel een lekkere boost voor het zelfvertrouwen zo net voor de rust.
Ik denk dat wij de eerste helft zeker dominant voetbalden. We wisten dat Huizen ons zou laten komen. Op de counter waren ze één keer levensgevaarlijk, maar voor de rest waren wij de bovenliggende ploeg.
De tweede helft startte Huizen met een uitstekende mentaliteit, ik bewonderde dat wel in die ploeg. Daarmee dwongen ze die strafschop af. De scheidsrechter kán ‘m geven. Misschien dat die strafschop van ons daar een beetje een goedmakertje voor was, dat durf ik niet te zeggen. Uiteindelijk werd het een mooie partij van beide kanten en werd het ook nog 3 – 1. Ik ben heel blij met deze overwinning.”
“Mag ik opmerken dat ik als objectief voetballiefhebber van je acties heb genoten?”
“Haha, dank je! Fijn om te horen! Ja ik ben hier na acht jaar nog steeds. Ik ben nu 31 maar voel me lichamelijk nog helemaal fit. Ik merk wel dat ik meer op mijn rust en voeding moet gaan letten, maar dat gaat gelukkig goed.”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Om te beginnen mijn complimenten. Aan Arnold Klein, aan de ploeg, aan de staf. Ik zou een leugenaar zijn als ik zou stellen dat ik in het volste vertrouwen afreisde naar Ermelo. Klein spiegelde me de hele voorbereiding voor dat het allemaal niets zei wat ik daar op het veld zag gebeuren. Maar net als de modale supporter is dát toch het enige waar ik op af kan gaan. Ik werk niet drie avonden in de week met de mannen, ik weet niet waar Klein de mannen mee voorbereidt, ik heb geen idee van inspanningsfysiologie, conditietrainingen etc. etc. Ik kan alleen maar beoordelen wat ik op dat veld zie gebeuren. En dat was gewoon niet best en dan kan ik dat alleen maar benoemen.
Tot vandaag. Vandaag logenstrafte Klein alle pessimistische geluiden die er ook bij mij heersten. Ineens stond er de ploeg die Klein me voorspelde: eendrachtig knokkend voor iedere meter, één voor allen, allen voor één! Mijn hemel wat was ik trots op die mannen!
Natuurlijk had ik graag een puntje uit Ermelo meegenomen, maar het feit dat dat er ondanks een oppermachtig DVS’33 nog bijna in had gezeten, doet me goed. Deze nederlaag, en al helemaal de manier waarop, was bepaald geen schande! Er zullen dit seizoen heel wat meer ploegen met een dergelijke uitslag van de Sportlaan vertrekken. En die zullen dan niet in de laatste minuut voor rust die eerste treffer tegen krijgen, die bal over de lijn zien rollen, die strafschop tegen krijgen waar een ‘luchtje’ aan zat, die derde tegen krijgen als de extra tijd er praktisch op zit…
Laat ik overigens niet de indruk wekken dat de overwinning van DVS’33 niet volkomen terecht was: het overwicht was bij tijd en wijle overweldigend, waarbij een aangeslagen Huizen figuurlijk al in de touwen hing, wachtend op de genadeklap. De 3 – 1 vond ik als uitslag ook zeker niet geflatteerd. Maar het hád maar zo anders kunnen lopen, en dat betekent gewoon dat je dus op dit niveau niet uit de toon valt.
Net als van de voorbereiding, denk ik echter dat zo’n eerste wedstrijd altijd een aparte wedstrijd is. Net als derby’s. Zo’n openingswedstrijd komen er altijd speciale krachten los. Tegen D.O.V.O. dat al sinds jaar en dag op dit niveau acteert, zullen we wéér het onderste uit die kan moeten zien te halen. Maar ik zie die wedstrijd toch al met aanzienlijk meer vertrouwen tegemoet dan ik dit weekend deed.
Tenslotte: vorige week vroeg ik gekscherend af of vader Van den Bosch voor Sportlust was komen spioneren. Hij verzekerde mij dat dat absoluut niet het geval was en dat hij zich bij Huizen gewoon heel erg thuis is gaan voelen. Gewoon een ‘fan’ dus! Nou, van harte welkom, Johan! Dat je nog maar heel veel heerlijke wedstrijden van Huizen mag bijwonen!