Bij de strot!

Huizen spat vanaf de aftrap naar voren, grijpt Ajax bij de strot en zal die strot de hele wedstrijd niet meer loslaten! Al meteen breekt Kozjak uit en deze ziet tot twee keer aan toe hoe zijn voorzet er uit gehaald wordt en tenslotte wordt geruimd. Huizen toont geen spoortje ontzag voor de titelpretendent en valt aan. Ali Akla heeft dan wat problemen met het schoeisel. Arbiter Jules Nelissen ziet daar geen reden in om het spel stil te leggen en de spelers opnieuw aan de elementen bloot te geven. Akla onder luide protesten naar de zijlijn voor een paar nieuwe schoenen die hem vanaf de bank worden aangereikt.
De eerste goal lijkt er al na vier minuten in te vliegen als de ontketende Theo Visser de bal perfect voorgeeft en Timo Vos er als de kippen bij is om de bal achter doelman Virgil Deen te prikken. Helaas heeft het arbitraal duo aan die kant buitenspel geconstateerd en zien we tot onze ontzetting hoe de goal afgekeurd wordt. Maar het geeft hoop! Als een warm Huizer mes snijden onze aanvallers door de rood-witte boter. Iedere uitval levert gevaar op, alle persoonlijke duels lijken door Huizen te worden gewonnen, Huizen is op alle fronten Ajax de baas! Achterin wordt er behoorlijk geschutterd door de Amsterdammers, mistrappen, glippertjes en onzekerheden wisselen elkaar af. Huizen ruikt bloed en als een wolvenpack draait het grommend en grauwend om de Amsterdamse defensie heen. Die buitenspelgoal was even een eerste hapje, nu doorbijten!

En ja hoor!

Huizen houdt de druk over het hele veld en voorkomt zo dat Ajax in haar spel weet te komen. Een vrije trap van Visser schampt de donkere krullenbos van Joshua Lo-Asioe, het leidt toch tot een corner die opnieuw een corner inleidt. Deze gaat ‘kort’ en Visser slingert de bal gevaarlijk richting onderkant lat. Virgil Deen weet er echter toch een vuist onder te krijgen en de derde corner op rij is een feit. Nu is echter Deen beter op zijn post en vangt de bal simpel weg. Huizen jaagt en Ajax is de prooi.
Even hartkloppingen als die dekselse Kenneth Misa-Danso er vandoor gaat. Misa-Danso stoot door tot de achterlijn en dan is de voorzet/inzet toch een prooi voor Olivier Pabon die zich rustig over de bal ontfermt.
Nadat Huizen een volgende aanvalspoging op niets had zien  uitlopen, is het dan toch raak als Frank van den Bosch goed doorgaat op die hem zo kenmerkende wijze. De bal gaat naar de als altijd weer ijverige Timo Vos die de bal opnieuw voor brengt. Dan blijft de bal even hangen, de Ajax-defensie schuttert en dan is daar de gretig spelende Theo Visser die de bal via doelman Deen binnen jaagt! Huizen heeft de voorsprong waar het zo naarstig naar op jacht was geweest! 1 – 0 en nu doorpakken!

Doorpakken

Ajax voelt dat het een tandje bij moet zetten en zet dan ook aan om richting die gelijkmaker te voetballen. Vincenzo Schep haalt van ver uit en ziet hoe zijn inzet op het dak van Olivier Pabons heiligdom valt. Diezelfde Schep dreigt dan even later door te breken als een aanval van Huizen spaak loopt en de omschakeling iets meer tijd vergt dan Ajax bereid is te gunnen. Sebastian van Kammen voorkomt met gevaar voor lijf en leden een echte doorbraak door zich rucksichtslos voor de doorbrekende Schep te storten. De oude rot had weer een feilloos gevoel voor timing en de plek waar hij zijn moest. Weer een voorbeeld van die ‘slimme meters’ van onze nestor op het veld.
Huizen houdt de druk op Ajax in stand. Kogeldans wordt gevloerd en dat levert Huizen een vrije trap op die geblokt wordt. In de herkansing brengt Visser de bal opnieuw voor en dan schiet de bal gevaarlijk door op een meter van de doellijn. Helaas is ook Joshua Lo-Asioe té verrast om er een passend vervolg aan te kunnen geven.
Dan opnieuw een situatie voor het doel van Deen. Misperen, mistrappen, ballen die onder de voet door glibberen, een doelman die lost, Ajax weet zich achterin geen raad! Hectische situaties voor de goal van Deen, teveel en te hectisch om verder in detail te kunnen beschrijven, maar die tweede hangt nadrukkelijk in de lucht!

Afstand!

Het is zaak om Ajax op afstand te zetten nu het zo wankelt. Ajax heeft er een handje van om na een belabberde eerste helft als herboren terug te komen in de tweede helft en dan de wedstrijd alsnog naar zich toe te trekken, als ik de verslagen een beetje mag geloven. Het is dan ook zaak de marge wat op te rekken, want die 1 – 0 is natuurlijk lekker, maar wel heel erg wankel met zo’n Misa-Danso bij Ajax voorin die altijd wel goed is voor een goaltje…
En die Misa-Danso drukt er dan op karakter bij Huizen doorheen. Tot onze opluchting zien we zijn inzet naast de goal van Pabon tegen de ballenvanger spatten, maar deze race lijkt nog verre van gelopen!
En dan slaat het noodlot toe als vlak voor de tribune Joshua Lo-Asioe een luchtduel aangaat met Tristan Buis. Als Josh neerkomt gaat hij kermend voor de wereld. Buis is ongelukkig op zijn been geland. Josh is een harde, maar aan alles zien we dat het deze keer ‘menens’ is. Zijn vuist ramt op de grond, het gezicht diep weg geperst tussen de gemalen autobanden. Dekens worden aangereikt en bezorgd zien we toe hoe Josh geen tekenen vertoont om weer op te krabbelen. Met dit weer op de grond liggen? Dat doe je niet voor de show. Dit is ‘serious business!’…
Als Josh onder luid applaus per brancard het veld heeft verlaten mag Tijmen Bakker (vorige week nog scorend voor Huizen tegen SJC) hem komen vervangen. (Na afloop sprak ik Joshua even en het lijkt er gelukkig op dat de blessure meevalt).
Het deert het spel van Huizen niet: de druk op de goal van doelman Deen houdt onverminderd aan en in Bakker zouden we een prima vervanger vinden voor de onfortuinlijke Lo-Asioe.
Een voorzet van Kogeldans bereikt Vos die met de buitenkant van de rechtervoet iets heel fraais in gedachten heeft. Helaas vergde deze poging net een fractie meer techniek – of was het puur mazzel – dan Vos er in wist te leggen en de bal vliegt naast. Een pracht combinatie en via een verdediger kopt Frank van den Bosch - de kleinste man van het veld - de bal rakelings naast. Weer een corner.
Dan brengt Visser de bal opnieuw voor en in de menigte gaat doelman Deen omhoog, wil boksen, maar raakt de bal verkeerd. Tot Deens verbijstering slaat de bal achter hem tegen de touwen! Een gelukje, maar ook die tellen: 2 – 0 en Huizen heeft een kleine foutmarge!

Rust

Na een heerlijke aanval over vele schijven en een schot van Van Kammen dat van een meter of twintig naast vliegt, gaan we dan met die 2 – 0 de rust in. Een stand die ik vooraf in mijn stoutste dromen niet had durven voorspellen en al helemaal niet met het spelbeeld dat ons deze hele eerste helft op het puntje van ons stoeltje heeft gehouden. Wat een feest, kou en regen zijn daar op de tribune vergeten en we kwamen ogen tekort. Huizen speelt dominant en combineert soepeltjes, om het niet hautain te noemen!
De straffe wind staat schuin over het veld en die hadden we deze eerste helft natuurlijk wel lekker mee en zullen we de tweede helft dus half tegen hebben. Dat maakt die twee goals verschil wel een lekker gegeven.
Op wat kinderen na is het veld leeg in het begin van de rust. Geen warmlopers. Pas na een minuut of vijf zien we hoe Ajacied Roy Deken aan een warming-up begint. Uiteraard: ik kan me niet voorstellen dat Ajax-coach Middelbeek content is met wat zijn ploeg hier vandaag op de mat legt. Het is niet lullig bedoeld, maar dít Ajax is zó voetballend een van de minste ploegen die ik tot dusver aan het werk heb gezien… Hier zie je echt geen titelkandidaat aan af. De vraag is dan uiteraard of Huizen nou zo goed is of is Ajax zo slecht? De waarheid zal wel weer ergens in het midden liggen…

Wissel

En inderdaad komt Roy Deken in het veld. Xamm Flemming is voor hem geslachtofferd. Flemming was mij niet speciaal opgevallen in positieve of negatieve zin, maar Middelbeek heeft er voor doorgeleerd en die zal het dus wel weten. Wellicht was Flemming niet meer helemaal ‘okselfris’, wie zal het zeggen… Ik vraag me echter wel af of deze enkele wissel nou het verschil zou kunnen gaan maken voor de Amsterdammers die een helft lang volstrekt overklast werden door een ontketend Huizen dat met veel energie de koploper te lijf ging.
Guilliano With beukt dan Kozjak neer. Opnieuw een vrije trap. Ajax schuwde het fysiek niet, maar toch was dit zeker geen harde of onsportieve wedstrijd. Mede door de uitstekende leiding van de ongenaakbaar fluitende Jules Nelissen die al even uitstekend door zijn secondanten Sirbulescu en Oude Huikink geassisteerd werd, bleef deze wedstrijd keurig binnen de sportieve perken en toonden de spelers veel wederzijds respect naar elkaar.
De vrije trap die dit opleverde resulteerde in een kopbal die Deen met een gerust hart over kon laten vliegen. Het gaat toch wat moeizamer nu: de aanvallen gaan wat minder vloeiende en Huizen worstelt nadrukkelijk met die schuine wind. Veel lange trappen vliegen rechtsreeks uit en laten zich moeizaam sturen.

Entscheidung!

Toch behoudt Huizen druk op de bedreigde veste van doelman Deen die vandaag een alles behalve zekere indruk maakte. Normaliter een betrouwbare sluitpost, maar vandaag leken zijn handschoenen wel met olijfolie behandeld. Ook ‘top-keepers’ hebben wel eens een mindere dag…
Dan een korte combinatie die tot in de Ajax-zestien voert. Kozjak en Van den Bosch tikken over en weer en dan gaat het fout: de bal belandt voor de voeten van een Ajax-verdediger en ook deze aanval lijkt weer in het zicht van de haven te stranden. Maar dat was dan buiten de waard, in dit geval Frank van den Bosch, gerekend! Onze ‘horzel’ doet zijn naam eer aan en jaagt verbeten door en herovert de bal van de dralende verdediger die zich eigenlijk geen raad weet met zoveel druk. Met een droge uithaal jaagt Frank de bal via de binnenkant van de verre paal voor de derde maal achter doelman Deen: 3 – 0 en daarmee lijkt deze wedstrijd toch wel ‘in de tas’ voor Huizen. Ongekende vreugde op de tribune die vanwege het slechte weer eindelijk weer eens lekker gevuld leek.

Blessure

De goal en het jagen van Frank hebben With niet onberoerd gelaten en hinkend moet de Ajax-verdediger zich laten vervangen door Dennis Trefilov. Het oogt een beetje als een aanvallende wissel, al lijkt de race gelopen, blijkbaar weigert Middelbeek zich daar nu al bij neer te leggen.
De druk op Ajax houdt aan: Visser gaat een duel op de achterlijn aan na een fel sprintduel om de bal binnen te houden die Deken tot corner gewerkt dacht te hebben. Maar Visser glipt er langs en zet goed voor. Van den Bosch weet niet tot een schotpoging te komen en legt de bal breed op de opgekomen Dennis Lamme. Die hád uit moeten halen toen hij de kans had, maar als hij even aarzelt is dat moment voorbij en zoekt Dennis zijn heil in een passeractie waar hij beter niet aan had kunnen beginnen en balverlies is het onvermijdelijke resultaat. Nou is Dennis eigenlijk iedere wedstrijd wel kandidaat voor Man-Of-The-Match, dus dit mindere momentje wil ik hem met alle liefde vergeven, maar hij hád de 4 – 0 feitelijk op de schoen…
Even is het dan vrouwen en kinderen eerst, als Dailey Groenewegen een felle inzet van Tristan Buis blokt en een corner moet toestaan. Huizen neemt geen risico en wild wordt de bal uit onze zestien gejaagd.
Aan de andere kant ook als Tijmen Bakker de bal bij Kozjak bezorgt. Onze nijvere spits die heel dienend speelde legt de bal over de hele naar Theo Visser die zijn inzet door Roy Deken uit de doelmond gekopt ziet. Het is genieten daar op de Wolfskamer. Vooral voor de groen-gele kant van de tribune uiteraard, maar ook de spreekwoordelijke objectieve voetballiefhebber zal vandaag ruim aan zijn trekken zijn gekomen.

Slotfase

Met de 3 – 0 is de wedstrijd feitelijk gespeeld. Ajax voetbalt plichtmatig naar het einde en ook bij Huizen lijkt het heilig vuur wat gedoofd. Kaj de Jong wordt nog door Middelbeek ingebracht voor Tristan Buis, Ali Akla probeert het nog maar een keer met een gewaagde omhaal maar weet daar de bal niet mee te raken, Kogeldans kogelt nog een keer rakelings over de kruising en invaller De Jong ziet in buitenspelpositie zijn inzet nog op miraculeuze wijze door Olivier Pabon en de paal gekeerd. Buitenspel, maar de scheids zal het maar even niet constateren. Er ontging arbiter Nelissen echter weinig vandaag.
Als Huizen wat gas aan het terugnemen is, leidt dat tot wat corners voor Ajax dat in ieder geval de eer wil proberen te redden. Misa-Danso kopt nog een keer uit zo’n corner naast, Groenewegen maakt een kordaat einde aan een uitbraak van Roy Deken en Arnold Klein temporiseert met de wissel van Lars van der Wal voor Frank van den Bosch. Het had ook maar zo een applauswissel kunnen zijn, want onze turbomuis speelde weer een heerlijke wedstrijd vandaag en had met zijn goal zeker een ferm aandeel in de overwinning.
De extra tijd is al ingegaan als Darren Rosheuvel het feestje voor arbiter Nelissen wat verpest door heel opzichtig aan de arm van Van Kammen te gaan hangen. Bijna had de man die ik in het verleden wel eens ‘De ziekte van Nijhuis’ had toegedicht ook deze wedstrijd zonder kaarten kunnen beëindigen. Vanaf de tribune zag ik zijn teleurgestelde blik toen hij geel uit de borstzak moest halen. Jammer: ik had hem zeker een kaartloze match gegund. Dat is toch een beetje de hattrick van de arbitrage…

Arnold Klein

“Theo Visser roemde net jouw tactische plan!” open ik mijn gesprekje met onze winnende coach.
“Nou, mooi! Haha!” lacht Klein. “Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik dit ook niet helemaal verwacht had. Dinsdag stapten we na de training van het veld af en toe had ik al zoiets van een bepaalde energie in het team gevoeld. En donderdag voelde ik diezelfde energie opnieuw. Ik had het gevoel dat de energie weer terug was die we vóór DHSC ook hadden.
Het strijdplan hadden we dinsdag al een beetje getraind en donderdag verder geperfectioneerd. Vanaf minuut één werd dat door de spelers goed uitgevoerd, waarvoor zeker mijn complimenten. We scoorden dan ook nog eens heel snel waarbij ik me wel afvraag óf het wel buitenspel was, maar goed, dat tekende wel onze drang om te winnen vandaag. De eerste helft hebben we die wil volledig laten zien en konden we zo de wedstrijd naar ons toe trekken. Ik had ook nog graag vóór rust de drie nul op het bord gezien, want dan zouden we voor rust al de nekslag hebben kunnen toedienen. Dat lukte dan helaas niet en voor de tweede helft hebben we een iets ander strijdplan bedacht en hebben we besloten om vooral de lange bal richting tribune te spelen en van daaruit de tweede bal te bestrijden. Dat had ook te maken met de wind, ik wilde ons niet onnodig in gevaar brengen met een ‘opbouw’. Dat lukte en daar maakten we uiteindelijk ook alsnog die 3 – 0 uit.
Daarmee zaten we wel lekker in het zadel, maar moet je toch wel scherp blijven, want als Ajax er één in prikt, valt die tweede wellicht ook nog. Maar gelukkig hebben we dat niet laten gebeuren en hebben we tot het laatste fluitsignaal voor iedere meter gestreden. Ik denk dat we bijna geen kans tegen hebben gekregen…”
“Waren wij nou zo goed of zij nou zo slecht? Ik zag in dit Ajax eigenlijk geen titelkandidaat terug vandaag…”
“Tja, elke dinsdag komt Bert Brons naar me toe met het verslag van Ajax, waarbij ze wel winnen, maar het telkens in de eerste fase van de wedstrijd heel moeilijk hebben. Dat neem je ook allemaal mee in je overwegingen en daardoor kozen we er ook voor om Ajax meteen van meet af aan bij de strot te pakken en niet meer los te laten. Maar goed: elk team dat je bij de strot weet te pakken heeft het gewoon moeilijk…”
“Maar goed: dat is één kant van de medaille, dat je Ajax het spelen onmogelijk of moeilijk maakt, maar we kwamen zelf ook wel héél erg lekker aan het voetballen… Prachtige combinaties, vloeiend positiespel, ik heb weer zitten genieten!”
“Ondanks het weer?” grinnikt Klein vergenoegd. “Maar ja, dat is ook eigenlijk onze manier van spelen! Helaas kan je niet iedere wedstrijd brengen wat je eigenlijk zou moeten brengen. We hebben nu vijftien wedstrijden gespeeld en als je het heel sec bekijkt hebben we vorige week tegen SJC en tegen DHSC onder ons kunnen gepresteerd. De andere wedstrijden hebben we eigenlijk best wel naar behoren gevoetbald. Maar goed: als je slecht speelt en je houdt er toch uit twee wedstrijden drie punten aan over, dan doe je het toch niet verkeerd…”

Frank van den Bosch

“Dit hadden we niet gedacht van tevoren, he?” vraag ik Frank als hij met een glimlach van oor tot oor in de catacomben verschijnt.
“Nee! Nee, zeker niet!” beaamt hij volmondig. Het begon eigenlijk al bij de warming-up toen merkten we al dat we met plezier deze wedstrijd in gingen, zoveel strijdlust… Toen de wedstrijd begon gingen we echt als raketten van start en dat hebben we de hele wedstrijd door weten vol te houden. Ik ben echt heel blij dat we met deze teamprestatie deze overwinning hebben gepakt.”
“Je doelpunt, beschrijf ‘m eens…”
“Ja, ik was met Sergio Kozjak aan een één-twee begonnen, maar dat ging net niet goed. Ik ga echter altijd blindelings door als ik balverlies lijd en toen viel de bal net voor mijn voeten en dacht ik ‘dan haal ik maar gewoon uit!’ en toen viel hij lekker binnen! Heerlijk! Het was voor Ajax eigenlijk de nekslag. Met 2 – 0 kunnen ze een aansluitingstreffer maken en weer opleven, maar met 3 – 0 was het over, dat voelden we gewoon.
Ik had ook niet verwacht dat het vandaag zo makkelijk zou gaan. Ajax is normaliter natuurlijk een fantastische ploeg en staan eigenlijk gedeeltelijk eerste omdat ze nog een wedstrijd tegoed hebben. We speelden vandaag denk ik wel onze beste wedstrijd van het seizoen, met zoveel inzet, zoveel pit, voetballend goed, ja echt een mooie teamprestatie…”
“Terwijl je toch een beetje gehandicapt aan de wedstrijd begint met Van Kammen voor Jeroen Lamme, wat toch een vaste waarde achterin is. Ik moet zeggen dat Sebastian van Kammen het geweldig deed…”
“Ja, dat zijn Sebas z’n kwaliteiten. Die is voetballend zó sterk. Het is gewoon hartstikke fijn dat je zo’n speler erbij hebt, we weten gewoon dat Sebas die rol makkelijk kan invullen.”
“Het was ook op de tribune een feest. Ik zag de omaatjes gewoon de tribune af stuiteren!”
“Hahaha! Ik heb mijn oma nog nooit zo zien lopen, maar het was fantastisch om ze zo blij weer te zien….”
“Nou lekker de winterstop en het trainingskamp in Barcelona. Zin in?”
“Even rust en lekker met zijn allen genieten en de teamgeest weer even lekker oppoetsen!”

Theo Visser

Captain Theo Visser ging vandaag weer ouderwets voorop in de strijd. Nou is werklust iets dat hem nooit ontzegd kan worden, maar vandaag was hij weer eens beslissend met zijn openingsgoal. Met “Dit was JOUW wedstrijd…” open ik mijn vraaggesprekje.
“Ja, we wilden deze gewoon ‘pakken’. Op Facebook kwam er al een berichtje langs van ‘Voetbal in Hilversum en omstreken’ dat dit de wedstrijd van Kippersluis en Visser zou gaan worden. Dat Visser er als ‘vanouds’ weer zou staan en toen dacht ik dat ik het dan ook maar eens even moest laten zien!”
“Je speelde ook weer als ‘vanouds’… Gretig, scherp, gevaarlijk…”
“Ik had van de week ook al weer lekker getraind, m’n lichaam voelde lekkerder op de een of andere manier, ik was de afgelopen periode vaak niet helemaal ontspannen, moest zoeken naar mijn fitheid. Nu gingen de loopacties weer allemaal automatisch, mijn benen deden weer mee met wat ik in mijn hoofd wilde. Ik kreeg dinsdag na de training ook een berichtje van de trainer “Ik ZIE je weer op de training!” en ook dát gaf me weer een boost…”
“Het was inderdaad een feestje. We hadden niet gedacht dat we er zó gemakkelijk overheen zouden walsen…”
“Nee, zeker niet! Ik denk dat het tactisch plan van goed druk zetten heel goed werkte. Niet teveel uit willen stappen en heel stabiel blijven staan. Daardoor kon die keeper eigenlijk geen keuzes maken en met deze wind is het spelen van de lange bal heel lastig, dat zag je ook bij ons de tweede helft. Ajax is gewoon het gevaarlijkst áán de bal en als je dat weet te voorkomen dan haal je de angel uit hun spel.”
“Dat is één, maar ik zag toch ook een Huizen dat er weer lustig op los wist te combineren, fraai positiespel…”
“Het gaat gewoon om werklust en vertrouwen. We schoten prima uit de startblokken, ook qua kansen. We kregen een aantal corners en maakten een snelle goal en dat was gewoon heel belangrijk in ons spel. We hadden ons ook voorgenomen om koste wat het kost niet achter te komen. En dat lukte: we waren ontspannen, vol vertrouwen, bleven bewegen zonder bal en dan zijn we gewoon heel erg gevaarlijk. Daardoor konden we er vaak doorheen komen en kansen creëren…
We kunnen nu terugzien op een goede eerste competitiehelft. Dat kon beter zijn, maar ik heb het gevoel dat we toch weer beter zijn dan vorig jaar, want ik heb het gevoel dat dit toch weer een zwaardere competitie is. We zijn blij met die stijgende lijn en gaan die zeker vasthouden!”

Arbiter Jules Nelissen

Voor mij floot hij een onberispelijke wedstrijd. Ik bevind me op de tribune niet in een positie om buitenspel voldoende te beoordelen, dus met die afgekeurde goal geef ik ons arbitrale trio met alle liefde het voordeel van mijn twijfel. Zeker aangezien ik ze verder eigenlijk niet op fouten heb weten te betrappen.
“We kiezen hier altijd een Man-Of-The-Match en dat is altijd een speler van Huizen. Maar als we de beste man van het veld moesten benoemen, dan kwam je zeker in aanmerking voor die titel!” complimenteer ik onze leidsman die wat verbaasd is dat ik hem even apart wil nemen. “D’r is toch vandaag niks bijzonders gebeurd?” vraagt hij zich verwonderd af.
“Nou, dank je wel!” klinkt het dankbaar. “Dat is ook wel eens leuk om te horen!”
“Ik vond dat je de wedstrijd uitstekend aanvoelde, goed voordeel gaf waar het kon, ingreep waar het moest…”
“Dank je! Het was een lekker potje. Ik denk dat het weer wel de nodige invloed had vandaag, daardoor kreeg je heel veel kopduels en werd het spel de tweede helft wat rommeliger. Ik heb geprobeerd daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Dat zag je denk ik ook wel terug in mijn manier van fluiten. De eerste helft werd er iets meer over de grond gespeeld waardoor ik wat meer kon toelaten. De tweede helft speelde alles zich voor de dug-out af en toen moest ik de teugels wel weer ietsjes aantrekken…”
“Toch denk ik dat je na een leuke wedstrijd toch een beetje baalt…”
“Die late gele kaart, bedoel je…” raadt Nelissen meteen waar ik op doel. “Ik dacht deze wedstrijd zonder kaarten uit te kunnen laten spelen…”
“En nog een onbenullige gele kaart ook. Schoot het niet even door je heen om het maar met de mantel der liefde te bedekken?”
“Dat heeft héél lang door me heen geschoten. Maar ja: met alle respect, hij hield zo lang, zó opzichtig vast. Je hebt zwart en je hebt wit en bij scheidsrechters heb je dan ook nog een heel groot grijs gebied, maar de rek was er echt uit bij die overtreding. Ik baalde wel, want ik stond eigenlijk al op het punt om af te fluiten. Je kunt natuurlijk niet affluiten als iemand één op één op doel afgaat, maar deze kon ik echt niet laten passeren, zo opzichtig en zo lang…
Verder heb ik wel een goed gevoel aan deze wedstrijd overgehouden, wel een beetje koud en een beetje nat, maar beide teams hadden veel respect voor elkaar en dat fluit gewoon lekker!”

Apenstaartjes kijk op de zaak

Huizen blijft me verbazen. Vooraf had ik geen dubbeltje durven verwedden op deze uitslag en al helemaal niet op het heerlijke voetbal dat Huizen vandaag op de mat legde. Wat een feestje, wat een energie, wat een klasse. Na een tweetal dramatische wedstrijden, had ik de hoop op voorhand eigenlijk al opgegeven en had ik zonder meer een handtekening onder een enkel puntje gezet. Nu pakt Huizen dus de drie volle punten tegen een titelkandidaat. Want al zag je dat er vandaag niet aan af, een Ajax op volle oorlogssterkte met Bitter en Van Kippersluis moet toch met enige respect worden beschouwd. Vandaag zou de objectieve toeschouwer echter maar één ploeg titelaspiraties hebben toebedeeld en dat was zonder meer het Huizen dat vandaag voor mijn gevoel een beetje boven zichzelf uit steeg.
Terugkijkend op de wedstrijden tegen die andere titelkandidaten HBC en AFC’34 moet ik daarentegen toch constateren dat Huizen daar eigenlijk gewoon de sterkste in is gebleken. HBC prees zich uitermate gelukkig met die 0 – 0 daar, AFC’34 werd met 3 – 1 onmiskenbaar aan de zegekar gebonden. We zijn nu precies op de helft en hebben alle tegenstanders de revue zien passeren. Ik ben er niet één tegengekomen waarvoor ik Huizen voetballend onder vond doen!
Is Huizen dan een titelkandidaat?
Ik sluit niks uit, zeker niet in een competitie als deze die alle kanten uitschiet en waar iedereen van iedereen kan winnen of verliezen. Deze competitie zou een regelrechte goudmijn zijn voor wie er een toto op zou organiseren! Maar Huizen is gewoon te wisselvallig om in een titel te kunnen geloven. Het is met name dat stukje volwassenheid dat nog ontbreekt om niet door een zekere ondergrens heen te zakken en wedstrijden waarin het ‘niet loopt’ toch winnend af te kunnen sluiten.
De vraag blijft voor mijn gevoel ook of we als vereniging al toe zijn aan de derde divisie. Er komen is één, maar er blijven vergt denk ik meer qua sponsoring en vrijwilligers dan we als club op kunnen brengen. Iemand benoemde de oorzaak van dat probleem dat er bij Huizen teveel ‘directeurtjes’ zijn. Dat strookt wel met mijn overtuiging dat Huizen teveel kansen onbenut laat. Dat is denk ik ook wel een beetje de ‘clubcultuur’ die ik al ervaar zolang ik bij de club betrokken ben. Ooit noemde ik het de ‘tonnetjescultuur’ in de tijd dat onze statafels inde kantine nog uit houten wijnvaten bestonden. Ieder clubje vrijwilligers had een eigen tonnetje van waarachter de andere groepjes argwanend in het oog werden gehouden. Gelukkig kan ik positief afsluiten met de constatering dat die argwaan inmiddels grotendeels verdwenen is en er al meer en meer neuzen dezelfde kant op staan. Maar er is nog een steeds aantal dat diezelfde kant op moet voor we als club serieus een promotie kunnen overleven. Eerst ‘Eén voor allen en allen voor één!’ Dan zouden we die stap sportief gezien zeker kunnen gaan maken. Het zou mooi zijn als we ons honderdjarig bestaan als gerespecteerd derde divisionist zouden kunnen gaan meemaken.
Rest mij u een feestelijk uiteinde en een goed begin toe te wensen in goede gezondheid en in het warme gezelschap van al uw geliefden. Sterkte voor allen die daarin deze kerst voor het eerst met leemtes geconfronteerd worden. Wees voorzichtig met vuurwerk, en gezond weer op!

Het was weer fijn langs de lijn!