SWIFT

SWIFT zwalkt een beetje in de middenmoot van de ranglijst. Het heeft wel eens lager gestaan, maar zeker ook hoger. Het staat bekend als een studentenploeg met een wat onbestendige selectie. Als ik de selecties van het begin van de competitie en vandaag naast elkaar leg, dan ontdek ik in de basis bij de Amsterdammers een viertal namen die ik bij de vorige editie nog niet tegenkwam. Ook op de SWIFT bank een drietal nieuwe namen. Coach Jimmy Simons heeft dus wel het een en ander moeten puzzelen. Ook de laatste vier resultaten geven een beeld van een zoekende ploeg: tweemaal winst en evenveel verliespartijen. Het kwakkelt dus een beetje en dat komt Huizen wel lekker uit. Het zit de Huizer aanhang nog steeds niet lekker dat Huizen tegen tien SWIFTERS de wedstrijd volledig uit handen gaven op het Olympiaplein. Vandaag is voor velen dan ook de dag der wrake!
Na de moeizame 1 – 2 overwinning tegen de tien van Ter Leede bevindt Huizen zich op een wat geflatteerde derde plek. Geflatteerd, want qua verliespunten nemen we de vijfde stek in. Maar in de top drie staan maakt hongerig. Voorzichtig wordt er onder de aanhang gespeculeerd op mooie dingen die wel eens binnen ons bereik zouden kunnen liggen. Om met een voormalig KNVB BoBo te spreken: “We moeten vanaf nu alles zetten op dat we nu iedere wedstrijd moeten winnen…” Het leverde hem destijds een lachsalvo van Van der Gijp en Derksen op. De vraag is hoe realistisch een dergelijke opmerking voor het Huizen van nu is. Onze coach geeft aan dat de eerste vijf wedstrijden na de winterstop een indicatie geven van de mogelijkheden die Huizen zich zal weten te scheppen en vandaag dus de tweede ontmoeting in die reeks. SWIFT is ‘altijd lastig’, maar de historie laat zien dat winnen zeker tot de opties behoort. Zes overwinningen tel ik in mijn app’je, waaronder een met klinkende 6 – 0. “Ik heb nog nooit van ze gewonnen!” merkt Arnold Klein op, maar het kán dus wél!
Huizen moet het vandaag stellen zonder nieuweling Adil Haian die met een arm in het gips vanuit de dug-out het inspelen gade slaat. Tristen Kroeze strompelt na zijn operatie moeizaam met twee krukken in het rond, Lars van der Wal zag eerder vandaag twee maal geel in Spakenburg en tot overmaat van ramp blijkt ook Joshua Lo-Asioe, ondanks dat de opstelling die ik vooraf onder ogen krijg zijn naam vermeldt, toch niet inzetbaar te zijn. Dat levert een basis op met Sebastian van Kammen weer op het middenveld en verder de vertrouwde namen. Op de bank Timo Vos die weer hersteld lijkt van zijn blessure, Remco Helms, Robin Creebsburg, Tijmen Bakker, Mitchell van Schaik en met nummer zesentwintig op de rug Justen Kuiper.
Waar vorige week de omroeper in Sassenheim een bitter gevecht met zijn geluidsinstallatie uit moest vechten, lijkt deze keer onze onvolprezen ‘omrooper’ Jurgen van Wessel aan de beurt. Een duidelijk gevalletje ‘rondzingen’ ontsiert aanvankelijk zijn verhaal. Na wat bijstellen en prutsen lukt het dan gelukkig alsnog om de microfoon zo af te stellen dat voorzitter Klaas Vos zijn sonore bariton over de Wolfskamer kan laten klinken in een fraaie ‘In Memoriam’ van de recentelijk overleden Piet Schipper en Jan vd Poel. Beiden ironisch genoeg op hun verjaardag! Uiteraard een indrukwekkende minuut stilte, rouwbanden en vanaf deze plek mijn oprechte medeleven met de nabestaanden.
Het is helaas gericht aan slechts een handjevol publiek. Ik snap dat niet. We draaien toch lekker mee en even afgezien van de tweede helft in Sassenheim laten we toch leuk voetbal zien, SWIFT is toch een aansprekende tegenstander en het weer was wel frisjes, maar zeker niet onaangenaam.
De pupilletjes jagen de bal keurig achter SWIFT doelman Reno van der Meer en dan kunnen we eindelijk werk gaan maken van onze revanchegedachten…

Nerveus

Nerveus, gedreven en rommelig noteer ik in de eerste vijf minuten van deze ontmoeting. SWIFT dicteert en Huizen lijkt stijf te staan van de spanning. Typerend is de manier waarop Dennis Lamme en Nathaniël Johnson de bal voor elkaar laten en Tyrell Perri er als lachende derde mee heen kan gaan. Johnson herstelt dit met een felle sprint en een kordaat ingrijpen, maar het was tekenend voor het krampachtige spel dat Huizen in deze openingsfase aan de dag legt.
Gelukkig lijkt ook SWIFT wat last te hebben van openingszenuwen en pas in de elfde minuut zien we voor het eerst iets dat op een doelpoging zou kunnen lijken: Fidel Yilmaz jaagt vanuit lastige hoek de bal hard achter de goal van Olivier Pabon langs. Ik noteer het maar, want na een klein kwartier is mijn schrijfblok nog akelig leeg en zien we meer ballen die doelloos buiten de lijnen vliegen dan die er bij een medespeler terecht komen. In de Wolvenbak zouden we vanochtend georganiseerder voetbal hebben kunnen aanschouwen dan in deze openingsfase. Geklungel halverwege de Huizer speelhelft leidt tot een hard schot van opnieuw Yilmaz dat de buitenkant van de paal teistert en we mogen van geluk spreken dat arbiter Giovanni Verhoeve buitenspel had geconstateerd.

Uitbraak

We zijn inmiddels al een kleine twintig minuten onderweg als Huizen dan eindelijk eens iets opzet dat we met enige schroom een ‘aanval’ mogen noemen. Kozjak en Frank van den Bosch veroveren via een technisch hoogstandje de bal in de middencirkel en sturen de snelle Hidde van der Veldt op avontuur. Hidde begint aan een kapbeweging en lijkt succesvol op weg naar doelman Reno van der Meer. Maar helaas maakt een van onze meegelopen aanvallers ergens op de rand van de zestien een overtreding die Verhoeve noopt tot het affluiten van deze veelbelovende aanval.
Maar Huizen heeft zich wat herpakt en komt nu wel degelijk bij vlagen aan voetballen toe. Een voorzet van de weer uitstekend spelende Johnson komt goed voor en bereikt het hoofd van de ijverig als altijd spelende Sergio Kozjak. De kopbal gaat echter rakelings voor de goal van Van der Meer langs.
Een minuut later vanaf de andere kant opnieuw een goede voorzet, deze keer van Sergae Kogeldans. Weer duikt daar Sergio Kozjak op aan de rand van het SWIFT’er strafschopgebied en deze keer kiest onze spits voor het terugleggen op de inkomende Theo Visser. De uithaal van Visser mist echter de juiste richting en teleurgesteld zakken we op de tribune terug in onze kuipstoeltjes. Maar Huizen heeft het heft van deze wedstrijd gelukkig weer wat in handen genomen.

Gedreven

Nadat Pabon attent ingreep op een listige voorzet van de flank Moet Verhoeve dan toch naar de borstzak grijpen. Beide ploegen weigeren elkaar ook maar een duimbreed toe te geven en dat gaat wel eens ten koste van elkaars ledematen. Dat ondervindt Nathaniël Johnson als hij door Tyrell Perri stevig onderuit wordt geschopt. Het levert Perri dus de eerste gele prent op van deze wedstrijd.
Een foutje van arbiter Verhoeve als hij op het middenveld aanvankelijk een handsbal negeert en voordeel geeft. De handsbal was echter van een SWIFT-speler en als Huizen dan de aanval onderbreekt, schenkt hij alsnog de vrije trap aan onze bezoekers. Foutje Giovanni! Maar wellicht heeft onze jonge arbiter al eerder een andere overtreding gezien. Dat voordeel van de twijfel wil ik hem wel geven, want de man floot een prima wedstrijd.
Hoewel Huizen de wedstrijd nu domineert, zijn de uitvallen van SWIFT niet van gevaar ontbloot. Sammy Gemmel dreigt er full-speed tussenuit te breken en noopt onze onvolprezen steunpilaar Jeroen Lamme tot een tot in de perfectie uitgevoerde sliding. Met een heerlijke glijdende haal schraapt Lamme de bal naar zich toe, de arme Gemmel bedremmeld achterlatend die alleen maar tandenknarsend toe kan zien hoe Lamme hautain uit de gemalen autobanden oprijst en met een air alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is het spel voortzet.

Rust

De 0 – 0 is de enige stand die passend genoemd mag worden voor de eerste helft die we zojuist hebben aanschouwd. Beide doelmannen hadden voornamelijk een figurantenrolletje vervuld deze eerste helft en konden met een enkel vangballetje hun goal schoon houden. Het is niet echt ‘divisieniveau’ wat we hier voorgeschoteld krijgen, eerder een tactisch steekspel waarbij het er vooral om lijkt te gaan de tegenstander het voetballen te beletten. De inzet en kracht van Joshua Lo-Asioe wordt op het Huizer middenveld node gemist, al kan ik nou ook weer niet iemand aanwijzen op dat middenveld die door het spreekwoordelijke ijs zakt. Zeker in de beginfase van de wedstrijd kon SWIFT het middenveld domineren en maakte het zo Huizen knap lastig zonder tot echte kansen te komen. Huizen lijkt de kunst inmiddels te verstaan om de boel achterin ‘dicht’ te kunnen houden. Met een ongenaakbaar spelend centrum van Jeroen Lamme en Dailey Groenewegen, de twee snelle en felle vleugelverdedigers Sergae Kogeldans en Nathaniël Johnson en daar dan nog met Olivier Pabon een betrouwbare sluitpost achter, met de degelijke Remco Helms die op alle posities achterin uit de voeten kan en uit het juiste vloeibare hout lijkt te zijn gesneden…
De reserves wekken tijdens de rust niet de indruk zich al gereed te maken voor een invalbeurt en het is dus afwachten wat de wederzijdse coaches in de beider kleedkamers te berde gaan brengen om de wedstrijd uit deze impasse te trekken.

Ongewijzigd

En inderdaad beginnen de beide ploegen ongewijzigd aan de tweede helft. Arnold Klein stuurt echter wel Remco Helms, Tijmen Bakker en Timo Vos aan het werk langs de zijlijn om zich op een invalbeurt te prepareren.
De bakens lijken wel wat verzet. Beide ploegen beginnen nóg scherper aan deze tweede helft en dat uit zich in een ‘stormloop’ van Huizen: na een afgeslagen corner neemt Huizen het initiatief razendsnel over. Als in een soort rugby aanval spurt Huizen over een breed front richting Van der Meer en dat loopt pas spaak als Johnson neergehaald wordt bij de hoekvlag. De arbitrage ziet er geen overtreding in en de uitbal die volgt betekent dan ook het einde van deze veelbelovende aanval.
Aan de andere kant kaatst de bal dan even later hard voor de neus van Pabon heen en weer zonder dat onze doelman een mogelijkheid tot ingrijpen geboden wordt.
Bijna een uur gespeeld en dan sprint Kojak dapper door op een diepe bal. Oog in oog met de eveneens op de bal toe sprintende doelman Van der Meer weet onze spits de bal behendig over de doelman heen te tippen. Helaas was de boog in volle ren net wat te ruim bemeten en de bal vliegt niet alleen over de doelman, maar ook over de lat. Een goede mogelijkheid waar alleen de factor geluk aan ontbrak om tot openingstreffer te worden gepromoveerd.

Druk

Langzaam maar zeker voert Huizen de druk op de goal van Van der Meer op. Theo Visser weet met een prachtige splijtende pass Sergae Kogeldans aan het werk te zetten. De voorzet wordt door de Amsterdammers met vereende krachten geruimd, maar het wordt duidelijk dat Huizen op jacht gaat naar die openingstreffer die nou eenmaal noodzakelijk is voor een ploeg die ‘er alles op moet zetten om vanaf nu alle wedstrijden te winnen’…
Opnieuw Visser die een goede voorzet loslaat. Deze keer is het Sebastian van Kammen die maar net de juiste richting en kracht niet aan zijn kopbal mee weet te geven. Maar de druk wordt groter…
En dat noopt SWIFT tot grovere middelen. Eerst is daar nog de gefrustreerde en geblesseerde Hidde van der Veldt die wraak neemt als hem een vrije trap wordt onthouden en daarvoor het onvermijdelijke geel gepresenteerd krijgt. Het is meteen de laatste actie van onze snelle vleugelspits want hij wordt vervangen door Timo Vos die op oogverblindende witte kicksen het strijdtoneel betreedt.

Kaartenfestival

En dan krijgt Giovanni Verhoeve het druk: nog geen minuut in het veld wordt Timo Vos getorpedeerd door Daan Siegerist. Geel… Vier minuten later opnieuw Siegerist die zich vergrijpt, deze keer aan Kozjak. Geel… Hee… Die hád hij dus al… Heel even controleert arbiter Verhoeve de boeken en dan mag Siegerist inrukken. SWIFT opnieuw met tien man verder, en we weten allemaal nog maar al te goed wat dat vorige keer voor effect op de wedstrijd had: de tien van SWIFT speelden gedreven en met dat spreekwoordelijke tandje erbij Huizen naar een frustrerende nederlaag…
Is dit dan voor Huizen opnieuw het begin van het einde? We houden toch een beetje ons hart vast en vragen ons af of we nou eigenlijk wel zo blij moeten zijn met die rode kaart. Nou ben ik zelden blij met rood, behalve als het een speler betreft die er een regelrechte schoppartij van maakt. Maar Siegerist pakte gewoon door overmatige inzet die tweede gele kaart en moest dus inrukken. Arbiter Verhoeve weigerde te marchanderen en kón gewoon niet anders dan die tweede gele prent uitdelen.

Tjakka!

We schrijven de zeventigste minuut, een dikke minuut na het wegzenden van Segerist, als de bal dan ineens goed voor de voeten van Theo Visser valt. Jeroen Lamme onderbreekt een uitval van SWIFT na een afgeslagen voorzet van Huizen en Lamme levert de bal op een presenteerblaadje bij Visser die net even voor het strafschopgebied van SWIFT de bal aanneemt en voor de rechtervoet klaarlegt. De organisatie van SWIFT is nog niet op orde na het vertrek van Siegerist en ineens zien we een gapende verre hoek ontstaan zoals de Rode Zee die zich voor Mozes geopend schijnt te hebben. Lichtelijk naar links overhellend haalt onze captain uit en dan zien we als in slow-motion hoe de bal van zijn voet richting uiterste hoek vertrekt. Van der Meer strekt zich alsof hij van kauwgum is, maar is toch niet bij machte die waanzinnig fraaie krulbal te pareren en een juichtoon dav’re langs de velden: Huizen pakt eindelijk die felbegeerde voorsprong!
Perri Tyrell moet dan zijn plek afstaan aan Floris Burgers, maar het leed is al geschied voor SWIFT en zes minuten later is het Frank van den Bosch die na een scherpe steekpass van - naar ik meen - Sebastian van Kammen als een wervelwind door de SWIFT defensie slalomt. Twee man figureren als de vlaggetjes in een reuzenslalom en we veren overeind om de doodsteek van de voet van onze jongeling in ogenschouw te nemen. Tot onze ontzetting speelt hij de bal echter door naar de andere zijkant van het strafschopgebied waar hij de instormende Timo Vos heeft gezien. Bij de eerste paal duikt Sergio Kozjak op en een kaats richting onze spits lijkt voor de hand te liggen. Maar Timo heeft nieuwe kicksen en dat zal SWIFT voelen ook! Met een heerlijke daverende knal jaagt hij de bal diagonaal achter de opnieuw kansloze Van der Meer! Huizen op 2 – 0 en daarmee lijkt het pleit wel beslecht. Maar wat een heerlijk doelpunt!

Slotfase

Tom Enthoven komt dan voor Rik Breemhaar, Remco Helms komt voor Sergae Kogeldans en zo proberen beide coaches de wedstrijd nog in hun voordeel te beslechten. De degelijke Helms is voor Huizen een zekerheidje als je de boel achterin dicht wilt houden.
Een fraai staaltje zitvoetbal van Carlos Groen. Dat je zittend de bal blokkeert of doorspeelt is tot daar aan toe, maar dat je zittend op de grond twee man(!) het bos in weet te sturen is eigenlijk je gang naar het stadion al waard! Zelfs met mijn groen-gele brilletje bekruipt me een spijtig gevoel dat het uiteindelijk toch balverlies voor SWIFT oplevert als Groen de bal dan tenslotte toch doorspeelt en deze SWIFTER de bal weer kwijt raakt. Maar het was even een heerlijk staaltje voetbal!
Een fraaie uitval van Huizen tegen het opdringende SWIFT dat een soort ‘alles-of-niets’ voetbal gaat spelen. Vier man op rij en slechts twee verdedigers en een doelman die de derde treffer in de weg kunnen staan. Helaas wordt Theo Visser recht voor de goal van Van der Meer op de hakken getrapt en fluit arbiter Verhoeve voor een vrije trap rand zestien. Uiteraard belast onze aanvoerder zich zelf met die vrije trap. De bal gaat schitterend om het muurtje, maar helaas ook rakelings langs de paal… Een aanval die een beter lot had verdiend.
Arnold Klein brengt dan Tijmen Bakker en debutant Justen Kuiper in het veld voor Frank van den Bosch en Theo Visser die daarmee onder luid applaus min of meer een publiekswissel in ontvangst nemen.
De wedstrijd zit al in de blessuretijd als eerst Timo Vos in de hoek van het veld wordt neergelegd. De vrije trap van Sebastian van Kammen bereikt de rosse kuif van Dennis Lamme die die kuif echter met te weinig kracht en richting tegen de bal weet te zetten. Maar ook Justen Kuiper laat nog even zien waarom hij tegen de eerste selectie aanschurkt en gaat diep in blessuretijd goed door. De voorzet gaat op gevoel en doelman Van der Meer kan de bal simpel wegvangen. Maar de bewegingen waarmee Kuiper er vandoor ging houden een belofte voor de toekomst in…

Arnold Klein

“Ik dacht: daar gaan we weer toen SWIFT met tien man kwam te staan…” open ik mijn gesprekje met onze zegevierende coach.
“Haha! Nee, bij SWIFT uit kregen ze natuurlijk ook een rode kaart, en nu wist ik hoe ze het neer hadden gezet en daar heb ik ook meteen naar gehandeld door ze zo te laten staan als we al speelden. Natuurlijk gingen ze nog iets aanvallender spelen zoals ook Ter Leede deed en we hebben daarin dus niet dezelfde fout gemaakt als vorige week…”
“Ik vond de wedstrijd ‘stroef en gespannen‘ beginnen. Ik heb zeker de eerste helft weinig momenten gezien waar mijn voetbalhart van opveerde…”
“Dat ben ik wel met je eens! Het waren vandaag twee ploegen die aan elkaar gewaagd waren. We hebben onze manier van spelen iets aangepast om meer grip op SWIFT te krijgen. Daardoor creëerden we zelf weinig kansen, maar ook hebben we bijna niets weggegeven. Daardoor werd het een wat saaie vertoning voor de toeschouwers. Veel inzet, veel strijd, veel beleving bij beide ploegen, waarbij de rust aan de bal ontbrak.”
“Speelde daar het ontbreken van Joshua Lo-Asioe een rol in?”
“Mwoah, dat weet ik niet. Wel qua wat ik voor ogen had om mee te starten. Dat was wel even wat anders dan dat we nu gingen spelen. Ik had twee ‘powerjongens’ op het middenveld bedacht met een Joshua die lekker bij kon sluiten. Nu vulde Theo Visser die rol in. Dan is het een uitgemaakte zaak voor mij als je Dennis en Theo op het middenveld naast elkaar hebt staan, dat Dennis dan de meest verdedigende rol van de twee in zal vullen en Theo de meer aansluitende. Maar daar kwamen we de eerste helft ook niet echt aan toe.”
“De twee goals vond ik de absolute hoogtepunten van deze wedstrijd…”
“Ja, de tweede helft kwamen we goed de kleedkamer uit en we zetten iets meer druk op SWIFT. Dat resulteerde al in die bal op Sergio die maar zo de 1 – 0 had kunnen betekenen. Ik had in de rust al aangegeven dat de ploeg die de eerste goal zou maken ook de meeste kans op de eindzege zou hebben. Ik zat in de baan van het schot van Theo en ik wist op het moment dat de bal zijn voet verliet dat hij er in zou gaan. Een heerlijke goal en ook lekker voor Theo, want het scoren gaat hem dit seizoen wat moeizamer af dan voorheen. Dan hoor ik dat geklaag vanaf de tribune en dan denk ik: ’Jongens, toe! Daar help je hem niet mee!’ Theo werkt keihard voor het elftal en als je dan zo’n goal maakt, dan maak je toch wel eventjes het verschil! Ondanks dat het ogenschijnlijk wat minder loopt met Theo, heeft hij wel gewoon qua assists en goals een hoog rendement!
Zeker nu we wat hoger op de ranglijst staan, dan gaan de mensen hier meteen weer eisen dat Huizen de toppen van de top moet gaan spelen. Maar SWIFT is min of meer een angstgegner voor Huizen, ik heb in ieder geval hiervoor nog nooit van ze kunnen winnen. Ook die tweede is een fantastische goal. Ik had eigenlijk verwacht dat Timo Vos hem breed zou leggen op Sergio Kozjak, maar als je hem zo binnen schiet dan is het gewoon een fantastische goal!
Ik weet niet of dat een kwestie van fitheid was, maar ik denk dat we de tweede helft meer hebben laten zien dan de eerste helft. Zeker nadat ze met tien man kwamen te staan hebben we de wedstrijd gedomineerd.”
“Ervaar je iets van druk binnen de ploeg nu we toch bij de top drie zijn aangesloten?”
“We moeten gewoon goed uit de winterstop tevoorschijn komen. Net als bij het begin van het seizoen begonnen we met een overwinning en nu dan nóg eens drie punten waar we eerder dit seizoen verloren, dus we doen het nu al beter dan bij aanvang van het seizoen. De eerste vijf wedstrijden na de winterstop zijn voor ons van belang en geeft aan waar je mogelijk voor gaat spelen.
We hebben natuurlijk dat stukje plezier bij de vereniging en de selectie, de gemotiveerdheid, een energiek en dynamisch elftal. We trainen keihard en hebben er ook zin in om wat neer te zetten dit seizoen. We zetten met spelersgroep en de hele staf elk zeil bij dat we kunnen vinden om goed voor de dag te komen. We moeten dan maar zien welke rol Huizen in deze competitie kan gaan vervullen. Van de meeste kwetsuurtjes waar we vandaag mee te kampen hebben gehad, verwacht ik dat dat ze volgende week wel weer over zijn. Adil Haian viel echter ongelukkig op d training op zijn hand waardoor er iets gebroken is. Dat zal even tijd vergen. Maar als dat straks ingezwachteld zit dan kan hij gewoon weer spelen. We hebben gelukkig een hele grote groep en vandaag kon ik dan ook gewoon een beroep doen op Justen Kuiper uit de Onder23. Daar moeten we nog wel wat aan bijschaven, maar een leuke voetballer die we zeker nog meer willen gaan inpassen. In principe stond Lars van der Wal op de lijst om op de bank plaats te nemen, maar door zijn twee gele kaarten durfden we dat niet aan. Het was ons en de arbitrage niet duidelijk of hij zou mogen of niet, maar we durfden het risico niet te nemen dat we straks drie punten in mindering aan onze broek krijgen.
In de laatste ledenvergadering heb ik aangegeven dat ik het niveau van de jeugd te laag vind. Daar zijn wat mensen over gevallen. Er zit echter heel veel dynamiek in met onze technische mannen Haris Bantvawala en Sydney Schipper. Die vruchten kan je misschien pas over een jaartje of tien gaan plukken. We moeten denk ik nóg meer de nadruk op mentale en fysieke training leggen om conditioneel aan te kunnen schuiven. Door nu spelers met de eerste selectie mee te laten trainen proberen we die aanstormende talenten sneller te laten rijpen. Deze groep accepteert deze jonge spelers ook goed als ze lekker meegaan in onze manier van doen…”
“Volgende week nummer laatst, Alphense Boys. Dat wordt denk ik toch heel erg lastig…Tegen koplopers ga je er makkelijk vol gemotiveerd in, maar tegen nummer laatst ligt dat toch even anders, denk ik…”
“Ja, ze hebben daar een andere trainer aangesteld dus ik weet niet exact wat ze zullen gaan doen qua speelwijze. Ik ga me daar nog even in verdiepen. Aan de andere kant vind ik ook dat wij het zelf op de mat moeten leggen tegen de nummer laatst! Met twee vingers in de neus haal je geen enkele wedstrijd de volle winst! Ook tegen Alphense Boys zullen we weer tot de bodem moeten gaan voor een resultaat!”

Timo Vos

“Was je niet bang dat ze vies zouden worden?” plaag ik Timo als hij glunderend naast me in de catacomben verschijnt, doelend op zijn flitsend witte schoenen.
“Haha! Nee, na één training waren ze al zwart! Ja ze zijn nieuw! Ik heb ze nog niet zo lang.”
“Je hebt ze uitstekend ingewijd, want hij zat er uitstekend in!”
“Ja, ik begon op de bank na mijn blessure en toen ik er in kwam was het een kwestie van ‘oorlog’ maken en zien waar het schip strandt! En dat is aardig gelukt, denk ik. We stonden goed en na die rode kaart voor hen maakten we al snel de 1 – 0 en de 2 – 0…”
“Hadden jullie er nog op- getraind om met elf tegen tien te spelen?”
“Haha! Nee, nee, nee! Het pakte gewoon goed uit en dat was lekker. We hadden wel op hun manier van spelen getraind en je zag dat ze het daar best wel lastig mee hadden. Volgens mij hebben zij echt geen honderd procents kansen gehad, wij de eerste helft ook niet, maar ik had wel het gevoel dat we de tweede helft de wedstrijd aardig naar ons toe hebben getrokken.
Ik heb de hele week goed kunnen trainen en kon dus vandaag weer op de bank plaats nemen om ook weer minuten te kunnen maken en dat ging goed. Ik heb nu ook geen enkele last meer…”
“Nogmaals gefeliciteerd met je goal. Lekker weer zo’n zinderend schot. Daar krijg ik een beetje ballen van in mijn buik…”
“Haha, ja dank je wel! Maar ja: ik raakte hem gewoon lekker. Ik kreeg de bal en dacht ‘Schieten!’ en dat pakte goed uit!”

Theo Visser

Met zijn heerlijke goal zagen we toch weer even de ‘oude’ Theo Visser terug. En dus open ik ons gesprekje met “Ik had even een Déjà-vu… Dat was een stukje Theo Visser dat ik een tijdje gemist had…”
“Tja, we moesten ook vandaag gewoon hard werken voor het systeem dat we wilden spelen. Ik had samen met Dennis Lamme het hele middenveld te bestrijken en moest daardoor heel veel meters maken. Dat was best wel even wennen, want het waren ook de eerste negentig minuten na de winterstop weer voor me. Ik heb zeker wat foutjes gemaakt, maar ook in verdedigend opzicht ook wel weer hele goede dingen laten zien.”
“Toch heb ik altijd de overtuiging dat jouw grote kracht in de opbouw en met name de afwerking ligt…”
“Ja, dat is het voordeel van een speler met scorend vermogen dat ie ook als ie een wat mindere wedstrijd speelt toch die goal kan maken.
Achterin stond het vandaag als een huis. Zo’n Dennis heeft supergoed gespeeld, het leek wel of hij over drie longen beschikte! Maar ook de rest achterin, Dailey, Nathaniël, Sergae en Jeroen, het stond als een huis! Daardoor konden we voorin de momenten pakken als die zich voordeden.
We zijn daarin gewoon iets volwassener geworden. Ook door de aanwezigheid van een geroutineerde speler als Bassie (Van Kammen, red.) zie je dat dat volwassener spel er iets meer in zit. Daardoor merkte je dat het systeem dat we vandaag speelden veel beter stáát. Daardoor wordt er rustiger de juiste keuzes gemaakt. Daarbij denk ik dat het verschil tussen toen en nu ‘m ook in de hele flow zit waarin de groep verkeert. Iedereen rakt steeds meer gewend en ingespeeld…”
“Voelen jullie iets van druk nu je derde staat?”
“Nee, niet zozeer. Maar we vonden wel dat er veel op het spel stond. Tegen SWIFT hebben we het nooit makkelijk en we doen nu echt een flinke stap omhoog. We kunnen dus tevreden op vandaag terugkijken. We moeten gewoon ‘bij onszelf blijven’. Elke wedstrijd gewoon blijven winnen, niet naar de anderen kijken, maar gewoon elke keer zelf weer zoveel mogelijk werk leveren in het veld. En je ziet vandaag dat je wedstrijden dan niet hoeft te verliezen. We werken er keihard aan en dát moeten we zien vast te houden!”
“En dan gewoon nog een paar van die speciale Visser-momentjes….”
“Ja, haha! Daar ga ik mijn stinkende best voor doen! Dat het lekker gaat is gewoon te danken aan onze werklust en ons spel!”

Justen Kuiper

De club kan weer een nieuw Taatje, dat aandenken aan het debuut van een jeugdspeler in Huizen 1, laten maken. Dus even kort ook Justen (met een ‘e’, dus!) voor mijn microfoontje.
“Vandaag als grote onbekende invallen. Ik heb je tenminste nog nooit zien voetballen!”
“Normaal speel ik bij de Onder23. Daar heb ik gelukkig al mijn goaltjes en assists kunnen maken en nu heeft de trainer mij de kans gegeven me te laten zien…”
“Ik vind heel eerlijk gezegd dat je die kans behoorlijk hebt gegrepen. Je werd in die paar minuten dat je mee mocht doen nog een keer gevaarlijk ook. Je oogde gretig en het was jammer dat die keeper de bal onderschepte, want het was wel een lekkere actie!”

“Ja, dat zit een beetje in mijn spel, dat doe ik wel vaker. Voor dat soort acties zit je op voetbal, toch? Mooie dingen laten zien.
Nee ik was niet echt nerveus, gewoon de gezonde spanning…”
“Ik zet je nu ook op mijn lijstje van spelers die ik voor de serie Aanstormende Talenten op de website ga interviewen, want daar hoor je nu ook meteen bij, hè?...”
“Ah wat leuk! Dank u wel, dat waardeer ik echt!” klinkt het gretig.
Een brutaaltje, een boefje, zo eentje met een kop erop, een karaktertje. Ik hoop dat we nog veel van dat mannetje mogen gaan zien. Het zijn vaak niet de makkelijkste spelers voor een trainer en de naam ‘Noa Lang’ speelt me door het hoofd als ik aan hem denk. Maar dat zijn wel de spelers waarvoor je naar een stadion komt…
Het is een prima jeugdvijvertje waaruit onze trainer kan vissen!

Apenstaartjes kijk op de zaak

Het was niet groots wat Huizen vandaag op de mat legde. Maar wel koel en zakelijk. Niemand steekt juichend de loftrompet als je met heerlijk voetbal uiteindelijk met lege handen blijft staan. Huizen verloor in het begin van het seizoen onnodig punten aan ploegen die die zakelijkheid eerder opbrachten dan Huizen. En dan stapte Huizen dus met slechts met de complimenten van die fictieve objectieve toeschouwer het veld af. Huizen lijkt volwassener te zijn geworden. Het houdt de poort achterin uitstekend dicht, slaat toe waar het kan en waar ik in het verleden nog wel eens klaagde dat we teveel kansen per doelpunt nodig hadden, was vandaag een demonstratie van effectiviteit: drie kansen, twee goals en de een nog mooier dan de andere.
Natuurlijk ben en blijf je zo goed als je laatste wedstrijd, voetbal is en blijft een en al opportunisme.
En dus is volgende week opnieuw cruciaal. In de thuiswedstrijd liepen we immers tegen Alphense Boys gewoon tegen een zeperd op en moesten we tandenknarsend genoegen nemen met één schamel puntje. Tegen SWIFT hebben we nu onze revanche gehaald, en die wraak was zoet. Nu dus Alphense Boys. Winnen is geen optie maar een noodzakelijkheid om de inmiddels steeds hoger gespannen Huizer verwachtingen waar te kunnen blijven maken. Natuurlijk denkt de achterban dat winnen tegen de nummer laatst een appeltje-eitje-verhaal zal zijn, maar niets is minder waar. Een kat in het nauw maakt rare sprongen en Alphense Boys zít in het nauw! Huizen zal er daar in Alphen dus opnieuw volle bak voor moeten gaan om met een resultaat weer huiswaarts te kunnen keren.
Het wordt gewoon met de week spannender!

Tenslotte wil ik hier van de gelegenheid gebruik maken om mijn boekje @penstaartjes deel 1 even onder de aandacht te brengen. Ik heb mijn eerste zeventig voetbalcolumns gebundeld en in eigen beheer uitgebracht. Het werkje is dus niet in de boekhandel verkrijgbaar en is alleen bij mij te bestellen door uw naam en adres door te mailen naar het mailadres dat onder dit verslag staat. Het boekje dat een kleine 200 pagina’s telt kost slechts € 15,--