Zweten

Nadat ik vrijdag nog de pinguïns uit mijn tuin moest jagen, had moeder natuur een heerlijke verrassing voor ons in petto: een ware lentedag: 23 graden. Daar was ik niet echt op bedacht toen ik op de fiets stapte: twee truien over elkaar, Huizen-das om, pet op…. Zweten! Daar zat echter ook wel een deeltje angstzweet in, want tegenstander Purmersteijn is een reuzendoder, hetgeen koploper Ajax vorige week nog moest ervaren toen het in eigen huis met 1 -3 klop kreeg… Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken dus. En onze ‘handschoentjes’ beginnen inmiddels wat slijtage te vertonen: Tim Boterenbrood heeft een terugval te verwerken gekregen en zijn we wellicht weer weken kwijt. Sterkte Botertje! Inmiddels zonder krukken, maar wel wachtend op een operatie zijn we onze spits Kozjak ook nog maanden kwijt. Joshua Lo-Asioe is ook nog herstellende en dat komt allemaal bepaald niet gelegen in deze fase van de strijd om promotie waar Huizen zich inmiddels openlijk in heeft gemengd.
Zakken op de ranglijst is er voor vandaag niet bij, ook bij verlies blijft die tweede plek gewoon gehandhaafd. JOS/Watergraafsmeer en AFC’34 staan inmiddels op vijf punten, HBC zelfs op zes. Ajax loopt er echter nog steeds twee op ons voor en in de strijd om de derde periode gaat Huizen nek-aan-nek met… Purmersteijn!
En dat maakt het een heel cruciaal duel met grote belangen. HBC lijkt de aansluiting lichtelijk te verliezen en zal daarmee naar het zich nu laat aanzien gebruik gaan maken van haar eigen ticket voor de nacompetitie. De eindstrijd lijkt zich af te gaan spelen tussen Ajax en Huizen en met Ajax – Huizen als laatste en wellicht cruciale match in het verschiet, moet Huizen dus hoe dan ook punten blijven pakken om minimaal die tweede plek veilig te stellen om de periodetitel van Ajax over te nemen.
Maar de race is nog bij lange na niet gestreden en de kans dat de beide koplopers zonder verder puntverlies de eindstreep gaan halen is gewoon ronduit klein te noemen, daarvoor is deze competitie te sterk en zijn ook de ‘kleintjes’ enorme struikelblokken zoals Huizen tegen B.O.L. al moest ervaren…
Vandaag ook weerzien met mijn oude voetbalmaat Joop Leenders en grensrechter Niels Sprenkeling die mijn deskundigheid altijd even test met een quizvraagje vooraf. Deze keer zak ik voor de quiz als ik aangeef dat het doelgebied extra bescherming aan de doelman biedt. Dat blijkt dus al een paar jaar niet meer het geval. Toch lijkt het me toe dat scheidsrechters het hinderen van de doelman in het doelgebied nog steeds met enige regelmaat af fluiten. Met al die veranderende regels is het voor de arbitrage een hele studie geworden om dat allemaal bij te houden. De modale supporter is het spoor  echter allang bijster en ‘fluit’ via de onderbuik. Ik weet niet of dat het voetbal nou allemaal écht ten goede komt.
De puzzel die opstelling heet heb ik sneller in elkaar: Van Kammen op de plek van Lo-Asioe, Haian weer in de spits. Helms weer op de linksbackplek en Timo Vos als rechterspits. Het lijkt me een logische invulling. De bank is goed bezet met Kogeldans, Van der Veldt, Bakker, Kamstra, Kuiper en reservedoelman Van Schaik. Het programmaboekje van de Noord-Hollanders vermeldt een nieuwe keeper voor Huizen: Olivier Pardon! Ik denk dat de spellingscontrole daar even een loopje met de samenstellers heeft genomen…
De fors bemeten pupil van de week jaagt de bal ongenadig achter ‘Pardon’ en dan kunnen we beginnen…

Omsingeling

Purmersteijn laat er geen gras over groeien en begint fanatiek aan een omsingeling van de Huizer veste. Met name nummer elf, Hicham Lechkar, blijkt weer een akelige lastpost voor onze laatste lijn. In de tweede minuut soleert hij gedreven door onze defensie en zijn inzet kan maar met moeite uit de doelmond geruimd worden. De aanval zet echter door en de rebound wordt opnieuw ingebracht en over gekopt. Het zijn de eerste schoten voor de boeg, Purmersteijn wil snel zaken doen!
Huizen zoekt het in de snelle uitbraak en de omschakeling. Zo ook de weer voortreffelijk spelende Dailey Groenewegen die met een splijtende pass Theo Visser op weg stuurt richting die boomlange doelman Nick van Santen. Van Santen hoeft er niet aan te pas te komen, want de vlag van Niels Sprenkeling gaat onverbiddelijk omhoog: buitenspel!
Het spel is niet ‘fraai’ te noemen, wel intens en heftig. Een afstandsschot Job van der Meulen mist voldoende raffinement om Pabon het zweet door de bilnaad te jagen en de inzet wordt simpel door onze onvolprezen doelman verwerkt. Hier krijg je Pabon niet mee op de knieën, nou ja: héél eventjes dan…

Evenwicht

Huizen bezit niet voor niets de minst gepasseerde defensie van deze competitie en zonder dat Pabon vooralsnog écht aan het werk moet weet men de aanvallen te stuiten voor het heikel wordt. Maar het is toch wel zaak ook zelf iets in aanvallende zin te gaan presteren. We kwamen hier tenslotte niet voor slecht een enkel puntje!
Lechkar spelt dan onder druk de bal wat al te optimistisch terug op zijn doelman Van Santen. Deze wringt zich in allerlei bochten om de bal voor de achterlijn te verwerken, slaagt daar nog bijna in, maar niets ontgaat het haviksoog van grensrechter Sprenkeling en de corner is een feit. “Noteer maar vast: Huizen 0 – 1, Jeroen Lamme!” adviseert de goedlachse Joshua Lo-Asioe naast me. Maar helaas: prima speler die Lo-Asioe, maar van waarzeggen heeft ie geen kaas gegeten en dus gaat er een streep door zijn voorspelling als de bal simpel geruimd wordt.
Dichterbij is Timo Vos die een lange bal van Nathaniël Johnson tussen twee man in ontvangt. ‘Vossie’ is een speler waar ik met plezier naar kan kijken, maar met ‘begaafd technicus’ zou ik hem niet snel durven omschrijven en de bal spat dan ook naast de goal van Van Santen tegen de borden. Maar ter verdediging van onze hardwerkende spits: die twee verdedigers zaten hem dan ook wel fel op de huid.
Al met al begint Huizen toch een beetje op te krabbelen en zich wat nadrukkelijker richting Van Santen te begeven. Het is echter een wankel evenwicht…

Pardon? Pabon!

En dat wankele evenwicht krijgt dan in de veertiende minuut serieus gestalte als Lechkar op een fraaie voorzet van Mircle Elstak wel wat erg makkelijk naar het kunstgras gaat en Purmersteijn een vrije trap mag nemen net even buiten onze zestien. Rachad Madi is daar blijkbaar de aangewezen man voor en hij zet zich achter de bal. Muurtje, Pabon gespannen op zijn post, aanloop en dan de trap die perfect de hoek in lijkt te vliegen. Daar was Olivier Pabon ook naar op weg en behoudens de gele ‘S’ op zijn borst en een wapperende cape, was de gelijkenis met de Superman-posters treffend! Met een heerlijke safe beukt Pabon de bal naar veiliger oorden. Hoewel: ‘veiliger’ is een rekbaar begrip, want als de corner voor komt, krijgt Jeroen Lamme de bal ongelukkig op de blonde kuif en dwingt hij Pabon daarmee tot een tweede ‘Supermansafe’! Met een heerlijke snoekduik voorkomt hij een eigen doelpunt van onze noeste centrale verdediger…
Frank van den Bosch speelde vandaag echter niet zijn gelukkigste wedstrijd, maar gebrek aan inzet kan je onze ‘horzel’ nimmer verwijten. Deze keer attaqueert hij Lechkar opnieuw vol overgave en gaat daarbij over de grens die arbiter Bjorn Kuiper wenste te trekken. Een nare gele kaart is het gevolg en dat kost Frank een wedstrijd schorsing. Maar goed, beter volgende week tegen ARC dan straks tegen Ajax!

Pas ingezaaid!

De aanvallen van Purmersteijn blijven gevaarlijk en Pabon heeft zich dus al enkele malen moeten onderscheiden om Huizen in de wedstrijd te houden. Opvallend is dat het veld vaak vooral aan één zijde bezet is en dat je haast bordjes ‘Niet betreden! Pas ingezaaid!’ halverwege het veld zou verwachten. Uiteraard tref je dergelijke bordjes niet aan op een kunstgrasveld, maar de veldbezetting was opmerkelijk ‘eenzijdig’.
Het voetbal dat we voorgeschoteld krijgen is niet echt hoogstaand. Toch is er best wel wat te genieten zo nu en dan: een beweging van Adil Haian die zich in één beweging vrij draait en Frank van den Bosch wegstuurt. Doelman Van Santen is echter attent en is eerder bij de bal dan onze nijvere linkerspits. Zoals gesteld liep het niet écht bij Frank. Ik had het gevoel dat hij wat gebukt ging onder de druk van deze wedstrijd en daardoor wat ‘geforceerd’ speelde.
Een uitval aan de andere kant en dan ontstaat er een fel spintduel vanaf de middenlijn. Elstak gaat neer voor hij het strafschopgebied bereikt. Hij heeft even tijd nodig voor hij weer op de been is. Arbiter Kuiper had er geen overtreding in gezien en grensrechter Jan Peter Hartgers al evenmin. Maar waar ging Elstak dan ineens van voor de vlakte?
Wéér een hachelijk moment als Jeroen Lamme de voorzet van Timo Polman volledig verkeerd raakt en de bal spijkerhard en centimeters naast de eigen goal jaagt. Daar had zelfs Pabon niets meer aan kunnen doen! Diezelfde Polman vloert dan twee minuten later Van den Bosch door hem met een onvervalste bodycheck van achteren voor de wereld te werken. Het kost Polman zelf een blessure en als hij weer opgelapt is, zet Visser de vrije trap scherp en strak voor bij de eerste paal. Daar duikt Timo Vos op, maar die vergeet de bal te ‘knikken’ en we zien vol afgrijzen hoe de bal ongehinderd aan hem voorbij vliegt.

Bestolen!

Timo Vos ontkomt niet aan geel als hij een wat al te forse tackle inzet. Het was af en toe wat onduidelijk waar Bjorn Kuiper zijn grens wenste te trekken.  Nou geschiedde het aan de andere kant van het veld, dus mogelijk dat mijn waarneming wat vertekend was door mijn groen-gele brilletje. Dan een langlopende aanval die begint met een aantal felle lijf-aan-lijf-duels waar Huizen goed uit tevoorschijn komt en waar arbiter Kuiper nu – terecht – geen overtredingen in ziet. De bal gaat dan goed rond en na een geblokte inzet brengt Dennis Lamme de bal keurig op de borst van Adil Haian die de bal controleert en iets heel fraais in gedachten heeft met een zijdelingse omhaal. Dat was iets te veel gevraagd voor onze spits en zijn fraaie poging sterft in schoonheid. Jammer: het was eigenlijk best een aardige kans voor Huizen en inmiddels is wel duidelijk dat dit soort mogelijkheden spaarzaam zullen zijn vanmiddag.
Kort voor rust stuift Timo Vos achter een diepe bal aan, zet aan en wordt genadeloos van achteren onderuit geveegd in de hoek van het strafschopgebied. Arbiter Kuiper ziet er geen overtreding in, maar hij moet me dan toch maar eens een keer uitleggen hoe een speler in volle sprint ineens met twee benen in de lucht achterover kan gaan! Ik meende het al vanaf mijn positie te kunnen constateren, maar supporters die op gelijke hoogte van de overtreding stonden bevestigden mijn waarneming: hier werd Huizen van een strafschop bestolen!

Rust

Rust dus met 0 – 0 waar een strafschop eigenlijk de 0 – 1 had moeten betekenen. Of dat helemaal terecht was geweest? Tja: qua spelbeeld zeker niet, daarin was Purmersteijn gewoon de bovenliggende partij, maar desalniettemin wist Huizen zich toch ook de nodige kansen te verwerven. Ik denk dan maar aan die kopbal die Vos ‘vergat’ te maken, de halve omhaal van Haian en nog een handvol mogelijkheden om te schieten die Huizen onbenut liet liggen. De 0 – 0 laat zich daarmee toch wel rechtvaardigen voor de objectieve toeschouwer die voetballend dus verder niet echt aan zijn trekken kwam vanmiddag.
Het is vooral een spannend en intens voetbalgevecht waarin arbiter Kuiper vóór rust al drie gele kaarten nodig had. Helaas betekent dat voor ons een schorsing voor Van den Bosch in onze toch al zo uitgedunde selectie.
Op de tribune geef ik aan dat we hier ‘gewoon’ met een lelijke 0 – 1 weg moeten rijden. Hoe dondert me niet: lelijk, gestolen, akelig, benauwd, slecht, onverdiend? Het zal me een rotzorg zijn! Als die drie punten straks maar mee de bus in gaan!
Inmiddels is Kamstra warm gaan lopen en het ziet er naar uit dat hij óf gaat beginnen aan de tweede helft, óf er snel in zal gaan komen.

Wissels

En inderdaad komt Kamstra meteen binnen de lijnen. Het is even puzzelen op welke positie en dan zien we dat Frank van den Bosch het veld heeft moeten ruimen. Niet geheel onbegrijpelijk: Frank is een speler bij wie de inzet er vanaf druipt. En met al één keer geel op zak, een ongelukkig partij tot dusver spelend, is de kans zeker niet ondenkbeeldig dat hij arbiter Kuiper zal verleiden er een tweede geel aan toe te voegen. Preventief gewisseld, zullen we dus maar zeggen…
Huizen komt wat beter uit de kleedkamers dan ze erin zijn gegaan en al na vijf minuten weet het de opbouw van Purmersteijn te onderbreken. Visser ziet zijn kans schoon en probeert het vanaf een metertje of twintig. Zijn inzet heeft echter geen kracht en hobbelt naast. Visser had deze week te kampen gehad met ‘n griepje en was daardoor nog niet op volle oorlogssterkte.
Haian zet goed voor maar helaas is er niemand met een groen-gele kous ter plekke om de bal achter Van Santen te werken. Weer een goede voorzet, weer een aardige mogelijkheid om de score te openen. Daar moet Huizen toch minder slordig mee om gaan springen, want zoveel ga je er daar niet van krijgen vanmiddag, zoveel is wel duidelijk…
Het spel van beide zijden is mogelijk nog rommeliger dan vóór rust. Of is dat optisch bedrog omdat Huizen nu meer grip lijkt te hebben op het aanvalsspel van Purmersteijn en dat beter aan banden weet te leggen?
Ook Tijmen Bakker mag dan zijn opwachting maken voor de leeg gespeelde Theo Visser bij wie de krachten na zijn griepje inmiddels zijn weggevloeid.
Johnson (wat een zonde dat deze man na dit seizoen met voetballen stopt!) levert dan een nagenoeg perfecte voorzet af. Nagenoeg, want Jordy Beekhof weet er nog net de kruin onder te zetten en zo te voorkomen dat de bal over hem heen zou vallen om bij de gretige Vos voor de voeten te vallen.
Het is een simpel soort voetbal dat Huizen op de mat legt: lange ballen en hopen dat er eentje goed zal vallen. Maar ‘fraai’ is al lang geen issue meer en was dat eigenlijk op voorhand al niet…
Vos moet ook het veld ruimen. Een verrassende, maar in wezen wel heel erg logische inbreng is de komst van Sergae Kogeldans. Snel, goede voorzet in huis, weet wat scoren is, dus waarom niet eens op de vleugel geprobeerd met al die snelheid in huis?

Lopen

En het gaat een beetje ‘lopen’ bij Huizen. Een schot gaat over na een vloeiende combinatie en kort daarop loopt het opnieuw soepel tussen Helms en Kogeldans wiens voorzet dan in de menigte smoort. Een corner die verder niets oplevert, maar Huizen lijkt nu toch beter in de wedstrijd te zitten.
Wel moet Nathaniël Johnson handelend optreden om een doorbraak van Danyl Plasmeijer te verijdelen, maar de uitvallen van Purmersteijn worden spaarzamer en onze uitvallen veelvuldiger.
Een van die uitvallen lijkt dan aanvankelijk stuk te lopen op de rand van de Purmersteijn-16. Adil Haian en Thomas Kamstra proberen door de linies heen te breken en als dat eigenlijk al mislukt lijkt, rolt de bal dan ineens toch voor de voeten van Thomas Kamstra. Kamstra moet er een vreemde beweging voor maken en doet al uitglibberend een uiterste poging, raakt de bal eigenlijk niet eens zoals hij het ongetwijfeld bedoeld zal hebben, maar met een heerlijke ‘zwieberende’ boog dartelt de bal in de bovenhoek achter de verbijsterd toekijkende Van Santen die ondanks verwoede pogingen kansloos op deze inzet is. Huizen pakt die felbegeerde voorsprong! 0 – 1 en ons geluk kan niet op daar in Purmerend!

Vasthouden!

Maar de weg is nog lang. Een kwartier te gaan lijkt niet veel, maar het evenwicht is vanmiddag dermate wankel dat er nog niets ‘binnen’ is…
En dat blijkt al spoedig: Pabon heeft goed het oog op een venijnige schuiver door een woud van benen en stopt een inzet van invaller Mylan Polman die die gevaarlijke Lechkar is komen vervangen. Het dichtst bij de gelijkmaker is Purmersteijn nog als de bal door een andere invaller Rowan Meijer op de binnenkant van de paal wordt geschoten. De bal spat het veld weer in en kan worden geruimd, maar dit was echt millimeterwerk, een oogje van die naald waar Huizen vandaag doorheen kroop!
Van Kammen staat voor de bal als Purmersteijn snel een vrije trap wil nemen. Professioneel pakt hij het geel dat daar uiteraard aan verbonden is. Er telt nu nog maar één ding: die wankele 0 – 1 over het eindsignaal tillen!

Tikketakketik…

Wat gaan die seconden traag ineens. Ook Helms zet een tackle in die met geel wordt gehonoreerd, niets doet er meer toe zolang die seconden maar doortikken…
Tiktaktiktak…
Bijkans een hartverzakking als een voorzet uit een van de vele vrije trappen ineens op een meter of twee voor de goal van Pabon op de voet van de invliegende Polman valt. De op zich prachtige volley tilt de bal echter centimeters óver de lat! Wéér een hachelijk moment dat Huizen met meer geluk dan wijsheid weet te overleven.
Tikketakketik…
Mircle Elstak moet dan vijf minuten voor tijd plaats maken voor Luca Gilliot. Een laatste noodgreep van coach Bouziani?
Tiktaktiktak…
Geel voor invaller Joey Mers die Tijmen Bakker onheus bejegent. Ook hij moet het niet alleen met geel, maar ook met een blessure bekopen. Het begint echt een slijtageslag te worden! Is het nou nóg geen tijd? De negentig staat al lang op de klok en nog heeft Bjorn Kuiper onder toeziend oog van zijn moeder(?) er nog geen genoeg van.
TikketakTikketak…
Kamstra moet het veld nog ruimen voor Hidde van der Veldt. Kamstra oogde al wat door zijn adem heen. Na weken van blessureleed is zijn conditie nog niet op het gewenste niveau, zoveel is wel duidelijk…
Bakker gaat neer met een bloedneus en heel even moet Huizen het met tienman zien te redden tegen een wanhopig aanvallend Purmersteijn… En die klok die tikt maar door…
TikTakTikTak…
Pabon torent hoog boven Gilliot uit bij een voorzet en vangt de bal weg en dan is daar ineens dan toch dat verlossende eindsignaal: Huizen pakt die zo vreselijk belangrijke punten! Gauw vergeten hoe en wat, wondenlikken en op naar ARC!

Arnold Klein

“Het trefwoord voor vandaag is ‘Diefstal’…” werp ik Klein voor de voeten als we even uit het feestgedruis zijn weggelopen.
“Daar kan ik wel inkomen,” antwoordt Klein bedachtzaam.
“Nou, ik toch niet helemaal, want al was Huizen vandaag de mindere qua veldspel, het heeft vandaag toch de nodige kansen gehad en laten liggen…” bestrijd ik mijn eigen stelling.
“Ja, we hadden het de eerste helft organisatorisch niet goed op orde hoewel we dat van te voren toch goed met elkaar hadden afgesproken. We trokken te veel naar de bal komen, waardoor we de ‘contra-kant’ teveel open lieten liggen waardoor Purmersteijn makkelijker kon voetballen. Daar wisten ze echter toch niet zo veel grote kansen uit te creëren. Het bleef bij één of twee goede kansen die eerste helft en hadden we geluk dat Jeroen Lamme de bal naast schoot.
We wisten vaak wel de bal te heroveren en probeerden dan vooruit te voetballen, maar dat lukte lang niet altijd. Dat hadden we beter moeten uitvoeren en dat was mijn verwijt ook in de rust. Ik vond dat we dat de tweede helft beter deden en wisten zo de aanvalsdrift van Purmersteijn meer op afstand te houden.
We kijken niet naar de spelers waar we niet over kunnen beschikken, maar kijken naar de spelers die we wél hebben. Die spelers moesten soms posities invullen waar ze eigenlijk niet thuis horen. Daar moesten ze alles voor doen. Ik probeerde te wisselen waar ik zag dat de mannen leeg waren gestreden en dat moet een andere speler dan maar weer op zien te brengen…”
“Ik vond Kogeldans op de vleugel eigenlijk wel een vondst…”
“Ja, Kogeldans kan daar ook spelen. Het is dezelfde actie die hij moet gaan maken als zoals hij die moet invullen als back, maar hij start nu een linie verder naar voren. Hij had de opdracht gekregen om direct vooruit te gaan zodra hij in balbezit kwam. Dat deed hij ook en daardoor krijg je uiteindelijk een ‘rommelgoal’. Wat ik Thomas Kamstra soms wel eens verwijt, is dat hij meer moet sprinten, elke keer volle bak moet gaan en dat deed hij nu dan wel en maakt zo een bevrijdende goal. Uit die goal sprak ook zijn wilskracht! Als hij op dat moment had gedacht ‘Pfff, waardeloze bal, láát maar…’ dan maakt ie zo’n goal dus niet. Hij kon het dus opbrengen om ‘vol’ te gaan.”
“Je had het net over de aanvalskant van het veld, en dat was mij inderdaad ook al opgevallen dat we telkens één helft van het veld ongebruikt lieten…”
“Ik wil niet naar Purmersteijn kijken, maar ik vond dus dat we het speelveld té klein maakten.
Purmersteijn is een leuk voetballende ploeg met goede voetballers en een leuke manier van spelen. Maar het is niet alleen maar ‘leuk voetballen’ wil je tot resultaten komen. Dat werd ons vaak verweten, ikzelf verweet het de ploeg ook wel eens, trouwens, maar leuk voetballen is heel aardig, maar het gaat uiteindelijk wel om de punten! We hebben vandaag gestreden voor wat we waard waren en af en toe heb je ook een portie geluk nodig! We hebben Purmersteijn twee keer op een lelijke manier verslagen uit de omschakeling, het maakt me niet uit want het gaat uiteindelijk om die drie punten!”

Thomas Kamstra

Een glunderende matchwinner staat me te woord als ik hem voorhoudt dat ik hem na de bekerwedstrijd tegen Kampong voorhield dat hij over het dode punt qua scoren heen was…
“Ja, bij Kampong scoorde ik twee goals. Vandaag was het een zware pot. Die bal viel net tussen mij en de verdediger. Ik gleed eigenlijkmeer naar de bal wen probeerde hem nog een soort van zwaai mee te geven. En hij vloog eigenlijk best wel strak de hoek in!”
Nou was het volgens mij meer een beetje een dwarrelbal, maar dat dondert niet!
“Je kam er na rust in en moest voor tijd al weer gewisseld worden. Je maakte ook de indruk er wel al lichtelijk doorheen te zitten…”
“Ja, na Kampong heb ik niet meer gespeeld door een kuitblessure. Dat vrat aan mijn conditie en gecombineerd met dit warme weer kon ik het op een gegeven moment niet meer opbrengen om er nog vol voor te gaan. Maar ja, met 0 – 1 voor staan, dan wil je natuurlijk die winst mee naar huis nemen en probeerde nog wel alles te geven, maar er zat op het laatst gewoon niet meer in…”
“Je bent naar Huizen gekomen als een ‘belofte’ en die belofte ben je inmiddels toch aardig aan het inlossen, lijkt me…”
“Ja, ik ben nu lekker op weg, dus ik hoop het zo door te kunnen pakken en dit seizoen nog wat meer goals te gaan maken,” glundert onze jonge spits vol zelfvertrouwen. Hij heeft de smaak te pakken!

Sebastian van Kammen

Eind deze week werden we opgeschrikt door het bericht dat ‘Mr. Huizen’ volgend seizoen naar onze buren gaat verkassen. Dus ik open ons vraaggesprekje met “Ja, Sebas, je weet waar ik het over wil gaan hebben, he?”
“Uiteraard!” grijnst onze routinier.
“Ik begrijp je keuze wel,” geef ik hem gelijk aan.
“Ja, nou ja, dan zijn we gauw klaar,” lacht hij olijk.
Met “Op jouw leeftijd zal dat niet echt meer in de basis zijn, denk ik dan toch…” ben ik dan toch wat kritisch.
“Nou ja, zoals je vandaag ook kon zien lukt dat toch nog wel aardig, hoor!” werpt Sebas tegen. “Maar goed, ik heb nu denk ik één derde in de basis gestaan, en we hadden voor dit seizoen al allemaal afspraken gemaakt en dan loopt zo’n seizoen toch beter dan we aanvankelijk hadden verwacht, ook voor wat betreft de blessure waar ik van terug ben gekomen. Ik voelde dat er nog meer in zit en dan wil ik persoonlijk ook méér. Het kost allemaal heel veel kracht en tijd, mentaal ook, dus dan moet je het wel ergens voor doen en dat is niet ergens op de bank te komen te zitten. Daar haal je als voetballer natuurlijk geen plezier uit. Natuurlijk heb ik bij Zuidvogels ook geen garanties gekregen op een basisplek, ik moet het daar ook maar weer waarmaken in een nieuwe omgeving, nieuwe prikkels…”
“Je bent er ruim een jaar uit geweest met een vervelende blessure. Was dat een extra prikkel om te zeggen ‘ik ben er nog niet klaar mee? Ik ben er nog niet klaar voor om te stoppen?’”
“Jazeker! Dat was zeker een motivatie. Toen er vorig seizoen aan het eind veel blessures waren besloot ik weer mee te gaan trainen en toen ging dat eigenlijk wel. Daardoor haakte ik weer aan bij de groep en besloot ik voor dit seizoen te kijken wat er nog mogelijk zou zijn. Daar moest ik wel voor doen qua inzet, gezond leven, noem maar op. Deze gasten zijn zo fit dat als je dat niet doet dan red je heet gewoon niet in het type voetbal dat wij willen spelen. Ik en dan ook bijzonder trots op deze groep spelers en ook op mezelf dat ik er weer ‘bij’ ben…”
“Kan je ook keepen?”
“Keepen?!, hoezo?”
“Nou, ik heb je achterin gezien, op het middenveld gezien en voorin zien spelen en nergens viel je eigenlijk uit de toon…”
“Haha! In de zaal misschien, daar is het goal wat kleiner. Haha! Tja, dat is dan vooral op inzicht dat ik overal uit de voeten kan. In de jeugd ben ik begonnen op ‘tien’, maar ja: met de loop der jarenzak je dan steeds een linie terug. Het maakte wel dat ik een aantal openvallende plekken met inzicht heb kunnen invullen…”
“Maar je valt nergens door de mand…”
“Dank je wel, dat is fijn om te horen! Maar als keeper kom ik niet zo hoog van de grond, denk ik, hahaha!”

Jeroen Lamme

Van alle spelers was Jeroen Lamme wellicht nog het dichtst bij een tegengoal. Daarmee zou ik onze voortreffelijke centrale man zonder meer tekort doen, want ook hij speelde vandaag op die twee gevaarlijke eigen inzetten na een voortreffelijke wedstijd en was daarmee ook zeker debet aan de driepunter die Huizen over de streep trok.
“Je wou het nog even spannend maken, he?” grap ik in een lege kleedkamer met Jeroen.
“Ja, Ollie (Olivier Pabon, Red.) pakte hem gelukkig met een ongelofelijke reactie uit de hoek, anders hadden we maar zo met 1 – 0 achter gestaan, ja!”
“Ik doelde eigenlijk voornamelijk op die bal die maar centimeters naast de bal naast spatte van jouw voet…”
“Uh? Die kan ik me eigenlijk niet meer herinneren eerlijk gezegd… Maar bij die kopbal stond ik op drie meter en die pakte Ollie met een geweldige reflex uit die hoek. Hoe die hem pakt, ongelofelijk. Maar om maar meteen verder te gaan op onze keeper: ik heb hem vorige keer al complimenten gegeven, maar vandaag ok weer: hij pakt die vrije bal uit de kruising, hij pakt mijn bal, hij houdt ons gewoon in de wedstrijd, hij heeft vandaag zeker die punten voor ons gepakt, 100%!”
“Een ‘gestolen’ overwinning vandaag…”
“Stiekem wel, ja. We zeiden net in de kleedkamer al tegen elkaar: twee keer tegen Purmersteijn, weinig kansen gecreëerd, slecht voetbal gespeeld, onder druk gestaan, maar wel gewoon met 1 – 0 winnen… Da’s altijd lekker…”
“Even afgezien van die hectische slotfase toen we een keer heel goed weg kwamen met die bal op de paal en die volley die over ging, was het toch ook Huizen dat zich hele beste kansen creëerde…”
“Ja, zeker de tweede helft kwamen we iets beter in de wedstrijd te zitten, raakten zij ook iets vermoeider en kregen we een paar keer goed de ruimte. Maar eerlijk gezegd had ik wel het gevoel dat we op 0 – 0 af stevenden. Maar ja, dan schiet onze super-sub Thomas Kamstra er een in de kruising!
Ja, we hebben op het moment inderdaad wat personele problemen. Dat hadden we vorig seizoen ook, maar ik heb het idee dat onze bank dit seizoen beter bezet is met bijvoorbeeld een Tijmen Bakker die voor mijn gevoel hartstikke fit is en gewoon goed invalt. Maar er zijn meer jongen die we gewoon in kunnen zetten zonder dat we daar echt veel minder op worden. Dat is denk ik wel de kracht van onze groep dit seizoen.”
“Een gestolen, maar daarom niet minder belangrijke overwinning, want je blijft zo in de race voor die derde periode…”
“Ron, eerlijk gezegd: wij gaan niet voor die periode. Wij gaan gewoon voor die titel!”
“Als je vanaf nu alles wint, dan ben je gewoon kampioen….”
“Tja, ik vraag me af of we echt álles gaan winnen. Maar dat gaan zij (Ajax, red.) ook niet doen. Het is een hele sterke competitie en we krijgen nog een paar gevaarlijke ploegen. Dit was wel één van de toppers die we gewoon moesten winnen en die je ook maar zo had kunnen verliezen…”
“Het gaat alleen wel elke keer kantje-boord goed… Echt overtuigend is het niet…”
“Ja, ik heb af en toe wel eens het gevoel dat onze tegenstanders mogelijk kwalitatief betere spelers hebben, maar dat de chemie in onze ploeg de doorslag geeft. We winnen als team dit soort wedstrijden. We blijven werken, een Adil Haian die zonder eten en drinken in de ramadan gewoon de negentig minuten volmaakt en maar blijft gaan. Diep respect voor die man!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Huizen verstevigt de tweede plek en blijft zo in het spoor van koploper Ajax. Een concurrent voor de derde periode is op drie punten gezet en ondanks de weinig overtuigende manier waarop Huizen deze driepunter over de streep trok, doén ze het toch maar eventjes.
De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat doet zeker opgeld voor deze competitie. Vóór aanvang van dit seizoen zou ik al hebben getekend voor handhaving van die zesde plek van vorig jaar. Dit seizoen overtreft mijn stoutste verwachtingen, al zouden we vanaf nu geen punt meer pakken! Uiteraard klotsen dan de tranen wel achter mijn ogen, maar Arnold Klein en zijn mannen hebben zonder meer een geweldig seizoen neergezet.
De weg is nog lang en de euforie groot. Zoals Jeroen Lamme zojuist al aangaf volgen er nog lastige tegenstanders zat die roet in het eten en een spaak in onze wielen zouden kunnen steken. JOS/Watergraafsmeer wacht nog en dat was één van de terechte nederlagen die Huizen dit seizoen leed. Maar vlak ook zeker ARC dat komende week naar de Wolfskamer komt niet uit. Ook daartegen morste Huizen drie kostbare punten. Of AFC’34 dat ook nog volop in de race is voor de derde periode. En dan die laatste speelronde waarin Huizen Ajax treft in wat wellicht op een allesbeslissende kampioenswedstrijd uit zou kunnen draaien.
Laten we dus niet al te veel op de zaken vooruit lopen en wedstrijd voor wedstijd kijken hoe we de trein op de rit kunnen houden… Zes wedstrijden nog. Ik hoop dat ik de spanning aan kan!