Dreigende taal

Ik ben er niet echt ‘gerust’ op als ik de Wolfskamer op stap: Hollandia staat met haar 26 punten en achtste plek gewoon bedrieglijk laag, mede door het feit dat de Hoornaars nog drie wedstrijden in te halen hebben ten opzichte van Huizen en dus in principe nog negen punten extra in de pot hebben zitten. Dan lijken de 39 punten van Huizen een veilige voorsprong, maar kunnen de mannen van coach Lars Keppel dus tot op vier punten naderbij komen. Daarbij werd het destijds dus in Hoorn slechts een benepen 0 – 1 voor Huizen, deelde Hollandia vorige week Ajax een gevoelige tik uit en blaken de mannen daar van het zelfvertrouwen en de revanchegevoelens. Gevoelens die men daarbij ook nog eens openlijk ventileerde in de pers: ook Huizen zouden ze wel eens even aan de zegekar binden! Dat alles maakt het toch een pikant duel vanmiddag.
Die negen ‘inhaalpunten’ heeft echter ook een Hollandia maar niet zomaar binnenboord. Deze competitie heeft al meermaals bewezen dat drie maal winnen bepaald geen vanzelfsprekendheid is. Daarbij lijken de mannen uit Hoorn het vooral van de thuiswedstrijden te moeten hebben, hetgeen een duidelijke winst-verlies-winst-verlies-winst-patroon voor ze oplevert.
Dus wat gaat het worden vandaag is de vraag die me eigenlijk elke week wel bereikt. Ik durf er geen antwoord op te geven.
Wordt het een ‘walk-over’?
Is zomaar mogelijk.
Wordt het een zeperd op eigen terrein?
Ook mogelijk!
Een bloedeloze 0 – 0?
Ook dat acht ik bepaald niet onwaarschijnlijk. Het kan echt alle kanten op vanmiddag.
Na het op doelsaldo mislopen van de periodetitel is het zaak voor Huizen die derde en laatste periode goed te beginnen met een overwinning. Op drie punten achter koploper Ajax lijkt de eindsprint te zijn ingezet. Maar ook Huizen heeft te duchten van de achtervolgers: AFC’34 heeft nog twee wedstrijden tegoed op Huizen en zou ons vandaag tot op een punt kunnen benaderen, datzelfde geldt voor Jos/Watergraafsmeer dat ook nog eens een wedstrijd op ons achterloopt. Dit zouden bij Huizer verlies vandaag zomaar een de lachende derdes kunnen worden die er straks met het been vandoor gaan.
Huizen start in de gekende formatie met dien verstande dat Remco Helms de nog geblesseerde Kogeldans zal vervangen. Wat een opluchting voor Arnold Klein dat hij deze kanjer gewoon achter de hand heeft! Gelukkig is ook Jeroen Lamme weer van de partij. En dat bleek vorige week toch ook wel een slokje op die spreekwoordelijke borrel te schelen.
De bank is breed vandaag: naast reservedoelman Mitchell van Schaik nemen, Vos, Haidan, Bakker, Van Kammen, Kamstra en aanstormend talent Kuiper plaats.
De pupilletjes van de week gaan in gezwinde spoed op doelman Dirk Bakker af, alleen wordt de bal door het jongetje van het tweetal naast de goal van Bakker gejaagd. Voor me verzucht iemand: ‘Als dat maar geen voorteken is…’ De herkansing is echter voor de ‘voetbalmeid’ die hem vervolgens vlekkeloos achter Bakker jaagt. Gaat het damesvoetbal dan toch het mannenvoetbal overvleugelen?

Energie

Onze onvolprezen coach neemt vaak de term ‘energie’ in de mond tijdens onze gesprekjes na afloop. Blijkbaar had hij dat nu ook vóór de wedstrijd bij de mannen er in gehamerd, want Huizen vliegt uit de startblokken. De klok kreeg niet eens de gelegenheid om een 1 bij de minuten te tonen als Huizen er al vandoor schiet over de flank. Het leidt de eerste corner van de wedstrijd in die kort wordt genomen en daarmee geen vervolg op dat scorebord krijgt. Maar we zitten meteen vol in deze wedstrijd!
Huizen opent als een vechthond die maar met moeite aan de lijn gehouden kan worden. Het trappelt om de aanval te zoeken, jaagt fel af, ongedurig op zoek naar openingen. Maar ook Hollandia laat zich niet onbetuigd: Bart Spil zet een snel uitgevoerde combinatie op met Niels Koster en als de bal bij Denzel Inyamah arriveert is Huizen genoodzaakt ook de eerste corner voor Hollandia toe te staan. Hollandia weet echter wél raad met de hoekschop en de bal komt goed voor en wordt van een meter of twee afstand spijkerhard ingekopt. We tellen hem al op de tribune. Maar dan gebeurt er een wonder. Een mirakel, we geloven onze ogen niet, arbiter Thijs Dogterom wijst niet naar het midden, we zien het net niet bollen, ineens floept die bal zomaar weer uit de menigte! Er lijken haast wel hogere machten in het spel! Die hogere machten zouden, naar ik na afloop zou vernemen, bestaan uit een haast onmenselijk snelle reflex van Olivier Pabon en de heup van aanvoerder Theo Visser. Huizen ontsnapt aan een snelle achterstand, het oogje van de naald zat bijna dicht, maar Huizen kroop er toch doorheen!

Encho!

De Hollandia-defensie wordt geleid door Encho Margaritha. Een speler die me bij de heenwedstrijd ook al opgevallen was. Ook nu speelt hij weer soeverein en ongenaakbaar. Een indrukwekkende speler waar met name Frank van den Bosch het knap lastig mee had. Maar Frank zou Frank niet zijn als hij het zijn tegenstanders toch niet lastig zou maken. En dan is af en toe de noodrem noodzakelijk om onze ‘Horzel’ af te stoppen. En zulks gebeurde in de twaalfde minuut. De bal ligt op een heerlijke afstand voor een vrije trap, net even buiten de zestien. Uiteraard is het Theo Visser die zich hiermee belast. Een nerveus muurtje posteert zich en doelman Bakker staat al even nerveus achter dat muurtje in afwachting is van de dingen die komen gaan. Dan is daar de aanloop, het schot en zinderend spat de bal op de kruising uiteen! Nu is het dus weer Hollandia dat met de schrik vrijkomt!
Huizen dringt weer aan en het is Hidde van der Veldt, die veel gevaar stichtte met zijn snelheid, maar helaas niet altijd even gelukkig was met de voortzetting die nu een corner uit het vuur sleept. Visser brengt de bal goed voor en de kopbal wordt goed naar de grond gestuurd. Daar ziet Dailey Groenewegen zijn kans schoon en probeert de bal vlak voor doelman Bakker nog een laatste zetje mee te geven. De bal klimt en klimt bijna in slow motion omhoog en zeilt zo óver de lat van de opgeluchte doelman Bakker heen.

Enerverend

De toeschouwers wordt geen moment ‘rust’ gegund, het is echt een wedstrijd op het scherp van de snede! De beide ploegen spelen met volle intensiteit en de bal wisselt vaak razendsnel van kant. Het veldspel is opportunistisch en fraaie combinaties zijn op de vingers van één hand te tellen. OK, laat het twéé handen zijn, maar dan heb je het wel gehad ook. Maar desondanks zitten we naar een heerlijke wedstrijd te kijken waarvoor ook de objectieve toeschouwers graag hun toegangskaartje zouden hebben aangeschaft. Waar in ‘slechte’ wedstrijden veelvuldig balverlies het gevolg is van belabberd combinatievoetbal en slordigheden, is het nu een kwestie van elkaar geen duimbreed toe willen geven, knokken voor elke meter, afjagen tot je er bij neervalt.
Net geen kwartier op de beide stadionklokken, en dan gaat Jesse Koeman er vandoor! Oog in oog met Olivier Pabon komt onze jonge doelman toch als overwinnaar tussen de gemalen autobanden overeind: opnieuw is het onze doelman die Huizen er doorheen sleept, net als vorige week. Toen werd hij daarbij echter door zijn team in de steek gelaten, nu viel het team daarentegen niets aan werklust en inzet te verwijten.

Arbitrage

Een heerlijke wedstrijd en dat werd mede mogelijk gemaakt door de voortreffelijke arbitrage. Arbiter Thijs Dogterom paste vaak en soepel de voordeelregel toe en dat kwam de snelheid van het spel zeer ten goede. Weliswaar werd hij door een enkele chauvinist voor ‘Nijhuis’ uitgemaakt, maar mij kon deze arbiter uitstekend bekoren: kordaat, fluiten wanneer het écht nodig was en, behoudens een enkel uitballetje dat de verkeerde kant op werd gegeven, niet te betrappen op foute beslissingen.
De zestiende minuut laat ons een uitval zien van Hidde van der Veldt, uiteraard is daar die bonkige Encho Margaritha in de achtervolging. Heel even lijkt Encho zich aan Hidde te willen vergrijpen, maar dan houdt hij toch wijselijk zijn handen thuis en laat het reddende werk over aan zijn doelman Bakker die bijtijds zijn doel had verlaten en de bal weet te onderscheppen voor Hidde zijn snode plannen ten uitvoer had weten te leggen.
Twintigste minuut: Huizen drukt en dan valt de bal ineens bij de tweede paal voor de voeten van Joshua Lo-Asioe die de bal maar voor het inschieten heeft. Joshua drukt inderdaad af, maar heeft het vizier niet op scherp en de bal spat vanuit kansrijke positie naast. Zou het dan toch inderdaad op een bloedeloze 0 – 0 af gaan stevenen? Hoewel: met ‘bloedeloos’ doe ik deze heerlijke pot voetbal bepaald tekort…

Druistig

Beide ploegen blijven druistig op zoek naar de openingstreffer. Doelman Bakker kan een rare klutsbal niet meer voor de achterlijn keren en moet al buitelend een corner toestaan. Deze keer neemt Visser de bal wél lang en dan is daar Sergio Kozjak die de doorschietende bal opnieuw inzet. Op de strafschopstip fladdert de bal voor de voeten van Hidde van der Veldt die geen tijd heeft om fraaie oplossingen te bedenken en meteen uit wil halen. Het rollertje waar dat in uitmondt is echter geen enkel probleem voor doelman Bakker. Een goede kans als Hidde kans had kunnen zien de bal vol te raken, maar zoals gesteld lieten de beide ploegen elkaar geen ruimte om te voetballen in deze uitermate intense wedstrijd.
We hebben bijna een half uur genoten van een heerlijk voetbalgevecht als Niels Koster uit de rug van Remco Helms wegloopt. De voorzet is scherp en even zijn we bang dat de bal koers zet naar de verre hoek achter Pabon. Tot onze opluchting zien we hoe de bal echter via de bovenkant van de lat achter stuitert. Twee minuten later gaat aan de andere kant Van der Veldt er weer vandoor. De bal gaat goed naar de inlopende Theo Visser die de bal vervolgens kaatst op Frank van den Bosch. Die bal ontbeert helaas iets van de precisie die dan nodig is voor een ferme uithaal en Frank probeert het heel artistiek met een balletje achter het standbeen langs! Een wereldgoal als het gelukt zou zijn, maar helaas sterft deze aanval daarmee in schoonheid en staat doelman Bakker als triomfator aan het eind van deze heerlijke aanval.

Voetbalgevecht

Beide ploegen maken er zoals gesteld een geweldig voetbalgevecht van. Een prachtbal van Theo Visser bereikt de ijverige Frank van den Bosch en opnieuw ziet Hollandia zich in de persoon van Bart Spil genoodzaakt aan de noodrem te gaan hangen. Opnieuw een kansrijke positie voor Theo Visser die hem deze keer prachtig om de muur heen krult, maar helaas ook op luttele centimeters naast de goal van Bakker zeilt. Het blijft een enerverend schouwspel en ik kan de aandacht geen moment laten verslappen.
Dan weer een veldoverwicht voor Hollandia en nu wordt de bal goed door ons strafschopgebied gecombineerd. Opnieuw moet Olivier Pabon alles uit de kast halen om een treffer te voorkomen. De rebound wordt vervolgens door Niels Koster wild over geschoten en nu is het weer Huizen dat met de schrik vrij komt. Ook op een diepe bal op Koster heeft Pabon goed het oog en kan bijtijds ingrijpen. De wedstrijd kan letterlijk alle kanten uit! Nogmaals een uithaal van die gevaarlijke Koster die gelukkig alle richting mist en dan gaan we bijna uitgeput achterover zitten als Dogterom voor de rust fluit en daarmee spelers en toeschouwers de gelegenheid geeft om even op adem te komen.

Rust

Na een enerverende en aantrekkelijke eerste helft heeft er zich nog geen potentiële winnaar aangediend: beide ploegen houden elkaar qua kansen, werklust en energie volkomen in evenwicht. Het enige dat er aan dit heerlijke voetbalgevecht ontbreekt zijn goals. Hoewel: als één van beide ploegen de ban zou breken, dan zou die ploeg maar zo de wedstrijd op slot kunnen gaan gooien om de zege over het eindsignaal heen te gaan tillen. Het feit dat beide ploegen nog vol voor de overwinning gaan maakt deze wedstrijd zo aantrekkelijk.
Huizen en Hollandia spelen beide een heerlijk soort opportunistisch voetbal waarbij snel de voorwaartsen gezocht worden. De duels worden fel en verbeten uitgevochten, waarbij beide ploegen toch ook weer opvallend sportief en respectvol met elkaar omspringen: Encho Margaritha die Frank van den Bosch een vaderlijke arm om de schouder legt na een fel maar fair duel, doelman Bakker die zijn drinkfles aan Sergio Kozjak aanbiedt als deze even aangeslagen in het strafschopgebied achter blijft. Dan kan voetbal toch ook ineens weer héél erg mooi zijn…

Geen wissels

Het is een wankel evenwicht in het veld en geen van beide coaches durft het bij aanvang van de tweede helft aan dat evenwicht al met wissels te verstoren.
Het eerste wapenfeit van de tweede helft zien we al na een minuut of vier als Koster weer doorbreekt en een scherpe voorzet afgeeft waar Pabon met één hand op af duikt. Een gedurfde actie van onze doelman die er mee wegkomt omdat de rebound door zijn verdedigers opgepikt wordt. Met een rare zwabberbal van afstand wordt kort daarop getracht Pabon te verrassen, maar de bal komt recht op Olivier af en met speels gemak controleert hij die bal die echter zeker lastiger wás dan hij leek. Hollandia is wat aan het drukken en dringt Huizen even terug in de verdediging. Huizen weet van de nood en deugd te maken met die snelle spitsen en als de bal dan wild naar voren gaat en een prooi voor Encho Margaritha lijkt te worden, is het de weer volijverige Sergio Kozjak die hem afjaagt. En dan gaat Encho Margaritha wat overmoedig in de fout als hij Kozjak denkt uit te kunnen kappen. Kozjak ontfutselt hem de bal en staat meteen oog in oog met doelman Bakker. Naast hem komt Theo Visser al aan sprinten om de bal in het verlaten doel te kunnen schuiven, maar Kozjak ziet zelf het gaatje en met meetkundige precisie schuift hij de bal langs de uitkomende doelman naar de 1 – 0! Dat uitgerekend die geweldenaar in de fout moest gaan was een stukje voetbalironie van de bovenste plank… Maar hoogmoed heeft nou eenmaal wel de neiging om voor de val te komen, zoals het gezegde al aangeeft.

En nu?

En nu? Dit is geen wedstrijd die bol zal staan van de doelpunten, zoveel is wel duidelijk. Wat moet Huizen nu doen om de voorsprong te behouden nu Hollandia ongetwijfeld vol in zal gaan zetten op de gelijkmaker. Terugzakken, verdedigen, of juist gewoon blijven voetballen en op zoek gaan naar de doodsteek?
Meteen grijpen beide coaches in. Timo Vos komt voor Huizen in het veld voor Hidde van der Veldt en Lars Keppel brengt Luke Abelskamp binnen de lijnen voor Daniël Meijers. Kort daarop komt ook Adil Haian binnen de lijnen voor de wat aangeslagen Joshua Lo-Asioe en komt Thomas Kamstra de leeg geknokte Frank van den Bosch aflossen.
Timo Vos en Lars de Wit knallen dan met de knieën tegen elkaar en even lijkt de invalbeurt voor Vos maar van korte duur te gaan worden. Aan de lijn wordt hij opgelapt en als de pijn er dan een beetje uitgelopen is kan hij gelukkig de wedstrijd voortzetten.
We zitten een kwartier voor het eindsignaal als Aaron Overmars zijn opwachting mag maken ten koste van Encho Margaritha, die toch wel met gemengde gevoelens op deze wedstrijd terug zal kijken.

Slotfase

Naarmate de minuten weg beginnen te tikken loopt de spanning onder de toeschouwers evenredig op. Zal Huizen dit vast weten te houden of geeft het Hollandia de nekslag met een tweede goal?
Arbiter Dogterom kan dan uiteindelijk toch niet om geel heen als Mouad Ben Chekh de uitstekend invallende Adil Haian in de nek springt.
Dan troeft Timo Vos zijn directe tegenstander Lars de Wit af op een vergelijkbare wijze als eerder Margaritha bij de openingsgoal. En opnieuw lijkt de weg naar de beslissende goal een kwestie van doelman Bakker passeren. Maar net als Pabon in de eerste helft is ook deze keeper voor geen kleintje vervaard en met een wanhoopspoging werpt hij zich voor Vos die geen kans ziet de bal langs de uitkomende doelman te werken. Grabbelend weet Bakker de bal ergens achter zich vandaan te rapen en komt zo als overwinnaar uit de strijd. Een geweldige kans om de wedstijd in het slot te gooien.
De Wit moet zijn foutje bekopen met een wissel en hij wordt vervangen door Stan Prins.
Huizen lijkt dat slot op de wedstrijd er dan alsnog op te gooien als een heerlijke combinatie achter doelman Bakker wordt gewerkt door de uitstekend invallend Haian. Helaas heeft de arbitrage buitenspel geconstateerd. Er heerst even wat discussie over de rechtmatigheid van deze beslissing. Vanaf mijn positie kon ik onmogelijk het gelijk of ongelijk van de grensrechter beoordelen en na afloop bleef de vlaggenist uitermate stellig dat Haian zich vóór de bal bevond op het moment van spelen. Zoals altijd geef ik de arbitrage daarin alle voordeel van welke twijfel dan ook.

Dan toch!

Het is vrouwen en kinderen eerst. Huizen tracht de voorsprong met man en macht over de eindstreep te tillen. Sergio Kozjak heeft het op de heupen en soleert door na een zetje in de rug van zijn directe tegenstander. Deze keer heeft hij geen oog voor de mee opgekomen mensen en jaagt hij de bal vanuit lastige hoek hard via de doelman in het zijnet. De corner wordt helaas slecht genomen en levert niets op. De negentig prijkt al enkele minuten frustrerend op de klokken, hoelang laat Dogterom nog doorspelen?
Een bal blind naar voren, balverlies bij Hollandia op het middenveld en Sergio Kozjak die zijn eerste genstander poort en binnendoor gaat bij de volgende . En opnieuw staat onze begenadigde spits oog in oog met doelman Bakker. De genadeklap rolt al heerlijk aan de voet mee en met een heerlijke schuiver weet Sergio opnieuw het gaatje achter Bakker te vinden. Een passende bekroning voor de man die voor mij de absolute uitblinker van deze middag was. Hoewel ‘absoluut’? Pabon verdiende ook wel een standbeeld en met de keuze voor de degelijke Helms als man of the match kon ik zeker ook leven. Maar Kozjak had de hele wedstrijd eigenlijk alleen maar goede dingen met die bal gedaan en met zijn twee goals betoonde hij zich een beslissende factor in deze wedstrijd.

Arnold Klein

“Ik vond het een heel opmerkelijke wedstrijd. Eigenlijk was hij heel slecht, maar ik heb me geen moment verveeld en heb volop zitten genieten…”
“Ja, het was een beetje een kopie van de wedstijd in Hoorn, van beide kanten veel strijd, veel beleving en daardoor wat weinig goed voetbal. Maar heel af en toe was er van weerskanten een goede combinatie te zien, maar toch alle twee met gevaarlijke situaties voor de doelen, de ruststand had ook maar zo 2 – 2 kunnen zijn.
Het probleem voor Huizen was dat we vandaag niet altijd even rustig aan de bal konden zijn en daardoor onze vrije man niet wisten te vinden. Daardoor zat net als daar de helft volledig op slot. Hollandia is gewoon een hele goede en fysieke ploeg en dat merkte ik ook na de wedstijd: er zitten spelers die er echt he-le-maal doorheen zitten. Dat zag je ook tijdens de wedstrijd al en dat zegt ook wel iets over de hoeveelheid energie die deze wedstrijd gevergd heeft. Je kunt bijna zeggen dat wij als ‘gelukkigste’ gewonnen hebben, omdat een persoonlijke fout hen noodlottig werd…”
“Nou, als je alle kansen op een rijtje zet, dan viel dat toch wel in het voordeel van Huizen uit…”
“Ja, Theo Visser op de lat, Timo Vos die zich vastloopt op de keeper…
Waar zij heel gevaarlijk waren was over hun rechterkant. Daar heb ik in de rust wat omgezet in de hoop dat ze wat minder in hun rechterkant kwamen te voetballen en dat liep dan ook de tweede helft beter voor ons. Ook heb ik aangegeven waar we onze vrije man makkelijker zouden kunnen vinden en ook dat ging de tweede helft beter, waardoor we iets meer rust in balbezit kregen. Als je de ballen blind naar voren speelt, dan moeten je spitsen wel bereid zijn om ook te blijven lopen op die ballen. En dan zie je dat zo’n ‘waardeloze’ bal zomaar toch iets op kan leveren.
Het was inderdaad voetballend niet echt een grootse wedstrijd, maar wel twee ploegen gezien die er vol voor gingen. Met twee keepers die beiden een hoofdrol pakten. Het werd zo een echte ‘schakelwedstrijd’, een ‘ren-je-rot-wedstrijd’ doordat beide ploegen bleven gaan op die lange ballen.
Je moest de bal uitermate precies raken om hem bij een medespeler te kunnen krijgen en als die hem kreeg dan moet die altijd het lichaam goed gebruiken om balbezit te kunnenbehouden. Daarin hebben we wel stappen gemaakt.”
“Een hele nuttige overwinning, want we nemen of houden nu toch wat meer afstand van ploegen als JOS/Watergraafsmeer en AFC’34.”
“Zeker! Als we vandaag verloren hadden, dan had Hollandia maar zo op één punt van ons kunnen komen als ze nog die inhaalwedstrijden hadden gewonnen. Maar je moet sowieso gewoon blijven winnen, dat is inherent aan voetbal. Simpel gezegd zijn wij in de achtervolging op een ploeg en dan moet je gewoon zelf blijven winnen. En dat zal niet altijd even mooi gaan of sprankelend, maar je zult altijd een dosis werklust met z’n allen moeten brengen. Wat dat betreft zijn we heel goed uit de winterstop gekomen…”

Sergio Kozjak

Uiteraard neem ik onze spits even onder de loep.
“Ik vond Helms zeker een kandidaat voor Man-Of-The-Match, maar ik had persoonlijk jou toch die titel toebedeeld…”
“Dank je wel! Maar ik vind niet dat die titel alleen van doelpunten afhankelijk moet zijn,” weert Sergio veel te bescheiden mijn compliment af.
“Nee, maar twee goals en verder de hele wedstrijd voetballend overeind blijven in deze lastige wedstrijd vond ik je die titel toch wel waardig…”
“Klopt, maar het hele team heeft keihard gewerkt. Het was een lastige wedstrijd waarin we alles moesten geven voor een resultaat.”
“Ik zag je bij die eerste goal gaan en wéét dat jij er een bent die altijd blijft kijken. Toch besloot je zelf die goal te maken, ondanks dat er iemand meeliep…”
“Ja, ik ben zeker iemand die de bal afgeeft als een ander er beter voor staat. Maar er liep nog een back mee die er tussen kon komen en daardoor besloot ik de bal niet aan Theo Visser te geven, maar hem er zelf in te schieten.”

Encho Margaritha

De imposante verdediger van Hollandia heeft een naam die als een tropische cocktail klinkt en ook zijn spel doet me denken aan die Braziliaanse verdedigers uit de tijd dat Brazilië het internationale voetbal domineerde.
“Mag ik zeggen dat ik twee wedstrijden ontzettend van je heb genoten als voetballiefhebber?” open ik het intervieuwtje dat ik na afloop met deze indrukwekkende spierbonk heb. Ik kan me goed voorstellen hoe een lichtgewicht als Frank van den Bosch zich moet voelen als deze spierbundel je tegenstander is… Alsof je tegen een betonnen muur oploopt…
“Ha, dank u wel, even afgezien van de fout natuurlijk…”
“Ja, het is heel zuur dat uitgerekend jij die fout moest maken die de wedstrijd open brak…”
“Tja, dat is nou eenmaal mijn spel. Het gaat wel eens een keer fout en nu ging het dan goed fout waardoor we 1 – 0 achter kwamen. Ik had het gevoel dat het een 0 – 0 wedstrijd zou gaan worden…”
“Dat had ook een uitslag geweest waar ik zeker mee had kunnen leven…”
“Ja, we hadden allebei een grote kans gehad en het spel ging echt constant heen en weer. De tweede helft hebben we eigenlijk bijna niets gecreëerd en jullie ook niet, totdat ik die fout maakte waardoor Huizen er in ging geloven.”
“Ik telde iets meer kansen en mogelijkheden voor Huizen, dus uiteindelijk denk ik dat de winst toch wel terecht bij Huizen viel… Wat mij opviel was dat jullie er op gebrand waren om hier een resultaat te halen, maar dat het toch zo sportief bleef…”
“Ja zeker! Een overwinning hier zou lekker zijn natuurlijk. Als je van de top 3 er twee kunt verslaan, dan sluit je zelf ook weer aan, maar helaas mocht het niet zo zijn.
Dat sportief dat ‘hoort’ gewoon, toch? Er is volgens mij maar één kaart gevallen en dat heeft een scheidsrechter toch een beetje in de hand. En dit was zeker een goede scheidsrechter!”
“Ik heb vandaag als voetballiefhebber ontzettend zitten genieten van deze intense wedstrijd, de strijdlust en de energie…”
“O, ik denk zeker dat het ook voor een neutrale toeschouwer een heerlijke wedstrijd was. Helaas voor ons houdt Huizen de drie punten in eigen huis…”

Jeroen Lamme

“Je hield het vol, al zag ik je op een gegeven moment wel even rek- en strekoefeningen doen…”
“Ja, ik kreeg wat last van vermoeidheid dat laatste kwartier, twintig minuten. Ik heb de afgelopen weken natuurlijk wat minder getraind door mijn blessure…”
“Dan was dit wel een wedstrijd waarbij je meteen ‘in het diepe werd gegooid’…”
“Ja, de gasten van Hollandia die waren volgens mij helemaal topfit, die waren zo fysiek op dat middenveld, veel lange ballen, veel diepgang, waardoor het spel heel sterk op en neer ging. Dat is ook een beetje ons spel, natuurlijk. Na een minuut of dertig keken we op de klok en waren echt gesloopt door de intensiteit van deze wedstrijd. We konden natuurlijk nog wel door, maar het begon al wel zijn tol te eisen.”
“Er werd ontzettend veel balverlies geleden, maar ik heb van de eerste tot de laatste minuut zitten genieten…”
“Ja, doordat ze zo fel op dat middenveld waren en er zo kort op zaten kwamen we aan echt voetballen niet toe en werden we gedwongen ook veel lange ballen op Sergio Kozjak en Hidde van der Veldt te spelen. Dat was wel levensgevaarlijk, want daarmee legden we wel een zwakte van hun verdediging bloot. Daardoor gingen de ballen heel snel hun kant op, maar kregen we ze vaak ook net zo snel weer terug. Gelukkig viel hij dan voor ons uiteindelijk goed, maar we hadden ook net zo makkelijk met 0 – 1 of 0 – 2 achter kunnen komen. Neem die kopbal die Ollie (Olivier Pabon, Red.) van de doellijn haalt met behulp van Theo Visser, dat had maar zo meteen een achterstand op kunnen leveren…”
“Een hele belangrijke overwinning. Je blijft zo lekker meedoen bovenin…”
“Ja, ik hoorde dat JOS/Watergraafsmeer achter stond, dat zou wel lekker zijn want dan nemen we van hen weer wat meer afstand. Voor dit weekend stond de hele top vijf met vier punten verschil van elkaar volgens mij, dus dat kan echt nog alle kanten op.
Ik moet echt een compliment aan Olivier Pabon geven, die pakte toch wel weer een paar cruciale ballen en ook vorige week hield hij ons op de been waardoor we in de tweede helft nog terug konden komen en nu de tweede helft de wedstrijd konden winnen, zeg maar...”

Arbiter Thijs Dogterom

“Ik heb en heerlijke wedstrijd gezien en daar was de arbitrage zeker debet aan!”
“Dank je wel! Dat is een mooi compliment!”
“Wat mij opviel en wat ik ook zeer kon waarderen, was de soepele manier waarop je de voordeelregel hanteerde…”
“Ja, ik probeer altijd eerst even te kijken of het daadwerkelijk goed gaat als ik een overtreding constateer en soms zie je dat er niets uit komt en dan fluit ik alsnog. Maar soms zie je ook dat er nog wel een mogelijkheid ligt om tot iets moois te komen. Dan moet er wel echt een balvoordeel ontstaan. Ook als er balbezit blijft fluit ik nog vaak toch af. Soms heb je gewoon meer aan een vrije trap dan aan een tikkie terug op je eigen keeper. Ik probeer daar altijd rekening mee te houden, want het is voor voetballers ook fijner als ze gewoon door kunnen voetballen. Voor mij als scheidsrechter heeft het ook het voordeel dat ik meestal verder ook geen aandacht hoef te besteden aan degene die de overtreding maakte…”
“Nou werd het je vandaag ook niet héél moeilijk gemaakt, want het waren twee ploegen die heel respectvol en sportief met elkaar omgingen… De duels waren wel fel en scherp, maar fair…”
“Zeker! Dat maakte het voor mij als scheidsrechter inderdaad wel makkelijker. Je hoeft dan alleen op te treden op de weinige momenten dat het echt even fout gaat in een wedstrijd. Maar de spelers gingen daar inderdaad heel goed mee om en waren ook zeer aanspreekbaar. Dan kan ik zo’n speler even een handje geven en is het opgelost. Dit soort wedstrijden heb ik het inderdaad als scheidsrechter een stuk makkelijker.”
“Ik denk dan ook dat je op een hele prettige middag terug kunt kijken…”
“Ja, zeker! Maar ook als voetballiefhebber, want het spel ging snel op en neer. Hollandia werd in een bepaalde fase ook wat beter en dan valt ie uiteindelijk toch voor Huizen. Uiteraard maakt het mij niet uit wie er hier wint, maar ik ben als scheidsrechter natuurlijk ook een beetje die neutrale toeschouwer en in die hoedanigheid heb ik genoten van de wedstrijd…”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Ik eindig vaak met ‘Het was weer fijn langs de lijn’, maar daar wil ik nu mee beginnen. Want het was een heerlijke pot voetbal: spannend, snel, bijna ouderwets ‘Engels’! Ik heb van de eerste tot en met de vijfennegentigste minuut op het puntje van mijn stoeltje gezeten. Ik heb kansen gezien, strijd, passie, twee ploegen die er vol voor gingen, schitterend keeperswerk en toch twee heerlijke goals van van onze begenadigde spits Kozjak. Kozjak is een intelligente voetballer, elegant, sierlijk, slim en onbaatzuchtig. Een echte teamplayer. Met zijn twee goals kreeg hij loon naar werken in een wedstrijd waarin maar weinigen ook voetballend overeind bleven in deze orgie van energie en werklust. Uiteraard was Kozjak een van die weinigen. Het deed me zeer dat uitgerekend een van de beste mensen van het veld schuldig was aan de openingstreffer. Natuurlijk vierde ik de goal alsof ik een winnend lot uit de loterij had getrokken, maar het had toch iets dubbels: de lach en de traan die bij een wedstrijd als dit schijnen te horen.
Ik hoor veel mensen schamperen over de keuze die onze wereldreizende doelman Jaime Hensen heeft gemaakt voor het vervolg van zijn carrière. Ik heb dat niet. Natuurlijk blijft het pikant dat hij uitgerekend De Zuidvogels kiest als nieuwe club, maar dat gold ook Cruijff die bij Feyenoord gaat spelen, of vergelijkbaarder nog: voor Kenneth Vermeer die zijn reserverol bij Ajax inruilde voor een plek onder de lat bij de Rotterdammers. Zo ben ik ook blij dat we niet de keuze hoeven te maken tussen Olivier Pabon en Jaime Hensen. Een dergelijke keuze zou alleen maar verliezers opleveren. Olivier Pabon heeft zich inmiddels wel bewezen als een meer dan waardig opvolger van Hensen. Bij een terugkeer van Hensen zou er ongetwijfeld een enorme druk op onze jonge doelman komen te staan. Bij iedere onzekerheid, bij ieder foutje zou de naam Hensen weer gaan gonzen. En omgekeerd óók! Nu kan Hensen gewoon lekker keepen bij de buren en houden wij de prima keepende Pabon onder de lat. Daarmee zijn beide keepers én de clubs het beste af. Een verre vriend voor een goede buur… Of zoiets…
13 Maart wacht ons Kampong 2(?) voor de beker. Dat is een woensdagavond, dus in hoeverre we ook echt dat tweede elftal voor onze kiezen gaan krijgen moeten we even afwachten. Maar net als destijds Zuidvogels 2 gewoon in haar eigen formatie aantrad, zou dat ook maar zo bij Kampong het geval kunnen zijn. Je moet immers toch wel een goed verhaal hebben naar je spelers van je tweede als je ze thuis laat in de beker… We zullen het zien!
Daarna volgt B.O.L. in Broek op Langedijk met geslepen messen op onze groen-gelen. De vraag is daar ook of we op dat natuurgrasveld moeten spelen, of dat de Langedijkers uit zullen wijken naar een kunstgrasveld. Op voorhand hoe dan ook weer een lastige klip om te omzeilen.
De race om de koppositie is ongemeen spannend: iedere misstap kan voor wie dan ook afhaken of aanhaken betekenen. Alle steun is dan ook op voorhand onmisbaar… Ik hoop u straks weer langs de lijn aan te treffen als de loodjes met de wedstrijd zwaarder gaan wegen…