Hilversumsche Cricket & Football Club Victoria

Waar wij ons eeuwfeest nog moeten gaan beleven, heeft Victoria dat al weer 31 jaar achter zich. Een grand-old-lady van het amateurvoetbal derhalve. De eerste klasser die als eerste ‘balsponsors’ uitvond door alle leden te verplichten een leren bal in hun lijstje met verjaardagswensen op te nemen, is onze eerste tegenstander in 2024. Het is stervensdruk op het toch niet echt krap bemeten parkeerterrein aan het Jagerspaadje in Loosdrecht en ik mag van geluk spreken dat er net iemand wegrijdt waardoor ik mijn bolide kwijt kan. Niet allemaal voor Victoria, begreep ik: er was ook een groot toernooi bij een van de aanliggende clubs gaande.
Niet alleen de club is klassiek te noemen, ook het clubgebouw straalt een zekere grandeur uit. Vroeger al ‘het paviljoen’ genaamd, heeft het na de verbouwing alleen maar aan statigheid gewonnen. Terwijl ik nog bewonderend rondstap word ik al opgevangen door Martin Langhout, niet alleen Technisch Coordinator Senioren bij Victoria, maar ook de man achter de website Gooischgras.nl waar ik een warm onderkomen vond voor mijn voetbalcolumns (die inmiddels ook in boekvorm zijn verschenen, € 15 bij mij te bestellen…😉 ). De charmante mevrouw Langhout schenkt me in de bestuurskamer een prima bakkie koffie en de gevulde koek gaat er letterlijk in als koek.
Een ‘volwassen’ tribune zat er bij de verbouwing blijkbaar niet meer in en de bankjes die als een soort trap tegen het paviljoen zijn opgebouwd zijn kliedernat. Geen doen voor mijn handdoekje en na een halsbrekende glibberige afdaling over die spekgladde bankjes dus maar even terug naar de auto om mijn vouwstoeltje op te halen. Gelukkig heeft scheidsrechter Remco Vos geen bezwaar tegen mijn aanwezigheid tussen de dug-outs. Een vriendelijke Victoriaanse jongeman stelt de coachingstoeltjes wat ongelukkig op voor mijn zicht op het veld, maar heel meegaand verplaatst hij ze op mijn verzoek een metertje naar achteren. Niets dan vriendelijkheid daar in Loosdrecht!
Als onze mannen aan de warming-up bezig zijn constateer ik al het ontbreken van captain Theo Visser en onze steunpilaar achterin Dailey Groenewegen. Beiden hebben nog een weekje vrij na het trainingskamp. Geen opstelling van Huizen, dus ik noteer vlug de namen van de basisspelers die zich opstellen: Pabon, Jeroen Lamme, Dennis Lamme, Johnson, aanwinst Haian, Van der Veldt, Lo-Asioe, Van den Bosch, Helms Van Kammen en Kamstra. Bij Victoria ontbreken ook wat basiskrachten. Langhout Jr. heeft verplichtingen op het werk en achterin heeft een steunpilaar een ernstige blessure op gelopen. Ook vanaf hier een spoedig herstel gewenst!

Gezapig

Het duurt lang voor ik iets zie waarvoor ik mijn handen uit mijn warme jaszakken wil trekken. Zowel Huizen als Victoria spelen een veredeld zomeravondvoetbal dat alleen door de snijdende wind en de temperatuur gelogenstraft wordt. Het spel is gezapig en leidt het eerste kwartier eigenlijk niet tot noemenswaardige acties. Beide doelwachters doen hun naam eer aan en wachten vooral in dat doel tot er zich een gelegenheid voordoet om de handen uit de mouwen te steken.
Zo’n gelegenheid dient zich dan aan als na een minuut of tien Thomas Kamstra spijkerhard uithaalt en Karam el Ayoubi in de baan van zijn schot treft. ‘Tien tellen’ voor El Ayoubi die door de medische staf van Victoria weer opgelapt wordt om de wedstrijd te kunnen hervatten.
Vier minuten later zien we dan de eerste serieuze poging van Victoria als over de rechterflank een snelle uitval de bal bij spits Luuk van Ommeren brengt. Zijn harde schuiver is echter een prooi voor de attente Olivier Pabon die keurig pakt.

Coaching

Beide coaches zijn nadrukkelijk aanwezig. Vooral Arnold Klein dirigeert met luider stem die toch wat fantasievol samengestelde formatie waarin Dennis Lamme niet onverdienstelijk de opengevallen plek van Groenewegen inneemt. Het is duidelijk toch nog even wennen voor deze formatie. Ook bij Victoria veel overleg met de bank. Vooral Milan Ketelaar vervoegt zich vaak bij coaches Aron van der Weert en Mathieu Bakker om de tactiek goed af te stemmen.
We zijn al bijna een half uur onderweg als een vrije trap na een overtreding op diezelfde Ketelaar Victoria een vrije trap oplevert halverwege de Huizer helft. Onze defensie staat pal bij de krulbal van El Ayoubi en neemt de aanval over die in rap tempo de bal aan de andere kant van het veld brengt. Daar wordt Frank van den Bosch bereikt die de bal net wat verkeerd inschat en meer met de schouder dan met het hoofd tracht in te koppen. Kans verkeken…
Weer zes minuten verder een kort genomen corner voor Huizen. Weer is het Van den Bosch die zijn kans schoon ziet en goed uithaalt. Bij de eerste paal heeft doelman Daniël van Veen alle moeite de openingstreffer te voorkomen als de bal door een woud van benen op hem afstuift. Frank probeert ook de rebound nog binnen te werken, maar nu is dat woud van benen ondoordringbaar en zijn inzet gaat verloren als was het Klein Duimpje in dat dichte woud…

Koud

Het is koud daar aan de zijkant van het veld in dat klapstoeltje. Toch is het af en toe genieten. Zo heeft Hidde van der Veldt ineens een geniale passeerbeweging waarmee hij behendig langs Dimitri Krommenhoek snelt. Hidde dwingt er een corner mee af die dan helaas weer geen vervolg krijgt. Maar het zijn dit soort bewegingen die mijn voetbalhart sneller doen kloppen. Dat van Krommenhoek ook, denk ik, want hij wist even niet wat hem overkwam…
Ook de doorgebroken en weer sterk spelende Nathaniël Johnson weet een corner uit het vuur te slepen, maar ook nu weet Huizen daar weer geen raad mee.
Aan de andere kant een goede voorzet van Luuk van Ommeren die daar echter geen mede Victoriaan mee weet e bereiken. Het is steeds allemaal ‘net niet’… En dan ga je de kou toch echt wel een beetje voelen…

Wisselen

Er wordt veel gewisseld. Bij Huizen komen Timo Vos, Tijmen Bakker en Sergio Kozjak binnen de lijnen voor Van den Bosch, Haian en Helms.
Een afvallende bal wordt wat wild door Hidde van der Veldt op de schoen genomen. De bal mist alle precisie en vliegt ruim naast. Jammer, want er ging een fase van fraai positiespel en dito balbezit van Huizen aan vooraf.
Even de adem inhouden als Huizen met veel mensen voor de bal toch balverlies lijdt in de middencirkel. Victoria ziet de kans schoon en als een speer gaat Finn Westerveld (zoon van voormalig Vitesse-doelman Sander Westerveld) er vandoor. De weg lijkt open te liggen voor het Victoriatalent. Maar dan is daar de uitstekend mee sprintende Sergio Kozjak(!) die met een geweldige sliding aan alle Victoriaanse illusies een einde maakt. Een sliding waarvan je de beelden die je graag aan jeugdspelers zou willen tonen om die uitstervende sliding nog een extra onder de aandacht te brengen.

Rust

De 0 – 0 past naadloos bij het spel dat zich deze eerste drie kwartier aan ons heeft ontrold. Het houdt niet over zonder dat je het echt slecht zou kunnen noemen. Het is een beetje plichtmatig en voor beide ploegen lijkt het maken van speelminuten het voornaamste doel van dit sportief samenzijn. Beide doelmannen hebben het uiterste van hun kunnen niet echt hoeven aan te spreken. Pabon één inzet keurig gestopt, Van Veen één lastige inzet bij die eerste paal gepareerd. En daar moesten de kleumende toeschouwers het dan mee doen.
Eens zien wat de tweede helft gaat brengen, maar erg veel hoop op sprankelend voetbal kan ik even niet echt opbrengen…

Wissels

Ook deze tweede helft begint weer met een drietal wissels die ik zo even snel opmerk: Sergae Kogeldans en Lars van der Wal komen in het veld en ook doelman Pabon moet zijn plek afstaan aan Kay Rademaker.
Tijmen Bakker stuurt dan met een fraaie pass invaller Van der Wal op avontuur. Het heeft wel wat weg van de situatie waarin voor rust Kozjak zo fraai een doorbraak van Westerveld verijdelde. Ook nu wordt Van der Wal wat ver naar de buitenkant gedwongen. Toch weet Van der Wal de bal nog keurig voor te krijgen waar Timo Vos genadeloos uithaalt. Ook bij Victoria een andere doelman die zich meteen doet gelden: met een fraaie safe blokt Alex Jonkman de harde inzet. Gaat er dan tóch nog wat in de score gebeuren deze tweede helft?
Vos is als altijd ijverig en gedreven, maar hij heeft de mazzel niet echt aan de kont hangen: na een fraaie combinatie over veel schijven ziet de gretige Vos bij de tweede paal de bal net aan zich voorbij vliegen. Het zag er an sich wel kansrijk uit, maar dan moet zo’n bal wel net lekker vallen natuurlijk…

En dan toch…

Een fraai steekballetje van Frank van den Bosch zet de turbo aan bij Sergae Kogeldans. Op volle snelheid houdt hij de schier onhaalbare bal naar eigen zeggen binnen en geeft goed voor. Helaas oordeelde de arbitrage anders en wordt de bal achter gegeven, zulks tot ongenoegen van Sergae. Ik heb de neiging hem het voordeel van de twijfel te geven. Zijn snelheid was ook voor de arbitrage natuurlijk niet bij te benen en hij was dus samen met doelman Jonkman eigenlijk de enige die met enige zekerheid kon beoordelen of de bal nou ‘geheel en al’ over de lijn was geweest of niet…
Tijs Biemans stapt dan enkele minuten later óp de bal en leidt daarmee opnieuw een aanval van Huizen in. Van der Wal maakt snelheid en noopt de Victoriadefensie tot een onreglementaire ingreep om hem tot staan te brengen. Frank van den Bosch belast zich met de vrije trap en krult hem ‘voor de pot’. Helaas ziet geen van onze voorwaartsen kans er een hoofd tegenaan te zetten en de bal vliegt dus onverrichter zake achter.
Aan de andere kant een prima voorzet van Ben Wade. De bal komt scherp voor en Tijs Biemans denkt de openingstreffer op de schoen te hebben. Maar dan moet je die schoen wel tegen de bal zetten en er niet overheen stappen. Helaas Tijs…
We hebben ons al min of meer bij een bloedeloze 0 – 0 neergelegd als Lars van der Wal dan goed over de flank door stuift. Zijn rush lijkt onderbroken te worden door een verdediger, maar in de kluts krijgt Lars de bal toch mee en houdt de turbo erop. Schuin voor de goal behoudt hij het overzicht en gaat dan niet voor eigen succes, wat me vanuit deze hoek redelijk kansloos toescheen. Lars ziet de mee opgekomen Sergio Kozjak, legt keurig breed en biedt daarmee Sergio een kans die deze keer dus inderdaad 100% waard was. Met een droge schuiver laat Sergio doelman Jonkman van dichtbij kansloos: 0 – 1 en Huizen scoort dus tóch nog…
Het zou meteen de laatste noemenswaardige actie van deze openingswedstrijd van 2024 blijken. Huizen tevreden onder de douche, Victoria met een klein katertje: het had immers negentig minuten lang een typische 0 – 0 wedstrijd geleken, het was in feite weinig meer dan een wat aantrekkelijker alternatief voor rondjes lopen…

Arnold Klein

“Het was vooral minuutjes maken, toch?” vraag ik nog nabibberend om een bevestiging van mijn conclusie na negentig minuten gezapig voetbal.
“Ja, maar dat weten we van tevoren. Zo na de winterstop eens even kijken wat we allemaal weer ‘heel’ hebben. Ook een beetje inventariseren hoe je spelers kunt gebruiken en hoe je dat straks in de wedstrijden kunt gaan invullen.”
“Een prima trainingskamp gehad, meende ik op Facebook voorbij te zien trekken…”
“We hebben onder prima omstandigheden kunnen trainen in Spanje. Een prima ‘tapijtje’ om op te trainen en daarnaast ook nog prima wat groepsactiviteiten kunnen doen.”
“Hoe reageerde de groep op het aanstaande vertrek van Frank van den Bosch?”
“Best wel positief! We gunnen hem allemaal om die stap omhoog eens te proberen. Frank zal gewoon zijn stinkende best blijven doen voor Huizen, daar twijfelt niemand aan. Hij heeft natuurlijk bij Huizen een zekere ontwikkeling doorgemaakt en het is aan hem of hij een volgende stap wil maken bij Huizen of bij een andere club. Maar voor ons is het jammer, maar dat is inherent aan het voetbal.
Hij heeft het keurig aangegeven voor de winterstop. Een aantal spelers heeft in de gesprekken met de Technische Commissie aangegeven nog even af te willen wachten of er andere clubs komen. Op basis daarvan hebben we bijvoorbeeld ook Adil Haian binnenboord gehaald.”
“Je begon vandaag met Adil in de basis. In eerste instantie dacht ik dat Adil gekomen was voor Frank, maar ik begreep dat Adil toch voor heel andere posities is gekomen dan Frank achterlaat…”
“Klopt! Maar dat heeft ook te maken met een aantal spelers waarvan we nog niet zeker zijn. Daar hebben we alvast op voorgesorteerd. Ik hoor inderdaad vaker dat hij qua uitstraling en postuur een beetje doet denken aan Anouar Aktaou: fysiek sterk en aardig snel, past ook qua mentaliteit goed bij deze groep en heeft zich ook al naadloos gevoegd. Zit een goeie ‘kop’ op!
Vandaag toch een nuttige oefenwedstrijd, deze tegenstander speelde weer anders dan veel andere tegenstanders. Als ik dan zie hoe de ploeg daar mee omgaat, dan vind ik dat een groot winstpunt.”
“Maar je moest wel veel coachen langs de lijn…”
“Tja, in balbezit wil je als coach wat doen, maar ik vond wel dat ze meteen inspeelden op de manier waarop Victoria speelde. Het fine-tunen van het druk zetten, daar heb ik me af en toe wel wat mee bemoeid inderdaad…”

Frank van den Bosch

Het was best even slikken toen het nieuws als een bom bij me binnenviel dat onze publiekslieveling ons zou gaan verlaten. En dus neem ik hem even apart als hij de kleedkamer verlaat voor een gesprekje…
“In de eerste plaats gefeliciteerd. Ik weet dat je vanaf het moment dat je bij Huizen binnenkwam de ambitie had naar méér…”
“Dank je wel! Het was best een moeilijke keuze voor me,” verklaart onze horzel met een brede glimlach. “Zoals je al zei: ik heb gewoon de ambitie om hogerop te voetballen en toen kwam deze mogelijkheid en ik dacht dat dit wel een mooie stap zou zijn. Ik heb alle voors en tegens naast elkaar gelegd en toen kwam ik tot de conclusie dat ik deze stap moest nemen…”
“Waarom Sportlust?”
“Er zijn inderdaad ook ander clubs geweest die interesse toonden, maar de plannen die ze me ontvouwden waren weinig overtuigend. Bij Sportlust hadden ze wél een goed verhaal en een trainer die ik al ken – Willem Romp – en dat klikte wél. Daarom koos ik voor Sportlust.”
“Romp was de trainer van Eemdijk, kende je hem dáár van?”
“Jazeker! Ik heb drie heerlijke wedstrijden tegen Eemdijk gespeeld, daar kende hij me van….”
De kleedkamerdeur zwaait open en een stel spelers loopt langs en plaagt Frank gekscherend in het voorbijgaan met zijn keuze. Hij kan er hartelijk om lachen.
“Deze plagerijtjes kon je natuurlijk verwachten, maar hoe reageerde de groep in zijn algemeenheid?”
“Nee, ze zijn allemaal hartstikke blij voor me, maar ze dollen me er natuurlijk ook wel mee. Maar dat hoort er ook bij! Het is alleen maar leuk van de jongens…”
“Ik ga wel de omaatjes missen…”
“Haha! Ja, de omaatjes zeiden ook dat ze het hartstikke jammer vonden en dat ze jou ook gaan missen. Ze vonden het ook heel erg leuk voor me en gaan nu gewoon mee naar Sportlust!”

Adil Haian

Vandaag al meteen even aan het werk gezien. Eerst wat onwennig nog, maar zich al vlot voegend in het spel van Huizen. Natuurlijk heb ik hem meteen even voor mijn recordertje gesleept. Een open blik, goedlachs, bescheiden en vriendelijk. Men zegt wel eens dat er geen tweede kans voor een eerste indruk is, maar Adil laat meteen al een ontwapenende indruk achter.|
“Hoe kwam je zo bij Huizen terecht? Transfers in de winterstop maak je op dit niveau niet echt veel mee…”
“Ik heb bijna vijf jaar bij IJsselmeervogels gespeeld. Na een trainerswissel kwam ik minder aan spelen toe en toen deed zich deze kans voor en die heb ik met beide handen aangegrepen! Ik had wel meer ijzers in het vuur, maar bij Huizen kreeg ik het beste gevoel, ik weet dat het een mooie club is om voor te spelen met een mooie achterban, dus uiteindelijk heb ik deze stap gemaakt!”
“Wat is jou het eerste opgevallen hier bij Huizen?”
“Heel positief: het team! Ik kwam voor het eerst echt bij de groep in het trainingskamp. Er is denk ik geen betere manier om kennis te maken met je teamgenoten. Ik werd meteen heel goed opgevangen! Men kwam spontaan op mij af, ik hoefde niet naar hen toe, ze kwamen gewoon naar mij! Daardoor kon ik in een paar dagen iedereen leren kennen. Ik merkte ook meteen dat het een hele gezellige groep is waarin de een niet boven de ander staat. Het is echt een team zowel spelers als de staf.”
“En het niveau van het voetballen? Dat zal toch wel even slikken zijn geweest…” merk ik op met de wedstrijd van zojuist nog vers in gedachten…
“Nee, slikken vind ik een beetje een te groot woord. Ik zou eerder zeggen: er is gewoon een verschil, dat is logisch, maar dat verschil is nou ook weer niet zo heel groot in mijn ogen. Ik heb natuurlijk de competitie nog niet meegemaakt, maar als ik kijk naar wat ons eigen team op de mat legt, dan zie ik ook hele mooie momenten met gewoon ‘goed voetbal’…”

Al met al een prima eerste indruk van ons kersverse Taatje!

Thomas Kamstra

Hij kampte lang met een lastige spierblessure. Maar nu was hij dan eindelijk weer actief te bewonderen.
“Ja, ik was zelf ook blij dat ik weer minuten mocht maken. Sinds Eemdijk heb ik niet meer gespeeld door mijn blessure. In Spanje heb ik voor het eerst weer helemaal voluit mee kunnen trainen en nu dan weer vijfenveertig minuten, dus dat was wel weer erg lekker…”
“Geen last gehad?“
“Nee! Alles voelde goed, ik moet alleen nog een klein beetje aan de fitheid werken…”
“Ik ‘miste’ je op een gegeven moment even een paar minuten. Had dat met die fitheid te maken?”
“Dat zal misschien ook wel meegespeeld hebben. Ik kreeg ook een tik met de noppen vol op mijn knie, daar had ik denk ik ook wel een beetje last van, wellicht dat ik daardoor ook een beetje afwezig leek. Maar ik heb wel een goed gevoel overgehouden van vanmiddag. Lekker weer wat minuten in de benen. Nu lekker weer trainen en de conditie weer opbouwen, ik heb er zin in en wil graag laten zien dat ik belangrijk kan zijn voor het team!”