Zenuwen

De mannen die ik spreek terwijl we op de bussen staan te wachten, geven aan niet bijzonder nerveus te zijn. Ik wel. Ik heb thuis al een uur door de tuin lopen ijsberen en mijn vrouw tot wanhoop gedreven met mijn zuchten, staan, zitten, rondlopen, wéér die tas controleren en dat dan allemaal maar weer van voren af aan. De mannen zelf verheugen zich vooral op een wedstrijd met veel publiek en een leuke ambiance. Toch bemerk ik aan kleine dingetjes toch wel wat gespannenheid in de groep, kleine afwijkingen van de normale rituelen.
De rit naar Abcoude verloopt voorspoedig. Prachtige nieuwe accommodatie daar, net geen jaar oud. 2,8 miljoen had het maar liefst gekost. Geld dat volgens enkele Huizers afkomstig zou zijn via de verkopen van Matthijs de Ligt (wiens broer nog steeds bij FC Abcoude in het eerste staat). Insiders vertellen me echter dat die hele De Ligt net 1200 euro zou hebben opgebracht en dus zeker niet die 2,8 miljoen. Het geld was daarna blijkbaar wel nagenoeg op, want de ‘tribune’ bestaat uit twee aan elkaar gelaste en tot drie rijtjes tribune aangepaste zeecontainers… De zondag tweedeklasser die FC Abcoude is kan uiteraard niet echt bogen op hoge bezoekersaantallen en heeft aan deze voorziening voorlopig naar eigen zeggen wel even voldoende.
Een heus draaiboek van de KNVB moet deze middag in goede banen zien te leiden. Er is zelfs een ‘vierde man’ aangesteld. Na Van der Gijp kan ik die term niet meer zonder glimlach gebruiken.
Kay Rademaker is hersteld van zijn blessure en mag dus deze finale onder de lat staan. Verder lijkt Arnold Klein toch gekozen te hebben voor grote delen van zijn sterkste elf: Tim Boterenbrood mag starten ten koste van Nathaniël Johnson, maar verder zijn het de gekende namen. Ook ‘Wonderwapen’ Tijmen Bakker begint weer op de bank, samen met Van der Veldt, Kamstra, Van Kammen, Kuiper en reservedoelman voor vandaag Olivier Pabon.
Een uur voor de wedstrijd klappen de eerste vuurpijlen al met donderend geweld in de straalblauwe hemel. Met het cupsfeertje zit het wel snor, want inmiddels groeien de rijen om het veld langzaam maar zeker aan naarmate het aanvangstijdstip nadert. Vendelzwaaiers maken een erehaag, en die heuse vierde man staat met tafeltje en attributen pontificaal voor mijn neus. Als hij dan ‘gezelschap’ krijgt van twee fotografen overweeg ik even ergens anders heen te gaan, maar inmiddels is er nergens meer een plek die me meer zicht op het speelveld garandeert. Échte fotografen hebben een krukje, waardoor ze niet staand hoeven te fotograferen, maar deze twee behoorden naar ik vermoed niet tot het gilde der professionele plaatsjesschieters…
Dan barst het los: de ploegen komen het veld op en grote wolken groen en gele rook walmen links van me het luchtruim in. Dat staat echter niet in verhouding met de intens zwarte walm rechts van me die vanachter de Kolping dug-out opstijgt: alsof ze een stapel autobanden aan het opstoken zijn! De zwarte walm beneemt ieder zicht op het doel, maar ook vele spelers de adem. Scheidsrechter Johan Jensch besluit wijselijk even te wachten ‘tot de rook om je hoofd is verdwenen’ (vrij naar Boudewijn de Groot).

Kans!

Huizen wil meteen zaken doen. Met de moeilijke wedstrijd van zaterdag nog voor de boeg hoopt het meteen in de openingsfase toe te slaan. Uiteraard kijkt eersteklasser Kolping Boys die kat graag even uit onze boom. Dat wordt ze bijna fataal als na drie minuten spelen gelegenheidsspits Adil Haian ineens doorbreekt op een diepe pass. Kolpings doelman Nick Plomper is er echter een van de buitencategorie en voor Haian de beslissende schuiver weet te produceren ligt de doelman al op zijn schoen en voorkomt zo de openingstreffer.
Het is voor Kolping Boys een wake-up-call en meteen nemen ze brutaal het initiatief over. Nu is het onze Kay Rademaker die in actie moet komen op een schot van Mohamed Ettouhlali. Meteen Huizen weer in de aanval en nu is het Joshua Lo-Asioe die dreigend voor Nick Plomper opduikt. Opnieuw is de doelman attent en is weer vroegtijdig ter plekke om het onheil dat Huizen voor hem in petto had te bezweren.
En zo ontspint er zich daar in Abcoude een heerlijke open duel tussen twee ploegen die blaken van het zelfvertrouwen en de aanval daardoor niet schuwen. Kolping Boys staat immers ook op het punt kampioen te worden van eerste klasse A. Met een wedstrijd minder gespeeld en twee punten voorsprong op het AGB dat Huizen vorig seizoen voortijdig uit het toernooi knikkerde, gaat het aan de leiding in die eerste klasse A.
Via Boterenbrood, Helms en Van den Bosch komt de bal goed bij aanvoerder Theo Visser. De bal mist echter de juiste richting om Plomper te kunnen verontrusten.
We zijn pas zeven minuten aan de gang, maar het is nu al een heerlijke wedstrijd!
De sterk openende Timo Vos poort dan Max Visser, waarna deze gefrustreerd Vos neerhaalt. Niet grof en dat bespaart hem de gele kaart. Sportief helpt hij Vos weer overeind, maar ik had toch liever gezien dat de ‘Vossenator’ zijn actie had kunnen voltooien.

Evenwicht

En zo ontwikkelt er zich een zeker evenwicht tussen beide ploegen naarmate de eerste helft vordert. Beurtelings lijken beide ploegen het heft in handen te nemen, maar steeds staan de wederzijdse defensies paraat om het gevaar in de kiem te smoren.
Dan besluiten een paar Huizer onverlaten om tijdens de wedstrijd nog maar even wat rook te gaan produceren. Gelukkig zijn onze stewards er als de kippen bij om om een en ander in goede banen te leiden. Maar wat bezielt je?
De veertiende minuut levert on s een heerlijke splijtende crosspass van Dailey Groenewegen op die heerlijk door Timo Vos – een van de uitblinkers wat mij betreft van die eerste helft – wordt aangenomen en in een vloeiende passeerbeweging wordt omgezet. Opnieuw is er een overtreding nodig om Vos af te stoppen. Hands deze keer. De vrije trap wordt door Visser langs de tweemansmuur gestuurd maar levert vervolgens helaas niets anders op dan een corner. Joshua Lo-Asioe weet daar nét niet aan te komen als de bal goed voor komt. Tim Boterenbrood kan de bal met een boog opnieuw inbrengen en dan is daar de rosse kuif van Dennis Lamme die helaas het doelvlak ook niet weet te vinden. Kort daarop opnieuw een vrije trap die door Nick Plomper boven het hoofd van ‘die andere Lamme’ wordt weggebokst. Het is weer zo’n periode waarin Huizen wat de overhand heeft, maar daarin helaas niet zal weten ‘door te bijten’.

Benauwd

Maar zoals gesteld: het overwicht wisselde vaak van kant deze eerste helft. Dat Kolping Boys speelt een heerlijk brutaal potje voetbal met een aantal gevaarlijke spelers. Spits Joey Gijzen lijkt vooral erg ‘lang’, maar mannen als Lars Rouppe van de Voort en Kee Steije weten wel degelijk wat ze met een bal aan moeten vangen. Ook Thomas Menu laat zien dat hij balvaardig zat is. Deze ploeg is echt vierde divisie waardig, want ook achterin hebben ze degelijke mannen staan die van wanten weten. Dat laat zich op het veld gelden, want het verschil tussen de vierde divisionist en de eersteklasser is bepaald niet zichtbaar! En Huizen heeft er dus een fikse kluif aan. Ook aanvoerder Visser moet achterin zijn defensie bijstaan. Als een bal van Kolping wat doorschiet neemt hij de rennerd en stuift ondanks een ferme body-check als een TGV langs de lijn. Even lucht voor Huizen, maar niet voor lang, want als Kolping Boys opnieuw aanzet hebben we geluk dat Lars Rouppe van de Voort en Thomas Menu elkaar voor de voeten lopen bij een strakke voorzet. In het strafschopgebied wachten ze beiden de schotpoging van de ander af en laten daarmee de bal passeren.
Weer Huizen even eruit: nu weet Joshua Lo-Asioe de bal bij Frank van den Bosch te bezorgen. De indraaiende voorzet vliegt maar rakelings de tweede paal voorbij! Kansje? Mwoah, met die goede doelman vermoed ik dat als de bal dichter bij de binnenkant van die paal was geweest dat die lange er wel op af zou zijn gegaan…
Het is even benauwd als een aanval via Max Visser een corner voor Kolping Boys oplevert. Doelman Rademaker zet er de vuisten onder, maar raakt de bal niet vol. Daardoor gaat de bal recht omhoog en als de bal valt hebben we geluk dat arbiter Jensch het ‘leunen’ van Gijzen goed in de smiezen heeft.
Nog één keer Huizen als Helms zijn voorzet geblokt ziet en de rebound onverbiddelijk op de slof neemt. De bal gaat goed de hoek in, maar daar heeft doelman Plomper goed het oog in en met een stijlvolle safe ranselt hij de bal uit de hoek. De corner levert Huizen driemaal een schotpoging op, maar even zovele malen weet een Kolping Boy daar een voetje voor te steken.

Rust

En dus gaan we zonder doelpunten achterover zitten voor de rust. Even uitblazen, want het is een enerverende wedstrijd waarbij het spel snel van de ene naar de andere kant golft. De 0 – 0 ruststand die ik op voorhand al min of meer vermoedde komt dus uit. Beide ploegen houden elkaar beurtelings in een overwicht gevangen en ik kan me de 0 – 6 van Kolping Boys tegen Elinkwijk nu echt wel voorstellen. Dit Kolping Boys is een regelrechte aanwinst voor de vierde divisie!
Huizen was twee keer dicht bij de openingstreffer: één keer de doorbraak van Haian in de derde minuut en die bal van Helms had wellicht ook een beter lot verdiend. Kolping stelde daar wel het nodige aan offensieve daden tegenover, maar maakte het Kay Rademaker nog niet écht moeilijk. Ware het een bokswedstrijd, dan zou ik zeggen dat Huizen licht op punten voor zou staan. Maar net als met boksen hangt dan ook die plotselinge K.O. nog steeds in de lucht en Huizen moet dus nadrukkelijk op haar tellen passen.
Een heerlijke finalemiddag tot dusver: twee aanvallende ploegen, opportunistisch voetbal van twee kanten, prima arbitrage en lekker weertje. Ik heb wel mindere wedstrijden meegemaakt…
Van beide kanten zie ik weinig spelers voorbereidingen treffen om aan de strijd te gaan deelnemen.

Vierde man

Ik moet een beetje lachen om die vierde official die langs de lijn heel gewichtig ‘van alles en nog wat’ in de gaten aan het houden was. Zelfs een heus bord om de wissels en de extra tijd aan te geven had de KNVB aan laten rukken. Formuliertjes moeten bij hem worden ingeleverd om de wissels aan te geven en het is dan grappig om te constateren dat hij én de nummers vaak door elkaar wist te halen op dat bord én dat de tijdsaanduidingen van de wissels er op het wedstrijdformulier toch nog bij ingeschoten waren…
Arnold Klein heeft gewisseld: captain Visser wordt preventief vervangen door Tijmen Bakker en Helms heeft zich preventief laten vervangen door Nathaniël Johnson. Preventief, want coach Klein wil beide spelers toch ook weer op het formulier hebben tegen DHSC aanstaande zaterdag. Tim Boterenbrood verhuist nu van de rechter- naar de linkerkant van de defensie.
Opnieuw lijkt Adil Haian in kansrijke positie te komen en opnieuw is daar die doelman die er bijtijds bij is. Daarbij heeft arbiter Jensch een overtreding geconstateerd en gaat het feest dus bij voorbaat al niet door.
Geel dan toch voor Tim Boterebrood die er ‘fors’ ingaat. Even paniek als Jensch hem de rode kaart voorhoudt, maar dat is een vergissing die door de arbiter snel wordt gecorrigeerd. Sommige Huizers betwistten de gele kaart overigens ook, maar ‘Botertje’ kwam wel héél stevig instuiven. En dan zeggen de regels dat als je een actie inzet waarbij je het risico neemt je tegenstander te blesseren, dat er dan ook een gele kaart getrokken dient te worden.

Hinken op twee gedachten

Huizen hinkt op twee gedachten. Gedachten die ook bij Kolping Boys opgeld zouden moeten doen. Maar voor Kolping Boys is deze finale een unieke ervaring waar ze veel voor opzij willen zetten. Voor Huizen is het min of meer een leuk extraatje en dat begint zich te wreken. Zaterdag kunnen we de titel pakken en veel spelers hebben dat volgens mij best wel al wat in het achterhoofd zitten. Natuurlijk willen we deze prijs óók binnen slepen, maar zaterdag moeten we dus al weer. Zelfs profclubs krijgen meer rusttijd tussen twee wedstrijden dan die ene dag die Huizen en Kolping Boys nu gegund wordt. Profs die dus vijf tot zes dagen in de week trainen waar deze amateurs dus overdag gewoon naar hun werk moeten. Een onverantwoorde en bespottelijke planning van de KNVB.
Het geeft Kolping Boys nét dat tikkie meer en in de eenenvijftigste minuut gaat Lars Rouppe van de Voort dan goed door en jaagt de bal spijkerhard op de onderkant van de lat. Geen goal, maar zó dichtbij was geen van beide ploegen nog bij de openingsgoal geweest.
Als er iemand is die hoe dan ook voorop gaat in de strijd, dan is het wel Tim Boterenbrood. Alsof er geen morgen bestaat gaat hij de duels aan en moet dat dan bekopen met een knal op zijn voet waarbij we het bot tot op de tribune hoorden kraken. Dat is schrikken! Maar Tim is er een van ijzer en nadat de helende handen van Harm Baijens hun werk hebben gedaan, meldt hij zich weer aan de zijlijn. Ik verwacht een wissel, maar áls Klein dan wisselt, dan zijn het Vos en Lo-Asioe die het veld verlaten voor Van der Veldt en Kuiper.
De ‘schwung’ is er bij Huizen inmiddels wel een beetje uit. Het hinken op twee gedachten begint toch zijn tol te eisen in het spel van Huizen en Kolping Boys ruikt daarmee haar kansen.

Zwoegen

En dus wordt het ‘overleven’ voor Huizen. Zwoegen en heel houden. Thomas Menu brengt de bal gevaarlijk voor bij Huizen, maar gelukkig is er niemand van de Boys aanwezig om er iets mee te doen.
Een magnifieke cross van Dailey Groenewegen bereikt de sprintende Hidde van der Veldt die met het hoofd de bal tot een dieptepass voor zichzelf promoveert. De voorzet die volgt scheert maar centimeters voor de tweede paal langs en had maar zo die gelukstreffer kunnen zijn waar Huizen nu min of meer op lijkt te hopen. Een corner volgt en nu is het Frank van den Bosch die zijn inzet van de lijn gehaald ziet door een Kolping Boy. Zou het dan toch? Ook een afvallende bal die door Bakker op de schoen wordt genomen haalt de doellijn niet doordat een verdediger lijf en leden in de strijd gooit.
Van Kammen komt dan de toch wat aangeslagen Tim Boterenbrood vervangen. Ook Kolping coach Rob Klanker gooit twee verse krachten in de strijd: Jent van der Hoeven en Loran schouten komen Lars Rouppe van de Voort en Max Visser vervangen. Met name met de wissel van Lars Rouppe van de Voort was ik bepaald niet ongelukkig…
Door het uitvallen van Boterenbrood neemt Adil Haian diens plek in de defensie in. Voorin moet het nu komen van de invallers Kuiper en Van der Veldt. ‘Wonderwapen’ Bakker opereert voornamelijk op het middenveld en laat zich voorin weinig zien tot ongenoegen van een aantal supporters naast me. Zal echter ongetwijfeld opdracht zijn en van Bakkie kan je veel zeggen, maar niet dat hij niet met een rooie kop van het veld zal stappen!
De uitvallen van Huizen blijven met die snelheid toch voor gevaar zorgen. Kuiper dwingt doelman Plomper na een goede passeerbeweging tot een redding in de korte hoek. Een pass had een optie geweest, maar achteraf kan je een koe in een bepaalde lichaamsopening kijken, natuurlijk.
Ook Dennis lamme probeert het nog maar eens met een lob uit volle ren. Daar moet je een beetje mazzel bij hebben en dat had Dennis dus niet.

Sudden Death

De minuten sijpelen weg met twee defensies die de meeste aanvallen in de kiem weten te smoren. Justen Kuiper passeert Amine Ouaziz en ziet zijn schot echter ruim naast vliegen. Ons jonge talent was wellicht toch wat al te nadrukkelijk op zoek naar een treffer, want ook hier had een pass zeker een alternatief geweest.
Onnodig balverlies op het middenveld leidt een hoekschop voor Kolping Boys in. Met de negentig die inmiddels met rasse schreden op de klok naderbij komt, krijgt de wedstrijd iets van een ‘Sudden Death’: wie nu scoort wint… En dan is een hoekschop met die tweemeterzoveel lange spits Gijzen iets dat je niet graag voorbij ziet komen. Het levert echter ook Kolping niet meer op dan een volgende corner die ook door onze defensie keurig verwerkt wordt. Het is billenknijpen!
Vier minuten komen er aan extra tijd bij. Dennis Lamme komt ongelukkig neer bij een sprongduel en sportief wordt de uitbal door Kolping Boys weer naar Rademaker gespeeld. Er heerste veel wederzijds respect onderling. Zo kan voetbal toch wel heel mooi zijn, zelfs bij een wedstrijd zonder doelpunten.
Bij Kolping Boys is nummer zes Steije Kee de grote architect. Alle aanvallen lopen via hem, alle dode spelmomenten worden door hem weer in gang gezet. Heerlijke voetballer om naar te kijken!
Thomas Menu onderschept dan een spelhervatting van doelman Rademaker. Een van de weinige foutjes waarop ik onze bekergoalie zou weten te betrappen. Maar ook bij Menu is het pijpje leeg aan het raken en hij ziet zijn inzet recht op diezelfde Rademaker afvliegen. En als Jeroen Lamme als laatste rots in onze branding de bal uit jaagt als hij zich tegenover drie gretige Kolping Boys geplaatst ziet, dan zit het erop en gaan we ons opmaken voor een verlenging…

Verlenging

Een verlenging is wat Huizen vooraf al gevreesd had. Met die wedstrijd van zaterdag in het achterhoofd is honderdtwintig minuten voetbal in deze warmte bepaald slopend. Thomas Kamstra mag dan als extra wissel worden ingebracht voor de leeggespeelde Frank van den Bosch. Beide ploegen zien het tandvlees naderen en de precisie sijpelt daarmee langzaam weg. Hidde van der Veldt probeert het maar eens met een afstandsschot dat recht op Plomper af vliegt. En dat is dus geen enkel probleem voor die klasbak. Kay Rademaker moet zich in een uitermate knappe redding volledig strekken om een bal tegen de lat te drukken en zo blijft ook de eerste verlenging doelpuntloos.
De tweede helft van die verlenging begint Met Justen Kuiper die Thijmen Kee prachtig ‘truukt’ maar zijn inzet wederom bij de eerste paal in de korte hoek geblokt ziet.
Dan moet aanvoerder Amine Ouaziz vervangen worden. Ik zag in de korte rustpauze al aan zijn gelaat en lichaamshouding tijdens dat deze sterke verdediger er volledig doorheen zat.
Jent van der Hoeven drentelt dan speels naar binnen, maar ook bij de invaller is de precisie ver te zoeken en zijn inzet verdwijnt ergens halverwege de cornervlag over de achterlijn. Loran Schouten wurmt zich dan met een fraaie lichaamsschijnbeweging langs Dennis Lamme en als Van der Hoeven dan de bal rakelings voorlangs stuurt trekt ook deze aanval zonder doelpunten voorbij. Het is pure wilskracht geworden. Kamstra heeft nog wel wat ‘in de pijp’ en ziet zijn harde schuiver maar een half metertje langs de verkeerde kant van de paal vliegen. Van der Hoeven treft dan in de rebound de buitenkant van de paal naast Rademaker nadat deze een inzet wist te keren. Huizen komt daar weer goed mee weg.
In de slotfase liggen er twee man geblesseerd op de grond en is het even tien tegen tien. Kolping Boys lijkt van de desorganisatie die dat met zich meebrengt te kunnen profiteren en dat noopt Sebastian van Kammen tot het vastpakken van zijn tegenstander. Het geel is onvermijdelijk, evenals het laatste fluitsignaal van Johan Jensch…

Strafschoppen

En dus moeten strafschoppen bepalen wie er juichend de bus in gaat. Loting bepaalt dat de strafschoppen richting Huizer aanhang zullen worden genomen. ‘n Voordeel?
Sebastian van Kammen neemt de eerste strafschop voor zijn rekening. Onberispelijk jaagt hij de bal in het net. Huizen op voorsprong…
Voor Kolping Boys bijt Niels de Wit het spits af. Geen kans voor Kay Rademaker: 1 – 1…
Dailey Groenewegen is dan de volgende nemer. Zonder mankeren jaagt ook hij de bal feilloos achter Plomper. Huizen weer op voorsprong.
Plomper neemt dan zelf de volgende voor Kolping Boys. Spijkerhard slaat de bal achter de kansloze Rademaker. Wéér gelijk…
Adil Haian lijkt een zekerheidje met al zijn ervaring. Zijn aanloop is goed, zijn schot zeker niet slecht, maar doelman Plomper voorziet waar de bal heen zal gaan en weet de strafschop te keren. Haian wordt liefdevol opgevangen door zijn teammaten bij terugkeer in de middencirkel.
Arthur Winkelaar laat geen twijfel bestaan of Rademaker deze zou kunnen hebben: volstrekt onhoudbaar gaat ook nummer drie voor Kolping Boys tegen de touwen.
Dan een ander ‘zekerheidje’ als Jeroen Lamme zich meldt. Hij kiest perfect de hoek, maar doet dat helaas wel iets te vér naar die hoek… Via de buitenkant van de paal spat de bal het veld weer in!
Dan kan die geweldige nummer zes, Steije Kee het pleit voor Kolping beslechten. En dat doet hij zonder aarzelen: met een onhoudbare strafschop maakt hij een einde aan de Huizer ‘dubbel-illusie’… Voor Huizen rest de verliezersmedaille, de wonden likken, en op naar de wedstrijd van zaterdag tegen het DHSC dat zich ongetwijfeld vergenoegd in de handen zal wrijven met die zware honderdtwintig minuten die Huizen vandaag in de benen heeft gekregen…

Arnold Klein

Uiteraard zoek ik Arnold Klein op voor een gesprekje in de chaos die er ontstaat na de huldiging van Kolping Boys. Ik moet flink zoeken voor ik hem uiteindelijk in gesprek langs de afrastering aantref.
“Ik was even bang dat je stiekem de auto gepakt had en ‘m gesmeerd was,” grap ik als ik hem dan dus eindelijk te pakken heb.
“Nee, hoor… Ik heb er wel vrede mee. Dit is gewoon niet de belangrijkste prijs die we binnen konden halen, dat hadden we van tevoren al aangegeven. Natuurlijk wil je ‘m winnen als je er staat, zo eenvoudig is het.
Ik denk dat we de eerste twintig minuten goed uit de startblokken kwamen, maar we hebben verzuimd om de tegenstander daarin ook daadwerkelijk pijn te doen. Daarna gingen de kansen eigenlijk min of meer over en weer. Qua kansen denk ik dat zij iets meer hebben gehad dan wij. In de verlenging kwamen we nog een paar keer goed door en dan moet zo’n bal dan net goed vallen en dat gebeurde gewoon niet. Niet voor hen en niet voor ons en dus was die 0 – 0 gewoon terecht…”
“Ik denk dat Kolping Boys in die vierde divisie een aardig woordje mee kan spreken…” opper ik.
“Ja, er zit gewoon een aantal goede voetballers tussen. Als ze dit wekelijks op de mat kunnen leggen, dan is het zeker geen slechte tegenstander! Dat wisten we uiteraard van tevoren ook wel en we hebben ons gewoon op een bepaalde manier op hen voorbereid. Maar we hebben ook gewisseld ‘naar zaterdag toe’ en dat werkte wel wat in ons nadeel. Niet dat ik die spelers niet had willen brengen, maar normaal wissel je om te winnen en nu om zoveel mogelijk mensen te sparen. Dan krijg je ook nog eens zo’n verlenging waar je eigenlijk niet op zit te wachten. Dan is het zuur dat je die loterij die penalty’s zijn verliest.
Toch een compliment voor mijn jongens die dit toch maar voor elkaar hebben gebokst om hier te staan. Maar goed, de mooiste prijs moeten we nog zien te pakken. Al met al staan we dus nog steeds met lege handen, maar we mogen hier niet in de teleurstelling blijven hangen, we moeten gewoon door naar zaterdag.”
“Je hebt fysiologie een beetje in je vakkenpakket als fysiotherapeut zijnde, hoe snel kunnen de jongens hier fysiek weer van herstellen? Zelfs profs krijgen meer tijd tussen twee wedstrijden…”
“Ja kijk, heel simpel, dit pas je fysiologisch gewoon niet bij elkaar. We moeten nu veel water drinken en straks op de club een pastamaaltijd nuttigen. We hebben net al even uitgelopen en meer kunnen we op het moment niet doen. Zaterdag moet het dan gewoon simpel gezegd van een stukje mentaliteit gaan komen, want iedere meter zal je die vermoeidheid nog wel voelen, maar daar moet je dan gewoon niet aan toe geven…
Belangrijk is dat we redelijk ongeschonden uit de strijd zijn gekomen. Alleen Tim Boterenbrood is even een vraagteken, dat moeten we zaterdag bekijken.”

Dennis Lamme

“Eigenlijk is dit het worst-case scenario,” bekent Dennis als ik hem vraag hoe deze honderdtwintig minuten er in hebben gehakt. “Nee, dat voelt niet lekker voor de spiertjes, maar we kwamen net als groep even bij elkaar en dan hangt daar meteen iets van positiviteit boven de groep. Alle koppies moeten gewoon om naar zaterdag, dat is immers het allerbelangrijkste! Dat wist iedereen ook voor deze wedstrijd eigenlijk al: deze wedstrijd was gewoon een ‘bonus’. Natuurlijk balen we echt wel dat we ‘m niet wisten te pakken, maar het is nu gewoon de knop omzetten en op naar zaterdag! Ik heb er wel vertrouwen in, eigenlijk…”
“Ik had ook de indruk dat bij ons het pijpje iets eerder leeg was dan dat van Kolping Boys…”
“Ja, dit was een erg goede ploeg. Die buitenspelers waren erg gevaarlijk en die nummer zes was ontzettend goed aan de bal en met die lange spits hadden Jeroen en Dailey het best wel lastig…
Ik denk dat het de eerste helft best een aantrekkelijke wedstrijd is geweest voor de neutrale toeschouwer. Het spel ging snel op en neer en dat was conditioneel best wel heel erg zwaar. Veel wist Kolping daar niet uit te halen…”
“Nou, vier of vijf keer paal en lat…”
“Oei! Ja die was ik even vergeten!”
Dan wordt Dennis gesommeerd acte de precense te geven bij de huldiging en moet ik het interview afbreken.

Theo Visser

“Balen!” houd ik onze aanvoerder voor.
“Ja, het was een hele zware wedstrijd en we houden het ook gewoon honderdtwintig minuten vol. Ik moest er na drie kwartier uit voorzorg al uit. Ik had eigenlijk liever blijven staan, maar goed: het is gegaan zoals het is…”
“De wederzijdse achterhoedes hielden de aanvalslinies goed in bedwang…”
“Ja, ik denk wel dat wij gewoon aanvallend nog net wat te weinig proberen te creëren. Aan de bal waren we vaak wat te gehaast, te snel diepte zoeken waar dan net nog niet de loopactie plaatsvond. Daarmee werd het toch een beetje half-half… Verder was het warm, een zwaar veld, een beladen wedstrijd die wellicht bij sommige jongens toch voor wat extra spanning zorgde.
Nee, het was niet de instelling dat we zaterdag wéér op moeten voor een prijs. We hebben ons gewoon zeker wel leeg geknokt, we hebben alles gegeven, maar het wilde vandaag gewoon niet lukken. Kay Rademaker heeft het vandaag ontzettend goed gedaan, wij kregen wat kansjes en zij een stel met ballen op paal en lat. Maar het is gewoon jammer dat het vandaag steeds ‘net niet’ was…”
“Nou heb je een prachtige medaille gekregen… Wat ga je er mee doen?”
“Haha, tja dat weet ik eigenlijk niet. Misschien ergens in een laatje opbergen, daar kom ik ‘m over twintig jaar wellicht weer eens een keertje tegen of zo… Het zou gewoon een leuk extraatje zijn geweest in een prima seizoen!”

Amine Ouaziz

Ook die sterke aanvoerder van de tegenpartij vraag ik na de huldiging even voor een kort gesprekje.
“Je zat er goed doorheen. Ik zag het aan je gezicht en lichaamshouding al voor de verlenging begon,” constateer ik.
“Jazeker, qua gezicht, lichamelijk. Conditioneel ging het nog wel, maar het was meer dat op een gegeven moment mijn benen helemaal verzuurd waren. Tja, het was warm, een goede tegenstander ook, Huizen is gewoon een hele goede ploeg die ons dwongen tot het uiterste te gaan. Ik vond dat wij fysiek goed mee konden komen…”
“Meer dan dat: in de rust gaf ik aan dat Huizen een licht overwicht had, maar de tweede helft was gewoon voor jullie…”
“Zeker, dat vond ik ook. Ik vond ook dat we eigenlijk wel verdiende om hier een goal te maken. Als die dan niet valt wordt het verlengen en weet je dat het zwaar wordt en de ruimtes groot gaan worden. Iedereen liep bij ons op zijn tandvlees en dat zag je ook bij die jongens van Huizen. Ik merkte in de verlenging ook wel dat wij wellicht iets meer die beker wilden waar Huizen meer op twee gedachten hinkte.”
“Ik begreep dat dit voor jullie een eerste en unieke ervaring was… Konden jullie het daarom makkelijker opbrengen om tot het gaatje te gaan?”
“Zeker! Zeker! Wij zijn nog nooit verder dan de kwartfinale gekomen. We hebben een jonge groep met veel eigen jeugd, dus we vinden het geweldig om dit te bereiken. Vorig jaar waren we eigenlijk wel blij dat we met die jonge groep net niet promoveerden, maar nu gaan we er vol voor. Maar deze wilden we ook pakken!”
“Ik denk dat jullie een aanwinst voor die vierde divisie zullen zijn!”
“Dat is een mooi compliment! We hebben een leuke groep en verheugen ons ook op die promotie. We gaan jullie wel missen, denk ik, want ik denk dat jullie gewoon ook gaan promoveren. Nee, dat komt wel goed: jullie geven ook bijna niets weg, er zit een goede ‘vibe’ in de groep. Drie punten in drie wedstrijden, dat kan je eigenlijk niet meer door de vingers laten glippen!”
Ik hoop dat deze sympathieke Kolping Boy het gelijk aan zijn zijde heeft. Maar voor nu is het toch even slikken…

Johan Jensch

Volgens een supporter die me na afloop aanklampte om zijn beklag te doen over arbiter Jensch, floot de man alles ‘tegen’ Huizen. Ik kon daar niet helemaal in mee gaan, al bekroop me ook wel een beetje het gevoel dat hij na rust wat veel voordeel van zijn twijfel naar Kolping Boys liet gaan. Maar al met al vond ik dat hij best goed heeft gefloten en het zeker niet aan zijn leiding lag dat Huizen hier met lege handen staat. Ik spreek de arbiter even op het balkon van de roezemoezerige bestuurskamer.
“Ik vond het een hele leuke wedstrijd om te fluiten,” vertelt Jensch met een heerlijk Amsterdams accent. “Ik had een heel goed contact met de spelers in het veld. Ik probeer gewoon duidelijk te zijn en ze kennen me ook allemaal wel. Ik heb Huizen en Kolping Boys al een paar keer gefloten, dus dat werkt wel lekker mee.
Het was een hele sportieve wedstrijd. Het is wel jammer van die gele kaarten, dat doe ik zeker niet graag en al helemaal niet bij zo’n wedstrijd, maar ik kon er niet omheen, wat moet dat moet…”
“Was het voor u ook nog extra spannend deze finale te fluiten?”
“Op zich niet, ik heb wel de nodige ervaring inmiddels. Maar zo’n eerste keer een finale blijft altijd wel spannend, ook omdat er veel mensen op af komen, vuurwerk, sfeertje, alles!”
“Er was een gegeven moment wat rookontwikkeling tijdens de wedstrijd. Nou had ik niet de indruk dat we beide doelen niet meer konden zien, maar toch maar even gewacht tot de rook opgetrokken was…”
“Officieel mag er helemáál geen vuurwerk aanwezig zijn, maar we hadden het oogluikend toegestaan vóór de wedstrijd. Maar tijdens de wedstrijd absoluut niet, zeker niet van die rookbommen, want dat slaat op de longen! Dat moeten we gewoon niet hebben. Zeker als je ook kijkt naar die zwarte wolk bij het begin, die was echt behoorlijk! Dat was voor je longen bepaald niet best!
Al met al kijk ik met een tevreden gevoel terug op deze wedstrijd. Ik heb er van genoten! Ik had een goed team bij me en ik denk dat we een goede prestatie neer hebben gezet met z’n vieren…”